Don Quichot van La Mancha, Don Quichot XIX - WAT RIDDER EN SCHILDKNAAP OP HET SLOT AL BELEVEN

Don Quichot XIX - WAT RIDDER EN SCHILDKNAAP OP HET SLOT AL BELEVEN

HOOFDSTUK XIX.

WAT RIDDER EN SCHILDKNAAP OP HET SLOT AL BELEVEN.

Terwijl de hertogin zich met Don Quichot onderhield en soms over Sancho Panza's kluchtige invallen lachte, reed de hertog in vollen ren vooruit, om aan al zijne dienaren voor te schrijven, op wat wijze de dolende ridder moest ontvangen worden. Toen deze dus met de hertogin voor de slotpoort aankwam, werd hij daar door twee rijk gekleede stalknechts opgewacht, die hem van het paard hielpen en hem in 't oor fluisterden, dat hij niet verzuimen mocht, de hertogin bij het afstijgen behulpzaam te zijn. Don Quichot trad op de hooge dame toe, die nochtans weigerde, andere hulp dan van haren gemaal aan te nemen. De hertog maakte aan dezen twist een einde door zelf te komen en zijne gemalin de hand te reiken.

Zoodra nu het gezelschap het binnenhof betrad, kwamen twee jonge hofdames te voorschijn, die den ridder een grooten scharlakenrooden mantel over de schouders wierpen. Op hetzelfde oogenblik vertoonden zich alle toegangen en portalen van het slot met dienaren opgevuld, die de bloem en den roem der dolende ridderschap met een daverend Vivat! welkom heetten. Te gelijk goten zij een geurigen regen van welriekende wateren over Don Quichot, den hertog en de hertogin uit, waarover de eerste zich niet weinig verwonderde.

Nu trok men het slot zelf binnen, waar Don Quichot in eene zaal werd geleid, die met de kostbaarste tapijten van zijde en goudlaken belegd was. Hier werd hij door zes edelknapen van zijne zwaarste wapenstukken bevrijd en van kleederen voorzien, die hem op bevel des hertogs werden aangeboden. Vervolgens omgordde hij zich met een zwaard, wierp zijn scharlaken mantel om, zette eene groene zijden muts op en begaf zich in eene groote zaal, waar eene menigte staatsiedames hem met zilveren bekkens tot handenwassching wachtten. Terwijl hij dit deed, verscheen de hofmeester met twaalf edelknapen, om hem naar de tafel te geleiden, waar de hooge heerschappen hem reeds wachtten. Don Quichot werd in het midden genomen en in eene zaal geleid, waar allerprachtigst, schoon slechts voor vier personen, gedekt was. De hertog, de hertogin en een hooge geestelijke kwamen den gast te gemoet en verwelkomden hem. Onder duizend ceremonies en plichtplegingen werd hij naar de tafel geleid en moest, niettegenstaande zijn weigeren, de eerste plaats daaraan innemen. De geestelijke zette zich tegenover hem, terwijl gastheer en gastvrouw hem in hun midden namen.

"Neen, genadige vrouw," antwoordde Don Quichot; "mijn ongelukkig gesternte belette mij dat. Ik heb wel reuzen, ridders en roovers overwonnen,--maar hoe hadden die de volschoone jonkvrouwe kunnen vinden, nu zij door een afschuwelijken toovenaar in eene gemeene boerin veranderd werd?" "Ei, ik vind haar toch nog 't bekoorlijkst schepsel, dat maar ergens te vinden is," zeide Sancho Panza, zich voorbarig in het gesprek mengende, "en wat springen aangaat, is zij den besten koordedanser de baas. Zij wipt op haar muilezel, alsof die niet hooger dan een kat was." "Hebt gij haar ook in haar onbetooverden staat gezien?" vroeg de hertog.

"Natuurlijk," antwoordde Sancho Panza. "Ik ben immers de man geweest, die hare betoovering het allereerst in den neus kreeg." Toen de geestelijke zooveel over roovers, reuzen en betooveringen hoorde spreken, kwam hij vanzelf op de gedachte, dat het Don Quichot van La Mancha moest zijn, met wien hij hier aan ééne tafel zat. Op zijne navraag vernemende, dat zijn vermoeden gegrond was, gaf hij zich veel moeite, om Don Quichot van zijne onzinnige inbeelding terug te brengen. Tegen verwachting werd hij door den ridder zoo duchtig afgezouten, dat hij doodstil zweeg en gedurende den ganschen maaltijd geen mond meer tot spreken opendeed.

Toen nu de tijd kwam, dat men van tafel opstaan zou, traden vier jonkvrouwen in het vertrek. De eene droeg een zilveren waschbekken, de andere een zilveren lampetkan, de derde twee handdoeken van het fijnste en witste linnen, en de vierde een groot stuk welriekende Italiaansche zeep. De jonge dame met het bekken trad vooruit en hield dat Don Quichot, alsof dat vanzelf sprak, onder den baard. De ridder vond dit wel wat vreemd, doch deed zulks niet blijken, maar stak zonder omstandigheden zijn baard in het water, in de meening, dat het daar ter plaatse zeker gebruik moest zijn, zich na den maaltijd in plaats van de handen het baardhaar te wasschen.

Thans kwam de dame met de zilveren kan, goot het water daaruit over 's ridders baard uit en trad toen achteruit, om voor hare gezellin plaats te maken, wier blanke hand hem het gansche gezicht met zeep inwreef. Don Quichot liet zich alles welgevallen en sloot zijne oogen, om daar niet van het bijtend zeepsop in te krijgen. De hertog en de hertogin hielden zich doodbedaard en wachtten den afloop dier kluchtige waschpartij rustig af.

De dame ging en Don Quichot bleef in de potsierlijkste positie, die men zich voorstellen kan, stijf en onbeweeglijk als een paal op zijn stoel zitten. Al de aanwezigen staarden hem aan, en nu zij hem daar zoo zagen met zijn langen, bruinen, mageren hals, met gesloten oogen en wit bepleisterd gezicht, moesten zij zich geweld aandoen, om niet in luid lachen uit te barsten.

Nadat de klucht lang genoeg geduurd had, kwam de jonge dame met de schenkkan terug, goot een stroom water over 's ridders mager gezicht uit en waschte dat, tot het laatste spatje zeep was verdwenen. Daarop kwam de dame met de handdoeken aan de beurt, maakte eene eerbiedige buiging voor den natten held en droogde hem heel handig en sierlijk af. Toen dit verricht was, wilden alle vier de zaal verlaten; doch de hertog riep haar nog bij de deur terug.

"Komt," zeide hij tot de dames, "komt en wascht nu mij ook, maar zorgt, dat er niet weer gebrek aan water is." De ondeugende meisjes begrepen dadelijk, wat de hertog wou, en maakten dus geen zwarigheid, om aan zijn verlangen te voldoen. Zij naderden zeepten hem met de grootste handigheid in, wieschen hem, droogden hem af en behandelden hem in alles, gelijk zij den ridder gedaan hadden, behalve dat zij daar nu niet de helft van den tijd toe besteedden.

Sancho Panza had deze vreemde ceremonie met groote oogen aangezien.

Sancho zeide het haar.

"Dan kunt gij geholpen worden," antwoordde de spotachtige dame. "Mijne hofjuffers zullen u afzeepen en u des noods tot over de ooren in het zeepsop steken. Hofmeester, draag gij zorg, dat de schildknaap van onzen edelen gast naar zijn wensch bediend wordt." De huishofmeester boog zich en verliet met Sancho Panza het vertrek, terwijl Don Quichot nog met den hertog en de hertogin aan tafel bleef zitten en hen druk over het lief en leed der dolende ridderschap en over de schoonheid zijner doorluchtige dame Dulcinea van Toboso onderhield.

Nog waren zij levendig in gesprek, toen zij op eens luide stemmen en een groot geschreeuw in het paleis hoorden. Zij luisterden, en de hertog wilde reeds buiten gaan, om naar de oorzaak van dat rumoer te vernemen, toen op eens Sancho Panza in een wonderlijken toestand en zeer verschrikt kwam binnenstuiven. Hij had een ouden schuurlap als een servet voor en een talrijke troep keukenjongens en ander volk volgde hem op de hielen. Een van dezen droeg eene tobbe met vuil spoelwater en een ander had een groot stuk grove zeep. in de hand. Deze beiden wilden den ontstelden schildknaap te lijf en deden al hun best, om hem te wasschen en zijn baard in te zeepen.

