Commencer à apprendre cette leçon maintenant

Het heilige weten (part 1), Hoofdstuk 9 (2)

Hoofdstuk 9 (2)

- Hij zoû er voor overgaan...

- Hij hypnotizeert, niet waar?

- Heel dikwijls, geloof ik.

- Hecht jij daar aan?

- Addy ziet er dikwijls bizondere rezultaten van...

- Ik voor mij hecht er niet aan. Ik zoû niet gaarne hebben, dat hij Marietje hypnotizeerde... Maar als het moet...

De bel, beneden, luidde...

- Is dat voor het lunch?

- Ja... Kom je?

Beneden waren Van der Welcke en Addy, juist thuis, al voorbereid door de meisjes, dat tante Adolfine er was, en Van der Welcke verwelkomde haar gewoon. Ja, wat hadden zij niet woorden gehad, maar hoe vele jaren waren niet heen gesleept over die verledene dingen, en wat was een handdruk, een vriendelijk woord... Hij had iets goedmoedig ernstigs gekregen in zijn groote huis, zoo vol van de familie zijner vrouw. Hij zoû ze gemist hebben, al die groote kinderen - ook al waren alleen Guy en Gerdy vroolijk... Maar die waren er de zonneschijn, en de anderen, ze hingen hem toch aan met sympathie: hunne dankbaarheid gaf in huis een sfeer van sym- pathie rondom oom Henri... Aan de lange lunchtafel sneed Marietje boterhammen.

Oma zat niet aan tafel, en Mathilde kwam heel laat: niemand had haar gewaarschuwd, dat tante Adolfine er was, en verbaasd bleef zij staan in de deur, zich dadelijk dwingende tot een onverschilligen groet. Zij was heel hoog tegen Adolfine, vond haar burgerlijk, nam zekere airs aan, terwijl zij aan tafel zich zette. Het was opvallend hoe hare persoonlijkheid niet samensmolt met hen allen, als bleef zij een vreemde. In den grauwen wintermorgen, schemerzevend in de eetkamer langs de donkere wanden, was zij een mooie heldere vrouw; haar vol gelaat blank als melk, die rozig zoû zijn, haar vormen zwellende van gezondheid. Gerdy, naast haar, was niet meer dan een aardig lachebekje; Marietje en Adèletje waren nog leelijker; Marietje zoo spichtig en geel, Adèletje ouwelijk haar ziekelijke trekken. Klaasje was heel lastig, at slordig, en zat naast Constance, die haar telkens zacht bestrafte, haar boterham sneed, als voor een klein kind. Guy sneed het koude vleesch. In hen allen was een zekere stille verwondering, wat tante Adolfine zoo kwam doen, en hunne woorden klonken gedwongen; maar Van der Welcke, rustig weg, maakte gekheid met Gerdy, met Guy. Adolfine, om te praten, vertelde van Den Haag. - Oom, tante Ruyvenaer en de meisjes waren al heel lang in Indië, kwamen niet meer naar Holland, nu oom en tante ouder waren, en liever wonen op Java bleven-; bij Otto en Francis woonde Louise in; Francis altijd ziekelijk, was het Louise, die zich bemoeide met het huishouden en Hugo en Ottelientje, nu al dertien, veertien jaren. - Dan Karel, Cateau, Ernst, Dorine en Paul...

- Geregeld zien we elkaâr niet veel meer, zei Adolfine, treurig. Ja, mama's Zondag vroeger... het was toch altijd een lieve avond... We waren het wel niet altijd eens, maar toch...

Zij schrikte, werd verlegen, pikte onbeholpen in haar bord. Zij voelde, dat de illuzie van den samenhang der familie - de illuzie vooral van mama vroeger - geheél vervlogen was, en zij was er, ouder, triestiger, en bitter altijd - weemoedig om, als om iets, dat zij misschien wel nooit had geteld, maar dat zij nu toch miste. Toch kon zij zich niet weêrhouden een acute ijverzucht te gevoelen, dat Constance in zoo een groot huis woonde, en zoo veel familie huisvestte, en plotseling vroeg zij, scherp: - Je huis is wel vochtig, hè, Van der Welcke...

- Een rez-de-chaussée, en regen - verklaarde Van der Welcke goedsmoeds.

- Het is zoo kil aan de voeten...

- Guy, geef tante een voetenbankje...

Guy zocht het voetenbankje, Adolfine liet het zich onder de voeten schuiven...

- Er zijn zooveel boomen rondom het huis, zeide zij: DIE maken het somber en kil. Je moet ze goed laten snoeien... Het is wel eenzaam wonen hier...

- Zie je de anderen niet geregeld? vroeg Constance, om het gesprek te breken.

- Neen, Karel en Cateau maken nu en dan eens een visite. Ze zijn niet hartelijk: het is nooit anders dan een visite! kritizeerde Adolfine, die vergat, dat zij vroeger Constance en Van der Welcke ook nooit anders dan een ‘visite' maakte. Paul zie je nooit, Dorine ook niet en Ernst... je weet, dat hij weêr niet heel wel is den laatsten tijd.

Constance schrikte.

- Neen, dat wist ik niet. Drie weken geleden nog, heb ik hem gezien... Ik zoû zoo gaarne hebben, dat hij hier kwam, in Driebergen, op een vroolijke kamer in een goed pension bij voorbeeld, omdat ik denk, dat het buitenleven hem goed zoû doen, en dat hij zich - in Den Haag... misschien wat eenzaam voelt... Maar hij woû niet... Ja, al die jaren woont hij daar nu op die zelfde kamer... en hij schijnt zoo gehecht aan die kamer... dat hij ze niet verlaten kan... en toch is hij nooit tevreden over de juffrouw en over den broêr. Die broêr is altijd zijn cauchemar... Toch dacht ik, leefde hij rustigjes voort... Is hij tegenwoordig toch altijd kalm... hoe eenzelvig... ook...? Is hij niet wel, den laatsten tijd?

- Neen... Niet zooals hij toen... hoe lang ook, tien, elf jaar geleden, geweest is.

- Elf jaar.

- Zoo erg niet... Maar hij kan er soms zoo raar uitzien... en...

- Ik ga morgen naar Den Haag, hem opzoeken, zei Constance beslist.

- O neen, zei Adolfine gepiqueerd. Ik verzeker je, er is niets bizonders. WIJ zijn er immers ook nog... als er wat met hem gebeurt.

- Hij woont daar te eenzaam... Dat heb ik al lang gevonden... En ik verwijt me nu...

- Ik heb oom Ernst nog verleden enkele keeren gezien, mama... zei Addy kalmeerend. Hij was... als altijd... Niet erger. Ik heb toen ook nog aangedrongen, dat hij in Driebergen zoû komen. Hij wil niet... Hij zei het heel kalm.

- Hij was de laatste dagen NIET kalm, zei Adolfine.

- Ik ga morgen naar Den Haag, herhaalde Constance, nerveus.

- Wil u, dat ik ga? zei Addy.

- Ja goed, ga meê...

- Heusch, Constance, hernam Adolfine, heel koel en gemaakt bezadigd. Je hoeft je niet zoo zenuwachtig te maken. Als er iets is... zijn wij er toch... en Karel... en Dorine en Paul. Je kan Ernst gerust aan ons over laten. Het is of wij heelemaal niet tellen.

- Dat is het niet, Adolfine... maar...

- Maar wat...?

- Jullie bemoeien je niet met hem... en ik verwijt me, dat ik zelf... den laatsten tijd... Maar het is ook heel druk... en...

- Druk?! herhaalde Adolfine verbaasd. Heb je het hier druk... te Driebergen? ? In de kameratmosfeer was er als een plotse beving van opkomende ontzenuwing, en de meisjes, angstig, keken naar tante Constance. Zij voelde het, was zich bewust, dat zij haar zenuwen niet meester was, en dwòng zich kalm te blijven. Maar hare oogen, hare lippen beefden. Zij zag echter, dat een bezorgdheid hun allen - behalve Mathilde - trok over de gespannen trekken, en nu werd zij zich geheel meester, - alleen heel diep in zich bleef de beving.

- Ja, antwoordde zij met een zachtere stem. Wij hebben het heusch nog al druk... met allerlei dingen. Natuurlijk, Adolfine, stelt het mij gerust, dat jullie er... allen... zijn in Den Haag... mocht er iets gebeuren met Ernst...

De ontzenuwing vereffende zich, het lunch eindigde rustig: alleen zeide Adolfine:

- Is dat eigengemaakte gelei?... Wat maak je die zoet, Constance...

En zij vond, heel geheim in zich, heerlijk die zoete gelei.

