×

Usamos cookies para ayudar a mejorar LingQ. Al visitar este sitio, aceptas nuestras politicas de cookie.


image

El Zorro (Graded Reader), Capítulo I. Diego Vega en España

Capítulo I. Diego Vega en España

La primera vez que vi a Diego Vega, fue cuando llegó a la Universidad de Humanidades de Barcelona, donde yo también estudiaba. Los dos éramos adolescentes, de familias importantes, él provenía de un lejano territorio llamado California que dependía del Rey de España y tenía un Gobernador español y yo de Toledo en España.

Diego, el hijo de Don Alejandro Vega, que era el más rico de los colonos españoles de Alta California, había ido a España para seguir sus estudios literarios y el arte de la esgrima, como era deseo de su padre.

En cuanto a mí, me llamo Manuel y soy el hijo de Don Rodrigo Escalante, un importante armero de Toledo.

Diego parecía un muchacho robusto e inteligente, pero perdía los estribos fácilmente si le molestaban. Durante una de sus rabietas me convertí en su amigo. Tuve simplemente la desgracia (o la suerte) de cruzar sin mirar el patio de las caballerizas de la Universidad mientras él entraba montando a caballo. El animal se asustó mucho y se encabritó, pero como Diego era un buen jinete no lo tiró al suelo.

–¡Pero qué hace, Señor! –exclamó enojado Diego –¿me quiere matar?

–Lo siento mucho, pero un buen caballero no debe temer romperse el cuello cuando su caballo se descontrola –le respondí.

De un salto, Diego bajó de su caballo diciendo: –¿Es una provocación?, ¿quiere usted desafiarme a duelo?

–No, no es una provocación, pero si realmente usted quiere hacerse daño, estoy a su disposición –le contesté.

–¡Pero qué hacéis, Señores! –gritó una voz profunda detrás de nosotros.

–Si todos nuestros estudiantes se desafían a duelo y se matan antes de aprender el arte de las armas, ¿en qué nos convertiremos? –continuó.

Viendo nuestro asombro se presentó:

–Soy vuestro profesor de esgrima, y si queréis luchar entre vosotros deberéis antes pasar unos cuantos años en esta Universidad para que vuestros brazos se fortalezcan y vuestra táctica sea perfecta.

Aprenderéis a manejar la espada tan refinadamente que seréis capaces de cortar un cabello de vuestro oponente sin tocarlo. Mientras tanto me haréis el favor de no pelear fuera del horario escolar –dijo aquel hombre impresionante usando un tono medio en serio y medio divertido.

–Y ahora... ¡corred a clase! –ordenó el profesor.

Diego me miró, nuestras miradas se intercambiaron y de pronto, juntos, soltamos una gran carcajada.

–¡Ah! Veo que vuestro enojo se ha desvanecido rápidamente... –observó deteniéndose el profesor.

–Eso está bien: un verdadero caballero debe saber contener su ira y arriesgar su vida sólo por causas importantes –concluyó encaminándose hacia la Universidad.

–Me llamo Diego Vega, para servirle a usted –se presentó Diego, volviéndose hacia mí, mientras se inclinaba con una reverencia.

–Mi nombre es Manuel Escalante…. ¡mucho gusto! –le contesté con una sonrisa.

–El profesor tiene razón –agregué.

–¡Estoy completamente de acuerdo! Y pido disculpas por haber sido tan impetuoso –señaló Diego.

–Soy yo quien le pide disculpas –rebatí.

–¡No iremos a pelearnos ahora para saber quién debe pedir disculpas! – exclamó Diego riendo.

Me eché a reír yo también y pensé: me agrada este muchacho. Pronto se convertiría en algo más que un amigo: ¡un cómplice!

