×

We gebruiken cookies om LingQ beter te maken. Als u de website bezoekt, gaat u akkoord met onze cookiebeleid.


image

Short Stories In Dutch For Beginners, Een heel bijzondere excursie - Hoofdstuk 3 – De verrassing

Een heel bijzondere excursie - Hoofdstuk 3 – De verrassing

Hoofdstuk 3 – De verrassing

Sylvia kon het niet geloven. ‘Er branden lichten in het huis!' riep ze. Ze volgde het pad naar de rivier. Ze liet haar rugzak achter naast een boom. Sylvia ging naar het huis.

Het was laat in de middag, maar ze zag zeker oranje licht binnen. Ze liep om het huis heen. Ze wilde zien wie er binnen was. Het moest Joris zijn!

‘Hallo?' schreeuwde ze. ‘Hier ben ik, Sylvia!' Niemand antwoordde. Plotseling kwam er een geluid uit het huis. Oké, Joris, dacht Sylvia. Dit is niet leuk meer! Sylvia liep naar de deur en deed hem open. Ze was totaal niet voorbereid op wat ze zag.

Iedereen die ze kende was er! Er waren zoveel mensen in het huis! Haar moeder was daar, andere familieleden, zelfs haar vriendinnen Claudia en Veronica!

‘Sylvia!' riep haar moeder. ‘Ik ben zo blij dat je er bent.'

‘Hallo,' zei Sylvia voorzichtig. Wat gebeurt hier?

‘Nou,' zei haar moeder. ‘Ga zitten. Ik zal het even uitleggen.'

Sylvia ging op het oude bed zitten. ‘Wat is er aan de hand?' zei ze uiteindelijk. Iedereen om haar heen keek bezorgd. Niemand zei iets.

‘Waar is papa?' vroeg ze aan haar moeder.

‘Hij is op zijn werk. Hij komt gauw,' antwoordde haar moeder.

Ze keek de kamer rond. ‘Kan iemand me alsjeblieft vertellen wat er aan de hand is?' vroeg ze.

Haar moeder ging staan en begon te praten. ‘We denken dat Joris verdwenen is. We denken dat hij door een wezen is meegenomen.'

‘Wat zeg je? Hoe weet je dat we een wezen hebben gezien?'

‘Joris heeft ons een bericht gestuurd. Hij zei dat hij hulp nodig had. En toen was de batterij van zijn mobieltje leeg. We zijn hier om Joris te vinden.'

‘Nu?' vroeg Sylvia verbaasd.

‘Ja nu.'

Allemaal pakten ze hun rugzak. Ze deden hun zaklantaarns aan. Ze stonden klaar om op zoek te gaan naar Joris. Ze verlieten in groepjes het huis.

Sylvia stopte even bij de deur. Ze bleef daar een tijdje staan. Ik begrijp het gewoon niet, dacht ze. Joris zou niet zomaar alleen ervan door gaan. Hij zou me niet bang willen maken. En waarom stuurde hij een bericht naar mama? Waarom niet naar mij? En waarom zijn al mijn vriendinnen hier? En niet zijn vrienden? Zij schudde haar hoofd. Er klopt iets niet …

Even later keek Sylvia om zich heen. Ze kon geen groepjes meer zien! Ze kon niemand meer zien! ‘Waar zijn jullie?' riep ze. ‘Hallo? Kan iemand me horen?' Sylvia liep naar het bos toe. Misschien zijn ze daar allemaal, dacht ze. Terwijl ze liep, pakte ze een zaklantaarn uit haar rugzak. Ze deed hem aan want het werd weer donker.

‘Waar zijn jullie allemaal? Is hier iemand?' riep ze. Er antwoordde niemand. Ik begrijp het niet, dacht ze. Ze keek om zich heen in het donkere bos. Plotseling draaide ze zich om. Het was beter om in het oude huis te wachten dan in het donker in het bos te lopen!

