Someone had to book Angela Dimitriou | LYDIA PAPAIOANNOU | TEDxUniversityofPiraeus - YouTube Someone had to book Angela Dimitriou | LYDIA PAPAIOANNOU | TEDxUniversityofPiraeus - YouTube Alguien tenía que fichar a Angela Dimitriou | LYDIA PAPAIOANNOU | TEDxUniversityofPiraeus - YouTube

Μεταγραφή: Lucas Kaimaras Επιμέλεια: Chryssa R. Takahashi

Πριν από λίγο καιρό, λίγο πριν το Πάσχα, A while ago, just before Easter,

είχα πάει ένα ταξίδι για δουλειά στην Αμερική

σε ένα φεστιβάλ με μουσική και μόδα, ήταν πάρα πολύ ωραία.

Ανέβαζα φωτογραφίες στο Twitter και αυτά - με μισούσαν όλοι, εννοείται.

Εκεί ήμουν η μόνη Ελληνίδα,

οπότε, όταν ήταν γύρω μου άλλοι άνθρωποι από διάφορες χώρες,

με ρωτούσαν πώς με λένε και τα λοιπά, «Τι δουλειά κάνεις;».

Τους έλεγα είμαι η διευθύντρια του Cosmopolitan Greece,

και μου έλεγαν, «Ουάου, καταπληκτικό!» κι εντυπωσιάζονταν πάρα πολύ.

Εντυπωσιάζονταν γιατί, εντάξει, ευνοούσε και το περιβάλλον,

θέλω να πω ήταν ένα φεστιβάλ με μουσική και μόδα,

δεν ήταν η πρεμιέρα του Deptocracy για να μην ταιριάζει.

Ήταν εντυπωσιακό.

Επίσης, στο εξωτερικό εκτιμούν πάρα πολύ τα περιοδικά.

Τα αγαπάνε πολύ

και δεν χρειάζεται να βάλεις μέσα στο σακουλάκι μάσκαρα, κρέμα,

πανωσέντονο, κατωσέντονο, παντόφλες - όλα αυτά που βάζουμε εμείς πια, pansies, bottoms, slippers - all the things we put on now,

όπως θα έχετε παρατηρήσει στο περίπτερο για να πουλήσουν τα περιοδικά.

Είναι ένας διεθνής τίτλος

και τους έλεγα ότι εγώ ήμουν το αφεντικό.

Και αυτό ήταν κάτι που μου έδινε έτσι -

την ώρα που το έλεγα, καμάρωνα λίγο μέσα μου, while I was saying it, I was feeling a little proud inside,

και είχα μια αυτοπεποίθηση. and I had a confidence.

Έλεγα, «Ναι, ρε παιδί μου. Κάνω αυτό το πράγμα».

Έπειτα γύρισα στην Ελλάδα και παραιτήθηκα.

(Γέλια)

Σας είπα λοιπόν στην αρχή ότι είμαι η διευθύντρια του Cosmopolitan Greece.

Δεν είμαι - πιο συγκεκριμένα προχθές έγραψα το τελευταίο μου εντιτόριαλ. I'm not - in fact, the day before yesterday I wrote my latest editorial.

και την Τετάρτη που μας έρχεται

θα βάλω σε ένα κουτί τη γλάστρα μου, τα βιβλία μου και τα λοιπά,

και θα φύγω.

Ήταν πάρα πολύ δύσκολο.

Μου είναι πολύ δύσκολο να μην είμαι πια διευθύντρια σε κάτι.

(Γέλια)

Θα μου λείψει πάρα πολύ να έχω ανθρώπους να τους δίνω εντολές.

Αστειεύομαι βέβαια.

Η ομάδα του Cosmo είναι πραγματικά υπέροχη και μοναδική.

Κι έτσι μου ήταν πάρα πολύ δύσκολο,

όμως μέσα μου θέλω να κάνω κάτι άλλο.

