×

Usamos cookies para ayudar a mejorar LingQ. Al visitar este sitio, aceptas nuestras politicas de cookie.


image

العربية بين يديك, ٣٫١٣٫٨٥ ‏- العلاقة بين الآباء والأبناء

٣٫١٣٫٨٥ ‏- العلاقة بين الآباء والأبناء

- العلاقة بين الآباء والأبناء قضية شغلت الناس جميعهم، في كل زمان ومكان لكن القرآن الكريم حدد بجلاء الأسس السليمة التي تحكم العلاقة بين الآباء والأبناء، بحيث لا يتعدى كل حدود الله تعالى في ممارسة هذه العلاقة.

(۲) هذا لقمان الحكيم، يضرب لكل أب المثل الأعلى في الأبوة المدركة بعمق حق الابن على أبيه؛ فلقد قام بواجبه نحو ابنه خير قيام حين وعظه. وكان أول ما زوده به العقيدة الصحيحة الخالصة من الشرك، فالشرك ظلم عظيم : لأن فيه تسوية الخالق ذي النعم بمن لا يخلق، ولا نعمة له أصلا، ويحث لقمان ابنه على مراقبة الله في أقواله وأعماله، صغيرها قبل كبيرها ، لأن كل إنسان بما كسب رهين. وينادي لقمان ابنه بعطف آمرا إياه بأداء الصلاة بإخلاص : ليصل نفسه بخالقه، وأن يسلك طريق التطبيق العملي للإيمان : فيأمر بالمعروف وينهى عن المنكر ، ويصبر على ما يصيبه في سبيل الله؛ لأن ذلك مما أوجبه الله. ويرشد لقمان ابنه إلى مجموعة من الأخلاق والأعمال، تحقق له حب الله وحب عباد الله: من تواضع للناس، واعتدال في مشيته وخفض لصوته، لأن الله لا يحب المتكبرين، المختالين الفخورين بأنفسهم ولأن أنكر الأصوات صوت الحمير، قال تعالى: {وإذ قال لقمان لابنه وهو يعظه يا بني لا تشرك بالله إن الشرك لظلم عظيم الثمان} [لقمان ١٣ ]

{يا بني أقم الصلاة وأمر بالمعروف وانه عن المنكر واصبر على ما أصابك إن ذلك من عزم الأمور * ولا تصعر خدك للناس ولا تمش في الأرض مرحا إن الله لا يحب كل مختال فخور * واقصد في مشيك واغضض من صوتك إن أنكر الأصوات لصوت الحمير} القمان ١٦ - ١٩].

- وإذا كان الأب لقمان الحكيم - قد ضرب مثلا أعلى في الأبوة ، فإن إسماعيل - عليه السلام - قد ضرب مثلا أعلى في البنوة، يؤيد ذلك قصة رائعة في القرآن الكريم . لقد كان إسماعيل ابنا صالحا برا بأبيه إبراهيم عليه السلام، وقد بلغ في بره بأبيه أن وافق أن يذبحه أبوه تحقيقا لرؤيا رآها في منامه. وقد بارك الله هذا التجاوب بين الابن وأبيه ، فكافأهما بكبش عظيم يذبح بدل الابن، وارتاح قلب الأب بنجاة ابنه بعد ذلك الاختبار، وكذلك يجزي الله الآباء والأبناء المحسنين أمثال إبراهيم وإسماعيل عليهما السلام. قال تعالى: ﴿فلما بلغ معه السعي قال يا بني إني أرى في المنام أني أذبحك فانظر ماذا ترى قال يا أبت افعل ما تؤمر ستجدني إن شاء الله من الصابرين * فلما أسلما وتله للجبين * وناديناه أن يا إبراهيم * قد صدقت الرؤيا إنا كذلك نجزي المحسنين * إن هذا لهو البلاء المبين * وفديناه بذبح عظيم) [الصافات ١٠٢-١٠٧].

