×

We gebruiken cookies om LingQ beter te maken. Als u de website bezoekt, gaat u akkoord met onze cookiebeleid.


image

Jules Verne - De reis om de wereld in 80 dagen, De reis om de wereld in 80 dagen - deel 1b (hoofdstuk 2+3)

De reis om de wereld in 80 dagen - deel 1b (hoofdstuk 2+3)

Tweede hoofdstuk. Waarin Passepartout de overtuiging erlangt, dat hij eindelijk zijn ideaal gevonden heeft.

‘Op mijn woord van eer,' sprak Passepartout bij zich zelven, toen hij van zijne eerste verbazing een weinig bekomen was, ‘ik heb bij madame Tussaud poppen gekend, die net zoo levend waren als mijn nieuwe meester.' Madame Tussaud, zooals de meeste lezers zullen weten, heeft te Londen een museum van wassenbeelden, dat door alle Engelschen en vreemdelingen wordt bezocht, en waarvan de poppen alleen de spraak missen om wezenlijke menschen te schijnen. In de weinige oogenblikken, die hij met Phileas Fogg had doorgebracht, had Passepartout wel snel maar toch zeer zorgvuldig zijn aanstaanden meester opgenomen. Deze was een man van omstreeks veertig jaar met een edel, schoon gelaat, hooge gestalten, die door eene zekere gezetheid niet werd ontsierd, blond van haar en baard met een effen rimpelloos voorhoofd, eer bleek dan rood van kleur en met prachtige tanden. Hij scheen in de hoogste mate te bezitten wat de beoefenaars der gelaatkunde ‘de rust der beweging' noemen, eene uitdrukking eigen aan allen, die meer handelen dan leven maken Kalm, flegmatiek, met een helderen blik, onbeweeglijke wenkbrauwen, was hij de volmaakte type van die koelbloedige Engelschen, die men zoo vaak in hun vaderland aantreft en waarvan Angelica Kauffmann zoo treffend de schier academische figuur door haar penseel heeft weergegeven. In zijne verschillende levenstoestanden gezien, maakte die gentleman den indruk van een wezen, wiens deelen allen in volmaakt evenwicht waren, zoo volmaakt als in een chronometer van Leroy of Earnskow. Phileas Fogg was dan ook de nauwgezetheid in persoon, wat duidelijk zichtbaar was in de ‘uitdrukking van zijne handen en zijne voeten;' want bij den mensch zoowel als het dier zijn de onderdeelen evenzeer organen, welke de hartstochten en neigingen uitdrukken. Phileas Fogg was een van die mathematisch nauwkeurige mannen, die nooit gehaast en altijd gereed zijn en even spaarzaam met hunne schreden als met hunne bewegingen. Hij deed geen stap te veel, omdat hij altijd den kortsten weg nam. Hij veroorloofde zich zelven geen blik naar het plafond, geen enkele overtollige beweging. Men had hem nog nooit ontroerd of in verwarring gezien. Hij was de minst gejaagde man ter wereld, maar hij kwam altoos bij tijds. Men zal daaruit begrijpen, waarom hij alleen leefde en, om zoo te zeggen, buiten eenige gemeenschap met de wereld. Hij wist dat men in den omgang met de maatschappij in wrijving kwam met de menschen en daar wrijving oponthoud veroorzaakt, ging hij met niemand om. Wat Jean, bijgenaamd Passepartout, betreft deze was een echte Parijzenaar uit Parijs; gedurende de vijf jaren, welke hij in Engeland had doorgebracht, was hij kamerdienaar geweest, en vruchteloos had hij naar een meester gezocht aan wien hij zich hechten kon. Passepartout was geen van die Frontins of Mascarillo's met trotsche houding en onbeschaamden blik. Hij was een goede kerel met vriendelijk gelaat en eenigszins uitstekende lippen, altijd bereid om iets te proeven of te glimlachen, een zachtaardig en gedienstig wezen met een van die volle, bolle gezichten, die men gaarne op den hals van een vriend ziet. Hij had blauwe oogen, eene gezonde kleur, wangen zoo rond dat hij ze zelf zien kon, breede borst, krachtige gestalte, ontwikkelde spieren en bezat eene herculische kracht, die door de lichaamsoefeningen in zijne jeugd bewonderenswaardig was ontwikkeld. Zijne donkere haren waren bijna altijd een weinig in wanorde. Zoo de beeldhouwers der oudheid achttien verschillende manieren kenden, om het haar van Minerva af te beelden, hij kende er slechts eene om het zijne in orde te brengen; drie streken met de kam waren voldoende om zijn toilet te voltooien. Het spraakzame, openhartige karakter van den knecht was niet geheel in overeenstemming met dat van Phileas Fogg; men zou de waarheid te kort doen, zoo men dit beweerde. Maar was Passepartout de man, zoo stipt en nauwgezet, als zijn meester vorderde? Dit zou uit de ondervinding blijken Na zijne min of meer onstuimige jeugd verlangde hij bovenal naar rust. Daar hij de stelselmatigheid van de Engelschen en hunne spreekwoordelijke kalmte had hooren roemen, was hij naar Engeland overgekomen om daar zijn fortuin te beproeven. Tot dusverre echter was het lot hem niet bijzonder gunstig geweest. Nergens had hij zijn anker voor goed kunnen neerleggen. Hij had wel tien meesters gehad. Overal was men grillig, onbestendig, jaagde men de avonturen na of ging men gedurig op reis, wat Passepartout volstrekt niet naar den zin was. Zijn laatste meester, de jonge lord Longsferry, lid van het Parlement, kwam vaak, na den nacht in de oesterhuizen van Haymarket te hebben doorgebracht, op de schouders van politieagenten te huis Daar Passepartout in de eerste plaats achting voor zijn meester wilde gevoelen, had hij eenige eerbiedige opmerkingen gewaagd, die slecht werden opgenomen; het gevolg was, dat hij heenging. Toen vernam hij dat de heer Phileas Fogg esq. een bediende zocht. Hij won inlichtingen omtrent dezen in. Een man, wiens levenswijze zoo regelmatig was, die altijd des nachts te huis sliep, die niet op reis ging, die nooit, zelfs geen dag, afwezig was, moest wel in zijn geest vallen. Hij bood zich dus aan en werd aangenomen op die wijze, als wij mededeelden. Toen het half twaalf sloeg, was dus Passepartout alleen in het huis van Savilla Row. Hij begon thans alles eens op te nemen. Hij doorliep het huis van den zolder tot den kelder. Overal was het netjes, ordelijk, puriteinsch eenvoudig en goed ingericht voor den dienst. Dit beviel hem. Het maakte op hem den indruk van een fraai slakkenhuis, maar een slakkenhuis verlicht en verwarmd door gas, want gas voorzag in alle eischen van verlichting en verwarming. Zonder moeite vond hij op de tweede verdieping de kamer, die voor hem bestemd was. Deze was volkomen naar zijn zin. Electrische klokken en spreekbuizen stelden haar in gemeenschap met de kamers van zijn meester. Op den schoorsteen stond eene pendule, die door een electrischen draad correspondeerde met de pendule in de slaapkamer van Phileas Fogg en de twee uurwerken gaven altijd dezelfde seconde aan. ‘Dat bevalt me, dat bevalt me zeer goed,' sprak Passepartout bij zich zelven. Hij merkte in die kamer ook een lijstje op dat boven de pendule hing. Dit behelsde het programma van hetgeen hij dagelijks had te doen. Het bevatte, van des morgens acht ure af, op welk uur Phileas Fogg opstond, tot half twaalf, wanneer hij zich naar de Reform-club begaf om te ontbijten, alle bijzonderheden van den dienst: thee en geroosterd brood ten acht ure drie en twintig minuten; scheerwater ten negen ure zeven en dertig, het haar van zijn meester in orde brengen ten negen ure vijftig enz. Van half twaalf des voormiddags tot twaalf ure 's nachts, op welk uur de stelselmatige Engelschman zich te rust begaf, was alles bepaald, voorzien en geregeld. Passepartout had er pleizier in dit programma te bestudeeren en de verschillende punten er van in zijn geheugen te prenten. Wat de garderobe van zijn meester betreft, deze was volmaakt in orde en bewonderenswaardig gerangschikt. Elke broek, jas of vest had een nommer, dat correspondeerde met een register, waarop de dagen waren vermeld waarvoor de verschillende stukken waren ingekomen of uitgingen, alsmede den tijd van het jaar, waarin zij op hunne beurt moesten worden gedragen. Hetzelfde stelsel was gevolgd voor de schoenen en laarzen. Kortom, dit huis in Savilla Row, dat in de dagen van den beroemden maar losbandigen Sheridan de tempel der wanorde moest zijn geweest, bevatte thans de gemakkelijkste meubels, die van eene onbekommerde levenswijze getuigden. Er was geen bibliotheek, er waren geene boeken, want deze zouden voor den heer Fogg volkomen nutteloos zijn geweest, daar de Reform-club twee bibliotheken tot zijne beschikking stelde, de een van werken van smaak, de andere van wetenschap. In de slaapkamer stond eene brandkast van gemiddelde grootte, die zoowel tegen de dieven als tegen de vlammen bestand was. Wapens bevatte het huis niet, geen enkel voorwerp voor den oorlog of de jacht. Alles bewees dat de bewoner zeer vredelievend was. Na de geheele woning tot in de geringste bijzonderheden te hebben opgenomen, wreef Passepartout zich in de handen, zijn breed gelaat begon te glinsteren en vroolijk herhaalde hij bij zich zelven: ‘Het bevalt me; 't is juist een kolfje naar mijne hand. Wij zijn het volkomen eens, die mijnheer Fogg en ik. Een huiselijk en ordelijk man. Een echte automaat. Nu, ik ben er niet rouwig om een mechaniek te bedienen.' Derde hoofdstuk. Een