Κάτι άλλο το οποίο δεν ξέρω αν θα είναι εύκολο,

αλλά θέλω να το κάνω.

Και συνειδητοποίησα

ότι αυτή η θαλπωρή της οικειότητας και του φιλόξενου που ένιωθα εκεί,

εν τέλει ίσως ήταν και κάτι που με περιόριζε. in the end, maybe it was something that was limiting me.

Υπήρχαν κι άλλοι λόγοι που με οδήγησαν να πάρω τη συγκεκριμένη απόφαση,

-δεν ήταν μόνο αυτό-

εν τέλει όμως όταν παραιτήθηκα, πήγα σε κάποιες συνεντεύξεις και τα λοιπά,

μου έκαναν αντίστοιχη πρόταση σε εξίσου μεγάλη εταιρεία, I was offered a similar offer at an equally large company,

και εκεί είπα πάλι «Όχι».

Γιατί, όπως σας είπα, θέλω να κάνω κάτι άλλο.

Και θέλω να κάνω αυτό που στην Πάτρα λέμε

(Αγγλικά) να επανεφεύρω τον εαυτό μου.

(Γέλια)

Αν φοβάμαι;

Ναι. Φοβάμαι πάρα πολύ.

Μπορείτε να με ρωτήσετε αν διάβασα στις εφημερίδες

ότι τώρα με τα καινούργια μέτρα,

αν κάποιος ελεύθερος επαγγελματίας βγάζει 36.000 ευρώ το χρόνο,

του μένουν 12.500.

Το διάβασα κι αυτό.

Μπορεί να έχετε απορία αν ξέρω τι ακριβώς θα κάνω και τα λοιπά.

Όχι. Δεν ξέρω.

Θα μου πείτε, «Τότε, γιατί μας τα λες αυτά τα τρομακτικά, κοπέλα μου;»

Γιατί πολλές φορές σε ομιλίες TEDx και σε άλλες παρόμοιες,

έχω δει τέτοιες ομιλίες οι οποίες έχουν ένα success story,

που έχει πάει καλά,

και με βάση αυτό λένε «Σήκω πάνω, ανέλαβε δράση» και τα λοιπά. and based on that they say "Get up, take action" and so on.

Σκέφτηκα λοιπόν ότι μπορεί να έχει κι ενδιαφέρον

να σταθεί μπροστά σας ένας άνθρωπος στην αρχή αυτής της προσπάθειας,

που έχει όλον αυτόν τον φόβο και τον ενθουσιασμό όμως με έναν τρόπο.

Μετά σκέφτομαι, μπορεί κάποιοι από εσάς στο κοινό,

-κάποιοι- μπορεί να λέτε, «Εντάξει τώρα, κοπέλα,

έκανες μια καλή μπάζα από το Cosmopolitan, έχεις κάνει τηλεόραση,

μπορεί να έχεις τίποτα λεφτά στην άκρη και να μας το παίζεις εδώ yolo».

Δεν είναι έτσι.

Δεν έχω τίποτα έτοιμο. Και δεν είχα ποτέ.

Για να καταφέρω να επιβιώσω -όπως πάρα πολλοί άνθρωποι-

έκανα δύο και τρεις δουλειές παράλληλα.

Έχω δουλέψει λάντζα, γυάλισμα μαχαίρι, πιρούνι, ποτήρι -

έχει αυτά τα ασπράκια που αφήνει το αλάτι, has these whites that the salt leaves behind,

και έχουν στα εστιατόρια κάποιους που τα καθαρίζουμε.

Πόρτα -που είναι το χειρότερο- σερβιτόρα, βοηθός παραγωγής,

έχω δουλέψει ως κλείστρα. Ξέρετε τι είναι η «κλείστρα»;

Η κλείστρα είναι ο άνθρωπος

που είναι υπεύθυνος για τους καλεσμένους στις τηλεοπτικές εκπομπές.