- وقد سجل القرآن الكريم الإسماعيل، أنه شارك أباه في الأذكار، وبناء البيت الحرام الذي جعله الله مثابة للناس وأمنا وكانا يدعوان ربهما في أثناء البناء. قال تعالى: ﴿وإذ يرفع إبراهيم القواعد من البيت وإسماعيل ربنا تقبل منا إنك أنت السميع العليم * ربنا واجعلنا مسلمين لك ومن ذريتنا أمة مسلمة لك وأرنا مناسكنا وتب علينا إنك أنت التواب الرحيم * ربنا وابعث فيهم رسولا منهم يتلو عليهم آياتك ويعلمهم الكتاب والحكمة ويزكيهم إنك أنت العزيز الحكيم﴾ [البقرة .۱۲۷-۱۲۹] . هكذا كان إسماعيل خيرا وبركة لأبيه : فكان مجيته إلى الدنيا كما ذكر القرآن - تحقيقا لدعاء أبيه : رب هب لي من الصالحين * فبشرناه بغلام حليم .

- على أن بر الأبناء بآبائهم، لا يعني أن يوافق الأبناء آباءهم، ويسيرون على طريقهم، ولو ذهبوا بهم إلى الجحيم. هذا ما يذكره القرآن الكريم في قصة إبراهيم - عليه السلام - مع أبيه آزر لقد أثبت إبراهيم أنه مطيع لله : حيث رفض أن يسير وراء أبيه وقومه في العكوف على عبادة الأصنام، ولم يقتنع بحجة أنهم وجدوا آباءهم لها عابدين، وأعلن لهم أنهم وآباءهم في ضلال مبين.

- هكذا بين القرآن الكريم في قصة إبراهيم وأبيه استقلال شخصية الابن ما دام تفكيره سليما صحيحا. ولقد بلغ إبراهيم في ذلك الاستقلال أن تبرا من أبيه، وعدل عن استغفاره له، حين تبين له أنه عدو لله : {وما كان استغفار إبراهيم لأبيه إلا عن موعدة وعدها إياه فلما تبين له أنه عدو لله تبرأ منه إن إبراهيم لأواه حليم} [التوبة ١١٤].

- وليس معنى حب الآباء أبناءهم أن يقبل الآباء الأبناء على علاتهم فيغضون الطرف عن أخطائهم، ويطلبون تبريرا لأخطائهم باسم الأبوة الحانية. هذا ما يذكره القرآن الكريم في قصة نوح عليه السلام - مع ابنه، قال تعالى: ﴿وقال اركبوا فيها باسم الله مجراها ومرساها إن ربي لغفور رحيم * وهي تجري بهم في موج كالجبال ونادى نوح ابنه وكان في معزل يا بني اركب معنا ولا تكن مع الكافرين * قال ساوي إلى جبل يعصمني من الماء قال لا عاصم اليوم من أمر الله إلا من رحم وحال بينهما الموج فكان من المغرقين * وقيل يا أرض ابلعي ماءك وياسماء أقلعي وغيض الماء وقضي الأمر واستوت على الجودي وقيل بعدا للقوم الظالمين * ونادى نوح ربه فقال رب إن ابني من أهلي وإن وعدك الحق وأنت أحكم الحاكمين * قال يا نوح إنه ليس من أهلك إنه عمل غير صالح فلا تسألني ما ليس لك به علم إني أعظك أن تكون من الجاهلين * قال رب إني أعوذ بك أن أسألك ما ليس لي به علم وإلا تغفر لي وترحمني أكن من الخاسرين) [هود ٤١-٤٧]

- وهكذا بين القرآن الكريم منذ أربعة عشر قرنا قضية العلاقة بين الآباء والأبناء، فجعل لكل حقه، وحدد واجبه، والزم الجميع - في ممارسة هذه العلاقة - بالتعاون على البر والتقوى، وترك الإثم والعدوان والأمر بالمعروف والنهي عن المنكر وبذلك تسعد الأسرة ، ويتعاون الآباء والأبناء لوضع لبنات طيبات في بناء خير أمة أخرجت للناس : قال تعالى: {كنتم خير أمة أخرجت للناس تأمرون بالمعروف وتنهون عن المنكر وتؤمنون بالله} [آل عمران ۱۱۰]