A partir de ese momento, los profesores tuvieron a los dos mejores estudiantes de la Universidad, pero también a los dos más rebeldes, para regocijo de nuestro maestro de armas cuya inmensa estatura nos impresionó tanto el día que lo conocimos. Aquel hombre estaba en lo cierto. Hicimos grandes progresos con la espada y también con la pistola. A los pocos meses la pólvora negra y el plomo dejaron de tener secretos para nosotros. Los otros maestros tenían más dificultad en calmar y canalizar nuestra energía y se lamentaban de que nuestra disciplina para las armas no fuera la misma que la que demostrábamos para las clases de historia, español, latín o música.

Sin embargo, a pesar de nuestro temperamento rebelde, aprendimos mucho más que los otros estudiantes y no nos suspendieron enviándonos prematuramente a nuestra casa. Pero ahora me doy cuenta que fue gracias a las importantes sumas que nuestras familias depositaban para pagar nuestros estudios.

Diego y yo éramos iguales: la misma corpulencia, el mismo tamaño, casi el mismo peso y si no hubiera sido por su típico acento de California todos hubieran podido pensar que éramos hermanos. Nos reíamos de las mismas bromas, teníamos los mismos deseos al mismo tiempo, y si alguien veía a uno de nosotros sabía que el otro no estaba muy lejos de allí. A veces bastaba que uno comenzara una frase para que el otro la finalizara: nuestros pensamientos eran similares.

Como los profesores se irritaban por nuestra constante charla en la clase, inventamos un nuevo juego: una especie de código gestual discreto, que nos permitía comunicarnos entre nosotros sin hablar. Un abrir y cerrar del ojo derecho significaba una cosa, un índice doblado otra y así fue como inventamos todo un vocabulario combinando los gestos básicos. Los profesores, para poder mantener un poco de calma en la clase, nos sentaban lejos el uno del otro, pero con nuestro código podíamos “conversar”desde lejos, sin decir una palabra todo el tiempo que el profesor volvía la espalda a la clase. Para poder ejercitarnos en esta empresa, nos quedábamos a veces días enteros sin pronunciar una palabra, pero intercambiándonos información sólo con nuestras señas. Los otros estudiantes no entendían nada y eso nos gustaba mucho.

De todo lo que nos enseñaban en la Universidad, la esgrima era lo que más nos apasionaba y a veces nos adiestrábamos mucho más que los otros estudiantes. Cuando todo el mundo salía a pasear por los locales de la ciudad, aprovechábamos que la sala de armas estuviera libre para intercambiar unos cuantos pases de espada. Después de los saludos habituales con un amplio movimiento del brazo imitando el paso del sombrero por el suelo y haciendo una reverencia al adversario, como debían hacerlo los verdaderos caballeros, comenzábamos con los molinetes, los asaltos y los atajos, cruzando nuestras armas. Durante los combates, además de las fintas y los amagos enseñados por nuestro maestro, tratábamos de desarrollar otras astucias. Gracias a nuestro espíritu ingenioso y a la afinidad de nuestras mentes, sabíamos cómo parar el ataque del contrincante cada vez, adivinando la dirección de la espada del otro. Apenas inventábamos una finta nueva, pasaba a ser parte de nuestros recuerdos para unirse a la larga lista de lo que ya habíamos aprendido. La noche estaba ya muy avanzada cuando terminábamos nuestro combate.

Nuestra amistad se hacía cada vez más fuerte con cada estocada de la espada. En poco tiempo sentimos que también nuestros cuerpos se habían reforzado y que nos habíamos convertido en hombres hechos y derechos.

Capítulo I. Diego Vega en España Kapitel I. Diego Vega in Spanien Κεφάλαιο Ι. Ο Ντιέγκο Βέγκα στην Ισπανία Chapter I. Diego Vega in Spain Chapitre I. Diego Vega en Espagne Capitolo I. Diego Vega in Spagna 第一章スペインのディエゴ・ベガ 제1장. 스페인의 디에고 베가 Hoofdstuk I. Diego Vega in Spanje Rozdział I. Diego Vega w Hiszpanii Capítulo I. Diego Vega em Espanha Глава I. Диего Вега в Испании Kapitel I. Diego Vega i Spanien Bölüm I. Diego Vega İspanya'da Розділ перший. Дієго Вега в Іспанії 第一章 迭戈·维加在西班牙 第一章 迭戈·維加在西班牙

