Η Ελληνική Μυθολογία στην ταινία «Τροία»! | Μυθολογία στην Pop Culture (2)
Ο Μενέλαος, μετά την άλωση της Τροίας παίρνει την Ελένη (για την οποία ήρθε)
εφόσον οι Αχαιοί νίκησαν και επιστρέφουν μαζί στη Σπάρτη.
Για το τι απέγινε όμως η Ελένη μπορείτε να δείτε το αντίστοιχο video.
Ξέρετε ποιος πεθαίνει στην Τροία που δεν πεθαίνει στην ταινία;
Ο Πάρης, και μάλιστα από τα βέλη του Φιλοκτήτη, τα οποία ήταν παλιά βέλη
του Ηρακλή και ήταν ποτισμένα από το δηλητήριο της Λερναίας Ύδρας.
Όμως video για το Φιλοκτήτη θα κάνουμε στο μέλλον γιατί έχει γίνει μέσα από
την έρευνα που έχω κάνει ίσως ένας από τους αγαπημένους μου ήρωες.
Και ποιος δεν πεθαίνει ενώ θα περιμέναμε ίσως να πεθάνει: ο Οδυσσέας.
Όχι τόσο μυθολογικά αλλά επειδή τον υποδύεται ο Σον Πεν,
ο οποίος για μία φορά τουλάχιστον καταφέρνει και επιβιώνει μέχρι
το τέλος μίας ταινίας.
Και μιας και μίλησα για τη Σπάρτη προηγουμένως,
ξέχασα να σας πω ότι σε κάποια φάση
η Ελένη στην ταινία μας μιλάει για τη ζωή της και μας λέει ότι
την πήγαν με το ζόρι στη Σπάρτη. Εγώ δεν τα ξέρω έτσι τα πράγματα.
Μέσα από τις αρχαίες πηγές και τα αρχαία κείμενα μαθαίνουμε ότι όχι μόνο δεν ήταν
με το ζόρι στη Σπάρτη αλλά
ήταν και κόρη του βασιλιά και της βασίλισσας της Σπάρτης
και όχι μόνο πήγε με το Μενέλαο με το ζόρι αλλά τον διάλεξε
η ίδια ανάμεσα σε πολλούς υποψηφίους.
Τελοσπάντων, δεν θα σχολιάσω πάλι το σεναριογράφο αλλά δεν θα συνεχίσω
και με τα αρνητικά.
Έτσι για να μην με πείτε «γκρινιάρη» και ότι ψάχνω ευκαιρία
να πω ότι δεν μου άρεσε.
Σας έχω συγκεντρώσει και κάποια θετικά.
Αρχικά, ένα πολύ θετικό είναι ότι κάποιοι ήρωες πραγματικά σκιαγραφούνται μέσα
από την ταινία όπως περίπου σκιαγραφούνται και μέσα από το έπος.
Για παράδειγμα, ο Οδυσσέας.
Όντως μέσα από την ταινία
έχει έναν χαρακτήρα πολυμήχανου ανθρώπου, πολύ έξυπνου και πονηρού,
(όπως ακριβώς φυσικά και στα ομηρικά έπη).
Επίσης, έχουμε κάποιες πολύ σημαντικές και βασικές σκηνές της Ιλιάδας, οι οποίες
μεταφέρονται στην ταινία με πολύ πειστικό και δυνατό τρόπο.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η κηδεία του Έκτορα, κατά την οποία
(όπως καταλαβαίνετε) οι Τρώες κηδεύουν τον νούμερο 1 πολεμιστή και ήρωά τους,
οπότε βιώνουν μια τεράστια απώλεια και ακούγονται κραυγές παντού.
Μία σκηνή η οποία πραγματικά μεταφέρεται και στην ταινία με έναν πολύ δραματικό,
βαρύ και φορτισμένο συγκινησιακά τρόπο.
Επίσης, ξεχώρισα τη σκηνή κατά την οποία ο Πρίαμος, ο βασιλιάς της Τροίας, ο οποίος
έχει μόλις χάσει τον γιο του τον Έκτωρα από το χέρι του Αχιλλέα, πηγαίνει κρυφά
το βράδυ μέσα στη σκηνή του Αχιλλέα στο στρατόπεδο των Αχαιών
για να παρακαλέσει τον μεγάλο του αντίπαλο και φονιά του παιδιού του
να του δώσει το άψυχο σώμα, το βασανισμένο και βεβηλωμένο
άψυχο σώμα του γιου του για να το θάψει με όλες τις τιμές.
