×

We gebruiken cookies om LingQ beter te maken. Als u de website bezoekt, gaat u akkoord met onze cookiebeleid.


image

Short Stories In Dutch For Beginners, De kist - Hoofdstuk 1 – Den Haag

De kist - Hoofdstuk 1 – Den Haag

De kist

Hoofdstuk 1 – Den Haag

Er was eens een man die in een dorp in Zuid-Holland woonde. De man was vrij oud. Zijn naam was Wouter. Wouter was nooit getrouwd geweest. Hij had geen kinderen of familie in de buurt. Hij woonde al veel jaren alleen, maar hij was erg aardig. Hij was tegen iedereen altijd heel vriendelijk. Wouter had nooit ver gereisd. Hij had alleen in de buurt van zijn huis in Zuid-Holland gereisd. Hij was niet verder geweest. Nu werd het tijd om iets te doen! Hij had een missie.

Wouter had niet veel geld, maar hij was niet arm. Hij had wat geld gespaard toen hij jonger was. Hij was van plan om dat geld te gebruiken voor zijn missie. Hij moest naar drie verschillende plaatsen gaan. Hij had geld nodig voor eten, hotels en de reis. Hij had een missie. En hij moest hem volbrengen!

Eerst reisde Wouter naar Den Haag. Veel mensen keken naar hem toen hij voorbijliep. Hij had zijn haar in lange tijd niet laten knippen. Hij had een lange baard. Zijn kleren waren ook erg apart. Hij zag er op straat in de grote stad een beetje anders uit.

Wouter kwam aan bij het Westbroekpark. Het was een heel groot park in Den Haag. Er wandelden veel mensen. Wouter stapte op een jonge man af. De man was ongeveer 25 jaar oud. Hij las een regionale krant. Hij zat tegen een boom. Hij zag er heel kalm uit.

Wouter ging naast de man zitten. ‘Goedemiddag,' zei Wouter.

‘Hallo …' antwoordde de man. Hij keek Wouter achterdochtig aan. Hij ging door met lezen.

‘Hoe gaat het met je, David?' zei Wouter.

De man keek op. Hij was erg verrast. Hoe wist deze vreemde man zijn naam? Hij bekeek de oude man aandachtig.' Zei u David?' vroeg hij.

‘Ja, dat zei ik.'

‘Hoe kent u mijn naam?'

‘Dat kan ik je niet zeggen.'

David stopte met lezen en legde de krant weg. Hij keek Wouter aan. Deze keer nog aandachtiger. Hij keek naar de lange baard. Hij probeerde zich hem zonder baard voor te stellen. Niets. Hij had geen idee wie de oude man was.

‘Wat wilt u van me?' vroeg David. Inmiddels was hij erg

achterdochtig geworden.

‘Maak je geen zorgen,' zei Wouter. ‘Ik wil je geen kwaad doen. Ik ben gekomen om je iets te vertellen.'

‘Ga je gang.'

Wouter haalde een foto uit zijn zak. Op de foto stond een kist. Hij zag er heel oud uit. Het leek of er iets in zat. Iets kostbaars.

‘Wat is dat?' vroeg David.

‘Weet je niet wat het is?'

‘Het lijkt op een kist. Ik heb hem nog nooit in mijn leven gezien.'

Wouter keek David goed aan. Toen wees hij naar de foto. ‘Kijk hier.'

David keek. Er zat een slot op de kist. Op het slot stonden drie nullen. ‘Het is een slot.'

Ja, en …?' vervolgde Wouter.

‘En de cijfers ontbreken,' zei David en keek hem vragend aan.

‘Precies!' zei Wouter. ‘De cijfers ontbreken alledrie!' Toen keek hij David goed aan. ‘Ik heb die drie cijfers nodig voor mijn missie,' zei Wouter.

‘Missie? Welke missie?'

‘Dat kan ik je niet vertellen,' antwoordde de oude man kalm.

David begreep het niet. Hij had geen idee wat de man wilde. Hoe kon hij de man cijfers geven die hij niet kende? Ten slotte zei Wouter: ‘Ik weet zeker dat je één van die cijfers hebt.'

‘Ik weet niet waar je het over hebt.'

‘Denk maar goed na, David. Je moet ergens een oud voorwerp hebben. Een voorwerp met een cijfer erop?'

David dacht goed na. Zo'n voorwerp had hij niet. Daar was hij zeker van. Toen herinnerde hij zich iets. Hij had wel één voorwerp met een cijfer. Misschien was dat het?

‘Nu je het zegt,' zei hij opgewonden, ‘misschien heb ik iets! Wacht hier even. Ik ga het halen.'