Sylvia ging terug naar het huis en ging weer op het oude bed zitten. Ze wachtte een paar minuten. Er kwam niemand. Plotseling hoorde Sylvia een geluid in de keuken. Ze kwam van het bed af. Ze liep langzaam naar de keuken. Ze probeerde geen geluid te maken. Ze wilde zien wat er aan de hand was. Misschien waren het haar vriendinnen? Of haar moeder? Ze deed de zaklantaarn aan. Toen zag ze het - het wezen! Het was erg lelijk en het kwam op haar af! Sylvia schreeuwde en rende het huis uit.

‘Help!' Help!' riep ze. Er was niemand. Ze rende zo snel ze kon. Maar het wezen was sneller dan zij. Het was al snel vlak achter haar. Sylvia draaide zich om om het te zien. Ze viel in paniek op de grond. Ze was erg bang, dus begon ze te schoppen. Het wezen hield haar benen vast. Ze kon niet ontsnappen!

Sylvia bleef vechten. Maar plotseling stopte het wezen en ging het staan. Het stak een hand uit naar Sylvia. Het wilde haar helpen om op te staan! ‘Wat is hier aan de hand?' dacht Sylvia.

Plotseling zag Sylvia beweging om haar heen. Al haar vriendinnen en familieleden kwamen uit het bos. Ze hadden hun zaklantaarns aan. Maar ze hadden ook iets anders in hun hand— kaarsen! En ze zongen iets. Ze kende het liedje goed.

Op dat moment begreep Sylvia alles. Het wezen trok zijn kostuum uit. Het was haar vader! ‘Hartelijk gefeliciteerd met je verjaardag, Sylvia!' zei hij. Toen zong hij met de anderen mee.

‘Lang zal ze leven!' zong iedereen om haar heen. Sylvia wist niet of ze moest lachen of huilen.

‘Papa, was jij het wezen? Was jij het de hele tijd?' vroeg Sylvia verbaasd.

‘Ja, schat. Ja, ik was het de hele tijd. Ik vond het leuk die rol te mogen spelen!' lachte hij. Toen ging hij verder, ‘we hadden het feest gisteren gepland. Maar toen gebeurde er iets op het kantoor van je moeder. Dus moesten we het feest tot vandaag uitstellen. Joris had een geweldig plan. Het was zijn idee om je voor de gek te houden. Hij deed dat om je twee dagen naar hier te krijgen.'

‘Echt waar? Ja, hij heeft me zeker voor de gek gehouden,' zei Sylvia terwijl ze om zich heen keek. ‘En waar is Joris?'

Joris kwam van achter een boom uit. Hij was helemaal schoon en hij was helemaal veilig.

‘Het spijt me, Sylvia,' zei Joris. ‘We hebben je flink voor de gek gehouden. Maar we wilden je een verjaardag geven om nooit te vergeten. En je krijgt echt een geweldig cadeau!'

Sylvia's vader gaf haar een verjaardagskaart.

‘In ruil voor die grap? Dan moet het beslist een geweldig cadeau zijn!' zei Sylvia lachend. Ze vouwde de kaart open. Er zaten verschillende papiertjes in. ‘Wat is dit?' vroeg ze en keek om zich heen.

Sylvia's vriendinnen en familieleden tilden haar op. Ze droegen haar naar de voorkant van het huis. ‘We hebben dit oude huis voor je gekocht, schat! Het huis is je verjaardagscadeau!' zei haar moeder.

Sylvia's vader kwam bij hen staan. ‘We gaan het samen restaureren,' voegde hij eraan toe. ‘Het wordt je zomerhuis!' Sylvia begon te lachen. Toen begon ze te huilen van opluchting. Joris was veilig. Zij was veilig. En dit gekke oude huisje was van haar!

Eindelijk kon Sylvia weer praten. ‘Nou,' begon ze, ‘ik wil jullie allemaal bedanken voor de verjaardagsverrassing. En mam, pap, ik kan niet geloven dat dit huis van mij is, dank je wel!'

