×

Nous utilisons des cookies pour rendre LingQ meilleur. En visitant le site vous acceptez nos Politique des cookies.


image

Philosophy - Βιβλιοεμβριθής, Τι πράγμα είναι ο πόλεμος; Δυο άγνωστες επιστολές Αϊνστάιν – Φρόιντ

Τι πράγμα είναι ο πόλεμος; Δυο άγνωστες επιστολές Αϊνστάιν – Φρόιντ

Τι πράγμα είναι ο πόλεμος; Ρωτάει ο Αϊνστάιν και απαντάει ο Φρόιντ.

Η αλληλογραφία έγινε πριν 72 ακριβώς χρόνια. Βρισκόταν ο κόσμος στα πρόθυρα του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου. Και δεν είχαν περάσει πολλά από τον πρώτο. Η αγωνία των σημερινών ανθρώπων του πλανήτη είναι η ίδια – όπως και τότε. Ο πόλεμος που ετοιμάζεται με ταχείς ρυθμούς, θα ξεσπάσει; Η πλάστιγγα φαίνεται πως κλείνει προς το Ναι – παρά τις προσεπικλήσεις όλων για Ειρήνη.

Δημοσιεύουμε παρακάτω αυτό το σπάνιο κείμενο, που είναι σαν να γράφεται σήμερα. Τόσο αίμα που πότισε και ποτίζει τον πλανήτη, δεν έβαλε μυαλό στους απανταχού στρατοκράτες. Η ιστορία των επιστολών Αϊνστάιν – Φρόιντ ξεκινάει το 1931, όταν η Διαρκής επιτροπή Γραμμάτων και Τεχνών της Κοινωνίας των Εθνών, κάλεσε το Διεθνές Ινστιτούτο Μορφωτικής Συνεργασίας, να φροντίσει για μια ανταλλαγή επιστολών, μεταξύ των εκπροσώπων της πνευματικής ζωής της εποχής, με θέματα που θα μπορούσαν να χρησιμεύσουν στην Κοινωνία των Εθνών και στη ζωή γενικότερα. Ανάμεσα στους πρώτους που ρωτήθηκαν ήταν και ο Άλμπερτ Αϊνστάιν, ο οποίος ανέφερε το όνομα του Φρόιντ. Η σύντομη αλληλογραφία μεταξύ Αϊνστάιν και Φρόιντ έγινε το καλοκαίρι του 1932 και δημοσιεύθηκε στο Παρίσι στις αρχές του 1933 με τίτλο «Η δυσκολία του πολιτισμού». Οι δύο άνδρες πρόβλεπαν το τέλος της Κοινωνίας των Εθνών – που επήλθε. Τώρα ο ΟΗΕ κατάντησε ενεργούμενο των ΗΠΑ, ένας οργανισμός για τα μάτια και για να ευλογήσει – όταν έρθει η ώρα, την έναρξη του Πολέμου.

Πότσδαμ, 30 Ιουλίου 1932,

Αγαπητέ, κύριε Φρόιντ, η πρόταση που μου έγινε από την Κοινωνία ίων Εθνών και από το Διεθνές Ινστιτούτο πνευματικής συνεργασίας, του Παρισιού, να καλέσω δηλαδή ένα πρόσωπο της αρεσκείας μου σε μια ελεύθερη ανταλλαγή απόψεων, με θέμα ένα οποιοδήποτε πρόβλημα από μένα διαλεγμένο, μου προσφέρει την καλοδεχούμενη ευκαιρία να συνομιλήσω μαζί σας, αντιμετωπίζοντας μια ερώτηση, η οποία φαίνεται στην σημερινή κατάσταση του κόσμου, η πιο επείγουσα απ' όλες όσες αντιμετωπίζει ο πολιτισμός:

Η ερώτηση είναι: Υπάρχει ένας τρόπος για να ελευθερωθούν οι άνθρωποι από το κακό πεπρωμένο του πολέμου;

Τώρα πια είναι γνωστό, ότι με την πρόοδο της σύγχρονης επιστήμης, η απάντηση στην ερώτηση αυτή είναι ζήτημα ζωής και θανάτου για τον πολιτισμό, που ξέρουμε, και όμως, παρ' όλη την καλή θέληση που υπάρχει, καμιά προσπάθεια λύσης δεν έχει οδηγήσει σε κάτι το συγκεκριμένο. Μια και δεν έχω εθνικιστικές προκαταλήψεις, βλέπω προσωπικά ένα απλό τρόπο να αντιμετωπισθεί η εξωτερική δηλαδή ή οργανωτική άποψη του προβλήματος: τα κράτη θα δημιουργήσουν μια νομοθετική και δικαστική εξουσία, αρμοδιότητα της οποίας θα είναι να αντιμετωπίζει όλες τις συγκρούσεις που θα δημιουργούνται μεταξύ τους. Σήμερα όμως απέχουμε πάρα πολύ από να διαθέτουμε μια υπερκρατική οργάνωση, μια οργάνωση υπερεθνική που θα μπορεί να εκδίδει αποφάσεις και να επιβάλει με την βία την εκτέλεση των αποφάσεων αυτών.

Έτσι λοιπόν φτάνω στο πρώτο μου αξίωμα:

η επιδίωξη της διεθνούς ασφαλείας συνεπάγεται το ότι κάθε κράτος θα πρεπει να απαρνηθεί μέσα σε ορισμένα όρια, την ελευθερία των ενεργειών του, δηλαδή την κυριαρχία του, είναι φανερό πέρα από οποιαδήποτε αμφιβολία, ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος να πετύχουμε μια μέτρια ασφάλεια. Η αποτυχία των προσπαθειών που έγιναν τα τελευταία δέκα χρόνια προς την κατεύθυνση αυτή, μας οδηγεί στο συμπέρασμα, χωρίς ούτε σκιά αμφιβολίας, ότι εδώ ενεργούν ισχυροί ψυχολογικοί παράγοντες, οι οποίοι παραλύουν τις προσπάθειες. Μερικοί από τους παράγοντες αυτούς είναι οφθαλμοφανείς. Η δίψα της εξουσίας της κυρίαρχης τάξης βρίσκεται σε κάθε κράτος σε αντίθεση με τον οποιοδήποτε περιορισμό της εθνικής κυριαρχίας. Η μεγάλη αυτή επιθυμία για πολιτική εξουσία, συμφωνεί με τις φιλοδοξίες εκείνων, που αναζητούν μόνον χρηματικά και οικονομικά οφέλη. Σκέφτομαι κυρίως την μικρή αλλά και αποφασιστική εκείνη ομάδα, που με δραστηριότητα σε κάθε κράτος και αδιαφορώντας για οτιδήποτε βλέπει στον πόλεμο, δηλαδή στην κατασκευή και στην πώληση των όπλων, μόνο μία ευκαιρία εξυπηρετήσεως των προσωπικών συμφερόντων και της προσωπικής δύναμης.

Είναι δυνατόν η μειοψηφία αυτή να υποτάσσει στις επιθυμίες της την λαϊκή μάζα, η οποία από τον πόλεμο θα έχει μόνο βάσανα και ζημίες; Μια εύκολη απάντηση θα ήταν, ότι η μειοψηφία εκείνων που κάθε φορά βρίσκονται στην εξουσία, έχει στα χέρια της τα σχολεία και τον τύπο και επί πλέον τις θρησκευτικές οργανώσεις. Αυτό της επιτρέπει να οργανώνει και να κατευθύνει τα αισθήματα των μαζών μετατρέποντάς τα σε όργανα της πολιτικής της.

Ούτε όμως η απάντηση αυτή δίνει μια ολοκληρωτική λύση και ταυτόχρονα προκαλεί την επόμενη ερώτηση: Πώς είναι δυνατόν η μάζα να εγκαταλείπει τον εαυτό της στα μέσα που αναφέραμε πιο πάνω, να γίνεται έξαλλη και να οδηγείται στο ολοκαύτωμα; Είναι δυνατόν να δώσουμε μια απάντηση:

Επειδή ο άνθρωπος έχει μέσα του την τάση για μίσος και για καταστροφή. Σε ομαλούς καιρούς το πάθος του αυτό μένει κρυμμένο και ξεπροβάλλει μόνο σε εξαιρετικές περιστάσεις. Είναι όμως αρκετά εύκολο να το ερεθίσουμε και να το ανεβάσουμε στο ύψος μια συλλογικής ψύχωσης; Φτάνουμε έτσι στην τελευταία ερώτηση: Είναι δυνατόν να κατευθύνουμε την ψυχολογική ανάπτυξη των ανθρώπων έτσι που να γίνουν ικανοί για αντίσταση στην ψύχωση του μίσους και της καταστροφής; Στο σημείο αυτό δεν σκέφτομαι μόνο ας ακαλλιέργητες μάζες. Η πείρα μας διδάσκει άτι ευκολότερα η λεγάμενη «διανόηση» υποχωρεί στις καταστρεπτικές αυτές προτροπές, επειδή ο διανοούμενος δεν έχει άμεση επαφή με την χοντροφτιαγμένη πραγματικότητα, αλλά την ζωή στην ευκολότερη και συνοπτική μορφή της, στη μορφή της τυπωμένης σελίδας.

