9-3 Het volksgericht 9-3 Der Volksgerichtshof 9-3 Το λαϊκό δικαστήριο 9-3 The people's court 9-3 El tribunal popular 9-3 Le tribunal populaire 9-3 Народный суд

Het volksgericht deel 3

Het gebrul dat achter Dolf opsteeg maakte dat hij zich snel omdraaide, zich instinctief schrap zettend, want hij dacht dat de kinderen zich als één massa op hem zouden storten. Das Gebrüll, das hinter Dolf ertönte, ließ ihn sich schnell umdrehen, und er spannte sich instinktiv an, da er dachte, die Kinder würden sich in einem Schwarm auf ihn stürzen. Maar wat hij zag, waren zijn vrienden die dreigend de wapens ophieven. But what he saw were his friends menacingly raising arms. Hij zag ook opdringende kinderen die Nicolaas' vonnis meteen wilden uitvoeren, terwijl een ander deel zichtbaar aarzelde en vele anderen heftig protesteerden. Er sah auch eindringende Kinder, die das Urteil des Nikolaus sofort vollstrecken wollten, während ein anderer Teil sichtlich zögerte und viele andere vehement protestierten. He also saw encroaching children who wanted to carry out Nicholas' sentence immediately, while another part visibly hesitated and many others protested vehemently. Ze duwden en trokken aan elkaar, ze stompten en gilden. Sie schubsten und zerrten aneinander, sie stampften und schrien. They pushed and pulled at each other, they stomped and screamed. Boven alles uit donderde Fredo's stem die riep: ‘Bescherm hem!' Über allem donnerte Fredos Stimme, die rief: "Beschütze ihn! Leonardo zwaaide zijn knots en schreeuwde, met bliksemende ogen: ‘Dood aan de verraders! Leonardo schwang seinen Streitkolben und rief mit blitzenden Augen: "Tod den Verrätern! Verdedigt Rudolf!' En op dat moment besefte Dolf dat het op een bloedbad ging uitlopen.

‘Scheurt hem aan stukken!' Reißt ihn in Stücke! 'Tear him to pieces!' gilde Anselmus, dansend op de steen. schrie Anselmus und tanzte auf dem Stein. ‘Raakt hem niet aan! Fassen Sie ihn nicht an! 'Don't touch him! Kinderen, redt jullie beschermer!' Kinder, rettet euren Beschützer! De kinderen gingen elkaar al te lijf. Die Kinder waren bereits dabei, sich gegenseitig zu attackieren. The children were already going at each other. Dolf gilde, maar hij kon niets doen en niet verhinderen dat ze elkaar naar de keel vlogen. Dolf schrie, aber er konnte weder etwas tun noch verhindern, dass sie sich gegenseitig an die Gurgel gingen. Dolf screamed, but he could neither do anything nor prevent them from going at each other's throats. Woedende kreten stegen op. Wütende Schreie wurden laut. Leonardo deed met zijn knots een uitval in de richting van een groep kinderen die Dolf wilden aanvallen. Leonardo ging mit seinem Streitkolben auf eine Gruppe von Kindern los, die Dolf angreifen wollten. Leonardo made an attack with his mace toward a group of children who wanted to attack Dolf.

‘Nee!' schreeuwde Dolf. rief Dolf.

En toen was daar opeens Dom Thaddeus, met geheven armen en harde stem: ‘Laat dat! Und dann war da plötzlich Dom Thaddeus, mit erhobenen Armen und rauer Stimme: "Lass das! And then suddenly there was Dom Thaddeus, with raised arms and harsh voice: 'Leave that! Stilte, stilte. Schweigen, Schweigen. Raakt hem niet aan, kinderen, raakt hem niet aan. Fasst ihn nicht an, Kinder, fasst ihn nicht an. Rudolf is onschuldig - en ik zal het bewijzen.' Rudolf ist unschuldig - und ich werde es beweisen.' Hij bleef het herhalen, schreeuwend boven het tumult. Er wiederholte es immer wieder, schrie es über den Tumult hinweg. He kept repeating it, shouting above the tumult. Nieuwsgierig naar wat de derde priester te zeggen had, bedaarden de kinderen enigszins. Neugierig auf das, was der dritte Priester zu sagen hatte, beruhigten sich die Kinder etwas. De vechtenden werden door ordebewakers uit elkaar getrokken en op hun plaatsen gezet. Die Kämpfer wurden von Sicherheitskräften auseinandergezogen und auf ihre Plätze gesetzt.

