×

LingQをより快適にするためCookieを使用しています。サイトの訪問により同意したと見なされます cookie policy.


image

Ivanhoe - van Walter Scott, ACHTSTE HOOFDSTUK - 2

ACHTSTE HOOFDSTUK - 2

"Ik zal mij morgen in de _mêlée_ mengen!" antwoordde Athelstane. "Het

is niet de moeite waard, mij heden te wapenen."

Twee dingen mishaagden Cedric in dit antwoord. Vooreerst, het

bevatte het Normandische woord _mêlée_ (om het algemeene gevecht

aan te duiden), en ten tweede, toonde het eenige onverschilligheid

voor de eer van zijn vaderland; maar het was Athelstane, die het

uitgesproken had, en hij koesterde zulk een grooten eerbied voor hem,

dat hij het niet zou gewaagd hebben, zijne beweegredenen of zwakheden

te berispen. Daarenboven had hij geen tijd om eenige aanmerking te

maken, want Wamba viel hem in de rede met de aanmerking: "Het is beter,

hoewel niet gemakkelijker, de eerste van honderd dan van twee te zijn."

Athelstane nam dit voor een ernstig compliment op; maar Cedric,

die de bedoeling van den nar beter begreep, wierp hem een strengen

en dreigenden blik toe; en het was misschien gelukkig voor hem,

dat tijd en plaats beletten, dat hij, in weerwil van zijn ambt,

nog gevoeliger bewijzen van het ongenoegen zijns meesters ontving.

De stilte in het toernooi was nog onafgebroken, behalve door de

stemmen der herauten, die uitriepen: "Liefde tot de dames! Breekt een

lans! Daagt op, dappere ridders! Schoone oogen aanschouwen uw daden!"

De schelle muziek der uitdagers liet zich van tijd tot tijd in

wilde tonen hooren, zegepraal en uitdaging verkondigende, terwijl de

landlieden over een feestdag morden, die in werkeloosheid scheen te

zullen voorbijgaan. De oude ridders en edelen fluisterden elkander hun

klachten toe over het verval van den krijgshaftigen geest, spraken van

de zegepralen in hunne jonge dagen behaald, en kwamen overeen, dat het

land thans geene vrouwen van zoo uitstekende schoonheid opleverde,

als die, welke de feesten van vorige tijden opgesierd hadden. Prins

Jan begon met zijn gevolg te spreken over den maaltijd, en over de

noodzakelijkheid om aan Brian de Bois-Guilbert den prijs toe te kennen,

daar hij met ééne enkele lans twee ridders uit den zadel had gelicht,

en den aanval van een derde had verijdeld.

Eindelijk, toen de Saraceensche muziek van de uitdagers eene van die

lange en forsche _fanfaren_ geëindigd had, met welke zij de stilte in

het strijdperk afwisselde, werd die beantwoord door een enkele trompet,

welke aan het noordelijke eind eene uitdaging verkondigde. Aller oogen

waren naar dien kant gericht, om den nieuwen kampvechter te zien,

die zich nu aanmeldde, en nauwelijks waren de slagboomen geopend,

of hij reed in het strijdperk. Voor zoover men uit zijne wapenrusting

beoordeelen kon, scheen de nieuw aangekomene van middelmatige grootte,

en eer rank dan sterk van gestalte te zijn. Zijne wapenrusting was

van staal, rijk met goud ingelegd, en het devies op zijn schild was

een jonge eik met den wortel uit den grond gerukt, met het Spaansche

woord "_Desdichado_", dat is, "Onterfd."

Hij zat op een schoon zwart strijdros, en terwijl hij door het

strijdperk reed, groette hij den Prins en de dames beleefd met zijn

lans. De behendigheid, met welke hij zijn paard regeerde, en een

zekere jeugdige bevalligheid van houding verwierven hem de gunst der

menigte, welke eenigen uit de mindere klasse luidkeels uitten door

het geschreeuw van: "Raak het schild aan van Ralph de Vipont;--raak

het schild van den Hospitaal Ridder aan; hij zit het minste vast;

hij is de gemakkelijkste partij!"

De kampvechter, voortrijdende onder deze welgemeende wenken, bereikte

de hoogte door de schuins oploopende laan, welke van het strijdperk

daarheen leidde, en tot verwondering van alle aanschouwers recht op de

middelste tent aanrijdende, sloeg hij met de scherpe punt van zijn lans

tegen het schild van Brian de Bois-Guilbert, dat het weergalmde. Allen

stonden verbaasd over deze stoutheid, maar niemand meer dan de geduchte

strijder, dien hij dus op leven en dood had uitgedaagd.

