Nouns

Przegląd

Rzeczowniki dzieli się na dwa rodzaje („męski” i „żeński”) i odmienia się je ze względu na liczbę (liczba pojedyncza lub mnoga). Przymiotniki i określniki (przedimki, zaimki wskazujące, dzierżawcze i kwantyfikatory) muszą być odmieniane tak, aby zgadzały się z rzeczownikiem pod względem rodzaju i liczby.

Portugalski nie odmienia rzeczowników w celu wskazania ich funkcji gramatycznej lub przypadku, zamiast tego opiera się na użyciu przyimków (prostych i frazowych), obiektów pleonastycznych lub kontekstu lub kolejności słów.

Rodzaj i liczba

Większość przymiotników i wyrażeń wskazujących oraz wszystkie rodzajniki muszą być odmieniane w zależności od rodzaju i liczby rzeczownika, do którego się odnoszą:

   esta linda casa branca („ten piękny biały dom”)
   este lindo carro branco („ten piękny biały samochód”)
   estas lindas aves brancas („te piękne białe ptaki”)
   estes lindos gatos brancos („te piękne białe koty”)

Tworzenie liczby mnogiej

Rzeczowniki portugalskie tworzą liczbę mnogą przez dodanie -s, jeśli liczba pojedyncza kończy się na samogłoskę, oraz -es, jeśli liczba pojedyncza kończy się na n, r lub z. Jeśli liczba pojedyncza kończy się na s, to jeśli akcentowana jest ostatnia sylaba, liczba mnoga dodaje -es, a poza tym liczba mnoga jest taka sama jak liczba pojedyncza. Słowa kończące się na m zmieniają to m na ns, a słowa kończące się na l zmieniają to l na -is (np. zwierzę > animais). Słowa kończące się na ão różnią się sposobem tworzenia liczby mnogiej: niektóre zastępują ão ãos, inne ões, a inni po prostu dodają -s, tak jak inne rzeczowniki zakończone samogłoską.

Określanie płci

Rodzaj gramatyczny bytów nieożywionych często różni się od tego używanego w językach siostrzanych: na przykład portugalskie árvore („drzewo”) i flor („kwiat”) są rodzaju żeńskiego, podczas gdy hiszpański árbol i włoski fiore są rodzaju męskiego; Portugalskie mar („morze”) i mapa („mapa”) są rodzaju męskiego, natomiast francuskie mer i mappe są rodzaju żeńskiego.

W wielu przypadkach rodzaj i liczbę rzeczownika można wywnioskować z jego końcówki: podstawowy wzór to "-o" / "-os" dla rodzaju męskiego w liczbie pojedynczej i mnogiej, "-a „ / „-as” dla rodzaju żeńskiego. Zatem casa („dom”), mala („walizka”), pedra („kamień”) i inteligência („inteligencja”) jest rodzaju żeńskiego, natomiast carro („samochód”), saco („torba”), tijolo („ cegła”) i aborrecimento („irytacja”) są rodzaju męskiego. Jednak pełne zasady są dość złożone: na przykład rzeczowniki kończące się na -ção są zwykle rodzaju żeńskiego, z wyjątkiem wzmocnień, takich jak bração („duże ramię”). Istnieje wiele nieregularnych wyjątków. W przypadku słów kończących się na inne litery obowiązuje kilka zasad: flor („kwiat”), gente („ludowy”), nau („ statek”), maré („przypływ”) są rodzaju żeńskiego, natomiast amor („miłość”), pente („grzebień”), pau („kij”), café („kawa”) są rodzaju męskiego.

Z drugiej strony rodzaj niektórych rzeczowników, a także zaimków pierwszej i drugiej osoby jest określany semantycznie przez płeć lub rodzaj desygnatu: aquela estudante é nova, mas aquele estudante é velho („ta (kobieta) studentka jest nowa, ale tamta (mężczyzna) studentka jest stara”); lub eu sou brasileiro („Jestem Brazylijczykiem”, powiedziane przez mężczyznę) i eu sou brasileira (to samo powiedziane przez kobietę).

Ponadto wiele rzeczowników rodzaju męskiego ożywionego ma specyficzne formy żeńskie, wskazujące na płeć żeńską lub społeczną: lobo („wilk” lub „samiec wilka”, rodzaj męski) → loba („wilczyca”, rodzaj żeński), conde („hrabia”, m.) → condessa („hrabina”, f.), doutor („lekarz” lub „lekarz”, m.) → doutora („lekarka”, f.), ator („aktor”, m.) → atriz („aktorka”, f.) itp.