٣٫١٣٫٨٥ ‏- العلاقة بين الآباء والأبناء 3.13.85 - The relationship between parents and children 13.3.85 - Il rapporto tra genitori e figli

- العلاقة بين الآباء والأبناء قضية شغلت الناس جميعهم، في كل زمان ومكان لكن القرآن الكريم حدد بجلاء الأسس السليمة التي تحكم العلاقة بين الآباء والأبناء، بحيث لا يتعدى كل حدود الله تعالى في ممارسة هذه العلاقة. - Die Beziehung zwischen Vätern und Kindern ist ein Thema, das alle Menschen zu jeder Zeit und an jedem Ort beschäftigt, aber der Heilige Koran definiert klar die soliden Grundlagen, die die Beziehung zwischen Vätern und Kindern regeln, damit sie nicht alle Grenzen überschreitet Gottes, des Allmächtigen, in der Praxis dieser Beziehung. De relatie tussen ouders en kinderen is een kwestie die alle mensen altijd en overal bezighoudt, maar de Heilige Koran heeft duidelijk de gezonde fundamenten gedefinieerd die de relatie tussen ouders en kinderen beheersen, zodat men niet alle grenzen overschrijdt. grenzen van de Almachtige God bij het beoefenen van deze relatie.

(۲) هذا لقمان الحكيم، يضرب لكل أب المثل الأعلى في الأبوة المدركة بعمق حق الابن على أبيه؛ فلقد قام بواجبه نحو ابنه خير قيام حين وعظه. (2) Dies ist Luqman al-Hakim, der das höchste Beispiel für jeden Vater in der Vaterschaft gibt, der sich des Rechts des Sohnes über seinen Vater zutiefst bewusst ist. Er erfüllte seine Pflicht gegenüber seinem Sohn am besten, als er predigte. (2) Dit is Luqman de Wijze, hij is een voorbeeld voor iedere vader in het vaderschap die zich diep bewust is van het recht van de zoon op zijn vader. Hij vervulde zijn plicht jegens zijn zoon goed toen hij tot hem predikte. وكان أول ما زوده به العقيدة الصحيحة الخالصة من الشرك، فالشرك ظلم عظيم : لأن فيه تسوية الخالق ذي النعم بمن لا يخلق، ولا نعمة له أصلا، ويحث لقمان ابنه على مراقبة الله في أقواله وأعماله، صغيرها قبل كبيرها ، لأن كل إنسان بما كسب رهين. Und das erste, was er ihm vermittelte, war der richtige Glaube, der rein vom Polytheismus war, denn der Polytheismus ist eine große Ungerechtigkeit: denn darin liegt die Gleichheit des Schöpfers, der Segen hat mit denen, die nicht erschaffen, und der keinen Segen in sich hat an erster Stelle, und Luqman fordert seinen Sohn auf, in seinen Worten und Taten auf Gott zu achten, das Kleine vor dem Großen, denn jeder Mensch ist dem unterworfen, was er verdient. . And the first thing he provided him with was the correct belief that was pure from polytheism, for polytheism is a great injustice: because in it is the equality of the Creator who has blessings with those who do not create, and who has no blessing in the first place, and Luqman urges his son to watch God in his words and deeds, the small before the big, because every person is subject to what he earns. . Het eerste dat hij hem voorzag was het juiste geloof, puur polytheïsme, want polytheïsme is een groot onrecht, omdat het inhoudt dat de Schepper die zegeningen heeft, gelijkgesteld wordt met iemand die niet schept, en die überhaupt geen zegen heeft. Luqman spoort zijn zoon aan om God te controleren in zijn woorden en daden, de kleine vóór de grote, omdat ieder mens afhankelijk is van wat hij heeft verdiend. وينادي لقمان ابنه بعطف آمرا إياه بأداء الصلاة بإخلاص : ليصل نفسه بخالقه، وأن يسلك طريق التطبيق العملي للإيمان : فيأمر بالمعروف وينهى عن المنكر ، ويصبر على ما