Απαντάται μόνο στο θηλυκό - και τα αγόρια «κλείστρες» τους λένε. It is found only in the female - and the boys call them "shutters".

Δεν ξέρω γιατί, είναι το αντίθετο του «πυροσβέστη».

Και κλείστρα είναι αυτός ο άνθρωπος που τέλος πάντων μια Πέμπτη απόγευμα

βρίσκεται να παίρνει τηλέφωνο 44 φορές την Άντζελα Δημητρίου

για να δει αν θα έρθει στην εκπομπή Chart Show στον Alpha.

Δεν ήλθε. (Γέλια)

Μετά, μπορεί να σκέφτεστε ότι,

«Εντάξει, μπορεί να έχει αυτοπεποίθηση η κοπέλα στη σκηνή.

Να έχει κάνει φοβερές σπουδές, να την έστειλαν σε Αγγλία, Αμερική -

Ζωάρα και τα λοιπά!» Καμία σχέση! Zora and all that!" No relation!

Θα ήθελα να σας δείξω μια φωτογραφία από την αποφοίτησή μου.

Κύριε Γιάννη; Ευχαριστώ.

Νά 'μαι! Εδώ, δεσποινίς ετών 30.

Διότι αυτή η φωτογραφία είναι περσινή. Because this photo is from last year.

Εντάξει, δεν είναι 30, είναι 32. (Γέλια)

Αυτή η φωτογραφία είναι λοιπόν περσινή γιατί δεν σπούδασα ποτέ - μέχρι τώρα.

Δεν κατάφερα ποτέ να πάω να σπουδάσω.

Κάποιος έπρεπε να βρει την Άντζελα Δημητρίου.

Έτσι σε όλη μου την πορεία κινήθηκα σαν college dropout. So all along the way I moved like a college dropout.

Τι μου έμαθε αυτό;

Ως college dropout έμαθα να μην παίρνω τίποτα δεδομένο.

Γιατί δεν είχα αυτή την ψευδαίσθηση

που έχουμε μερικές φορές όταν έχουμε ένα ωραίο πτυχίο ή μάστερ ή οτιδήποτε,

ότι κάποιος απέναντι μας χρωστάει.

Το λέω γιατί το έχω δει σε συνεντεύξεις με παιδιά που έρχονται σε μένα.

Δεν μας χρωστάει κανείς τίποτα. Και βέβαια, ακόμα κι αν μας χρωστάει,

μπορεί και να μην μας το δώσει - θα σας το πω.

Έμαθα να μην παίρνω τίποτα δεδομένο και να προσπαθώ πάρα πολύ,

και να διαβάζω πολύ, γιατί όταν βγαίνεις εκεί έξω ως college dropout

πράγματι υστερείς σε κάποια - τουλάχιστον στην αρχή.

Είμαι όμως και οπαδός της διά βίου μάθησης But I am also a fan of lifelong learning

και έχω και μια συμβουλή και για τη γνώση.

Η γνώση δεν χρειάζεται να συνδέεται με την επαγγελματική μας αποκατάσταση, Knowledge does not have to be linked to our professional rehabilitation,

και η γνώση ποτέ δεν μπορεί να πάει χαμένη.

Διαβάζουμε, μαθαίνουμε, διαβάζουμε.

Έτσι όταν ταξιδεύουμε στο εξωτερικό και μας ρωτάνε πώς μας λένε και τι κάνουμε

δεν χρειάζεται καν να τους πούμε ότι είμαστε διευθυντές σε κάτι.

Είναι οι κουβέντες μας που θα τους κερδίσουν.

Αυτό το πτυχίο που κρατάω εκεί στα χέρια μου

σημαίνει -το βλέπετε- είναι 38 μαθήματα σε έναν χρόνο.

Ήταν τότε που ο Λοβέρδος είχε πει ότι θα μας διαγράψει - τότε πήρα μπρος.