"Wat moet dat beduiden, menschen?" vroeg de hertogin. "Wat hebt gij met dezen braven man voor? Weet gij niet, dat mijn gemaal voornemens is, hem tot de waardigheid van stadhouder te verheffen?" "Mevrouw," antwoordde de keukenjongen, "wij wilden den heer eenvoudig wasschen, gelijk hier te lande gebruik is en zooals hij zelf verlangd heeft." "Ja zeker heb ik!" riep Sancho Panza hevig vergramd; "maar ik wil, dat dit met schoone doeken en niet met oude schuurlappen gebeurt. Wie mij met zulke instrumenten aankomt, heeft te wachten, dat ik hem den schedel insla." De hertogin vond Sancho Panza's gramstorigheid en heel zijn uitzien zoo kluchtig, dat zij 't wel van lachen uitschateren moest. De hertog daarentegen zette een zeer ernstig gezicht en hield zich, alsof hij die plagerij ten strengste afkeurde.

"Gij zijt schandelijk lomp en vlegelachtig geweest," wendde hij zich tot den dartelen troep, "en ik vertrouw, dat zulke dingen niet weer zullen gebeuren. Neemt den heer Sancho die vodden af en maakt, dat gij wegkomt. Ik waarschuw u, dat gij den schildknaap van dezen dapperen dolenden ridder niet weder reden tot klachten en ontevredenheid geeft." De knapen meenden, dat hun meester ernstig boos was, ofschoon hij zich alleen zoo hield, om ridder en knecht in den waan te houden, dat hij hen werkelijk voor dolende helden aanzag. Zij namen den schildknaap de schuurlappen af en dropen stilletjes af, terwijl Sancho den hertog te voet viel en hem met een vloed van woorden voor zijne welwillende bescherming dankzeide.

Thans stond men van tafel op en Don Quichot verwijderde zich, om in zijn koel vertrek een korte middagrust te nemen. De hertog nam intusschen maatregelen, dat Don Quichot voortdurend als een echt dolend ridder behandeld werd, en stelde zich daar niet weinig pret en vroolijkheid van voor.

Weinig dagen later wenschte de hertog eene groote jachtpartij te houden, en nadat zijne dienaren van al, wat zij te doen zouden hebben, nauwkeurig onderricht waren, werden Don Quichot en zijn schildknaap van een geheel nieuwe jachtkleedij voorzien. Sancho trok die aan en was er zeer in zijn schik mee; maar Don Quichot weigerde zulks, zeggende, dat hij zichzelf in geen opzicht vertroetelen mocht en dus liever zijne zware wapenrusting wilde aanhouden. Hij reed op Rocinante en Sancho Panza in zijn nieuw pak op zijn ezel, niettegenstaande hem een paard uit des hertogs stallen was aangeboden. Dat hij van zijn geliefd grauwtje scheiden zou, was immers wat al te veel van hem gevergd.

De jachthorens schalden en op hun roepstem verscheen de hertogin, als eene koningin uitgedost. Don Quichot reed aan hare zijde en hield uit pure ridderlijkheid den teugel van haar telganger vast, ofschoon de hertog dit niet toelaten wou, wat hem eene bijna al te groote beleefdheid en hoffelijkheid toescheen.

Na een korten rit kwamen zij aan eene tusschen bergen ingesloten woudstreek, die rondom door jagers was afgezet en waar de jacht zou gehouden worden. Deze begon met groot alarm, met geschreeuw en geklapper. De honden blaften en huilden, de horens klonken en 't was een leven en een rumoer, dat men zijn eigen woorden niet kon verstaan. De hertogin steeg van haar paard en vatte, met eene korte jachtspies gewapend, post op eene plaats, waar gewoonlijk wilde zwijnen plachten uit te breken. De hertog en zijn gast volgden haar voorbeeld en dekten haar aan weerszijden. Sancho Panza bleef op eenigen afstand achter hen op zijn grauwtje zitten, dat hij uit vrees voor mogelijk gevaar niet durfde verlaten.

Nauwelijks hadden allen op die wijze hunne posten ingenomen, of zij zagen een zwijn aankomen, dat, door de honden opgejaagd, grimmig zijne slagtanden wette en de schuimvlokken uit zijn wijden muil liet vliegen. Zoodra Don Quichot het ontdekte, greep hij zijn schild vaster, tastte naar zijn zwaard en trad een weinig vooruit, om het getergde dier te ontvangen. Datzelfde deed de hertog, daar hij zijn jachtspies vaster omklemde, en de hertogin volgde hem moedig op den voet. Sancho alleen werd door schrik overmeesterd bij 't zien van het geweldig everzwijn. Vol angst liet hij zijn grauwtje in den steek, ging op den loop en deed zijn uiterste best, om een steeneik te beklimmen en zich tusschen de takken te bergen. Dat gelukte hem echter niet. Toen hij ongeveer de helft van de hoogte bereikt had en naar een tak greep, om nog hooger te komen, brak die tak tot zijn schrik rits af, en onze arme Sancho tuimelde met een luiden schreeuw naar beneden. Onder het vallen raakte hij met zijne kleeren aan een anderen tak vast en bleef, zonder dat hij den grond kon bereiken in de lucht hangen. Zijn jachtkleed scheurde en hij verkeerde in doodelijken angst, dat de ever hem pakken zou. Dus zette hij een geduchte keel op en brulde zoo ontzettend, dat ieder die hem hoorde en niet zag, in de verbeelding moest komen, dat een of ander wild beest hem reeds in zijne klauwen had.

Onderwijl werd het wilde zwijn geveld, en Don Quichot keek naar zijn schildknaap om, ten einde hem zoo noodig te hulp te snellen. Hij kwam op zijn gehuil af en zag hem, met het hoofd naar beneden, de beenen in de lucht, aan den stam van den eik spartelen, terwijl onder hem, aan den voet des booms, de ezel stond, die zijn meester, naar 't scheen, in de ure van nood niet verlaten wilde. Terstond snelde Don Quichot toe en hielp den luchtspringer weer op de been. Bij het zien van zijn gescheurd kleed wrong de schildknaap de handen, huilde bittere tranen en wilde van de troostwoorden, welke zijn heer hem toesprak, volstrekt niets hooren.

Toen de sterren aan den hemel stonden, verlieten allen de tent en trokken het bosch in, om naar de netten te zien, waarin het wild gevangen werd gehouden. De nacht was donker en alleen de sterren gaven een zwak en onzeker licht.

Op eens scheen het gansche bosch aan alle kanten in lichtelaaie vlam te staan en te gelijk schetterden rondom tallooze horens en trompetten, alsof een geheel leger ruiterij door het woud trok.

De hertog scheen ten hoogste verbaasd, de hertogin schrikte, Don Quichot verwonderde zich en Sancho had wel van angst in den grond willen zinken.

"Wie zijt gij, vriend?" vroeg de hertog den ruiter. "Waar wilt gij naar toe, en welke legerbenden zijn het, die daar door het bosch trekken?" "Ik ben de Duivel en zoek den dolenden ridder Don Quichot van La Mancha," antwoordde de ruiter met een stem, die allen omstanders door merg en been ging. "Het leger, dat daar in aantocht is, bestaat uit zes scharen beroemde toovenaars, die op een triomfkar de onvergelijkelijk schoone Dulcinea van Toboso medevoeren. Zij nadert betooverd onder geleide van den grijsaard uit de grot van Montesinos, die den edelen Don Quichot de wijze zal mededeelen, waarop hij de hooge prinses Dulcinea onttooveren kan." "En al zijt gij tienmaal de Duivel, gelijk uw uitzien verraadt, zoo vrees ik u toch niet," riep onze dolende ridder. "Zie op en zie in den man, die hier staat, den onverschrokken Don Quichot van La Mancha voor u." "Welaan, als gij zelf de persoon zijt, dien gij noemt," antwoordde de Duivel, "wacht dan hier de aankomst af van den grijzen Montesinos en van de dame, welke men Dulcinea van Toboso noemt." Met deze woorden blies hij op zijn reusachtigen horen, wierp zijn paard om en stoof, zonder des ridders antwoord af te wachten, in vliegenden galop voort.

Allen verwonderden zich over deze boodschap, maar vooral Don Quichot, wien zij dan ook het meest aanging.

"Denkt gij de toovenaars, Montesinos en Dulcinea hier werkelijk af te wachten?" vroeg de hertog den held, die in diepe gedachten stond.

"Stellig!" verklaarde Don Quichot met vaste stem. "Onversaagd en onverschrokken wil ik hier wachten, al mocht ook de gansche hel met al hare duivels tegen mij in aantocht zijn." "En ik wil bij u blijven, heer", zeide Sancho Panza, terwijl hij, als bescherming zoekend, zich dicht aan hem drong. Onderwijl was het weer donker geworden en begonnen tallooze lichtjes zich door het bosch te bewegen. Zij flikkerden hier en schemerden daar: men had ze voor groote huppelende dwaallichtjes kunnen houden. Toen echter volgde een gerucht en geraas, dat hooren en zien deed vergaan, en te gelijk scheen dieper in het bosch een hevig gevecht te beginnen. Van alle kanten dreunde het dof gedonder van zwaar geschut en het onophoudelijk knetteren van duizend en nog eens duizend musketten en geweren. Van dichtbij en uit de verte klonk het geschreeuw der strijdenden, de luide toeroep der aanvoerders, het gekerm en gekreun der gewonden en stervenden.