Toen keek ze haar vader en Joris aan. ‘Pap, dat was een hele voorstelling. Ik wil het wezen even een belangrijk advies geven. Hij is als bezoeker nooit meer welkom!' De groep lachte en zong toen nog wat meer. Toen liepen ze het huisje binnen. Het was tijd voor koffie en gebak. Het was ook tijd voor het feestvarken om even goed uit te rusten!

Hoofdstuk 3 Overzicht

Samenvatting

Sylvia keert terug naar het huisje om Joris te zoeken. Er brandt licht. Ze gaat naar binnen. Haar familieleden en vriendinnen zijn er. Ze zeggen dat ze er zijn om Joris te zoeken. Sylvia begrijpt het niet. Haar vriendinnen gaan in het bos zoeken. Sylvia denkt na over haar situatie. Ze gaat terug naar het huisje. Daar ziet ze het wezen. Ze rent en hij volgt haar naar het bos. Ze valt en vecht, maar daarna helpt het wezen haar weer opstaan. Het is eigenlijk haar vader! Het wezen is een deel van haar verjaardagsverrassing en het huisje is haar cadeau.

Een heel bijzondere excursie - Hoofdstuk 3 – De verrassing Ein ganz besonderer Ausflug - Kapitel 3 - Die Überraschung A very special excursion - Chapter 3 - The surprise Ypatinga ekskursija - 3 skyrius - Staigmena Wyjątkowa wycieczka - Rozdział 3 - Niespodzianka Uma excursão muito especial - Capítulo 3 - A surpresa Необычная экскурсия - Глава 3 - Сюрприз Çok özel bir gezi - Bölüm 3 - Sürpriz Особлива екскурсія - Розділ 3 - Сюрприз 一次非常特别的旅行 - 第 3 章 - 惊喜

**Hoofdstuk 3 – De verrassing** Chapter 3 - The surprise

Sylvia kon het niet geloven. Sylvia couldn't believe it. 西尔维娅简直不敢相信。 ‘Er branden lichten in het huis!' riep ze. "There are lights on in the house!" she cried. “屋子里还亮着灯呢!”她喊道。 Ze volgde het pad naar de rivier. She followed the path to the river. Podążyła ścieżką w kierunku rzeki. 她沿着小路来到河边。 Ze liet haar rugzak achter naast een boom. She left her backpack next to a tree. 她把背包落在一棵树旁边。 Sylvia ging naar het huis. Sylvia went to the house. 西尔维娅去了房子。

Het was laat in de middag, maar ze zag zeker oranje licht binnen. It was late afternoon, but she definitely saw orange light inside. 虽然已经是下午晚些时候了,但她确实看到了里面的橙色光芒。 Ze liep om het huis heen. She walked around the house. 她在房子里走来走去。 Ze wilde zien wie er binnen was. She wanted to see who was inside. 她想看看里面是谁。 Het moest Joris zijn! It had to be Joris! باید جوریس بود! 一定是乔里斯!

‘Hallo?' schreeuwde ze. "Hello?" she shouted. 'سلام؟' او داد زد. '你好?'她喊道。 ‘Hier ben ik, Sylvia!' Niemand antwoordde. "Here I am, Sylvia! No one answered. Plotseling kwam er een geluid uit het huis. Suddenly a sound came from the house. ناگهان صدایی از خانه آمد. 突然屋里传来声音。 Oké, Joris, dacht Sylvia. Okay, Joris, Sylvia thought. Dit is niet leuk meer! This is not fun anymore! این دیگر سرگرم کننده نیست! 这不再有趣了! Sylvia liep naar de deur en deed hem open. Sylvia walked to the door and opened it. Ze was totaal niet voorbereid op wat ze zag. She was totally unprepared for what she saw. او برای آنچه می دید کاملاً آماده نبود. 她对所看到的一切完全没有准备。

Iedereen die ze kende was er! Everyone she knew was there! 她认识的每个人都在那里! Er waren zoveel mensen in het huis! There were so many people in the house! اینقدر آدم تو خونه بود! 屋子里竟然有这么多人! Haar moeder was daar, andere familieleden, zelfs haar vriendinnen Claudia en Veronica! Her mother was there, other family members, even her friends Claudia and Veronica! 她的母亲也在场,其他家庭成员也在场,甚至还有她的朋友克劳迪娅和维罗妮卡!

