Διονύσης Σιμόπουλος – Είμαστε Αστρόσκονη Dionysis Simopoulos - Wir sind Stardust Dionysis Simopoulos - We are Stardust Dionysis Simopoulos - Somos polvo de estrellas

Η αρχική σχέση του ανθρώπου με τα ουράνια φαινόμενα ήταν μια σχέση δέους και σεβασμού, που τη χαρακτήριζε η προκατάληψη, οι δεισιδαιμονίες και η τελετουργία. Μεταξύ των αρχαίων λαών όμως, υπήρχαν και ορισμένοι που το ενδιαφέρον τους και η περιέργειά τους, τους οδήγησε να ορίσουν με απίστευτη ακρίβεια τις σχέσεις μεταξύ των χρονικών διαστημάτων, που καθόριζαν τις κινήσεις του Ήλιου και τις Σελήνης στην ουράνια σφαίρα.

Οι πρώτοι πραγματικοί αστρονόμοι προσπάθησαν να επινοήσουν ένα φυσικό μοντέλο του ουράνιου συστήματος. Έτσι οι κινήσεις των πλανητών αποτέλεσαν για αυτούς την πηγή και το πεδίο δοκιμών των πιο βασικών φυσικών και μαθηματικών θεωριών τους. Thus the motions of the planets were for them the source and the testing ground of their most basic physical and mathematical theories. Με αυτόν τον τρόπο γεννήθηκε η επιστημονική μέθοδος, που  εξελίχθηκε σιγά-σιγά σε πανίσχυρο εργαλείο της σύγχρονης έρευνας, αν και οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι δεν είχαν στη διάθεσή τους ούτε τηλεσκόπια, ούτε διαστημόπλοια, ούτε υπολογιστές. In this way the scientific method was born, which gradually evolved into a powerful tool of modern research, although the ancient Greek philosophers had neither telescopes, nor spaceships, nor computers at their disposal.

Μέχρι την Αναγέννηση η καθιερωμένη επίσημη άποψη ήταν ότι όσα είχαμε  να μάθουμε για το Σύμπαν ήταν ήδη γνωστά. Until the Renaissance the established official view was that what we had to learn about the Universe was already known. Γιαυτό κάθε αντίθετη άποψη ήταν ιδιαίτερα ενοχλητική, ενώ όσοι διαφωνούσαν και πίστευαν στην “αμαρτωλή” περιφορά της Γης γύρω από τον Ήλιο , καίγονταν ζωντανοί στη “φωτιά της κάθαρσης “. That is why any opposite view was particularly disturbing, while those who disagreed and believed in the "sinful" orbit of the Earth around the Sun, were burned alive in the "fire of purification". Η Γη θεωρούνταν το κέντρο του σύμπαντος και οι ελάχιστοι, που πρότειναν ιδέες, οι οποίες αργότερα αποδείχθηκαν σωστές, δεν ήταν παρά μεμονωμένες φωνές. Όμως μέσα σε σχετικά χρονικό διάστημα η αστρονομία γνώρισε ραγδαία εξέλιξη με την εμφάνιση αρκετών μεγαλοφυών ανθρώπων.

Η εφεύρεση του τηλεσκοπίου μας βοήθησε να ανακαλύψουμε ότι η “Γαλαξία Οδός” των αρχαίων Ελλήνων δεν ήταν παρά μια τεράστια συγκέντρωση δισεκατομμυρίων απόμακρων άστρων. The invention of the telescope helped us discover that the "Galaxy Way" of the ancient Greeks was nothing more than a huge collection of billions of distant stars. Φυσικά όταν ατενίζουμε τον Γαλαξία μας από τη Γη δεν είναι δυνατόν με κανένα τρόπο να αποδοθεί πιστά το θέαμα που παρουσιάζεται: 200 δις άστρα, αστρικά σμήνη, νεφελώματα, σφαιρωτά σμήνη κλπ αποτελούν την τεράστια αστρική πολιτεία μας. Of course, when we look at our Galaxy from Earth, it is not possible in any way to faithfully attribute the spectacle that is presented: 200 billion stars, star clusters, nebulae, globular clusters, etc. are our huge stellar state.

Μαύρη Τρύπα

Μαύρη τρύπα ονομάζεται το σημείο του χωροχρόνου στο οποίο οι βαρυτικές δυνάμεις είναι τόσο μεγάλες, ώστε τίποτα – ούτε καν τα σωματίδια και η ηλεκτρονική ακτινοβολία όπως το φως- να μην μπορεί να ξεφύγει από αυτό. A black hole is the point in space-time at which gravitational forces are so great that nothing - not even particles and electron beam like light - can escape it.

