×

We gebruiken cookies om LingQ beter te maken. Als u de website bezoekt, gaat u akkoord met onze cookiebeleid.


image

Short Stories In Dutch For Beginners, De kist - Hoofdstuk 2 – Leeuwarden

De kist - Hoofdstuk 2 – Leeuwarden

Hoofdstuk 2 – Leeuwarden

Een paar uur later arriveerde Wouter veilig in Friesland. In de stad Leeuwarden waren veel mensen. Er waren veel spannende dingen om te doen en zien. Maar Wouter had een missie. Hij wist precies waar hij naartoe moest.

Wouter stopte een taxi. Hij gaf de chauffeur een plaatselijk adres. Het lag in een verre buitenwijk van Leeuwarden. Ze werden het eens over de prijs. Na een tijdje kwam hij bij een groot huis aan.

Het huis zag er erg duur uit. De bewoner zorgde er goed voor. Het was waarschijnlijk iemand die rijk was. Er lag een hele grote tuin. Er liepen verschillende honden in rond. Het huis had zelfs een tennisbaan!

Wouter stond buiten. Hij bleef gewoon een tijdje naar het huis kijken. Toen klopte hij op de deur. Hij klopte weer en wachtte tot iemand antwoord gaf. ‘Hallo?' zei hij. Er kwam niemand. Er leek niemand thuis te zijn. De oude man keek om zich heen. Hij besloot te wachten.

Wouter haalde de foto van de kist uit zijn jasje. Hij bekeek hem goed en glimlachte. Hij deed de foto terug in zijn jasje. Hij wachtte nog even.

Wouter hoorde een auto aankomen. Zoals verwacht was het een dure auto. Er zat een vrouw in. Ze droeg een grote zonnebril. Ze zag Wouter niet. De vrouw drukte op een knop. De garagedeur ging open. De vrouw reed langzaam naar binnen. Ze zag Wouter nog steeds niet. De vrouw drukte weer op de knop. De garagedeur ging langzaam dicht. Wouter zou haar misschien mislopen!

‘Mevrouw, mevrouw! Wacht!' riep Wouter.

Ten slotte zag de vrouw Wouter. Ze stopte onmiddellijk. De garagedeur bleef open.

‘Ja? Wie bent u?' vroeg ze.

‘Kunnen we even praten?' vroeg Wouter.

De vrouw keek hem achterdochtig aan. Ze liep de garage uit. Uit de tuin kwam een butler. Hij keek de vrouw aan en zei: ‘Mevrouw Marijnen? Zal ik uw auto even wegzetten?'

‘Ja, Berend. Dank je wel.'

‘Mevrouw Loes Marijnen als ik het goed heb?' vroeg Wouter.

‘Ja, dat ben ik.' Loes keek Wouter goed aan.

‘Ik ben gekomen om met u te praten. Het is belangrijk.'

‘Belangrijk? Als het om werk gaat, kunt u beter naar mijn kantoor bellen..'

‘Nee. Geen werk,' antwoordde Wouter.

‘Wat kan het zijn?' vroeg Loes. Wouter lachte alleen maar. ‘Nou, wat het ook is, komt u maar met me mee. Komt u mee naar binnen?'

Wouter ging met de vrouw mee naar binnen. Het huis was erg groot. Het was echt enorm groot. Het was ook erg mooi. ‘Is dit allemaal van u?' vroeg Wouter.

‘Ja,' antwoordde ze. Ik ben professioneel ontwerper. Toen ik 19 was heb ik mijn eigen bedrijf opgestart.' Ze stopte en keek rond.

‘Wat zal ik zeggen? Ik heb succes gehad.'

‘Dat zie ik. Wauw! U heeft vast heel hard gewerkt.'

‘Ja. Ik heb erg hard gewerkt.' Ze begon weer te lopen. ‘Deze kant op, alstublieft.'

Wouter en Loes liepen een paar treden omhoog. Ze kwamen bij een grote deur. De deur was van hout en heel mooi. Het was een traditioneel ontwerp.

‘Is uw huis heel oud?' vroeg Wouter.

Loes glimlachte. ‘Nee, het is niet oud.' Maar het is volgens een traditioneel ontwerp gebouwd. Ik heb een heel traditionele smaak.'

Loes deed de deur open. Wouter keek verbaasd om zich heen. Het was een grote kamer. Het stond vol mooie, dure meubels. Het was ook netjes en schoon.

Al gauw kwam Berend, de butler. Hij bracht thee en koekjes.

‘Meneer …' zei Berend.

‘Zeg maar Wouter.'

‘Wouter, wat wil je drinken?'