gesprek dat Phileas Fogg duurte staan kan komen. Phileas Fogg had om half twaalf zijn huis in Savilla Row verlaten, en na vijf honderd vijf en zeventig maal zijn rechtervoet vóór zijn linker en vijf honderd zes en zeventig maal zijn linker vóór zijn rechter voet gezet te hebben, kwam hij in de Reform-club, een groot gebouw in Pall Mall, dat niet minder dan drie millioen pond gekost heeft. Phileas Fogg ging terstond naar de eetzaal, waarvan de negen ramen uitkwamen op een fraaien tuin met boomen, die reeds eene gele herfsttint kregen. Daar nam hij aan de tafel plaats, waar zijn couvert hem reeds wachtte; zijn ontbijt bestond uit een bijgerecht, gekookte visch met ‘reading sauce,' biefstuk met champignons, een gebak gevuld met rabarberstelen en kruisbessen met een stukje Chesterkaas, en bij dat alles voegde hij eenige kopjes thee, bepaald uit China gezonden voor de Reform-club. Om dertien minuten voor éénen stond de gentleman op en begaf hij zich naar de groote zaal, eene prachtige kamer, versierd met schilderijen in rijke lijsten. Een bediende legde daar de onopengesneden Times neer vóór zijne plaats, en Phileas Fogg maakte ze los met een vastheid van hand, die getuigde dat hij in dit moeielijk werk zeer ervaren was. Met deze lectuur was Phileas Fogg bezig tot kwart over drieën; de Daily-Telegraph, die daarop volgde, duurde tot het diner. Dit diner was ingericht op dezelfde manier als het ontbijt, slechts met bijvoeging van de ‘royal british sauce.' Twintig minuten vóór zessen verscheen de gentleman weder in de groote zaal, en daar verdiepte hij zich in den Morning Chronicle. Een half uur later kwamen de verschillende habitué's van de Reform-club opdagen en namen plaats bij den haard, waarin een lekker vuur brandde. Dit waren Phileas Fogg's gewone medespelers in het whistspel: de ingenieur Andrew Stuart, de bankiers John Sullivan en Samuel Fallentin, de brouwer Thomas Flanagan en Gauthier Ralph, een van de directeuren der Engelsche bank, allen rijke en aanzienlijke personen, zelfs in die club, onder wier leden men de voornaamste industrieele en financieele beroemdheden telde. ‘Wel! Ralph,' begon Thomas Flanagan, ‘hoe staat het met den diefstal?' ‘Ja,' antwoordde Andrew Stuart, ‘de bank is haar geld kwijt.' ‘Ik vertrouw integendeel,' zeide Gauthier Ralph, ‘dat wij den dief wel zullen krijgen. Men heeft zeer handige inspecteurs van politie naar Amerika en naar de voornaamste havens van Europa gezonden, zoodat het dien heer moeite zal kosten om hun te ontsnappen.' ‘Men heeft dus het signalement van den dief?' vroeg Andrew Stuart. ‘Het is eigenlijk geen dief,' antwoordde Gauthier Ralph ernstig. ‘Hoe? is het geen dief, die vijf en vijftig duizend pond sterling aan bankpapier gestolen heeft?' ‘Neen,' zeide Ralph. ‘Is het dan iemand die zaken aan de beurs doet?' ‘De Morning Chronicle verzekert dat het een gentleman is.' Hij, die dit zeide, was niemand anders dan Phileas Fogg, wiens hoofd even uitstak boven een stapel couranten welke voor hem lagen. Tegelijkertijd groette Phileas Fogg zijn collega's, die zijn groet beantwoordden. De zaak waarover men sprak en waarover de verschillende dagbladen van het Vereenigde Koninkrijk zoo ijverig van gedachten wisselden, was drie dagen geleden, den 29en September gebeurd. Een lias banknoten, de aanzienlijke som van vijf en vijftig duizend pond sterling vertegenwoordigende, was weggenomen van het tafeltje van den eersten boekhouder der Engelsche bank. Aan hem, dien het verwonderde dat zulk een diefstal zoo gemakkelijk kon gebeuren, gaf de onder-directeur, Gauthier Ralph, eenvoudig ten antwoord, dat juist op dat oogenblik de kassier bezig was om een quitantie te registreeren en dat men niet op alles te gelijk kan letten. Men moet niet uit het oog verliezen - iets wat de zaak duidelijker maakt - dat deze uitmuntende instelling, de Engelsche bank, zich zeer veel aan de waardigheid van het publiek laat gelegen zijn. Geen wacht, geen oppassers, geen traliewerk! Het goud, het zilver en de banknoten zijn aan ieders blikken blootgesteld en liggen schijnbaar ter beschikking van den eerstkomende. Men mocht toch de eerlijkheid van elken voorbijganger niet wantrouwen. Iemand die grondig de Engelsche zeden heeft bestudeerd, vertelt daaromtrent zelfs het volgende. Eens was hij zeer nieuwsgierig om van nabij een gouden staaf te zien, die zes à acht pond woog en op een tafeltje van den kassier lag, in de zaal, waar hij zich bevond. Hij nam deze staaf, bekeek haar, gaf haar aan zijn buurman, deze aan een anderen, zoodat zij van hand tot hand ging, tot in de donkere gang, en niet dan na een half uur terugkwam, zonder dat zelfs de kassier maar even opgekeken had. Den 29en September echter liep niet alles op deze wijze af. De lias banknoten kwam niet terug, en toen de prachtige pendule op den schoorsteenmantel vijf uur sloeg en de instelling gesloten werd, had de Engelsche bank vijf en vijftig duizend pond op hare onkostenrekening te boeken. Toen de diefstal goed en deugdelijk was erkend, werden politie-agenten, ‘detectives,' gekozen uit de besten, naar de voornaamste havens gezonden, naar Liverpool, Glasgow, Havre, Suez, Brindisi, New-York enz., met belofte dat, zoo zij den dief opspoorden, hun eene premie van twee duizend pond zou worden toegekend en voorts vijf percent van de som welke nog in zijn bezit werd gevonden. In afwachting van de inlichtingen, welke zouden voortspruiten uit het onderzoek, dat terstond was ingesteld, hadden die inspecteurs in last, om met de meeste nauwlettendheid alle reizigers gade te slaan, die mochten aankomen of vertrekken. Nu had men, zoo als de Morning Chronicle zeide, reden om te onderstellen, dat hij, die de bank bestolen had, geen deel uitmaakte van een der dievenbenden in Engeland. Op dien 29en September was een onbekend heer, die er zeer fatsoenlijk uitzag en zelfs een voornaam voorkomen had in de zaal der uitbetalingen gezien, waar de diefstal had plaats gehad. Door de ingestelde enquête had men vrij nauwkeurig het signalement van dien heer kunnen opmaken, dat nu terstond aan alle detectives in het geheele Rijk gezonden werd. Eenige optimisten - en daaronder was Gauthier Ralph - achtten het op dien grond vrij waarschijnlijk, dat de dief niet ontsnappen zou. Zooals men denken kan, was deze gebeurtenis het onderwerp van alle gesprekken in Londen en geheel Engeland. Men twistte er over en men koos zelfs met eenigen hartstocht partij vóór of tegen de waarschijnlijkheid dat de politie der hoofdstad in hare pogingen zou slagen. Te verwonderen was het dus niet, dat ook de leden der Reform-club hetzelfde onderwerp behandelden, vooral niet, omdat een van de onderdirecteuren der bank zich onder hen bevond. De heer Gauthier Ralph twijfelde niet aan den goeden uitslag van het onderzoek en was van oordeel, dat de uitgeloofde premie in hooge mate strekken moest om den ijver en het doorzicht van de politie te versterken. Diens collega Andrew Stuart daarentegen was er verre van af zijn vertrouwen te deelen. De strijd werd dan ook voortgezet aan de whisttafel tusschen de heeren Stuart, Flanagan, Fallentin en Fogg. Onder het spelen spraken de spelers niet, maar tusschen de robbers door herleefde het afgebroken gesprek telkens in zijne volle kracht. ‘Ik houd vol,' zeide Andrew Stuart, ‘dat de kansen ten gunste zijn van den dief, die een zeer handig man moet zijn.' ‘Kom, kom!' antwoordde Ralph, ‘er is geen enkel land, waar hij een schuilplaats zou kunnen vinden.' ‘Nu nog mooier!' ‘Waar zou hij naar toe gaan?' ‘Ik weet er niets van,' antwoordde Andrew Stuart, ‘maar dit weet ik wel, dat de wereld groot genoeg is.' ‘Dat was zij voorheen.'.... zeide Phileas Fogg half luid; ‘u moet coupeeren, mijnheer,' ging hij voort, de kaarten aan Thomas Flanagan toeschuivende. Het gesprek werd gedurende den robber niet vervolgd Maar al spoedig verbrak Andrew Stuart de stilte door te zeggen: ‘Hoe, voorheen? Is de wereld misschien kleiner geworden?' ‘Zonder twijfel,' hernam Gauthier Ralph. ‘Ik ben van dezelfde meening als mijnheer Fogg: de wereld is kleiner geworden, omdat men haar nu in tienmaal minder tijd omreist dan honderd jaar geleden. En dat zal in het geval, waarin wij nu verkeeren, de nasporingen zeer bespoedigen.' ‘Maar voor den dief is het vluchten nu ook zooveel gemakkelijker geworden.' ‘Gij moet spelen, mijnheer Stuart,' zeide Phileas Fogg. Maar de ongeloovige Stuart was nog niet overtuigd en nauwelijks was het spel uit, of hij zeide: ‘Ik moet zeggen, mijnheer Ralph, dat gij al een zeer aardige manier hebt, om te bewijzen dat de wereld kleiner is geworden. Omdat men de wereld kan omreizen in drie maanden...' ‘In tachtig dagen', verbeterde Phileas Fogg. ‘Inderdaad, heeren,' voegde John Sullivan er bij, ‘sedert de sectie Rothal-Allahabad van den Great-Indian Peninsular-spoorweg is geopend, maakt de Morning Chronicle de volgende berekening: Van Londen naar Suez over den Mont-Cenis en Brindisi, spoorweg en mailbooten, 7 dagen.