"Waar ze zulke deuntjes spelen, kan geen gevaar wezen, hoogedele doorluchtige mevrouwe!" "En ook niet, waar zooveel licht en helderheid is," gaf de hertogin hem glimlachend tot bescheid. De muziek klonk nader en nader, en Don Quichot zag nu een kar aankomen, die van buiten geheel den vorm van een Romeinsche triomfkar had. Zij werd getrokken door zes grauwe muildieren, die met sneeuwwitte dekken van het fijnste lijnwaad behangen waren. Op elk dier zat eene in het wit gekleede gestalte met een fakkel in de hand; doch op een troon op de kar zelve vertoonde zich eene dame, in een langen golvenden sluier van zilverstof gehuld, waarop een tallooze menigte gouden sterretjes flonkerden. Het gelaat der dame was ook wel door een sluier bedekt, maar deze was zoo fijn en doorzichtig, dat men door de plooien heen een zeer schoon jonkvrouwelijk gelaat kon ontdekken.

Naast de dame vertoonde zich eene gestalte in een mantel, die haar van 't hoofd tot de voeten reikte, terwijl een zwarte sluier haar gelaat aan het oog onttrok. Langzaam kwam die kar op Don Quichot en het verdere gezelschap toe, dat haar met nieuwsgierigheid en de uiterste spanning opwachtte. Tegenover onzen held hield zij stil; de muziek verstomde en de mannelijke gedaante richtte zich langzaam op. Den zwarten sluier opslaande, liet zij een ontvleesden schedel met ledige oogholten zien, zoodat men den dood in eigen persoon meende te aanschouwen.

"Nietswaardige," riep zij; "man, met uw steenen hart en ziel van graniet, wat groote dingen verlangt men dan van u, dat gij u verstout, op zulk een toon te spreken? Indien u bevolen werd, van een hoogen toren te springen, of gesmolten lood door te slikken en met bloote voeten een half uur ver over gloeiende ijzeren platen te gaan, dan zou ik niets zeggen, zoo gij dat weigerdet; maar om een paar ellendige zweepslagen zoo'n leven te maken, dat noem ik boosaardig en slecht. Roert u dan mijne bloeiende jeugd en mijne betooverde schoonheid niet? Moet ik altijd en eeuwig als een gemeene boerendeerne omdolen, terwijl ik toch de schoonste prinses op aarde ben? Schaam u, flauwe lafaard! Schaam u en laat mij niet van hier weggaan zonder den troost, dat gij u tot mijne onttoovering aan eene lichte boete wilt onderwerpen. En zoo mijn beden en tranen u niet vermurwen, laat u dan bewegen door de ellendigheid van uwen heer, die van verdriet en hartzeer zal wegkwijnen, zoo gij niet tot een besluit komt, den schildknaap eens zoo beroemden helds waardig." "Neen, zoo gek ben ik niet," bromde Sancho. "Om een ander wil ik mijn eigen vleesch niet mishandelen." "Vriend Sancho," sprak nu de hertog, die door het lijden der schoone dame en het ongeluk van den ridder ten diepste geroerd scheen, "vriend Sancho, 't is wel waar, dat ik u een stadhouderschap beloofd heb, maar ik moet u nu ronduit en stellig verklaren, dat daar niets van komen kan, als gij u zoo halsstarrig en onhandelbaar betoont. Wat zouden mijne onderdanen op het eiland, dat voor u bestemd was, denken, als ik hun zulk een gruwzamen en hardvochtigen tiran op den hals zond? Neen, neen, Sancho! Gij moet of uit liefde tot uwen heer u die slagen getroosten, of ge zult het uw leven lang niet tot stadhouder brengen." "Ei, ei, niet zoo haastig, doorluchtige heer!" antwoordde Sancho op vrij wat onderdaniger toon; "men dient zich op zoo'n ding toch wel eens te beslapen. Gun mij twee dagen tijd en dan wil ik u nader bescheid geven." "Dat gaat niet aan!" sprak Montesinos met akelig holle stem. "Hier op staanden voet en binnen vijf minuten moet alles beslist zijn. Ja of neen--wat zegt gij?" "Zeg ja, beste Sancho!" fluisterde de hertogin den schildknaap toe, die besluiteloos stond, als een ezel tusschen twee bossen hooi. "Zeg ja, en toon u daardoor dankbaar voor al de goedheid en liefde, die uw dappere heer u tot hiertoe betoond heeft. Zeg ja, en wees niet bang voor zoo'n beetje pijn." "Nu, welaan dan," zei Sancho eindelijk; "daar gij allen mij zoo dringt, wil ik die vracht van drie duizend drie honderd in 's hemels naam maar op mij nemen. Doch 't is onder voorwaarde, dat ik ze mijzelf toetellen mag, wanneer en zoo veel of zoo weinig, als mij op een keer goeddunkt. Daartegenover beloof ik, dat ik mijn best zal doen om zoo gauw mogelijk schoone lei te krijgen en jonkvrouwe Dulcinea van hare betoovering te verlossen." "Dat is voldoende," riep Montesinos. En zoodra hij dat woord over de lippen had, nam de liefelijke muziek van fluiten, harpen en horens weer een aanvang, terwijl Don Quichot, verrukt over zijne opoffering, zijn trouwen schildknaap om den hals viel en hem onder heete tranen op voorhoofd en wangen kuste. De hertog, de hertogin en alle verdere tegenwoordigen gaven insgelijks hunne voldoening en tevredenheid te kennen, en toen de kar zich weer in beweging stelde, boog Dulcinea eerbiedig het hoofd voor de hertogin en wierp Sancho Panza een allerliefst kushandje toe.

Onderwijl begon het in het oosten te schemeren, en allen keerden naar het slot terug, om na de vermoeienissen der jacht en na al die spannende ontmoetingen een verkwikkenden slaap te genieten. De hertog en de hertogin waren meer dan ooit in hun voornemen versterkt, om met Don Quichot en zijn schildknaap nog allerlei kluchten en dwaasheden te vertoonen, en stelden zich daar onbegrijpelijk veel pret en genoegen van voor.

Tot opheldering van het pas beschreven avontuur hebben wij alleen maar te zeggen, dat de geheele comedie volgens de beschikking van den hertog zoo was opgevoerd. Montesinos was de hofmeester van het slot, Dulcinea een knappe jonge page geweest, terwijl de verschillende talrijke dienaren des hertogs als toovenaars en duivels hadden moeten optreden.

Don Quichot XIX - WAT RIDDER EN SCHILDKNAAP OP HET SLOT AL BELEVEN Don|Quixote|XIX|what|knight|and|squire|at|the|castle|already|experience Don Quijote XIX - WAS RIDDER UND SHIELDKNAAP BEI DER SCHLIESSUNG LEBEN Don Quixote XIX - ΤΙ RIDDER ΚΑΙ SHIELDKNAAP ΣΤΟ ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΖΩΝΤΑΝΑ Don Quixote XIX - WHAT THE KNIGHT AND SQUIRE EXPERIENCE AT THE CASTLE

HOOFDSTUK XIX. chapter|XIX CHAPTER XIX.

De dame ging en Don Quichot bleef in de potsierlijkste positie, die men zich voorstellen kan, stijf en onbeweeglijk als een paal op zijn stoel zitten. the|lady|went|and|Don|Quixote|stayed|in|the|most ridiculous|position|that|one|oneself|to imagine|can|stiff|and|motionless|as|a|pole|on|his|chair|to sit The lady left and Don Quixote remained in the most ridiculous position one can imagine, sitting stiff and motionless like a pole on his chair. Al de aanwezigen staarden hem aan, en nu zij hem daar zoo zagen met zijn langen, bruinen, mageren hals, met gesloten oogen en wit bepleisterd gezicht, moesten zij zich geweld aandoen, om niet in luid lachen uit te barsten. all|the|attendees|stared|him|at|and|now|they|him|there|so|saw|with|his|long|brown|thin|neck|with|closed|eyes|and|white|plastered|face|had to|they|themselves|violence|to do|to|not|in|loud|laughter|out|to|to burst All the attendees stared at him, and now seeing him there with his long, brown, thin neck, with closed eyes and a white plastered face, they had to force themselves not to burst out laughing.