‘Een kopje thee graag. Dank je wel.'

Loes deed haar jasje uit. Het was een erg warme dag. Berend sprak opnieuw tegen Wouter. ‘Mag ik je jasje?' Wouter deed zijn jasje uit. Hij gaf het aan de butler. Berend ging de kamer uit en kwam snel terug. Hij gaf Wouter een kopje hete thee. Toen liet hij Loes en Wouter alleen.

Loes en Wouter gingen zitten. Ze keken elkaar aan. ‘Welkom in mijn huis, Wouter. Mag ik vragen waarom je hier bent?'

Wouter dronk wat thee. Toen zette hij zijn kopje op tafel. ‘Ik wil een cijfer weten,' zei hij kalm. Net als David was Loes verbaasd.

‘Een cijfer?' vroeg ze.

‘Ja, een cijfer.'

‘Een specifiek cijfer?' vroeg Loes.

‘Ja. Het staat op iets wat jij hebt. Probeer het je alsjeblieft te herinneren.'

Loes dacht een tijdje na. Ze probeerde te begrijpen wat Wouter bedoelde. In tegenstelling tot David kon ze zich niets herinneren.

‘Ik weet niet wat je bedoelt. Misschien kun je uitleggen …'

Wouter keek om zich heen. Het tweede cijfer moet hier ergens zijn, dacht hij. Natuurlijk, de foto! Hij moest haar de foto laten zien!

‘Kan je butler misschien mijn jasje halen?' vroeg Wouter.

‘Natuurlijk,' antwoordde Loes.

Berend verliet de kamer. Enkele seconden later kwam hij terug met het jasje van Wouter. Wouter voelde in zijn jasje. Er zaten veel zakken in. Het was moeilijk om de foto te vinden. Het duurde even. Loes werd ongeduldig.

Eindelijk vond hij hem. ‘Hier is hij!' Wouter lachte. ‘Ik heb hem! Hier hebben we het cijfer voor nodig.'

Hij legde de foto van de kist op tafel. Loes pakte de foto. Ze keek er goed naar. Plotseling herinnerde ze zich iets!

‘Ik weet niet waarom … maar ik denk dat ik me iets herinner,' zei ze.

‘Denk goed na, Loes, denk goed na,' zei Wouter.

Loes ging staan. ‘Kom mee, Wouter,' zei ze. ‘Ik weet niet wie je bent of wat je wilt. Maar door jou moet ik ergens aan denken.'

Wouter glimlachte. Hij en Loes verlieten het huis. Ze gingen een klein gebouw in dat ernaast stond. De binnenkant van het gebouw was net een klein privémuseum. Er lagen veel tekeningen, schilderijen en andere waardevolle dingen.

Vlakbij een mooie tekening vond Loes een klein doosje. Ze maakte het open. Er lag een ketting in. De ketting was net als die van David. Hij was heel oud, maar Loes kon de ketting openen. Ze kon het cijfer aan de binnenkant nog lezen.

Loes gaf de ketting aan Wouter. Hij bekeek hem goed. ‘Oké. Meer heb ik niet nodig,' zei hij kalm.

‘Ik begrijp het nog steeds niet, Wouter. Wat wil je precies? De kist herinnerde me aan de ketting. Maar ik weet niet waarom. Jij wel? Is dat belangrijk?'

Wouter stopte. ‘Ik moet nu gaan, Loes. Vraag alsjeblieft niets meer.' Hij gaf haar een brief. Toen stopte Wouter en zei: ‘Onthoud het cijfer. En lees dit. Dan begrijp je meer.'

Wouter draaide zich om en verliet het huis van Loes. Toen hij vertrok, riep hij: ‘Ik ga naar Amsterdam! Tot gauw, Loes!'

Loes zei niets terug. Ze kon het niet. Ze had geen idee waarom Wouter was gekomen. Ze keek naar de brief. Het leek allemaal heel vreemd, maar toch op één of andere manier belangrijk. Ze wilde liever alles vergeten. Maar de oude man mocht van haar zijn plezier hebben. Langzaam opende ze de brief.

Hoofdstuk 2 Overzicht

Samenvatting

Wouter reist naar Leeuwarden. Hij bezoekt een vrouw die Loes heet. Zij woont in een enorm huis. Wouter vertelt Loes over de kist. Hij vraagt haar om zich een cijfer te herinneren. Plotseling herinnert ze zich iets. Ze laat Wouter een oude ketting zien. Er staat een cijfer in. Loes heeft veel vragen. Wouter beantwoordt ze niet. Hij geeft Loes een brief en vertrekt naar Amsterdam. Loes begint de brief te lezen.