‘Waar ga je naartoe?' vroeg Wouter.

‘Naar mijn huis. Ik moet iets halen.'

‘Wacht! Ik ga met je mee.'

David keek nogmaals achterdochtig naar de man. De man was oud. Hij leek aardig. Hij verwachtte geen problemen. ‘Oké,' zei hij. ‘Volg me!'

David en Wouter verlieten het park. Ze liepen terug door een klein straatje. Daarna namen ze een bus naar Davids huis. Het stond in een ander deel van de stad.

Onderweg vroeg David aan Wouter: ‘Hoe heet u?'

‘Mijn naam is Wouter. Wouter Zijlstra.'

‘En hoe lang bent u al in Den Haag, meneer Zijlstra?'

‘Oh, noem me alsjeblieft Wouter! Je hoeft niet zo formeel te zijn.'

‘Oké, Wouter. Hoelang ben je al in Den Haag?'

‘Ik ben hier al twee uur.'

‘Echt waar? Dat is niet lang.'

‘Ja, maar ik vind het hier mooi! Er zijn hier veel aardige mensen en interessante bezienswaardigheden.'

‘Jazeker.'

De twee mannen bleven praten. Al snel bereikten ze het huis van David. Het huis was klein en netjes. David nam Wouter mee naar de garage. David bewaarde daar veel dingen uit zijn verleden. Hij had dingen van toen hij nog een jongen was. Hij had wat oude foto's. Hij had zelfs een paar oude schoolschriften.

‘Wat zoeken we?' vroeg Wouter.

‘Ik herinnerde me iets wat ik nog heb. Het zou wel eens het voorwerp kunnen zijn waar je naar zoekt.'

‘Een oud voorwerp? Met een cijfer?'

‘Ja, een oud voorwerp met een cijfer. Wacht even. Ik ga kijken.'

David zocht een half uur lang. Wouter probeerde te helpen. David vroeg Wouter om te gaan zitten. Hij wilde het zelf zoeken. Na een uur vond David het voorwerp eindelijk. ‘Kijk, Wouter,' zei hij opgewonden, ‘ik heb het gevonden!'

‘Wat heb je gevonden?' vroeg Wouter. Hij stond op en liep naar hem toe. Hij keek David goed aan, ‘Hoe weet je dat ik dat nodig heb?'

‘Ik weet het niet, maar ik heb dit al heel lang. En er staat een cijfer op.'

David pakte een oude doek uit. Erin lag een gouden ketting. En aan de binnenkant van de ketting stond een cijfer. ‘Toen je zei dat je iets met een cijfer zocht,' begon David, ‘herinnerde ik me dit.'

‘Kun je je nog herinneren wie je deze ketting gaf?'

‘Ik weet het niet zeker. Ik heb hem al sinds ik een baby was.'

Wouter glimlachte. Hij opende de garagedeur. ‘Waar ga je naartoe?' vroeg David.

‘Ik ben hier klaar,' antwoordde Wouter. ‘Onthoud dat cijfer. En lees dit.' Hij gaf David een brief. Toen liep hij weg.

‘Wacht even! Kom terug! Wil je de ketting niet?' riep David. Maar Wouter was weg. Hij was door de deuropening verdwenen.

Wouter keerde terug naar het centrum van Den Haag. Hij ging naar het station en pakte de trein. Zijn volgende halte was Friesland.

Hoofdstuk 1 Overzicht

Samenvatting

Wouter is een oude man uit Zuid-Holland. Hij heeft een missie. Hij heeft een foto van een oude kist. Er zit een slot op de kist. Er ontbreken drie cijfers. Wouter vraagt aan een man die David heet naar de ontbrekende cijfers. Hij zegt dat er één cijfer op een voorwerp staat dat David heeft. David kijkt in zijn garage en vindt iets. Hij laat Wouter een oude ketting zien. Er staat een cijfer in. Wouter zegt dat dit het cijfer is dat hij nodig heeft. Hij geeft David een brief. Dan vertrekt Wouter naar Friesland.