‘Stil jullie. Dom Thaddeus gaat spreken.' De rij van toortsdragende jongens was verbroken. Ook zij waren naar voren gekomen om met hun vlammende knotsen Dolf te beschermen.

Maar Thaddeus' geroep deed hen terugwijken. Doch Thaddeus' Rufe ließen sie umkehren. But Thaddeus' shouts made them turn back. De kinderen werden rustiger en wachtten af. Maar ze bleven op hun hoede, met strakgespannen lijfjes, alsof ze elkaar elk ogenblik weer konden aanvliegen. Aber sie blieben wachsam, mit angespannten Körpern, als ob sie jeden Moment wieder aufeinander losgehen könnten. But they remained wary, with bodies taut as if they could attack each other again at any moment. Carolus stond te springen op het rotsblok en gilde ook: ‘Stilte, stilte! Laat ons horen wat Dom Thaddeus te zeggen heeft.' Nog altijd stond de benedictijn met geheven armen in de spookachtig verlichte kring, vlak bij Dolf. Hij beval Leonardo, Frank en Peter wat achteruit te gaan, hetgeen ze langzaam en niet zonder tegenstribbelen deden. Er befahl Leonardo, Frank und Peter, ein Stück zurückzutreten, was sie langsam und nicht ohne Widerstand taten. He ordered Leonardo, Frank and Peter to step back a bit, which they did slowly and not without opposition. Maar ze deden het. Toen greep Thaddeus Dolf bij de hand, trok hem vooruit tot juist voor het rotsblok. Dann packte Thaddeus Dolf an der Hand und zog ihn vorwärts bis kurz vor den Felsen.

Anselmus, rechtop, snauwde: ‘Heb je het oordeel van Nicolaas niet gehoord, broeder Thaddeus? Het vonnis is uitgesproken en hoeft alleen maar voltrokken te worden. Das Urteil ist bereits gesprochen und muss nur noch vollstreckt werden. The verdict has been pronounced and only needs to be fulfilled. Waarom komt gij u er dan nog in mengen?' Warum mischt ihr euch dann ein? Then why do ye come to interfere? Dom Thaddeus wierp zijn kap af, zodat het licht op zijn geschoren schedel speelde. Dom Thaddäus nahm seine Kapuze ab, so dass das Licht auf seinen kahlgeschorenen Schädel fiel.

‘Verdwaasden,' sprak hij luid en langzaam. Benommen", sagte er laut und langsam. 'Dazed,' he spoke loudly and slowly. ‘Domoren en verdwaasden zijt gij! 'Dummköpfe und Narren seid ihr! 'Dummies and fools be ye! Herkent ge een goddelijke afgezant niet wanneer ge hem ziet? Erkennst du nicht einen göttlichen Abgesandten, wenn du ihn siehst? Want dat is hij, deze Rudolf van Amstelveen. Hij is ons door de hemel gezonden om ervoor te zorgen dat het kinderleger veilig in het Heilige Land zal aankomen. Toen God zag dat Nicolaas niet was opgewassen tegen de geweldige taak om duizenden kinderen te voeden en te beschermen, zond Hij het kinderleger nog een uitverkorene: Rudolf van Amstelveen. Da Nikolaus der gewaltigen Aufgabe, Tausende von Kindern zu ernähren und zu beschützen, nicht gewachsen war, schickte Gott der Kinderarmee einen anderen Auserwählten: Rudolf von Amstelveen. Met geen andere opdracht dan zich te bekommeren om het lichamelijke welzijn van Gods kinderen. With no other mission than to care about the physical well-being of God's children. Heeft Rudolf van Amstelveen zich niet met ijver en een hart vol liefde van die taak gekweten? Hat Rudolf van Amstelveen diese Aufgabe nicht mit Eifer und einem Herzen voller Liebe erfüllt? Did not Rudolf of Amstelveen perform that task with zeal and a heart full of love? Toen de Duivel, verbitterd door hun onschuld, zijn Satanshorden op de kinderen afstuurde en de Scharlaken Dood onder ons bracht, heeft Rudolf van Amstelveen die duivelse horden weten te verslaan. When the Devil, embittered by their innocence, sent his Satanic hordes upon the children and brought the Scarlet Death among us, Rudolf of Amstelveen managed to defeat those demonic hordes. Rudolf van Amstelveen bracht ons brood en gezondheid, moed en kracht - en nu waagt gij het, broeder Anselmus, en ook gij, Nicolaas, om deze uitverkorene van ketterse praktijken te beschuldigen! Schaamt u! Ge wilt hem laten vermoorden door dezelfde kinderen die hun leven aan hem te danken hebben. You want him killed by the same children who owe their lives to him. Beantwoordt gij zó Gods goedheid? Do ye thus answer God's goodness? Dan zal het u slecht vergaan, Dom Anselmus, en jou ook, Nicolaas.' Then you will fare badly, Dom Anselmus, and you too, Nicholas. Anselmus rochelde van onmachtige woede. Anselmus roared with impotent rage.