De kist - Hoofdstuk 2 – Leeuwarden Der Sarg - Kapitel 2 - Leeuwarden The coffin - Chapter 2 - Leeuwarden Trumna - Rozdział 2 - Leeuwarden O caixão - Capítulo 2 - Leeuwarden Гроб - Глава 2 - Лиуварден Tabut - Bölüm 2 - Leeuwarden Труна - Розділ 2 - Леуварден

**Hoofdstuk 2 – Leeuwarden** Розділ 2 - Леуварден

Een paar uur later arriveerde Wouter veilig in Friesland. A few hours later, Wouter arrived safely in Friesland. چند ساعت بعد ووتر به سلامت به فریزلند رسید. Через несколько часов Ваутер благополучно прибыл во Фрисландию. Через кілька годин Воутер благополучно прибув до Фрисландії. In de stad Leeuwarden waren veel mensen. There were many people in the city of Leeuwarden. مردم زیادی در شهر لیوواردن بودند. У місті Леуварден було багато людей. Er waren veel spannende dingen om te doen en zien. There were many exciting things to do and see. کارهای هیجان انگیز زیادی برای انجام و دیدن وجود داشت. Здесь было много интересного. Було багато цікавих речей, які можна було зробити і побачити. Maar Wouter had een missie. But Wouter had a mission. Але у Воутера була місія. Hij wist precies waar hij naartoe moest. He knew exactly where to go. او دقیقا می دانست کجا باید برود. Он точно знал, куда идти. Він точно знав, куди йти.

Wouter stopte een taxi. Wouter stopped a cab. Воутер зупинив таксі. Hij gaf de chauffeur een plaatselijk adres. He gave the driver a local address. او یک آدرس محلی به راننده داد. Он назвал водителю местный адрес. Het lag in een verre buitenwijk van Leeuwarden. It was in a distant suburb of Leeuwarden. در حومه دوردست لیواردن قرار داشت. Он находился в дальнем пригороде Лиувардена. Це було в далекому передмісті Леувардена. Ze werden het eens over de prijs. They agreed on the price. بر سر قیمت توافق کردند. Они договорились о цене. Вони домовилися про ціну. Na een tijdje kwam hij bij een groot huis aan. After a while, he arrived at a large house. Через деякий час він прибув до великого будинку.

Het huis zag er erg duur uit. The house looked very expensive. خانه بسیار گران به نظر می رسید. Будинок виглядав дуже дорого. De bewoner zorgde er goed voor. The resident took good care of it. ساکن به خوبی از آن مراقبت کرد. Житель хорошо заботился о нем. Мешканець добре подбав про нього. Het was waarschijnlijk iemand die rijk was. It was probably someone who was rich. Напевно, це був хтось багатий. Er lag een hele grote tuin. There was a very large garden. Там был очень большой сад. Там був дуже великий сад. Er liepen verschillende honden in rond. There were several dogs running around in it. چندین سگ در آن دویده بودند. В нем бегало несколько собак. У ньому бігало кілька собак. Het huis had zelfs een tennisbaan! The house even had a tennis court! خانه حتی زمین تنیس هم داشت! В доме был даже теннисный корт!

Wouter stond buiten. Wouter stood outside. Ваутер стоял снаружи. Воутер стояв надворі. Hij bleef gewoon een tijdje naar het huis kijken. He just kept looking at the house for a while. Некоторое время он просто смотрел на дом. Він просто дивився на будинок якийсь час. Toen klopte hij op de deur. Then he knocked on the door. Затем он постучал в дверь. Потім він постукав у двері. Hij klopte weer en wachtte tot iemand antwoord gaf. He knocked again and waited for someone to answer. Он снова постучал и подождал, пока кто-нибудь ответит. Він знову постукав і став чекати, поки хтось відповість. ‘Hallo?' zei hij. "Hello?" he said. "Алло?" - запитав він. Er kwam niemand. No one came. هیچکس نیامد. Никто не пришел. Ніхто не прийшов. Er leek niemand thuis te zijn. No one seemed to be home. Казалось, дома никого не было. Здавалося, нікого не було вдома. De oude man keek om zich heen. The old man looked around. Старий озирнувся. Hij besloot te wachten. He decided to wait.

Wouter haalde de foto van de kist uit zijn jasje. Wouter removed the picture of the coffin from his jacket. ووتر عکس تابوت را از ژاکتش گرفت. Ваутер вынул из пиджака фотографию гроба. Воутер зняв з піджака зображення труни. Hij bekeek hem goed en glimlachte. He looked at him closely and smiled. Он внимательно посмотрел на него и улыбнулся. Він уважно подивився на нього і посміхнувся. Hij deed de foto terug in zijn jasje. He put the photo back in his jacket. Він поклав фотографію назад у піджак. Hij wachtte nog even. He waited a while longer. Він почекав ще трохи.