"Hebt gij gebiecht, broeder," zei de Tempelier, "en hebt gij heden

morgen de mis gehoord, daar gij uw leven zoo roekeloos waagt?"

"Ik ben beter voorbereid den dood onder de oogen te zien dan gij,"

antwoordde de Onterfde Ridder, want onder dezen naam had zich de

vreemde in het toernooiboek laten inschrijven.

"Neem dan plaats in het strijdperk," zei de Bois-Guilbert, "en

aanschouw de zon nog eens voor het laatst; want heden nacht zult gij

in het Paradijs slapen."

"Grooten dank voor uw beleefdheid," hervatte de Onterfde Ridder,

"en om die te vergelden, raad ik u een versch paard en een nieuwe

lans te nemen; want, bij mijn eer, gij zult beiden noodig hebben!"

Na dit bewijs van zelfvertrouwen te hebben gegeven, dreef hij zijn

paard de helling, die hij bestegen had, af, en dwong het op deze wijze

achterwaarts door het strijdperk te gaan tot aan het noordelijke einde,

waar hij stil bleef staan, om zijn vijand af te wachten. Dit bewijs

van zijn rijkunst verwierf hem weder de toejuiching der menigte.

Hoe verstoord ook Brian de Bois-Guilbert op zijn vijand was wegens de

maatregelen van voorzichtigheid, die deze hem aanbevolen had, sloeg

hij echter zijn raad niet in den wind; want zijn eer was er te nauw

in betrokken, om toe te laten, dat hij eenig middel zou verzuimen,

zich de overwinning op zijn vermetele tegenpartij te verschaffen. Hij

verwisselde zijn paard tegen een ander van groote kracht, en vol

vuur. Hij koos een nieuwe, sterke lans, uit vrees dat het hout van de

vorige in de reeds geleverde gevechten mocht verzwakt zijn. Eindelijk

legde hij ook zijn schild ter zijde, dat eenigszins was beschadigd, en

nam een ander van zijne schildknapen. Het eerste schild droeg slechts

het algemeene devies van de orde waartoe hij behoorde, namelijk twee

ruiters op één paard, om de oorspronkelijke nederigheid en armoede

der Tempeliers uit te drukken; hoedanigheden, die zij later tegen

verwaandheid en rijkdom verwisselden, welke eindelijk hun ondergang

te weeg brachten. Het nieuwe schild van Bois-Guilbert vertoonde een

vliegende raaf, in de klauwen een doodshoofd houdende, met het motto

"_Gare le corbeau!_"

Toen de twee kampvechters aan de beide einden van het strijdperk

tegenover elkander stonden, was de algemeene verwachting ten toppunt

gestegen. Weinigen geloofden aan de mogelijkheid, dat de strijd ten

gunste van den Onterfde kon uitvallen, evenwel hadden zijn moed en

beleid hem de belangstelling van de aanschouwers verworven.

De trompetten hadden nauwelijks het teeken gegeven, of de kampvechters

vlogen, snel als de wind, van hunne plaatsen, en stieten in het

midden van het strijdperk met het geweld van den donderslag, tegen

elkander. De lansen vlogen aan splinters tot aan de greep, en het

scheen op dat oogenblik, alsof de beide ridders gevallen waren, want

de schok had beide paarden achteruit doen tuimelen. De behendigheid

der ruiters bracht hen door toom en sporen weder te recht, en na

elkander een oogenblik beschouwd te hebben, met oogen, welke door de

openingen van het vizier vonkelden, maakte ieder een _demi-volte_

met zijn paard en reed naar het einde van het strijdperk, waar zij

nieuwe lansen van hunne schildknapen ontvingen.

Een luid vreugdegeschreeuw, het waaien met sjerpen en doeken, en

algemeene toejuichingen toonden de belangstelling der aanwezigen

in den meest gelijken en verbitterden strijd van dien dag. Maar

nauwelijks hadden de ridders hunne standplaats weder ingenomen,

of het gejuich veranderde in een zoo diepe en doodelijke stilte,

dat de menigte nauwelijks scheen adem te halen.

Eenige minuten rust werden er verleend, opdat de strijders en hun

paarden een weinig mochten uitrusten, waarop Prins Jan met zijn

staf een teeken aan de trompetters gaf, om den aanval te blazen. De

kampvechters vlogen nog eens van hunne standplaats, en stieten in

het midden van het strijdperk tegen elkander, met dezelfde snelheid,

dezelfde behendigheid en hetzelfde geweld; maar niet met hetzelfde

gevolg als te voren.