La primera vez que vi a Diego Vega, fue cuando llegó a la Universidad de Humanidades de Barcelona, donde yo también estudiaba. Das erste Mal sah ich Diego Vega, als er an die Universität für Geisteswissenschaften in Barcelona kam, wo ich auch studierte. Η πρώτη φορά που είδα τον Ντιέγκο Βέγκα ήταν όταν έφτασε στο Πανεπιστήμιο Ανθρωπιστικών Επιστημών της Βαρκελώνης, όπου σπούδαζα κι εγώ. The first time I saw Diego Vega was when he arrived at the University of Humanities in Barcelona, where I was also studying. La primera vez que vi a Diego Vega, fue cuando llegó a la Universidad de Humanidades de Barcelona, donde yo también estudiaba. ディエゴ・ベガを初めて見たのは、彼がバルセロナの人文大学に来たときだった。 Впервые я увидел Диего Вегу, когда он приехал в Университет гуманитарных наук в Барселоне, где я тоже учился. Los dos éramos adolescentes, de familias importantes, él provenía de un lejano territorio llamado California que dependía del Rey de España y tenía un Gobernador español y yo de Toledo en España. Wir waren beide Teenager und stammten aus angesehenen Familien. Er kam aus einem fernen Gebiet namens Kalifornien, das vom spanischen König abhing und einen spanischen Gouverneur hatte, und ich kam aus Toledo in Spanien. Ήμασταν και οι δύο έφηβοι, από σημαντικές οικογένειες, εκείνος προερχόταν από μια μακρινή περιοχή που ονομαζόταν Καλιφόρνια, η οποία εξαρτιόταν από τον βασιλιά της Ισπανίας και είχε έναν Ισπανό κυβερνήτη και εγώ προερχόμουν από το Τολέδο της Ισπανίας. We were both teenagers, from important families, he came from a distant territory called California that depended on the King of Spain and had a Spanish Governor and I came from Toledo in Spain. Nous étions tous deux adolescents, issus de familles importantes : lui venait d'un territoire lointain appelé Californie, qui dépendait du roi d'Espagne et avait un gouverneur espagnol, et moi je venais de Tolède, en Espagne. 彼はスペイン国王に依存し、スペイン総督がいたカリフォルニアという遠い領土の出身で、私はスペインのトレドから来た。 Мы оба были подростками, выходцами из важных семей: он - из далекой Калифорнии, которая зависела от короля Испании и имела испанского губернатора, а я - из Толедо в Испании.

Diego, el hijo de Don Alejandro Vega, que era el más rico de los colonos españoles de Alta California, había ido a España para seguir sus estudios literarios y el arte de la esgrima, como era deseo de su padre. Diego, der Sohn von Don Alejandro Vega, dem wohlhabendsten der spanischen Siedler in Alta California, war nach Spanien gegangen, um seine literarischen Studien und die Kunst des Fechtens fortzusetzen, wie es der Wunsch seines Vaters war. Ο Ντιέγκο, γιος του Δον Αλεχάντρο Βέγκα, ο οποίος ήταν ο πλουσιότερος από τους Ισπανούς εποίκους στην Αλτα Καλιφόρνια, είχε πάει στην Ισπανία για να συνεχίσει τις φιλολογικές του σπουδές και την τέχνη της ξιφασκίας, όπως ήταν η επιθυμία του πατέρα του. Diego, the son of Don Alejandro Vega, who was the wealthiest of the Spanish settlers in Alta California, had gone to Spain to pursue his literary studies and the art of fencing, as was his father's wish. アルタ・カリフォルニアのスペイン人入植者の中で最も裕福だったドン・アレハンドロ・ベガの息子であるディエゴは、父の希望通り、文学の勉強とフェンシングの技術を追求するためにスペインに渡った。 Diego, filho de Don Alejandro Vega, o mais rico dos colonos espanhóis da Alta Califórnia, tinha ido para Espanha para prosseguir os seus estudos literários e a arte da esgrima, como era desejo do seu pai. Диего, сын дона Алехандро Вега, самого богатого из испанских поселенцев в Альта Калифорнии, отправился в Испанию, чтобы, по желанию отца, продолжить литературное образование и овладеть искусством фехтования.