- Tante Adolfine woû je spreken, Addy... zei Constance na het lunch.

Nu voelde Adolfine zich heel nederig. Ja, zij woû wel met Addy spreken en zij ging met hem samen, alleen...

- Het is voor Marietje, dat ze is gekomen, zei Constance, toen Adolfine zich met Addy had teruggetrokken.

- Maar waarom heeft ze niet geschreven, vroeg Van der Welcke; in plaats van zelve te komen... In de andere kamer, plotseling, met Addy samen, hoorden zij Adolfine snikken.

- Is Marietje zoo erg, tante? vroegen de meisjes.

En zij bleven als in eene wachting. De stemmen van Adolfine en Addy, achter de porte-brisée, klonken door elkaâr heen... Onwillekeurig luisterden zij:

- Zij moet zéker weg uit hare omgeving, zei Addy beslist.

Adolfine snikte.

- Dat zei onze dokter ook en... dokter Berens van het Gasthuis... hokte zij tusschen haar huilen door.

Constance wilde niet meer luisteren, maar hoewel zij zich zoo even bedwongen had, trilden nog hare zenuwen. Om Adolfine af te wachten ging zij door de achterkamer, zette zich in de serre naast de oude vrouw.

- Ja... ja... ja... mompelde de oude vrouw. Als er zoo veel regen valt... zullen wij wel weêr overstrooming krijgen... net als verleden jaar.

Voor haar starenden blik zag zij de tropische watervloeden van daar ginds.

Na een half uur kwamen Adolfine en Addy, haar zoekende: Adolfine was heel ontroerd, met roode huiloogen, die zij telkens wischte. Constance ging haar tegemoet.

- O, Adolfine, zeide zij; heb maar vertrouwen op Addy...

Een moederlijke trots trilde door haar stem van medelijden.

- Ik hèb vertrouwen op Addy, Constance, zei Adolfine. Alleen...

- Alleen...?

- Waar moet ik blijven met het kind... Verandering van omgeving, dat zei onze dokter ook... En dokter Berens van het Gasthuis... Toch zijn wij lief voor haar... Waarom verandering van omgeving...! En waar... Ik heb geen geld om... om langen tijd ergens met haar buiten te gaan... In dit seizoen ook... in het najaar... waar, waar moet ik blijven met het kind...

- Ik dacht... zei Addy.

Hij zag zijn moeder aan.

- Wat...?

- Als papa en u het goed vonden... ik zoû haar HIER het beste kunnen observeeren en behandelen.

Maar Constance werd heel strak.

- Ik weet niet, Addy, zeide zij. Ik weet niet of papa dat goed zoû vinden. En zij vond hem tacteloos, dat hij dit zeide, in het bijzijn van Adolfine, en zijzelve betreurde het, dat zij vóor het lunch, in haar kamer, Adolfine niet gezegd had, dat het huis vol was, heelemaal vol.

Maar rustig ging hij door:

- Ik zoû het papa willen vragen... Marietje zou Guy's kamer kunnen krijgen en Guy het kleine kamertje er naast...

- Voor Guy, die werken moet, is dat kamertje te klein.

Hij hoorde een onwilligheid in hare woorden.

- Guy zoû in mijn kantoor kunnen werken, zei hij. Ik ben er 's morgens nooit...

- Neen, neen, zeide Adolfine nu. Neen, Addy, het zoû niet gaan... Het is al zoo druk... voor mama...

- Het is niet, dat het druk is, zei Constance; maar...

- Wat mama?

- Ons huishouden is al heel duur.

Hij had nooit zijn moeder zoo hard gekend en zoo wreed... Hij zeide nu ook:

- Zoû je daar iemand weten? vroeg Adolfine weemoedig.

Maar plotseling voelde Constance heel week. Omdat Addy dit zeide, werd zij zoo week, versmolt al hare hardheid en wreedheid in een berouw over haar laatste woorden, en zeide zij:

- Addy... ga naar boven... en... en vraag het aan papa...

Adolfine, verwonderd, zag op, onder uit haar roode oogen. Haar had getroffen, dat Constance, zoo plotseling, veranderde van toon, van onwilligheid tot willigheid - en ook trof het haar, dat Constance niet scheen te willen beslissen... alle beslissing overliet aan Van der Welcke.

Addy, dadelijk, ging naar boven. De beide zusters, stil, bleven alleen; in de serre de oude vrouw...

- O... Constance! zei Adolfine; zoû je denken, dat Van der Welcke...

Zij voltooide niet, maar vroeg:

- Ja... je huishouden zal wel duur zijn?

- Ja, zei Constance; het is heel duur, en het is...

- Wat?

- Het geld van mijn man... voor MIJN familie. - Maar de kinderen hebben toch wat.

Constance haalde de schouders op.

- Je weet precies wat ze kunnen hebben. Ieder een paar duizend gulden.

- Nu maar, dat is toch wàt...

- Dat laten we voor hen liggen... en komen er niet aan.

- Zoo? zei Adolfine verwonderd. Maar dan is er toch mama nog.

- Mama... zeide Constance.

- Ja, je hebt haar geld toch ook, zei Adolfine, de oogen in Constance's oogen.

Constance gaf haar den blik terug.

- Beste Adolfine, zeide zij zacht. Omdat mama niet in staat is haar zaken af te doen, berust haar vermogen bij onzen notaris, in Den Haag, die het voor haar beheert...

- En de rente...?

- Op rente zet. Wij ontvangen niets van het geld van mama. Wist je dat niet?

- Neen...

- Bij den notaris zijn voor alle broêrs en zusters de boeken in te zien.

- Waarom doe je dat?

- Omdat wij niets willen nemen van het geld van mama.

- Waarom niet. Ze woont bij je in. - Omdat wij alle moeilijkheid willen vermijden met een van de broêrs of de zusters.

- Maar wie van ons zoû je moeilijkheid maken, zei Adolfine, heel nederig.

- Zoo als wij het NU doen... is alle moeilijkheid uitgesloten.

- Ja... zeide Adolfine. Ik had toch gedacht...

- Dat we alle interesten van mama's vermogen ontvingen...

- Ja. Dat geld ligt daar nu toch nutteloos...

- Des te meer hebben mama's kleinkinderen later.

- Ik dacht, dat jullie het wisten.

- Neen, zei Adolfine nederig, en zij zeide haar niet, dat de notaris het eens verzekerd aan Karel had, maar dat zij geen van allen het hadden willen gelooven. Dus mama leeft... eigenlijk op jullie kosten.

Constance glimlachte. - Mama heeft zoo weinig behoeften... arme mama.

- Je hebt toch een aparte meid voor mama?

- Ja, dat is het eenige.

- Dat maakt toch alles weêr duurder, in de keuken-belasting?

- Ja, zei Constance kalm.

Zij hoorde Van der Welcke en Addy de trap afkomen; zij kwamen binnen, vader en zoon. En het was vreemd hen te zien naast elkaâr, Van der Welcke met zijn jong-leuke heldere gezicht en zijn kinderlijke oogen, ook al grauwde zijn haren, en al was hij wat rond van het zitten; Addy, er naast, met zijn klaren ernst van heel ouwelijken jongen man, de grauwe oogen vol dingen van zorg en peinzing...

- Addy vertelt me, dat het zoo slecht met Marietje gaat? begon Van der Welcke, als inleiding.

Adolfine had een grooten snik, die haar ophief: zij knikte het hoofd van ja en zij huilde.

- Nu, zei Van der Welcke, die van tranen altijd beroerd werd. Als Addy haar gaarne hier heeft... om haar beter te observeeren... dan kan ze gerust komen, hoor Adolfine... We zullen wel een bedje voor haar spreien... Het is hier bij ons toch het azyl... En omdat Adolfine heel hevig begon te snikken, voegde hij er bij, zijn hand even op haar schouder:

- Kom kom, heb maar goede hoop... Addy zal haar wel beter maken.

Hoofdstuk 9 (2) Kapitel chapter Rozdział 9 (2) Kapitel 9 (2) Chapter 9 (2)

- Hij hypnotizeert, niet waar? |hypnotizes|| - Er hypnotisiert, nicht wahr? - He hypnotizes, doesn't he?

- Is dat voor het lunch? Ist|das|für|das|Mittagessen is|that|for|the|lunch - Ist das zum Mittagessen? - Is that for lunch?

- Ja... Kom je? Ja|Komm|du yes|come|you - Ja... Kommst du? - Yes... Are you coming?

