Ethnicities6 Ethnicities6

قوم عرب یکی دیگر از اقوام ایرانی است. The Arab people are another Iranian people. کشور ایران هیچ وقت همسانی هویتی و نژادی نداشته و از زمان امپراطوری هخامنشیان تا امروز تنوع قومی، زبانی، نژادی و هویتی گسترده‌ای داشته است. Iran has never had a similar identity and race and since the Achaemenid Empire until today has had a wide variety of ethnic, linguistic, racial and identity. از این رو این ذهنیت که اعراب بعد از حضور اسلام در ایران در استان خوزستان و دیگر استان‌های جنوبی ایران سکونت کرده اند، افسانه ای بیش نیست. Hence, the mentality that the Arabs settled in Khuzestan province and other southern provinces of Iran after the presence of Islam in Iran is nothing more than a myth.

قدمت حضور قوم عرب در ایران به پیش از اسلام برمی‌گردد. The presence of the Arab people in Iran dates back to pre-Islamic times. و بر اساس اسناد معتبر تاریخی، دستکم از زمان ساسانیان اعراب در جنوب و مرکز عراق کنونی و بخش‌هایی از خوزستان زندگی می‌کردند. And according to authentic historical documents, at least since the time of the Sassanids, the Arabs lived in the south and center of present-day Iraq and parts of Khuzestan.

قوم عرب ایران در بخش مرکزی و جنوب غربی استان خوزستان استقرار دارند. The Arab people of Iran are located in the central and southwestern part of Khuzestan province. ساکنان منطقۀ عرب‌نشین خوزستان، از نظر زبان و قومیت، اصالتاً عرب هستند. The inhabitants of the Arab region of Khuzestan are originally Arab in terms of language and ethnicity. مردم این قوم بیشتر شیعه‌مذهب‌اند و همچون آذری‌ها، با بخش مرکزی ایران همگونی دارند. The people of this tribe are mostly Shiites and, like the Azeris, are similar to the central part of Iran. قلمرو ناحیۀ عرب‌نشین شیعه‌مذهب به مناطق جنوبی عراق هم گسترش پیدا می‌کند. The territory of the Shiite Arab Arab region also extends to the southern regions of Iraq.

در طول تاریخ نمونه هایی از جنبش های استقلال طلبانه در میان قوم عرب وجود داشته است. Throughout history, there have been examples of independence movements among the Arab people. مثلاً همزمان با پایان جنگ جهانی اول قیامی در این منطقه صورت گرفت که به دلیل پشتیبانی نکردن توده‌های مردم منطقه، با مقاومت دولت مرکزی، شکست خورد و از پای درآمد. For example, at the end of the First World War, an uprising took place in this region, which failed due to the lack of support from the masses of the people of the region, with the resistance of the central government.

خوزستان در دورۀ گذار سیاسی پس از جنگ جهانی دوم، مانند مناطق کردستان و آذربایجان دچار بحران نیروهای مرکزگریز نشد، ولی در دورۀ گذار سیاسی از رژیم پهلوی به جمهوری اسلامی، گروه‌های قومیت‌گرا در این منطقه تحرکات و فعالیت‌هایی انجام دادند. Khuzestan did not experience a crisis of centrifugal forces in the post-World War II political transition period, as in the Kurdistan and Azerbaijan regions, but in the political transition period from the Pahlavi regime to the Islamic Republic, ethnic groups in the region carried out activities. فعالیت این گروه‌ها بعد از انقلاب را می‌توان در دو مقطع زمانی از ابتدای انقلاب تا جنگ ایران و عراق و دوران بعد از جنگ تقسیم کرد. The activities of these groups after the revolution can be divided into two periods from the beginning of the revolution to the Iran-Iraq war and the post-war period.