"Komt," zeide hij tot de dames, "komt en wascht nu mij ook, maar zorgt, dat er niet weer gebrek aan water is." come|said|he|to|the|ladies|come|and|wash|now|me|also|but|make sure|that|there|not|again|lack|of|water|is "Come," he said to the ladies, "come and wash me too, but make sure there is no shortage of water again." De ondeugende meisjes begrepen dadelijk, wat de hertog wou, en maakten dus geen zwarigheid, om aan zijn verlangen te voldoen. the|naughty|girls|understood|immediately|what|the|duke|wanted|and|made|thus|no|difficulty|to|to|his|desire|to|to fulfill The mischievous girls immediately understood what the duke wanted, and thus had no difficulty in fulfilling his request. Zij naderden zeepten hem met de grootste handigheid in, wieschen hem, droogden hem af en behandelden hem in alles, gelijk zij den ridder gedaan hadden, behalve dat zij daar nu niet de helft van den tijd toe besteedden. they|approached|they soaped|him|with|the|greatest|skill|in|they washed|him|they dried|him|off|and|they treated|him|in|everything|just as|they|the|knight|done|they had|except|that|they|there|now|not|the|half|of|the|time|to|they spent They approached him and washed him with the greatest skill, dried him off, and treated him in every way, just as they had done with the knight, except that they did not spend half the time doing so.

"Waarachtig," mompelde hij, "'k wou, dat het hier te lande gebruik was, ook schildknapen den baard te wasschen, en nog liever had ik, dat men zijn baard meteen kon afgeschoren krijgen, want de mijne wordt al schrikbarend lang." truly|he mumbled||I|I wanted|that|it|here|to|country|custom|it was|also|squires|the|beard|to|wash|and|even|rather|I had|I|that|one|his|beard|immediately|could|shaved|get|because|the|mine|it becomes|already|alarming|long "Indeed," he muttered, "I wish it were customary here for squires to have their beards washed, and I would even prefer it if one could get one's beard shaved off right away, because mine is getting alarmingly long." "Wat mompelt gij daar, Sancho?" what|he mumbles|you|there|Sancho "What are you mumbling about, Sancho?" vroeg de hertogin, die merkte, dat hij iets op het hart had. asked|the|duchess|who|noticed|that|he|something|on|the|heart|had asked the duchess, who noticed that he had something on his mind.

Sancho zeide het haar. Sancho|said|it|to her Sancho told her.

Nog waren zij levendig in gesprek, toen zij op eens luide stemmen en een groot geschreeuw in het paleis hoorden. still|were|they|lively|in|conversation|when|they|suddenly|once|loud|voices|and|a|great|shouting|in|the|palace|heard They were still animated in conversation when they suddenly heard loud voices and a great commotion in the palace. Zij luisterden, en de hertog wilde reeds buiten gaan, om naar de oorzaak van dat rumoer te vernemen, toen op eens Sancho Panza in een wonderlijken toestand en zeer verschrikt kwam binnenstuiven. they|listened|and|the|duke|wanted|already|outside|to go|in order to|to|the|cause|of|that|noise|to|learn|when|suddenly|once|Sancho|Panza|in|a|wonderful|state|and|very|frightened|came|rushing in They listened, and the duke was about to go outside to find out the cause of the noise when suddenly Sancho Panza burst in in a wonderful state and very frightened. Hij had een ouden schuurlap als een servet voor en een talrijke troep keukenjongens en ander volk volgde hem op de hielen. he|had|a|old|rag|as|a|napkin|in front of|and|a|numerous|group|kitchen boys|and|other|people|followed|him|on|the|heels He had an old rag as a napkin in front of him, and a large group of kitchen boys and other people followed closely behind. Een van dezen droeg eene tobbe met vuil spoelwater en een ander had een groot stuk grove zeep. one|of|these|carried|a|tub|with|dirty|rinse water|and|a|other|had|a|large|piece|coarse|soap One of them carried a tub of dirty wash water, and another had a large piece of coarse soap. in de hand. in|the|hand in hand. Deze beiden wilden den ontstelden schildknaap te lijf en deden al hun best, om hem te wasschen en zijn baard in te zeepen. these|both|wanted|the|startled|squire|to|body|and|did|all|their|best|to|him|to|wash|and|his|beard|in|to|lather These two wanted to attack the startled squire and did their best to wash him and lather his beard.

Weinig dagen later wenschte de hertog eene groote jachtpartij te houden, en nadat zijne dienaren van al, wat zij te doen zouden hebben, nauwkeurig onderricht waren, werden Don Quichot en zijn schildknaap van een geheel nieuwe jachtkleedij voorzien. few|days|later|he wished|the|duke|a|large|hunting party|to|hold|and|after|his|servants|of|all|what|they|to|do|would|have|carefully|informed|were|they were|Don|Quixote|and|his|squire|of|a|completely|new|hunting attire|provided A few days later, the duke wished to hold a grand hunting party, and after his servants were thoroughly informed about everything they had to do, Don Quixote and his squire were provided with entirely new hunting attire. Sancho trok die aan en was er zeer in zijn schik mee; maar Don Quichot weigerde zulks, zeggende, dat hij zichzelf in geen opzicht vertroetelen mocht en dus liever zijne zware wapenrusting wilde aanhouden. Sancho|he put on|that|on|and|he was|it|very|in|his|pleasure|with|but|Don|Quixote|he refused|that|saying|that|he|himself|in|no|respect|to pamper|he might|and|so|rather|his|heavy|armor|he wanted|to keep Sancho put it on and was very pleased with it; but Don Quixote refused, saying that he should not indulge himself in any way and therefore preferred to keep his heavy armor on. Hij reed op Rocinante en Sancho Panza in zijn nieuw pak op zijn ezel, niettegenstaande hem een paard uit des hertogs stallen was aangeboden. he|he rode|on|Rocinante|and|Sancho|Panza|in|his|new|outfit|on|his|donkey|despite|him|a|horse|from|the|duke's|stables|was|offered He rode on Rocinante and Sancho Panza in his new outfit on his donkey, despite being offered a horse from the duke's stables. Dat hij van zijn geliefd grauwtje scheiden zou, was immers wat al te veel van hem gevergd. that|he|from|his|beloved|gray|to part|would|was|indeed|what|too|too|much|of|him|demanded That he would part from his beloved gray horse was indeed asking too much of him.

Nauwelijks hadden allen op die wijze hunne posten ingenomen, of zij zagen een zwijn aankomen, dat, door de honden opgejaagd, grimmig zijne slagtanden wette en de schuimvlokken uit zijn wijden muil liet vliegen. hardly|they had|all|at|that|manner|their|positions|taken|or|they|they saw|a|pig|coming|which|by|the|dogs|chased|grimly|its|tusks|it sharpened|and|the|foam|out of|its|wide|mouth|it let|fly Hardly had they all taken their positions in this way, when they saw a boar approaching, which, chased by the dogs, bared its tusks menacingly and let foam fly from its wide mouth. Zoodra Don Quichot het ontdekte, greep hij zijn schild vaster, tastte naar zijn zwaard en trad een weinig vooruit, om het getergde dier te ontvangen. as soon as|Don|Quixote|it|he discovered|he grabbed|he|his|shield|tighter|he felt|for|his|sword|and|he stepped|a|little|forward|to|it|agitated|animal|to|receive As soon as Don Quixote discovered it, he gripped his shield tighter, reached for his sword, and stepped forward a little to confront the agitated beast. Datzelfde deed de hertog, daar hij zijn jachtspies vaster omklemde, en de hertogin volgde hem moedig op den voet. the same|he did|the|duke|because|he|his|hunting spear|tighter|he gripped|and|the|duchess|she followed|him|bravely|on|the|foot The duke did the same, as he tightened his grip on his hunting spear, and the duchess bravely followed closely behind him. Sancho alleen werd door schrik overmeesterd bij 't zien van het geweldig everzwijn. Sancho|alone|was|by|fear|overtaken|at|the|sight|of|the|huge|wild boar Sancho alone was overcome by fright at the sight of the huge wild boar. Vol angst liet hij zijn grauwtje in den steek, ging op den loop en deed zijn uiterste best, om een steeneik te beklimmen en zich tusschen de takken te bergen. full|fear|he let|he|his|gray horse|in|the|lurch|he went|on|the|run|and|he did|his|utmost|best|to|a|holm oak|to|climb|and|himself|between|the|branches|to|hide Full of fear, he abandoned his little gray horse, took to his heels, and did his utmost to climb an oak tree and hide among the branches. Dat gelukte hem echter niet. that|succeeded|him|however|not However, he was unsuccessful. Toen hij ongeveer de helft van de hoogte bereikt had en naar een tak greep, om nog hooger te komen, brak die tak tot zijn schrik rits af, en onze arme Sancho tuimelde met een luiden schreeuw naar beneden. when|he|about|the|half|of|the|height|reached|he had|and|to|a|branch|he grabbed|to|still||to|come|it broke|that|branch|to|his|fright|it ripped|off|and|our|poor|Sancho|he tumbled|with|a|loud|scream|down|down When he had reached about halfway up and grabbed for a branch to go higher, that branch broke off with a crack, and our poor Sancho tumbled down with a loud scream. Onder het vallen raakte hij met zijne kleeren aan een anderen tak vast en bleef, zonder dat hij den grond kon bereiken in de lucht hangen. under|the|falling|he hit|he|with|his|clothes|on|a|another|branch|stuck|and|he remained|without|that|he|the|ground|could|reach|in|the|air|hanging As he fell, he got caught on another branch with his clothes and remained hanging in the air, unable to reach the ground. Zijn jachtkleed scheurde en hij verkeerde in doodelijken angst, dat de ever hem pakken zou. his|hunting coat|it tore|and|he|he found himself|in|deadly|fear|that|the|boar|him|to catch|would His hunting coat tore, and he was in deadly fear that the wild boar would catch him. Dus zette hij een geduchte keel op en brulde zoo ontzettend, dat ieder die hem hoorde en niet zag, in de verbeelding moest komen, dat een of ander wild beest hem reeds in zijne klauwen had. so|he set|he|a|fierce|throat|on|and|he roared|so|terrifying|that|everyone|who|him|heard|and|not|saw|in|the|imagination|had to|come|that|a|or|other|wild|animal|him|already|in|his|claws|had So he let out a fierce roar and bellowed so terribly that anyone who heard him and did not see him would have imagined that some wild beast had already caught him in its claws.