Beneden waren Van der Welcke en Addy, juist thuis, al voorbereid door de meisjes, dat tante Adolfine er was, en Van der Welcke verwelkomde haar gewoon. Unten|waren|Van|der|Welcke|und|Addy|gerade|zu Hause|bereits|vorbereitet|von|die|Mädchen|dass|Tante|Adolfine|dort|war|und|Van|der|Welcke|begrüßte|sie|einfach downstairs|were|Van|the|Welcke|and|Addy|just|home|already|prepared|by|the|girls|that|aunt|Adolfine|there|was|and|Van|the|Welcke|welcomed|her|just Unten waren Van der Welcke und Addy, gerade zu Hause, bereits von den Mädchen vorbereitet, dass Tante Adolfine da war, und Van der Welcke begrüßte sie einfach. Downstairs were Van der Welcke and Addy, just home, already prepared by the girls that aunt Adolfine was there, and Van der Welcke welcomed her as usual. Ja, wat hadden zij niet woorden gehad, maar hoe vele jaren waren niet heen gesleept over die verledene dingen, en wat was een handdruk, een vriendelijk woord... Hij had iets goedmoedig ernstigs gekregen in zijn groote huis, zoo vol van de familie zijner vrouw. |||||||||||||||||||||||handdruk|||||||goedmoedige||||||||||||| Ja|was|hatten|sie|nicht|Worte|gehabt|aber|wie|viele|Jahre|waren|nicht|hinweg|geschleppt|über|die|vergangenen|Dinge|und|was|war|ein|Handschlag|ein|freundlich|Wort|Er|hatte|etwas|gutmütig|ernsthaftes|bekommen|in|sein|großes|Haus|so|voll|von|der|Familie|seiner|Frau yes|what|they had|they|not|words|had|but|how|many|years|they were|not|away|dragged|over|those|past|things|and|what|was|a|handshake|a|friendly|word|he|he had|something|good-natured|serious|received|in|his|large|house|so|full|of|the|family|of his|wife Ja, was hatten sie nicht für Worte gehabt, aber wie viele Jahre waren nicht über diese vergangenen Dinge hinweggezogen, und was war ein Händedruck, ein freundliches Wort... Er hatte etwas gutmütig Ernsthaftes in seinem großen Haus bekommen, so voll von der Familie seiner Frau. Yes, what words had they not had, but how many years had not been dragged over those past things, and what was a handshake, a friendly word... He had taken on a good-natured seriousness in his large house, so full of his wife's family. Hij zoû ze gemist hebben, al die groote kinderen - ook al waren alleen Guy en Gerdy vroolijk... Maar die waren er de zonneschijn, en de anderen, ze hingen hem toch aan met sympathie: hunne dankbaarheid gaf in huis een sfeer van sym- pathie rondom oom Henri... Aan de lange lunchtafel sneed Marietje boterhammen. ||||||||||||||||||||||||||||||||sympathie|||||||||||||||||||| Er|würde|sie|verpasst|haben|schon|die|großen|Kinder|auch|schon|waren|nur||und|||||||die|||den||||||||||||||||||||||||langen|Mittagstisch|schnitt|Marietje|Brote he|would|them|missed|to have|even|those|big|children|also|even|they were|only|Guy|and|Gerdy|cheerful|but|those|they were|there|the|sunshine|and|the|others|they|they hung|him|still|on|with|sympathy|their|gratitude|gave|in|house|a|atmosphere|of|sympathy|pathy|around|uncle|Henri|at|the|long|lunch table|she cut|Marietje|sandwiches Er hätte sie vermisst, all die großen Kinder - auch wenn nur Guy und Gerdy fröhlich waren... Aber die waren der Sonnenschein, und die anderen hingen ihm doch mit Sympathie an: ihre Dankbarkeit gab im Haus eine Atmosphäre der Sympathie um Onkel Henri herum... An der langen Mittagstafel schnitt Marietje Brote. He would have missed them, all those big children - even though only Guy and Gerdy were cheerful... But they were the sunshine, and the others, they still connected with him through sympathy: their gratitude created an atmosphere of sympathy around Uncle Henri in the house... At the long lunch table, Marietje was cutting sandwiches.

