Είμαστε στο ΕΜΕΙΣ: Tzanetos Antypas at TEDxAthens 2013 - YouTube
Μεταγραφή: Chryssa R. Takahashi Επιμέλεια: MARIANGELA LESTOU
Καλησπέρα.
Εγώ σήμερα δυσαρεστήθηκα λιγάκι
γιατί δεν μου είχαν πει ότι θα μπορούσα να έχω και ένα πρόμο.
Επομένως θα κάνω κάτι άλλο,
επειδή μου ζητήθηκε να μιλήσω για την πορεία μου γενικότερα.
Δεν πάει μπροστά. Πήγε.
Θα προσπαθήσω να ξεδιπλώσω τον εαυτό μου.
Επομένως, το καλύτερο που μπορώ να κάνω, είναι στριπτίζ!
(Γέλια) (Χειροκρότημα)
Μέχρι εδώ.
Αν είσαστε καλά παιδιά θα πάμε και παρακάτω.
(Γέλια)
Πώς ξεκίνησε η όλη ιστορία.
Εντελώς αψυχολόγητα
και χωρίς να έχω καμία επαφή με το μη κυβερνητικό τομέα,
έχοντας όμως ένα όραμα σαν άνθρωπος,
ότι τελικά θα ήθελα στη ζωή μου να μου ανήκουν όλα όσα δεν έχω ζήσει.
Επομένως θα ήθελα να φεύγω από τα αυτονόητα
και έχοντας ήδη πάρει την άδεια της απόλυσής μου όταν ήμουνα στο Ναυτικό,
περπατούσα αμέριμνος στη Βασιλίσσης Σοφίας.
Έξω από το Ινστιτούτο Παστέρ, είδα μια ανακοίνωση των Γιατρών Χωρίς Σύνορα,
ότι έκαναν ομιλία για την προσέλκυση εθελοντών.
Κάπως έτσι, και χωρίς να το πολυσκεφτώ,
από την επόμενη μέρα κι όλας ήμουνα στους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα.
Στους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα όπου ανακάλυψα το πεδίο,
ανακάλυψα τον άνθρωπο, ανακάλυψα ιδέες και θέσεις
όπου ποτέ δεν είχα διανοηθεί μέσα από το επιστημονικό μου αντικείμενο,
ότι θα μπορούσα πραγματικά να συμμετέχω
και να συμμετέχω ενεργά σε μια δράση,
η οποία κάθε φορά που έμπαινα πιο βαθιά
όλο και με αφορούσε περισσότερο.
Στους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα, όπως ανακοίνωσα και πριν,
είχα τη δυνατότητα να έρθω σε επαφή με πληθυσμούς
οι οποίοι πραγματικά βρίσκονταν σε κίνδυνο.
Με πληθυσμούς οι οποίοι βρίσκονταν
στο έλεος και στο χείλος της καταστροφής.
Ήρθα σε επαφή με επείγουσες παρεμβάσεις,
με πλημμύρες στη Μοζαμβίκη, με χολέρα στη Ρουάντα,
αντιμετώπισα ασθένειες που είναι ξεχασμένες από τον ευρύ κόσμο,
όπως έλκος του Buruli στην Ακτή του Ελεφαντοστού
ή ασθένεια Saga στη Λατινική Αμερική.
Όλη αυτή η δράση σιγά σιγά γιγάντωνε
και γιγάντωνε κι ένα όραμα και μια ιδέα.
Έτσι, έχοντας ήδη στο ενεργητικό μου όλες αυτές τις επείγουσες παρεμβάσεις
και φθάνοντας στο Αφγανιστάν σ' ένα οριακό σημείο
όπου είδα πραγματικά οι μεγάλες ιδέες να φτάνουν στα όριά τους,
όπου είδα να δίνουν εγκρίσεις πολιτικοί
που μέχρι πρότινος βρίσκονταν στο ανθρωπιστικό πεδίο
για τους βομβαρδισμούς στο Αφγανιστάν,
σας θυμίζω ότι τότε υπουργός εξωτερικών στη Γαλλία
που είπε ΝΑΙ στους βομβαρδισμούς του Αφγανιστάν ήταν ο Μπερνάρ Κουσνέρ,
ένας από τους ιδρυτές των Γιατρών Χωρίς Σύνορα,
έφτασα σε ένα σημείο όπου συνειδητοποίησα
ότι πραγματικά ένας κύκλος πρέπει να κλείσει και έτσι εγένετο «PRAKSIS».
Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, δημιουργήθηκε ένα όραμα και μια ιδέα
για πληθυσμούς οι οποίοι βρίσκονται σε κίνδυνο,
αλλά ζούνε στις μεγαλουπόλεις ενός ευνομούμενου ευρωπαϊκού κράτους,
όπως είναι η Ελλάδα.
Οι προκλήσεις ήταν πολλές.
Οι πληθυσμοί οι οποίοι ξεφεύγουν από τα δίχτυα της κοινωνικής προστασίας
πολλοί περισσότεροι.
Μετανάστες, μετανάστες χωρίς χαρτιά,
θύματα διεθνικής σωματεμπορίας, ασυνόδευτα ανήλικα,
παιδιά του δρόμου, φυλακισμένοι, αποφυλακισμένοι,
οροθετικοί HIV, άτομα τα οποία πάσχουν από λοιμώδη νοσήματα,
πληθυσμοί που πραγματικά σε μια ευνομούμενη κοινωνία
και σε ένα κράτος υγείας και πρόνοιας,
θα έπρεπε να έχουν μια κάλυψη.