Wouter hoorde een auto aankomen. Wouter heard a car approaching. Воутер почув, як під'їхала машина. Zoals verwacht was het een dure auto. As expected, it was an expensive car. Как и ожидалось, это был дорогой автомобиль. Як і очікувалося, це був дорогий автомобіль. Er zat een vrouw in. There was a woman in it. В нем была женщина. У ньому була жінка. Ze droeg een grote zonnebril. She wore large sunglasses. На ней были большие солнцезащитные очки. На ній були великі сонцезахисні окуляри. Ze zag Wouter niet. She didn't see Wouter. Она не видела Ваутера. Вона не бачила Воутера. De vrouw drukte op een knop. The woman pressed a button. Женщина нажала на кнопку. Жінка натиснула кнопку. De garagedeur ging open. The garage door opened. Дверь гаража открылась. Двері гаража відчинилися. De vrouw reed langzaam naar binnen. The woman drove in slowly. زن به آرامی وارد شد. Женщина медленно села за руль. Жінка повільно під'їхала. Ze zag Wouter nog steeds niet. She still didn't see Wouter. Вона все ще не бачила Воутера. De vrouw drukte weer op de knop. The woman pressed the button again. زن دوباره دکمه را فشار داد. Жінка знову натиснула кнопку. De garagedeur ging langzaam dicht. The garage door closed slowly. Двері гаража повільно зачинилися. Wouter zou haar misschien mislopen! Wouter might miss her! Ваутер может по ней соскучиться! Воутер може сумувати за нею!

‘Mevrouw, mevrouw! 'Ma'am, ma'am! "Мем, мем! Wacht!' riep Wouter.

Ten slotte zag de vrouw Wouter. Finally, the woman saw Wouter. Наконец женщина увидела Ваутера. Нарешті жінка побачила Воутера. Ze stopte onmiddellijk. She stopped immediately. Она сразу же остановилась. Вона негайно зупинилася. De garagedeur bleef open. The garage door remained open. Дверь гаража оставалась открытой. Двері гаража залишилися відчиненими.

‘Ja? 'Yes? Wie bent u?' vroeg ze. Who are you?" she asked. Хто ти?" - запитала вона.

‘Kunnen we even praten?' vroeg Wouter. "Can we talk for a minute?" asked Wouter. Мы можем поговорить?" - спросил Воутер. "Ми можемо поговорити?" - запитав Воутер.

De vrouw keek hem achterdochtig aan. The woman looked at him suspiciously. Ze liep de garage uit. She walked out of the garage. Она вышла из гаража. Вона вийшла з гаража. Uit de tuin kwam een butler. From the garden came a butler. ساقی از باغ آمد. Из сада вышел дворецкий. З саду вийшов дворецький. Hij keek de vrouw aan en zei: ‘Mevrouw Marijnen? He looked at the woman and said, "Mrs. Marijnen? Він подивився на жінку і сказав: "Пані Марійнен? Zal ik uw auto even wegzetten?' Shall I park your car? ماشینت را کنار بگذارم؟ Мне припарковать вашу машину? Припаркувати вашу машину?

‘Ja, Berend. 'Yes, Berend. Dank je wel.' Thank you.

‘Mevrouw Loes Marijnen als ik het goed heb?' vroeg Wouter. "Mrs. Loes Marijnen if I am correct?" asked Wouter. خانم لوس مارینن، اگر درست یادم باشد؟ ووتر پرسید. Госпожа Лос Марийнен, если я не ошибаюсь?" - спросил Ваутер. "Пані Лоес Марійнен, якщо я не помиляюся?" - запитав Воутер.

‘Ja, dat ben ik.' Loes keek Wouter goed aan. "Yes, I am. Loes looked closely at Wouter. Так, це я. Лоес уважно подивився на Воутера.

‘Ik ben gekomen om met u te praten. 'I have come to talk to you. "Я прийшов поговорити з тобою. Het is belangrijk.' It's important.

‘Belangrijk? 'Important? Als het om werk gaat, kunt u beter naar mijn kantoor bellen..' When it comes to work, you better call my office...' Якщо це по роботі, то краще зателефонуйте до мене в офіс...

‘Nee. 'No. Geen werk,' antwoordde Wouter. No work," Wouter replied. "Немає роботи", - відповів Воутер.