‘Broeder Thaddeus, je woorden zijn als dolksteken. 'Brother Thaddeus, your words are like dagger stabs. Laat je niet misleiden. Don't be fooled. Hoe kan een ketter Gods afgezant zijn?' ‘God bedient zich van onverwachte instrumenten om Zijn wil door te zetten, broeder Anselmus.' "God employs unexpected instruments to carry through His will, Brother Anselmus. ‘Dat zijn uitvluchten, broeder Thaddeus. Ge verwijt ons dat wij in Rudolf van Amstelveen geen uitverkorene des hemels hebben herkend. Ge wirft uns vor, in Rudolf van Amstelveen keinen Auserwählten des Himmels zu erkennen. Waaraan hadden wij hem dan moeten herkennen? Aan zijn vroomheid? Die bezit hij niet! He doesn't own that one! Aan zijn schoonheid? Schoonheid is een verleidingsmiddel van de Duivel.' De kinderen waren opgedrongen maar doodstil geworden. The children had been pushed up but had become dead silent. Dit nieuwe duel, tussen twee priesters nog wel, hield hen in de ban. This new duel, between two priests still, kept them spellbound. Waarop zou het uitdraaien? Ze waren hun onderlinge verdeeldheid vergeten en volgden de strijd met gespitste oortjes, rode koontjes, open monden. They had forgotten their divisions among themselves and were following the battle with ears pricked, tongues red, mouths open.

‘Ja, Dom Thaddeus,' viel nu Nicolaas in met een hoogrode kleur. 'Yes, Dom Thaddeus,' Nicholas now fell in with a high red. ‘Gij beweert maar iets. Du behauptest nur etwas. 'Thou art just asserting something. Gij wilt Rudolf van Amstelveen beschermen. Maar ge kunt niets bewijzen.' Aber ihr könnt nichts beweisen.' ‘Dat kan ik wel,' riep Thaddeus uit, niet minder opgewonden. Das kann ich auch", rief Thaddäus nicht minder aufgeregt aus. ‘Jullie konden alleen maar beschuldigen. Sie können nur anklagen. 'You could only accuse. Ik heb een bewijs. Een zeer zichtbaar bewijs.' ‘Toon het!' gilde Anselmus met overslaande stem en hij keek angstig naar Thaddeus' lege handen, alsof hij een gezegeld perkament verwachtte met de handtekening van God. schrie Anselmus mit überschlagender Stimme und blickte ängstlich auf Thaddäus' leere Hände, als erwarte er ein versiegeltes Pergament mit Gottes Unterschrift. ‘Hier is het bewijs,' sprak de monnik plechtig. 'Here is the proof,' the monk spoke solemnly. Hij vatte Dolf weer bij de linkerhand, stroopte de mouw van diens trui enigszins op en toonde het ‘bewijs'. Er fasste Dolf wieder an der linken Hand, krempelte den Ärmel seines Pullovers leicht hoch und zeigte den "Beweis". He caught Dolf by the left hand again, slightly rolled up the sleeve of his sweater and showed the "proof. Een litteken. Eine Narbe.

