×

We gebruiken cookies om LingQ beter te maken. Als u de website bezoekt, gaat u akkoord met onze cookiebeleid.


image

► 007 - Ο Μικρός Πρίγκιπας | The Little Prince, 24 - ΚΕΦΑΛΑΙΟ XXIV / XXVII

24 - ΚΕΦΑΛΑΙΟ XXIV / XXVII

ΚΕΦΑΛΑΙΟ XXIV

Ήμασταν στην όγδοη μέρα από τη βλάβη του κινητήρα μου και την αναγκαστική προσγείωση στην έρημο, όταν άκουσα τη διήγηση της ιστορίας του εμπόρου των φαρμάκων - καθώς έπινα την τελευταία γουλιά απ' το νερό που είχε απομείνει: - «Ααχ!», είπα στο μικρό πρίγκηπα, «... είναι πολύ ωραίες οι αναμνήσεις σου ...όμως δεν έχω φτιάξει ακόμα το αεροπλάνο μου, δεν υπάρχει πλέον ούτε σταγόνα νερό για να πιούμε και θα ήμουν κι' εγώ πολύ ευτυχής αν μπορούσα να περπατήσω με την ησυχία μου μέχρι κάποια βρυσούλα!». - «Η φίλη μου η αλεπού...», πήγε τότε να μου πει, μα τον διέκοψα:

- «Αγόρι μου καλό, εδώ δεν έχει πλέον σχέση η αλεπού σου!»

- «Γιατί;», με ρώτησε αθώα...

- «Γιατί θα πεθάνουμε από τη δίψα...».

Αγνοώντας φαινομενικά το συλλογισμό μου, μου απάντησε:

- «Είναι καλό να 'χεις αποκτήσει ένα φίλο, ακόμα κι' αν είναι να πεθάνεις. Εγώ είμαι πολύ ευχαριστημένος που είχα φίλη μου μιαν αλεπού...»

«Δεν έχει διόλου αίσθηση του κινδύνου», σκέφτηκα. «Δε νοιώθει ποτέ, ούτε πείνα, ούτε δίψα. Λίγος ήλιος είναι το μόνο που του χρειάζεται...».

Με κοίταξε όμως... κι' απάντησε στη σκέψη μου: -«Κι' εγώ διψάω... ας ψάξουμε κανένα πηγάδι...» Έκανα μια χειρονομία απ' την κούραση μου: είναι παράλογο να ψάχνεις για πηγάδια - στην τύχη - μέσα στην απεραντοσύνη της ερήμου. Ωστόσο, αρχίσαμε να περπατάμε - έτσι κι' αλλιώς, ψάχνοντας. Έχοντας περπατήσει, σιωπηλά, για ώρες, νυχτώσαμε... και τ' αστέρια άρχισαν δειλά - δειλά να λάμπουν. Τα έβλεπα σα μέσα σε όνειρο, μέσα στην παραζάλη του πυρετού που έφερνε η ανυπόφορη δίψα που ένοιωθα. Τα λόγια του μικρού πρίγκηπα, χόρευαν στο νου μου:

- «Διψάς κι' εσύ λοιπόν;», τον ρώτησα... Εκείνος όμως δεν απάντησε στην ερώτηση μου. Μου είπε, απλά:

- «Το νερό... κάποτε κάνει καλό και στην καρδιά...».

Δεν κατάλαβα την απάντηση του, αλλά δεν είπα τίποτε άλλο... Ήξερα καλά ότι δεν ωφελεί να τον πιέζω μ' ερωτήσεις. Ήταν κουρασμένος. Στάθηκε και κάθισε. Κάθισα κι' εγώ μαζί του, ...στη σιωπή. Μετά από λίγο, είπε:

- «Τα αστέρια είναι όμορφα, ...από ένα λουλούδι που δε φαίνεται καθόλου...»

Απάντησα «...βέβαια» κι' έμεινα να κοιτάζω σιωπηλός τους αμμόλοφους, λουσμένους στο φως του φεγγαριού. - «Η έρημος είναι όμορφη», μονολόγησε...