De kist - Hoofdstuk 1 – Den Haag Der Sarg - Kapitel 1 - Den Haag The coffin - Chapter 1 - The Hague El ataúd - Capítulo 1 - La Haya تابوت - فصل 1 - لاهه La bara - Capitolo 1 - L'Aia 棺 - 第1章 - ハーグ Trobelė - 1 skyrius - Haga Trumna - Rozdział 1 - Haga O caixão - Capítulo 1 - Haia Гроб - Глава 1 - Гаага Труна - Розділ 1 - Гаага

**De kist** The coffin Труна

**Hoofdstuk 1 – Den Haag** Chapter 1 - The Hague

Er was eens een man die in een dorp in Zuid-Holland woonde. Once there was a man who lived in a village in South Holland. Жил-был человек в деревне на юге Голландии. Одного разу в селі на півдні Голландії жив чоловік. De man was vrij oud. The man was quite old. مرد کاملاً پیر بود. Mężczyzna był dość stary. Мужчина был довольно стар. Чоловік був досить старий. Zijn naam was Wouter. His name was Wouter. Его звали Ваутер. Його звали Воутер. Wouter was nooit getrouwd geweest. Wouter had never been married. Ваутер никогда не был женат. Hij had geen kinderen of familie in de buurt. He had no children or family nearby. او هیچ فرزند یا خانواده ای در آن نزدیکی نداشت. У него не было ни детей, ни родственников поблизости. У нього не було ні дітей, ні сім'ї поблизу. Hij woonde al veel jaren alleen, maar hij was erg aardig. He had lived alone for many years, but he was very nice. Mieszkał sam od wielu lat, ale był bardzo miły. Він жив один багато років, але був дуже милим. Hij was tegen iedereen altijd heel vriendelijk. He was always very friendly to everyone. Він завжди був дуже доброзичливим до всіх. Wouter had nooit ver gereisd. Wouter had never traveled far. Ваутер никогда не путешествовал далеко. Воутер ніколи не подорожував далеко. Hij had alleen in de buurt van zijn huis in Zuid-Holland gereisd. He had traveled alone near his home in South Holland. Он путешествовал один недалеко от своего дома в Южной Голландии. Він подорожував наодинці біля свого будинку в Південній Голландії. Hij was niet verder geweest. He had not been further along. او جلوتر نرفته بود. Дальше он не пошел. Далі він не пішов. Nu werd het tijd om iets te doen! Now it was time to do something! Настало время что-то делать! Настав час щось робити! Hij had een missie. He had a mission. او مأموریت داشت. У него была миссия. У нього була місія.

Wouter had niet veel geld, maar hij was niet arm. Wouter did not have much money, but he was not poor. ووتر پول زیادی نداشت، اما فقیر هم نبود. У Ваутера было не так много денег, но он не был бедным. У Воутера не було багато грошей, але він не був бідним. Hij had wat geld gespaard toen hij jonger was. He had saved some money when he was younger. В молодости он скопил немного денег. Він заощадив трохи грошей, коли був молодшим. Hij was van plan om dat geld te gebruiken voor zijn missie. He planned to use that money for his mission. Він планував використати ці гроші на свою місію. Hij moest naar drie verschillende plaatsen gaan. He had to go to three different places. Йому довелося побувати в трьох різних місцях. Hij had geld nodig voor eten, hotels en de reis. He needed money for food, hotels and the trip. Ему нужны были деньги на еду, гостиницу и поездку. Йому потрібні були гроші на їжу, готелі та подорож. Hij had een missie. He had a mission. У него была миссия. У нього була місія. En hij moest hem volbrengen! And he had to accomplish him! و او باید آن را به انجام می رساند! І він повинен був його виконати!

Eerst reisde Wouter naar Den Haag. First, Wouter traveled to The Hague. Сначала Ваутер отправился в Гаагу. Спочатку Воутер поїхав до Гааги. Veel mensen keken naar hem toen hij voorbijliep. Many people watched him as he walked by. وقتی از کنارش می گذشت خیلی ها به او نگاه می کردند. Wiele osób patrzyło na niego, gdy przechodził obok. Многие люди смотрели на него, когда он проходил мимо. Багато людей дивилися на нього, коли він проходив повз. Hij had zijn haar in lange tijd niet laten knippen. He hadn't had his hair cut in a long time. Он давно не стригся. Він давно не стригся. Hij had een lange baard. He had a long beard. У нього була довга борода. Zijn kleren waren ook erg apart. His clothes were also very distinctive. لباس های او نیز بسیار غیرعادی بود. Jego ubrania również były bardzo charakterystyczne. Его одежда также была очень своеобразной. Його одяг також був дуже своєрідним. Hij zag er op straat in de grote stad een beetje anders uit. He looked a little different on the streets of the big city. او در خیابان های شهر بزرگ کمی متفاوت به نظر می رسید. На улицах большого города он выглядел несколько иначе. На вулицях великого міста він виглядав трохи інакше.