Als klein kind was Dolf gebeten door een hond. Als kleines Kind war Dolf von einem Hund gebissen worden. Diep waren de tanden van de bouvier in zijn onderarm gezonken en hadden drie bloedende gaten veroorzaakt. Die Zähne des Bouviers hatten sich tief in seinen Unterarm gebohrt und drei blutende Löcher verursacht. Deeply, the bouvier's teeth had sunk into his forearm and caused three bleeding holes. De wonden waren snel genezen, al bleven er littekens achter. The wounds had healed quickly, although scars remained. Rafelige putjes aan de binnenkant van zijn arm, die nooit verkleurden en die in de zomer wit afstaken tegen zijn gebruinde huid. Ragged welts on the inside of his arm, which never discolored and which in summer stood out white against his tanned skin. Dolf wist dat hij die kleine littekens bezat en dacht er nooit over na. Dolf knew he owned those little scars and never thought about it. Vroeger op school waren er kinderen geweest die ze hadden opgemerkt en vroegen: ‘Heeft iemand je aan zijn vork geprikt?' Daar hadden ze dan om gelachen. Darüber hätten sie nur gelacht. Maar hoe de littekens van een hondenbeet nu zijn onschuld konden bewijzen, was Dolf een volslagen raadsel. Aber wie die Narben von einem Hundebiss nun seine Unschuld beweisen sollten, war Dolf ein völliges Rätsel.

Verbaasd staarde hij naar zijn arm.

‘Dit is het teken dat God hem opdrukte toen Hij Rudolf van Amstelveen Zijn missie bekendmaakte. Dies ist das Zeichen, das Gott auf ihn drückte, als er Rudolf von Amstelveen seine Sendung ankündigte. 'This is the sign that God pressed upon him when He announced His mission to Rudolf of Amstelveen. Het teken van de Heilige Drievuldigheid. Durft ge nu nog te twijfelen, gij dwazen? Wagt ihr nun zu zweifeln, ihr Narren? Dare you doubt now, ye fools? Kent ge dan Gods merkteken niet?' Kennst du denn nicht das Zeichen Gottes? Do you not then know God's mark? Dom Thaddeus' ingrijpen maakte een onbeschrijflijke indruk. Das Eingreifen von Dom Thaddäus hat einen unbeschreiblichen Eindruck hinterlassen. Dom Thaddeus' intervention made an indescribable impression. De kinderen persten zich naar voren om het ook te kunnen zien. Dolfs arm werd bijna uit zijn lichaam gerukt. Ze knielden voor hem neer, kusten zijn schoenen, de gerafelde zoom van zijn broek, zijn handen en vooral het litteken. Ze drukten hem bijna plat in hun geestdrift. In ihrem Eifer haben sie ihn fast platt gemacht. Zij die het hardste geschreeuwd hadden: ‘Dood hem!' Those who had shouted the loudest, "Kill him! kropen nu over de grond om hem maar even te kunnen aanraken. krochen nun auf dem Boden herum, nur um ihn einen Moment lang zu berühren. Zelfs Nicolaas stapte van de steen, duwde de kinderen opzij en bracht Dolf daardoor wat verlichting. Sogar der Nikolaus trat vom Stein, schob die Kinder beiseite und verschaffte Dolf damit etwas Erleichterung.

‘Laat mij zien,' sprak de herdersknaap. Dolf toonde hem de littekens. Hij begreep weinig van de situatie en was er helemaal door overdonderd. Er verstand nur wenig von der Situation und war damit völlig überfordert. Dat drie onnozele witte plekjes zo'n indruk konden maken, leek hem absurd. That three silly little white spots could make such an impression seemed absurd to him. Maar hij begreep dat hij gered was. En dat niet alleen. Dom Thaddeus' tegenwoordigheid van geest - of beter: zijn instinctieve slimheid - had een bloedbad voorkomen. Dom Thaddeus' Geistesgegenwart - oder vielmehr seine instinktive Klugheit - hatte ein Blutbad verhindert. ‘Maak ruimte!' Macht Platz! gebood Nicolaas. De kinderen weken enigszins terug, nieuwsgierig naar wat er ging komen. Nu stonden de twee uitverkorenen tegenover elkaar: Nicolaas, de leider van de Kinderkruistocht. En Rudolf, die weken geleden plotseling was komen opdagen: vreemd, onweerstaanbaar. Und Rudolf, der vor Wochen plötzlich aufgetaucht war: fremd, unwiderstehlich. And Rudolf, who had suddenly appeared weeks ago: strange, irresistible.