En cuanto a mí, me llamo Manuel y soy el hijo de Don Rodrigo Escalante, un importante armero de Toledo. Was mich betrifft, so heiße ich Manuel und bin der Sohn von Don Rodrigo Escalante, einem bedeutenden Büchsenmacher aus Toledo. Όσο για μένα, το όνομά μου είναι Μανουέλ και είμαι γιος του Don Rodrigo Escalante, ενός σημαντικού οπλοποιού του Τολέδο. As for me, my name is Manuel and I am the son of Don Rodrigo Escalante, an important Toledo gunsmith. En cuanto a mí, me llamo Manuel y soy el hijo de Don Rodrigo Escalante, un importante armero de Toledo. Что касается меня, то меня зовут Мануэль, и я сын дона Родриго Эскаланте, известного толедского оружейника.

Diego parecía un muchacho robusto e inteligente, pero perdía los estribos fácilmente si le molestaban. Diego schien ein kräftiger und intelligenter Junge zu sein, aber er verlor leicht die Fassung, wenn er gestört wurde. Ο Ντιέγκο φαινόταν γερό και έξυπνο αγόρι, αλλά έχανε εύκολα την ψυχραιμία του αν τον ενοχλούσαν. Diego seemed a robust and intelligent boy, but he lost his temper easily if he was disturbed. Диего казался крепким и умным мальчиком, но он легко выходил из себя, если его беспокоили. Durante una de sus rabietas me convertí en su amigo. Während eines seiner Wutanfälle wurde ich sein Freund. Κατά τη διάρκεια ενός από τα ξεσπάσματά του έγινα φίλος του. During one of his tantrums I became his friend. Во время одной из его истерик я стал его другом. Tuve simplemente la desgracia (o la suerte) de cruzar sin mirar el patio de las caballerizas de la Universidad mientras él entraba montando a caballo. Ich hatte einfach das Pech (oder Glück), den Hof der Universitätsställe zu überqueren, ohne zu schauen, als er hereinritt. Είχα απλώς την ατυχία (ή την τύχη) να διασχίσω την αυλή των στάβλων του Πανεπιστημίου χωρίς να κοιτάξω όταν μπήκε μέσα. I simply had the misfortune (or luck) of crossing the courtyard of the University stables without looking as he rode in on horseback. Я просто имел несчастье (или удачу) пересечь двор университетской конюшни, не посмотрев, когда он подъезжал. El animal se asustó mucho y se encabritó, pero como Diego era un buen jinete no lo tiró al suelo. Das Tier wurde sehr ängstlich und bäumte sich auf, aber da Diego ein guter Reiter war, warf er es nicht zu Boden. Το ζώο φοβήθηκε πολύ και σηκώθηκε, αλλά καθώς ο Ντιέγκο ήταν καλός αναβάτης δεν το έριξε στο έδαφος. The animal became very frightened and reared up, but as Diego was a good rider he did not throw it to the ground. Животное сильно испугалось и взвыло, но так как Диего был хорошим наездником, он не стал сбрасывать его на землю.

–¡Pero qué hace, Señor! -Μα τι κάνεις, Κύριε! -But what are you doing, Sir! -Но что Ты делаешь, Господи! –exclamó enojado Diego –¿me quiere matar? -Ο Ντιέγκο αναφώνησε θυμωμένος: -Θέλεις να με σκοτώσεις; -Diego exclaimed angrily, "You want to kill me? -Диего гневно воскликнул: "Ты хочешь убить меня?