‘Wat kan het zijn?' vroeg Loes. "What could it be?" asked Loes. Что это может быть?" - спросил Лос. "Що це може бути?" - запитав Лоес. Wouter lachte alleen maar. Wouter just laughed. Ваутер просто рассмеялся. Воутер тільки розсміявся. ‘Nou, wat het ook is, komt u maar met me mee. 'Well, whatever it is, come with me. «خب، هر چه هست، با من بیا. Что бы там ни было, пойдемте со мной. "Що б там не було, ходімо зі мною. Komt u mee naar binnen?' Are you coming in with me? Ты пойдешь со мной? Ти підеш зі мною?

Wouter ging met de vrouw mee naar binnen. Wouter went in with the woman. Воутер увійшов разом з жінкою. Het huis was erg groot. The house was very large. Het was echt enorm groot. It was really huge. واقعا بزرگ بود Он был действительно огромным. Він був справді величезним. Het was ook erg mooi. It was also very beautiful. ‘Is dit allemaal van u?' vroeg Wouter. "Is all this yours?" asked Wouter. "Це все твоє?" - запитав Воутер.

‘Ja,' antwoordde ze. "Yes," she replied. Ik ben professioneel ontwerper. I am a professional designer. Toen ik 19 was heb ik mijn eigen bedrijf opgestart.' Ze stopte en keek rond. When I was 19, I started my own business. She stopped and looked around. Когда мне было 19, я открыла свой бизнес". Она остановилась и огляделась. Коли мені було 19, я почала власний бізнес". Вона зупинилася і озирнулася.

‘Wat zal ik zeggen? 'What shall I say? Что мне сказать? "Що мені сказати? Ik heb succes gehad.' I've been successful. من موفقیت داشته ام. Я добился успеха. Я був успішним.

‘Dat zie ik. 'I can see that. "Я це бачу. Wauw! Wow! Ого! U heeft vast heel hard gewerkt.' You must have worked very hard. Вы, должно быть, очень много работали. Ви, мабуть, дуже багато працювали.

‘Ja. 'Yes. Ik heb erg hard gewerkt.' Ze begon weer te lopen. I worked very hard. She started walking again. Я очень много работал. Она снова начала ходить. Я дуже багато працювала. Вона знову почала ходити. ‘Deze kant op, alstublieft.' 'This way, please.' Сюда, пожалуйста. "Сюди, будь ласка.

Wouter en Loes liepen een paar treden omhoog. Wouter and Loes walked up a few steps. ووتر و لوس چند پله بالا رفتند. Воутер і Лоес піднялися на кілька сходинок. Ze kwamen bij een grote deur. They came to a large door. Они подошли к большой двери. Вони підійшли до великих дверей. De deur was van hout en heel mooi. The door was wooden and very beautiful. Двері були дерев'яними і дуже красивими. Het was een traditioneel ontwerp. It was a traditional design. Это был традиционный дизайн. Це був традиційний дизайн.

‘Is uw huis heel oud?' vroeg Wouter. "Is your house very old?" asked Wouter. "Ваш будинок дуже старий?" - запитав Воутер.

Loes glimlachte. Лоес посміхнувся. ‘Nee, het is niet oud.' Maar het is volgens een traditioneel ontwerp gebouwd. 'No, it's not old.' But it was built according to a traditional design. Нет, он не старый. Но он был построен по традиционному проекту. "Ні, вона не стара". Але вона побудована за традиційним проектом. Ik heb een heel traditionele smaak.' I have very traditional tastes. من سلیقه بسیار سنتی دارم. У меня очень традиционные вкусы". У мене дуже традиційні смаки".

Loes deed de deur open. Loes opened the door. Wouter keek verbaasd om zich heen. Wouter looked around in amazement. Ваутер удивленно огляделся по сторонам. Воутер здивовано озирнувся. Het was een grote kamer. It was a large room. Het stond vol mooie, dure meubels. It was full of beautiful, expensive furniture. В нем было много красивой, дорогой мебели. Вона була повна красивих, дорогих меблів. Het was ook netjes en schoon. It was also neat and clean. Все было аккуратно и чисто. Там також було охайно і чисто.

Al gauw kwam Berend, de butler. Soon came Berend, the butler. به زودی برند، ساقی، از راه رسید. Вскоре пришел Беренд, дворецкий. Незабаром прийшов Беренд, дворецький. Hij bracht thee en koekjes. He brought tea and cookies. چای و کلوچه آورد. Він приніс чай і печиво.

‘Meneer …' zei Berend. 'Sir ...' said Berend. Сэр... - сказал Беренд.