Wouter kwam aan bij het Westbroekpark. Wouter arrived at the Westbroek Park. Воутер прибув до парку Вестбрук. Het was een heel groot park in Den Haag. It was a very large park in The Hague. Er wandelden veel mensen. Many people were walking. Багато людей йшли пішки. Wouter stapte op een jonge man af. Wouter stepped toward a young man. Wouter podszedł do młodego mężczyzny. Ваутер шагнул к молодому человеку. Воутер зробив крок до юнака. De man was ongeveer 25 jaar oud. The man was about 25 years old. Hij las een regionale krant. He read a regional newspaper. داشت روزنامه منطقه ای می خواند. Он читает региональную газету. Hij zat tegen een boom. He was sitting against a tree. کنار درختی نشسته بود. Он сидел, прислонившись к дереву. Він сидів під деревом. Hij zag er heel kalm uit. He looked very calm. او بسیار آرام به نظر می رسید. Он выглядел очень спокойным. Він виглядав дуже спокійним.

Wouter ging naast de man zitten. Wouter sat down next to the man. Ваутер сел рядом с мужчиной. Воутер сів поруч із чоловіком. ‘Goedemiddag,' zei Wouter. "Good afternoon," Wouter said. Добрий день, - привітався Воутер.

‘Hallo …' antwoordde de man. 'Hello ...' the man replied. Здравствуйте... - ответил мужчина. Hij keek Wouter achterdochtig aan. He looked at Wouter suspiciously. Он с подозрением посмотрел на Ваутера. Він підозріло подивився на Воутера. Hij ging door met lezen. He continued reading. Он продолжил читать. Він продовжував читати.

‘Hoe gaat het met je, David?' zei Wouter. "How are you, David?" said Wouter. "Як справи, Девіде?" - запитав Воутер.

De man keek op. The man looked up. Мужчина поднял голову. Чоловік підняв голову. Hij was erg verrast. He was very surprised. Він був дуже здивований. Hoe wist deze vreemde man zijn naam? How did this strange man know his name? Откуда этот странный человек узнал его имя? Звідки цей дивний чоловік знав його ім'я? Hij bekeek de oude man aandachtig.' Zei u David?' vroeg hij. He looked at the old man intently.' Did you say David?" he asked. Он пристально посмотрел на старика. Вы сказали "Дэвид"?" - спросил он. Він пильно подивився на старого. Ти сказав "Давид"?" - запитав він.

‘Ja, dat zei ik.' "Yes, that's what I said. "بله، همین را گفتم." "Так, я так і сказав".

‘Hoe kent u mijn naam?' "How do you know my name? "Звідки ти знаєш моє ім'я?

‘Dat kan ik je niet zeggen.' 'I can't tell you that.' Я не могу вам этого сказать. "Я не можу тобі цього сказати.

David stopte met lezen en legde de krant weg. David stopped reading and put the newspaper away. دیوید از خواندن دست کشید و روزنامه را کنار گذاشت. Девід перестав читати і відклав газету. Hij keek Wouter aan. He looked at Wouter. Він подивився на Воутера. Deze keer nog aandachtiger. This time even more carefully. На этот раз еще более внимательно. Цього разу ще уважніше. Hij keek naar de lange baard. He looked at the long beard. Він подивився на довгу бороду. Hij probeerde zich hem zonder baard voor te stellen. He tried to imagine him without the beard. سعی کرد او را بدون ریش تصور کند. Он попытался представить его без бороды. Він спробував уявити його без бороди. Niets. Nothing. Нічого. Hij had geen idee wie de oude man was. He had no idea who the old man was.

‘Wat wilt u van me?' vroeg David. "What do you want from me?" asked David. "Чого ти хочеш від мене?" - запитав Девід. Inmiddels was hij erg Meanwhile, he was very Между тем, он был очень Тим часом, він був дуже

achterdochtig geworden. become suspicious. становятся подозрительными. стають підозрілими.

‘Maak je geen zorgen,' zei Wouter. 'Don't worry,' Wouter said. Не волнуйтесь, - сказал Ваутер. Не хвилюйся, - сказав Воутер. ‘Ik wil je geen kwaad doen. 'I don't want to hurt you. من نمی خواهم به شما صدمه بزنم. Я не хочу причинять тебе боль. "Я не хочу зробити тобі боляче. Ik ben gekomen om je iets te vertellen.' I've come to tell you something. Я прийшов, щоб сказати тобі дещо.

‘Ga je gang.' "Go ahead. برو جلو. Вперед. "Вперед".