Και ήταν ...αληθινά. Πάντοτε αγαπούσα την έρημο. Κάθεται κανείς σ' έναν αμμόλοφο. Δε βλέπει τίποτα. Δεν ακούει τίποτα. Κι' όμως, μέσα από τη σιωπή, υπάρχει κάτι που λάμπει... - «Αυτό που ομορφαίνει την έρημο...», είπε ο μικρός πρίγκηπας, «...είναι πως κάπου κρύβει ένα πηγάδι...».

Ένοιωσα έκπληξη γι' αυτή την ξαφνική εξήγηση του μυστηρίου της λάμψης της άμμου. Όταν ήμουν μικρό παιδί, ζούσα σ' ένα παμπάλαιο σπίτι... κι' ένας μύθος μιλούσε για κάποιο θησαυρό που 'ταν θαμμένος μέσα σ' αυτό. Κανείς, ποτέ, βέβαια, δεν είχε καταφέρει να τον ανακαλύψει κι' ίσως κανείς να μην τον είχε ούτε καν αναζητήσει. Αυτή η φήμη όμως, έδινε αίγλη σε ολόκληρο το σπίτι. Το σπίτι μου έκρυβε ένα μυστικό, στα βάθη της καρδιάς του...

- «Ναι,...», είπα στο μικρό πρίγκηπα, «...σ' ότι έχει να κάνει μ' ένα σπίτι ή με τ' αστέρια ή με την έρημο, αυτό που τα κάνει όμορφα, είναι αυτό που δε φαίνεται!» - «Είμαι ευχαριστημένος...», μου είπε, «...που κι' εσύ συμφωνείς με την αλεπού μου». Και καθώς ο μικρός πρίγκηπας γλιστρούσε στην αγκαλιά του Μορφέα, τον σήκωσα στη δική μου αγκαλιά και συνέχισα στην πορεία μας. Ένοιωθα πραγματική συγκίνηση. Ένοιωθα πως κρατώ στα χέρια μου έναν εύθραυστο θησαυρό. Μου φαινόταν, εκείνη τη στιγμή, πως δεν υπήρχε τίποτε πιο εύθραυστο απ' εκείνον σ' ολόκληρη τη Γη. Κοιτούσα, στο φως του φεγγαριού, αυτό το χλωμό παιδικό μέτωπο, αυτά τα κλειστά ματόκλαδα, αυτές τις μπούκλες που χόρευαν απαλά στον άνεμο και είπα στον εαυτό μου: «...αυτό που θωρείς είναι μόνο ένα κέλυφος. Το πιο σημαντικό απ' όλα, είναι αυτό που δε φαίνεται...». Και καθώς τα χείλη του μισάνοιξαν, διαγράφοντας ένα αχνό χαμόγελο, σκέφτηκα συνάμα: «Αυτό που με συγκινεί τόσο πολύ, σ' αυτόν το μικρό πρίγκηπα που κοιμάται στην αγκαλιά μου, είναι η αφοσίωση του σ' ένα λουλούδι... Είναι η εικόνα ενός τριαντάφυλλου που λάμπει μέσα του, σαν τη φλόγα του λυχναριού - ακόμα κι' όταν κοιμάται...». Κι' αυτό τον έκανε να φαντάζει ακόμα πιο εύθραυστος στα μάτια μου. Γιατί τις φλόγες των λυχναριών πρέπει να τις προστατεύουμε διαρκώς: ένα μόνο φύσημα του ανέμου, αρκεί για να τις σβήσει...

Κι' έτσι, βαδίζοντας ολονυχτίς, ανακάλυψα το πηγάδι με το ξημέρωμα της επόμενης μέρας.