Onderwijl werd het wilde zwijn geveld, en Don Quichot keek naar zijn schildknaap om, ten einde hem zoo noodig te hulp te snellen. meanwhile|it was|the|wild|boar|killed|and|Don|Quixote|he looked|at|his|squire|around|in order|to|him|so|necessary|to|help|to|hurry Meanwhile, the wild boar was brought down, and Don Quixote looked to his squire to rush to his aid if necessary. Hij kwam op zijn gehuil af en zag hem, met het hoofd naar beneden, de beenen in de lucht, aan den stam van den eik spartelen, terwijl onder hem, aan den voet des booms, de ezel stond, die zijn meester, naar 't scheen, in de ure van nood niet verlaten wilde. he|came|on|his|crying|towards|and|saw|him|with|the|head|down|down|the|legs|in|the|air|at|the|trunk|of|the|oak|flailing|while|under|him|at|the|foot|of the|tree|the|donkey|stood|that|his|master|to|it|seemed|in|the|hour|of|need|not|to leave|wanted He came running at his cries and saw him, head down, legs in the air, flailing at the trunk of the oak, while below him, at the foot of the tree, stood the donkey, which, it seemed, did not want to abandon its master in his hour of need. Terstond snelde Don Quichot toe en hielp den luchtspringer weer op de been. immediately|rushed|Don|Quixote|towards|and|helped|the|skydiver|again|up|the|leg Immediately, Don Quixote rushed over and helped the acrobat back on his feet. Bij het zien van zijn gescheurd kleed wrong de schildknaap de handen, huilde bittere tranen en wilde van de troostwoorden, welke zijn heer hem toesprak, volstrekt niets hooren. at|the|seeing|of|his|torn|garment|twisted|the|squire|the|hands|cried|bitter|tears|and|wanted|from|the|comforting words|which|his|lord|him|spoke|absolutely|nothing|to hear Upon seeing his torn clothing, the squire wrung his hands, cried bitter tears, and wanted to hear absolutely nothing of the comforting words his master spoke to him.

Toen de sterren aan den hemel stonden, verlieten allen de tent en trokken het bosch in, om naar de netten te zien, waarin het wild gevangen werd gehouden. when|the|stars|in|the|sky|were|left|all|the|tent|and|went|the|forest|into|to|to|the|nets|to|see|in which|the|game|caught|was|kept When the stars were in the sky, everyone left the tent and went into the woods to check the nets in which the game was kept. De nacht was donker en alleen de sterren gaven een zwak en onzeker licht. the|night|was|dark|and|only|the|stars|gave|a|weak|and|uncertain|light The night was dark and only the stars provided a weak and uncertain light.

"Wie zijt gij, vriend?" who|are|you|friend "Who are you, friend?" vroeg de hertog den ruiter. asked|the|duke|the|rider asked the duke of the rider. "Waar wilt gij naar toe, en welke legerbenden zijn het, die daar door het bosch trekken?" where|want|you|to|go|and|which|armies|are|it|that|there|through|the|forest|are moving "Where are you going, and which troops are those that are moving through the forest?" "Ik ben de Duivel en zoek den dolenden ridder Don Quichot van La Mancha," antwoordde de ruiter met een stem, die allen omstanders door merg en been ging. I|am|the|Devil|and|seek|the|wandering|knight|Don|Quixote|of|La|Mancha|answered|the|rider|with|a|voice|that|all|bystanders|through|marrow|and|bone|went "I am the Devil and I am looking for the wandering knight Don Quixote of La Mancha," replied the rider with a voice that sent chills through all the bystanders. "Het leger, dat daar in aantocht is, bestaat uit zes scharen beroemde toovenaars, die op een triomfkar de onvergelijkelijk schoone Dulcinea van Toboso medevoeren. the|army|that|there|in|approaching|is|consists|of|six|troops|famous|wizards|who|on|a|triumphal chariot|the|incomparable|beautiful|Dulcinea|from|Toboso|accompanying "The army that is approaching consists of six ranks of famous wizards, who are bringing the incomparably beautiful Dulcinea of Toboso on a triumphal chariot. Zij nadert betooverd onder geleide van den grijsaard uit de grot van Montesinos, die den edelen Don Quichot de wijze zal mededeelen, waarop hij de hooge prinses Dulcinea onttooveren kan." she|approaches|enchanted|under|guidance|of|the|old man|from|the|cave|of|Montesinos|who|the|noble|Don|Quixote|the|way|will|inform|on which|he|the|high|princess|Dulcinea|disenchant|can She approaches enchanted, guided by the old man from the cave of Montesinos, who will inform the noble Don Quixote of the way he can disenchant the high princess Dulcinea." "En al zijt gij tienmaal de Duivel, gelijk uw uitzien verraadt, zoo vrees ik u toch niet," riep onze dolende ridder. and|although|you are|you|ten times|the|Devil|as|your|appearance|reveals|so|fear|I|you|still|not|shouted|our|wandering|knight "And even if you are ten times the Devil, as your appearance reveals, I still do not fear you," cried our wandering knight. "Zie op en zie in den man, die hier staat, den onverschrokken Don Quichot van La Mancha voor u." see|up|and|see|in|the|man|who|here|stands|the|fearless|Don|Quixote|of|La|Mancha|before|you "Look up and see in the man who stands here, the fearless Don Quixote of La Mancha before you." "Welaan, als gij zelf de persoon zijt, dien gij noemt," antwoordde de Duivel, "wacht dan hier de aankomst af van den grijzen Montesinos en van de dame, welke men Dulcinea van Toboso noemt." well|if|you|yourself|the|person|you are|whom|you|you call|he answered|the|Devil|wait|then|here|the|arrival|off|of|the|gray|Montesinos|and|of|the|lady|whom|one|Dulcinea|of|Toboso|one calls "Well then, if you are the person you mention," replied the Devil, "wait here for the arrival of the gray Montesinos and the lady whom they call Dulcinea of Toboso." Met deze woorden blies hij op zijn reusachtigen horen, wierp zijn paard om en stoof, zonder des ridders antwoord af te wachten, in vliegenden galop voort. with|these|words|he blew|he|on|his|gigantic|horns|he threw|his|horse|over|and|he dashed|without|the|knight's|answer|off|to|wait|in|flying|gallop|forward With these words, he blew on his gigantic horn, turned his horse around, and dashed off at a gallop, without waiting for the knight's response.

"Denkt gij de toovenaars, Montesinos en Dulcinea hier werkelijk af te wachten?" do you think|you|the|wizards|Montesinos|and|Dulcinea|here|really|off|to|wait "Do you really think the wizards, Montesinos and Dulcinea, will wait for you here?" vroeg de hertog den held, die in diepe gedachten stond. asked|the|duke|the|hero|who|in|deep|thoughts|stood asked the duke of the hero, who was deep in thought.