Καταλήγοντας: Μίλησα μέχρι τώρα μόνο για πολέμους ανάμεσα σε κράτη, δηλαδή για διεθνείς συγκρούσεις. Έχω, όμως, απόλυτη συναίσθηση του γεγονότος, ότι το επιθετικό ένστικτο ενεργεί και με άλλες μορφές και σε άλλες περιπτώσεις. Σκέφτομαι τους εμφυλίους πολέμους, που κάποτε οφείλονταν στον θρησκευτικό φανατισμό και σήμερα σε κοινωνικούς παράγοντες ή ακόμη στην καταπίεση των φυλετικών μειονοτήτων.

Ξέρω ότι στα γραπτά σας μπορούμε να βρούμε άμεσες ή έμμεσες απαντήσεις σ' όλα τα ερωτηματικά που μας δημιουργεί αυτό το πρόβλημα, το οποίο είναι ταυτόχρονα επείγον και αναπόφευκτο. Θα ήταν, λοιπόν, πάρα πολύ χρήσιμο για όλους εμάς, αν εσείς ασχολούσασταν με το πρόβλημα της παγκόσμιας ειρήνης, σύμφωνα με το πνεύμα των πρόσφατων ανακαλύψεων σας, επειδή κάτι τέτοιο θα μπορούσε να μας δείξει το δρόμο για καινούργιους και αξιόλογους τρόπους ενεργειών.

Με πολλή εγκαρδιότητα, δικός σας, Αλμπερτ Αϊνστάιν

* * *

(Ακολουθεί η εμπεριστατωμένη απάντηση του Φρόυντ).

Βιέννη, Σεπτέμβριος 1932

Αγαπητέ κ. Αϊνστάιν,

Αρχίζετε τις σκέψεις σος με την σχέση που υπάρχει ανάμεσα στο δίκαιο και τη βία. Πρόκειται σίγουρα για ένα σωστό ξεκίνημα, που θα βοηθήσει την ερευνά μας. Βλέπετε χρησιμοποίησα τη λέξη «βία» και όχι τη λέξη «δύναμη» και ελπίζω να μου επιτρέπεται μια τέτοια αντικατάσταση. Δίκαιο και βία είναι σήμερα για μας όροι αντίθετοι.

Ο ΑΦΕΝΤΗΣ ΤΩΝ ΟΠΛΟΣΤΑΣΙΩΝ

Είναι εύκολο να αποδείξουμε, ότι το ένα προέρχεται από το άλλο και αν ανατρέξουμε στις πρώτες αρχές για να επαληθεύσουμε τον τρόπο με τον οποίο συνέβη, η λύση του προβλήματος παρουσιάζεται χωρίς δυσκολίες Να με συγχωρείτε, αν στη συνέχεια θα μιλήσω για κάτι που είναι γενικά γνωστό σε όλους, σαν να πρόκειται για κάτι το καινούργιο. Η σύνδεση του συνόλου με υποχρεώνει να το κάνω.

Οι συγκρούσεις συμφερόντων μεταξύ των ανθρώπων σε γενικές, λοιπόν, γραμμές, ρυθμίζονται με την βία. Λυτό συμβαίνει σε ολόκληρο το ζωικό βασίλειο, του οποίου ο άνθρωπος αποτελεί μέρος. Γιο τους ανθρώπους βέβαια, πρέπει να προσθέσουμε και τις συγκρούσεις γνώμης, που φθάνουν σε πολύ υψηλά επίπεδα και που φαίνονται να απαιτούν, για το ξεκαθάρισμα τους, μιαν άλλη τεχνική. Πρόκειται, όμως, για μια κατοπινή επιπλοκή. Αρχικά, σε μια μικρή ανθρώπινη ομάδα, η μεγαλύτερη μυϊκή δύναμη αποφασίζει σε ποιόν ανήκει κάτι ή ποιου η θέληση πρέπει να πραγματοποιηθεί.

Σύντομα η μυϊκή δύναμη αυξάνεται ή την αντικαθιστά η χρησιμοποίηση των εργαλείων και έτσι επιβάλλεται όποιος έχει τα καλύτερα όπλα ή όποιος τα χρησιμοποιεί περισσότερο επιδέξια. Με τη δημιουργία των όπλων η διανοητική ανωτερότητα αρχίζει ήδη να παίρνει τη θέση της μυϊκής δύναμης, έστω και αν ο τελικός σκοπός ίου αγώνα παραμένει ο ίδιος. Η υποχώρηση του αντιπάλου επιτυγχάνεται με τον ριζικότερο τρόπο, όταν η βία τον εξαφανίζει τελείως, δηλαδή τον εξοντώνει. Το σύστημα αυτό έχει δυο πλεονεκτήματα, ότι δηλαδή ο αντίπαλος δεν μπορεί να ξαναρχίσει σε άλλη περίπτωση τις εχθροπραξίες και ότι η μοίρα του συμβουλεύει τους άλλους να μην ακολουθήσουν το παράδειγμά του. Πολλές φορές στη θέση της επιθυμίας για φόνο, έρχεται η σκέψη, ότι ο εχθρός μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν δούλος, αν τον τρομοκρατήσουμε αρκετά και τον αφήσουμε ζωντανό.

Στη συνέχεια της επιστολής του προς τον Αϊνστάιν ο Φρόυντ σημειώνει:

ΣΕ ΠΟΙΟΝ ΕΙΝΑΙ ΧΡΗΣΙΜΟΙ ΟΙ ΝΟΜΟΙ:

Τα πράγματα είναι απλά, όσο η κοινότητα αποτελείται μόνο από ένα ορισμένο αριθμό ατόμων με ίση δύναμη. Οι νόμοι καθορίζουν μέχρι ποιου σημείου πρέπει να περιορίζεται η ελευθερία του κάθε ατόμου, όταν θέλει να χρησιμοποιεί τη δύναμή του και έτσι είναι δυνατόν να υπάρχει ασφάλεια στη συλλογική ζωή. Μια τέτοια, όμως, κατάσταση ειρήνης μπορούμε να την σκεφτούμε μόνο θεωρητικά, στην πραγματικότητα τα πράγματα γίνονται πολύπλοκα, επειδή η κοινότητα από την αρχή ήδη περιλαμβάνει στοιχεία με άνιση μυϊκή δύναμη, άνδρες και γυναίκες, γονείς και παιδιά και σαν συνέπεια του πολέμου και της υποταγής νικητές και νικημένους, που μετατρέπονται σε δούλους και σε αφέντες.

Το δίκαιο της κοινότητας γίνεται τότε έκφραση των σχέσεων άνισων δυνάμεων στο εσωτερικό της. Οι νόμοι γίνονται από εκείνους και για κείνους, που κυβερνούν και παραχωρούν ελάχιστα δικαιώματα σε κείνους που έχουν υποταχθεί. Από τότε και στο εξής υπάρχουν στην κοινότητα δύο πηγές ανησυχιών, αλλά ταυτόχρονα και τελειοποίησης του δικαίου. Πρώτα – πρώτα η προσπάθεια αυτού ή εκείνου του κυρίου να ξεφύγει από τους περιορισμούς, που ισχύουν για όλους, να επιστρέφει δηλαδή από το Βασίλειο του δικαίου στο βασίλειο της βίας και σε δεύτερη θέση οι προσπάθειες των υπηκόων να εξασφαλίσουν περισσότερη δύναμη για να αναγνωρισθούν από τον νόμο. Οι αλλαγές αυτές, να ξεφύγουν δηλαδή από το άνισο δίκαιο και να πετύχουν ένα δίκαιο ίσο για όλους.

ΠΟΙΟ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ

Η Βουλιμία των Γάλλων βασιλιάδων, που επιθυμούσαν να μεγαλώσουν τα κτήματά τους σε βάρος των γαιοκτημόνων, δημιούργησε μια Γαλλία ειρηνικά ενωμένη και ανθηρή. Όσο και αν αυτό μπορεί να φανεί παράξενο, πρέπει να παραδεχθούμε, ότι ο πόλεμος δεν θα ήταν ένα ακατάλληλο μέσο για να πετύχουμε την πολυπόθητη αυτή «αιώνια» ειρήνη, επειδή μας επιτρέπει να δημιουργούμε τις τεράστιες εκείνες ενότητες στο εσωτερικό των οποίων μια ισχυρή κεντρική εξουσία κάνει αδύνατους τους άλλους πολέμους. Παρ' όλ' αυτά δεν το κατορθώνουμε, επειδή or επιτυχίες των καταχτήσεων, κατά κανόνα δεν διαρκούν πολύ καιρό.