Van Suez naar Bombay, mailbooten, 13 dagen.

Van Bombay naar Calcutta, spoorweg, 3 dagen.

Van Calcutta naar Hongkong (China), mailboot, 13 dagen.

Van Hongkong naar Yokohama (Japan), mailboot, 6 dagen.

Van Yokohama naar San-Francisco, mailboot, 22 dagen.

Van San-Francisco naar New-York, . spoorweg, 7 dagen

Van New-York naar Londen, mailboot en spoorweg, 9 dagen.

_ 80 dagen.' ‘Juist, tachtig dagen,' zeide Andrew Stuart, die door onoplettendheid een vrije kaart troefde; ‘maar daaronder niet begrepen, het slechte weer, tegenwind, schipbreuk, derailleeren enz.' ‘Alles er onder begrepen,' antwoordde Phileas Fogg, doorspelende, want ditmaal eerbiedigde het gesprek het spel niet meer.' ‘Zelfs wanneer de Hindoes of de Indianen de rails opbraken,' riep Andrew Stuart; ‘wanneer zij den trein tegenhouden, de waggons plunderen en de reizigers scalpeeren.' ‘Alles er onder begrepen,' herhaalde Phileas Fogg, die zijn spel nederlegde en nog twee troeven in zijn hand toonde. Andrew Stuart, wiens beurt het was om te wasschen, nam de kaarten op, zeggende: ‘Theoretisch hebt ge gelijk, mijnheer Fogg, maar in de practijk....' ‘In de practijk ook, mijnheer Stuart.' ‘Ik zou het u wel eens willen zien doen.' ‘Dit staat aan u. Laten wij samen vertrekken.' ‘De hemel beware me!' riep Stuart; ‘maar ik wil wel wedden om vier duizend pond sterling, dat zulk een reis op zulke voorwaarden onmogelijk is.' ‘Integendeel, zeer mogelijk,' antwoordde Fogg. ‘Nu, maak ze dan!' ‘De reis om de wereld in tachtig dagen?' ‘Ja.' ‘Ik wil wel.' ‘Wanneer?' ‘Terstond. Maar het spreekt van zelf, dat ik het op uw kosten doe.' ‘Dat is krankzinnigenwerk!' riep Andrew Stuart, die zich ongerust begon te maken over de hardnekkigheid van zijn medespeler. ‘Kom! laten wij liever spelen.' ‘Geef dan over,' zeide Phileas Fogg, ‘want gij hebt verkeerd gegeven.' Andrew Stuart nam de kaarten met bevende hand, maar eensklaps ze op tafel nederleggende, zeide hij: ‘welnu, ja mijnheer Fogg, ik wed om vier duizend pond!...' ‘Beste Stuart,' zeide Fallentin, ‘bedaar toch. Het is geen ernst.' ‘Als ik zeg: ik wed,' zeide Andrew Stuart, ‘dan meen ik het ook.' ‘Goed,' zeide Fogg. Toen, zich tot zijn collega's wendende, ging hij voort: ‘Ik heb twintig duizend pond bij de gebroeders Baring staan. Ik heb ze er gaarne voor over...' ‘Twintig duizend pond!' riep John Sullivan. ‘Twintig duizend pond die gij door een onvoorzien oponthoud kunt verliezen.' ‘Onvoorziene dingen bestaan niet,' hernam Fogg kalm. ‘Maar, mijnheer Fogg, de tijd van tachtig dagen is het minimum van tijd, dat men er voor berekend heeft.' ‘Een goed besteed minimum is voor alles voldoende.' ‘Maar om het niet te overschrijden moet men met wiskunstige juistheid van den spoorweg op de mailboot en van de mailboot op den spoorweg overspringen.' ‘Ik zal wiskunstig overspringen.' ‘Dat is scherts!' ‘Een goed Engelschman schertst nooit, wanneer er sprake is van zulk eene gewichtige zaak als eene weddenschap,' antwoordde Phileas Fogg. ‘Ik wed tegen ieder die maar wil, twintig duizend pond, dat ik de wereld zal rondreizen in tachtig dagen, dat is duizend negen honderd twintig uren of honderd vijftien duizend twee honderd minuten. Neemt gij het aan?' ‘Wij nemen het aan!' antwoordden de heeren Stuart, Fallentin, Sullivan, Flanagan en Ralph, na het met elkander eens te zijn geworden. ‘Goed,' zeide Fogg. ‘De trein naar Dover vertrekt om kwart voor negenen. Daar zal ik mede op reis gaan.' ‘Van avond nog?' vroeg Stuart. ‘Dezen avond,' antwoordde Fogg. ‘Alzoo,' ging hij voort, een zak-almanak raadplegende, ‘het is heden woensdag, 2 October, ik moet in Londen terug zijn, in deze zaal zelve van de Reform-club, op zaterdag 21 December, kwart vóór negenen, en zoo ik er niet ben, zullen de twintig duizend ponden bij de gebroeders Baring gedeponeerd u rechtmatig toebehooren. Ziedaar een wissel voor die som.' Er werd een proces-verbaal van de weddenschap opgemaakt en terstond door de zes belanghebbenden geteekend. Phileas Fogg was onder dit alles zeer kalm gebleven. Hij had zeker niet gewed om te winnen, en had slechts zijn twintig duizend pond - de helft van zijn vermogen - verbonden, omdat hij voorzag dat hij het andere gedeelte zou moeten uitgeven, ten einde dit moeielijke, om niet te zeggen onuitvoerbare, plan te volbrengen. Wat zijne tegenpartij betreft, deze was meer onder den indruk, niet zoozeer om de waarde van den inzet, dan wel omdat zij er eenig bezwaar in maakte om te wedden tegen hetgeen toch onmogelijk kon bereikt worden. Het sloeg zeven uur. Men stelde Fogg voor om dezen robber te staken, opdat hij zijn toebereidselen voor de reis zou kunnen maken. ‘Ik ben altijd klaar,' antwoordde de kalme gentleman, en gaf de kaarten. ‘Ruiten troef,' zeide hij. ‘U zit voor, mijnheer Stuart.'


De reis om de wereld in 80 dagen - deel 1b (hoofdstuk 2+3) Die Reise um die Welt in 80 Tagen - Teil 1b (Kapitel 2+3) Ο γύρος του κόσμου σε 80 ημέρες - μέρος 1β (κεφάλαια 2+3) The journey around the world in 80 days - part 1b (chapters 2+3) La vuelta al mundo en 80 días - parte 1b (capítulos 2+3) Le tour du monde en 80 jours - partie 1b (chapitres 2+3) Il viaggio intorno al mondo in 80 giorni - parte 1b (capitoli 2+3) Кругосветное путешествие за 80 дней - часть 1b (главы 2+3) Dünya etrafında 80 günde yolculuk - 1b bölümü (2+3. bölümler) Навколосвітня подорож за 80 днів - частина 1b (розділи 2+3)

Tweede hoofdstuk. Second chapter. Waarin Passepartout de overtuiging erlangt, dat hij eindelijk zijn ideaal gevonden heeft. In dem Passepartout überzeugt ist, endlich sein Ideal gefunden zu haben. In which Passepartout is convinced that he has finally found his ideal. Där Passepartout blir övertygad om att han äntligen har funnit sitt ideal.