De trompetten, de horens, de fluiten, de trommen mengden zich daartusschen en veroorzaakten in verband met het kraken en knetteren van grof geschut en klein geweer een zoo schrikbarend en alle zinnen verbijsterend spektakel, dat Don Quichot al zijn vaak beproefden moed bijeenrapen moest, om niet het veld te ruimen. the|trumpets|the|horns|the|flutes|the|drums|they mixed|themselves|in between|and|they caused|in|connection|with|the|creaking|and|crackling|of|heavy|artillery|and|small|rifle|a|so|alarming|and|all|senses|bewildering|spectacle|that|Don|Quixote|all|his|often|tested|courage|to gather|he had to|in order to|not|the|field|to|to clear The trumpets, the horns, the flutes, the drums mixed in, creating such a terrifying and mind-boggling spectacle in conjunction with the cracking and popping of heavy artillery and small arms that Don Quixote had to gather all his often-tested courage not to flee the field. De arme Sancho was tegen al die verschrikkingen niet opgewassen. the|poor|Sancho|he was|against|all|those|horrors|not|able to cope Poor Sancho was no match for all those horrors. Half zinneloos van angst en schrik viel hij op den grond en begroef zijn gezicht in de wijde plooien van het kleed der hertogin, die terstond beval, dat men hem opnemen en een koud-waterbad zou toedienen. half|senseless|from|fear|and|fright|he fell|he|on|the|ground|and|he buried|his|face|in|the|wide|folds|of|the|cloak|of the|duchess|who|immediately|she ordered|that|one|him|to pick up|and|a|||would|to administer Half senseless from fear and fright, he fell to the ground and buried his face in the wide folds of the duchess's cloak, who immediately ordered that he be picked up and given a cold-water bath. Dit gebeurde, en toen de schildknaap weer tot bezinning kwam, was reeds eene kar genaderd, welker knarsende wielen een scherp piepend, krijschend en gierend geluid voortbrachten, dat alle gehoorvliezen verscheuren moest. this|it happened|and|when|the|squire|again|to|senses|he came|was|already|a|cart|approached|whose|creaking|wheels|a|sharp|squeaking|screaming|and|whistling|sound|they produced|that|all|eardrums|to tear|had to This was done, and when the squire came to his senses again, a cart had already approached, whose creaking wheels produced a sharp, squeaking, screeching, and whirring sound that must have torn apart all eardrums. Vier goed gemeste, plompe stieren, met zwarte kleeden behangen, trokken haar. four|well|fattened|clumsy|bulls|with|black|cloths|draped|they pulled|her Four well-fed, plump bulls, draped in black cloth, pulled it. Aan hunne horens waren dikke, brandende harsfakkels vastgebonden, en op de kar zelve was een hooge zetel aangebracht, waarop een grijsaard van eerbiedwekkend voorkomen troonde, van wiens kin een lange, sneeuwwitte baard in dichte lokken tot over den gordel neergolfde. on|their|horns|were|thick|burning|resin torches|tied|and|on|the|cart|itself|was|a|high|seat|placed|on which|an|old man|of|awe-inspiring|appearance|he sat|from|whose|chin|a|long|snow-white|beard|in|thick|locks|to|over|the|belt|it flowed Thick, burning resin torches were tied to their horns, and on the cart itself was a high seat, on which an elderly man of impressive appearance sat, from whose chin a long, snow-white beard flowed in thick locks down to his waist. Een wijde mantel van zwarte stof omkleedde zijne forsche ledematen, en twee kleine duiveltjes, zoo verfoeilijk leelijk, dat Sancho Panza er voor wegkroop, begeleidden hem en waren nagenoeg evenzoo gekleed als hij zelf. a|wide|coat|of|black|fabric|clothed|his|strong|limbs|and|two|small|devils|so|detestable|ugly|that|Sancho|Panza|there|for|he hid|they accompanied|him|and|they were|almost|just as|dressed|as|he|himself A wide cloak of black fabric enveloped his sturdy limbs, and two small little devils, so hideously ugly that Sancho Panza shrank away from them, accompanied him and were nearly dressed just like him. Toen die kar tegenover Don Quichot stilhield, rees de daarin zittende grijsaard van zijne kussens overeind en riep met luider stemme: "Ik ben de wijze Lirgandeo!" when|that|cart|opposite|Don|Quixote|stopped|he rose|the|in it|sitting|old man|from|his|cushions|upright|and|he shouted|with|louder|voice|I|am|the|wise|Lirgandeo When that cart stopped in front of Don Quixote, the old man sitting in it rose from his cushions and shouted in a loud voice: "I am the wise Lirgandeo!" Hierop reed die eerste kar door en een ander grijsaard volgde, die bekend maakte, dat hij de wijze Alquife was. thereupon|he drove|that|first|cart|through|and|another||old man|he followed|who|announced|he made|that|he|the|wise|Alquife|was Then the first cart drove on and another old man followed, who announced that he was the wise Alquife.

Toen verscheen een derde kar, waarin een vierkante, pootige kerel met een bruin, verweerd en brutaal gezicht was gezeten, die, evenals de vorigen, onder 't voorbijrijden opstond en met rauwe, schorre en heesche stem uitschreeuwde, dat hij was de wijdbefaamde toovenaar Arcalaüs, de doodvijand van Amadis van Gallië. then|he appeared|a|third|cart|in which|a|square|stocky|guy|with|a|brown|weathered|and|rude|face|was|sitting|who|just as|the|previous|during|the|passing|he stood up|and|with|raw|hoarse|and|husky|voice|he shouted|that|he|was|the|widely renowned|wizard|Arcalaüs|the|mortal enemy|of|Amadis|of|Gaul Then a third cart appeared, in which a square, stocky fellow with a brown, weathered, and brazen face was seated, who, like the previous ones, stood up as it passed by and shouted in a raw, hoarse, and raspy voice that he was the widely renowned wizard Arcalaüs, the mortal enemy of Amadis of Gaul. Op korten afstand van ons gezelschap hielden de drie karren stil; 't merg en been verscheurend piepen en gillen hield op en, in plaats daarvan, lieten zich de smeltende tonen eener uitermate liefelijke muziek hooren, wat Sancho Panza al dadelijk voor een gunstig voorteeken hield. at|short|distance|from|our|company|they stopped|the|three|carts|still|the|marrow|and|bone|tearing|squeaking|and|screaming|stopped|stopped|and|in|place|of that|they let|themselves|the|melting|tones|of a|extremely|lovely|music|heard|what|Sancho|Panza|already|immediately|for|a|favorable|omen|he held At a short distance from our company, the three carts came to a stop; the bone-chilling squeaks and screams ceased, and instead, the melting tones of an exceedingly lovely music could be heard, which Sancho Panza immediately took as a favorable omen. Een weinig moed krijgende, richtte hij zich op en zeide tot de hertogin: a|little|courage|gaining|he turned||himself|up|and|he said|to|the|duchess Gaining a little courage, he straightened up and said to the duchess:

"Waar ze zulke deuntjes spelen, kan geen gevaar wezen, hoogedele doorluchtige mevrouwe!" where|they|such|tunes|play|can|no|danger|be|highly noble|illustrious|lady "Where such tunes are played, there can be no danger, most noble and illustrious lady!" "En ook niet, waar zooveel licht en helderheid is," gaf de hertogin hem glimlachend tot bescheid. and|also|not|where|so much|light|and|brightness|is|she gave|the|duchess|him|smiling|to|notice "And also not where there is so much light and brightness," the duchess replied to him with a smile. De muziek klonk nader en nader, en Don Quichot zag nu een kar aankomen, die van buiten geheel den vorm van een Romeinsche triomfkar had. the|music|sounded|closer|and|||Don|Quixote|saw|now|a|cart|approaching|which|from|outside|entirely|the|shape|of|a|Roman|triumphal cart|had The music sounded closer and closer, and Don Quixote now saw a cart approaching, which from the outside had the shape of a Roman triumphal chariot. Zij werd getrokken door zes grauwe muildieren, die met sneeuwwitte dekken van het fijnste lijnwaad behangen waren. it|was|pulled|by|six|gray|mules|which|with|snow-white|blankets|of|the|finest|linen|adorned|were It was pulled by six gray mules, adorned with snow-white covers made of the finest linen. Op elk dier zat eene in het wit gekleede gestalte met een fakkel in de hand; doch op een troon op de kar zelve vertoonde zich eene dame, in een langen golvenden sluier van zilverstof gehuld, waarop een tallooze menigte gouden sterretjes flonkerden. on|each|animal|sat|a|in|the|white|dressed|figure|with|a|torch|in|the|hand|but|on|a|throne|on|the|cart|itself|appeared|herself|a|lady|in|a|long|flowing|veil|of|silver fabric|wrapped|on which|a|countless|multitude|golden|stars|twinkled On each animal sat a figure dressed in white holding a torch; but on a throne on the cart itself appeared a lady, wrapped in a long flowing veil of silver fabric, upon which countless golden stars sparkled. Het gelaat der dame was ook wel door een sluier bedekt, maar deze was zoo fijn en doorzichtig, dat men door de plooien heen een zeer schoon jonkvrouwelijk gelaat kon ontdekken. the|face|of the|lady|was|also|well|by|a|veil|covered|but|this|was|so|fine|and|transparent|that|one|through|the|folds|through|a|very|beautiful|maidenly|face|could|discover The lady's face was also covered by a veil, but it was so fine and transparent that one could discern a very beautiful maidenly face through the folds.