24 - ΚΕΦΑΛΑΙΟ XXIV / XXVII 24 - CHAPTER XXIV / XXVII 24 - CHAPITRE XXIV / XXVII 24 - CAPÍTULO XXIV / XXVII

ΚΕΦΑΛΑΙΟ XXIV

Ήμασταν στην όγδοη μέρα από τη βλάβη του κινητήρα μου και την αναγκαστική προσγείωση στην έρημο, όταν άκουσα τη διήγηση της ιστορίας του εμπόρου των φαρμάκων - καθώς έπινα την τελευταία γουλιά απ' το νερό που είχε απομείνει: Wir waren am achten Tag meines Motorausfalls und der Notlandung in der Wüste, als ich die Geschichte des Drogendealers hörte - während ich den letzten Schluck des verbliebenen Wassers trank: We were on the eighth day of my engine failure and forced landing in the desert when I heard the story of the drug dealer story - as I sipped my last sip of the water left: Nous étions sur le huitième jour de ma panne de moteur et atterrissage forcé dans le désert quand j'ai entendu le récit de l'histoire de trafiquant de drogue - comme j'ai bu la dernière gorgée de l'eau restante: - «Ααχ!», είπα στο μικρό πρίγκηπα, «... είναι πολύ ωραίες οι αναμνήσεις σου ...όμως δεν έχω φτιάξει ακόμα το αεροπλάνο μου, δεν υπάρχει πλέον ούτε σταγόνα νερό για να πιούμε και θα ήμουν κι' εγώ πολύ ευτυχής αν μπορούσα να περπατήσω με την ησυχία μου μέχρι κάποια βρυσούλα!». - "Ah!", sagte ich zu dem kleinen Prinzen, "... deine Erinnerungen sind sehr schön ... aber ich habe mein Flugzeug noch nicht repariert, es gibt nicht einmal mehr einen Tropfen Wasser zu trinken, und ich wäre auch sehr froh, wenn ich in aller Ruhe zu einem Wasserhahn gehen könnte!" - "Ahh!" if I could walk with my solitude to some spruce! ". - "Aah!" Dis-je au petit prince, "... tes souvenirs sont très agréables ... mais je n'ai pas encore fait mon avion, il n'y a plus d'eau à boire et je serais très heureux si je pouvais marcher avec mon silence jusqu'à une certaine secousse! - «Η φίλη μου η αλεπού...», πήγε τότε να μου πει, μα τον διέκοψα: - "Mein Freund, der Fuchs...", wollte er mir dann sagen, aber ich unterbrach ihn: - "My friend the fox ...", then he went on to tell me, but I interrupted him:

- «Αγόρι μου καλό, εδώ δεν έχει πλέον σχέση η αλεπού σου!» - "Mein guter Junge, dein Fuchs ist hier nicht mehr relevant!" - "Good boy, your fox is no longer here!" - "Mon bon garçon, voici ton renard pas plus!"

- «Γιατί;», με ρώτησε αθώα... - "Why?" He asked me innocently ...

- «Γιατί θα πεθάνουμε από τη δίψα...». - "Why will we die of thirst ...". - "Pourquoi mourrions-nous de soif ..."

Αγνοώντας φαινομενικά το συλλογισμό μου, μου απάντησε: Er schien meine Argumentation zu ignorieren und antwortete: Apparently ignoring my reasoning, he replied: En ignorant mon raisonnement, il a répondu:

- «Είναι καλό να 'χεις αποκτήσει ένα φίλο, ακόμα κι' αν είναι να πεθάνεις. - "Es ist gut, einen Freund zu haben, auch wenn man sterben wird. - "It's good to have a friend, even if it's to die. - "C'est bien d'avoir un ami, même si tu dois mourir. Εγώ είμαι πολύ ευχαριστημένος που είχα φίλη μου μιαν αλεπού...» I am very happy that I had a fox as my friend..." Je suis très contente d'avoir un petit renard ... "

«Δεν έχει διόλου αίσθηση του κινδύνου», σκέφτηκα. "It doesn't have a sense of danger at all," I thought. "Il n'a aucun sens du danger", pensais-je. «Δε νοιώθει ποτέ, ούτε πείνα, ούτε δίψα. "Er verspürt weder Hunger noch Durst. "He never feels hunger or thirst. "Il ne ressent jamais, ni faim, ni soif. Λίγος ήλιος είναι το μόνο που του χρειάζεται...». Ein bisschen Sonne ist alles, was er braucht...". A little sun is all he needs..." Un petit soleil est tout ce dont il a besoin ... ".