Αυτό το όραμα και αυτή η ιδέα
πραγματώθηκε μέσα από την «PRAKSIS».
Βρήκα και άλλους συνένοχους και είπαμε
ότι εκεί που οι άλλοι σηκώνουν τα χέρια ψηλά,
εμείς θα σηκώνουμε τα μανίκια και θα ξεκινάμε δουλειά.
Και κάπως έτσι, με τεχνοκρατική όμως πάντοτε αντίληψη,
με μετρήσιμα αποτελέσματα, μπήκαμε σε μια διαδικασία
να αντιμετωπίσουμε όλους αυτούς τους πληθυσμούς.
Βέβαια, η καθημερινή μας ενασχόληση με τον άνθρωπο
μας έδινε μεγαλύτερη ώθηση.
Κατηφορίζοντας π.χ. σ' ένα δρόμο της Αθήνας,
είδα ένα παιδί το οποίο κοιμόταν μέσα σ' ένα χαρτόκουτο.
Το χαρτόκουτο, και αυτό ήταν το τραγελαφικό, έγραφε:
«Lacta, το πιο γλυκό κομμάτι της ζωής σου».
Ήταν ένα παιδί το οποίο ήταν άστεγο.
Ένα παιδί, όπου η κοινωνία του είχε φερθεί με το πιο σκληρό νόμισμα.
Γι' αυτό το παιδί έβαλα ένα στοίχημα.
Ήταν ένα ασυνόδευτο ανήλικο.
Και έτσι, αυτό το οποίο κάναμε,
ήταν να ανοίξουμε ένα κέντρο υποδοχής ασυνόδευτων ανηλίκων.
Πέντε χιλιάδες αγόρια περνάνε από την Ελλάδα,
τα οποία προορίζονται για διεθνική σωματεμπορία, για σεξουαλική εκμετάλλευση,
για δουλεμπόριο και για εμπόριο οργάνων στις άλλες Ευρωπαϊκές χώρες.
Γι' αυτά τα παιδιά, βάλαμε ένα μεγάλο στοίχημα και σιγά σιγά το κερδίζουμε.
Τι είναι ο εθελοντισμός;
Ο εθελοντισμός για μένα είναι μια ταινία έκπληξη!
Δεν έχω διαβάσει ούτε το σενάριο, δεν ξέρω ποιος το έχει σκηνοθετήσει,
δεν ξέρω ποια είναι η πλοκή του έργου,
αυτό που επιλέγω είναι να μπω, να το παρακολουθήσω.
Και τελικά η γεύση που θα μου αφήσει στο τέλος, πικρή, γλυκιά, μια γεύση ευτυχίας;
Αυτή τη γεύση θα την έχω ήδη κατακτήσει και θα είναι δική μου,
θα είναι ο ίδιος μου ο εαυτός.
Στην «PRAKSIS» είμαστε στο εμείς.
Γενικότερα πιστεύουμε ότι μόνο μέσα από συνέργειες,
μέσα από σύμπραξη και μέσα από συνενοχή,
μπορούμε να κάνουμε τα πράγματα καλύτερα.
Μάλιστα ένα μότο ζωής το οποίο έχουμε στην «PRAKSIS»
είναι ότι στην κοσμική μοναξιά μας
πρέπει να είμαστε πάρα πολύ κοντά ο ένας στον άλλο,
και αν μερικές φορές η επαφή αυτή μας πληγώνει,
η ζεστασιά της στο τέλος μας αποζημιώνει.
Η «PRAKSIS» δεν είναι ένα απλό λογότυπο,
γιατί αυτό θα μπορούσε να ήτανε ένα απλό τατού, δεν είναι ατομικό σόου.
Η «PRAKSIS» είμαστε όλοι εμείς.
Είμαστε όλοι αυτοί οι άνθρωποι
οι οποίοι πραγματικά έχουμε στοιχηματίσει σε μια ανθρώπινη περιπέτεια,
σε μια περιπέτεια που εμείς λέμε πράξη ζωής,
πράξη ζωής για τους συνανθρώπους μας,
και γι' αυτό εξάλλου η καθημερινή μας εμπλοκή έχει να κάνει με μαθηματικές πράξεις.
Προσθέτουμε την εμπειρία μας, προσπαθούμε να αφαιρέσουμε την προκατάληψη,
διαιρούμε τα προβλήματα του κόσμου
και πολλαπλασιάζουμε τη συμβολή των εθελοντών και των συνδρομητών μας.
Αυτό μας κάνει ικανούς να μπορέσουμε να στεκόμαστε
μπροστά στον οποιοδήποτε και να του λέμε πραγματικά,
χωρίς άγχος, ότι ζητάμε τη βοήθειά του
και μάλιστα τις περισσότερες φορές λέμε και το πιστεύουμε,
όταν σας ζητάμε βοήθεια, μη μας στέλνετε στο διάολο,
τις περισσότερες φορές εκεί είμαστε και με αυτόν τα βάζουμε.
Σας ευχαριστώ.
(Χειροκρότημα)