Bij dezen tweeden aanval mikte de Tempelier op het middelpunt van

het schild van zijn tegenpartij, en raakte het zoo vast en sterk,

dat zijn lans in splinters vloog, en de Onterfde Ridder in den zadel

wankelde. Van den anderen kant, had deze kampvechter in het begin

de punt van zijn lans op Bois-Guilbert's schild gericht; maar zijn

mikpunt bijna op het oogenblik, dat hij hem bereikte, veranderende,

richtte hij dit op den helm, iets dat veel moeielijker te treffen

was, maar waarop de schok veel onwederstaanbaarder werd. Hij trof den

Normandiër juist midden op het vizier en de punt van zijn lans bleef

er vast in zitten. Zelfs in dit groot gevaar handhaafde de Tempelier

zijn roem nog: en ware niet de singel van zijn zadel gebroken, zoo

had hij zich waarschijnlijk staande gehouden; door dit toeval echter

rolden zadel, paard en man onder een wolk van stof ter aarde.

Zich van de stijgbeugels en het gevallen paard los te maken, was

voor den Tempelier nauwelijks het werk van één oogenblik; en woedend

gemaakt door zijn ongeluk en door de toejuichingen der aanwezigen,

trok hij zijn zwaard, en zwaaide het, om den overwinnaar uit te dagen.

De Onterfde Ridder sprong van het paard, en ontblootte insgelijks

zijn zwaard. De maarschalken echter, kwamen met hunne paarden tusschen

beiden, en herinnerden hen, dat de toernooiwetten, bij de tegenwoordige

gelegenheid, deze soort van strijd niet veroorloofden.

"Wij zullen elkander wel weder ontmoeten, denk ik," zei de Tempelier,

een vreeselijken blik op zijn vijand werpende, "en wel op eene plaats

waar ons niemand scheiden kan!"

"Het zal mijn schuld niet zijn, als het niet geschiedt!" antwoordde

de Onterfde Ridder. "Te voet of te paard, met lans, bijl of zwaard,

ben ik altijd gereed tegen u te strijden!"

Zij zouden nog meer en heviger woorden gewisseld hebben, zoo de

maarschalken hen niet gedwongen hadden te scheiden, door hun lansen

tusschen beiden te kruisen. De Onterfde Ridder keerde naar zijne

eerste standplaats terug, en Bois-Guilbert naar zijne tent, waar hij

het overige van den dag in wanhopige woede doorbracht.

Zonder van het paard te stijgen, vroeg de overwinnaar om een beker

wijn, en het onderste gedeelte van zijn vizier openende, riep hij:

"Ik drink op het welzijn van alle oprechte Britsche harten, en op

den ondergang van alle vreemde dwingelanden!"

Daarop beval hij zijn trompetter, eene uitdaging aan de kampvechters

te blazen, en liet hun door een heraut aanzeggen, dat hij geen keus

wilde doen, maar dat hij tegen hen strijden zou, in welke orde zij

zelven zouden verkiezen.

De reusachtige Front-de-Boeuf, in eene zwarte wapenrusting gedost, was

de eerste, die in het strijdperk verscheen. Hij droeg op een wit schild

een zwarten stierenkop, half uitgewischt in de talrijke gevechten,

die hij geleverd had, en het verwaande motto: "_Cave, adsum!_" (Wacht

u, ik ben er). Op dezen kampvechter behaalde de Onterfde Ridder eene

geringe maar beslissende overwinning. Beide strijders braken hunne

lansen behoorlijk, maar Front-de-Boeuf, die een stijgbeugel in den

schok verloren had, werd voor overwonnen verklaard.

In den derden strijd was de vreemdeling even gelukkig tegen Philip

de Malvoisin; daar hij dezen ridder zoo geweldig op den helm trof,

dat de banden er van braken; en Malvoisin, die slechts door het

afvallen van den helm zelf gered werd, bekende zich, evenals zijn

metgezellen, overwonnen.

In den vierden strijd, met de Grantmesnil, toonde de Onterfde Ridder

even veel hoffelijkheid, als hij tot hiertoe moed en vlugheid had

doen blijken. Het paard van de Grantmesnil, dat jong en vurig was,

geraakte onder het loopen aan het hollen, zoodat de ruiter zijn doel

miste, en de vreemdeling, geen gebruik willende maken van het voordeel,

dat dit toeval hem aan de hand gaf, hield zijn lans in de hoogte, en

voorbij zijn tegenpartij rijdende, zonder hem aan te raken, wendde hij

zijn paard, en reed naar zijn plaats terug. Hij liet door den heraut

zijn vijand de kans van een tweede gevecht aanbieden. Maar dit wees

de Grantmesnil van de hand, en bekende zich overwonnen, zoowel door

de beleefdheid, als door de behendigheid van zijne tegenpartij.