Wouter haalde een foto uit zijn zak. Wouter pulled a picture out of his pocket. ووتر از جیبش عکسی درآورد. Воутер витягнув з кишені фотографію. Op de foto stond een kist. In the picture was a coffin. На картинке был изображен гроб. На малюнку була труна. Hij zag er heel oud uit. He looked very old. Він виглядав дуже старим. Het leek of er iets in zat. It looked like there was something in it. Wyglądało na to, że coś w nim było. Казалось, что в нем что-то есть. Виглядало так, ніби в ньому щось було. Iets kostbaars. Something precious. Что-то ценное. Щось дорогоцінне.

‘Wat is dat?' vroeg David. "What's that?" asked David. "Що це?" - запитав Девід.

‘Weet je niet wat het is?' "Don't you know what it is? "Ти що, не знаєш, що це таке?

‘Het lijkt op een kist. 'It looks like a coffin. Wygląda jak trumna. "Це схоже на труну. Ik heb hem nog nooit in mijn leven gezien.' I've never seen him before in my life. من هرگز او را در زندگی ام ندیده ام. Я никогда в жизни его не видела". Я ніколи в житті його не бачив".

Wouter keek David goed aan. Wouter looked closely at David. Ваутер внимательно посмотрел на Дэвида. Воутер уважно подивився на Давида. Toen wees hij naar de foto. Then he pointed to the picture. سپس به عکس اشاره کرد. Потім він показав на фотографію. ‘Kijk hier.' "Look here. "Поглянь сюди.

David keek. David looked. Девід подивився. Er zat een slot op de kist. There was a lock on the box. روی جعبه یک قفل بود. На ящике был замок. На ящику був замок. Op het slot stonden drie nullen. On the lock were three zeros. На замку було три нулі. ‘Het is een slot.' 'It's a lock.' Это замок.

Ja, en …?' vervolgde Wouter. Yes, and ...?" continued Wouter. Так, і ...?" - продовжив Воутер.

‘En de cijfers ontbreken,' zei David en keek hem vragend aan. 'And the numbers are missing,' David said, looking at him questioningly. دیوید در حالی که پرسشگرانه به او نگاه می کرد، گفت: "و اعداد گم شده اند." И цифры отсутствуют, - сказал Дэвид, вопросительно глядя на него. "І цифри відсутні", - сказав Девід, запитально дивлячись на нього.

‘Precies!' zei Wouter. "Exactly!" said Wouter. "Саме так!" - сказав Воутер. ‘De cijfers ontbreken alledrie!' Toen keek hij David goed aan. 'All three numbers are missing!' Then he looked closely at David. هر سه رقم گم شده اند! سپس با دقت به دیوید نگاه کرد. "Все три числа отсутствуют! Затем он внимательно посмотрел на Дэвида. "Усі три цифри відсутні! Потім він уважно подивився на Давида. ‘Ik heb die drie cijfers nodig voor mijn missie,' zei Wouter. 'I need those three digits for my mission,' Wouter said. "Мені потрібні ці три цифри для моєї місії", - сказав Воутер.

‘Missie? 'Mission? Welke missie?' What mission?

‘Dat kan ik je niet vertellen,' antwoordde de oude man kalm. 'I can't tell you that,' the old man replied calmly. Я не могу вам этого сказать, - спокойно ответил старик. "Я не можу вам цього сказати", - спокійно відповів старий.

David begreep het niet. David didn't understand. Давид не розумів. Hij had geen idee wat de man wilde. He had no idea what the man wanted. Він не мав жодного уявлення про те, чого хотів цей чоловік. Hoe kon hij de man cijfers geven die hij niet kende? How could he give the man numbers he didn't know? چطور می توانست به مردی که نمی دانست شماره هایی بدهد؟ Як він міг давати людині оцінки, якої не знав? Ten slotte zei Wouter: ‘Ik weet zeker dat je één van die cijfers hebt.' Finally, Wouter said, "I'm sure you have one of those numbers. سرانجام ووتر گفت: "مطمئنم شما یکی از آن شماره ها را دارید." Наконец Ваутер сказал: "Я уверен, что у вас есть одна из этих фигурок. Нарешті, Воутер сказав: "Я впевнений, що у вас є одна з цих фігур.

‘Ik weet niet waar je het over hebt.' 'I don't know what you're talking about.' Я не понимаю, о чем вы говорите. "Я не знаю, про що ви говорите.

‘Denk maar goed na, David. 'Just think hard, David. Просто подумай хорошенько, Дэвид. "Подумай добре, Девіде. Je moet ergens een oud voorwerp hebben. You must have an old object somewhere. شما باید یک شی قدیمی در جایی داشته باشید. У вас должен быть где-то старый предмет. У вас десь має бути старий об'єкт. Een voorwerp met een cijfer erop?' An object with a number on it? یک شی با یک عدد روی آن؟ Предмет с номером на нем? Об'єкт з номером на ньому?