‘Op mijn woord van eer,' sprak Passepartout bij zich zelven, toen hij van zijne eerste verbazing een weinig bekomen was, ‘ik heb bij madame Tussaud poppen gekend, die net zoo levend waren als mijn nieuwe meester.' »Auf mein Ehrenwort«, sagte Passepartout zu sich selbst, als er sich ein wenig von seiner ersten Überraschung erholt hatte, »ich habe bei Madame Tussaud Puppen gekannt, die so lebendig waren wie mein neuer Herr.« 'By my word of honour,' said Passepartout to himself, when he had recovered a little from his first astonishment, 'I have known dolls in Madame Tussaud's that were as alive as my new master.' "På hedersord", sade Passepartout till sig själv när han hade hämtat sig lite från sin första förvåning, "jag har sett dockor hos Madame Tussaud som var lika levande som min nya mästare". Madame Tussaud, zooals de meeste lezers zullen weten, heeft te Londen een museum van wassenbeelden, dat door alle Engelschen en vreemdelingen wordt bezocht, en waarvan de poppen alleen de spraak missen om wezenlijke menschen te schijnen. Madame Tussaud hat, wie die meisten Leser wissen werden, ein Museum für Wachsfiguren in London, das von allen Engländern und Ausländern gleichermaßen besucht wird, deren Puppen nur die Sprache fehlt, um echte Männer zu erscheinen. Madame Tussaud, as most readers will know, has in London a museum of wax figures, which is frequented by all English and foreigners, the dolls of which lack only the speech to seem real men. In de weinige oogenblikken, die hij met Phileas Fogg had doorgebracht, had Passepartout wel snel maar toch zeer zorgvuldig zijn aanstaanden meester opgenomen. In den wenigen Augenblicken, die er mit Phileas Fogg verbracht hatte, hatte Passepartout seinen zukünftigen Meister schnell, aber sorgfältig begutachtet. In the few moments which he had spent with Phileas Fogg, Passepartout had observed his future master quickly, but very carefully. Deze was een man van omstreeks veertig jaar met een edel, schoon gelaat, hooge gestalten, die door eene zekere gezetheid niet werd ontsierd, blond van haar en baard met een effen rimpelloos voorhoofd, eer bleek dan rood van kleur en met prachtige tanden. Das war ein etwa vierzigjähriger Mann mit edlem, hellem Gesicht, hochgewachsen, von einer gewissen Statur nicht getrübt, blond im Haar und Bart, mit glatter, faltenfreier Stirn, eher blass als rot, und mit prächtigen Zähnen. This was a man of about forty years of age, with a noble, fair countenance, of tall stature, unmarred by a certain build, fair-haired and bearded, with a smooth forehead, more pale than red, and with fine teeth. Hij scheen in de hoogste mate te bezitten wat de beoefenaars der gelaatkunde ‘de rust der beweging' noemen, eene uitdrukking eigen aan allen, die meer handelen dan leven maken Kalm, flegmatiek, met een helderen blik, onbeweeglijke wenkbrauwen, was hij de volmaakte type van die koelbloedige Engelschen, die men zoo vaak in hun vaderland aantreft en waarvan Angelica Kauffmann zoo treffend de schier academische figuur door haar penseel heeft weergegeven. Er schien im höchsten Maße das zu besitzen, was die Physiker »die Ruhe der Bewegung« nennen, ein Ausdruck, der allen eigentümlich ist, die mehr handeln als Leben zu machen.Ruhig, phlegmatisch, klaräugig, unbewegte Augenbrauen, er war der perfekte Typ dieser Kälte -blutige Engländer, die so oft in ihrer Heimat anzutreffen sind und deren fast akademische Figur Angelica Kauffmann so treffend mit ihrem Pinsel wiedergegeben hat. He seemed to possess in the highest degree what the physiologists call "the rest of motion," an expression proper to all who act more than make life. Calm, phlegmatic, with a clear gaze, immovable eyebrows, he was the perfect type of those cold-blooded Englishmen who are so often found in their homeland, and whose brush Angelica Kauffmann has so aptly rendered the almost academic figure. In zijne verschillende levenstoestanden gezien, maakte die gentleman den indruk van een wezen, wiens deelen allen in volmaakt evenwicht waren, zoo volmaakt als in een chronometer van Leroy of Earnskow. In seinen verschiedenen Lebenslagen machte dieser Herr den Eindruck eines Wesens, dessen Einzelteile perfekt ausbalanciert waren, so perfekt wie in einem Leroy- oder Earnskow-Chronometer. Seen in his various states of life, that gentleman gave the impression of a being, whose parts were all in perfect balance, as perfect as in a Leroy or Earnskow chronometer. Phileas Fogg was dan ook de nauwgezetheid in persoon, wat duidelijk zichtbaar was in de ‘uitdrukking van zijne handen en zijne voeten;' want bij den mensch zoowel als het dier zijn de onderdeelen evenzeer organen, welke de hartstochten en neigingen uitdrukken. Phileas Fogg war also die personifizierte Skrupellosigkeit, die sich im „Ausdruck seiner Hände und Füße“ zeigte; denn sowohl beim Menschen als auch beim Tier sind die Teile gleichermaßen Organe, die die Leidenschaften und Neigungen ausdrücken. Phileas Fogg, then, was the conscientiousness in person, evident in the "expression of his hands and feet;" for in man as well as in animal the parts are as much organs which express the passions and inclinations. Phileas Fogg was een van die mathematisch nauwkeurige mannen, die nooit gehaast en altijd gereed zijn en even spaarzaam met hunne schreden als met hunne bewegingen. Phileas Fogg was one of those mathematically accurate men who are never hurried and always ready, and as sparing with their steps as they are with their movements. Hij deed geen stap te veel, omdat hij altijd den kortsten weg nam. He didn't take a step too much, because he always took the shortest route. Hij veroorloofde zich zelven geen blik naar het plafond, geen enkele overtollige beweging. He didn't allow himself a glance at the ceiling, not a single superfluous movement. Men had hem nog nooit ontroerd of in verwarring gezien. He had never been seen moved or confused. Hij was de minst gejaagde man ter wereld, maar hij kwam altoos bij tijds. He was the least hunted man in the world, but he always came in time. Men zal daaruit begrijpen, waarom hij alleen leefde en, om zoo te zeggen, buiten eenige gemeenschap met de wereld. It will be understood from this why he lived alone and, so to speak, out of any communion with the world. Hij wist dat men in den omgang met de maatschappij in wrijving kwam met de menschen en daar wrijving oponthoud veroorzaakt, ging hij met niemand om. He knew that in dealing with society one came into friction with people, and since friction causes delay, he did not associate with anyone. Wat Jean, bijgenaamd Passepartout, betreft deze was een echte Parijzenaar uit Parijs; gedurende de vijf jaren, welke hij in Engeland had doorgebracht, was hij kamerdienaar geweest, en vruchteloos had hij naar een meester gezocht aan wien hij zich hechten kon. As for Jean, nicknamed Passepartout, he was a real Parisian from Paris; during the five years which he had spent in England he had been a valet, and had searched in vain for a master to whom he could attach himself. Passepartout was geen van die Frontins of Mascarillo's met trotsche houding en onbeschaamden blik. Passepartout was not one of those Frontins or Mascarillos with a proud demeanor and unashamed look. Hij was een goede kerel met vriendelijk gelaat en eenigszins uitstekende lippen, altijd bereid om iets te proeven of te glimlachen, een zachtaardig en gedienstig wezen met een van die volle, bolle gezichten, die men gaarne op den hals van een vriend ziet. He was a good fellow with a friendly countenance and lips somewhat protruding, always ready to taste something or to smile, a gentle and obliging being with one of those full, round faces one likes to see on a friend's neck. Hij had blauwe oogen, eene gezonde kleur, wangen zoo rond dat hij ze zelf zien kon, breede borst, krachtige gestalte, ontwikkelde spieren en bezat eene herculische kracht, die door de lichaamsoefeningen in zijne jeugd bewonderenswaardig was ontwikkeld. He had blue eyes, a healthy complexion, cheeks so round that he could see them for himself, broad chest, strong frame, developed muscles, and possessed a Herculean vigor admirably developed by the exercise of his youth. Zijne donkere haren waren bijna altijd een weinig in wanorde. His dark hair was almost always a little in disarray. Zoo de beeldhouwers der oudheid achttien verschillende manieren kenden, om het haar van Minerva af te beelden, hij kende er slechts eene om het zijne in orde te brengen; drie streken met de kam waren voldoende om zijn toilet te voltooien. If the sculptors of antiquity knew eighteen different ways of representing Minerva's hair, he knew only one of putting his own in order; three strokes with the comb were enough to complete his toilet. Het spraakzame, openhartige karakter van den knecht was niet geheel in overeenstemming met dat van Phileas Fogg; men zou de waarheid te kort doen, zoo men dit beweerde. The talkative, frank character of the servant was not quite in harmony with that of Phileas Fogg; one would be defrauding