يصيبه في سبيل الله؛ لأن ذلك مما أوجبه الله. Luqman calls out to his son with kindness, commanding him to perform the prayer with sincerity: to connect himself with his Creator, and to follow the path of practical application of faith: so he commands the good and forbids the evil, and is patient with what befalls him for the sake of God. Because that is what God commanded. Luqman roept zijn zoon met mededogen bij zich en beveelt hem het gebed oprecht uit te voeren: zichzelf te verenigen met zijn Schepper, en het pad te volgen van de praktische toepassing van het geloof: te bevelen wat goed is en te verbieden wat verkeerd is, en geduldig te zijn met wat er gebeurt. hem omwille van God. Want dat is wat God geboden heeft. ويرشد لقمان ابنه إلى مجموعة من الأخلاق والأعمال، تحقق له حب الله وحب عباد الله: من تواضع للناس، واعتدال في مشيته وخفض لصوته، لأن الله لا يحب المتكبرين، المختالين الفخورين بأنفسهم ولأن أنكر الأصوات صوت الحمير، قال تعالى: {وإذ قال لقمان لابنه وهو يعظه يا بني لا تشرك بالله إن الشرك لظلم عظيم الثمان} [لقمان ١٣ ] Und Luqman führt seinen Sohn zu einer Reihe von Moralvorstellungen und Handlungen, die ihm die Liebe Gottes und die Liebe der Diener Gottes verschaffen: Wer sich den Menschen gegenüber erniedrigt, seinen Gang mäßigt und seine Stimme senkt, weil Gott die Menschen nicht liebt Arrogant, überheblich, stolz auf sich selbst, und weil die lauteste aller Stimmen die Stimme von Eseln ist, sagte der Allmächtige: {Und als Luqman zu seinem Sohn sagte: Und er ermahnte ihn: „Mein Sohn, verbünde dich nicht mit Partnern.“ Gott. Tatsächlich ist Polytheismus eine große Ungerechtigkeit.“ [Luqman 13] Luqman leidt zijn zoon naar een reeks moraal en daden die zijn liefde voor God en de liefde van Gods dienaren zullen realiseren: wie zichzelf vernedert tegenover mensen, zijn gang matigt en zijn stem dempt, want God houdt niet van de arrogante, de arrogante mensen. , omdat ze trots op zichzelf zijn, en omdat de meest verwerpelijke stem het geluid van ezels is. De Almachtige zei: {En toen Luqman tegen zijn zoon zei en hem vermaande: "O mijn zoon, ken geen partners toe aan God. Waarlijk. ., polytheïsme is een groot onrecht.” [Luqman 13]

{يا بني أقم الصلاة وأمر بالمعروف وانه عن المنكر واصبر على ما أصابك إن ذلك من عزم الأمور * ولا تصعر خدك للناس ولا تمش في الأرض مرحا إن الله لا يحب كل مختال فخور * واقصد في مشيك واغضض من صوتك إن أنكر الأصوات لصوت الحمير} القمان ١٦ - ١٩]. {O my son, establish prayer and enjoin what is right and forbid what is wrong, and be patient over what befalls you. Indeed, this is from the resolution of matters * And do not turn your cheek to people, and do not walk in the earth with joy. Indeed, God does not love every proud arrogant * And be deliberate in your walking and lower your voice, for the most abhorrent of voices is the voice of donkeys. 16-19]. {O mijn zoon, verricht het gebed en gebied wat goed is en onthoud je van wat verkeerd is, en wees geduldig over wat je is overkomen. Dat komt inderdaad door de bepaling van zaken. * En keer je wang niet toe naar mensen, en loop niet vreugdevol over de aarde. God houdt inderdaad niet van iedere arrogante en trotse persoon. * En wees opzettelijk in je wandeling en demp je stem. De meest minachtende stemmen zijn inderdaad als het geluid van ezels.) Al-Qaman 16-19].