David dacht goed na. David thought carefully. دیوید با دقت فکر کرد. Дэвид задумался. Девід ретельно подумав. Zo'n voorwerp had hij niet. He had no such object. У него не было такой цели. Daar was hij zeker van. He was sure of that. او از این موضوع مطمئن بود. Он был уверен в этом. Він був у цьому впевнений. Toen herinnerde hij zich iets. Then he remembered something. Затем он кое-что вспомнил. Потім він дещо згадав. Hij had wel één voorwerp met een cijfer. He did have one item with a number. او یک شی با یک شماره داشت. Misschien was dat het? Maybe that was it? Может быть, это было оно? Може, так воно і було?

‘Nu je het zegt,' zei hij opgewonden, ‘misschien heb ik iets! "Now that you mention it," he said excitedly, "I might have something! Раз уж вы заговорили об этом, - взволнованно сказал он, - возможно, у меня что-то есть! "Тепер, коли ви згадали про це, - сказав він схвильовано, - у мене, можливо, є дещо! Wacht hier even. Wait here a moment. یک لحظه اینجا صبر کن Ik ga het halen.' I'm going to make it. من می خواهم آن را دریافت کنم. Zamierzam go zdobyć. Я піду відкрию.

‘Waar ga je naartoe?' vroeg Wouter. "Where are you going?" asked Wouter. Куда вы идете?" - спросил Воутер. "Куди ти йдеш?" - запитав Воутер.

‘Naar mijn huis. 'To my house. Ik moet iets halen.' I have to get something. من باید چیزی بگیرم.» Мені треба дещо взяти.

‘Wacht! 'Wait! Ik ga met je mee.' I'm going with you. من با شما می آیم. Я піду з тобою.

David keek nogmaals achterdochtig naar de man. David looked at the man again suspiciously. دیوید دوباره مشکوک به مرد نگاه کرد. Девід знову підозріло подивився на чоловіка. De man was oud. The man was old. Hij leek aardig. He seemed nice. Он казался милым. Hij verwachtte geen problemen. He expected no problems. او انتظار هیچ مشکلی را نداشت. Он не ожидал никаких проблем. ‘Oké,' zei hij. 'Okay,' he said. ‘Volg me!' "Follow me! Следуйте за мной!

David en Wouter verlieten het park. David and Wouter left the park. Дэвид и Ваутер покинули парк. Девід і Воутер вийшли з парку. Ze liepen terug door een klein straatje. They walked back through a small street. از یک خیابان کوچک برگشتند. Они прошли обратно по маленькой улочке. Назад вони йшли маленькою вуличкою. Daarna namen ze een bus naar Davids huis. Then they took a bus to David's house. Затем они отправились на автобусе к дому Дэвида. Потім вони поїхали автобусом до будинку Давида. Het stond in een ander deel van de stad. It was in a different part of town. Це було в іншій частині міста.

Onderweg vroeg David aan Wouter: ‘Hoe heet u?' On the way, David asked Wouter, "What is your name? Дорогою Девід запитав Воутера: "Як тебе звати?".

‘Mijn naam is Wouter. 'My name is Wouter. Wouter Zijlstra.' Wouter Zijlstra. "Покличте Зійлстра".

‘En hoe lang bent u al in Den Haag, meneer Zijlstra?' "And how long have you been in The Hague, Mr. Zijlstra? Как давно вы находитесь в Гааге, мистер Зейлстра? "Як довго ви перебуваєте в Гаазі, пане Зійлстра?

‘Oh, noem me alsjeblieft Wouter! 'Oh, please call me Wouter! اوه، لطفا من را ووتر صدا کن! "О, будь ласка, називайте мене Воутер! Je hoeft niet zo formeel te zijn.' You don't have to be so formal. Не обов'язково бути таким формальним".

‘Oké, Wouter. Hoelang ben je al in Den Haag?' How long have you been in The Hague?

‘Ik ben hier al twee uur.' 'I've been here for two hours.' "من دو ساعت است که اینجا هستم."

‘Echt waar? 'Really? Правда? Dat is niet lang.' That's not long. این طولانی نیست.

‘Ja, maar ik vind het hier mooi! 'Yes, but I like it here! "Так, але мені тут подобається! Er zijn hier veel aardige mensen en interessante bezienswaardigheden.' There are many nice people and interesting sights here.' افراد خوب و مناظر جالب زیادی در اینجا وجود دارد.' Тут багато приємних людей і цікавих пам'яток".

‘Jazeker.' 'Yes.' "Так, дійсно.