Oma zat niet aan tafel, en Mathilde kwam heel laat: niemand had haar gewaarschuwd, dat tante Adolfine er was, en verbaasd bleef zij staan in de deur, zich dadelijk dwingende tot een onverschilligen groet. ||||||||||||||||||||||||||||||||onverschilligen| Oma|saß|nicht|an|Tisch|und|Mathilde|kam|sehr|spät|niemand|hatte|sie|gewarnt|dass|Tante|Adolfine|dort|war|und|überrascht|blieb|sie|stehen|in|der|Tür|sich|sofort|zwingend|zu|einen|gleichgültigen|Gruß grandma|she sat|not|at|table|and|Mathilde|she came|very|late|no one|had|her|warned|that|aunt|Adolfine|there|was|and|surprised|she stayed|she|standing|in|the|door|herself|immediately|forcing|to|a|indifferent|greeting Oma saß nicht am Tisch, und Mathilde kam sehr spät: niemand hatte sie gewarnt, dass Tante Adolfine da war, und überrascht blieb sie in der Tür stehen, sich sofort zu einem gleichgültigen Gruß zwingend. Grandma was not at the table, and Mathilde came very late: no one had warned her that Aunt Adolfine was there, and she stood surprised in the doorway, immediately forcing herself to give an indifferent greeting. Zij was heel hoog tegen Adolfine, vond haar burgerlijk, nam zekere airs aan, terwijl zij aan tafel zich zette. |||||||||||maniertjes|aannemen|||||| Sie|war|sehr|hoch|gegenüber|Adolfine|fand|sie|bürgerlich|nahm|gewisse|Überheblichkeit|an|während|sie|an|Tisch|sich|setzte she|was|very|high|towards|Adolfine|she found|her|bourgeois|she took|certain|airs|on|while|she|at|table|herself|she sat Sie war sehr hochmütig gegenüber Adolfine, fand sie bürgerlich, nahm gewisse Manieren an, während sie sich am Tisch setzte. She was very high against Adolfine, found her bourgeois, took on certain airs, while she sat down at the table. Het was opvallend hoe hare persoonlijkheid niet samensmolt met hen allen, als bleef zij een vreemde. Es|war|auffällig|wie|ihre|Persönlichkeit|nicht|verschmolz|mit|ihnen|allen|als|blieb|sie|eine|Fremde it|was|striking|how|her|personality|not|merged|with|them|all|as|remained|she|a|stranger Es war auffällig, wie ihre Persönlichkeit nicht mit ihnen allen verschmolz, als bliebe sie eine Fremde. It was striking how her personality did not merge with all of them, as if she remained a stranger. In den grauwen wintermorgen, schemerzevend in de eetkamer langs de donkere wanden, was zij een mooie heldere vrouw; haar vol gelaat blank als melk, die rozig zoû zijn, haar vormen zwellende van gezondheid. In|den|grauen|Wintermorgen|dämmernd|in|die|Esszimmer|entlang|die|dunklen|Wände||sie|eine|schöne|helle|Frau|ihr|voll|Gesicht|weiß|wie|Milch|die|rosig|sein würde||ihre|Formen|schwellen|von|Gesundheit in|the|gray|winter morning|twilight|in|the|dining room|along|the|dark|walls|was|she|a|beautiful|bright|woman|her|full|face|pale|as|milk|that|rosy|would be|be|her|shapes|swelling|of|health An einem grauen Wintermorgen, schummrig in der Esszimmer entlang der dunklen Wände, war sie eine schöne, strahlende Frau; ihr volles Gesicht so weiß wie Milch, das rosig sein sollte, ihre Formen prall von Gesundheit. On the gray winter morning, dimly lit in the dining room along the dark walls, she was a beautiful bright woman; her full face pale as milk, which would be rosy, her figure swelling with health. Gerdy, naast haar, was niet meer dan een aardig lachebekje; Marietje en Adèletje waren nog leelijker; Marietje zoo spichtig en geel, Adèletje ouwelijk haar ziekelijke trekken. |||||||||lachebekje|||||||||||||||| Gerdy|neben|ihr|war|nicht|mehr|als|ein|nett|Lachegesicht|Marietje|und|Adèletje|waren|noch|hässlicher|Marietje|so|dünn|und|gelb|Adèletje|altmodisch|ihr|kränklich|Züge Gerdy|next to|her|was|not|more|than|a|nice|little joker|Marietje|and|Adèletje|were|still|uglier|Marietje|so|lanky|and|yellow|Adèletje|old-fashioned|her|sickly|features Gerdy, neben ihr, war nicht mehr als ein nettes Lächeln; Marietje und Adèletje waren noch hässlicher; Marietje so dünn und gelb, Adèletje altbacken mit ihren kränklichen Zügen. Gerdy, next to her, was nothing more than a nice little giggler; Marietje and Adèletje were even uglier; Marietje so skinny and yellow, Adèletje old-fashioned with her sickly features. Klaasje was heel lastig, at slordig, en zat naast Constance, die haar telkens zacht bestrafte, haar boterham sneed, als voor een klein kind. Klaasje|war|sehr|schwierig|und|unordentlich|und|saß|neben|Constance|die|sie|immer|sanft|bestrafte|ihr|Butterbrot|schnitt|wie|für|ein|kleines|Kind Klaasje|was|very|annoying|ate|messy|and|sat|next to|Constance|who|her|every time|softly|scolded|her|sandwich|cut|as|for|a|small|child Klaasje war sehr lästig, aß unordentlich und saß neben Constance, die sie immer wieder sanft bestrafte, ihr Brot schnitt, wie für ein kleines Kind. Klaasje was very troublesome, ate messily, and sat next to Constance, who repeatedly scolded her gently, cutting her sandwich as if for a small child. Guy sneed het koude vleesch. Guy|is eating|the|cold|meat Guy|he cut|the|cold|meat Guy schnitt das kalte Fleisch. Guy sneezed the cold meat. In hen allen was een zekere stille verwondering, wat tante Adolfine zoo kwam doen, en hunne woorden klonken gedwongen; maar Van der Welcke, rustig weg, maakte gekheid met Gerdy, met Guy. In|ihnen|allen|war|eine|gewisse|stille|Verwunderung|was|Tante|Adolfine|so|kam|tun|und|ihre|Worte|klangen|gezwungen|aber|Van|der|Welcke|ruhig|weg|machte|Spaß|mit|Gerdy|mit|Guy in|them|all|there was|a|certain|quiet|wonder|what|aunt|Adolfine|so|she came|to do|and|their|words|they sounded|forced|but|Van|the|Welcke|calm|away|he made|fun|with|Gerdy|with|Guy In ihnen allen war eine gewisse stille Verwunderung, was Tante Adolfine hierher kam, und ihre Worte klangen gezwungen; aber Van der Welcke, ruhig weg, machte Scherze mit Gerdy, mit Guy. In all of them was a certain quiet wonder about what Aunt Adolfine was doing there, and their words sounded forced; but Van der Welcke, calmly away, joked with Gerdy, with Guy. Adolfine, om te praten, vertelde van Den Haag. Adolfine|um|zu|sprechen|erzählte|von|Den|Haag Adolfine|in order to|to|talk|she told|about|the|Hague Adolfine erzählte, um zu reden, von Den Haag. Adolfine, to make conversation, talked about The Hague. - Oom, tante Ruyvenaer en de meisjes waren al heel lang in Indië, kwamen niet meer naar Holland, nu oom en tante ouder waren, en liever wonen op Java bleven-; bij Otto en Francis woonde Louise in; Francis altijd ziekelijk, was het Louise, die zich bemoeide met het huishouden en Hugo en Ottelientje, nu al dertien, veertien jaren. Onkel|Tante|Ruyvenaer|und|die|Mädchen|waren|schon|sehr|lange|in|Indien|kamen|nicht|mehr|nach|Holland|jetzt|Onkel|und|Tante|älter|waren|und|lieber|wohnen|auf|Java|blieben|bei|Otto|und|Francis|wohnte|Louise|in|Francis|immer|kränklich|war|es|Louise|die|sich|kümmerte|um|das|Haus|und|Hugo|und|Ottelientje|jetzt|schon|dreizehn|vierzehn|Jahre uncle|aunt|Ruyvenaer|and|the|girls|they were|already|very|long|in|India|they came|not|anymore|to|Holland|now|uncle|and|aunt|older|they were|and|rather|living|on|Java|they stayed|at|Otto|and|Francis|she lived|Louise|in|Francis|always|sickly|she was|it|Louise|who|herself|she took care|with|the|household|and|Hugo|and|Ottelientje|now|already|thirteen|fourteen|years - Onkel, Tante Ruyvenaer und die Mädchen waren schon sehr lange in Indien, kamen nicht mehr nach Holland, jetzt, wo Onkel und Tante älter waren, und lieber auf Java wohnen blieben -; bei Otto und Francis wohnte Louise; Francis war immer kränklich, es war Louise, die sich um den Haushalt und Hugo und Ottelientje kümmerte, die jetzt schon dreizehn, vierzehn Jahre alt waren. - Uncle, Aunt Ruyvenaer and the girls had been in India for a long time, no longer coming to Holland, now that uncle and aunt were older, and preferred to stay living in Java-; Louise lived with Otto and Francis; Francis was always sickly, it was Louise who took care of the household and Hugo and Ottelientje, now already thirteen, fourteen years old. - Dan Karel, Cateau, Ernst, Dorine en Paul... - Dann Karel, Cateau, Ernst, Dorine und Paul... - Then Karel, Cateau, Ernst, Dorine, and Paul...

- Geregeld zien we elkaâr niet veel meer, zei Adolfine, treurig. - Regelmäßig sehen wir uns nicht mehr viel, sagte Adolfine traurig. - We don't see each other much anymore, said Adolfine, sadly. Ja, mama's Zondag vroeger... het was toch altijd een lieve avond... We waren het wel niet altijd eens, maar toch... Ja, Mamas Sonntag früher... es war doch immer ein schöner Abend... Wir waren uns nicht immer einig, aber trotzdem... Yes, mama's Sunday back then... it was always such a lovely evening... We didn't always agree, but still...

Zij schrikte, werd verlegen, pikte onbeholpen in haar bord. ||||picked|||| Sie erschrak, wurde verlegen und stoch unbeholfen in ihrem Teller. She startled, became shy, awkwardly poked at her plate. Zij voelde, dat de illuzie van den samenhang der familie - de illuzie vooral van mama vroeger - geheél vervlogen was, en zij was er, ouder, triestiger, en bitter altijd - weemoedig om, als om iets, dat zij misschien wel nooit had geteld, maar dat zij nu toch miste. Sie|fühlte|dass|die|Illusion|von|den|Zusammenhang|der|Familie|die|Illusion|vor allem|von|Mama|früher|völlig|verflogen|war|und|sie|war|sie|älter|trauriger|und|bitter|immer|wehmütig|um|als|um|etwas|das|sie|vielleicht|wohl|nie|hatte|gezählt|aber|das|sie|jetzt|doch|vermisste she|felt|that|the|illusion|of|the|connection|of the|family|the|illusion|especially|of|mom|in the past|completely|vanished|was|and|she|was|there|older|sadder|and|bitter|always|wistful|about|as|about|something|that|she|perhaps|indeed|never|had|counted|but|that|she|now|still|missed Sie fühlte, dass die Illusion des Zusammenhalts der Familie - die Illusion vor allem von Mama früher - völlig verschwunden war, und sie war älter, trauriger und immer bitter - wehmütig über etwas, das sie vielleicht nie gezählt hatte, aber das sie jetzt doch vermisste. She felt that the illusion of the family's cohesion - especially the illusion of mom in the past - had completely faded away, and she was, older, sadder, and always bitter - nostalgic for something that she might never have counted, but that she now missed. Toch kon zij zich niet weêrhouden een acute ijverzucht te gevoelen, dat Constance in zoo een groot huis woonde, en zoo veel familie huisvestte, en plotseling vroeg zij, scherp: - Je huis is wel vochtig, hè, Van der Welcke... Doch|konnte|sie|sich|nicht|zurückhalten|eine|akute|Eifersucht|zu|fühlen|dass|Constance|in|so|ein|groß|Haus|wohnte|und|so|viel|Familie|beherbergte|und|plötzlich|fragte|sie|scharf|Dein|Haus|ist|wohl|feucht|hm|Van|der|Welcke yet|could|she|herself|not|restrain|a|acute|jealousy|to|feel|that|Constance|in|such|a|large|house|lived|and|so|much|family|housed|and|suddenly|asked|she|sharply|your|house|is|indeed|damp|right|Van|der|Welcke Dennoch konnte sie sich nicht davon abhalten, eine akute Eifersucht zu empfinden, dass Constance in einem so großen Haus lebte und so viel Familie beherbergte, und plötzlich fragte sie scharf: - Dein Haus ist wohl feucht, oder, Van der Welcke... Yet she could not help but feel a sharp jealousy that Constance lived in such a large house, and housed so much family, and suddenly she asked, sharply: - Your house is quite damp, isn't it, Van der Welcke...