the truth to assert this. Maar was Passepartout de man, zoo stipt en nauwgezet, als zijn meester vorderde? But was Passepartout the man as punctual and conscientious as his master went on? Dit zou uit de ondervinding blijken Na zijne min of meer onstuimige jeugd verlangde hij bovenal naar rust. Experience would show this. After his more or less turbulent youth, he longed above all for peace. Daar hij de stelselmatigheid van de Engelschen en hunne spreekwoordelijke kalmte had hooren roemen, was hij naar Engeland overgekomen om daar zijn fortuin te beproeven. Having heard the English system and their proverbial composure boasted, he had come to England to try his fortune. Tot dusverre echter was het lot hem niet bijzonder gunstig geweest. Hitherto, however, fate had not been particularly favorable to him. Nergens had hij zijn anker voor goed kunnen neerleggen. Nowhere had he been able to lay his anchor for good. Hij had wel tien meesters gehad. He had had ten masters. Overal was men grillig, onbestendig, jaagde men de avonturen na of ging men gedurig op reis, wat Passepartout volstrekt niet naar den zin was. Everywhere people were capricious, unsteady, people pursued adventures or went on journeys all the time, which Passepartout didn't like at all. Zijn laatste meester, de jonge lord Longsferry, lid van het Parlement, kwam vaak, na den nacht in de oesterhuizen van Haymarket te hebben doorgebracht, op de schouders van politieagenten te huis Daar Passepartout in de eerste plaats achting voor zijn meester wilde gevoelen, had hij eenige eerbiedige opmerkingen gewaagd, die slecht werden opgenomen; het gevolg was, dat hij heenging. His last master, young Lord Longsferry, Member of Parliament, often, after spending the night in the oyster houses of Haymarket, came home on the shoulders of policemen. he made a few deferential remarks, which were poorly received; the result was that he passed away. Toen vernam hij dat de heer Phileas Fogg esq. Then he learned that Mr Phileas Fogg esq. een bediende zocht. was looking for a servant. Hij won inlichtingen omtrent dezen in. He inquired about these. Een man, wiens levenswijze zoo regelmatig was, die altijd des nachts te huis sliep, die niet op reis ging, die nooit, zelfs geen dag, afwezig was, moest wel in zijn geest vallen. A man whose way of life was so regular, who always slept at night at home, who did not travel, who was never absent, not even a day, had to fall into his mind. Hij bood zich dus aan en werd aangenomen op die wijze, als wij mededeelden. So he presented himself and was accepted as we reported. Toen het half twaalf sloeg, was dus Passepartout alleen in het huis van Savilla Row. So when it struck eleven-thirty, Passepartout was alone in Savilla Row's house. Hij begon thans alles eens op te nemen. He now began to take it all in. Hij doorliep het huis van den zolder tot den kelder. He went through the house from the attic to the basement. Overal was het netjes, ordelijk, puriteinsch eenvoudig en goed ingericht voor den dienst. Everywhere was neat, orderly, puritanically simple and well furnished for service. Dit beviel hem. This pleased him. Het maakte op hem den indruk van een fraai slakkenhuis, maar een slakkenhuis verlicht en verwarmd door gas, want gas voorzag in alle eischen van verlichting en verwarming. It gave him the impression of a fine snail shell, but a snail shell lit and heated by gas, for gas provided all the requirements of lighting and heating. Zonder moeite vond hij op de tweede verdieping de kamer, die voor hem bestemd was. Without difficulty, he found the room, which was intended for him, on the second floor. Deze was volkomen naar zijn zin. This one was completely to his liking. Electrische klokken en spreekbuizen stelden haar in gemeenschap met de kamers van zijn meester. Electric bells and mouthpieces shared her with his master's chambers. Op den schoorsteen stond eene pendule, die door een electrischen draad correspondeerde met de pendule in de slaapkamer van Phileas Fogg en de twee uurwerken gaven altijd dezelfde seconde aan. On the chimney was a pendulum, which corresponded by an electric wire to the pendulum in Phileas Fogg's bedroom, and the two clocks always showed the same second. ‘Dat bevalt me, dat bevalt me zeer goed,' sprak Passepartout bij zich zelven. 'I like that, I like that very much,' Passepartout spoke to himself. Hij merkte in die kamer ook een lijstje op dat boven de pendule hing. He also noticed a frame hanging above the pendulum in that room. Dit behelsde het programma van hetgeen hij dagelijks had te doen. This included the program of what he had to do daily. Het bevatte, van des morgens acht ure af, op welk uur Phileas Fogg opstond, tot half twaalf, wanneer hij zich naar de Reform-club begaf om te ontbijten, alle bijzonderheden van den dienst: thee en geroosterd brood ten acht ure drie en twintig minuten; scheerwater ten negen ure zeven en dertig, het haar van zijn meester in orde brengen ten negen ure vijftig enz. It contained, from eight o'clock in the morning, at which hour Phileas Fogg got up, until half past eleven, when he went to the Reform club to have breakfast, all the details of the service: tea and toasted bread at eight o'clock three and twenty minutes; shaving water at nine o'clock seven and thirty, putting his master's hair in order at nine o'clock fifty etc. Van half twaalf des voormiddags tot twaalf ure 's nachts, op welk uur de stelselmatige Engelschman zich te rust begaf, was alles bepaald, voorzien en geregeld. From half past eleven in the morning until twelve o'clock at night, at which hour the systematic Englishman went to rest, everything was determined, planned and arranged. Passepartout had er pleizier in dit programma te bestudeeren en de verschillende punten er van in zijn geheugen te prenten. Passepartout took pleasure in studying this program and memorizing its various points. Wat de garderobe van zijn meester betreft, deze was volmaakt in orde en bewonderenswaardig gerangschikt. As for his master's wardrobe, it was in perfect order and admirably arranged. Elke broek, jas of vest had een nommer, dat correspondeerde met een register, waarop de dagen waren vermeld waarvoor de verschillende stukken waren ingekomen of uitgingen, alsmede den tijd van het jaar, waarin zij op hunne beurt moesten worden gedragen. Each pair of pants, coat or vest had a number, which corresponded to a register, which listed the days for which the various pieces had come in or gone out, as well as the time of year, in which they were to be worn in turn. Hetzelfde stelsel was gevolgd voor de schoenen en laarzen. Das gleiche System wurde für Schuhe und Stiefel befolgt. The same system had been followed for shoes and boots. Kortom, dit huis in Savilla Row, dat in de dagen van den beroemden maar losbandigen Sheridan de tempel der wanorde moest zijn geweest, bevatte thans de gemakkelijkste meubels, die van eene onbekommerde levenswijze getuigden. In short, this house in Savilla Row, which in the days of the famous but profligate Sheridan must have been the temple of disorder, now contained the easiest furniture, testifying to a carefree lifestyle. Er was geen bibliotheek, er waren geene boeken, want deze zouden voor den heer Fogg volkomen nutteloos zijn geweest, daar de Reform-club twee bibliotheken tot zijne beschikking stelde, de een van werken van smaak, de andere van wetenschap. There was no library, there were no books, for these would have been utterly useless to Mr. Fogg, since the Reform club put two libraries at his disposal, one of works of taste, the other of science. In de slaapkamer stond eene brandkast van gemiddelde grootte, die zoowel tegen de dieven als tegen de vlammen bestand was. In the bedroom was a medium-sized safe that was resistant to both thieves and flames. Wapens bevatte het huis niet, geen enkel voorwerp voor den oorlog of de jacht. There were no weapons in the house, no objects for war or hunting. Alles bewees dat de bewoner zeer vredelievend was. Everything proved that the resident was very peaceful. Na de geheele woning tot in de geringste bijzonderheden te hebben opgenomen, wreef Passepartout zich in de handen, zijn breed gelaat begon te glinsteren en vroolijk herhaalde hij bij zich zelven: ‘Het bevalt me; 't is juist een kolfje naar mijne hand. After taking in the entire house in the slightest detail, Passepartout rubbed his hands, his broad face began to glisten and cheerfully he repeated to himself, "I like it; it's right up my alley. Wij zijn het volkomen eens, die mijnheer Fogg en ik. We are in complete agreement, that Mr. Fogg and I. Een huiselijk en ordelijk man. A homely and orderly man. Een echte automaat. A true automaton. Nu, ik ben er niet rouwig om een mechaniek te bedienen.' Now, I'm not sad about operating a mechanic.' Derde hoofdstuk. Third Chapter. Een gesprek dat Phileas Fogg duurte staan kan komen. A conversation that could cost Phileas Fogg dear. Phileas Fogg had om half twaalf zijn huis in Savilla Row verlaten, en