24 - ΚΕΦΑΛΑΙΟ XXIV / XXVII
24 - CHAPTER XXIV / XXVII
24 - CHAPITRE XXIV / XXVII
24 - CAPÍTULO XXIV / XXVII
ΚΕΦΑΛΑΙΟ XXIV
Ήμασταν στην όγδοη μέρα από τη βλάβη του κινητήρα μου και την αναγκαστική προσγείωση στην έρημο, όταν άκουσα τη διήγηση της ιστορίας του εμπόρου των φαρμάκων - καθώς έπινα την τελευταία γουλιά απ' το νερό που είχε απομείνει:
We were on the eighth day of my engine failure and forced landing in the desert when I heard the story of the drug dealer story - as I sipped my last sip of the water left:
Nous étions sur le huitième jour de ma panne de moteur et atterrissage forcé dans le désert quand j'ai entendu le récit de l'histoire de trafiquant de drogue - comme j'ai bu la dernière gorgée de l'eau restante:
- «Ααχ!», είπα στο μικρό πρίγκηπα, «... είναι πολύ ωραίες οι αναμνήσεις σου ...όμως δεν έχω φτιάξει ακόμα το αεροπλάνο μου, δεν υπάρχει πλέον ούτε σταγόνα νερό για να πιούμε και θα ήμουν κι' εγώ πολύ ευτυχής αν μπορούσα να περπατήσω με την ησυχία μου μέχρι κάποια βρυσούλα!».
- "Ahh!" if I could walk with my solitude to some spruce! ".
- "Aah!" Dis-je au petit prince, "... tes souvenirs sont très agréables ... mais je n'ai pas encore fait mon avion, il n'y a plus d'eau à boire et je serais très heureux si je pouvais marcher avec mon silence jusqu'à une certaine secousse!
- «Η φίλη μου η αλεπού...», πήγε τότε να μου πει, μα τον διέκοψα:
- "My friend the fox ...", then he went on to tell me, but I interrupted him:
- «Αγόρι μου καλό, εδώ δεν έχει πλέον σχέση η αλεπού σου!»
- "Good boy, your fox is no longer here!"
- "Mon bon garçon, voici ton renard pas plus!"
- «Γιατί;», με ρώτησε αθώα...
- "Why?" He asked me innocently ...
- «Γιατί θα πεθάνουμε από τη δίψα...».
- "Why will we die of thirst ...".
- "Pourquoi mourrions-nous de soif ..."
Αγνοώντας φαινομενικά το συλλογισμό μου, μου απάντησε:
Apparently ignoring my reasoning, he replied:
En ignorant mon raisonnement, il a répondu:
- «Είναι καλό να 'χεις αποκτήσει ένα φίλο, ακόμα κι' αν είναι να πεθάνεις.
- "It's good to have a friend, even if it's to die.
- "C'est bien d'avoir un ami, même si tu dois mourir.
Εγώ είμαι πολύ ευχαριστημένος που είχα φίλη μου μιαν αλεπού...»
I am very happy that I had a fox as my friend..."
Je suis très contente d'avoir un petit renard ... "
«Δεν έχει διόλου αίσθηση του κινδύνου», σκέφτηκα.
"It doesn't have a sense of danger at all," I thought.
"Il n'a aucun sens du danger", pensais-je.
«Δε νοιώθει ποτέ, ούτε πείνα, ούτε δίψα.
"He never feels hunger or thirst.
"Il ne ressent jamais, ni faim, ni soif.
Λίγος ήλιος είναι το μόνο που του χρειάζεται...».
A little sun is all he needs..."
Un petit soleil est tout ce dont il a besoin ... ".
Με κοίταξε όμως... κι' απάντησε στη σκέψη μου:
But he looked at me ... and replied to my thought:
Mais il m'a regardé ... et il a répondu à ma pensée:
-«Κι' εγώ διψάω... ας ψάξουμε κανένα πηγάδι...»
- "I'm thirsty too ... let's look for a well ..."
- "Et j'ai soif ... cherchons un puits ..."
Έκανα μια χειρονομία απ' την κούραση μου: είναι παράλογο να ψάχνεις για πηγάδια - στην τύχη - μέσα στην απεραντοσύνη της ερήμου.