- Een rez-de-chaussée, en regen - verklaarde Van der Welcke goedsmoeds. ||||||||||met een goed humeur Ein||||und|Regen|erklärte|Van|der|Welcke|gutmütig a|ground||ground floor|and|rain|explained|Van|der|Welcke|good-naturedly - Ein Erdgeschoss, und Regen - erklärte Van der Welcke gutmütig. - A ground floor, and rain - Van der Welcke explained good-naturedly.

- Het is zoo kil aan de voeten... Es|ist|so|kalt|an|den|Füßen it|is|so|cold|at|the|feet - Es ist so kühl an den Füßen... - It's so chilly at the feet...

- Er zijn zooveel boomen rondom het huis, zeide zij: DIE maken het somber en kil. Es|sind|so viele|Bäume|um|das|Haus|sagte|sie|DIE|machen|es|dunkel|und|kühl there|are|so many|trees|around|the|house|said|she|those|make|it|gloomy|and|chilly - Es gibt so viele Bäume rund um das Haus, sagte sie: DIE machen es düster und kühl. - There are so many trees around the house, she said: THEY make it gloomy and chilly. Je moet ze goed laten snoeien... Het is wel eenzaam wonen hier... |||||snoeien|||||| Du|musst|sie|gut|lassen|schneiden|Es|ist|schon|einsam|wohnen|hier you|must|them|well|let|prune|it|is|indeed|lonely|living|here Du musst sie gut schneiden lassen... Es ist hier wirklich einsam zu wohnen... You need to have them pruned well... It is quite lonely living here...

- Zie je de anderen niet geregeld? Sieh|du|die|anderen|nicht|regelmäßig see|you|the|others|not|regularly - Siehst du die anderen nicht regelmäßig? - Don't you see the others regularly? vroeg Constance, om het gesprek te breken. |Constance|um|das|Gespräch|zu|brechen asked|Constance|to|the|conversation|to|break fragte Constance, um das Gespräch zu beginnen. asked Constance, to break the conversation.

Constance schrikte. Constance|erschrak Constance|startled Constance erschrak. Constance was startled.

- Neen, dat wist ik niet. Nein|das|wusste|ich|nicht No|that|knew|I|not - Nein, das wusste ich nicht. - No, I didn't know that. Drie weken geleden nog, heb ik hem gezien... Ik zoû zoo gaarne hebben, dat hij hier kwam, in Driebergen, op een vroolijke kamer in een goed pension bij voorbeeld, omdat ik denk, dat het buitenleven hem goed zoû doen, en dat hij zich - in Den Haag... misschien wat eenzaam voelt... Maar hij woû niet... Ja, al die jaren woont hij daar nu op die zelfde kamer... en hij schijnt zoo gehecht aan die kamer... dat hij ze niet verlaten kan... en toch is hij nooit tevreden over de juffrouw en over den broêr. Drei|Wochen|her|noch|habe|ich|ihn|gesehen|Ich|würde|so|gerne|haben|dass|er|hier|kam|in|Driebergen|auf|ein|fröhliche|Zimmer|in|ein|gutes|Pension|zum|Beispiel|weil|ich|denke|dass|das|Leben im Freien|ihm|gut|würde|tun|und|dass|er|sich|in|Den|Haag|vielleicht|etwas|einsam|fühlt|Aber|er|wollte|nicht|Ja|all|die|Jahre|wohnt|er|dort|jetzt|in|die|selbe|Zimmer|und|er|scheint|so|verbunden|an|die|Zimmer|dass|er|sie|nicht|verlassen|kann|und|doch|ist|er|nie|zufrieden|über|die|Lehrerin|und|über|den|Bruder three|weeks|ago|still|I have|I|him|seen|I|would|so|gladly|to have|that|he|here|came|in|Driebergen|in|a|cheerful|room|in|a|good|guesthouse|at|example|because|I|think|that|it|outdoor life|him|well|would|to do|and|that|he|himself|in|The|Hague|perhaps|somewhat|lonely|feels|but|he|wanted|not|yes|all|those|years|he lives|he|there|now|in|that|same|room|and|he|seems|so|attached|to|that|room|that|he|it|not|to leave|can|and|yet|is|he|never|satisfied|about|the|landlady|and|about|the|brother Vor drei Wochen habe ich ihn noch gesehen... Ich hätte so gerne, dass er hierher kommt, nach Driebergen, in ein fröhliches Zimmer in einem guten Pension zum Beispiel, weil ich denke, dass das Leben im Freien ihm gut tun würde, und dass er sich - in Den Haag... vielleicht etwas einsam fühlt... Aber er wollte nicht... Ja, all die Jahre wohnt er jetzt in demselben Zimmer... und er scheint so an diesem Zimmer hängen zu sein... dass er es nicht verlassen kann... und doch ist er nie zufrieden mit der Dame und mit dem Bruder. Three weeks ago, I saw him... I would so gladly have him come here, to Driebergen, in a cheerful room in a good boarding house for example, because I think that the outdoor life would do him good, and that he might feel a bit lonely in The Hague... But he didn't want to... Yes, he has been living there now for all those years in that same room... and he seems so attached to that room... that he cannot leave it... and yet he is never satisfied with the lady and with the brother. Die broêr is altijd zijn cauchemar... Toch dacht ik, leefde hij rustigjes voort... Is hij tegenwoordig toch altijd kalm... hoe eenzelvig... ook...? |||||nachtmerrie|||||||||||||||eenzaam| Der|Bruder|ist|immer|sein|Albtraum|Doch|dachte|ich|lebte|er|ruhig|weiter|Ist|er|heutzutage|doch|immer|ruhig|wie|einsam|auch that|brother|is|always|his|nightmare|yet|I thought|I|he lived|he|quietly|on|is|he|nowadays|still|always|calm|how|lonely|also Dieser Bruder ist immer sein Albtraum... Trotzdem dachte ich, lebte er ruhig weiter... Ist er heutzutage doch immer ruhig... wie einsam... auch...? That brother is always his nightmare... Still, I thought, he was living quietly... Is he still calm these days... no matter how lonely...? Is hij niet wel, den laatsten tijd? Ist|er|nicht|wirklich|den|letzten|Zeit is|he|not|well|the|last|time Ist er in letzter Zeit nicht wohl? Is he not well, lately?

- Neen... Niet zooals hij toen... hoe lang ook, tien, elf jaar geleden, geweest is. Nein|Nicht|so wie|er|damals|wie|lange|auch|zehn|elf|Jahre|her|gewesen|ist no|not||he|then|how|long|also|ten|eleven|years|ago|been| - Nein... Nicht so wie damals... wie lange auch immer, vor zehn, elf Jahren, gewesen ist. - No... Not like he was then... how long ago, ten, eleven years ago, he was.

- Elf jaar. Elf|Jahre |years - Elf Jahre. - Eleven years old.

- Zoo erg niet... Maar hij kan er soms zoo raar uitzien... en... So|sehr|nicht|Aber|er|kann|er|manchmal|so|seltsam|aussehen| so|||||||||strange|to look|and - So schlimm ist es nicht... Aber manchmal kann er so seltsam aussehen... und... - Not that bad... But he can sometimes look so strange... and...

- Ik heb oom Ernst nog verleden enkele keeren gezien, mama... zei Addy kalmeerend. Ich|habe|Onkel|Ernst|noch|vergangenen|einige|Male|gesehen|Mama|sagte|Addy|beruhigend I|I have|uncle|Ernst|still|past|a few|times|seen|mom|he said|Addy|calming - Ich habe Onkel Ernst erst vor einigen Tagen gesehen, Mama... sagte Addy beruhigend. - I have seen Uncle Ernst a few times recently, mom... Addy said soothingly. Hij was... als altijd... Niet erger. Er|war|wie|immer|Nicht|schlimmer he|was|as|always|not|worse Er war... wie immer... Nicht schlimmer. He was... as always... Not worse. Ik heb toen ook nog aangedrongen, dat hij in Driebergen zoû komen. |||||aangedrongen|||||| Ich|habe|damals|auch|noch|gedrängt|dass|er|in|Driebergen|sollte|kommen I|have|then|also|still|insisted|that|he|in|Driebergen|would|come Ich habe damals auch noch darauf bestanden, dass er nach Driebergen kommen sollte. I also insisted that he should come to Driebergen. Hij wil niet... Hij zei het heel kalm. Er|will|nicht|Er|sagte|es|sehr| he|wants|not|he|said|it|very|calmly Er will nicht... Er sagte es ganz ruhig. He doesn't want to... He said it very calmly.

- Ik ga morgen naar Den Haag, herhaalde Constance, nerveus. Ich|gehe|morgen|nach|||wiederholte|Constance|nervös I|go|tomorrow|to|Den|Haag|repeated|Constance|nervous - Ich gehe morgen nach Den Haag, wiederholte Constance nervös. - I'm going to The Hague tomorrow, Constance repeated, nervously.