–Lo siento mucho, pero un buen caballero no debe temer romperse el cuello cuando su caballo se descontrola –le respondí. -Es tut mir sehr leid, aber ein guter Gentleman sollte keine Angst haben, sich das Genick zu brechen, wenn sein Pferd außer Kontrolle gerät", antwortete ich. -Λυπάμαι πολύ, αλλά ένας καλός κύριος δεν πρέπει να φοβάται να σπάσει το λαιμό του όταν το άλογό του βγαίνει εκτός ελέγχου", απάντησα. -I am very sorry, but a good gentleman should not be afraid to break his neck when his horse gets out of control," I replied. -Мне очень жаль, но хороший джентльмен не должен бояться сломать себе шею, когда его лошадь выходит из-под контроля", - ответил я.

De un salto, Diego bajó de su caballo diciendo: –¿Es una provocación?, ¿quiere usted desafiarme a duelo? Diego sprang von seinem Pferd ab und sagte: "Ist das eine Provokation, willst du mich zum Duell herausfordern? Ο Ντιέγκο κατέβηκε από το άλογό του και είπε: "Είναι αυτό πρόκληση, θέλεις να με προκαλέσεις σε μονομαχία; Diego jumped down from his horse saying: "Is this a provocation, do you want to challenge me to a duel? Диего спрыгнул с коня и сказал: "Это провокация, ты хочешь вызвать меня на дуэль?

–No, no es una provocación, pero si realmente usted quiere hacerse daño, estoy a su disposición –le contesté. -Nein, das ist keine Provokation, aber wenn du dich wirklich verletzen willst, stehe ich dir zur Verfügung", antwortete ich. -Όχι, δεν είναι πρόκληση, αλλά αν θέλεις πραγματικά να κάνεις κακό στον εαυτό σου, είμαι στη διάθεσή σου", απάντησα. -No, it is not a provocation, but if you really want to hurt yourself, I am at your disposal," I answered. -Нет, это не провокация, но если вы действительно хотите причинить себе боль, то я в вашем распоряжении", - ответил я.

–¡Pero qué hacéis, Señores! -Aber was machen Sie denn da, meine Herren? -Μα τι κάνετε, κύριοι! -But what are you doing, gentlemen! -Но что вы делаете, господа! –gritó una voz profunda detrás de nosotros. -rief eine tiefe Stimme hinter uns. -φώναξε μια βαθιά φωνή πίσω μας. -shouted a deep voice behind us. -прокричал глубокий голос позади нас.

–Si todos nuestros estudiantes se desafían a duelo y se matan antes de aprender el arte de las armas, ¿en qué nos convertiremos? -Wenn alle unsere Schüler einander zum Duell herausfordern und sich gegenseitig töten, bevor sie die Waffenkunst erlernen, was wird dann aus uns? -Αν όλοι οι μαθητές μας προκαλούν ο ένας τον άλλον σε μονομαχία και σκοτώνονται μεταξύ τους πριν μάθουν την τέχνη των όπλων, τι θα γίνουμε; -If all our students challenge each other to a duel and kill each other before they learn the art of weapons, what will we become? -Если все наши ученики будут вызывать друг друга на дуэль и убивать до того, как научатся искусству владения оружием, во что мы превратимся? –continuó. -he continued. -продолжил он.

Viendo nuestro asombro se presentó: Als er unser Erstaunen sah, stellte er sich vor: Seeing our astonishment he introduced himself: Увидев наше изумление, он представился:

–Soy vuestro profesor de esgrima, y si queréis luchar entre vosotros deberéis antes pasar unos cuantos años en esta Universidad para que vuestros brazos se fortalezcan y vuestra táctica sea perfecta. -Ich bin euer Fechtlehrer, und wenn ihr gegeneinander kämpfen wollt, müsst ihr zuerst einige Jahre an dieser Universität verbringen, um eure Arme stark und eure Taktik perfekt zu machen. -I am your fencing teacher, and if you want to fight each other you must first spend a few years in this University so that your arms are strengthened and your tactics are perfect. -私はあなた方のフェンシングの教師です。もしあなた方が互いに戦いたいのであれば、まずこの大学で数年を過ごし、腕を強くし、戦術を完璧なものにしなければなりません。 Я - ваш учитель фехтования, и если вы хотите сражаться друг с другом, то сначала должны провести несколько лет в этом университете, чтобы ваши руки стали сильными, а тактика - совершенной.