Όσον αφορά την εποχή μας, επιβάλλεται το ίδιο συμπέρασμα, που φθάσατε και σεις από συντομότερο δρόμο. Μια σίγουρη αποτροπή του πολέμου είναι δυνατή μόνον αν οι άνθρωποι συμφωνήσουν στη δημιουργία μιας κεντρικής εξουσίας, στις αποφάσεις της οποίας θα υπόκεινται όλες οι συγκρούσεις των συμφερόντων. Βέβαια η Κοινωνία των Εθνών, σαν ανώτατη εξουσία, δεν έχει μια δική της δύναμη για να επιβάλει τη θέλησή της.

Υπάρχουν βέβαια και άνθρωποι που υποστηρίζουν, ότι μόνο με τη διάδοση των μπολσεβίκικων ιδεών θα σταματήσουν οι πόλεμοι, βρισκόμαστε όμως πολύ μακριά από ένα τέτοιο στόχο, ο οποίος ίσως θα επιτευχθεί μόνο μετά από τρομερούς εμφυλίους πολέμους. Φαίνεται, λοιπόν, ότι, η προσπάθεια να αντικαταστήσουμε την πραγματική υλική δύναμη με τη δύναμη των ιδεών, για την ώρα είναι κάτι που προορίζεται για την αποτυχία.

ΤΑ ΣΦΑΛΜΑΤΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Φοβάμαι πως θα κάνω κατάχρηση του ενδιαφέροντος σας μια και σας ενδιαφέρει περισσότερο η πρόληψη του πολέμου και λιγότερο οι δικές μου θεωρίες. Παρ' όλ' αυτά, θα ήθελα να μιλήσω ακόμη λίγο για την καταστροφική μας τάση, η οποία είναι λιγότερο γνωστή απ' ότι θα απαιτούσε η σημασία της. Μετά από λίγη σκέψη φθάσαμε να πιστεύουμε, ότι η τάση απτή βρίσκεται σε λειτουργία μέσα στο κάθε ζωντανό πλάσμα και π φιλοδοξία της είναι να το οδηγήσει στην καταστροφή, να οδηγήσει δηλαδή τη ζωή στην κατάσταση της άψυχης ύλης. Με πολλή σοβαρότητα της κολλάμε το όνομα παρόρμηση θανάτου, ενώ οι ερωτικές μας παρορμήσεις αντιπροσωπεύουν τις προσπάθειες με κατεύθυνση τη ζωή.

Το ζωντανό πλάσμα προστατεύει, για να εκφρασθούμε έτσι, τη δική του ζωή, καταστρέφοντας μιαν άλλη. Ξεκινώντας από τις μυθολογικές απόψεις μας για τις παρορμήσεις, φτάνουμε εύκολα σε μια φόρμουλα καθορισμού των έμμεσων δρόμων, που οδηγούν στον πόλεμο. Αν η τάση γιο πόλεμο είναι καρπός της καταστρεπτικής παρόρμησής μας, τότε θα πρέπει σαν αντίδοτο να χρησιμοποιήσουμε τον έρωτα. Όλα όσα βοηθούν στη δημιουργία αισθηματικών δεσμών, ανάμεσα στους ανθρώπους, πρέπει να ενεργούν εναντίον του πολέμου. Η ψυχανάλυση δεν διστάζει να αντλήσει και έρωτα για αγάπη, επειδή στο σημείο αυτό και η θρησκεία μιλάει για το ίδιο πράγμα: «Αγάπα τον πλησίον σου ως εαυτόν». Είναι κάτι που εύκολα το απαιτούμε, δύσκολα όμως μετατρέπεται σε πράξη.

Είναι, εξ άλλου, γνωστό, ότι οι παρεμβολές της κρατικής εξουσίας και οι απαγορεύσεις της Εκκλησίας, που έχουν για στόχο τη σκέψη, δεν βοηθούν στη δημιουργία ικανών πολιτών. Η ιδανική προϋπόθεση θα ήταν φυσικά μια ανθρώπινη κοινωνία, που θα είχε υποτάξει τις παρορμήσεις της στη δικτατορία της λογικής.

ΠΟΤΕ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΕΙΡΗΝΙΣΤΕΣ;

Από τα ψυχολογικά χαρακτηριστικά του πολιτισμού δύο φαίνονται τα χαρακτηριστικότερα. Το δυνάμωμα της νόησης και η προς τα μέσα στροφή της επιθετικότητας με τα πλεονεκτήματα, αλλά και τους κινδύνους που συνεπάγεται. Ο πόλεμος έρχεται σε τρομερή επαφή με όλη την ψυχική κατάσταση, που μας επιβάλλει ο πολιτισμός, και έτσι δεν ανεχόμαστε πια τον πόλεμο. Βέβαια για μας τους ειρηνιστές δεν πρόκειται μόνο για μια διανοητική άρνηση, πρόκειται για κάτι που είναι αδύνατον να το ανεχθούμε και από ιδιοσυγκρασία και νομίζω, ότι οι αισθητικοί ξεπεσμοί του πολέμου δεν έχουν σαν άρνησή μας μικρότερο ποσοστό, απ' ότι έχουν οι ωμότητες του.

Πόσο θα πρέπει να περιμένουν για να γίνουν και οι άλλοι ειρηνιστές; Δεν μπορούμε να το πούμε, ίσως όμως δεν πρόκειται για μια ουτοπιστική ελπίδα. Ποιους δρόμους θα ακολουθήσει ο άνθρωπος για να θέσει τέρμα στον πόλεμο, δρόμους έμμεσους ή άμεσους δεν μπορούμε να το κρίνουμε από τώρα. Στο μεταξύ μπορούμε να πούμε: όλο όσα βοηθούν την πολιτισμένη εξέλιξη, εργάζονται εναντίον του πολέμου.

Σας χαιρετώ εγκαρδίως και σας ζητώ συγγνώμην, αν οι παρατηρήσεις μου σας απογοήτευσαν.

Δικός σας, Σίγκμουντ Φρόιντ»

by Αντικλείδι , https://antikleidi.com https://antikleidi.com/2014/10/26/ainstain-froind/

Τι πράγμα είναι ο πόλεμος; Δυο άγνωστες επιστολές Αϊνστάιν – Φρόιντ Was ist Krieg? Zwei unbekannte Briefe von Einstein und Freud What is war? Two unknown Einstein-Freud letters ¿Qué es la guerra? Dos cartas desconocidas entre Einstein y Freud Qu'est-ce que la guerre ? Deux lettres inconnues d'Einstein et de Freud Czym jest wojna? Dwa nieznane listy Einsteina do Freuda

Τι πράγμα είναι ο πόλεμος; Ρωτάει ο Αϊνστάιν και απαντάει ο Φρόιντ. What is war? Einstein asks and Freud answers. ¿Qué es la guerra? Einstein pregunta y Freud responde.

Η αλληλογραφία έγινε πριν 72 ακριβώς χρόνια. The correspondence took place exactly 72 years ago. La correspondencia tuvo lugar hace exactamente 72 años. Βρισκόταν ο κόσμος στα πρόθυρα του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου. The world was on the brink of World War II. El mundo estaba al borde de la Segunda Guerra Mundial. Και δεν είχαν περάσει πολλά από τον πρώτο. And not much had happened since the first one. Y no había pasado mucho desde el primero. Η αγωνία των σημερινών ανθρώπων του πλανήτη είναι η ίδια – όπως και τότε. The anguish of today's people on the planet is the same - as it was then. La agonía de la gente de hoy en el planeta es la misma, como entonces. Ο πόλεμος που ετοιμάζεται με ταχείς ρυθμούς, θα ξεσπάσει; Η πλάστιγγα φαίνεται πως κλείνει προς το Ναι – παρά τις προσεπικλήσεις όλων για Ειρήνη. Will the war, which is being prepared at a rapid pace, break out? The plate seems to be closing in on Yes - despite everyone's calls for Peace. ¿Estallará la guerra, que se está preparando a un ritmo acelerado? El plato parece estar acercándose a Sí, a pesar de los llamados de paz de todos.