‘Zeg maar Wouter.' "Just say Wouter. "فقط بگو ووتر." Просто скажи "Ваутер". "Просто скажи Воутер".

‘Wouter, wat wil je drinken?' "Wouter, what do you want to drink? "ووتر، چه چیزی می خواهی بنوشی؟"

‘Een kopje thee graag. 'A cup of tea please. Чашку чая, пожалуйста. Dank je wel.'

Loes deed haar jasje uit. Loes took off her jacket. Лос сняла куртку. Het was een erg warme dag. It was a very hot day. Був дуже спекотний день. Berend sprak opnieuw tegen Wouter. Berend spoke again to Wouter. برند دوباره با ووتر صحبت کرد. Беренд снова заговорил с Ваутером. Беренд знову заговорив з Воутером. ‘Mag ik je jasje?' Wouter deed zijn jasje uit. "Can I have your jacket? Wouter took off his jacket. Можно взять ваш пиджак? Ваутер снял куртку. "Можна взяти твою куртку? Воутер зняв піджак. Hij gaf het aan de butler. He gave it to the butler. Berend ging de kamer uit en kwam snel terug. Berend went out of the room and came back quickly. Беренд вийшов з кімнати і швидко повернувся. Hij gaf Wouter een kopje hete thee. He handed Wouter a cup of hot tea. Toen liet hij Loes en Wouter alleen. Then he left Loes and Wouter alone. سپس لوس و وتر را تنها گذاشت. Потім він залишив Лоеса і Воутера наодинці.

Loes en Wouter gingen zitten. Loes and Wouter sat down. Лоес і Воутер сіли. Ze keken elkaar aan. They looked at each other. ‘Welkom in mijn huis, Wouter. 'Welcome to my house, Wouter. Mag ik vragen waarom je hier bent?' May I ask why you are here?

Wouter dronk wat thee. Wouter drank some tea. Ваутер выпил немного чая. Воутер випив чаю. Toen zette hij zijn kopje op tafel. Then he put his cup on the table. ‘Ik wil een cijfer weten,' zei hij kalm. 'I want to know a grade,' he said calmly. Net als David was Loes verbaasd. Like David, Loes was puzzled. Как и Дэвид, Лос был озадачен. Як і Девід, Лоес був спантеличений.

‘Een cijfer?' vroeg ze. "A grade?" she asked.

‘Ja, een cijfer.' 'Yes, a grade.'

‘Een specifiek cijfer?' vroeg Loes. "A specific grade?" asked Loes. "یک عدد خاص؟" لوس پرسید.

‘Ja. 'Yes. Het staat op iets wat jij hebt. It's on something you have. Він стоїть на чомусь, що у вас є. Probeer het je alsjeblieft te herinneren.' Please try to remember. Будь ласка, постарайтеся запам'ятати.

Loes dacht een tijdje na. Loes thought for a while. Лоэс ненадолго задумалась. Ze probeerde te begrijpen wat Wouter bedoelde. She tried to understand what Wouter meant. Вона намагалася зрозуміти, що мав на увазі Воутер. In tegenstelling tot David kon ze zich niets herinneren. Unlike David, she couldn't remember anything. برخلاف دیوید، او چیزی را به خاطر نمی آورد. В отличие от Дэвида, она ничего не могла вспомнить. На відміну від Давида, вона нічого не пам'ятала.

‘Ik weet niet wat je bedoelt. 'I don't know what you mean. Misschien kun je uitleggen …' Maybe you can explain ...' Может быть, вы сможете объяснить...

Wouter keek om zich heen. Wouter looked around. ووتر به اطراف نگاه کرد. Ваутер огляделся. Воутер озирнувся. Het tweede cijfer moet hier ergens zijn, dacht hij. The second digit must be here somewhere, he thought. Друга цифра має бути десь тут, подумав він. Natuurlijk, de foto! Of course, the photo! Звичайно ж, фото! Hij moest haar de foto laten zien! He had to show her the picture! Він мусив показати їй фотографію!

‘Kan je butler misschien mijn jasje halen?' vroeg Wouter. "Could your butler possibly get my jacket?" asked Wouter.

‘Natuurlijk,' antwoordde Loes. "Of course," Loes replied.