Aprenderéis a manejar la espada tan refinadamente que seréis capaces de cortar un cabello de vuestro oponente sin tocarlo. Du wirst lernen, das Schwert so fein zu führen, dass du einem Gegner die Haare schneiden kannst, ohne ihn zu berühren. You will learn to handle the sword so finely that you will be able to cut an opponent's hair without touching it. Вы научитесь владеть мечом так тонко, что сможете рассекать волосы противника, не прикасаясь к ним. Mientras tanto me haréis el favor de no pelear fuera del horario escolar –dijo aquel hombre impresionante usando un tono medio en serio y medio divertido. In der Zwischenzeit wirst du mir den Gefallen tun, dich außerhalb der Schulzeit nicht zu prügeln", sagte der beeindruckende Mann in einem halb ernsten, halb amüsierten Ton. In the meantime, you will do me the favor of not fighting outside school hours," said that impressive man using a tone that was half serious and half amused. とりあえず、授業時間外には喧嘩をしないように頼むよ。 А пока вы окажете мне услугу и не будете драться во внеурочное время", - сказал внушительный мужчина полусерьезным, полузабавным тоном.

–Y ahora... ¡corred a clase! -Und jetzt... lauf zum Unterricht! -And now... run to class! -А теперь... бегите в класс! –ordenó el profesor. -ordered the professor.

Diego me miró, nuestras miradas se intercambiaron y de pronto, juntos, soltamos una gran carcajada. Diego sah mich an, unsere Blicke tauschten sich aus und plötzlich brachen wir gemeinsam in Gelächter aus. Diego looked at me, our gazes exchanged and suddenly, together, we burst out laughing. Диего посмотрел на меня, наши взгляды обменялись, и вдруг мы вместе разразились хохотом.

–¡Ah! -Ah! Veo que vuestro enojo se ha desvanecido rápidamente... –observó deteniéndose el profesor. Ich sehe, dass Ihre Wut schnell verblasst ist.... -beobachtete der Professor und hielt inne. I see that your anger has faded quickly.... -observed the professor, pausing. 君の怒りはすぐに冷めてしまったようだね...。-教授が立ち止まった。 Я вижу, что ваш гнев быстро угас.... -заметил профессор, сделав паузу.

–Eso está bien: un verdadero caballero debe saber contener su ira y arriesgar su vida sólo por causas importantes –concluyó encaminándose hacia la Universidad. -Das ist gut: Ein wahrer Gentleman sollte seine Wut im Zaum halten und sein Leben nur für wichtige Dinge riskieren", schloss er und ging auf die Universität zu. -That's good: a true gentleman should know how to contain his anger and risk his life only for important causes," he concluded, heading towards the University. -真の紳士は、怒りを抑え、大義のためにのみ命を賭けることを知っているべきだ。 -Это хорошо: истинный джентльмен должен уметь сдерживать свой гнев и рисковать жизнью только ради важных целей", - заключил он, направляясь в сторону университета.

–Me llamo Diego Vega, para servirle a usted –se presentó Diego, volviéndose hacia mí, mientras se inclinaba con una reverencia. -Mein Name ist Diego Vega, zu Ihren Diensten", stellte sich Diego vor und verneigte sich vor mir. -My name is Diego Vega, at your service," Diego introduced himself, turning to me as he bowed. Меня зовут Диего Вега, к вашим услугам, - представился Диего и, поклонившись, повернулся ко мне.