Δημοσιεύουμε παρακάτω αυτό το σπάνιο κείμενο, που είναι σαν να γράφεται σήμερα. We publish below this rare text, which is as if it is being written today. Publicamos a continuación este raro texto, que es como si se estuviera escribiendo hoy. Τόσο αίμα που πότισε και ποτίζει τον πλανήτη, δεν έβαλε μυαλό στους απανταχού στρατοκράτες. So much blood that watered and is watering the planet, did not mind the ubiquitous military. Tanta sangre que regó y está regando el planeta, no le importó el ejército omnipresente. Η ιστορία των επιστολών Αϊνστάιν – Φρόιντ ξεκινάει το 1931, όταν η Διαρκής επιτροπή Γραμμάτων και Τεχνών της Κοινωνίας των Εθνών, κάλεσε το Διεθνές Ινστιτούτο Μορφωτικής Συνεργασίας, να φροντίσει για μια ανταλλαγή επιστολών, μεταξύ των εκπροσώπων της πνευματικής ζωής της εποχής, με θέματα που θα μπορούσαν να χρησιμεύσουν στην Κοινωνία των Εθνών και στη ζωή γενικότερα. The history of the Einstein-Freud letters begins in 1931, when the Standing Committee on Letters and Arts of the League of Nations called on the International Institute for Educational Cooperation to arrange for an exchange of letters between representatives of the intellectual life of the time, could serve the League of Nations and life in general. La historia de las cartas de Einstein-Freud comienza en 1931, cuando el Comité Permanente de Letras y Artes de la Sociedad de Naciones solicitó al Instituto Internacional de Cooperación Educativa que organizara un intercambio de cartas entre representantes de la vida intelectual de la época, podría servir a la Sociedad de Naciones y la vida en general. Ανάμεσα στους πρώτους που ρωτήθηκαν ήταν και ο Άλμπερτ Αϊνστάιν, ο οποίος ανέφερε το όνομα του Φρόιντ. Among the first to be questioned was Albert Einstein, who mentioned Freud's name. Entre los primeros en ser cuestionados estuvo Albert Einstein, quien mencionó el nombre de Freud. Η σύντομη αλληλογραφία μεταξύ Αϊνστάιν και Φρόιντ έγινε το καλοκαίρι του 1932 και δημοσιεύθηκε στο Παρίσι στις αρχές του 1933 με τίτλο «Η δυσκολία του πολιτισμού». The brief correspondence between Einstein and Freud took place in the summer of 1932 and was published in Paris in early 1933 under the title "The Difficulty of Civilization". La breve correspondencia entre Einstein y Freud tuvo lugar en el verano de 1932 y se publicó en París a principios de 1933 con el título "La dificultad de la civilización". Οι δύο άνδρες πρόβλεπαν το τέλος της Κοινωνίας των Εθνών – που επήλθε. The two men predicted the end of the League of Nations - which happened. Los dos hombres predijeron el fin de la Liga de Naciones, lo que sucedió. Τώρα ο ΟΗΕ κατάντησε ενεργούμενο των ΗΠΑ, ένας οργανισμός για τα μάτια και για να ευλογήσει – όταν έρθει η ώρα, την έναρξη του Πολέμου. Now the UN has become the acting US, an organization for the eyes and to bless – when the time comes, the start of the War. Ahora la ONU se ha convertido en un actor para Estados Unidos, una organización para los ojos y para bendecir, cuando llegue el momento, el comienzo de la guerra.

Πότσδαμ, 30 Ιουλίου 1932, Potsdam, July 30, 1932, Potsdam, 30 de julio de 1932,

Αγαπητέ, κύριε Φρόιντ, η πρόταση που μου έγινε από την Κοινωνία ίων Εθνών και από το Διεθνές Ινστιτούτο πνευματικής συνεργασίας, του Παρισιού, να καλέσω δηλαδή ένα πρόσωπο της αρεσκείας μου σε μια ελεύθερη ανταλλαγή απόψεων, με θέμα ένα οποιοδήποτε πρόβλημα από μένα διαλεγμένο, μου προσφέρει την καλοδεχούμενη ευκαιρία να συνομιλήσω μαζί σας, αντιμετωπίζοντας μια ερώτηση, η οποία φαίνεται στην σημερινή κατάσταση του κόσμου, η πιο επείγουσα απ' όλες όσες αντιμετωπίζει ο πολιτισμός: Sehr geehrter Herr Freud, der mir vom Völkerbund und vom Internationalen Institut für geistige Zusammenarbeit, Paris, unterbreitete Vorschlag, eine Person meiner Wahl zu einem freien Meinungsaustausch über ein beliebiges Problem meiner Wahl einzuladen, bietet mir die willkommene Gelegenheit, mit Ihnen über eine Frage zu sprechen, die im gegenwärtigen Zustand der Welt die dringlichste aller Fragen der Zivilisation zu sein scheint: Dear Mr. Freud, the proposal made to me by the League of Nations and by the International Institute for Intellectual Cooperation, Paris, to invite a person of my choice to a free exchange of views on any problem of my choice, offers me the welcome opportunity to talk with you, addressing a question which seems, in the present state of the world, the most urgent of all those facing civilization: Estimado Sr. Freud, la propuesta que me hicieron la Liga de las Naciones y el Instituto Internacional de Cooperación Intelectual, París, de invitar a una persona de mi elección a un libre intercambio de puntos de vista sobre cualquier problema elegido por mí, ofrece la grata oportunidad para hablar contigo, frente a una pregunta, que parece en el estado actual del mundo, la más urgente de todas las que enfrenta la cultura:

Η ερώτηση είναι: Υπάρχει ένας τρόπος για να ελευθερωθούν οι άνθρωποι από το κακό πεπρωμένο του πολέμου; The question is: Is there a way to free people from the evil destiny of war? La pregunta es: ¿hay alguna manera de liberar a la gente del mal destino de la guerra?

Τώρα πια είναι γνωστό, ότι με την πρόοδο της σύγχρονης επιστήμης, η απάντηση στην ερώτηση αυτή είναι ζήτημα ζωής και θανάτου για τον πολιτισμό, που ξέρουμε, και όμως, παρ' όλη την καλή θέληση που υπάρχει, καμιά προσπάθεια λύσης δεν έχει οδηγήσει σε κάτι το συγκεκριμένο. It is now known that with the advancement of modern science, the answer to this question is a matter of life and death for the culture we know, and yet, despite all the goodwill that exists, no attempt at a solution has led to anything. the specific. Ahora se sabe que con el avance de la ciencia moderna, la respuesta a esta pregunta es una cuestión de vida o muerte para la cultura que conocemos y, sin embargo, a pesar de la buena voluntad que existe, ningún intento de solución ha llevado a nada. específico. Μια και δεν έχω εθνικιστικές προκαταλήψεις, βλέπω προσωπικά ένα απλό τρόπο να αντιμετωπισθεί η εξωτερική δηλαδή ή οργανωτική άποψη του προβλήματος: τα κράτη θα δημιουργήσουν μια νομοθετική και δικαστική εξουσία, αρμοδιότητα της οποίας θα είναι να αντιμετωπίζει όλες τις συγκρούσεις που θα δημιουργούνται μεταξύ τους. Since I do not have nationalist prejudices, I personally see a simple way to deal with the external or organizational point of view of the problem: the states will create a legislative and judicial power, whose responsibility will be to deal with all conflicts that will arise between them. Como no tengo prejuicios nacionalistas, personalmente veo una forma sencilla de abordar el punto de vista externo u organizativo del problema: los estados crearán un poder legislativo y judicial, cuya responsabilidad será atender todos los conflictos que se presenten. entre ellos. Σήμερα όμως απέχουμε πάρα πολύ από να διαθέτουμε μια υπερκρατική οργάνωση, μια οργάνωση υπερεθνική που θα μπορεί να εκδίδει αποφάσεις και να επιβάλει με την βία την εκτέλεση των αποφάσεων αυτών. Today, however, we are far from having a supranational organization, a supranational organization that can make decisions and enforce those decisions by force. Hoy, sin embargo, estamos lejos de tener una organización supranacional, una organización supranacional que pueda tomar decisiones y hacerlas cumplir por la fuerza.

Έτσι λοιπόν φτάνω στο πρώτο μου αξίωμα: This is how I get to my first post: Así es como llego a mi primera publicación:

η επιδίωξη της διεθνούς ασφαλείας συνεπάγεται το ότι κάθε κράτος θα πρεπει να απαρνηθεί μέσα σε ορισμένα όρια, την ελευθερία των ενεργειών του, δηλαδή την κυριαρχία του, είναι φανερό πέρα από οποιαδήποτε αμφιβολία, ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος να πετύχουμε μια μέτρια ασφάλεια. The pursuit of international security implies that every state must renounce within certain limits, its freedom of action, that is, its sovereignty, it is obvious beyond any doubt that there is no other way to achieve a moderate security. La búsqueda de la seguridad internacional implica que todo Estado debe renunciar dentro de ciertos límites, a su libertad de acción, es decir, a su soberanía, es obvio más allá de toda duda que no hay otra forma de lograr una seguridad moderada. Η αποτυχία των προσπαθειών που έγιναν τα τελευταία δέκα χρόνια προς την κατεύθυνση αυτή, μας οδηγεί στο συμπέρασμα, χωρίς ούτε σκιά αμφιβολίας, ότι εδώ ενεργούν ισχυροί ψυχολογικοί παράγοντες, οι οποίοι παραλύουν τις προσπάθειες. The failure of the efforts made in the last ten years in this direction, leads us to the conclusion, without a shadow of a doubt, that strong psychological factors act here, which paralyze the efforts. El fracaso de los esfuerzos realizados en los últimos diez años en esta dirección, nos lleva a concluir, sin sombra de duda, que aquí actúan fuertes factores psicológicos que paralizan los esfuerzos. Μερικοί από τους παράγοντες αυτούς είναι οφθαλμοφανείς. Some of these factors are obvious. Algunos de estos factores son obvios. Η δίψα της εξουσίας της κυρίαρχης τάξης βρίσκεται σε κάθε κράτος σε αντίθεση με τον οποιοδήποτε περιορισμό της εθνικής κυριαρχίας. The thirst for power of the ruling class is found in every state in opposition to any limitation of national sovereignty. La sed por el poder de la clase dominante está en todos los estados, en oposición a cualquier restricción de la soberanía nacional. Η μεγάλη αυτή επιθυμία για πολιτική εξουσία, συμφωνεί με τις φιλοδοξίες εκείνων, που αναζητούν μόνον χρηματικά και οικονομικά οφέλη. This great desire for political power is in line with the aspirations of those who seek only monetary and economic benefits. Este gran deseo de poder político está en consonancia con las aspiraciones de quienes buscan únicamente beneficios monetarios y económicos. Σκέφτομαι κυρίως την μικρή αλλά και αποφασιστική εκείνη ομάδα, που με δραστηριότητα σε κάθε κράτος και αδιαφορώντας για οτιδήποτε βλέπει στον πόλεμο, δηλαδή στην κατασκευή και στην πώληση των όπλων, μόνο μία ευκαιρία εξυπηρετήσεως των προσωπικών συμφερόντων και της προσωπικής δύναμης. I am thinking mainly of that small but determined group, who, with activity in every state and indifferent to anything they see in war, that is, in the manufacture and sale of weapons, only an opportunity to serve personal interests and personal power. Pienso principalmente en ese grupo pequeño pero también decisivo, que con actividad en todos los estados e indiferente a todo lo que ve en la guerra, es decir, en la fabricación y venta de armas, es solo una oportunidad para servir los intereses personales y la fuerza personal. .

Είναι δυνατόν η μειοψηφία αυτή να υποτάσσει στις επιθυμίες της την λαϊκή μάζα, η οποία από τον πόλεμο θα έχει μόνο βάσανα και ζημίες; Μια εύκολη απάντηση θα ήταν, ότι η μειοψηφία εκείνων που κάθε φορά βρίσκονται στην εξουσία, έχει στα χέρια της τα σχολεία και τον τύπο και επί πλέον τις θρησκευτικές οργανώσεις. Is it possible for this minority to subjugate to its desires the popular mass, which from the war will have only sufferings and losses? An easy answer would be that the minority of those in power each time have schools and the press in their hands, as well as religious organizations. ¿Es posible que esta minoría someta a sus deseos a la masa popular, que de la guerra sólo tendrá sufrimientos y pérdidas? Una respuesta fácil sería que la minoría de los que están en el poder cada vez tiene escuelas y la prensa en sus manos, así como organizaciones religiosas. Αυτό της επιτρέπει να οργανώνει και να κατευθύνει τα αισθήματα των μαζών μετατρέποντάς τα σε όργανα της πολιτικής της. This allows her to organize and direct the feelings of the masses, turning them into instruments of her politics. Esto le permite organizar y dirigir los sentimientos de las masas, convirtiéndolas en instrumentos de su política.

Ούτε όμως η απάντηση αυτή δίνει μια ολοκληρωτική λύση και ταυτόχρονα προκαλεί την επόμενη ερώτηση: Πώς είναι δυνατόν η μάζα να εγκαταλείπει τον εαυτό της στα μέσα που αναφέραμε πιο πάνω, να γίνεται έξαλλη και να οδηγείται στο ολοκαύτωμα; Είναι δυνατόν να δώσουμε μια απάντηση: But this answer does not provide a complete solution either and at the same time it raises the next question: How is it possible for the mass to abandon itself to the means mentioned above, become enraged and be driven to the holocaust? It is possible to give an answer: Pero esta respuesta tampoco proporciona una solución completa y al mismo tiempo plantea la siguiente pregunta: ¿Cómo es posible que las masas se abandonen en los medios mencionados anteriormente, se enfurezcan y conduzcan al Holocausto? Es posible dar una respuesta:

Επειδή ο άνθρωπος έχει μέσα του την τάση για μίσος και για καταστροφή. Because man has in him the tendency to hate and to destroy. Porque el hombre tiene tendencia al odio y la destrucción. Σε ομαλούς καιρούς το πάθος του αυτό μένει κρυμμένο και ξεπροβάλλει μόνο σε εξαιρετικές περιστάσεις. In normal times this passion remains hidden and emerges only in exceptional circumstances. En tiempos normales, esta pasión permanece oculta y surge solo en circunstancias excepcionales. Είναι όμως αρκετά εύκολο να το ερεθίσουμε και να το ανεβάσουμε στο ύψος μια συλλογικής ψύχωσης; Φτάνουμε έτσι στην τελευταία ερώτηση: Είναι δυνατόν να κατευθύνουμε την ψυχολογική ανάπτυξη των ανθρώπων έτσι που να γίνουν ικανοί για αντίσταση στην ψύχωση του μίσους και της καταστροφής; Στο σημείο αυτό δεν σκέφτομαι μόνο ας ακαλλιέργητες μάζες. But is it easy enough to irritate it and raise it to the height of a collective psychosis? Thus we come to the last question: Is it possible to direct the psychological development of people so that they become capable of resisting the psychosis of hatred and destruction? At this point I do not think only let uncultivated masses. Pero, ¿es bastante fácil irritarlo y elevarlo a la altura de una psicosis colectiva? Llegamos así a la última pregunta: ¿es posible dirigir el desarrollo psicológico de las personas para que sean capaces de resistir la psicosis del odio y la destrucción? A estas alturas no creo que solo dejemos a las masas sin cultivar. Η πείρα μας διδάσκει άτι ευκολότερα η λεγάμενη «διανόηση» υποχωρεί στις καταστρεπτικές αυτές προτροπές, επειδή ο διανοούμενος δεν έχει άμεση επαφή με την χοντροφτιαγμένη πραγματικότητα, αλλά την ζωή στην ευκολότερη και συνοπτική μορφή της, στη μορφή της τυπωμένης σελίδας. Experience teaches us that it is easier for the so-called "intellect" to succumb to these destructive urges, because the intellectual has no direct contact with the coarse reality, but life in its simplest and most concise form, in the form of the printed page. La experiencia nos enseña que es más fácil para el llamado "intelecto" sucumbir a estos impulsos destructivos, porque el intelectual no tiene contacto directo con la realidad burda, sino con la vida en su forma más simple y concisa, en la forma impresa. página.

Καταλήγοντας: Μίλησα μέχρι τώρα μόνο για πολέμους ανάμεσα σε κράτη, δηλαδή για διεθνείς συγκρούσεις. Concluding: I have so far spoken only of wars between states, that is, of international conflicts. Concluyendo: Hasta ahora solo he hablado de guerras entre Estados, es decir, de conflictos internacionales. Έχω, όμως, απόλυτη συναίσθηση του γεγονότος, ότι το επιθετικό ένστικτο ενεργεί και με άλλες μορφές και σε άλλες περιπτώσεις. But I am fully aware of the fact that the aggressive instinct acts in other forms and in other situations. Sin embargo, soy plenamente consciente del hecho de que el instinto agresivo actúa en otras formas y en otros casos. Σκέφτομαι τους εμφυλίους πολέμους, που κάποτε οφείλονταν στον θρησκευτικό φανατισμό και σήμερα σε κοινωνικούς παράγοντες ή ακόμη στην καταπίεση των φυλετικών μειονοτήτων. I am thinking of the civil wars, which were once due to religious fanaticism and today to social factors or even to the oppression of racial minorities. Pienso en las guerras civiles, que alguna vez se debieron al fanatismo religioso y hoy a factores sociales o incluso a la opresión de las minorías raciales.

Ξέρω ότι στα γραπτά σας μπορούμε να βρούμε άμεσες ή έμμεσες απαντήσεις σ' όλα τα ερωτηματικά που μας δημιουργεί αυτό το πρόβλημα, το οποίο είναι ταυτόχρονα επείγον και αναπόφευκτο. I know that in your writings we can find direct or indirect answers to all the questions raised by this problem, which is both urgent and unavoidable. Sé que en sus escritos podemos encontrar respuestas directas o indirectas a todas las preguntas que nos plantea este problema, que es urgente e inevitable. Θα ήταν, λοιπόν, πάρα πολύ χρήσιμο για όλους εμάς, αν εσείς ασχολούσασταν με το πρόβλημα της παγκόσμιας ειρήνης, σύμφωνα με το πνεύμα των πρόσφατων ανακαλύψεων σας, επειδή κάτι τέτοιο θα μπορούσε να μας δείξει το δρόμο για καινούργιους και αξιόλογους τρόπους ενεργειών. It would therefore be very useful for all of us if you were to deal with the problem of world peace, in the spirit of your recent discoveries, because it could show us the way to new and remarkable ways of acting. Por lo tanto, sería muy útil para todos nosotros que abordara el problema de la paz mundial, en el espíritu de sus recientes descubrimientos, porque podría mostrarnos el camino hacia nuevas y notables formas de actuar.