- وإذا كان الأب لقمان الحكيم - قد ضرب مثلا أعلى في الأبوة ، فإن إسماعيل - عليه السلام - قد ضرب مثلا أعلى في البنوة، يؤيد ذلك قصة رائعة في القرآن الكريم . - Und wenn der Vater, Luqman al-Hakim, ein höheres Beispiel in der Vaterschaft gab, so hat Ismail – Friede sei mit ihm – ein höheres Beispiel in der Kindschaft gegeben, und dies wird durch eine wunderbare Geschichte im Heiligen Koran unterstützt. - En als de vader, Luqman de Wijze, een hoger voorbeeld gaf in vaderschap, dan gaf Ismaël – vrede zij met hem – een hoger voorbeeld in zoonschap, en dit wordt ondersteund door een prachtig verhaal in de Heilige Koran. لقد كان إسماعيل ابنا صالحا برا بأبيه إبراهيم عليه السلام، وقد بلغ في بره بأبيه أن وافق أن يذبحه أبوه تحقيقا لرؤيا رآها في منامه. Ismail war ein rechtschaffener Sohn, der gegenüber seinem Vater Ibrahim, Friede sei mit ihm, gerecht war, und er kam so weit, seinen Vater zu ehren, dass er zustimmte, dass sein Vater ihn töten sollte, um eine Vision zu erfüllen, die er in seinen Träumen sah. وقد بارك الله هذا التجاوب بين الابن وأبيه ، فكافأهما بكبش عظيم يذبح بدل الابن، وارتاح قلب الأب بنجاة ابنه بعد ذلك الاختبار، وكذلك يجزي الله الآباء والأبناء المحسنين أمثال إبراهيم وإسماعيل عليهما السلام. Und Gott segnete diese Reaktion zwischen dem Sohn und seinem Vater, also belohnte er sie mit einem großen Widder, der anstelle des Sohnes geschlachtet wurde, und das Herz des Vaters war erleichtert, als sein Sohn nach dieser Prüfung überlebte, und Gott belohnt auch gütige Väter und Söhne wie Abraham und Ismail, Friede sei mit ihnen beiden. قال تعالى: ﴿فلما بلغ معه السعي قال يا بني إني أرى في المنام أني أذبحك فانظر ماذا ترى قال يا أبت افعل ما تؤمر ستجدني إن شاء الله من الصابرين * فلما أسلما وتله للجبين * وناديناه أن يا إبراهيم * قد صدقت الرؤيا إنا كذلك نجزي المحسنين * إن هذا لهو البلاء المبين * وفديناه بذبح عظيم) [الصافات ١٠٢-١٠٧]. The Almighty said: {And when he attained the striving with him, he said, “O my son, I see in a dream that I am slaughtering you, so see what you see.” He said, “Father, do as you are commanded. * Indeed, this is a clear trial, and We redeemed it with a great slaughter) [As-Saffat 102-107].