na vijf honderd vijf en zeventig maal zijn rechtervoet vóór zijn linker en vijf honderd zes en zeventig maal zijn linker vóór zijn rechter voet gezet te hebben, kwam hij in de Reform-club, een groot gebouw in Pall Mall, dat niet minder dan drie millioen pond gekost heeft. Phileas Fogg had left his home in Savilla Row at eleven-thirty, and after putting his right foot before his left and five hundred seventy-five times his left before his right, he entered the Reform club, a large building in Pall Mall, which cost no less than three million pounds. Phileas Fogg ging terstond naar de eetzaal, waarvan de negen ramen uitkwamen op een fraaien tuin met boomen, die reeds eene gele herfsttint kregen. Phileas Fogg went at once to the dining room, whose nine windows opened onto a beautiful garden with trees, already taking on a yellow autumn hue. Daar nam hij aan de tafel plaats, waar zijn couvert hem reeds wachtte; zijn ontbijt bestond uit een bijgerecht, gekookte visch met ‘reading sauce,' biefstuk met champignons, een gebak gevuld met rabarberstelen en kruisbessen met een stukje Chesterkaas, en bij dat alles voegde hij eenige kopjes thee, bepaald uit China gezonden voor de Reform-club. There he took a seat at the table, where his place setting was already waiting for him; his breakfast consisted of a side dish, boiled fish with "reading sauce," steak with mushrooms, a pastry filled with rhubarb stalks and gooseberries with a piece of Chester cheese, and to all this he added a few cups of tea, sent specifically from China for the Reform club. Om dertien minuten voor éénen stond de gentleman op en begaf hij zich naar de groote zaal, eene prachtige kamer, versierd met schilderijen in rijke lijsten. At thirteen minutes to one, the gentleman rose and made his way to the great hall, a beautiful room decorated with paintings in rich frames. Een bediende legde daar de onopengesneden Times neer vóór zijne plaats, en Phileas Fogg maakte ze los met een vastheid van hand, die getuigde dat hij in dit moeielijk werk zeer ervaren was. A servant there laid down the unopened Times in front of his seat, and Phileas Fogg untied them with a firmness of hand that testified that he was very experienced in this difficult work. Met deze lectuur was Phileas Fogg bezig tot kwart over drieën; de Daily-Telegraph, die daarop volgde, duurde tot het diner. With this reading, Phileas Fogg was occupied until a quarter past three; the Daily-Telegraph, which followed, lasted until dinner. Dit diner was ingericht op dezelfde manier als het ontbijt, slechts met bijvoeging van de ‘royal british sauce.' This dinner was decorated the same way as breakfast, only with the addition of the "royal british sauce. Twintig minuten vóór zessen verscheen de gentleman weder in de groote zaal, en daar verdiepte hij zich in den Morning Chronicle. Twenty minutes before six, the gentleman reappeared in the great hall, and there he immersed himself in the Morning Chronicle. Een half uur later kwamen de verschillende habitué's van de Reform-club opdagen en namen plaats bij den haard, waarin een lekker vuur brandde. Half an hour later, the various habitués of the Reform club showed up and took seats by the fireplace, in which a nice fire was burning. Dit waren Phileas Fogg's gewone medespelers in het whistspel: de ingenieur Andrew Stuart, de bankiers John Sullivan en Samuel Fallentin, de brouwer Thomas Flanagan en Gauthier Ralph, een van de directeuren der Engelsche bank, allen rijke en aanzienlijke personen, zelfs in die club, onder wier leden men de voornaamste industrieele en financieele beroemdheden telde. These were Phileas Fogg's usual fellow players in the whist game: the engineer Andrew Stuart, the bankers John Sullivan and Samuel Fallentin, the brewer Thomas Flanagan and Gauthier Ralph, one of the directors of the English bank, all rich and considerable persons, even in that club, among whose members one counted the leading industrial and financial celebrities. ‘Wel! 'Well! Ralph,' begon Thomas Flanagan, ‘hoe staat het met den diefstal?' 'Ralph,' began Thomas Flanagan, 'what about the theft?' ‘Ja,' antwoordde Andrew Stuart, ‘de bank is haar geld kwijt.' "Yes," Andrew Stuart replied, "the bank lost its money. ‘Ik vertrouw integendeel,' zeide Gauthier Ralph, ‘dat wij den dief wel zullen krijgen. 'On the contrary,' said Gauthier Ralph, 'I trust we will get the thief. Men heeft zeer handige inspecteurs van politie naar Amerika en naar de voornaamste havens van Europa gezonden, zoodat het dien heer moeite zal kosten om hun te ontsnappen.' Very helpful police inspectors have been sent to America and to the main ports of Europe, so it will be difficult for the gentleman to escape from them. ‘Men heeft dus het signalement van den dief?' 'So one has the description of the thief?' vroeg Andrew Stuart. Andrew Stuart asked. ‘Het is eigenlijk geen dief,' antwoordde Gauthier Ralph ernstig. 'It's not actually a thief,' Gauthier Ralph replied gravely. ‘Hoe? 'Wie? 'How? is het geen dief, die vijf en vijftig duizend pond sterling aan bankpapier gestolen heeft?' isn't it a thief, who stole five and fifty thousand pounds sterling worth of bank paper? ‘Neen,' zeide Ralph. 'No,' Ralph said. ‘Is het dan iemand die zaken aan de beurs doet?' "Ist es jemand, der Geschäfte an der Börse macht?" 'Then is it someone who does business at the fair?' ‘De Morning Chronicle verzekert dat het een gentleman is.' 'The Morning Chronicle assures it is a gentleman.' Hij, die dit zeide, was niemand anders dan Phileas Fogg, wiens hoofd even uitstak boven een stapel couranten welke voor hem lagen. He who said this was none other than Phileas Fogg, whose head protruded for a moment above a pile of papers before him. Tegelijkertijd groette Phileas Fogg zijn collega's, die zijn groet beantwoordden. At the same time Phileas Fogg greeted his colleagues, who returned his greeting. De zaak waarover men sprak en waarover de verschillende dagbladen van het Vereenigde Koninkrijk zoo ijverig van gedachten wisselden, was drie dagen geleden, den 29en September gebeurd. The matter about which people were talking and about which the various daily newspapers of the United Kingdom were so zealously discussing had happened three days ago, the 29th of September. Een lias banknoten, de aanzienlijke som van vijf en vijftig duizend pond sterling vertegenwoordigende, was weggenomen van het tafeltje van den eersten boekhouder der Engelsche bank. A note of notes, representing the considerable sum of fifty-five thousand pounds sterling, had been taken from the table of the first bookkeeper of the English bank. Aan hem, dien het verwonderde dat zulk een diefstal zoo gemakkelijk kon gebeuren, gaf de onder-directeur, Gauthier Ralph, eenvoudig ten antwoord, dat juist op dat oogenblik de kassier bezig was om een quitantie te registreeren en dat men niet op alles te gelijk kan letten. To him, who was amazed that such a theft could happen so easily, the deputy director, Gauthier Ralph, simply replied that just at that moment the cashier was busy registering a receipt and that one should not do everything at once. can watch. Men moet niet uit het oog verliezen - iets wat de zaak duidelijker maakt - dat deze uitmuntende instelling, de Engelsche bank, zich zeer veel aan de waardigheid van het publiek laat gelegen zijn. It must not be lost sight--something which makes the matter clearer--that this excellent institution, the English bank, cares deeply about the dignity of the public. Geen wacht, geen oppassers, geen traliewerk! No guards, no keepers, no trellis! Het goud, het zilver en de banknoten zijn aan ieders blikken blootgesteld en liggen schijnbaar ter beschikking van den eerstkomende. The gold, silver and banknotes are exposed to everyone's gaze and are seemingly at the disposal of the first to arrive. Men mocht toch de eerlijkheid van elken voorbijganger niet wantrouwen. One should not mistrust the honesty of every passer-by. Iemand die grondig de Engelsche zeden heeft bestudeerd, vertelt daaromtrent zelfs het volgende. Einer, der sich gründlich mit englischen Umgangsformen beschäftigt hat, sagt sogar folgendes darüber. One who has thoroughly studied English mores even tells the following about it. Eens was hij zeer nieuwsgierig om van nabij een gouden staaf te zien, die zes à acht pond woog en op een tafeltje van den kassier lag, in de zaal, waar hij zich bevond. Einmal war er sehr neugierig, einen sechs oder acht Pfund schweren Goldbarren aus nächster Nähe zu sehen, der auf einem kleinen Tisch lag, der dem Kassierer in der Halle gehörte, in der er sich befand. Once he was very curious to see up close a gold bar weighing six or eight pounds, lying on a cashier's table in the hall where he was. Hij nam deze staaf, bekeek haar, gaf haar aan zijn buurman, deze aan een anderen, zoodat zij van hand tot hand ging, tot in de donkere gang, en niet dan na een half uur terugkwam, zonder dat zelfs de kassier maar even opgekeken had. He took this bar, looked at it, gave it to his neighbor, this