Nicolaas greep Dolf bij de pols en keek lang naar de drie witte putjes. Nicholas packte Dolf am Handgelenk und sah sich die drei weißen Striemen genau an. Hij had wel eerder zulke littekens gezien bij mensen die door een wolf waren aangevallen en het wonder boven wonder hadden overleefd. Er hatte solche Narben bei Menschen gesehen, die schon einmal von einem Wolf angegriffen worden waren und wie durch ein Wunder überlebt hatten. Had Rudolf, voordat hij kruisvaarder werd, in winterse wouden met een wolf gevochten - en het ondier gedood? Hatte Rudolf, bevor er zum Kreuzritter wurde, im Winterwald gegen einen Wolf gekämpft - und ihn getötet? Had Rudolf, before becoming a crusader, fought a wolf in wintry woods—and killed the beast? Was hij zo sterk? Nicolaas herinnerde zich plotseling alle dreigementen die zijn rivaal ooit had geuit in de tent - en die altijd bewaarheid waren geworden. Nicholas erinnerte sich plötzlich an alle Drohungen, die sein Rivale jemals im Zelt ausgesprochen hatte - und die immer wahr geworden waren. Nicholas suddenly remembered all the threats his rival had ever made in the tent - and they had always come true. Eens had hij de twee monniken vervloekt - en prompt daarop waren zij ziek geworden. Once he had cursed the two monks - and soon afterwards they fell ill. Eens had hij de huifkar vervloekt - en diezelfde nacht was het ding in brand gevlogen. Rudolf van Amstelveen scheen een macht te bezitten die de macht van Nicolaas verre te boven ging. Rudolf von Amstelveen schien eine Macht auszuüben, die weit über die von Nikolaus hinausging. Rudolf van Amstelveen seemed to possess a power that far exceeded the power of Nicolaas. Zo'n jongen kon je niet tot vijand maken. Als je hem niet kon vernietigen (en welk kind zou nu nog een hand naar Rudolf durven uitsteken?) Wenn du ihn nicht vernichten könntest (und welches Kind würde es wagen, Rudolf jetzt die Hand zu reichen?) If you couldn't destroy him (and what child would dare reach out to Rudolf now?) moest je hem te vriend houden. Deze gedachten schoten Nicolaas bliksemsnel door het hoofd, want, zoals gezegd, dom was hij niet. Diese Gedanken schossen Nicholas blitzschnell durch den Kopf, denn er war, wie gesagt, nicht dumm. These thoughts flashed through Nicholas's head at lightning speed, because, as I said, he was not stupid. Zijn boerenslimheid gaf hem in wat hij moest doen.

Zwijgend liet hij Dolfs arm los en knielde.

De kinderen barstten uit in luid gejubel. The children burst into loud cheers. Ze vonden het tafereel zó ontroerend dat ze Nicolaas' voorbeeld wilden volgen, maar daarvoor stonden ze te dicht opeengepakt. They found the scene so moving that they wanted to follow Nicholas' example, but they were too tightly packed for that. Anselmus keek toe van zijn hoge standplaats en verbeet zich. Dat Nicolaas, letterlijk en figuurlijk, door de knieën ging, betekende voor de monnik zo'n geweldige nederlaag dat hij het liefst woedend zou zijn weggelopen om zich nooit meer met de Kinderkruistocht te bemoeien. Nicholas's bending, literally and figuratively, was such a great defeat for the monk that he would have preferred to run away in a rage never to interfere with the Children's Crusade again. Alleen de gedachte aan Genua weerhield hem. Only the thought of Genoa held him back.

Dolf was dit alles toch te gortig. Dolf war das alles sowieso zu viel. Still, Dolf was too generous with all this. Hij hield niet van Nicolaas, maar hij wilde niet dat de jongen zich voor hem vernederde. He didn't love Nicholas, but he didn't want the boy to humble himself before him. Snel trok hij de herdersjongen omhoog. Rasch zog er den Hirtenjungen hoch.

‘Sta op, Nicolaas,' zei hij luid. ‘Je hoeft voor mij niet te knielen. Wees voortaan mijn vriend.' From now on, be my friend. En hij omhelsde de leider. Und er umarmte den Anführer. And he hugged the leader.