Με κοίταξε όμως... κι' απάντησε στη σκέψη μου: Aber er sah mich an... und beantwortete meinen Gedanken: But he looked at me ... and replied to my thought: Mais il m'a regardé ... et il a répondu à ma pensée: -«Κι' εγώ διψάω... ας ψάξουμε κανένα πηγάδι...» - "Ich bin auch durstig... lass uns einen Brunnen suchen..." - "I'm thirsty too ... let's look for a well ..." - "Et j'ai soif ... cherchons un puits ..." Έκανα μια χειρονομία απ' την κούραση μου: είναι παράλογο να ψάχνεις για πηγάδια - στην τύχη - μέσα στην απεραντοσύνη της ερήμου. Ich machte eine Geste aus meiner Müdigkeit heraus: Es ist absurd, in den Weiten der Wüste wahllos nach Brunnen zu suchen. I made a gesture from my fatigue: it is absurd to look for wells - by chance - in the vastness of the desert. J'ai fait un geste de ma fatigue: il est absurde de chercher des puits - au hasard - dans la désertion du désert. Ωστόσο, αρχίσαμε να περπατάμε - έτσι κι' αλλιώς, ψάχνοντας. Aber wir gingen los - und suchten trotzdem. However, we started walking - anyway, looking. Έχοντας περπατήσει, σιωπηλά, για ώρες, νυχτώσαμε... και τ' αστέρια άρχισαν δειλά - δειλά να λάμπουν. Nachdem wir stundenlang schweigend gelaufen waren, wurde es dunkel... und die Sterne begannen zaghaft zu leuchten. After walking, silently, for hours, we slept ... and the stars began to shine - shimmering. En marchant, silencieusement, pendant des heures, nous avons dormi ... et les étoiles ont commencé à tumultueux - scintillant pour briller. Τα έβλεπα σα μέσα σε όνειρο, μέσα στην παραζάλη του πυρετού που έφερνε η ανυπόφορη δίψα που ένοιωθα. Ich sah sie wie in einem Traum, im Fieberrausch, den der unerträgliche Durst in mir auslöste. I saw them in a dream, in the parasite of the fever brought by the intolerable thirst I was feeling. Je t'ai vu en rêve, dans le parasite de la fièvre apportée par la soif insupportable que je ressentais. Τα λόγια του μικρού πρίγκηπα, χόρευαν στο νου μου: Die Worte des kleinen Prinzen tanzten in meinem Kopf: The words of the little prince danced in my mind:

- «Διψάς κι' εσύ λοιπόν;», τον ρώτησα... - "Du hast also auch Durst?", fragte ich ihn. - "So you thirsty too?", I asked him ... Εκείνος όμως δεν απάντησε στην ερώτηση μου. Aber er hat meine Frage nicht beantwortet. But he didn't answer my question. Μου είπε, απλά: Er sagte es mir ganz einfach: He simply told me:

- «Το νερό... κάποτε κάνει καλό και στην καρδιά...». - "Das Wasser... ist manchmal gut für das Herz...". - "Water ... sometimes does good in the heart ...". - "L'eau ... une fois bien dans le coeur ...".

Δεν κατάλαβα την απάντηση του, αλλά δεν είπα τίποτε άλλο... Ήξερα καλά ότι δεν ωφελεί να τον πιέζω μ' ερωτήσεις. Ich verstand seine Antwort nicht, aber ich sagte nichts weiter... Ich wusste sehr wohl, dass es keinen Sinn hatte, ihn mit Fragen zu bedrängen. I did not understand his answer, but I did not say anything else ... I knew well that it would not be useful to press him with questions. Ήταν κουρασμένος. Er war müde. He was tired. Στάθηκε και κάθισε. Er stand auf und setzte sich. He stood and sat down. Κάθισα κι' εγώ μαζί του, ...στη σιωπή. Auch ich saß schweigend neben ihm. I also sat with him, ...in silence. Μετά από λίγο, είπε: After a while, he said:

- «Τα αστέρια είναι όμορφα, ...από ένα λουλούδι που δε φαίνεται καθόλου...» - "Die Sterne sind schöner als eine Blume, die man nicht sehen kann..." - "The stars are beautiful, ... from a flower that does not seem at all ..."