‘Sylvia!' riep haar moeder. "Sylvia!" her mother called out. “西尔维娅!”她妈妈喊道。 ‘Ik ben zo blij dat je er bent.' "I'm so glad you're here.

‘Hallo,' zei Sylvia voorzichtig. 'Hello,' Sylvia said cautiously. سیلویا با دقت گفت: سلام. “你好。”西尔维娅小心翼翼地说。 Wat gebeurt hier? What is happening here? اینجا چه خبر است؟

‘Nou,' zei haar moeder. 'Well,' her mother said. “好吧,”她妈妈说。 ‘Ga zitten. 'Sit down. Ik zal het even uitleggen.' Let me explain. بگذار توضیح بدهم.' Pozwól mi wyjaśnić. 让我解释。'

Sylvia ging op het oude bed zitten. Sylvia sat down on the old bed. سیلویا روی تخت قدیمی نشست. ‘Wat is er aan de hand?' zei ze uiteindelijk. "What's going on?" she finally said. 'چه خبره؟' او در نهایت گفت. '到底是怎么回事?'她最后说道。 Iedereen om haar heen keek bezorgd. Everyone around her looked concerned. همه اطرافیان نگران نگاه می کردند. 周围的人都露出关切的表情。 Niemand zei iets. No one said anything. 没有人说什么。

‘Waar is papa?' vroeg ze aan haar moeder. "Where's Daddy?" she asked her mother.

‘Hij is op zijn werk. 'He's at work. 'اون سر کاره. Hij komt gauw,' antwoordde haar moeder. He's coming soon," her mother replied. او به زودی اینجا خواهد آمد.» مادرش پاسخ داد.

Ze keek de kamer rond. She looked around the room. 她环顾房间。 ‘Kan iemand me alsjeblieft vertellen wat er aan de hand is?' vroeg ze. "Can someone please tell me what's going on?" she asked.

Haar moeder ging staan en begon te praten. Her mother stood up and started talking. ‘We denken dat Joris verdwenen is. 'We think Joris has disappeared. “我们认为乔里斯已经失踪了。 We denken dat hij door een wezen is meegenomen.' We think he was taken by a creature. 我们认为他被某种生物带走了。”

‘Wat zeg je? 'What are you saying? Hoe weet je dat we een wezen hebben gezien?' How do you know we saw a creature?

‘Joris heeft ons een bericht gestuurd. 'Joris sent us a message. Hij zei dat hij hulp nodig had. He said he needed help. 他说他需要帮助。 En toen was de batterij van zijn mobieltje leeg. And then his cell phone battery died. 然后他的手机电池没电了。 We zijn hier om Joris te vinden.' We're here to find Joris. ما اینجا هستیم تا جوریس را پیدا کنیم.

‘Nu?' vroeg Sylvia verbaasd. "Now?" asked Sylvia in surprise. 'اکنون؟' سیلویا با تعجب پرسید. '现在?'西尔维娅惊讶地问道。

‘Ja nu.' 'Yes now.'

Allemaal pakten ze hun rugzak. All grabbed their backpacks. همه کوله هایشان را گرفتند. 他们都抓起了背包。 Ze deden hun zaklantaarns aan. They turned on their flashlights. چراغ قوه هایشان را روشن کردند. 他们打开了手电筒。 Ze stonden klaar om op zoek te gaan naar Joris. They were ready to go looking for Joris. آنها آماده بودند تا به دنبال جوریس بگردند. 他们准备寻找乔里斯。 Ze verlieten in groepjes het huis. They left the house in groups. دسته دسته از خانه خارج شدند. 他们三五成群地离开了家。