- وقد سجل القرآن الكريم الإسماعيل، أنه شارك أباه في الأذكار، وبناء البيت الحرام الذي جعله الله مثابة للناس وأمنا وكانا يدعوان ربهما في أثناء البناء. - Der Heilige Koran berichtet von Ismail, dass er zusammen mit seinem Vater am Dhikr und am Bau des Heiligen Hauses teilnahm, das Gott als Ort für die Menschen und als Ort der Sicherheit geschaffen hatte, und dass sie während des Gottesdienstes zu ihrem Herrn beteten Konstruktion. - The Holy Qur’an recorded Ismail, that he participated with his father in the remembrances and the construction of the Sacred House, which God made as a place for people and a place of safety, and they used to pray to their Lord during the construction. قال تعالى: ﴿وإذ يرفع إبراهيم القواعد من البيت وإسماعيل ربنا تقبل منا إنك أنت السميع العليم * ربنا واجعلنا مسلمين لك ومن ذريتنا أمة مسلمة لك وأرنا مناسكنا وتب علينا إنك أنت التواب الرحيم * ربنا وابعث فيهم رسولا منهم يتلو عليهم آياتك ويعلمهم الكتاب والحكمة ويزكيهم إنك أنت العزيز الحكيم﴾ [البقرة .۱۲۷-۱۲۹] . هكذا كان إسماعيل خيرا وبركة لأبيه : فكان مجيته إلى الدنيا كما ذكر القرآن - تحقيقا لدعاء أبيه : رب هب لي من الصالحين * فبشرناه بغلام حليم . This is how Ismail was good and a blessing for his father: so his coming to the world was as mentioned in the Qur’an - in fulfillment of his father’s supplication: “My Lord, grant me from among the righteous.” So we gave him glad tidings of a gentle boy.

- على أن بر الأبناء بآبائهم، لا يعني أن يوافق الأبناء آباءهم، ويسيرون على طريقهم، ولو ذهبوا بهم إلى الجحيم. - The fact that the children honor their parents does not mean that the children agree with their fathers and follow their path, even if they take them to hell. هذا ما يذكره القرآن الكريم في قصة إبراهيم - عليه السلام - مع أبيه آزر لقد أثبت إبراهيم أنه مطيع لله : حيث رفض أن يسير وراء أبيه وقومه في العكوف على عبادة الأصنام، ولم يقتنع بحجة أنهم وجدوا آباءهم لها عابدين، وأعلن لهم أنهم وآباءهم في ضلال مبين. Das ist es, was der Heilige Koran in der Geschichte von Abraham – Friede sei mit ihm – und seinem Vater Azar erwähnt. Abraham bewies, dass er Gott gehorsam ist: Er weigerte sich, seinem Vater und seinem Volk in Hingabe an den Götzendienst zu folgen, und er Der Vorwand, dass ihre Väter sie als Anbeter betrachteten, überzeugte ihn nicht, und er erklärte ihnen, dass sie und ihre Väter im Irrtum seien. Dargestellt. This is what the Holy Qur’an mentions in the story of Abraham - peace be upon him - with his father Azar. Abraham proved that he is obedient to God: He refused to follow his father and his people in devotion to idolatry, and he was not convinced under the pretext that they found their fathers worshipers of them, and declared to them that they and their fathers were in error. Shown.

- هكذا بين القرآن الكريم في قصة إبراهيم وأبيه استقلال شخصية الابن ما دام تفكيره سليما صحيحا. So zeigte der Heilige Koran in der Geschichte von Abraham und seinem Vater die Unabhängigkeit der Persönlichkeit des Sohnes, solange sein Denken gesund und richtig ist. Thus, the Holy Qur’an showed, in the story of Abraham and his father, the independence of the son’s personality as long as his thinking is sound and correct. ولقد بلغ إبراهيم في ذلك الاستقلال أن تبرا من أبيه، وعدل عن استغفاره له، حين تبين له أنه عدو لله : {وما كان استغفار إبراهيم لأبيه إلا عن موعدة وعدها إياه فلما تبين له أنه عدو لله تبرأ منه إن إبراهيم لأواه حليم} [التوبة ١١٤]. In dieser Unabhängigkeit erreichte Ibrahim den Punkt, seinen Vater zu verleugnen, und er wandte sich davon ab, für ihn um Vergebung zu bitten, als ihm klar wurde, dass er ein Feind Gottes war: ]. In that independence, Ibrahim reached the point of disavowing his father, and he turned away from asking forgiveness for him, when it became clear to him that he was an enemy of God: ].