–Mi nombre es Manuel Escalante…. -My name is Manuel Escalante -.... ¡mucho gusto! Nice to meet you! –le contesté con una sonrisa. -I replied with a smile.

–El profesor tiene razón –agregué. -Der Professor hat Recht", fügte ich hinzu. -The professor is right," I added. Профессор прав, - добавил я.

–¡Estoy completamente de acuerdo! -I completely agree! Y pido disculpas por haber sido tan impetuoso –señaló Diego. And I apologize for being so impetuous," said Diego. И я прошу прощения за то, что был так импульсивен, - сказал Диего.

–Soy yo quien le pide disculpas –rebatí. -Ich bin es, der sich entschuldigt", antwortete ich. -I am the one who apologizes," I replied. -Это я прошу прощения, - ответил я.

–¡No iremos a pelearnos ahora para saber quién debe pedir disculpas! -We're not going to fight now to find out who should apologize! -Мы не будем ссориться из-за того, кто должен извиняться! – exclamó Diego riendo. - Diego exclaimed, laughing.

Me eché a reír yo también y pensé: me agrada este muchacho. I laughed too and thought: I like this guy. Я тоже рассмеялся и подумал: "Мне нравится этот парень". Pronto se convertiría en algo más que un amigo: ¡un cómplice! Soon he would become more than a friend: an accomplice! Вскоре он станет не просто другом, а сообщником!

A partir de ese momento, los profesores tuvieron a los dos mejores estudiantes de la Universidad, pero también a los dos más rebeldes, para regocijo de nuestro maestro de armas cuya inmensa estatura nos impresionó tanto el día que lo conocimos. From that moment on, the professors had the two best students at the University, but also the two most rebellious, much to the delight of our master-at-arms whose immense stature impressed us so much the day we met him. С этого момента у профессоров было два лучших студента в университете, но и два самых непокорных, к удовольствию нашего мастера-оружейника, чей огромный рост произвел на нас такое впечатление в день знакомства с ним. Aquel hombre estaba en lo cierto. The man was right. Мужчина был прав. Hicimos grandes progresos con la espada y también con la pistola. We made great progress with the sword and also with the pistol. Мы добились больших успехов в работе с мечом, а также с пистолетом. A los pocos meses la pólvora negra y el plomo dejaron de tener secretos para nosotros. Within a few months black powder and lead ceased to hold secrets for us. Через несколько месяцев черный порох и свинец перестали быть для нас секретами. Los otros maestros tenían más dificultad en calmar y canalizar nuestra energía y se lamentaban de que nuestra disciplina para las armas no fuera la misma que la que demostrábamos para las clases de historia, español, latín o música. The other teachers had more difficulty in calming and channeling our energy and lamented that our discipline for weapons was not the same as what we demonstrated for history, Spanish, Latin or music classes. Другим учителям было сложнее успокоить и направить нашу энергию в нужное русло, и они сетовали, что наша дисциплина при работе с оружием была не такой, как на уроках истории, испанского, латыни или музыки.

Sin embargo, a pesar de nuestro temperamento rebelde, aprendimos mucho más que los otros estudiantes y no nos suspendieron enviándonos prematuramente a nuestra casa. However, despite our rebellious temperament, we learned much more than the other students and were not suspended and sent home prematurely. Pero ahora me doy cuenta que fue gracias a las importantes sumas que nuestras familias depositaban para pagar nuestros estudios. But now I realize that it was thanks to the important sums that our families deposited to pay for our studies.

Diego y yo éramos iguales: la misma corpulencia, el mismo tamaño, casi el mismo peso y si no hubiera sido por su típico acento de California todos hubieran podido pensar que éramos hermanos. Diego and I were the same: the same height, the same size, almost the same weight and if it hadn't been for his typical California accent, everyone would have thought we were brothers. Nos reíamos de las mismas bromas, teníamos los mismos deseos al mismo tiempo, y si alguien veía a uno de nosotros sabía que el otro no estaba muy lejos de allí. We laughed at the same jokes, had the same desires at the same time, and if anyone saw one of us they knew the other wasn't far behind. A veces bastaba que uno comenzara una frase para que el otro la finalizara: nuestros pensamientos eran similares. Sometimes it was enough for one of us to start a sentence for the other to finish it: our thoughts were similar.