بعد از پایان جنگ ایران و عراق، زمینۀ فعالیت‌ گروه‌های قومیت‌گرا میان توده‌های محروم استان خوزستان فراهم شد. After the end of the Iran-Iraq war, the field of activity of ethnic groups was provided among the deprived masses of Khuzestan province. بنابراین دو گروه «عرب‌گرای تجزیه‌طلب» و «عرب‌گرای هوادار فدرالیسم» فعال شدند، که اولی مرکزگریز و دومی مرکزگراست. Thus, two groups, "separatist Arabism" and "pro-federalism Arabism", became active, the former centrifugal and the latter centrist. ولی نیروهای مرکزگرا، به دلیل همخوانی مذهبی و تاریخی خوزستان با بخش مرکزی و همچنین تداوم تاریخی اتصال جغرافیایی آن به ایران، از قدرت بسیاری برخوردارند؛ به‌طوری‌که می‌توانند بر نیروهای مرکزگریز غلبه کنند. But the centrist forces have a lot of power due to the religious and historical harmony of Khuzestan with the central part and also the historical continuity of its geographical connection to Iran; So that they can overcome the centrifugal forces.

علاوه بر خوزستان، بوشهر، هرمزگان و ایلام هم محل سکونت قوم عرب در ایران است. In addition to Khuzestan, Bushehr, Hormozgan and Ilam are also inhabited by Arabs in Iran. مردم قوم عرب لباس، فرهنگ غذایی، آداب و رسوم، موسیقی و رقص مخصوص به خود را دارند. The Arab people have their own clothes, food culture, customs, music and dance.

گویش عربی خوزستان جزو گویش‌های عراقی-خلیجی محسوب می‌شود. The Arabic dialect of Khuzestan is one of the Iraqi-Gulf dialects. اگرچه بسته به مناطق مختلف استان، تفاوت‌هایی با یکدیگر دارند. However, they differ depending on the different regions of the province. در واقع، عرب‌های خوزستان ساکنان بومی آن منطقه هستند که به زبان عربی تکلم می‌کنند. In fact, the Arabs of Khuzestan are the native inhabitants of that region who speak Arabic. عربی محلی با عربی حجاز تفاوت‌های بسیاری دارد، و بیشتر به عربی محاوره‌ای عراق نزدیک است و تحت تأثیر زبان فارسی و گویش‌های محلی خوزستان قرار گرفته‌ است. Local Arabic is very different from Hejaz Arabic, and is closer to the colloquial Arabic of Iraq and is influenced by the Persian language and the local dialects of Khuzestan. آموزش به زبان مادری خواستۀ همیشگی قوم عرب ایران بوده است. Education in the mother tongue has always been a demand of the Arab people of Iran.

در زمان جنگ ایران و عراق نخستین موج مهاجرت عرب ها به حواشی شهرهای بزرگ انجام گرفت. During the Iran-Iraq war, the first wave of Arab migration took place on the outskirts of major cities. و خیلی از این مهاجران همچنان در فقر و با حاشیه نشینی زندگی می کنند. And many of these immigrants still live in poverty and marginalization.

نارضایتی گسترده در بین اعراب ایرانی عوامل مختلفی دارد. Widespread dissatisfaction among Iranian Arabs has various factors. اما عنصر مرکزی آن شاید به نزاع تاریخی بین عرب و فارس برگردد، که در پی تحولات تاریخ معاصر ابعاد آن گسترش پیدا کرده است. But its central element may go back to the historical conflict between the Arabs and the Persians, whose dimensions have expanded following the developments of contemporary history. این بستر در کنار رویارویی ناسیونالیسم عرب و ناسیونالیسم ایرانی در تاریخ معاصر که یکی از نمود‌های آن جدال بر سر نام خلیج فارس است، و برخوردهایی که در برخی موارد رنگ و بوی نژادپرستانه به خود می‌گیرد، باعث شده تا زندگی ایرانیان عرب‌تبار موقعیت سختی پیدا کند. This context, along with the confrontation between Arab nationalism and Iranian nationalism in contemporary history, one of the manifestations of which is the dispute over the name of the Persian Gulf, and racist attitudes in some cases, has made life difficult for Arab Iranians. .