Και διάβαζα κρυφά στο γραφείο -

Λίζα Πετροβασίλη, τα βιβλία, από πάνω οι ισολογισμοί και τα λοιπά.

Είχα βέβαια και πάρα πολλή στήριξη από το περιβάλλον μου.

Είχα πάρα πολλή αγάπη και άλλα εφόδια. Δεν μπορώ να σας πω ότι δεν είχα εφόδια.

Είχα πάρα πολλή αγάπη από τους δικούς μου.

Είχα ένα πολύ μεγάλο πολιτιστικό κεφάλαιο από την οικογένειά μου. I had a very large cultural capital from my family.

Από τη μαμά και την αδερφή μου,

και τον μπαμπά μου που τον χάσαμε δυστυχώς πριν πολλά χρόνια.

Όλοι έχουμε κάποια εφόδια. We all have some skills.

Δεν έχουμε όλοι τα ίδια αλλά όλοι έχουμε κάποια εφόδια.

Και όλα αυτά τα λέω γιατί θέλω να καταλήξω στο ότι,

έχω ακούσει πολλές φορές την εξής στάση

και θέλω σήμερα να τη διαγράψουμε τελείως.

Ότι κάποιες φορές μπορεί να θες κάτι να κάνεις, κάπου να πας,

κάποιος να έχει φτάσει κάπου προς τα εκεί,

και να λες, «Εντάξει μωρέ, αλλά αυτός έχει λεφτά».

«Όμως οι γονείς της έχουνε μαγαζί».

«Ναι, εντάξει, όμως αυτή γεννήθηκε στην Αμερική».

«Ναι, εντάξει, αυτός έχει κονέ». "Yeah, okay, he's got a connection."

Είναι το χειρότερο πράγμα. Δεν είναι το χειρότερο πράγμα;

Θέλετε να ξυπνήσουμε και να δοκιμάσουμε κάτι που να φωνάζουμε όλοι και τα λοιπά;

Ή θα με κάνετε ρεζίλι και θα με βλέπει η μαμά μου και θα στεναχωρηθεί;

Ε; Θα ακολουθήσετε; Ωραία.

Θέλω, φωνάζοντας τώρα, να καταλάβουμε

ότι δεν μπορούμε να είμαστε θυμωμένοι και μουτρωμένοι με τη ζωή επειδή είναι άδικη. that we cannot be angry and sulky with life because it is unfair.

Είναι άδικη ούτως ή άλλως. It's unfair anyway.

Το καταλαβαίνετε γιατί έχετε γεννηθεί στο Χαλάνδρι, στα Πατήσια ή στην Κρήτη,

και παιδιά που έχουν γεννηθεί στην Αφρική δεν έχουν ούτε νερό,

το καταλαβαίνουμε όλοι. Ωραία.

Θέλω να φωνάξετε «Ναι» ή «Όχι» ανάλογα με αυτό που σας ρωτάω

και ό,τι εκφράζει τον καθέναν.

Έχετε ένα σπίτι να μείνετε;

Κοινό: Ναι.

Πιο δυνατά;

Κοινό: Ναι.

Έχετε τουλάχιστον έναν άνθρωπο στη ζωή σας που σας αγαπάει πολύ;

Κοινό: Ναι.

Γνωρίζετε γραφή; Ανάγνωση;

Κοινό: Ναι.

Μήπως και μια δεύτερη ξένη γλώσσα;

Κοινό: Ναι.

Σας λείπει κάτι;

Κοινό: Όχι.

Είναι το χειρότερο πράγμα να θέλουμε να κάνουμε κάτι

και να σκεφτόμαστε ότι είμαστε αδικημένοι εξ ορισμού;

Είναι το χειρότερο πράγμα;

Κοινό: Ναι.

Αυτό λοιπόν ήταν το μήνυμα που ήθελα να σας περάσω σήμερα.

Καλή συνέχεια. Ελπίζω να ακούσετε κάτι από αυτά.

(Χειροκρότημα)

Ευχαριστώ.