De twee mannen bleven praten. The two men kept talking. Двоє чоловіків продовжували розмовляти. Al snel bereikten ze het huis van David. Soon they reached David's house. به زودی به خانه داوود رسیدند. Незабаром вони дійшли до будинку Давида. Het huis was klein en netjes. The house was small and neat. خانه کوچک و مرتب بود. Дом был небольшим и аккуратным. David nam Wouter mee naar de garage. David took Wouter to the garage. دیوید ووتر را به گاراژ برد. Дэвид отвел Воутера в гараж. Девід відвів Воутера в гараж. David bewaarde daar veel dingen uit zijn verleden. David kept many things from his past there. دیوید چیزهای زیادی را از گذشته خود در آنجا حفظ کرد. Девід зберігав там багато речей зі свого минулого. Hij had dingen van toen hij nog een jongen was. He had things from when he was a boy. از زمانی که پسر بود چیزهایی داشت. У него были вещи из детства. У нього були речі з дитинства. Hij had wat oude foto's. He had some old photos. У него было несколько старых фотографий. Hij had zelfs een paar oude schoolschriften. He even had a few old school notebooks.

‘Wat zoeken we?' vroeg Wouter. "What are we looking for?" asked Wouter.

‘Ik herinnerde me iets wat ik nog heb. 'I remembered something I still have. من چیزی را به یاد آوردم که هنوز دارم. Я вспомнил кое-что, что у меня до сих пор есть. "Я згадав дещо, що досі зберігаю. Het zou wel eens het voorwerp kunnen zijn waar je naar zoekt.' It might just be the object you're looking for. این می تواند موردی باشد که به دنبال آن هستید.' Возможно, это как раз тот предмет, который вы ищете". Це може бути саме той об'єкт, який ви шукаєте".

‘Een oud voorwerp? 'An old object? Старинный предмет? "Старий предмет? Met een cijfer?' With a grade? З оцінкою?

‘Ja, een oud voorwerp met een cijfer. 'Yes, an old object with a number. "Так, старий предмет з номером. Wacht even. Hold on. Подождите. Зачекай. Ik ga kijken.' I'm going to look. Я пойду посмотрю.

David zocht een half uur lang. David searched for half an hour. Дэвид искал полчаса. Девід шукав півгодини. Wouter probeerde te helpen. Wouter tried to help. David vroeg Wouter om te gaan zitten. David asked Wouter to sit down. Дэвид попросил Ваутера сесть. Девід попросив Воутера сісти. Hij wilde het zelf zoeken. He wanted to look for it himself. Он хотел поискать ее сам. Він хотів шукати його сам. Na een uur vond David het voorwerp eindelijk. After an hour, David finally found the object. پس از یک ساعت، دیوید بالاخره شی را پیدا کرد. Через годину Девід нарешті знайшов об'єкт. ‘Kijk, Wouter,' zei hij opgewonden, ‘ik heb het gevonden!' "Look, Wouter," he said excitedly, "I found it! "Дивись, Воутер, - радісно вигукнув він, - я знайшов його!

‘Wat heb je gevonden?' vroeg Wouter. "What did you find?" asked Wouter. "Що ти знайшов?" - запитав Воутер. Hij stond op en liep naar hem toe. He stood up and walked toward him. Он встал и подошел к нему. Він підвівся і пішов до нього. Hij keek David goed aan, ‘Hoe weet je dat ik dat nodig heb?' He looked closely at David, "How do you know I need that? Он пристально посмотрел на Дэвида: "Откуда ты знаешь, что мне это нужно? Він уважно подивився на Девіда: "Звідки ти знаєш, що мені це потрібно?

‘Ik weet het niet, maar ik heb dit al heel lang. 'I don't know, but I've had this for a long time. Я не знаю, но у меня это уже давно. "Я не знаю, але у мене це вже давно. En er staat een cijfer op.' And it has a number on it. И на нем есть номер". І на ньому є номер".

David pakte een oude doek uit. David unwrapped an old cloth. دیوید یک پارچه کهنه را بیرون آورد. Дэвид развернул старую ткань. Девід розгорнув стару ганчірку. Erin lag een gouden ketting. In it lay a gold chain. داخل یک زنجیر طلا بود. В нем лежала золотая цепочка. У ньому був золотий ланцюжок. En aan de binnenkant van de ketting stond een cijfer. And on the inside of the chain was a number. و در داخل زنجیر یک عدد بود. На внутренней стороне цепочки был указан номер. ‘Toen je zei dat je iets met een cijfer zocht,' begon David, ‘herinnerde ik me dit.' "When you said you were looking for something with a number," David began, "I remembered this. دیوید شروع کرد: «وقتی گفتی دنبال چیزی با شماره می‌گردی، این را به یاد آوردم.» Когда вы сказали, что ищете что-то с номером, - начал Дэвид, - я вспомнил об этом. Коли ви сказали, що шукаєте щось із номером, - почав Девід, - я згадав про це.

