Iğdırlı Onbaşı Hasan Gefreiter Hasan aus Igdir Δεκανέας Hasan από το Igdir Corporal Hasan from Igdir Cabo Hasan de Igdir Caporal Hasan d'Igdir イグディールのハサン伍長 Kapral Hasan z Igdir Cabo Hasan de Igdir Капрал Хасан из Игдыра Korpral Hasan från Igdir Капрал Хасан з Ігдіра 哈桑下士

Mevki Kudüs sevgili seyirciler. Jerusalem, dear viewers. Jerusalém, caros espectadores. Иерусалим, дорогие зрители.

Mekan Mescid-ül Aksa. The place is Masjid al-Aqsa. Место - Масджид аль-Акса.

Tarih 21 Mayıs 1972 günlerden Cuma. The date is Friday, May 21, 1972. Дата - пятница, 21 мая 1972 года.

Ben, İlhan Bardakçı ve gazeteci arkadaşım rahmetli Sait Terzioğlu... Me, İlhan Bardakçı and my journalist friend the late Sait Terzioglu... Я, Ильхан Бардакчи и мой друг-журналист покойный Саит Терзиоглу...

İsrail Dışişleri rehberlerinin yardımıyla bu mübarek yerleri dolaşıyoruz. With the help of Israeli foreign guides, we visit these holy places. С помощью израильских иностранных гидов мы посещаем эти святые места.

Kudüs kapalı çarşısında, rüzgâr gibi dolanan entarili kahvecilerin ellerindeki askılara çarpmadan biraz yürüdünüz mü, Sind Sie auf dem Jerusalemer Basar eine Weile spazieren gegangen, ohne über die Kleiderbügel in den Händen der Kaffeehausbesitzer zu stolpern, die mit ihren Mänteln wie der Wind umherziehen? In Jerusalem's covered bazaar, you can walk for a while without bumping into the hangers in the hands of the coffeehouse owners in their robe, who move around like the wind, Ходили ли вы хоть немного по иерусалимскому крытому базару, не натыкаясь на вешалки в руках владельцев кофеен, в их шубах, которые развеваются как ветер?

Önünüze çıkan kapı sizi Mescid-ül Aksa'nın önüne çıkarır. The door in front of you leads you to Masjid al-Aqsa.

Miraç mucizesinin soluklandığı ilk kıblemize yani. Our first qiblah, where the miracle of Miraj was breathed.

Hemen oracıkta bir avlu vardır ki, hala bizim lakabımızla anılır. There is a courtyard right there, which is still called by our nickname.

12 bin şamdamlı avlu. 12,000 candlestick courtyards.

Öyle derler oraya. That's what they call it.

Yavuz Sultan Selim 30 Aralık 1517 Salı günü Kudüs'ü devlete katmıştır da, ortalık kararmıştır. When Yavuz Sultan Selim I annexed Jerusalem to the state on Tuesday, December 30, 1517, it became dark.

Yatsı namazını o avluda kılar. He prayed Isha in that courtyard.

Kendisi ve bütün ordu da beraber... Himself and the whole army together...

Şamdamları yakarlar. They burn the candlesticks.

Tam 12 bin şamdan. 12,000 candlesticks.

O isim işte Yavuz Selim'in zamanından kalmıştır. That name dates back to the time of Yavuz Selim.

12 bin şamdan.

8-10 basamaklı geniş merdiveni adımladınız mı, o mukaddes mescidin bağdaş kurduğu ikinci avluya ulaşırsınız. Stepping up the wide staircase of 8-10 steps, you reach the second courtyard where the holy masjid sits.

İşte onu o merdivenin başında gördüm. I saw him at the top of that staircase.

2 metreye yakın bir boy iskeletmiş iskeletleşmiş vücudu üzerinde bir garip giysi. Nearly 2 meters tall skeletonized body wearing a strange garment.

Palto hayır. No coat.

Kaput, pardesu veya kaftan? Değil değil! Hood, topcoat or caftan? No, it's not!

Öyle bir şey işte. Something like that.

Başındaki kalpak mı takke mi fes mi hiçbiri değil. He is not wearing a kalpak, a skullcap or a fez, none of them.

Oraya dimdik dikilmiş. He's standing there.

Dimdik. Straight up.

Yüzüne baktım da ürktüm. I looked at your face and I got scared.

Hasadı yeni kaldırılmış kıraç topraklar gibiydi. It was like barren land that had just been harvested.

Yüz binlerce çizgi kırışık ve kavruk bir deri kalıntısı... Hundreds of thousands of lines of wrinkled and parched skin...

Yanımda İsrail Dışişleri Bakanlığı Daire Başkanı Yusuf var. Next to me is Yousef, the head of the Israeli Foreign Ministry Department.

Bizim eski vatandaşımız İstanbullu. Our old citizen is from Istanbul.

Kim bu adam, dedim. I said, who is this man?

Lakaydı ile omuz sikti. He shrugged with a sneer.

Bilmem diye cevap verdi. He replied, "I don't know.

Bir meczup işte. He's a lunatic.

Ben bildim bileli yıllardır burada dururmuş. It's been here for as long as I can remember.

Çakılı gibi, hala duruyor. It's like it's nailed down, it's still there.

Hala duruyor ya. It's still there.

Kimseye bir şey sormaz. He doesn't ask anyone anything.

Kimseye bakmaz. He doesn't look at anyone.