I made a gesture from my fatigue: it is absurd to look for wells - by chance - in the vastness of the desert.
J'ai fait un geste de ma fatigue: il est absurde de chercher des puits - au hasard - dans la désertion du désert.
Ωστόσο, αρχίσαμε να περπατάμε - έτσι κι' αλλιώς, ψάχνοντας.
However, we started walking - anyway, looking.
Έχοντας περπατήσει, σιωπηλά, για ώρες, νυχτώσαμε... και τ' αστέρια άρχισαν δειλά - δειλά να λάμπουν.
After walking, silently, for hours, we slept ... and the stars began to shine - shimmering.
En marchant, silencieusement, pendant des heures, nous avons dormi ... et les étoiles ont commencé à tumultueux - scintillant pour briller.
Τα έβλεπα σα μέσα σε όνειρο, μέσα στην παραζάλη του πυρετού που έφερνε η ανυπόφορη δίψα που ένοιωθα.
I saw them in a dream, in the parasite of the fever brought by the intolerable thirst I was feeling.
Je t'ai vu en rêve, dans le parasite de la fièvre apportée par la soif insupportable que je ressentais.
Τα λόγια του μικρού πρίγκηπα, χόρευαν στο νου μου:
The words of the little prince danced in my mind:
- «Διψάς κι' εσύ λοιπόν;», τον ρώτησα...
- "So you thirsty too?", I asked him ...
Εκείνος όμως δεν απάντησε στην ερώτηση μου.
But he didn't answer my question.
Μου είπε, απλά:
He simply told me:
- «Το νερό... κάποτε κάνει καλό και στην καρδιά...».
- "Water ... sometimes does good in the heart ...".
- "L'eau ... une fois bien dans le coeur ...".
Δεν κατάλαβα την απάντηση του, αλλά δεν είπα τίποτε άλλο... Ήξερα καλά ότι δεν ωφελεί να τον πιέζω μ' ερωτήσεις.
I did not understand his answer, but I did not say anything else ... I knew well that it would not be useful to press him with questions.
Ήταν κουρασμένος.
He was tired.
Στάθηκε και κάθισε.
He stood and sat down.
Κάθισα κι' εγώ μαζί του, ...στη σιωπή.
I also sat with him, ...in silence.
Μετά από λίγο, είπε:
After a while, he said:
- «Τα αστέρια είναι όμορφα, ...από ένα λουλούδι που δε φαίνεται καθόλου...»
- "The stars are beautiful, ... from a flower that does not seem at all ..."
Απάντησα «...βέβαια» κι' έμεινα να κοιτάζω σιωπηλός τους αμμόλοφους, λουσμένους στο φως του φεγγαριού.
I replied "...of course" and remained looking in silence at the dunes, bathed in the moonlight.
- «Η έρημος είναι όμορφη», μονολόγησε...
- "The desert is beautiful", he monologued...
Και ήταν ...αληθινά.
And they were ... true.
Πάντοτε αγαπούσα την έρημο.
I've always loved the desert.
Κάθεται κανείς σ' έναν αμμόλοφο.
One sits on a dune.
Δε βλέπει τίποτα.
He doesn't see anything.
Δεν ακούει τίποτα.
He doesn't hear anything.
Κι' όμως, μέσα από τη σιωπή, υπάρχει κάτι που λάμπει...
And yet, through the silence, there is something that shines...
- «Αυτό που ομορφαίνει την έρημο...», είπε ο μικρός πρίγκηπας, «...είναι πως κάπου κρύβει ένα πηγάδι...».
- "What beautifies the desert ..." said the little prince, "... is that somewhere a well is hiding ...".
Ένοιωσα έκπληξη γι' αυτή την ξαφνική εξήγηση του μυστηρίου της λάμψης της άμμου.
I was amazed at this sudden explanation of the mystery of the flash of sand.
Όταν ήμουν μικρό παιδί, ζούσα σ' ένα παμπάλαιο σπίτι... κι' ένας μύθος μιλούσε για κάποιο θησαυρό που 'ταν θαμμένος μέσα σ' αυτό.
When I was a little kid, I was living in an old house ... and a myth was talking about a treasure that was buried in it.