Απάντησα «...βέβαια» κι' έμεινα να κοιτάζω σιωπηλός τους αμμόλοφους, λουσμένους στο φως του φεγγαριού. Ich antwortete "...natürlich" und schaute schweigend auf die Dünen, die in Mondlicht getaucht waren. I replied "...of course" and remained looking in silence at the dunes, bathed in the moonlight. - «Η έρημος είναι όμορφη», μονολόγησε... - "Die Wüste ist wunderschön", monologisierte er... - "The desert is beautiful", he monologued...

Και ήταν ...αληθινά. Und sie waren... echt. And they were ... true. Πάντοτε αγαπούσα την έρημο. Ich habe die Wüste schon immer geliebt. I've always loved the desert. Κάθεται κανείς σ' έναν αμμόλοφο. Einer sitzt auf einer Düne. One sits on a dune. Δε βλέπει τίποτα. Er sieht nichts. He doesn't see anything. Δεν ακούει τίποτα. Er hört nichts. He doesn't hear anything. Κι' όμως, μέσα από τη σιωπή, υπάρχει κάτι που λάμπει... Und doch gibt es etwas, das aus der Stille heraus leuchtet... And yet, through the silence, there is something that shines... - «Αυτό που ομορφαίνει την έρημο...», είπε ο μικρός πρίγκηπας, «...είναι πως κάπου κρύβει ένα πηγάδι...». - "Was die Wüste so schön macht...", sagte der kleine Prinz, "...ist, dass irgendwo ein Brunnen versteckt ist...". - "What beautifies the desert ..." said the little prince, "... is that somewhere a well is hiding ...".

Ένοιωσα έκπληξη γι' αυτή την ξαφνική εξήγηση του μυστηρίου της λάμψης της άμμου. Ich war überrascht über diese plötzliche Erklärung für das Geheimnis des Sandglühens. I was amazed at this sudden explanation of the mystery of the flash of sand. Όταν ήμουν μικρό παιδί, ζούσα σ' ένα παμπάλαιο σπίτι... κι' ένας μύθος μιλούσε για κάποιο θησαυρό που 'ταν θαμμένος μέσα σ' αυτό. Als ich ein kleiner Junge war, lebte ich in einem alten Haus... und es gab eine Legende über einen Schatz, der darin vergraben war. When I was a little kid, I was living in an old house ... and a myth was talking about a treasure that was buried in it. Κανείς, ποτέ, βέβαια, δεν είχε καταφέρει να τον ανακαλύψει κι' ίσως κανείς να μην τον είχε ούτε καν αναζητήσει. Natürlich hatte ihn niemand jemals entdecken können, und vielleicht hatte auch niemand nach ihm gesucht. No one had, of course, ever been able to find him, and perhaps no one had even searched for him. Αυτή η φήμη όμως, έδινε αίγλη σε ολόκληρο το σπίτι. Aber dieser Ruf verlieh dem ganzen Haus einen gewissen Glamour. This reputation, however, gave the whole house a glamor. Το σπίτι μου έκρυβε ένα μυστικό, στα βάθη της καρδιάς του... Mein Haus verbarg ein Geheimnis in den Tiefen seines Herzens... My house hid a secret, deep in its heart...