‘Kun je je nog herinneren wie je deze ketting gaf?' "Can you remember who gave you this necklace? "یادت هست این گردنبند را چه کسی به تو داده است؟" Вы можете вспомнить, кто подарил вам это ожерелье? "Ти пам'ятаєш, хто подарував тобі це намисто?

‘Ik weet het niet zeker. 'I'm not sure. Я не уверен. Ik heb hem al sinds ik een baby was.' I've had it since I was a baby. У мене це з дитинства".

Wouter glimlachte. Wouter smiled. Hij opende de garagedeur. He opened the garage door. Він відчинив двері гаража. ‘Waar ga je naartoe?' vroeg David. "Where are you going?" asked David. "Куди ти йдеш?" - запитав Девід.

‘Ik ben hier klaar,' antwoordde Wouter. 'I'm done here,' Wouter replied. "Skończyłem z tym" - odpowiedział Wouter. С меня хватит, - ответил Ваутер. "З мене досить", - відповів Воутер. ‘Onthoud dat cijfer. 'Remember that figure. Запомните эту цифру. Запам'ятай цю цифру. En lees dit.' Hij gaf David een brief. And read this. He handed David a letter. و این را بخوانید. او نامه ای به داوود داد. І прочитай ось це. Він передав Давидові листа. Toen liep hij weg. Then he walked away. سپس راه افتاد. Następnie odszedł. Потім він пішов.

‘Wacht even! 'Wait a minute! "Тримайся! Kom terug! Come back! Поверніться! Wil je de ketting niet?' riep David. Don't you want the necklace?" cried David. گردنبند را نمی خواهی؟ دیوید فریاد زد. Разве тебе не нужно ожерелье?" - крикнул Дэвид. Хіба ти не хочеш намисто?" - вигукнув Девід. Maar Wouter was weg. But Wouter was gone. Но Ваутера уже не было. Але Воутера вже не було. Hij was door de deuropening verdwenen. He had disappeared through the doorway. او از درگاه ناپدید شده بود. Он исчез в дверном проеме. Він зник у дверному отворі.

Wouter keerde terug naar het centrum van Den Haag. Wouter returned to the center of The Hague. ووتر به مرکز لاهه بازگشت. Воутер повернувся до центру Гааги. Hij ging naar het station en pakte de trein. He went to the station and caught the train. Он отправился на вокзал и сел на поезд. Він пішов на вокзал і сів на поїзд. Zijn volgende halte was Friesland. His next stop was Friesland. ایستگاه بعدی او فریزلند بود. Наступною зупинкою була Фрисландія.

**Hoofdstuk 1 Overzicht** Chapter 1 Overview

**Samenvatting** Резюме

Wouter is een oude man uit Zuid-Holland. Wouter is an old man from South Holland. Воутер - старий чоловік з Південної Голландії. Hij heeft een missie. He has a mission. Hij heeft een foto van een oude kist. He has a picture of an old chest. Er zit een slot op de kist. There is a lock on the box. На ящике есть замок. Er ontbreken drie cijfers. Three digits are missing. Три цифры отсутствуют. Wouter vraagt aan een man die David heet naar de ontbrekende cijfers. Wouter asks a man named David about the missing numbers. Воутер запитує чоловіка на ім'я Девід про зниклі фігури. Hij zegt dat er één cijfer op een voorwerp staat dat David heeft. He says there is one digit on an object that David has. Он говорит, что на предмете, который есть у Дэвида, есть одна цифра. Він каже, що на предметі, який має Давид, є одна цифра. David kijkt in zijn garage en vindt iets. David looks in his garage and finds something. Девід заглядає у свій гараж і щось знаходить. Hij laat Wouter een oude ketting zien. He shows Wouter an old necklace. Он показывает Ваутеру старинное ожерелье. Він показує Воутер старе намисто. Er staat een cijfer in. It contains a number. Wouter zegt dat dit het cijfer is dat hij nodig heeft. Wouter says this is the grade he needs. Ваутер говорит, что это именно та цифра, которая ему нужна. Воутер каже, що це саме та фігура, яка йому потрібна. Hij geeft David een brief. He gives David a letter. Він дає Давидові листа. Dan vertrekt Wouter naar Friesland. Then Wouter leaves for Friesland. Потім Воутер їде до Фрисландії.