- Heusch, Constance, hernam Adolfine, heel koel en gemaakt bezadigd. ||hernam|||||| Heusch|Constance|nahm wieder|Adolfine|ganz|kühl|und|gemacht|besonnen hush|Constance|she resumed|Adolfine|very|cool|and|feigned|composed - Heusch, Constance, wiederholte Adolfine, ganz kühl und gespielt gelassen. - Heusch, Constance, replied Adolfine, very coolly and feignedly composed. Je hoeft je niet zoo zenuwachtig te maken. Du|musst|dich|nicht|so|nervös|zu|machen you|need|you|not|so|nervous|to|make Du musst dich nicht so nervös machen. You don't have to be so nervous. Als er iets is... zijn wij er toch... en Karel... en Dorine en Paul. Wenn|er|etwas|ist|sind|wir|da|doch|und|Karel|und|Dorine|und|Paul if|there|something|is|are|we|there|anyway|and|Karel|and|Dorine|and|Paul Wenn es etwas gibt... sind wir doch da... und Karel... und Dorine und Paul. If there is anything... we are here... and Karel... and Dorine and Paul. Je kan Ernst gerust aan ons over laten. Du|kannst|Ernst|ruhig|an|uns|über|lassen you|can|Ernst|easy|to|us|over|let Du kannst Ernst ruhig uns überlassen. You can safely leave Ernst to us. Het is of wij heelemaal niet tellen. Es|ist|ob|wir|überhaupt|nicht|zählen it|is|or|we|completely|not|count Es ist, als würden wir überhaupt nicht zählen. It's as if we don't count at all.

- Dat is het niet, Adolfine... maar... Das|ist|es|nicht|Adolfine|aber that|is|it|not|Adolfine|but - Das ist es nicht, Adolfine... aber... - That's not it, Adolfine... but...

- Maar wat...? Aber|was but|what - Aber was...? - But what...?

- Druk?! Druck busy - Beschäftigt?! - Busy?! herhaalde Adolfine verbaasd. wiederholte|Adolfine|erstaunt she repeated|Adolfine|surprised wiederholte Adolfine erstaunt. Adolfine repeated in surprise. Heb je het hier druk... te Driebergen? Hast|du|es|hier|beschäftigt|in|Driebergen have|you|it|here|busy|to|Driebergen Hast du es hier beschäftigt... in Driebergen? Are you busy here... in Driebergen? ? In de kameratmosfeer was er als een plotse beving van opkomende ontzenuwing, en de meisjes, angstig, keken naar tante Constance. ||||||||beving||||||||||| In|die|Zimmeratmosphäre|war|er|wie|eine|plötzliche|Erschütterung|von|aufkommender|Entnervung|und|die|Mädchen|ängstlich|schauten|zu|Tante|Constance in|the|room atmosphere|was|there|like|a|sudden|tremor|of|rising|disillusionment|and|the|girls|anxiously|they looked|at|aunt|Constance ? In der Raumatmosphäre war es wie ein plötzlicher Schock der aufkommenden Entnervung, und die Mädchen schauten ängstlich zu Tante Constance. ? In the room's atmosphere, there was a sudden tremor of rising dismay, and the girls, anxiously, looked at Aunt Constance. Zij voelde het, was zich bewust, dat zij haar zenuwen niet meester was, en dwòng zich kalm te blijven. Sie|fühlte|es|war|sich|bewusst|dass|sie|ihre|Nerven|nicht|Herr|war|und|zwang|sich||zu|bleiben she|felt|it|was|herself|aware|that|she|her|nerves|not|master|was|and|forced|herself|calm|to|remain Sie fühlte es, war sich bewusst, dass sie ihre Nerven nicht im Griff hatte, und zwang sich, ruhig zu bleiben. She felt it, was aware that she was not in control of her nerves, and forced herself to remain calm. Maar hare oogen, hare lippen beefden. |||||beefden Aber|ihre|Augen|ihre|Lippen|zitterten but|her|eyes|her|lips|trembled Aber ihre Augen, ihre Lippen zitterten. But her eyes, her lips trembled. Zij zag echter, dat een bezorgdheid hun allen - behalve Mathilde - trok over de gespannen trekken, en nu werd zij zich geheel meester, - alleen heel diep in zich bleef de beving. Sie|sah|jedoch|dass|eine|Besorgnis|ihnen|allen|außer|Mathilde|zog|über|die|angespannten|Züge|und|jetzt|wurde|sie|sich|ganz|Herr|nur|sehr|tief|in|sich|blieb|die|Erschütterung she|saw|however|that|a|concern|to them|all|except|Mathilde|pulled|over|the|tense|features|and|now|became|she|herself|completely|master|only|very|deep|in|herself|remained|the|tremor Sie sah jedoch, dass eine Besorgnis über die angespannten Züge alle ergriff - außer Mathilde - und jetzt wurde sie sich ganz bewusst, - nur ganz tief in ihr blieb das Zittern. However, she saw that a concern drew over the tense features of all of them - except Mathilde - and now she completely regained control, - only very deep inside her the tremor remained.

De ontzenuwing vereffende zich, het lunch eindigde rustig: alleen zeide Adolfine: ||vereffende|||||||| Die|Entspannung|erledigte|sich|das|Mittagessen|endete|ruhig||sagte|Adolfine the|refutation|settled|itself|the|lunch|ended|calmly|only|said|Adolfine Die Entspannung stellte sich ein, das Mittagessen endete ruhig: nur sagte Adolfine: The debunking settled down, the lunch ended quietly: only Adolfine said:

En zij vond, heel geheim in zich, heerlijk die zoete gelei. ||||||||||gelei Und|sie|fand|ganz|geheim|in|sich|herrlich|die|süße|Gelee and|she|she found|very|secret|in|herself|delicious|that|sweet|jelly Und sie fand, ganz geheim in sich, diese süße Gelee herrlich. And she found, very secretly within herself, that sweet jelly was delightful.

En zij bleven als in eene wachting. Und|sie|blieben|wie|in|einer|Warteschlange and|they|they stayed|as|in|a|waiting Und sie blieben wie in einer Erwartung. And they remained as if in a waiting. De stemmen van Adolfine en Addy, achter de porte-brisée, klonken door elkaâr heen... Onwillekeurig luisterden zij: Die|Stimmen|von|Adolfine|und|Addy|hinter|der|||klangen|durch|einander|hindurch|Unwillkürlich|hörten|sie the|voices|of|Adolfine|and|Addy|behind|the|||they sounded|through|each other|across|involuntarily|they listened|they Die Stimmen von Adolfine und Addy, hinter der Porte-Brisée, klangen durcheinander... Unwillkürlich lauschten sie: The voices of Adolfine and Addy, behind the folding door, sounded through each other... Involuntarily they listened:

Adolfine snikte. Adolfine|schniefte Adolfine|sobbed Adolfine schluchzte. Adolfine sobbed.

Na een half uur kwamen Adolfine en Addy, haar zoekende: Adolfine was heel ontroerd, met roode huiloogen, die zij telkens wischte. Nach|einer|halben|Stunde|kamen|Adolfine|und|Addy|sie|suchend|Adolfine|war|sehr|berührt|mit|roten|weinenden Augen|die|sie|immer|wischte after|half||hour|came|Adolfine|and|Addy|her|searching|Adolfine|was|very|moved|with|red|tearful eyes|which|she|repeatedly|wiped Nach einer halben Stunde kamen Adolfine und Addy, die sie suchten: Adolfine war sehr bewegt, mit roten weinenden Augen, die sie sich immer wieder abwischte. After half an hour, Adolfine and Addy came, searching for her: Adolfine was very emotional, with red teary eyes that she kept wiping. Constance ging haar tegemoet. |||tegenover Constance|ging|ihr|entgegen Constance|went|her|towards Constance ging ihr entgegen. Constance went to meet her.

Een moederlijke trots trilde door haar stem van medelijden. ||||||||medelijden Eine|mütterliche|Stolz|zitterte|durch|ihre|Stimme|des|Mitleids a|motherly|pride|trembled|through|her|voice|of|compassion Ein mütterlicher Stolz zitterte durch ihre Stimme des Mitleids. A maternal pride trembled through her voice of compassion.

- Alleen...? Nur - Allein...? - Only...?