Berend verliet de kamer. Berend left the room. برند از اتاق خارج شد. Беренд вышел из комнаты. Беренд вийшов з кімнати. Enkele seconden later kwam hij terug met het jasje van Wouter. A few seconds later, he returned with Wouter's jacket. Через несколько секунд он вернулся с курткой Ваутера. Wouter voelde in zijn jasje. Wouter felt in his jacket. ووتر در ژاکتش نمد کرد. Ваутер пощупал свой пиджак. Воутер намацав у своїй куртці. Er zaten veel zakken in. There were a lot of pockets in it. Było w nim wiele kieszeni. В нем было много карманов. У ньому було багато кишень. Het was moeilijk om de foto te vinden. It was hard to find the picture. Важко було знайти фотографію. Het duurde even. It took a while. Это заняло некоторое время. Це зайняло деякий час. Loes werd ongeduldig. Loes was getting impatient. Лоес втрачав терпіння.

Eindelijk vond hij hem. Finally, he found him. ‘Hier is hij!' Wouter lachte. "Here he is! Wouter laughed. "Ось він! Воутер засміявся. ‘Ik heb hem! 'I got him! او را گرفتم! Он у меня! "Я тримаю його! Hier hebben we het cijfer voor nodig.' This is what we need the grade for. Potrzebujemy do tego liczby". Нам нужна цифра для этого". Нам потрібна цифра для цього".

Hij legde de foto van de kist op tafel. He put the picture of the coffin on the table. عکس تابوت را روی میز گذاشت. Він поклав на стіл фотографію труни. Loes pakte de foto. Loes grabbed the picture. لوس عکس را گرفت. Ze keek er goed naar. She looked at it closely. Вона уважно подивилася на нього. Plotseling herinnerde ze zich iets! Suddenly she remembered something! Внезапно она что-то вспомнила! Раптом вона щось згадала!

‘Ik weet niet waarom … maar ik denk dat ik me iets herinner,' zei ze. 'I don't know why ... but I think I remember something,' she said. او گفت: "نمی دانم چرا... اما فکر می کنم چیزی را به خاطر دارم." "Я не знаю чому... але мені здається, що я щось пам'ятаю", - сказала вона.

‘Denk goed na, Loes, denk goed na,' zei Wouter. 'Think well, Loes, think well,' Wouter said. Хорошо подумай, Лос, хорошо подумай, - сказал Ваутер. "Думай добре, Лоесе, думай добре", - сказав Воутер.

Loes ging staan. Loes stood up. Лоес підвівся. ‘Kom mee, Wouter,' zei ze. 'Come along, Wouter,' she said. ‘Ik weet niet wie je bent of wat je wilt. 'I don't know who you are or what you want. من نمی دانم شما کی هستید یا چه می خواهید. "Я не знаю, хто ти і чого ти хочеш. Maar door jou moet ik ergens aan denken.' But you make me think of something. Но вы заставляете меня кое о чем думать". Але ти змушуєш мене думати про щось".

Wouter glimlachte. Wouter smiled. Hij en Loes verlieten het huis. He and Loes left the house. Ze gingen een klein gebouw in dat ernaast stond. They went into a small building next door. Вони зайшли в невелику будівлю по сусідству. De binnenkant van het gebouw was net een klein privémuseum. The inside of the building was like a small private museum. Внутри здание напоминало небольшой частный музей. Всередині будівля була схожа на невеликий приватний музей. Er lagen veel tekeningen, schilderijen en andere waardevolle dingen. There were many drawings, paintings and other valuable things lying around.

Vlakbij een mooie tekening vond Loes een klein doosje. Near a beautiful drawing, Loes found a small box. Рядом с красивым рисунком Лоэс нашла маленькую коробочку. Поруч із красивим малюнком Лоес знайшов маленьку коробочку. Ze maakte het open. She opened it. Вона відкрила його. Er lag een ketting in. There was a chain in it. De ketting was net als die van David. The necklace was just like David's. گردنبند درست مثل گردنبند دیوید بود. Намисто було таке саме, як у Девіда. Hij was heel oud, maar Loes kon de ketting openen. او بسیار پیر بود، اما لوس می توانست زنجیر را باز کند. Był bardzo stary, ale Loes potrafiła otworzyć łańcuch. Он был очень старый, но Лос смогла открыть цепочку. Він був дуже старий, але Лоес зміг розірвати ланцюг. Ze kon het cijfer aan de binnenkant nog lezen. She could still read the number on the inside. او هنوز هم می توانست عدد داخل را بخواند. Она все еще могла прочитать номер на внутренней стороне. Вона все ще могла прочитати номер на внутрішній стороні.

Loes gaf de ketting aan Wouter. Loes handed the necklace to Wouter. Hij bekeek hem goed. He looked at him closely. ‘Oké. Meer heb ik niet nodig,' zei hij kalm. That's all I need," he said calmly. این تمام چیزی است که من نیاز دارم.» او آرام گفت. To wszystko, czego potrzebuję - powiedział spokojnie. Это все, что мне нужно, - спокойно сказал он. Це все, що мені потрібно, - спокійно сказав він.