"Ik ben Montesinos en kom in het gevolg der aanminnigheid en schoonheid, om den edelen ridder Don Quichot te verkondigen, dat zijne hooge gebiederesse Dulcinea van Toboso kan onttooverd worden, indien Sancho Panza, zijn schildknaap, zichzelf drie duizend en drie honderd slagen op zijn breeden rug toetelt. I|am|Montesinos|and|I come|in|the|company|of the|charm|and|beauty|to|the|noble|knight|Don|Quixote|to|proclaim|that|his|high|lady|Dulcinea|from|Toboso|can|unenchanted|be|if|Sancho|Panza|his|squire|himself|three|thousand|and|three|hundred|blows|on|his|broad|back|he inflicts "I am Montesinos and come in the company of charm and beauty, to announce to the noble knight Don Quixote that his high lady Dulcinea of Toboso can be unenchanted, if Sancho Panza, his squire, gives himself three thousand and three hundred blows on his broad back. En dan moeten die slagen zóó zijn, dat zij wezenlijk pijn, builen en striemen veroorzaken." and|then|must|those|blows|so|they are|that|they|truly|pain|welts|and|stripes|cause And those blows must be such that they actually cause pain, welts, and bruises." "Lieve hemeltje, dan zou de heele historie op mijn armen rug neerkomen!" dear|heavens|then|would|the|whole|story|on|my|arms|back|come down "Good heavens, then the whole story would fall on my poor back!" riep Sancho Panza. he shouted|Sancho|Panza called Sancho Panza. "Niet drie duizend slagen wil ik mijzelf geven, niet drie honderd, niet eens drie! not|three|thousand|blows|I want|I|myself|to give|not|three|hundred|not|even|three "I do not want to give myself three thousand blows, not three hundred, not even three! Wat heeft mijn rug met de betooverde Dulcinea uitstaande? what|has|my|back|with|the|enchanted|Dulcinea|outstanding What does my back have to do with the enchanted Dulcinea? Loop heen! go|away Go away! Als meester Montesinos er geen ander middeltje op weet uit te vinden, dan moet de schoone jonkvrouw vooreerst nog maar wat betooverd blijven." if|master|Montesinos|there|no|other|means|on|knows|out|to|find|then|must|the|beautiful|lady|for now|still|but|a bit|enchanted|remain If Master Montesinos cannot find another remedy, then the beautiful maiden must remain enchanted for a while longer. "Hoor me zoo'n ondankbaren schelm en deugniet eens!" hear|me|such a|ungrateful|rogue|and|rascal|once "Listen to such an ungrateful scoundrel and rascal!" riep Don Quichot verontwaardigd. he shouted|Don|Quixote|indignantly Don Quixote exclaimed indignantly. "Wacht, man! wait|man "Wait, man! ik wil je naakt aan een boom binden, en daar zult ge niet drie duizend drie honderd, maar zes duizend zes honderd zoo wichtige en klappende slagen toegeteld krijgen, dat men ze drie duizend en drie honderd buksschoten ver hooren kan. I|want|you|naked|to|a|tree|to tie|and|there|will|you|not|three|thousand|three|hundred|but|six|thousand|six|hundred|so|important|and|cracking|blows|counted|to get|that|one|them|three|thousand|and|three|hundred|gunshots|far|to hear|can I want to tie you naked to a tree, and there you will not receive three thousand three hundred, but six thousand six hundred such important and thundering blows that they can be heard three thousand and three hundred gunshots away. Zwijg stil, zeg ik, of ik ruk je dadelijk de zwarte ziel uit het lijf." be quiet|quiet|I say|I|or|I|I pull|you|immediately|the|black|soul|out|the|body "Be quiet, I say, or I will immediately rip your black soul out of your body." "Bedaar, edele ridder!" calm down|noble|knight "Calm down, noble knight!" sprak Montesinos met holle stem. he spoke|Montesinos|with|hollow|voice spoke Montesinos with a hollow voice. "De slagen, die de wakkere Sancho Panza doorstaan moet, mogen niet opgedrongen worden, maar hij moet ze zich zelf geheel vrijwillig toebrengen, en hij heeft vrijheid, om ze op verschillende tijden geheel naar eigen goeddunken door te staan. the|blows|that|the|awake|Sancho|Panza|to endure|must|may|not|imposed|be|but|he|must|them|himself|self|entirely|voluntarily|to inflict|and|he|has|freedom|to|them|at|different|times|entirely|according to|own|discretion|to||to endure "The blows that the vigilant Sancho Panza must endure should not be imposed upon him, but he must willingly subject himself to them entirely, and he has the freedom to endure them at different times entirely at his own discretion. Mocht het zijne verkiezing wezen, ze van eene vreemde hand te ontvangen, dan zal het getal tot op de helft verminderd worden, ofschoon onder voorwaarde, dat de zweep door eene niet te zwakke vuist worde gevoerd." might|it|his|choice|to be|them|from|a|foreign|hand|to|to receive|then|will|the|number|to|up to|the|half|reduced|be|although|under|condition|that|the|whip|by|a|not|too|weak|fist|may be|wielded Should it be his choice to receive them from a foreign hand, then the number will be reduced by half, although on the condition that the whip is wielded by a not too weak hand." "Dat alles is goed en wel," riep Sancho, "maar ik laat mij noch door mijn eigen noch door vreemde vuist afrossen, en wil mijn heer zijne Dulcinea onttooverd hebben, laat hem haar dan zelf onttooveren en zijne magere schouders zoo bont en blauw slaan, als hij maar verkiest. that|all|is|good|and|well|shouted|Sancho|but|I|let|myself|neither|by|my|own|nor|by|foreign|fist|to be beaten|and|want|my|lord|his|Dulcinea|to be freed|to have|let|him|her||self|to free|and|his|skinny|shoulders|so|colorful|and|blue|to hit|as|he|but|chooses "That is all well and good," cried Sancho, "but I will not be beaten by either my own hand or a foreign one, and if my lord wants his Dulcinea to be freed from enchantment, then let him free her himself and beat his own skinny shoulders as much as he pleases. Ik voor mijn part zal zoo gek niet wezen, om tegen mijn eigen vleesch te woeden." I|for|my|part|will|so|crazy|not|to be|to|against|my|own|flesh|to|to rage As for me, I will not be so foolish as to rage against my own flesh." Op dit woord rees nu eensklaps de vrouwelijke gedaante, die naast Montesinos zat, overeind, sloeg haar doorzichtigen sluier op en zag den weerspannigen schildknaap met een van verontwaardiging vlammenden blik aan. on|this|word|rose|now|suddenly|the|female|figure|who|next to|Montesinos|sat|upright|she raised|her|transparent|veil|up|and|she saw|the|rebellious|squire|with|a|of|indignation|flaming|glance|at At this word, the female figure who was sitting next to Montesinos suddenly rose, lifted her transparent veil, and looked at the rebellious squire with a gaze that blazed with indignation.