- Waar moet ik blijven met het kind... Verandering van omgeving, dat zei onze dokter ook... En dokter Berens van het Gasthuis... Toch zijn wij lief voor haar... Waarom verandering van omgeving...! Wo|muss|ich|bleiben|mit|das|Kind|Veränderung|von|Umgebung|das|sagte|unser|Arzt|auch|Und|Arzt|Berens|von|das|Krankenhaus|Trotzdem|sind|wir|nett|zu|ihr|Warum|Veränderung|von|Umgebung where|must|I|stay|with|the|child|change|of|environment|that|said|our|doctor|also|and|doctor|Berens|from|the|hospital|still|are|we|kind|to|her|why|change|of|environment - Wo soll ich mit dem Kind bleiben... Veränderung der Umgebung, das hat auch unser Arzt gesagt... Und Doktor Berens vom Krankenhaus... Trotzdem sind wir nett zu ihr... Warum Veränderung der Umgebung...! - Where should I stay with the child... Change of environment, that's what our doctor said too... And doctor Berens from the hospital... Yet we are kind to her... Why change of environment...! En waar... Ik heb geen geld om... om langen tijd ergens met haar buiten te gaan... In dit seizoen ook... in het najaar... waar, waar moet ik blijven met het kind... Und|wo|Ich|habe|kein|Geld|um|um|langen|Zeit|irgendwo|mit|ihr|draußen|zu|gehen|In|dieser|Saison|auch|im|der|Herbst|wo|wo|muss|ich|bleiben|mit|dem|Kind and|where|I|have|no|money|to|to|long|time|somewhere|with|her|outside|to|go|in|this|season|also|in|the|autumn|where|where|must|I|stay|with|the|child Und wo... Ich habe kein Geld, um... um lange Zeit irgendwo mit ihr draußen zu sein... In dieser Jahreszeit auch... im Herbst... wo, wo soll ich mit dem Kind bleiben... And where... I have no money to... to go somewhere with her for a long time... In this season too... in the autumn... where, where should I stay with the child...

- Wat...? Was what - Was...? - What...?

- Als papa en u het goed vonden... ik zoû haar HIER het beste kunnen observeeren en behandelen. Wenn|Papa|und|Sie|es|gut|fanden|ich|sollte|sie|HIER|es|am besten|können|beobachten|und|behandeln if|dad|and|you|it|good|thought|I|would|her|HERE|it|best|could|observe|and|treat - Wenn Papa und Sie einverstanden wären... könnte ich sie HIER am besten beobachten und behandeln. - If dad and you agreed... I could observe and treat her best HERE.

- Ik weet niet, Addy, zeide zij. Ich|weiß|nicht|Addy|sagte|sie I|know|not|Addy|said|she - Ich weiß nicht, Addy, sagte sie. - I don't know, Addy, she said. Ik weet niet of papa dat goed zoû vinden. Ich|weiß|nicht|ob|Papa|das|gut|würde|finden I|know|not|if|dad|that|good|would|find Ich weiß nicht, ob Papa das gut finden würde. I don't know if dad would think that's okay. En zij vond hem tacteloos, dat hij dit zeide, in het bijzijn van Adolfine, en zijzelve betreurde het, dat zij vóor het lunch, in haar kamer, Adolfine niet gezegd had, dat het huis vol was, heelemaal vol. ||||tactloos|||||||||||||||||||||||||||||||| Und|sie|fand|ihn|taktvoll|dass|er|dies|sagte|in|dem|Beisein|von|Adolfine|und|sie selbst|bedauerte|es|dass|sie|vor|dem|Mittagessen|in|ihr|Zimmer|Adolfine|nicht|gesagt|hatte|dass|das|Haus|voll|war|ganz|voll and|she|found|him||that|he|this|said|in|the|presence|of|Adolfine|and|she herself|regretted|it|that|she||the|lunch|in|her|room|Adolfine|not|said|had|that|the|house|full||completely|full Und sie fand es taktloss, dass er dies sagte, in Gegenwart von Adolfine, und sie selbst bedauerte, dass sie vor dem Mittagessen, in ihrem Zimmer, Adolfine nicht gesagt hatte, dass das Haus voll war, ganz voll. And she found him tactless for saying this in the presence of Adolfine, and she herself regretted that she hadn't told Adolfine before lunch, in her room, that the house was full, completely full.

- Voor Guy, die werken moet, is dat kamertje te klein. Für|Guy|der|arbeiten|muss|ist|das|Zimmer|zu|klein for|Guy|who|to work|must|is|that|room|too|small - Für Guy, der arbeiten muss, ist dieses Zimmer zu klein. - For Guy, who has to work, that room is too small.

- Wat mama? Was|Mama what|mom - Was Mama? - What mama?

Hij had nooit zijn moeder zoo hard gekend en zoo wreed... Hij zeide nu ook: Er|hatte|nie|seine|Mutter|so|hart|gekannt|und|so|grausam|Er|sagte|jetzt|auch he|had|never|his|mother|so|hard|known|and|so|cruel|he|said|now|also Er hatte seine Mutter nie so hart und so grausam gekannt... Er sagte jetzt auch: He had never known his mother so harshly and so cruelly... He also said now:

- Natuurlijk, mama... als u denkt, dat het niet gaan zal... zal ik zien wat ik doen kan voor tante Adolfine... ergens in de buurt... Misschien bij een familie te Zeist... zoû Marietje onder dak kunnen komen. Natürlich|Mama|wenn|Sie|denkt|dass|es|nicht|gehen|wird|wird|ich|sehen|was|ich|tun|kann|für|Tante|Adolfine|irgendwo|in|der|Nähe|Vielleicht|bei|einer|Familie|in|Zeist|würde|Marietje|unter|Dach|können|kommen of course|mom|if|you|think|that|it|not|to go|will||I|to see|what|I|to do|can|for|aunt|Adolfine|somewhere|in|the|area|maybe|at|a|family|in|Zeist|would|Marietje|under|roof|can|to come - Natürlich, Mama... wenn Sie denken, dass es nicht klappen wird... werde ich sehen, was ich für Tante Adolfine tun kann... irgendwo in der Nähe... Vielleicht könnte Marietje bei einer Familie in Zeist unterkommen. - Of course, mom... if you think it won't work... I will see what I can do for aunt Adolfine... somewhere nearby... Maybe with a family in Zeist... that way Marietje could have a roof over her head.

Maar plotseling voelde Constance heel week. |||||zwak Aber|plötzlich|fühlte|Constance|ganz|schwach but|suddenly|felt|Constance|very|weak Aber plötzlich fühlte sich Constance ganz schwach. But suddenly Constance felt very weak. Omdat Addy dit zeide, werd zij zoo week, versmolt al hare hardheid en wreedheid in een berouw over haar laatste woorden, en zeide zij: weil|Addy|dies|sagte|wurde|sie|so|schwach|schmolz|all|ihre|Härte|und|Grausamkeit|in|ein|Reue|über|ihre|letzten|Worte|und|sagte|sie because|Addy|this|she said|became|she|so|weak|melted|all|her|hardness|and|cruelty|in|a|remorse|about|her|last|words|and|she said|she Weil Addy dies sagte, wurde sie so weich, schmolz all ihre Härte und Grausamkeit in ein Bedauern über ihre letzten Worte, und sie sagte: Because Addy said this, she became so weak, all her hardness and cruelty melted into remorse over her last words, and she said:

- Addy... ga naar boven... en... en vraag het aan papa... Addy|geh|nach|oben|und||frag|es|an|Papa Addy|go|to|upstairs|and||ask|it|to|dad - Addy... geh nach oben... und... und frag Papa... - Addy... go upstairs... and... and ask dad...

- Ja, zei Constance; het is heel duur, en het is... Ja|sagte|Constance|es|ist|sehr|teuer|und|es|ist yes|said|Constance|it|is|very|expensive|and|it|is - Ja, sagte Constance; es ist sehr teuer, und es ist... - Yes, Constance said; it is very expensive, and it is...

- Wat? Was what - Was? - What?

- Dat laten we voor hen liggen... en komen er niet aan. Das|lassen|wir|für|sie|liegen|und|kommen|daran|nicht|ran that|let|we|for|them|leave|and|come|there|not|to - Das lassen wir für sie liegen... und kommen nicht daran. - We'll leave that for them... and won't touch it.

- Mama... zeide Constance. Mama|sagte|Constance mom|said|Constance - Mama... sagte Constance. - Mom... said Constance.

Constance gaf haar den blik terug. Constance|gab|ihr|den|Blick|zurück Constance|gave|her|the|glance|back Constance gab ihr den Blick zurück. Constance returned her gaze.