to another, so that she passed from hand to hand, into the dark hallway, and did not return until half an hour later, without even the cashier looking up. had. Den 29en September echter liep niet alles op deze wijze af. On September 29, however, not everything ended in this way. De lias banknoten kwam niet terug, en toen de prachtige pendule op den schoorsteenmantel vijf uur sloeg en de instelling gesloten werd, had de Engelsche bank vijf en vijftig duizend pond op hare onkostenrekening te boeken. Die Lias-Banknoten kamen nicht zurück, und als das schöne Pendel auf dem Kaminsims fünf schlug und die Anstalt geschlossen wurde, hatte die englische Bank fünfundfünfzigtausend Pfund auf ihrem Spesenkonto. The lias banknotes did not return, and when the beautiful mantel clock struck five o'clock on the mantelpiece and the institution was closed, the English bank had fifty-five thousand pounds on its expense account. Toen de diefstal goed en deugdelijk was erkend, werden politie-agenten, ‘detectives,' gekozen uit de besten, naar de voornaamste havens gezonden, naar Liverpool, Glasgow, Havre, Suez, Brindisi, New-York enz., met belofte dat, zoo zij den dief opspoorden, hun eene premie van twee duizend pond zou worden toegekend en voorts vijf percent van de som welke nog in zijn bezit werd gevonden. Als der Diebstahl ordnungsgemäß und ordnungsgemäß zugegeben worden war, wurden Polizeibeamte, „Detektive“, ausgewählt aus den Besten, zu den wichtigsten Häfen geschickt, nach Liverpool, Glasgow, Havre, Suez, Brindisi, New York usw., mit dem Versprechen, dass Wenn sie den Dieb aufspürten, erhielten sie ein Kopfgeld von zweitausend Pfund plus fünf Prozent der in seinem Besitz gefundenen Summe. When the theft was properly and properly acknowledged, police officers, "detectives," selected from among the best, were sent to the major ports, to Liverpool, Glasgow, Havre, Suez, Brindisi, New York, etc., with a promise that, if they tracked down the thief, they would be awarded a bounty of two thousand pounds, and five percent of the sum still found in his possession. In afwachting van de inlichtingen, welke zouden voortspruiten uit het onderzoek, dat terstond was ingesteld, hadden die inspecteurs in last, om met de meeste nauwlettendheid alle reizigers gade te slaan, die mochten aankomen of vertrekken. While awaiting the information which would result from the investigation, which had been immediately opened, those inspectors were ordered to observe with the utmost attention all travelers arriving or departing. Nu had men, zoo als de Morning Chronicle zeide, reden om te onderstellen, dat hij, die de bank bestolen had, geen deel uitmaakte van een der dievenbenden in Engeland. Now, as the Morning Chronicle said, there was reason to suppose that he who had robbed the bank was not part of any of the thieves in England. Op dien 29en September was een onbekend heer, die er zeer fatsoenlijk uitzag en zelfs een voornaam voorkomen had in de zaal der uitbetalingen gezien, waar de diefstal had plaats gehad. On September 29th an unknown gentleman who looked very decent and had even seen a distinguished appearance in the payout room where the theft had taken place. Door de ingestelde enquête had men vrij nauwkeurig het signalement van dien heer kunnen opmaken, dat nu terstond aan alle detectives in het geheele Rijk gezonden werd. The inquiry instituted would have made it possible to draw up quite accurately the description of this gentleman, which was immediately sent to all detectives throughout the Reich. Eenige optimisten - en daaronder was Gauthier Ralph - achtten het op dien grond vrij waarschijnlijk, dat de dief niet ontsnappen zou. Some optimists—among them Gauthier Ralph—thought it quite probable, on that account, that the thief would not escape. Zooals men denken kan, was deze gebeurtenis het onderwerp van alle gesprekken in Londen en geheel Engeland. As may be imagined, this event was the subject of all conversations in London and all of England. Men twistte er over en men koos zelfs met eenigen hartstocht partij vóór of tegen de waarschijnlijkheid dat de politie der hoofdstad in hare pogingen zou slagen. They argued about it, and even took sides with some fervor for or against the probability that the police of the capital would succeed in their efforts. Te verwonderen was het dus niet, dat ook de leden der Reform-club hetzelfde onderwerp behandelden, vooral niet, omdat een van de onderdirecteuren der bank zich onder hen bevond. It was therefore not surprising that the members of the Reform Club also treated the same subject, especially since one of the deputy directors of the bank was among them. De heer Gauthier Ralph twijfelde niet aan den goeden uitslag van het onderzoek en was van oordeel, dat de uitgeloofde premie in hooge mate strekken moest om den ijver en het doorzicht van de politie te versterken. Mr. Gauthier Ralph had no doubts about the good result of the inquiry, and was of the opinion that the bounty being promised should serve to a great extent to enhance the diligence and intelligence of the police. Diens collega Andrew Stuart daarentegen was er verre van af zijn vertrouwen te deelen. His colleague Andrew Stuart, on the other hand, was far from sharing his confidence. De strijd werd dan ook voortgezet aan de whisttafel tusschen de heeren Stuart, Flanagan, Fallentin en Fogg. The battle, therefore, continued at the whist table between Messrs. Stuart, Flanagan, Fallentin, and Fogg. Onder het spelen spraken de spelers niet, maar tusschen de robbers door herleefde het afgebroken gesprek telkens in zijne volle kracht. While the players were playing, the players did not speak, but between the robbers the broken conversation revived in its full force. ‘Ik houd vol,' zeide Andrew Stuart, ‘dat de kansen ten gunste zijn van den dief, die een zeer handig man moet zijn.' 'I maintain,' said Andrew Stuart, 'that the odds are in favor of the thief, who must be a very handy man.' ‘Kom, kom!' "Come, come! antwoordde Ralph, ‘er is geen enkel land, waar hij een schuilplaats zou kunnen vinden.' replied Ralph, "there is no land where he could find refuge." ‘Nu nog mooier!' "Now even more beautiful!" ‘Waar zou hij naar toe gaan?' 'Where would he go?' ‘Ik weet er niets van,' antwoordde Andrew Stuart, ‘maar dit weet ik wel, dat de wereld groot genoeg is.' "I know nothing about it," replied Andrew Stuart, "but this I do know, that the world is big enough." ‘Dat was zij voorheen.'.... 'She was before.'..... zeide Phileas Fogg half luid; ‘u moet coupeeren, mijnheer,' ging hij voort, de kaarten aan Thomas Flanagan toeschuivende. said Phileas Fogg, half loudly; "You must cut, sir," he continued, handing the cards over to Thomas Flanagan. Het gesprek werd gedurende den robber niet vervolgd Maar al spoedig verbrak Andrew Stuart de stilte door te zeggen: ‘Hoe, voorheen? The conversation was not continued during the robbery. But soon Andrew Stuart broke the silence by saying, 'How, before? Is de wereld misschien kleiner geworden?' Has the world perhaps gotten smaller? ‘Zonder twijfel,' hernam Gauthier Ralph. 'Without a doubt,' Gauthier Ralph resumed. ‘Ik ben van dezelfde meening als mijnheer Fogg: de wereld is kleiner geworden, omdat men haar nu in tienmaal minder tijd omreist dan honderd jaar geleden. 'I am of the same opinion as Mr. Fogg: the world has become smaller because it is now circumnavigated in ten times less time than a hundred years ago. En dat zal in het geval, waarin wij nu verkeeren, de nasporingen zeer bespoedigen.' And that will greatly speed up the investigations in the situation we are in now.' ‘Maar voor den dief is het vluchten nu ook zooveel gemakkelijker geworden.' "But for the thief fleeing has become so much easier now." ‘Gij moet spelen, mijnheer Stuart,' zeide Phileas Fogg. 'Thou must play, Mr. Stuart,' said Phileas Fogg. Maar de ongeloovige Stuart was nog niet overtuigd en nauwelijks was het spel uit, of hij zeide: ‘Ik moet zeggen, mijnheer Ralph, dat gij al een zeer aardige manier hebt, om te bewijzen dat de wereld kleiner is geworden. But the incredulous Stuart was not yet convinced, and scarcely was the game over when he said: 'I must say, Mr. Ralph, that you already have a very nice way of proving that the world has become smaller. Omdat men de wereld kan omreizen in drie maanden...' ‘In tachtig dagen', verbeterde Phileas Fogg. Because one can circumnavigate the world in three months...' 'In eighty days,' Phileas Fogg corrected. ‘Inderdaad, heeren,' voegde John Sullivan er bij, ‘sedert de sectie Rothal-Allahabad van den Great-Indian Peninsular-spoorweg is geopend, maakt de Morning Chronicle de volgende berekening: 'Indeed, gentlemen,' John Sullivan added, 'since the Rothal-Allahabad section of the Great-Indian Peninsular railroad was opened, the Morning Chronicle has made the following calculation: Van Londen naar Suez over den Mont-Cenis en Brindisi, spoorweg en mailbooten, 7 dagen. From London to Suez over Mont-Cenis and Brindisi, railway and mail boats, 7 days.