"Nietswaardige," riep zij; "man, met uw steenen hart en ziel van graniet, wat groote dingen verlangt men dan van u, dat gij u verstout, op zulk een toon te spreken? worthless|she shouted|she|man|with|your|stone|heart|and|soul|of|granite|what|great|things|desires|one|then|of|you|that|you|yourself|dare|on|such|a|tone|to|speak "Worthless man," she cried; "with your stone heart and soul of granite, what great things do you expect from me that you dare to speak in such a tone? Indien u bevolen werd, van een hoogen toren te springen, of gesmolten lood door te slikken en met bloote voeten een half uur ver over gloeiende ijzeren platen te gaan, dan zou ik niets zeggen, zoo gij dat weigerdet; maar om een paar ellendige zweepslagen zoo'n leven te maken, dat noem ik boosaardig en slecht. if|you|ordered|was|to|a|high|tower|to|jump|or|molten|lead|through|to|swallow|and|with|bare|feet|a|half|hour|far|over|glowing|iron|plates|to|walk|then|would|I|nothing|say|if|you|that|refused|but|for|a|few|miserable|lashes||life|to|make|that|I call|I|wicked|and|bad If you were commanded to jump from a high tower, or to swallow molten lead and walk barefoot for half an hour over glowing iron plates, I would say nothing if you refused; but to make such a fuss over a few miserable lashes, I call that wicked and vile. Roert u dan mijne bloeiende jeugd en mijne betooverde schoonheid niet? touches|you|then|my|blooming|youth|and|my|enchanted|beauty|not Do you not touch my blooming youth and my enchanted beauty? Moet ik altijd en eeuwig als een gemeene boerendeerne omdolen, terwijl ik toch de schoonste prinses op aarde ben? must|I|always|and|forever|as|a|mean|peasant|to wander|while|I|still|the|most beautiful|princess|on|earth|am Must I always and forever wander like a mean peasant, while I am the most beautiful princess on earth? Schaam u, flauwe lafaard! shame|you|silly|coward Shame on you, silly coward! Schaam u en laat mij niet van hier weggaan zonder den troost, dat gij u tot mijne onttoovering aan eene lichte boete wilt onderwerpen. shame|you|and|let|me|not|from|here|to leave|without|the|comfort|that|you|yourself|to|my|unbewitching|to|a|light|penance|want|to submit Shame on you and do not let me leave here without the comfort that you will subject yourself to a light penance for my unbewitching. En zoo mijn beden en tranen u niet vermurwen, laat u dan bewegen door de ellendigheid van uwen heer, die van verdriet en hartzeer zal wegkwijnen, zoo gij niet tot een besluit komt, den schildknaap eens zoo beroemden helds waardig." and|if|my|prayers|and|tears|you|not|to soften|let|you|then|to move|by|the|misery|of|your|lord|who|from|sorrow|and|heartache|will|to waste away|if|you|not|to|a|decision|come|the|squire|once|so|renowned|hero|worthy And if my prayers and tears do not move you, then let yourself be moved by the misery of your lord, who will wither away from sorrow and heartache if you do not come to a decision, worthy of the squire of such a renowned hero. "Neen, zoo gek ben ik niet," bromde Sancho. no|so|crazy|I am|I|not|he grumbled|Sancho "No, I'm not that crazy," grumbled Sancho. "Om een ander wil ik mijn eigen vleesch niet mishandelen." for|a|another|I want|I|my|own|flesh|not|to mistreat "For someone else, I will not mistreat my own flesh." "Vriend Sancho," sprak nu de hertog, die door het lijden der schoone dame en het ongeluk van den ridder ten diepste geroerd scheen, "vriend Sancho, 't is wel waar, dat ik u een stadhouderschap beloofd heb, maar ik moet u nu ronduit en stellig verklaren, dat daar niets van komen kan, als gij u zoo halsstarrig en onhandelbaar betoont. friend|Sancho|he spoke|now|the|duke|who|by|the|suffering|of the|beautiful|lady|and|the|misfortune|of|the|knight|to|deepest|moved|he seemed|friend|Sancho|it|is|well|true|that|I|you|a|governorship|promised|I have|but|I|must|you|now|frankly|and|firmly|to declare|that|there|nothing|of|to come|can|if|you|you|so|stubborn|and|unmanageable|you show "Dear Sancho," spoke the duke, who seemed deeply moved by the suffering of the beautiful lady and the misfortune of the knight, "dear Sancho, it is true that I promised you a governorship, but I must now clearly and firmly declare that nothing can come of it if you continue to behave so stubbornly and unmanageable. Wat zouden mijne onderdanen op het eiland, dat voor u bestemd was, denken, als ik hun zulk een gruwzamen en hardvochtigen tiran op den hals zond? what|would|my|subjects|on|the|island|that|for|you|destined|was|to think|if|I|them|such|a|horrible|and|hard-hearted|tyrant|on|the|neck|I sent What would my subjects on the island, which was intended for you, think if I sent them such a dreadful and hard-hearted tyrant? Neen, neen, Sancho! no|no|Sancho No, no, Sancho! Gij moet of uit liefde tot uwen heer u die slagen getroosten, of ge zult het uw leven lang niet tot stadhouder brengen." you|must|or|out of|love|to|your|lord|you|those|blows|endure|or|you|will|it|your|life|long|not|to|governor|bring You must either endure those blows out of love for your lord, or you will never become a governor in your lifetime." "Ei, ei, niet zoo haastig, doorluchtige heer!" oh|oh|not|so|hasty|illustrious|lord "Oh, oh, not so hasty, illustrious lord!" antwoordde Sancho op vrij wat onderdaniger toon; "men dient zich op zoo'n ding toch wel eens te beslapen. he answered|Sancho|in|quite|somewhat|more submissive|tone|one|must|oneself|on|such a|thing|indeed|well|once|to|reflect Sancho replied in a rather more submissive tone; "one should really sleep on such a thing." Gun mij twee dagen tijd en dan wil ik u nader bescheid geven." give|me|two|days|time|and|then|want|I|you|further|notice|give "Give me two days and then I will inform you further." "Dat gaat niet aan!" that|goes|not|to "That's not acceptable!" sprak Montesinos met akelig holle stem. spoke|Montesinos|with|eerily|hollow|voice Montesinos spoke with a disturbingly hollow voice. "Hier op staanden voet en binnen vijf minuten moet alles beslist zijn. here|on|standing|foot|and|within|five|minutes|must|everything|decided|be "Here, on the spot, everything must be decided within five minutes." Ja of neen--wat zegt gij?" yes|or|no|what|says|you Yes or no--what do you say? "Zeg ja, beste Sancho!" say|yes|dear|Sancho "Say yes, dear Sancho!" fluisterde de hertogin den schildknaap toe, die besluiteloos stond, als een ezel tusschen twee bossen hooi. whispered|the|duchess|the|squire|to|who|indecisive|stood|as|a|donkey|between|two|stacks|hay whispered the duchess to the squire, who stood indecisively, like a donkey between two stacks of hay. "Zeg ja, en toon u daardoor dankbaar voor al de goedheid en liefde, die uw dappere heer u tot hiertoe betoond heeft. say|yes|and|show|yourself|thereby|grateful|for|all|the|kindness|and|love|that|your|brave|lord|you|until|now|shown|has "Say yes, and show yourself grateful for all the kindness and love that your brave lord has shown you up to now. Zeg ja, en wees niet bang voor zoo'n beetje pijn." say|yes|and|be|not|afraid|for|such a|little|pain "Say yes, and do not be afraid of a little pain." "Nu, welaan dan," zei Sancho eindelijk; "daar gij allen mij zoo dringt, wil ik die vracht van drie duizend drie honderd in 's hemels naam maar op mij nemen. now|well then|then|said|Sancho|finally|there|you|all|me|so|press|want|I|that|cargo|of|three|thousand|three|hundred|in|of the|heaven|name|but|on|me|to take "Well then," said Sancho finally; "since you all insist so much, I will take on that burden of three thousand three hundred in the name of heaven. Doch 't is onder voorwaarde, dat ik ze mijzelf toetellen mag, wanneer en zoo veel of zoo weinig, als mij op een keer goeddunkt. but|it|is|under|condition|that|I|them|myself|to assign|may|when|and|so|much|or|so|little|as|me|at|a|time|pleases But it is on the condition that I may assign them to myself, whenever and as much or as little as I see fit at one time. Daartegenover beloof ik, dat ik mijn best zal doen om zoo gauw mogelijk schoone lei te krijgen en jonkvrouwe Dulcinea van hare betoovering te verlossen." in return|I promise|I|that|I|my|best|will|to do|to|as|soon|possible|clean|slate|to|to get|and|lady|Dulcinea|from|her|enchantment|to|to free In return, I promise that I will do my best to get a clean slate as soon as possible and to free lady Dulcinea from her enchantment." "Dat is voldoende," riep Montesinos. that|is|sufficient|he shouted|Montesinos "That is enough," shouted Montesinos. En zoodra hij dat woord over de lippen had, nam de liefelijke muziek van fluiten, harpen en horens weer een aanvang, terwijl Don Quichot, verrukt over zijne opoffering, zijn trouwen schildknaap om den hals viel en hem onder heete tranen op voorhoofd en wangen kuste. and|as soon as|he|that|word|over|the|lips|he had|he took|the|lovely|music|of|flutes|harps|and|horns|again|a|beginning|while|Don|Quixote|delighted|about|his|sacrifice|his|loyal|squire|around|the|neck|he fell|and|him|under|hot|tears|on|forehead|and|cheeks|he kissed And as soon as he had spoken that word, the lovely music of flutes, harps, and horns began again, while Don Quixote, delighted by his sacrifice, threw his loyal squire around the neck and kissed him on the forehead and cheeks with hot tears. De hertog, de hertogin en alle verdere tegenwoordigen gaven insgelijks hunne voldoening en tevredenheid te kennen, en toen de kar zich weer in beweging stelde, boog Dulcinea eerbiedig het hoofd voor de hertogin en wierp Sancho Panza een allerliefst kushandje toe. the|duke|the|duchess|and|all|further|present ones|they gave|likewise|their|satisfaction|and|contentment|to|to express|and|when|the|cart|itself|again|in|motion|it set|he bowed|Dulcinea|respectfully|the|head|before|the|duchess|and|he threw|Sancho|Panza|a|sweetest|kiss hand|to The duke, the duchess, and all the other attendees also expressed their satisfaction and contentment, and when the carriage started moving again, Dulcinea respectfully bowed her head to the duchess and threw Sancho Panza a most lovely kiss.

PAR_TRANS:gpt-4o-mini=16.34 PAR_CWT:AvJ9dfk5=11.92 en:AvJ9dfk5 openai.2025-02-07 ai_request(all=108 err=0.00%) translation(all=216 err=0.00%) cwt(all=4828 err=0.25%)