- وليس معنى حب الآباء أبناءهم أن يقبل الآباء الأبناء على علاتهم فيغضون الطرف عن أخطائهم، ويطلبون تبريرا لأخطائهم باسم الأبوة الحانية. - Die Liebe der Väter zu ihren Kindern bedeutet nicht, dass Eltern ihre Kinder für ihre Fehler akzeptieren, sondern dass sie die Augen vor ihren Fehlern verschließen und im Namen einer fürsorglichen Vaterschaft nach einer Rechtfertigung für ihre Fehler suchen. - The meaning of fathers' love for their children is not that parents accept their children for their faults, so they turn a blind eye to their mistakes, and seek justification for their mistakes in the name of caring fatherhood. هذا ما يذكره القرآن الكريم في قصة نوح عليه السلام - مع ابنه، قال تعالى: ﴿وقال اركبوا فيها باسم الله مجراها ومرساها إن ربي لغفور رحيم * وهي تجري بهم في موج كالجبال ونادى نوح ابنه وكان في معزل يا بني اركب معنا ولا تكن مع الكافرين * قال ساوي إلى جبل يعصمني من الماء قال لا عاصم اليوم من أمر الله إلا من رحم وحال بينهما الموج فكان من المغرقين * وقيل يا أرض ابلعي ماءك وياسماء أقلعي وغيض الماء وقضي الأمر واستوت على الجودي وقيل بعدا للقوم الظالمين * ونادى نوح ربه فقال رب إن ابني من أهلي وإن وعدك الحق وأنت أحكم الحاكمين * قال يا نوح إنه ليس من أهلك إنه عمل غير صالح فلا تسألني ما ليس لك به علم إني أعظك أن تكون من الجاهلين * قال رب إني أعوذ بك أن أسألك ما ليس لي به علم وإلا تغفر لي وترحمني أكن من الخاسرين) [هود ٤١-٤٧] This is what the Holy Qur’an mentions in the story of Noah, peace be upon him, with his son. The Almighty said: {And he said, “Ride on it, in the name of God, its course and its anchorage. Indeed, my Lord is Forgiving, Merciful.” And it flows with them in waves like mountains. * He said: I will be equal to a mountain that will protect me from the water. Of my family, and your promise is true, and you are the wisest of judges * He said, O Noah, he is not from your family, for it is an unrighteous deed, so do not ask me what you have no knowledge of, I admonish you to be of the ignorant * He said, “My Lord, I seek refuge in You to ask You for what I have no knowledge of, otherwise you will forgive me and have mercy on me I will be among the losers.” [Hood 41-47]

- وهكذا بين القرآن الكريم منذ أربعة عشر قرنا قضية العلاقة بين الآباء والأبناء، فجعل لكل حقه، وحدد واجبه، والزم الجميع - في ممارسة هذه العلاقة - بالتعاون على البر والتقوى، وترك الإثم والعدوان والأمر بالمعروف والنهي عن المنكر وبذلك تسعد الأسرة ، ويتعاون الآباء والأبناء لوضع لبنات طيبات في بناء خير أمة أخرجت للناس : قال تعالى: {كنتم خير أمة أخرجت للناس تأمرون بالمعروف وتنهون عن المنكر وتؤمنون بالله} [آل عمران ۱۱۰] So klärte der Heilige Koran vor vierzehn Jahrhunderten die Frage der Beziehung zwischen Vätern und Kindern, gab jedem seine Rechte, definierte seine Pflichten und verpflichtete jeden – bei der Ausübung dieser Beziehung – in Rechtschaffenheit und Frömmigkeit mitzuwirken , und Sünde und Aggression zu verlassen und das Gute zu gebieten und das Böse zu verbieten, und so ist die Familie glücklich und Väter und Kinder arbeiten zusammen, um gute Bausteine beim Aufbau der besten Nation zu setzen, die für die Menschheit hervorgebracht wurde: Der Allerhöchste sagte: {Du Wurde die beste Nation für die Menschheit hervorgebracht, die das Richtige gebietet und das Falsche verbietet und an Gott glaubt} [Al-Imran 110]