- «Ναι,...», είπα στο μικρό πρίγκηπα, «...σ' ότι έχει να κάνει μ' ένα σπίτι ή με τ' αστέρια ή με την έρημο, αυτό που τα κάνει όμορφα, είναι αυτό που δε φαίνεται!» - "Ja,...", sagte ich zu dem kleinen Prinzen, "... wenn es um ein Haus oder die Sterne oder die Wüste geht, ist das, was sie schön macht, das, was man nicht sehen kann!" - "Yes, ..." I said to the little prince, "... in that it has to do with a house or with the stars or with the desert, what makes them beautiful is what does not appear! » - «Είμαι ευχαριστημένος...», μου είπε, «...που κι' εσύ συμφωνείς με την αλεπού μου». - "Ich freue mich", sagte er, "dass Sie auch mit meinem Fuchs einverstanden sind." - "I'm happy ..." he told me, "... you agree with my fox." Και καθώς ο μικρός πρίγκηπας γλιστρούσε στην αγκαλιά του Μορφέα, τον σήκωσα στη δική μου αγκαλιά και συνέχισα στην πορεία μας. Und als der kleine Prinz in Morpheus' Arme glitt, hob ich ihn in meine eigenen Arme und setzte unseren Weg fort. And as the little prince slid into Morpheus's lap, I lifted him into my lap and continued on our course. Ένοιωθα πραγματική συγκίνηση. Ich habe echte Emotionen gespürt. I feel a real thrill. Ένοιωθα πως κρατώ στα χέρια μου έναν εύθραυστο θησαυρό. Ich fühlte mich, als hielte ich einen zerbrechlichen Schatz in meinen Händen. I felt like I was holding a fragile treasure in my hands. Μου φαινόταν, εκείνη τη στιγμή, πως δεν υπήρχε τίποτε πιο εύθραυστο απ' εκείνον σ' ολόκληρη τη Γη. In diesem Moment schien es mir, als gäbe es auf der ganzen Erde nichts Zerbrechlicheres als das. It seemed to me, at that moment, that there was nothing more fragile than that on the whole Earth. Κοιτούσα, στο φως του φεγγαριού, αυτό το χλωμό παιδικό μέτωπο, αυτά τα κλειστά ματόκλαδα, αυτές τις μπούκλες που χόρευαν απαλά στον άνεμο και είπα στον εαυτό μου: «...αυτό που θωρείς είναι μόνο ένα κέλυφος. Ich betrachtete im Mondlicht die blasse Kinderstirn, die geschlossenen Augenbrauen, die Locken, die sanft im Wind tanzten, und ich sagte zu mir: "Was du siehst, ist nur eine Hülle. I was looking, in the moonlight, at this pale childish front, these closed mopeds, these curls that danced gently in the wind, and I said to myself, "... what you remember is just a shell. Το πιο σημαντικό απ' όλα, είναι αυτό που δε φαίνεται...». Das Wichtigste ist das, was man nicht sehen kann...". Most important of all, it is not what it seems ... ". Και καθώς τα χείλη του μισάνοιξαν, διαγράφοντας ένα αχνό χαμόγελο, σκέφτηκα συνάμα: «Αυτό που με συγκινεί τόσο πολύ, σ' αυτόν το μικρό πρίγκηπα που κοιμάται στην αγκαλιά μου, είναι η αφοσίωση του σ' ένα λουλούδι... Είναι η εικόνα ενός τριαντάφυλλου που λάμπει μέσα του, σαν τη φλόγα του λυχναριού - ακόμα κι' όταν κοιμάται...». Und als sich seine Lippen spalteten und ein schwaches Lächeln formten, dachte ich gleichzeitig: "Was mich an diesem kleinen Prinzen, der in meinen Armen schläft, so sehr berührt, ist seine Hingabe an eine Blume... Es ist das Bild einer Rose, das in ihm leuchtet, wie die Flamme einer Lampe - selbst wenn er schläft...". And as his lips parted, wiping a faint smile, I thought, "What excites me so much about this little prince sleeping in my arms is his devotion to a flower ... It's the image of a a rose shining in it, like the flame of a lamp - even when asleep ... ". Κι' αυτό τον έκανε να φαντάζει ακόμα πιο εύθραυστος στα μάτια μου. Und das ließ ihn in meinen Augen noch zerbrechlicher erscheinen. And that made him look even more fragile in my eyes. Γιατί τις φλόγες των λυχναριών πρέπει να τις προστατεύουμε διαρκώς: ένα μόνο φύσημα του ανέμου, αρκεί για να τις σβήσει... Denn die Flammen der Kerzen müssen ständig geschützt werden: ein einziger Windstoß genügt, um sie zu löschen... Because the flames of the lamps must be constantly protected: a single blow of the wind is enough to extinguish them... Pourquoi les flammes des chandeliers les protègent-elles constamment: un seul coup de vent, assez pour les éteindre ...

Κι' έτσι, βαδίζοντας ολονυχτίς, ανακάλυψα το πηγάδι με το ξημέρωμα της επόμενης μέρας. Und so lief ich die ganze Nacht hindurch und entdeckte den Brunnen im Morgengrauen des nächsten Tages. And so, walking overnight, I discovered the well at dawn the next day.