Van Suez naar Bombay, mailbooten, 13 dagen. From Suez to Bombay, mail boats, 13 days.

Van Bombay naar Calcutta, spoorweg, 3 dagen. From Bombay to Calcutta, railroad, 3 days.

Van Calcutta naar Hongkong (China), mailboot,  13 dagen. From Calcutta to Hong Kong (China), mail boat, 13 days.

Van Hongkong naar Yokohama (Japan), mailboot,  6 dagen. From Hong Kong to Yokohama (Japan), mail boat, 6 days.

Van Yokohama naar San-Francisco, mailboot, 22 dagen. From Yokohama to San-Francisco, mail boat, 22 days.

Van San-Francisco naar New-York, . From San-Francisco to New-York, . spoorweg, 7 dagen railroad, 7 days

Van New-York naar Londen, mailboot en spoorweg, 9 dagen. From New-York to London, mail boat and railroad, 9 days.

_____ 80 dagen.' _ 80 days. ‘Juist, tachtig dagen,' zeide Andrew Stuart, die door onoplettendheid een vrije kaart troefde; ‘maar daaronder niet begrepen, het slechte weer, tegenwind, schipbreuk, derailleeren enz.' 'Right, eighty days,' said Andrew Stuart, who by inadvertence trumped a free card; 'but not including that, the bad weather, headwinds, shipwreck, derailing, etc.' ‘Alles er onder begrepen,' antwoordde Phileas Fogg, doorspelende, want ditmaal eerbiedigde het gesprek het spel niet meer.' 'All included,' replied Phileas Fogg, playing on, for this time the conversation no longer respected the game.' ‘Zelfs wanneer de Hindoes of de Indianen de rails opbraken,' riep Andrew Stuart; ‘wanneer zij den trein tegenhouden, de waggons plunderen en de reizigers scalpeeren.' "Even when the Hindus or the Indians broke the rails," cried Andrew Stuart; "when they stop the train, loot the wagons and scalp the travelers." ‘Alles er onder begrepen,' herhaalde Phileas Fogg, die zijn spel nederlegde en nog twee troeven in zijn hand toonde. "All included," repeated Phileas Fogg, putting down his game and showing two more trumps in his hand. Andrew Stuart, wiens beurt het was om te wasschen, nam de kaarten op, zeggende: ‘Theoretisch hebt ge gelijk, mijnheer Fogg, maar in de practijk....' ‘In de practijk ook, mijnheer Stuart.' Andrew Stuart, whose turn it was to wash, picked up the cards, saying: 'Theoretically you are right, Mr. Fogg, but in practice....' 'In practice too, Mr. Stuart.' ‘Ik zou het u wel eens willen zien doen.' "I'd like to see you do it." ‘Dit staat aan u. Laten wij samen vertrekken.' 'This is up to you. Let us leave together.' ‘De hemel beware me!' "Heaven save me!" riep Stuart; ‘maar ik wil wel wedden om vier duizend pond sterling, dat zulk een reis op zulke voorwaarden onmogelijk is.' cried Stuart; "but I'll bet four thousand pounds sterling that such a journey is impossible on such terms." ‘Integendeel, zeer mogelijk,' antwoordde Fogg. "On the contrary, very possible," replied Fogg. ‘Nu, maak ze dan!' "Now, make them!" ‘De reis om de wereld in tachtig dagen?' "The trip around the world in eighty days? ‘Ja.' 'Yes.' ‘Ik wil wel.' 'I want to.' ‘Wanneer?' "When? ‘Terstond. 'Immediately. Maar het spreekt van zelf, dat ik het op uw kosten doe.' But it goes without saying that I will do it at your expense.' ‘Dat is krankzinnigenwerk!' 'That's insane!' riep Andrew Stuart, die zich ongerust begon te maken over de hardnekkigheid van zijn medespeler. cried Andrew Stuart, who was beginning to worry about his fellow player's persistence. ‘Kom! 'Come! laten wij liever spelen.' let's rather play.' ‘Geef dan over,' zeide Phileas Fogg, ‘want gij hebt verkeerd gegeven.' "Then surrender," said Phileas Fogg, "for thou hast given wrong." Andrew Stuart nam de kaarten met bevende hand, maar eensklaps ze op tafel nederleggende, zeide hij: ‘welnu, ja mijnheer Fogg, ik wed om vier duizend pond!...' Andrew Stuart took the cards with a trembling hand, but suddenly laying them down on the table, he said: 'Well, yes, Mr. Fogg, I'll bet four thousand pounds!...' ‘Beste Stuart,' zeide Fallentin, ‘bedaar toch. 'Dear Stuart,' said Fallentin, 'be still. Het is geen ernst.' It's not serious.' ‘Als ik zeg: ik wed,' zeide Andrew Stuart, ‘dan meen ik het ook.' 'When I say I bet,' said Andrew Stuart, 'I mean it.' ‘Goed,' zeide Fogg. 'Good,' Fogg said. Toen, zich tot zijn collega's wendende, ging hij voort: ‘Ik heb twintig duizend pond bij de gebroeders Baring staan. Then, turning to his colleagues, he continued: 'I have twenty thousand pounds with the Baring brothers. Ik heb ze er gaarne voor over...' ‘Twintig duizend pond!' I'll gladly pay them for it—' 'Twenty thousand pounds!' riep John Sullivan. cried John Sullivan. ‘Twintig duizend pond die gij door een onvoorzien oponthoud kunt verliezen.' "Twenty thousand pounds which thou mayest lose by an unforeseen delay." ‘Onvoorziene dingen bestaan niet,' hernam Fogg kalm. "There are no unforeseen things," said Fogg calmly. ‘Maar, mijnheer Fogg, de tijd van tachtig dagen is het minimum van tijd, dat men er voor berekend heeft.' "But, Mr. Fogg, the time of eighty days is the minimum time calculated for it." ‘Een goed besteed minimum is voor alles voldoende.' "A minimum well spent is enough for everything." ‘Maar om het niet te overschrijden moet men met wiskunstige juistheid van den spoorweg op de mailboot en van de mailboot op den spoorweg overspringen.' "But in order not to exceed it, one must jump with mathematical accuracy from the railway to the steamer and from the steamer to the railway." ‘Ik zal wiskunstig overspringen.' "I'll skip mathematically." ‘Dat is scherts!' "That's jest!" ‘Een goed Engelschman schertst nooit, wanneer er sprake is van zulk eene gewichtige zaak als eene weddenschap,' antwoordde Phileas Fogg. 'A good Englishman never jests when such a weighty matter as a bet is involved,' replied Phileas Fogg. ‘Ik wed tegen ieder die maar wil, twintig duizend pond, dat ik de wereld zal rondreizen in tachtig dagen, dat is duizend negen honderd twintig uren of honderd vijftien duizend twee honderd minuten. 'I bet you twenty thousand pounds to anyone who will, that I will travel around the world in eighty days, which is one thousand nine hundred twenty hours or one hundred fifteen thousand two hundred minutes. Neemt gij het aan?' Do you accept it?' ‘Wij nemen het aan!' "We'll take it! antwoordden de heeren Stuart, Fallentin, Sullivan, Flanagan en Ralph, na het met elkander eens te zijn geworden. replied Messrs. Stuart, Fallentin, Sullivan, Flanagan, and Ralph, after reaching agreement. ‘Goed,' zeide Fogg. 'Good,' Fogg said. ‘De trein naar Dover vertrekt om kwart voor negenen. 'The train to Dover leaves at a quarter to nine. Daar zal ik mede op reis gaan.' I will go on a journey with that.' ‘Van avond nog?' "Tonight?" vroeg Stuart. Stuart asked. ‘Dezen avond,' antwoordde Fogg. 'This evening,' Fogg replied. ‘Alzoo,' ging hij voort, een zak-almanak raadplegende, ‘het is heden woensdag, 2 October, ik moet in Londen terug zijn, in deze zaal zelve van de Reform-club, op zaterdag 21 December, kwart vóór negenen, en zoo ik er niet ben, zullen de twintig duizend ponden bij de gebroeders Baring gedeponeerd u rechtmatig toebehooren. "So," he went on, consulting a pocket almanac, "it is this Wednesday, October 2, I must be back in London, in this very hall of the Reform Club, on Saturday, December 21, a quarter to nine, and if I am not there, the twenty thousand pounds deposited with the Baring brothers will rightfully belong to you. Ziedaar een wissel voor die som.' There's a bill of exchange for that sum.' Er werd een proces-verbaal van de weddenschap opgemaakt en terstond door de zes belanghebbenden geteekend. An official report of the bet was drawn up and immediately signed by the six interested parties. Phileas Fogg was onder dit alles zeer kalm gebleven. Phileas Fogg had remained very calm under all this. Hij had zeker niet gewed om te winnen, en had slechts zijn twintig duizend pond - de helft van zijn vermogen - verbonden, omdat hij voorzag dat hij het andere gedeelte zou moeten uitgeven, ten einde dit moeielijke, om niet te zeggen onuitvoerbare, plan te volbrengen. He certainly had not bet to win, and had only committed his twenty thousand pounds - half his fortune - because he foresaw that he would have to spend the other part in order to accomplish this difficult, if not impossible, plan. to accomplish. Wat zijne tegenpartij betreft, deze was meer onder den indruk, niet zoozeer om de waarde van den inzet, dan wel omdat zij er eenig bezwaar in maakte om te wedden tegen hetgeen toch onmogelijk kon bereikt worden. As for his adversary, he was more impressed, not so much for the value of the stake, as because she had some objection to betting against what could not possibly be achieved. Het sloeg zeven uur. It struck seven. Men stelde Fogg voor om dezen robber te staken, opdat hij zijn toebereidselen voor de reis zou kunnen maken. It was suggested that Fogg stop this sealer that he might make his preparations for the journey. ‘Ik ben altijd klaar,' antwoordde de kalme gentleman, en gaf de kaarten. "I'm always ready," replied the calm gentleman, handing the cards. ‘Ruiten troef,' zeide hij. "Trump trumps," he said. ‘U zit voor, mijnheer Stuart.' "You preside, Mr. Stuart."