Κανείς, ποτέ, βέβαια, δεν είχε καταφέρει να τον ανακαλύψει κι' ίσως κανείς να μην τον είχε ούτε καν αναζητήσει.
No one had, of course, ever been able to find him, and perhaps no one had even searched for him.
Αυτή η φήμη όμως, έδινε αίγλη σε ολόκληρο το σπίτι.
This reputation, however, gave the whole house a glamor.
Το σπίτι μου έκρυβε ένα μυστικό, στα βάθη της καρδιάς του...
My house hid a secret, deep in its heart...
- «Ναι,...», είπα στο μικρό πρίγκηπα, «...σ' ότι έχει να κάνει μ' ένα σπίτι ή με τ' αστέρια ή με την έρημο, αυτό που τα κάνει όμορφα, είναι αυτό που δε φαίνεται!»
- "Yes, ..." I said to the little prince, "... in that it has to do with a house or with the stars or with the desert, what makes them beautiful is what does not appear! »
- «Είμαι ευχαριστημένος...», μου είπε, «...που κι' εσύ συμφωνείς με την αλεπού μου».
- "I'm happy ..." he told me, "... you agree with my fox."
Και καθώς ο μικρός πρίγκηπας γλιστρούσε στην αγκαλιά του Μορφέα, τον σήκωσα στη δική μου αγκαλιά και συνέχισα στην πορεία μας.
And as the little prince slid into Morpheus's lap, I lifted him into my lap and continued on our course.
Ένοιωθα πραγματική συγκίνηση.
I feel a real thrill.
Ένοιωθα πως κρατώ στα χέρια μου έναν εύθραυστο θησαυρό.
I felt like I was holding a fragile treasure in my hands.
Μου φαινόταν, εκείνη τη στιγμή, πως δεν υπήρχε τίποτε πιο εύθραυστο απ' εκείνον σ' ολόκληρη τη Γη.
It seemed to me, at that moment, that there was nothing more fragile than that on the whole Earth.
Κοιτούσα, στο φως του φεγγαριού, αυτό το χλωμό παιδικό μέτωπο, αυτά τα κλειστά ματόκλαδα, αυτές τις μπούκλες που χόρευαν απαλά στον άνεμο και είπα στον εαυτό μου: «...αυτό που θωρείς είναι μόνο ένα κέλυφος.
I was looking, in the moonlight, at this pale childish front, these closed mopeds, these curls that danced gently in the wind, and I said to myself, "... what you remember is just a shell.
Το πιο σημαντικό απ' όλα, είναι αυτό που δε φαίνεται...».
Most important of all, it is not what it seems ... ".
Και καθώς τα χείλη του μισάνοιξαν, διαγράφοντας ένα αχνό χαμόγελο, σκέφτηκα συνάμα: «Αυτό που με συγκινεί τόσο πολύ, σ' αυτόν το μικρό πρίγκηπα που κοιμάται στην αγκαλιά μου, είναι η αφοσίωση του σ' ένα λουλούδι... Είναι η εικόνα ενός τριαντάφυλλου που λάμπει μέσα του, σαν τη φλόγα του λυχναριού - ακόμα κι' όταν κοιμάται...».
And as his lips parted, wiping a faint smile, I thought, "What excites me so much about this little prince sleeping in my arms is his devotion to a flower ... It's the image of a a rose shining in it, like the flame of a lamp - even when asleep ... ".
Κι' αυτό τον έκανε να φαντάζει ακόμα πιο εύθραυστος στα μάτια μου.
And that made him look even more fragile in my eyes.
Γιατί τις φλόγες των λυχναριών πρέπει να τις προστατεύουμε διαρκώς: ένα μόνο φύσημα του ανέμου, αρκεί για να τις σβήσει...
Because the flames of the lamps must be constantly protected: a single blow of the wind is enough to extinguish them...
Pourquoi les flammes des chandeliers les protègent-elles constamment: un seul coup de vent, assez pour les éteindre ...
Κι' έτσι, βαδίζοντας ολονυχτίς, ανακάλυψα το πηγάδι με το ξημέρωμα της επόμενης μέρας.
And so, walking overnight, I discovered the well at dawn the next day.