Sylvia stopte even bij de deur. Sylvia stopped at the door for a moment. سیلویا دم در مکث کرد. 西尔维娅在门口停了下来。 Ze bleef daar een tijdje staan. She stood there for a while. مدتی آنجا ایستاد. 她在那里站了一会儿。 Ik begrijp het gewoon niet, dacht ze. I just don't understand, she thought. 我只是不明白,她想。 Joris zou niet zomaar alleen ervan door gaan. Joris would not just walk off on his own. جوریس به تنهایی فرار نمی کند. 乔里斯不会一个人逃跑。 Hij zou me niet bang willen maken. He wouldn't want to scare me. او نمی خواهد مرا بترساند. 他不想吓到我。 En waarom stuurde hij een bericht naar mama? And why did he send a message to Mom? و چرا به مامان پیام داد؟ 他为什么给妈妈发信息? Waarom niet naar mij? Why not to me? چرا به من نه؟ En waarom zijn al mijn vriendinnen hier? And why are all my girlfriends here? و چرا همه دوستان من اینجا هستند؟ En niet zijn vrienden? And not his friends? Zij schudde haar hoofd. She shook her head. سرش را تکان داد. 她摇摇头。 Er klopt iets niet … Something is not right ... یه چیزی اشتباهه… 出了点问题……

Even later keek Sylvia om zich heen. A moment later, Sylvia looked around. لحظه ای بعد سیلویا به اطراف نگاه کرد. 过了一会儿,西尔维娅环顾四周。 Ze kon geen groepjes meer zien! She couldn't see any more groups! 她再也看不到任何团体了! Ze kon niemand meer zien! She couldn't see anyone anymore! ‘Waar zijn jullie?' riep ze. "Where are you?" she called out. ‘Hallo? 'Hello? Kan iemand me horen?' Sylvia liep naar het bos toe. Can anyone hear me? Sylvia walked toward the forest. Czy ktoś mnie słyszy? Sylvia poszła w kierunku lasu. Misschien zijn ze daar allemaal, dacht ze. Maybe they're all there, she thought. Terwijl ze liep, pakte ze een zaklantaarn uit haar rugzak. As she walked, she grabbed a flashlight from her backpack. Ze deed hem aan want het werd weer donker. She put it on because it was getting dark again. روشنش کرد چون دوباره تاریک شده بود. 她打开了它,因为天又黑了。

‘Waar zijn jullie allemaal? 'Where are you all? Is hier iemand?' riep ze. Is anyone here?" she called out. Er antwoordde niemand. No one answered. Ik begrijp het niet, dacht ze. I don't understand, she thought. Ze keek om zich heen in het donkere bos. She looked around the dark forest. او به اطراف جنگل تاریک نگاه کرد. 她环顾黑暗的森林。 Plotseling draaide ze zich om. Suddenly she turned around. ناگهان او چرخید. 突然她转过身来。 Het was beter om in het oude huis te wachten dan in het donker in het bos te lopen! It was better to wait in the old house than to walk in the forest in the dark! انتظار در خانه قدیمی بهتر از راه رفتن در جنگل در تاریکی بود! 与其在黑暗中在树林里行走,不如在老房子里等待!

Sylvia ging terug naar het huis en ging weer op het oude bed zitten. Sylvia went back to the house and sat back down on the old bed. Ze wachtte een paar minuten. She waited a few minutes. Er kwam niemand. No one came. Plotseling hoorde Sylvia een geluid in de keuken. Suddenly Sylvia heard a noise in the kitchen. Ze kwam van het bed af. She got off the bed. 她下了床。 Ze liep langzaam naar de keuken. She walked slowly to the kitchen. Ze probeerde geen geluid te maken. She tried not to make a sound. Ze wilde zien wat er aan de hand was. She wanted to see what was going on. Misschien waren het haar vriendinnen? Maybe they were her friends? شاید آنها دوستان او بودند؟ 也许他们是她的朋友? Of haar moeder? Or her mother? Ze deed de zaklantaarn aan. She turned on the flashlight. Toen zag ze het - het wezen! Then she saw it - the creature! 然后她看到了——那个生物! Het was erg lelijk en het kwam op haar af! It was very ugly and it was coming at her! 它非常丑陋,而且还朝她冲来! Sylvia schreeuwde en rende het huis uit. Sylvia screamed and ran out of the house.