- Beste Adolfine, zeide zij zacht. Beste|Adolfine|sagte|sie|leise dear|Adolfine|she said|she|softly - Liebe Adolfine, sagte sie leise. - Dear Adolfine, she said softly. Omdat mama niet in staat is haar zaken af te doen, berust haar vermogen bij onzen notaris, in Den Haag, die het voor haar beheert... Weil|Mama|nicht|in|in der Lage|ist|ihr|Angelegenheiten|zu|erledigen|erledigen|ruht|ihr|Vermögen|bei|unserem|Notar|in|Den||der|es|für|sie|verwaltet because|mom|not|in|able|is|her|affairs|off|to|do|rests|her|fortune|with|our|notary|in|The|Hague|who|it|for|her|manages Da Mama nicht in der Lage ist, ihre Geschäfte zu erledigen, liegt ihr Vermögen bei unserem Notar in Den Haag, der es für sie verwaltet... Because mama is unable to manage her affairs, her assets are entrusted to our notary in The Hague, who manages it for her...

- En de rente...? Und|die|Zinsen and|the|interest - Und die Zinsen...? - And the interest...?

- Neen... Nein no - Nein... - No...

- Bij den notaris zijn voor alle broêrs en zusters de boeken in te zien. Bei|dem|Notar|sind|für|alle|Brüder|und|Schwestern|die|Bücher|in|zu|sehen |the|notary|are|for|all|brothers|and|sisters|the|books|in|to|see - Bei dem Notar sind die Bücher für alle Brüder und Schwestern einsehbar. - The books can be viewed at the notary for all brothers and sisters.

- Waarom doe je dat? Warum|tust|du|das |do|you|that - Warum machst du das? - Why are you doing that?

- Zoo als wij het NU doen... is alle moeilijkheid uitgesloten. So|wie|wir|es|JETZT|tun|ist|alle|Schwierigkeiten|ausgeschlossen so|as|we|it|now|do|is|all|difficulty|excluded - So wie wir es JETZT machen... ist jede Schwierigkeit ausgeschlossen. - The way we are doing it NOW... all difficulty is excluded.

- Ja. Ja yes - Ja. - Yes. Dat geld ligt daar nu toch nutteloos... ||||||nutteloos Das|Geld|liegt|dort|jetzt|doch|nutzlos that|money|lies|there|now|anyway|useless Das Geld liegt dort jetzt doch nutzlos... That money is just lying there useless now...

- Ja, dat is het eenige. Ja|das|ist|es|einzige yes|that|is|the|only - Ja, das ist das einzige. - Yes, that's the only one.

- Dat maakt toch alles weêr duurder, in de keuken-belasting? Das|macht|doch|alles|wieder|teurer|in|die|| that|makes|after all|everything|again|more expensive|in|the||tax - Das macht doch alles wieder teurer, bei der Küchensteuer? - That makes everything more expensive again, in the kitchen tax?

Zij hoorde Van der Welcke en Addy de trap afkomen; zij kwamen binnen, vader en zoon. Sie|hörte|Van|der|Welcke|und|Addy|die|Treppe|herunterkommen|sie|kamen|hinein|Vater|und|Sohn she|heard|from|the|Welcke|and|Addy|the|stairs|coming down|they|came|inside|father|and|son Sie hörte Van der Welcke und Addy die Treppe herunterkommen; sie kamen herein, Vater und Sohn. She heard Van der Welcke and Addy coming down the stairs; they entered, father and son. En het was vreemd hen te zien naast elkaâr, Van der Welcke met zijn jong-leuke heldere gezicht en zijn kinderlijke oogen, ook al grauwde zijn haren, en al was hij wat rond van het zitten; Addy, er naast, met zijn klaren ernst van heel ouwelijken jongen man, de grauwe oogen vol dingen van zorg en peinzing... ||||||||||||||||||||||||grauwde|||||||||||||||||||||ouwelijken|||||||||||peinzing Und|es|war|seltsam|sie|zu|sehen|neben|einander|Van|der|Welcke|mit|sein|||hellen|Gesicht|und|sein|kindlichen|Augen|auch|schon|grau wurde|sein|Haare|und|schon|war|er|etwas|rund|vom|dem|Sitzen|Addy|er|neben|mit|sein|klaren|Ernst|von|ganz|alten|jungen|Mann|die|grauen|Augen|voll|Dingen|von|Sorge|und|Peinlichkeit and|it|was|strange|them|to|see|next to|each other|from|the|Welcke|with|his|||bright|face|and|his|childlike|eyes|also|although|grayed|his|hair|and|although|was|he|somewhat|round|from|the|sitting|Addy|there|next to|with|his|clear|seriousness|of|very|old-fashioned|young|man|the|gray|eyes|full|things|of|worry|and|pondering Und es war seltsam, sie nebeneinander zu sehen, Van der Welcke mit seinem jungen, fröhlichen Gesicht und seinen kindlichen Augen, auch wenn sein Haar grau war und er etwas rundlich vom Sitzen war; Addy daneben, mit seinem klaren Ernst eines sehr alten jungen Mannes, die grauen Augen voller Sorgen und Grübelei... And it was strange to see them next to each other, Van der Welcke with his young, cheerful face and his childlike eyes, even though his hair was graying, and even though he was a bit round from sitting; Addy, next to him, with his clear seriousness of a very old-fashioned young man, his gray eyes full of worries and contemplation...

- Addy vertelt me, dat het zoo slecht met Marietje gaat? Addy|erzählt|mir|dass|es|so|schlecht|mit|Marietje|geht Addy|tells|me|that|it|so|bad|with|Marietje|goes - Addy erzählt mir, dass es Marietje so schlecht geht? - Addy tells me that Marietje is doing so poorly? begon Van der Welcke, als inleiding. begann|Van|der|Welcke|als|Einleitung began|Van|the|Welcke|as|introduction begann Van der Welcke als Einleitung. began Van der Welcke, as an introduction.

Adolfine had een grooten snik, die haar ophief: zij knikte het hoofd van ja en zij huilde. Adolfine|hatte|ein|großen|Schluchzer|der|sie|aufhob|sie|nickte|das|Haupt|von|ja|und|sie|weinte Adolfine|had|a|big|sob|that|her|lifted|she|nodded|the|head|of|yes|and|she|cried Adolfine hatte ein großes Schluchzen, das sie erhob: sie nickte mit dem Kopf und weinte. Adolfine had a great sob that lifted her: she nodded her head in agreement and she cried.

- Nu, zei Van der Welcke, die van tranen altijd beroerd werd. Nun|sagte|Van|der|Welcke|die|von|Tränen|immer|berührt|wurde now|said|Van|the|Welcke|who|of|tears|always|moved|became - Nun, sagte Van der Welcke, der von Tränen immer berührt wurde. - Well, said Van der Welcke, who was always moved by tears. Als Addy haar gaarne hier heeft... om haar beter te observeeren... dan kan ze gerust komen, hoor Adolfine... We zullen wel een bedje voor haar spreien... Het is hier bij ons toch het azyl... En omdat Adolfine heel hevig begon te snikken, voegde hij er bij, zijn hand even op haar schouder: Wenn|Addy|sie|gerne|hier|hat|um|sie|besser|zu|beobachten|dann|kann|sie|ruhig|kommen|hör mal|Adolfine|Wir|werden|schon|ein|Bettchen|für|sie|bereiten|Es|ist|hier|bei|uns|doch|das|Asyl|Und|weil|Adolfine|sehr|heftig|begann|zu|weinen|fügte|er|ihm|hinzu|seine|Hand|kurz|auf|ihre|Schulter if|Addy|her|gladly|here|has|to|her|better|to|observe|then|can|she|safely|come|you know|Adolfine|we|will|surely|a|little bed|for|her|spread|it|is|here|at|us|indeed|the|asylum|and|because|Adolfine|very|intense|began|to|sob|added|he|it|to|his|hand|briefly|on|her|shoulder Wenn Addy sie gerne hier hat... um sie besser zu beobachten... dann kann sie ruhig kommen, hör zu Adolfine... Wir werden ein Bettchen für sie bereiten... Es ist hier bei uns schließlich das Asyl... Und weil Adolfine sehr heftig zu schluchzen begann, fügte er hinzu, seine Hand kurz auf ihre Schulter: If Addy likes to have her here... to observe her better... then she can come, you know Adolfine... We will make a little bed for her... It is an asylum here with us anyway... And because Adolfine started to sob very intensely, he added, placing his hand briefly on her shoulder:

SENT_CWT:AFkKFwvL=7.65 PAR_TRANS:gpt-4o-mini=5.94 PAR_TRANS:gpt-4o-mini=3.6 PAR_CWT:AvJ9dfk5=21.96 de:AFkKFwvL en:AvJ9dfk5 openai.2025-02-07 ai_request(all=102 err=0.00%) translation(all=201 err=0.00%) cwt(all=2438 err=3.57%)