Η συγκεκριμένη σκηνή είναι πάρα πολύ δυνατή στην Ιλιάδα του Ομήρου.
Είναι και προσωπικά η δική μου αγαπημένη σκηνή.
Όχι μόνο από την Ιλιάδα αλλά ίσως και γενικότερα από την αρχαία ελληνική και
μπορεί και παγκόσμια μυθολογία. Βέβαια, αυτό είναι τελείως υποκειμενικό.
Το σημαντικό είναι ότι και στην ταινία η συγκεκριμένη σκηνή είναι πολύ δυνατή
και έχει αποδοθεί –νομίζω- με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Με αυτό τελειώνουν τα θετικά και ξέρω μπορεί να πείτε ότι συμπεριέλαβα πάρα
πάρα πολύ λίγα.
Αλλά τι θέλετε να σας πω για μία ταινία η οποία δείχνει στην αγορά της Τροίας…
λάμα!
Τα λάμα ήρθαν από το Περού στην περιοχή μας περίπου 2800 χρόνια μετά την εποχή
κατά την οποία υποτίθεται διαδραματίζονται.
τα συγκεκριμένα γεγονότα
Είπαμε, δεν μιλάμε για την ιστορικότητα της ταινίας αλλά κάπου ώπα!
Εκτός κι αν ήταν τόσο καλοί κολυμβητές και δεν το ξέρουμε σήμερα.
Πάμε τώρα και στο συμπέρασμα και στο ζουμί: αξίζει κάποιος να κάτσει να δει
την Τροία, να χαλάσει, να δαπανήσει τελοσπάντων τρεις ώρες από τη ζωή του;
Και όταν λέω «κάποιος» εννοώ κάποιος ο οποίος έχει μια οικειότητα
με τη μυθολογία και με την Ιλιάδα.
Τονίζω ότι αυτή είναι η προσωπική μου άποψη, έτσι;
Και η απάντηση είναι ναι! Ναι, αξίζει πραγματικά.
Εγώ το διασκέδασα. Πέρασα πάρα πολύ όμορφα
αυτές τις τρεις ώρες που έβλεπα την ταινία.
Γέλασα κιόλας.
Νομίζω το καταλάβατε και από αυτά που είπα προηγουμένως και πιστεύω ότι είναι
μια πολύ διασκεδαστική ταινία και (αν θέλουμε να μιλήσουμε και τεχνικά
και πάλι μέσα από τη δικιά μου αισθητική και μέσα από τη δικιά μου οπτική γωνία)
καλογυρισμένη με ωραίες σκηνές μάχης, καλές ερμηνείες, πάρα πολύ ευχάριστη.
Είναι μια χολιγουντιανή ταινία με οικεία σε εμάς πλοκή και αυτό την κάνει
από την αρχή ενδιαφέρουσα και fun-to-watch (που λένε και στο χωριό μου,
όχι στη Ναύπακτο, ένα άλλο, τελοσπάντων).
Είναι λοιπόν μια χολιγουντιανή διασκεδαστική ταινία η οποία έχει
μια πλοκή που είναι πολύ οικεία σε εμάς.
Και αυτό σημαίνει ότι μπορούμε να μάθουμε και πράγματα, αν δεν τα ξέρουμε.
Μπορούμε (παραβλέποντας τις ανακρίβειες που είπαμε προηγουμένως) να πάρουμε
μια αρκετά καλή εικόνα για τον Τρωικό Πόλεμο και για κάποια σημαντικά γεγονότα
του τρωικού κύκλου γιατί στο μεγαλύτερο βαθμό η ταινία κρατά μία σωστή πλοκή
των πραγμάτων και χρονικά -ας πούμε- και βάσει γεγονότων.
Την αλληλουχία τους δηλαδή.
Πέρα απ' όλα αυτά, για μένα το πιο, σημαντικό, πέρα από όλα τα θετικά,
τα αρνητικά και το αν αξίζει κάποιος να τη δει είναι ότι πράγματα
σαν την ταινία «Τροία» καλό είναι να γίνονται.
Δεν είναι ιστορικό ντοκιμαντέρ η «Τροία».
Έτσι κι αλλιώς, δεν μιλάμε ακριβώς για ιστορία.
Αλλά από την άλλη ούτε οι Τρακόσιοι ήταν ντοκιμαντέρ.