‘Help!' Help!' riep ze. "Help! Help!" she cried. Er was niemand. Ze rende zo snel ze kon. She ran as fast as she could. 她尽可能快地跑。 Maar het wezen was sneller dan zij. Het was al snel vlak achter haar. It was soon right behind her. 很快就到了她的身后。 Sylvia draaide zich om om het te zien. Sylvia turned to see it. 西尔维娅转身看到了它。 Ze viel in paniek op de grond. She fell to the ground in a panic. 她惊慌失措地倒在地上。 Ze was erg bang, dus begon ze te schoppen. She was very scared, so she started kicking. او خیلی ترسیده بود، بنابراین شروع به لگد زدن کرد. 她非常害怕,于是开始踢腿。 Het wezen hield haar benen vast. The creature held her legs. این موجود پاهایش را نگه داشت. 那生物抓住了她的腿。 Ze kon niet ontsnappen! She could not escape! او نتوانست فرار کند! 她逃不掉!

Sylvia bleef vechten. Sylvia kept fighting. سیلویا به مبارزه ادامه داد. 西尔维娅继续战斗。 Maar plotseling stopte het wezen en ging het staan. But suddenly the creature stopped and stood up. اما ناگهان آن موجود ایستاد و ایستاد. 但突然,这个生物停了下来,站了起来。 Het stak een hand uit naar Sylvia. It held out a hand to Sylvia. به سیلویا رسید. 它向西尔维娅伸出了手。 Het wilde haar helpen om op te staan! It wanted to help her get up! می خواست به او کمک کند بلند شود! 它想要扶她起来! ‘Wat is hier aan de hand?' dacht Sylvia. "What's going on here?" thought Sylvia.

Plotseling zag Sylvia beweging om haar heen. Suddenly Sylvia saw movement around her. ناگهان سیلویا حرکتی را در اطراف خود دید. 突然,西尔维娅看到她周围有动静。 Al haar vriendinnen en familieleden kwamen uit het bos. All her friends and relatives came from the forest. Ze hadden hun zaklantaarns aan. They had their flashlights on. Maar ze hadden ook iets anders in hun hand— kaarsen! But they also had something else in their hand-candles! اما چیز دیگری هم در دست داشتند - شمع! En ze zongen iets. And they sang something. 他们唱了一些歌。 Ze kende het liedje goed. She knew the song well. او آهنگ را خوب می دانست. 她很熟悉这首歌。

Op dat moment begreep Sylvia alles. In that moment, Sylvia understood everything. Het wezen trok zijn kostuum uit. The creature took off its costume. این موجود لباس خود را درآورد. 这个生物脱掉了它的服装。 Het was haar vader! ‘Hartelijk gefeliciteerd met je verjaardag, Sylvia!' zei hij. "Happy birthday, Sylvia!" he said. Toen zong hij met de anderen mee. Then he sang along with the others. سپس با دیگران آواز خواند. 然后他就和其他人一起唱歌。

‘Lang zal ze leven!' zong iedereen om haar heen. "Happy birthday!" everyone around her sang. Sylvia wist niet of ze moest lachen of huilen. Sylvia didn't know whether to laugh or cry. سیلویا نمی دانست بخندد یا گریه کند. 西尔维娅不知道是该笑还是该哭。

‘Papa, was jij het wezen? 'Dad, were you the creature? Was jij het de hele tijd?' vroeg Sylvia verbaasd. Was it you the whole time?" asked Sylvia in surprise. تمام مدت تو بودی؟ سیلویا با تعجب پرسید. 一直都是你吗?西尔维娅惊讶地问道。