De kinderen leken wel gek geworden. Ze lachten, dansten, kusten elkaar. Ze gedroegen zich zo uitbundig dat niemand had kunnen raden hoeveel werk ze die dag hadden verzet. They were so exuberant that no one could have guessed how much work they had done that day. Hand in hand dansten ze over het veld. Ze zongen liedjes alsof het feest was. Zij die zo-even nog met elkaar hadden gevochten, vergaven elkaar van ganser harte en zoenden elkaar dat het klapte. Those who had fought each other a moment ago forgave each other wholeheartedly and kissed each other until they clapped. Dolf werd door twintig sterke jongens op de schouders gehesen en in triomf naar het kampement gedragen. Mariecke liep erachter, snikkend van opluchting.

Pas heel laat die avond werd het rustig. Only very late that night did things quiet down. De maan kwam op, de sterren twinkelden. De meeste kinderen sliepen in met een glimlach om de lippen. Morgen zouden ze de bergen aanvallen, maar met Rudolf van Amstelveen in hun midden en grote pakken levensmiddelen op hun rug zouden ze sterk genoeg zijn om alle moeilijkheden te overwinnen. Tomorrow they would attack the mountains, but with Rudolf van Amstelveen in their midst and large packs of provisions on their backs they would be strong enough to overcome all difficulties. Dolf was moe, maar slapen kon hij niet. De gebeurtenissen van die avond hadden hem hevig aangegrepen. Hij voelde hoe Leonardo naar zijn arm tastte. He felt Leonardo groping for his arm. Zou de student hem nu ook als een hemelse afgezant beschouwen? Would the student now also regard him as a heavenly emissary? Dolf hoopte vurig van niet.

Hij hoorde Leonardo zacht grinniken. He heard Leonardo chuckle softly.

‘Was het een grote hond, of een wolf?' fluisterde de student.

‘Een hond,' antwoordde Dolf zacht. ‘Ik was pas vier jaar oud...' ‘Wat zál je een keel hebben opgezet,' spotte Leonardo gedempt. 'What a throat you must have had,' Leonardo scoffed muffled. ‘Ja, dat moet wel. Ik kan me er bijna niets van herinneren, het is zo lang geleden.' Even was het stil, toen kwam door de duisternis Leonardo's stem voorzichtig in zijn oor fluisteren: ‘Nicolaas is niet gek. There was a moment of silence, then through the darkness Leonardo's voice whispered carefully in his ear: 'Nicholas is not crazy. En hij is een herder. Hij heeft de littekens net zo goed herkend als ik.' He recognized the scars as much as I did. ‘Denk je?' vroeg Dolf verrast.

‘En Anselmus ook...' ‘Wat wil je daarmee zeggen?' 'What is your point?' ‘Dat zij de list van Dom Thaddeus hebben doorzien. 'That they saw through Dom Thaddeus' ruse. Blijf op je hoede, Rudolf, al ben je voorlopig veilig. Je hebt veel vrienden en wij zullen niet toestaan dat jou een haar wordt gekrenkt, maar...' You have many friends and we will not allow you to be harmed a hair, but... ‘Leonardo,' zei Dolf ernstig, ‘ik heb niet het minste verlangen naar verdeeldheid onder de kinderen. 'Leonardo,' said Dolf gravely, 'I have not the slightest desire for division among the children. Ik was dolblij met de inval van Dom Thaddeus, want ze zijn nu weer eensgezind.' I was overjoyed with Dom Thaddeus's lead, because they are now united again.' ‘Dat zal je dan tegenvallen,' fluisterde Leonardo. "You'll be disappointed then," Leonardo whispered. ‘Wacht maar tot morgen...' 'Just wait until tomorrow...' ‘Wat gebeurt er dan?' ‘Dat zul je wel zien. Anselmus zal raar opkijken, dat verzeker ik je.' Anselm will be surprised, I assure you.' Dolf probeerde te bedenken wat die toespeling betekende, maar hij kwam er niet uit. Dolf tried to think what that allusion meant, but he couldn't figure it out. Te talrijk waren zijn gedachten bij de bergen die hun zwarte schaduwen over het kampement wierpen. Too many were his thoughts of the mountains casting their black shadows over the encampment. Achter hun hoge kammen gromde een onweer. A thunderstorm rumbled behind their high ridges.

Voor Dolf betekenden de Alpen een leger geduchte vijanden die aangevallen en overwonnen moesten worden. For Dolf, the Alps meant an army of formidable enemies to be attacked and overcome. En waarvoor hij diep in zijn hart doodsbang was.

‘Morgen,' dacht hij. ‘En de hemel sta ons bij.' 'And heaven help us.'