Ο όρος μαύρη τρύπα είναι ευρύτατα διαδεδομένος και επινοήθηκε το 1968 από τον Αμερικάνο αστρονόμο και θεωρητικό φυσικό Τζον Γουίλερ. The term black hole is widespread and was coined in 1968 by the American astronomer and theoretical physicist John Wheeler. Δεν αναφέρεται σε τρύπα με τη συνήθη έννοια (οπή), αλλά σε μια περιοχή του χώρου, όπου τίποτα δεν μπορεί να επιστρέψει. It does not refer to a hole in the usual sense (hole), but to an area of space where nothing can return.

Ουσιαστικά είναι το σημείο εκείνο του διαστήματος, όπου κάποτε υπήρχε ο πυρήνας ενός γιγάντιου άστρου, ένας πυρήνας που περιείχε περισσότερο υλικό από δυόμιση ηλιακές μάζες και ο οποίος στην τελική φάση της εξέλιξής του άστρου, έχασε την πάλη ενάντια στη βαρύτητα, με αποτέλεσμα το υλικό του να καταρρεύσει και να συμπιεστεί ακόμα περισσότερο από το υλικό ενός αστέρα νετρονίων. It is essentially the point in space where the core of a giant star once existed, a nucleus that contained more than two and a half solar masses and which, in the final stages of the star's evolution, lost its struggle against gravity, resulting in its material. to collapse and compress even more from the material of a neutron star.

Και για να καταλάβουμε καλύτερα η πυκνότητα ενός αστέρα νετρονίων είναι τόσο μεγάλη ώστε αν ένα κομμάτι του με μέγεθος ενός κόκκου άμμου έπεφτε πάνω στη Γη μας θα την διαπερνούσε τελείως από την μια άκρη στην άλλη, με την ίδια ευκολία που μια υπερθερμασμένη καυτή σιδερόβεργα διαπερνά ένα λεπτό φύλλο νάιλον. And to better understand the density of a neutron star is so great that if a piece the size of a grain of sand fell on our Earth it would penetrate it completely from one end to the other, just as easily as an overheated hot iron rod pierces a thin sheet of nylon. Για να μπορέσουμε μάλιστα να πούμε ότι πλησιάσαμε κάπως τη φανταστική πυκνότητα ενός τέτοιου άστρου, τότε όλος ο πληθυσμός του πλανήτη μας, πέντε δηλαδή δισεκατομμύρια άνθρωποι θα έπρεπε να συμπιέζονταν στο μέγεθος μιας σταγόνας νερού. In order to be able to say that we were somewhat close to the imaginary density of such a star, then the entire population of our planet, that is, five billion people, would have to be compressed to the size of a drop of water.

Επίσης η πυκνότητα των υλικών που δημιουργεί  είναι αδιανόητη. Also the density of the materials it creates is unthinkable. Ένα μωρό 5 κιλών στην επιφάνεια ενός άστρου νετρονίων θα “ζύγιζε” 50 δις κιλά. A 5 kg baby on the surface of a neutron star would "weigh" 50 billion kg.

Τίποτα όμως δεν μπορεί να συγκριθεί με τη βαρυτική δύναμη μιας μαύρης τρύπας, γιατί αυτή είναι πραγματικά ένα από τα πιο μυστηριώδη ουράνια αντικείμενα στο εσωτερικό της οποίας οι νόμοι της φυσικής δεν έχουν καμία υπόσταση. But nothing can compare to the gravitational force of a black hole, because it is truly one of the most mysterious celestial objects inside which the laws of physics have no existence. Η πληρέστερη όμως θεωρητική τους υπόσταση και περιγραφή έχει προέλθει από τη δημοσίευση της θεωρίας της σχετικότητας του Αϊνστάιν το 1915. However, their most complete theoretical background and description has come from the publication of Einstein's theory of relativity in 1915. Αν έπρεπε να γράψω κάτι για επίλογο θα ήταν μόνο αυτό: If I had to write something for an epilogue it would be just this:

“Ο θάνατος των άστρων είναι ταυτόχρονα ένα τέλος και μια αρχή” *** Πηγή: Ο Θάνατος των Άστρων – Διονύσης Σιμόπουλος (Ίδρυμα Ευγενίδου) Το είδαμε: thanasiskopadis "The death of the stars is both an end and a beginning" *** Source: The Death of the Stars - Dionysis Simopoulos (Eugenidou Foundation) We saw it: thanasiskopadis

Αντικλείδι , https://antikleidi.com