Understanding Cases

Prawdopodobnie głównym powodem, dla którego ludzie uważają niemiecką gramatykę za trudną, są przypadki. Jeśli nigdy wcześniej nie spotkałeś się z językiem z przypadkami, pojęcie to jest dość trudne.

Zasadniczo przypadki są wyraźnym sposobem pokazania podmiotu, przedmiotu i pośredniego przedmiotu zdania.

Z tego powodu zdania niemieckie mogą mieć bardziej zróżnicowaną kolejność wyrazów niż w językach bez przypadków.

Angielski właściwie zachowuje w swoich zaimkach niewielką część germańskiego systemu przypadków.

Mówimy po angielsku „she saw him” i „he saw her”. W każdym z tych krótkich zdań zmieniamy zaimek, aby zaznaczyć przypadek. „He” i „she” to formy podmiotowe, a „him” i „her” to formy przedmiotowe.

To tyle, jeśli chodzi o język angielski.

Niemiecki ma cztery przypadki. Jednak tak naprawdę nie są one zbyt trudne. A dla rodowitych Niemców lub zaawansowanych uczniów są one równie łatwe, jak wiedza, kiedy powiedzieć „he” lub „him” po angielsku. Niemieckie przypadki to:

Nominative, który oznacza podmiot. Jest to przypadek „domyślny”, tzn. słowa w słowniku są już w mianowniku.
Accusative, który oznacza dopełnienie bezpośrednie. Tylko rzeczowniki rodzaju męskiego zmieniają rodzajniki lub końcówki przymiotników w bierniku.
Dative, który oznacza dopełnienie pośrednie. Jest uważany za „trudny” przypadek, ale tylko dlatego, że wszystkie trzy rodzaje zmieniają się w przypadku celownika.
Genitive, który jest używany do okazywania posiadania. Przypadek Genitive powoli wychodzi z użycia w mówionym języku niemieckim. W dzisiejszych czasach ludzie zamiast tego używają konstrukcji celowniczych. Mimo to każdy wie, jak go używać.

Oto zdanie z reprezentowanymi wszystkimi czterema przypadkami:

Ich gebe dir den Hund meines Vaters.
Ja daję ci psa mojego ojca.

Zobacz sekcję Rodzajniki, aby zapoznać się z pełną tabelą, w jaki sposób rodzajniki zmieniają się w języku niemieckim, aby przedstawić sprawę. Zazwyczaj rodzajnik jest jedyną rzeczą, która się zmienia.

Istnieje jednak kilka małych zestawów rzeczowników, które faktycznie zmieniają swoją formę. Doczepiają dodatkowe zakończenie, aby wyraźniej zaznaczyć swoje znaczenie. Tak właśnie działają przypadki w większości języków indoeuropejskich – to trochę niezwykłe, że rodzajniki są najważniejszą rzeczą do zmiany w języku niemieckim.

Najbardziej oczywistą zmianą jest to, że większość rzeczowników rodzaju męskiego i nijakiego po prostu dodaje końcówkę -s lub -es w dopełniaczu. Rodzajnik dopełniacza rodzaju męskiego i nijakiego to des, co ułatwia zapamiętanie: der Mann, des Mannes.

Większość rzeczowników rodzaju męskiego, które kończą się na -e, przechodzi inną zmianę, a mianowicie dodaje -n w każdej deklinacji z wyjątkiem mianownika. Pamiętaj, że większość rzeczowników kończących się na -e jest rodzaju żeńskiego, więc nie mówimy tutaj o ogromnym zbiorze.

der Junge	den Jungen	dem Jungen	des Jungen
N	A	D	G

Kilka innych rzeczowników nie pasuje do określonych wzorców i należy je zapamiętać jako rzeczowniki „N-deklencyjne”:

das Herz
serce

mit meinem ganzen Herzen
całym moim sercem

der Bauer
rolnik

Meistens sehe ich den Bauern in seinem Wald.
Zazwyczaj widuję rolnika w jego lesie.