Με πολλή εγκαρδιότητα, δικός σας, Αλμπερτ Αϊνστάιν With much cordiality, yours, Albert Einstein Con mucha cordialidad, el suyo, Albert Einstein

* * *

(Ακολουθεί η εμπεριστατωμένη απάντηση του Φρόυντ). (Freud's detailed answer follows). (Sigue la respuesta detallada de Freud).

Βιέννη, Σεπτέμβριος 1932 Viena, septiembre de 1932

Αγαπητέ κ. Αϊνστάιν, Estimado señor Einstein,

Αρχίζετε τις σκέψεις σος με την σχέση που υπάρχει ανάμεσα στο δίκαιο και τη βία. You start your thoughts with the relationship between law and violence. Empieza sus pensamientos con la relación entre ley y violencia. Πρόκειται σίγουρα για ένα σωστό ξεκίνημα, που θα βοηθήσει την ερευνά μας. This is definitely a good start, which will help our research. Este es definitivamente un buen comienzo, que ayudará a nuestra investigación. Βλέπετε χρησιμοποίησα τη λέξη «βία» και όχι τη λέξη «δύναμη» και ελπίζω να μου επιτρέπεται μια τέτοια αντικατάσταση. You see I used the word "violence" and not the word "force" and I hope to be allowed such a replacement. Verá, usé la palabra "violencia" y no la palabra "fuerza" y espero que se me permita tal reemplazo. Δίκαιο και βία είναι σήμερα για μας όροι αντίθετοι. Law and violence are opposite to us today. La ley y la violencia se nos oponen hoy.

Ο ΑΦΕΝΤΗΣ ΤΩΝ ΟΠΛΟΣΤΑΣΙΩΝ THE ARMY MASTER EL MAESTRO DE LA ARMADURA

Είναι εύκολο να αποδείξουμε, ότι το ένα προέρχεται από το άλλο και αν ανατρέξουμε στις πρώτες αρχές για να επαληθεύσουμε τον τρόπο με τον οποίο συνέβη, η λύση του προβλήματος παρουσιάζεται χωρίς δυσκολίες Να με συγχωρείτε, αν στη συνέχεια θα μιλήσω για κάτι που είναι γενικά γνωστό σε όλους, σαν να πρόκειται για κάτι το καινούργιο. It is easy to prove that one comes from the other and if we go back to the first principles to verify how it happened, the solution to the problem is presented without difficulty. Excuse me, if then I will talk about something that is generally known. to everyone, as if it were something new. Es fácil probar que uno viene del otro y si nos remontamos a los primeros principios para verificar cómo sucedió, la solución al problema se presenta sin dificultad. Disculpe, si luego les hablaré de algo que es generalmente conocido. .para todos, como si fuera algo nuevo. Η σύνδεση του συνόλου με υποχρεώνει να το κάνω. The connection of the whole forces me to do it. La conexión del todo me obliga a hacerlo.

Οι συγκρούσεις συμφερόντων μεταξύ των ανθρώπων σε γενικές, λοιπόν, γραμμές, ρυθμίζονται με την βία. Conflicts of interest between people in general, then, are regulated by violence. Los conflictos de intereses entre personas en general, entonces, están regulados por la violencia. Λυτό συμβαίνει σε ολόκληρο το ζωικό βασίλειο, του οποίου ο άνθρωπος αποτελεί μέρος. Lyto occurs throughout the animal kingdom, of which man is a part. Lyto ocurre en todo el reino animal, del cual el hombre es parte. Γιο τους ανθρώπους βέβαια, πρέπει να προσθέσουμε και τις συγκρούσεις γνώμης, που φθάνουν σε πολύ υψηλά επίπεδα και που φαίνονται να απαιτούν, για το ξεκαθάρισμα τους, μιαν άλλη τεχνική. For people, of course, we must add the conflicts of opinion, which reach very high levels and which seem to require, for their clarification, another technique. Para las personas, por supuesto, hay que sumar los conflictos de opinión, que alcanzan niveles muy altos y que parecen requerir, para su aclaración, otra técnica. Πρόκειται, όμως, για μια κατοπινή επιπλοκή. But this is a subsequent complication. Pero esta es una complicación posterior. Αρχικά, σε μια μικρή ανθρώπινη ομάδα, η μεγαλύτερη μυϊκή δύναμη αποφασίζει σε ποιόν ανήκει κάτι ή ποιου η θέληση πρέπει να πραγματοποιηθεί. Initially, in a small human group, the greatest muscular power decides who owns something or whose will must be accomplished. Inicialmente, en un grupo humano pequeño, el mayor poder muscular decide quién posee algo o quién debe cumplir su voluntad.

Σύντομα η μυϊκή δύναμη αυξάνεται ή την αντικαθιστά η χρησιμοποίηση των εργαλείων και έτσι επιβάλλεται όποιος έχει τα καλύτερα όπλα ή όποιος τα χρησιμοποιεί περισσότερο επιδέξια. Soon the muscular strength increases or is replaced by the use of tools and so it is imposed whoever has the best weapons or whoever uses them more skillfully. Pronto la fuerza muscular aumenta o es reemplazada por el uso de herramientas y así se impone quien tiene las mejores armas o quien las usa con más habilidad. Με τη δημιουργία των όπλων η διανοητική ανωτερότητα αρχίζει ήδη να παίρνει τη θέση της μυϊκής δύναμης, έστω και αν ο τελικός σκοπός ίου αγώνα παραμένει ο ίδιος. Mit der Erfindung von Waffen beginnt die intellektuelle Überlegenheit bereits an die Stelle der Muskelkraft zu treten, auch wenn das Endziel des Kampfes dasselbe bleibt. With the creation of weapons, mental superiority already begins to take the place of muscular strength, even if the ultimate purpose of a fight virus remains the same. Con la creación de armas, la superioridad mental ya comienza a ocupar el lugar de la fuerza muscular, incluso si el propósito final de un virus de lucha sigue siendo el mismo. Η υποχώρηση του αντιπάλου επιτυγχάνεται με τον ριζικότερο τρόπο, όταν η βία τον εξαφανίζει τελείως, δηλαδή τον εξοντώνει. The retreat of the opponent is achieved in the most radical way, when the violence eliminates him completely, that is, it destroys him. La retirada del oponente se logra de la manera más radical, cuando la violencia lo elimina por completo, es decir, lo destruye. Το σύστημα αυτό έχει δυο πλεονεκτήματα, ότι δηλαδή ο αντίπαλος δεν μπορεί να ξαναρχίσει σε άλλη περίπτωση τις εχθροπραξίες και ότι η μοίρα του συμβουλεύει τους άλλους να μην ακολουθήσουν το παράδειγμά του. This system has two advantages, that is, that the opponent can not resume hostilities in another case and that his fate advises others not to follow his example. Este sistema tiene dos ventajas, es decir, que el oponente no puede reanudar las hostilidades en otro caso y que su destino aconseja a los demás que no sigan su ejemplo. Πολλές φορές στη θέση της επιθυμίας για φόνο, έρχεται η σκέψη, ότι ο εχθρός μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν δούλος, αν τον τρομοκρατήσουμε αρκετά και τον αφήσουμε ζωντανό. Many times in the place of the desire for murder, comes the thought, that the enemy can be used as a slave, if we terrorize him enough and leave him alive. Muchas veces, en lugar del deseo de asesinar, surge el pensamiento de que el enemigo puede ser utilizado como esclavo, si lo aterrorizamos lo suficiente y lo dejamos vivo.