‘Ik begrijp het nog steeds niet, Wouter. 'I still don't understand, Wouter. من هنوز آن را درک نمی کنم، ووتر. Я все ще не розумію, Воутер. Wat wil je precies? What exactly do you want? دقیقا چی میخوای؟ Что именно вам нужно? Чого саме ви хочете? De kist herinnerde me aan de ketting. The box reminded me of the necklace. سینه منو یاد زنجیر انداخت. Сундук напомнил мне об ожерелье. Скриня нагадала мені про намисто. Maar ik weet niet waarom. But I don't know why. Але я не знаю чому. Jij wel? You do? Naprawdę? Правда? Справді? Is dat belangrijk?' Is that important? Це важливо?

Wouter stopte. Wouter stopped. Воутер зупинився. ‘Ik moet nu gaan, Loes. 'I have to go now, Loes. Vraag alsjeblieft niets meer.' Hij gaf haar een brief. Please don't ask for anything more. He handed her a letter. Будь ласка, не проси більше нічого". Він передав їй листа. Toen stopte Wouter en zei: ‘Onthoud het cijfer. Then Wouter stopped and said, "Remember the number. Затем Ваутер остановился и сказал: "Запомните номер. Тоді Воутер зупинився і сказав: "Запам'ятай номер. En lees dit. And read this. Dan begrijp je meer.' Then you'll understand more. آنگاه بیشتر متوجه خواهید شد. Тогда вы поймете больше". Тоді ви зрозумієте більше".

Wouter draaide zich om en verliet het huis van Loes. Wouter turned and left Loes' house. Воутер розвернувся і вийшов з будинку Лоеса. Toen hij vertrok, riep hij: ‘Ik ga naar Amsterdam! As he left, he shouted, "I'm going to Amsterdam! Йдучи, він крикнув: "Я їду в Амстердам! Tot gauw, Loes!' See you soon, Loes! До скорой встречи, Лос!

Loes zei niets terug. Loes said nothing back. Лоес нічого не відповів. Ze kon het niet. She couldn't. او نمی توانست این کار را انجام دهد. Она не могла. Вона не могла. Ze had geen idee waarom Wouter was gekomen. She had no idea why Wouter had come. Она понятия не имела, зачем пришел Ваутер. Ze keek naar de brief. She looked at the letter. Het leek allemaal heel vreemd, maar toch op één of andere manier belangrijk. It all seemed very strange, yet somehow important. همه چیز بسیار عجیب و در عین حال مهم به نظر می رسید. Wszystko to wydawało się bardzo dziwne, a jednak w jakiś sposób ważne. Все это казалось очень странным, но в то же время каким-то важным. Все це здавалося дуже дивним, але якимось чином важливим. Ze wilde liever alles vergeten. She preferred to forget everything. Она предпочитала все забыть. Вона вважала за краще все забути. Maar de oude man mocht van haar zijn plezier hebben. But she allowed the old man to have his fun. اما پیرمرد اجازه داشت از او لذت ببرد. Но она позволила старику повеселиться. Але вона дозволила старому розважитися. Langzaam opende ze de brief. Slowly she opened the letter. Повільно розгорнула листа.

**Hoofdstuk 2 Overzicht** Chapter 2 Overview فصل 2 بررسی اجمالی Розділ 2 Огляд

**Samenvatting** Summary

Wouter reist naar Leeuwarden. Wouter travels to Leeuwarden. Hij bezoekt een vrouw die Loes heet. He visits a woman named Loes. Zij woont in een enorm huis. She lives in a huge house. او در یک خانه بزرگ زندگی می کند. Wouter vertelt Loes over de kist. Wouter tells Loes about the coffin. Воутер розповідає Лоесу про труну. Hij vraagt haar om zich een cijfer te herinneren. He asks her to remember a number. Он просит ее запомнить одну цифру. Plotseling herinnert ze zich iets. Suddenly she remembers something. ناگهان چیزی به یاد می آورد. Ze laat Wouter een oude ketting zien. She shows Wouter an old necklace. Er staat een cijfer in. It contains a number. Loes heeft veel vragen. Loes has many questions. Wouter beantwoordt ze niet. Wouter does not answer them. ووتر به آنها پاسخ نمی دهد. Воутер на них не відповідає. Hij geeft Loes een brief en vertrekt naar Amsterdam. He gives Loes a letter and leaves for Amsterdam. Loes begint de brief te lezen. Loes begins to read the letter.