‘Ja, schat. 'Yes, dear. 'بله عشق. '是的亲爱的。 Ja, ik was het de hele tijd. 是的,一直都是我。 Ik vond het leuk die rol te mogen spelen!' lachte hij. I enjoyed playing that role!" he laughed. من از بازی در آن نقش لذت بردم!' او خندید. 我很喜欢扮演这个角色!他笑了。 Toen ging hij verder, ‘we hadden het feest gisteren gepland. Then he continued, "We had planned the party yesterday. سپس ادامه داد: «ما دیروز جشن را برنامه ریزی کردیم. 然后他继续说道:“我们昨天就计划好了聚会。 Maar toen gebeurde er iets op het kantoor van je moeder. But then something happened at your mother's office. اما در دفتر مادرت اتفاقی افتاد. 但后来你母亲的办公室发生了一些事情。 Dus moesten we het feest tot vandaag uitstellen. So we had to postpone the party until today. پس مجبور شدیم جشن را به امروز موکول کنیم. 所以我们不得不把聚会推迟到今天。 Joris had een geweldig plan. Joris had a great plan. 乔里斯有一个伟大的计划。 Het was zijn idee om je voor de gek te houden. It was his idea to fool you. 他的主意就是为了愚弄你。 Hij deed dat om je twee dagen naar hier te krijgen.' He did that to get you to come here for two days. او این کار را کرد تا تو را به مدت دو روز به اینجا برساند.» 他这样做是为了让你在这里待两天。”

‘Echt waar? 'Really? '真的吗? Ja, hij heeft me zeker voor de gek gehouden,' zei Sylvia terwijl ze om zich heen keek. Yes, he certainly fooled me," Sylvia said as she looked around. 是的,他确实愚弄了我。”西尔维娅环顾四周说道。 ‘En waar is Joris?' "And where is Joris? "و جوریس کجاست؟"

Joris kwam van achter een boom uit. Joris came out from behind a tree. 乔里斯从树后走出来。 Hij was helemaal schoon en hij was helemaal veilig. He was completely clean and he was completely safe. کاملا تمیز بود و کاملا سالم بود. 它完全干净而且完全安全。

‘Het spijt me, Sylvia,' zei Joris. 'I'm sorry, Sylvia,' Joris said. ‘We hebben je flink voor de gek gehouden. 'We fooled you big time. ما شما را کاملا احمق کردیم. “我们真是把你愚弄了。 Maar we wilden je een verjaardag geven om nooit te vergeten. But we wanted to give you a birthday to remember. 但我们想给你一个你永远不会忘记的生日。 En je krijgt echt een geweldig cadeau!' And you really do get a great gift! 你真的得到了一份很棒的礼物!

Sylvia's vader gaf haar een verjaardagskaart. Sylvia's father gave her a birthday card. 西尔维娅的父亲给了她一张生日贺卡。

‘In ruil voor die grap? 'In exchange for that joke? در ازای آن شوخی؟ '作为那个笑话的交换? Dan moet het beslist een geweldig cadeau zijn!' zei Sylvia lachend. Then it must surely be a great gift!" said Sylvia, laughing. 那么这绝对是一份很棒的礼物!西尔维娅笑着说道。 Ze vouwde de kaart open. She unfolded the card. کارت را باز کرد. 她展开卡片。 Er zaten verschillende papiertjes in. There were several papers in it. چند تکه کاغذ داخلش بود. 里面有几张纸。 ‘Wat is dit?' vroeg ze en keek om zich heen. "What is this?" she asked and looked around.

Sylvia's vriendinnen en familieleden tilden haar op. Sylvia's friends and family members lifted her up. دوستان و بستگان سیلویا او را بلند کردند. 西尔维娅的朋友和亲戚把她扶了起来。 Ze droegen haar naar de voorkant van het huis. They carried her to the front of the house. او را به جلوی در خانه بردند. 他们把她抬到屋前。 ‘We hebben dit oude huis voor je gekocht, schat! 'We bought this old house for you, honey! Het huis is je verjaardagscadeau!' zei haar moeder. The house is your birthday present!" her mother said.