Kimseyi de görmez. And he sees no one.

Kan mı çekti nedir? Did he draw blood or what?

Nasıl neden niçin? Hala bilmiyorum. How, why, why? I still don't know.

Yanına vardı. He came to her.

Türkçe selam dedi ki baba dedim. He said hello in Turkish and I said baba.

Torbalanmış göz kapaklarının ardında, sütrelenmiş gibi jiletle çizilirmişçesine donuk gözlerini araladı. Behind his bagged eyelids, he opened his eyes, which were as dull as if they had been scratched with a razor blade.

Yüzü gerildi. His face tensed.

Bana bizim o canım Anadolu Türkçemizle cevap verdi. He answered me in our dear Anatolian Turkish.

Aleyküm selam oğul. Alaikum salaam, son.

Donakaldım. I froze.

Ellerine sarıldım. I hugged your hands.

Öptüm öptüm. Kiss kiss kiss.

Kimsin sen baba dedim. I said, who are you, dad?

Anlattı ki ben de size anlatacağım. He told me and I will tell you.

Ama, ama evvela biliniz. But, but first, know.

O canım devlet çökerken, biz Kudüs'ü 401 yıl 3 ay 6 günlük bir hakimiyetten sonra bırakırız. While that dear state collapsed, we left Jerusalem after 401 years, 3 months and 6 days of rule.

Günlerden 9 Aralık 1917 Pazar günüdür. It was Sunday, December 9, 1917.

Tutmaya imkan yok. There's no way to hold it.

Ordu bozulmuş çekiliyor. The army is broken and retreating.

Devlet zevalin kapısında İngiliz girinceye kadar geçen zaman içinde yağmalanmasın diye oraya bir artçı bölük bırakırız. We leave a rearguard there so that the state is not looted at the gates of ruin until the British enter.

Adet odur ki, kenti zapt eden Galip asayiş görevi yapan yeni kordu askerlerine esir muamelesi yapmaz. It was customary that the victor who had captured the city did not treat the new corps soldiers who had been acting as public order officers as prisoners.

Anlattı dedim ya. I told you he told me.

Gerisini tamamlayayım. Let me complete the rest.

Ben, dedi, Kudüs'ü kaybettiğimiz gün buraya bırakılan artçı bölüğünden, sustu. I am, he said, from the rearguard company that was left here the day we lost Jerusalem.

Sustu sonra elindeki silahın namlusuna sürdüğü fişekleri ateşler gibi zımbaladı. He fell silent and then punched the cartridges into the barrel of the gun in his hand as if firing them.

Ben o gün buraya bırakılmış 20. kol ordu, 36. tabur, 8. bölük, 11. ağır makineli tüfek takım komutanı onbaşı Hasan'ım. I am Corporal Hasan, the commander of the 11th heavy machine gun platoon of the 36th Battalion, 8th Company, 8th Battalion, 20th Army Corps, who was left here that day.

Allah'ım baktım bir minare şerefesi gibi gergin omuzları üzerindeki başı öpülesi sancak gibiydi. My God, I looked at him, his head on his tense shoulders like a minaret's honor was like a kissable banner.

Ellerine bir kere daha uzandım. Gürler gibi mırıldandı. I reached for his hands once more, and he murmured.

Sana bir emanetim var oğul. Nice yıldır saklarım. I have a favor for you, son. I've kept it for many years.

Emaneti yerine teslim eden mi? The one who delivers?

Elbette dedim. Elbette baba hele buyur. Buyur hele. Of course. Of course, Dad, come on in. Come in.

Konuştu. He spoke.

Memleketi adetinde yolun tokat sancağına düşerse git burayı bana emanet eden kumandanım kol ağası, In the tradition of his hometown, if your way falls into the tokat sanjak, go to my commander, kol agha, who entrusted this place to me,

ön yüzbaşı Musa Efendi'yi ellerinden benim için öp, buğset, ona de ki, sonra kumandanı olduğu takımın makinelisi gibi yeniden görüledi. Kiss captain Musa Efendi on the hands for me, forgive him, and tell him that later he was seen again like the machine gun of the squad he commanded.

Ona de ki, gönül koymasın. Tell him not to be so hard-hearted.

Ona de ki 11. makineli takım komutanı, ıdırlı 10 başı Hasan o günden bu yana bıraktığın yerde nöbettedir. Tell him that Hasan, the commander of the 11th machine gun platoon, the head of the 10, has been on guard where you left him since that day.

Nöbetinin başındadır. Tekmilim tamamdır kumandanım dedi dersin. He's at his post. You'll say, "My report is complete, Commander said so.

Öleyazdı. Öleyazdı. Sonra yine dineldi, taş kesildi.

Bir kez daha baktım kapalı gözleri ardından 4000 yıllık Peygamber Ocağı ordumuzun Serhat nöbetçisi gibiydi. I looked at him once more, and through his closed eyes he was like the Serhat sentry of our 4000 year old army.

Ufukları gözlüyordu. Nöbetinin başındaydı. He was watching the horizon. He was on guard duty.

Tam 55 yıl kendisini unutmuşumuzdaki nadanlığımıza rağmen, devletine kesinlikle ama kesinlikle küsmemişti Iğdırlı onbaşı Hasan. Despite our folly in forgetting him for 55 years, Corporal Hasan from Iğdır had never, ever sulked against his state.

Hoşçakalın.

www.feyyaz.tv