Εμένα προσωπικά δεν με ενοχλεί να μην υπάρχει πιστότητα με τις αρχαίες πηγές
ή (στην προκειμένη περίπτωση) να υπάρχουν ανακρίβειες σε σχέση
με το έπος του Ομήρου, με την Ιλιάδα ή τις άλλες αρχαίες πηγές γιατί
δεν κάθομαι να δω τη συγκεκριμένη ταινία για να μορφωθώ ή για να μάθω πράγματα
με επιστημονικό τρόπο.
Αν θέλετε να δείτε τι ακριβώς έγινε στην Ιλιάδα, μπορείτε να διαβάσετε
ένα βιβλίο ή -ακόμα καλύτερα- να ακούσετε το επικό podcast.
Eγώ απλά το λέω έτσι να υπάρχει. Όταν μία ταινία εμπνέεται από αρχαία
ελληνική μυθολογία και την αντιμετωπίζει με σεβασμό δεν με ενδιαφέρει αν αυτά
τα οποία παρουσιάζει είναι σωστά διότι έτσι κι αλλιώς αυτά τα μυθολογικά
επεισόδια ήδη από την αρχαιότητα είχαν διαφορετικές εκδοχές.
Οπότε, και η ίδια η ποπ-κουλτούρα κατά κάποιο τρόπο συνεισφέρει
σε αυτό δίνοντας με τη σειρά της νέες εκδοχές.
Δεν είναι η επίσημη εκδοχή ενός μυθολογικού επεισοδίου.
Δεν θεωρεί κανείς ότι ο Αγαμέμνωνας πέθανε –ας πούμε- στην Τροία.
Μπορεί βλέποντας την ταινία να έχει το έναυσμα να το ψάξει.
Δεν είναι ντοκιμαντέρ, παιδιά. Αυτό που χαλάει προσωπικά εμένα
είναι το να βάζουν κάποια στοιχεία μόνο και μόνο για να προκαλέσουν
και να συζητηθεί ας πούμε η ταινία για να πάει καλύτερα εμπορικά.
Αν δεν το κάνουν αυτό, τότε fine by me
(που λέμε και πάλι εμείς, στο χωριό μου, όχι στη Ναύπακτο).
Τέτοιου είδους απόπειρες όπως η ταινία «Τροία» ή η σειρά Blood of Zeus,
για την οποία έχουμε μιλήσει σε προηγούμενο video πριν από πολύ καιρό,
αυτό που κάνουν είναι να βοηθούν στην επιβίωση της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας
στο σήμερα με έναν διαφορετικό και διασκεδαστικό τρόπο.
Μπορεί να μην είναι απολύτως ορθός αυτός ο τρόπος επιστημονικά αλλά τουλάχιστον
μπορούν να λειτουργήσουν ως πείρα, ως πόρτα, ως έμπνευση για να ασχοληθεί
κάποιος ακόμα περισσότερο.
Από το να μην υπάρχουν καθόλου δηλαδή και να ξεχαστούν αυτές οι ιστορίες,
είναι καλύτερα να συζητιούνται και να επαναφέρονται στην επικαιρότητα
τουλάχιστον μέσα από την ποπ-κουλτούρα.
Άλλωστε, αυτό είναι που γέννησε και το συγκεκριμένο project:
η επιθυμία να επανέλθει η μυθολογία στην καθημερινότητά μας ή τελοσπάντων
να μας ενδιαφέρει για μια ακόμα φορά με έναν πιο διασκεδαστικό και ψυχαγωγικό
τρόπο.
Μόνο που εγώ, ας πούμε, δεν είμαι σεναριογράφος για να μπορώ να συγκριθώ
με τον αγαπημένο Ντέιβιντ Μπένιοφ. Και κάπως έτσι αυτά είχα να πω για την
ταινία «Τροία» και την πιστότητά της σε σχέση με την Ιλιάδα του Ομήρου και
το κατά πόσο αξίζει κάποιος να κάτσει να τη δει. Ήδη ξέρω ότι έχετε πολλά σχόλια
να κάνετε γι' αυτά που είπα. Κάντε τα από κάτω,
πάντα σεβόμενοι και σεβόμενες τους κανόνες σχολιασμού
που υπάρχουν στην περιγραφή του video και, όπως πάντα, μέχρι το επόμενό μας
ταξίδι στην αρχαία ελληνική ή και παγκόσμια μυθολογία ή αρχαιολογία
εύχομαι σε όλους και σε όλες νά 'στε καλά.