Sylvia's vader kwam bij hen staan. Sylvia's father joined them. پدر سیلویا به آنها پیوست. 西尔维娅的父亲加入了他们。 ‘We gaan het samen restaureren,' voegde hij eraan toe. 'We're going to restore it together,' he added. او افزود: «ما با هم آن را بازسازی خواهیم کرد. “我们将一起修复它,”他补充道。 ‘Het wordt je zomerhuis!' Sylvia begon te lachen. "It will be your summer home! Sylvia began to laugh. "این خانه تابستانی شما خواهد بود!" سیلویا شروع به خندیدن کرد. “这将是你的避暑别墅!”西尔维娅开始大笑。 Toen begon ze te huilen van opluchting. Then she began to cry with relief. سپس با خیال راحت شروع به گریه کرد. Potem zaczęła płakać z ulgi. 然后她松了一口气,开始哭泣。 Joris was veilig. Joris was safe. جورج در امان بود. Zij was veilig. She was safe. 她很安全。 En dit gekke oude huisje was van haar! And this crazy old house was hers! و این خانه قدیمی دیوانه مال او بود!

Eindelijk kon Sylvia weer praten. Finally Sylvia could talk again. بالاخره سیلویا توانست دوباره صحبت کند. 西尔维娅终于可以再次说话了。 ‘Nou,' begon ze, ‘ik wil jullie allemaal bedanken voor de verjaardagsverrassing. "Well," she began, "I want to thank you all for the birthday surprise. “好吧,”她开始说道,“我要感谢大家给我的生日惊喜。 En mam, pap, ik kan niet geloven dat dit huis van mij is, dank je wel!' And Mom, Dad, I can't believe this house is mine, thank you!

Toen keek ze haar vader en Joris aan. Then she looked at her father and Joris. 然后她看着她的父亲和乔里斯。 ‘Pap, dat was een hele voorstelling. 'Dad, that was quite a performance. "پدر، این یک اجرا بود. “爸爸,这真是一场精彩的表演。 Ik wil het wezen even een belangrijk advies geven. I want to give the creature some important advice. من فقط می خواهم چند توصیه مهم به این موجود بکنم. 我只是想给这个生物一些重要的建议。 Hij is als bezoeker nooit meer welkom!' De groep lachte en zong toen nog wat meer. He is never welcome as a visitor again! The group laughed and then sang some more. او هرگز به عنوان یک بازدید کننده دیگر مورد استقبال قرار نخواهد گرفت!' گروه خندیدند و سپس کمی آواز خواندند. 他将永远不会再受到欢迎作为访客!一群人笑了起来,然后又唱了一些歌。 Toen liepen ze het huisje binnen. Then they walked into the cottage. Het was tijd voor koffie en gebak. It was time for coffee and cake. وقت قهوه و کیک بود. 是时候喝咖啡和吃蛋糕了。 Het was ook tijd voor het feestvarken om even goed uit te rusten! It was also time for the birthday boy to get a good rest! وقت آن بود که دختر تولد هم استراحت خوبی داشته باشد! 也到了寿星姑娘好好休息的时候了!

**Hoofdstuk 3 Overzicht**

**Samenvatting**

Sylvia keert terug naar het huisje om Joris te zoeken. Sylvia returns to the cottage to look for Joris. 西尔维娅回到家里寻找乔里斯。 Er brandt licht. A light is on. یک چراغ روشن است. Ze gaat naar binnen. She goes inside. Haar familieleden en vriendinnen zijn er. Her relatives and friends are there. Ze zeggen dat ze er zijn om Joris te zoeken. They say they are there to look for Joris. Sylvia begrijpt het niet. Sylvia doesn't understand. Haar vriendinnen gaan in het bos zoeken. Her friends go searching in the woods. Sylvia denkt na over haar situatie. Sylvia reflects on her situation. Ze gaat terug naar het huisje. She goes back to the cottage. Daar ziet ze het wezen. There she sees the creature. Ze rent en hij volgt haar naar het bos. She runs and he follows her into the woods. Ze valt en vecht, maar daarna helpt het wezen haar weer opstaan. She falls and fights, but then the creature helps her get up again. Het is eigenlijk haar vader! It's actually her father! Het wezen is een deel van haar verjaardagsverrassing en het huisje is haar cadeau. The creature is part of her birthday surprise and the cottage is her gift.