Στη συνέχεια της επιστολής του προς τον Αϊνστάιν ο Φρόυντ σημειώνει: Following his letter to Einstein, Freud notes: Tras su carta a Einstein, Freud señala:

ΣΕ ΠΟΙΟΝ ΕΙΝΑΙ ΧΡΗΣΙΜΟΙ ΟΙ ΝΟΜΟΙ: WHOSE LAWS ARE USEFUL: CUYAS LEYES SON ÚTILES:

Τα πράγματα είναι απλά, όσο η κοινότητα αποτελείται μόνο από ένα ορισμένο αριθμό ατόμων με ίση δύναμη. Things are simple, as long as the community consists of only a certain number of people with equal power. Las cosas son simples, siempre que la comunidad esté formada solo por un cierto número de personas con el mismo poder. Οι νόμοι καθορίζουν μέχρι ποιου σημείου πρέπει να περιορίζεται η ελευθερία του κάθε ατόμου, όταν θέλει να χρησιμοποιεί τη δύναμή του και έτσι είναι δυνατόν να υπάρχει ασφάλεια στη συλλογική ζωή. The laws determine to what extent the freedom of each individual must be restricted when he wants to use his power and thus it is possible to have security in collective life. Las leyes determinan en qué medida debe restringirse la libertad de cada individuo cuando quiere hacer uso de su poder y así es posible tener seguridad en la vida colectiva. Μια τέτοια, όμως, κατάσταση ειρήνης μπορούμε να την σκεφτούμε μόνο θεωρητικά, στην πραγματικότητα τα πράγματα γίνονται πολύπλοκα, επειδή η κοινότητα από την αρχή ήδη περιλαμβάνει στοιχεία με άνιση μυϊκή δύναμη, άνδρες και γυναίκες, γονείς και παιδιά και σαν συνέπεια του πολέμου και της υποταγής νικητές και νικημένους, που μετατρέπονται σε δούλους και σε αφέντες. Such a state of peace, however, can only be thought of theoretically, in fact things get complicated, because the community from the beginning already includes elements with unequal muscle strength, men and women, parents and children and as a consequence of war and subjugation winners and losers, who are turned into slaves and masters. Tal estado de paz, sin embargo, solo se puede pensar teóricamente, de hecho las cosas se complican, porque la comunidad desde el principio ya incluye elementos con desigual fuerza muscular, hombres y mujeres, padres e hijos y como consecuencia de la guerra y el sometimiento. ganadores y perdedores, que se convierten en esclavos y amos.

Το δίκαιο της κοινότητας γίνεται τότε έκφραση των σχέσεων άνισων δυνάμεων στο εσωτερικό της. The law of the community then becomes an expression of the relations of unequal forces within it. La ley de la comunidad se convierte entonces en una expresión de las relaciones de fuerzas desiguales dentro de ella. Οι νόμοι γίνονται από εκείνους και για κείνους, που κυβερνούν και παραχωρούν ελάχιστα δικαιώματα σε κείνους που έχουν υποταχθεί. Laws are made by those who govern and grant minimal rights to those who have submitted. Las leyes las hacen quienes gobiernan y otorgan derechos mínimos a quienes se han sometido. Από τότε και στο εξής υπάρχουν στην κοινότητα δύο πηγές ανησυχιών, αλλά ταυτόχρονα και τελειοποίησης του δικαίου. Since then, there have been two sources of concern in the community, but at the same time a refinement of the law. Desde entonces, ha habido dos motivos de preocupación en la comunidad, pero al mismo tiempo un refinamiento de la ley. Πρώτα – πρώτα η προσπάθεια αυτού ή εκείνου του κυρίου να ξεφύγει από τους περιορισμούς, που ισχύουν για όλους, να επιστρέφει δηλαδή από το Βασίλειο του δικαίου στο βασίλειο της βίας και σε δεύτερη θέση οι προσπάθειες των υπηκόων να εξασφαλίσουν περισσότερη δύναμη για να αναγνωρισθούν από τον νόμο. First - the effort of this or that gentleman to escape from the restrictions that apply to everyone, that is, to return from the Kingdom of law to the kingdom of violence and secondly the efforts of the citizens to secure more power to be recognized by the law. Primero, el esfuerzo de este o aquel caballero por escapar de las restricciones, que se aplican a todos, es decir, de regresar del Reino de la ley al reino de la violencia y, en segundo lugar, los esfuerzos de los ciudadanos por obtener más poder para ser reconocidos por la ley. Οι αλλαγές αυτές, να ξεφύγουν δηλαδή από το άνισο δίκαιο και να πετύχουν ένα δίκαιο ίσο για όλους. These changes, that is, to escape from unequal law and to achieve a law equal for all. Estos cambios, es decir, para escapar del derecho desigual y lograr un derecho igual para todos.

ΠΟΙΟ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ WHAT WILL BE THE END OF THE COMMUNITY OF NATIONS CUÁL SERÁ EL FIN DE LA SOCIEDAD DE LAS NACIONES

Η Βουλιμία των Γάλλων βασιλιάδων, που επιθυμούσαν να μεγαλώσουν τα κτήματά τους σε βάρος των γαιοκτημόνων, δημιούργησε μια Γαλλία ειρηνικά ενωμένη και ανθηρή. The Bulimia of the French kings, who wished to increase their estates at the expense of the landowners, created a peacefully united and prosperous France. La Bulimia de los reyes franceses, que deseaba aumentar sus propiedades a expensas de los terratenientes, creó una Francia pacífica y próspera. Όσο και αν αυτό μπορεί να φανεί παράξενο, πρέπει να παραδεχθούμε, ότι ο πόλεμος δεν θα ήταν ένα ακατάλληλο μέσο για να πετύχουμε την πολυπόθητη αυτή «αιώνια» ειρήνη, επειδή μας επιτρέπει να δημιουργούμε τις τεράστιες εκείνες ενότητες στο εσωτερικό των οποίων μια ισχυρή κεντρική εξουσία κάνει αδύνατους τους άλλους πολέμους. Strange as it may seem, we must admit that war would not be an inappropriate means to achieve this coveted "eternal" peace, because it allows us to create those huge units within which a strong central government makes other wars impossible. Por extraño que parezca, debemos admitir que la guerra no sería un medio inadecuado para lograr esta codiciada paz "eterna", porque nos permite crear esas enormes unidades dentro de las cuales un gobierno central fuerte hace imposibles otras guerras. Παρ' όλ' αυτά δεν το κατορθώνουμε, επειδή or επιτυχίες των καταχτήσεων, κατά κανόνα δεν διαρκούν πολύ καιρό. Nevertheless, we do not succeed, because the successes of the conquests usually do not last long. Sin embargo, no lo logramos, porque los éxitos de las conquistas no suelen durar mucho.

Όσον αφορά την εποχή μας, επιβάλλεται το ίδιο συμπέρασμα, που φθάσατε και σεις από συντομότερο δρόμο. As far as our time is concerned, the same conclusion is required, which you also reached by a shorter way. En lo que respecta a nuestro tiempo, se requiere la misma conclusión, a la que también llegó por un camino más corto. Μια σίγουρη αποτροπή του πολέμου είναι δυνατή μόνον αν οι άνθρωποι συμφωνήσουν στη δημιουργία μιας κεντρικής εξουσίας, στις αποφάσεις της οποίας θα υπόκεινται όλες οι συγκρούσεις των συμφερόντων. A sure deterrence of war is possible only if the people agree to the creation of a central power, to the decisions of which all conflicts of interest will be subject. Una disuasión segura de la guerra sólo es posible si el pueblo acepta la creación de un poder central, cuyas decisiones estarán sujetos a todos los conflictos de intereses. Βέβαια η Κοινωνία των Εθνών, σαν ανώτατη εξουσία, δεν έχει μια δική της δύναμη για να επιβάλει τη θέλησή της. Of course, the League of Nations, as the supreme power, does not have its own power to impose its will. Por supuesto, la Sociedad de Naciones, como potencia suprema, no tiene su propio poder para imponer su voluntad.

Υπάρχουν βέβαια και άνθρωποι που υποστηρίζουν, ότι μόνο με τη διάδοση των μπολσεβίκικων ιδεών θα σταματήσουν οι πόλεμοι, βρισκόμαστε όμως πολύ μακριά από ένα τέτοιο στόχο, ο οποίος ίσως θα επιτευχθεί μόνο μετά από τρομερούς εμφυλίους πολέμους. There are, of course, people who argue that only with the spread of Bolshevik ideas will wars end, but we are far from such a goal, which may only be achieved after terrible civil wars. Por supuesto, hay personas que argumentan que solo con la difusión de las ideas bolcheviques terminarán las guerras, pero estamos lejos de ese objetivo, que solo puede lograrse después de terribles guerras civiles. Φαίνεται, λοιπόν, ότι, η προσπάθεια να αντικαταστήσουμε την πραγματική υλική δύναμη με τη δύναμη των ιδεών, για την ώρα είναι κάτι που προορίζεται για την αποτυχία. It seems, then, that the attempt to replace real material power with the power of ideas is, for the time being, something destined for failure. Parece, entonces, que el intento de sustituir el poder material real por el poder de las ideas es, por el momento, algo destinado al fracaso.

ΤΑ ΣΦΑΛΜΑΤΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ THE ERRORS OF THE STATE AND THE CHURCH LOS ERRORES DEL ESTADO Y LA IGLESIA

Φοβάμαι πως θα κάνω κατάχρηση του ενδιαφέροντος σας μια και σας ενδιαφέρει περισσότερο η πρόληψη του πολέμου και λιγότερο οι δικές μου θεωρίες. I am afraid that I will abuse your interest since you are more interested in war prevention and less in my own theories. Me temo que estoy abusando de tu interés, ya que estás más interesado en la prevención de la guerra y menos en mis propias teorías. Παρ' όλ' αυτά, θα ήθελα να μιλήσω ακόμη λίγο για την καταστροφική μας τάση, η οποία είναι λιγότερο γνωστή απ' ότι θα απαιτούσε η σημασία της. Nevertheless, I would like to talk a little more about our catastrophic trend, which is less known than its significance would require. Sin embargo, me gustaría hablar un poco más sobre nuestra tendencia destructiva, que es menos conocida de lo que requeriría su significado. Μετά από λίγη σκέψη φθάσαμε να πιστεύουμε, ότι η τάση απτή βρίσκεται σε λειτουργία μέσα στο κάθε ζωντανό πλάσμα και π φιλοδοξία της είναι να το οδηγήσει στην καταστροφή, να οδηγήσει δηλαδή τη ζωή στην κατάσταση της άψυχης ύλης. After a little thought we came to believe that the tangible tendency is in operation in every living creature and its ambition is to lead it to destruction, that is, to lead life to the state of inanimate matter. Después de pensarlo un poco llegamos a creer que la tendencia tangible está operando en toda criatura viviente y su ambición es llevarla a la destrucción, es decir, llevar la vida al estado de materia inanimada. Με πολλή σοβαρότητα της κολλάμε το όνομα παρόρμηση θανάτου, ενώ οι ερωτικές μας παρορμήσεις αντιπροσωπεύουν τις προσπάθειες με κατεύθυνση τη ζωή. We take the name of death impulse very seriously, while our erotic impulses represent the efforts towards life. Nos tomamos muy en serio el nombre de impulso de muerte, mientras que nuestros impulsos eróticos representan los esfuerzos hacia la vida.

Το ζωντανό πλάσμα προστατεύει, για να εκφρασθούμε έτσι, τη δική του ζωή, καταστρέφοντας μιαν άλλη. The living creature protects, so to speak, its own life, destroying another. La criatura viviente protege, por así decirlo, su propia vida, destruyendo a otra. Ξεκινώντας από τις μυθολογικές απόψεις μας για τις παρορμήσεις, φτάνουμε εύκολα σε μια φόρμουλα καθορισμού των έμμεσων δρόμων, που οδηγούν στον πόλεμο. Partiendo de nuestras visiones mitológicas sobre los impulsos, llegamos fácilmente a una fórmula para determinar los caminos indirectos que conducen a la guerra. Αν η τάση γιο πόλεμο είναι καρπός της καταστρεπτικής παρόρμησής μας, τότε θα πρέπει σαν αντίδοτο να χρησιμοποιήσουμε τον έρωτα. If the tendency to war is the fruit of our destructive impulse, then we should use love as an antidote. Si la tendencia a la guerra es fruto de nuestro impulso destructivo, entonces deberíamos usar el amor como antídoto. Όλα όσα βοηθούν στη δημιουργία αισθηματικών δεσμών, ανάμεσα στους ανθρώπους, πρέπει να ενεργούν εναντίον του πολέμου. Everything that helps to create romantic bonds between people must act against the war. Todo lo que ayude a crear vínculos emocionales entre las personas debe actuar contra la guerra. Η ψυχανάλυση δεν διστάζει να αντλήσει και έρωτα για αγάπη, επειδή στο σημείο αυτό και η θρησκεία μιλάει για το ίδιο πράγμα: «Αγάπα τον πλησίον σου ως εαυτόν». Psychoanalysis does not hesitate to draw love for love, because at this point religion speaks of the same thing: "Love your neighbor as yourself." El psicoanálisis no duda en dibujar el amor por el amor, porque en este punto la religión habla de lo mismo: "Ama a tu prójimo como a ti mismo". Είναι κάτι που εύκολα το απαιτούμε, δύσκολα όμως μετατρέπεται σε πράξη. It is something we easily demand, but it is difficult to translate into action. Es algo que exigimos fácilmente, pero es difícil de traducir en acción.

Είναι, εξ άλλου, γνωστό, ότι οι παρεμβολές της κρατικής εξουσίας και οι απαγορεύσεις της Εκκλησίας, που έχουν για στόχο τη σκέψη, δεν βοηθούν στη δημιουργία ικανών πολιτών. It is well known, on the other hand, that the interventions of the state power and the prohibitions of the Church, which are aimed at thought, do not help to create capable citizens. Es bien sabido, en cambio, que las intervenciones del poder estatal y las prohibiciones de la Iglesia, que van dirigidas al pensamiento, no ayudan a crear ciudadanos capaces. Η ιδανική προϋπόθεση θα ήταν φυσικά μια ανθρώπινη κοινωνία, που θα είχε υποτάξει τις παρορμήσεις της στη δικτατορία της λογικής. The ideal condition would, of course, be a human society, which would have submitted its impulses to the dictatorship of reason. La condición ideal sería, por supuesto, una sociedad humana, que hubiera sometido sus impulsos a la dictadura de la razón.

ΠΟΤΕ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΕΙΡΗΝΙΣΤΕΣ; WHEN WILL WE ALL BE PEACEKEEPERS? ¿CUÁNDO SEREMOS TODOS MANTENIMIENTOS DE LA PAZ?

Από τα ψυχολογικά χαρακτηριστικά του πολιτισμού δύο φαίνονται τα χαρακτηριστικότερα. From the psychological characteristics of culture, two seem to be the most characteristic. De las características psicológicas de la cultura, dos parecen ser las más características. Το δυνάμωμα της νόησης και η προς τα μέσα στροφή της επιθετικότητας με τα πλεονεκτήματα, αλλά και τους κινδύνους που συνεπάγεται. The strengthening of the intellect and the inward turning of aggression with the advantages, but also the risks that it entails. El fortalecimiento del intelecto y el giro hacia adentro de la agresión con las ventajas, pero también los riesgos que conlleva. Ο πόλεμος έρχεται σε τρομερή επαφή με όλη την ψυχική κατάσταση, που μας επιβάλλει ο πολιτισμός, και έτσι δεν ανεχόμαστε πια τον πόλεμο. War comes into terrible contact with all the mental state that culture imposes on us, and so we no longer tolerate war. La guerra entra en terrible contacto con todo el estado mental que nos impone la cultura, por lo que ya no toleramos la guerra. Βέβαια για μας τους ειρηνιστές δεν πρόκειται μόνο για μια διανοητική άρνηση, πρόκειται για κάτι που είναι αδύνατον να το ανεχθούμε και από ιδιοσυγκρασία και νομίζω, ότι οι αισθητικοί ξεπεσμοί του πολέμου δεν έχουν σαν άρνησή μας μικρότερο ποσοστό, απ' ότι έχουν οι ωμότητες του. Of course, for us pacifists, this is not just a mental denial, it is something that is impossible to tolerate due to temperament, and I think that the aesthetic outbursts of war have no less denial of us than its atrocities. Por supuesto, para nosotros los pacifistas, esto no es solo una negación mental, es algo que es imposible de tolerar por temperamento, y creo que los estallidos estéticos de la guerra no tienen menos negación de nosotros que sus atrocidades.

Πόσο θα πρέπει να περιμένουν για να γίνουν και οι άλλοι ειρηνιστές; Δεν μπορούμε να το πούμε, ίσως όμως δεν πρόκειται για μια ουτοπιστική ελπίδα. How long will they have to wait for the other pacifists to become? We can not say, but it may not be a utopian hope. ¿Cuánto tiempo tendrán que esperar para que se conviertan los demás pacifistas? No podemos decirlo, pero puede que no sea una esperanza utópica. Ποιους δρόμους θα ακολουθήσει ο άνθρωπος για να θέσει τέρμα στον πόλεμο, δρόμους έμμεσους ή άμεσους δεν μπορούμε να το κρίνουμε από τώρα. Qué caminos seguirá el hombre para acabar con la guerra, caminos directos o indirectos que no podemos juzgar a partir de ahora. Στο μεταξύ μπορούμε να πούμε: όλο όσα βοηθούν την πολιτισμένη εξέλιξη, εργάζονται εναντίον του πολέμου. In the meantime we can say: everything that helps civilized development is working against the war. Mientras tanto, podemos decir: todo lo que ayuda al desarrollo civilizado está en contra de la guerra.

Σας χαιρετώ εγκαρδίως και σας ζητώ συγγνώμην, αν οι παρατηρήσεις μου σας απογοήτευσαν. I cordially greet you and apologize if my remarks disappointed you. Los saludo cordialmente y me disculpo si mis comentarios los decepcionaron.

Δικός σας, Σίγκμουντ Φρόιντ» Tuyo, Sigmund Freud »

by Αντικλείδι , https://antikleidi.com https://antikleidi.com/2014/10/26/ainstain-froind/ by Antikleidi, https://antikleidi.com https://antikleidi.com/2014/10/26/ainstain-froind/ por Antikleidi, https://antikleidi.com https://antikleidi.com/2014/10/26/ainstain-froind/