Como los profesores se irritaban por nuestra constante charla en la clase, inventamos un nuevo juego: una especie de código gestual discreto, que nos permitía comunicarnos entre nosotros sin hablar. As the teachers were irritated by our constant chatter in class, we invented a new game: a kind of discreet gestural code, which allowed us to communicate with each other without speaking. Un abrir y cerrar del ojo derecho significaba una cosa, un índice doblado otra y así fue como inventamos todo un vocabulario combinando los gestos básicos. The opening and closing of the right eye meant one thing, a bent index finger another, and so we invented a whole vocabulary by combining the basic gestures. Los profesores, para poder mantener un poco de calma en la clase, nos sentaban lejos el uno del otro, pero con nuestro código podíamos “conversar”desde lejos, sin decir una palabra todo el tiempo que el profesor volvía la espalda a la clase. The teachers, in order to keep a bit of calm in class, sat us far away from each other, but with our code we could "talk" from afar, without saying a word the whole time the teacher's back was turned to the class. Para poder ejercitarnos en esta empresa, nos quedábamos a veces días enteros sin pronunciar una palabra, pero intercambiándonos información sólo con nuestras señas. In order to exercise ourselves in this enterprise, we would sometimes stay for days on end without uttering a word, but exchanging information only with our signs. Los otros estudiantes no entendían nada y eso nos gustaba mucho. The other students didn't understand anything and we liked that a lot.

De todo lo que nos enseñaban en la Universidad, la esgrima era lo que más nos apasionaba y a veces nos adiestrábamos mucho más que los otros estudiantes. Of all the things we were taught at the University, fencing was what we were most passionate about and sometimes we trained much more than the other students. Cuando todo el mundo salía a pasear por los locales de la ciudad, aprovechábamos que la sala de armas estuviera libre para intercambiar unos cuantos pases de espada. When everyone was out and about in the city, we would take advantage of the free gun room to exchange a few sword passes. Después de los saludos habituales con un amplio movimiento del brazo imitando el paso del sombrero por el suelo y haciendo una reverencia al adversario, como debían hacerlo los verdaderos caballeros, comenzábamos con los molinetes, los asaltos y los atajos, cruzando nuestras armas. After the usual greetings with a wide movement of the arm imitating the passing of the hat on the ground and bowing to the adversary, as true gentlemen should do, we would begin with the windlasses, assaults and atajos, crossing our weapons. Durante los combates, además de las fintas y los amagos enseñados por nuestro maestro, tratábamos de desarrollar otras astucias. During the fights, in addition to the feints and feints taught by our master, we tried to develop other tricks. Gracias a nuestro espíritu ingenioso y a la afinidad de nuestras mentes, sabíamos cómo parar el ataque del contrincante cada vez, adivinando la dirección de la espada del otro. Thanks to our ingenious spirit and the affinity of our minds, we knew how to parry the opponent's attack each time, guessing the direction of the other's sword. Apenas inventábamos una finta nueva, pasaba a ser parte de nuestros recuerdos para unirse a la larga lista de lo que ya habíamos aprendido. As soon as we invented a new feint, it became part of our memories to join the long list of what we had already learned. La noche estaba ya muy avanzada cuando terminábamos nuestro combate. The night was already far advanced when we finished our combat.

Nuestra amistad se hacía cada vez más fuerte con cada estocada de la espada. Our friendship grew stronger and stronger with each thrust of the sword. En poco tiempo sentimos que también nuestros cuerpos se habían reforzado y que nos habíamos convertido en hombres hechos y derechos. In a short time we felt that our bodies had also been strengthened and that we had become full-fledged men.