Ralph de Vipont maakte de lijst der zegepralen van den vreemdeling

voltallig; hij werd met zooveel geweld tegen den grond gesmeten,

dat het bloed hem uit neus en mond sprong, en hij bewusteloos uit

het strijdperk gedragen werd.

Het vreugdegeschreeuw van duizenden juichte de eenstemmige verklaring

van den Prins en de maarschalken toe, die de eer van den dag aan den

Onterfden Ridder toekenden.


ACHTSTE HOOFDSTUK - 2 ΌΓΔΟΟ ΚΕΦΆΛΑΙΟ - 2 EIGHTH CHAPTER - 2

"Ik zal mij morgen in de _mêlée_ mengen!" "I will mingle in the _mêlée_ tomorrow!" antwoordde Athelstane. replied Athelstane. "Het "The

is niet de moeite waard, mij heden te wapenen." is not worth arming me today."

Twee dingen mishaagden Cedric in dit antwoord. Two things displeased Cedric in this response. Vooreerst, het First, the

bevatte het Normandische woord _mêlée_ (om het algemeene gevecht contained the Norman word _mêlée_ (to describe the general fight

aan te duiden), en ten tweede, toonde het eenige onverschilligheid denote), and second, showed some indifference

voor de eer van zijn vaderland; maar het was Athelstane, die het for the honor of his homeland; but it was Athelstane, who had the

uitgesproken had, en hij koesterde zulk een grooten eerbied voor hem, pronounced, and he cherished such great reverence for him,

dat hij het niet zou gewaagd hebben, zijne beweegredenen of zwakheden That he would not have dared, his motives or weaknesses

te berispen. rebuke. Daarenboven had hij geen tijd om eenige aanmerking te On top of that, he had no time to make any consideration of

maken, want Wamba viel hem in de rede met de aanmerking: "Het is beter, make, as Wamba interrupted him with the remark, "It's better,

hoewel niet gemakkelijker, de eerste van honderd dan van twee te zijn." though not easier, to be the first of a hundred than of two."

Athelstane nam dit voor een ernstig compliment op; maar Cedric, Athelstane took this for a serious compliment; but Cedric,

die de bedoeling van den nar beter begreep, wierp hem een strengen who better understood the jester's intent, threw him a stern

en dreigenden blik toe; en het was misschien gelukkig voor hem, and threatening look; and it was perhaps fortunate for him,

dat tijd en plaats beletten, dat hij, in weerwil van zijn ambt, That time and place prevented him, in defiance of his office,

nog gevoeliger bewijzen van het ongenoegen zijns meesters ontving. received even more sensitive evidence of his masters' displeasure.

De stilte in het toernooi was nog onafgebroken, behalve door de The silence in the tournament was still unbroken except by the

stemmen der herauten, die uitriepen: "Liefde tot de dames! voices of heralds, exclaiming, "Love to the ladies! Breekt een Breaks a

lans! lance! Daagt op, dappere ridders! Cheer up, brave knights! Schoone oogen aanschouwen uw daden!" Beautiful eyes behold your deeds!"

De schelle muziek der uitdagers liet zich van tijd tot tijd in The shrill music of challengers from time to time let in

wilde tonen hooren, zegepraal en uitdaging verkondigende, terwijl de wanted to hear tones, proclaiming triumph and challenge, while the

landlieden over een feestdag morden, die in werkeloosheid scheen te countrymen murmured about a holiday, which seemed to be in unemployment

zullen voorbijgaan. will pass. De oude ridders en edelen fluisterden elkander hun The old knights and nobles whispered to each other their

klachten toe over het verval van den krijgshaftigen geest, spraken van complaints about the decay of the martial spirit, spoke of

de zegepralen in hunne jonge dagen behaald, en kwamen overeen, dat het the triumphs achieved in their younger days, and agreed, that the

land thans geene vrouwen van zoo uitstekende schoonheid opleverde, country now did not produce women of such outstanding beauty,

als die, welke de feesten van vorige tijden opgesierd hadden. as those, which had adorned the feasts of previous times. Prins Prince

Jan begon met zijn gevolg te spreken over den maaltijd, en over de Jan began speaking to his entourage about the meal, and about the

noodzakelijkheid om aan Brian de Bois-Guilbert den prijs toe te kennen, necessity to award the prize to Brian de Bois-Guilbert,

daar hij met ééne enkele lans twee ridders uit den zadel had gelicht, as he had lifted two knights from the saddle with a single lance,

en den aanval van een derde had verijdeld. and had foiled the attack of a third.

Eindelijk, toen de Saraceensche muziek van de uitdagers eene van die Finally, when the Saracenic music of the challengers became one of those

lange en forsche _fanfaren_ geëindigd had, met welke zij de stilte in long and hefty _fanfaren_ had ended, with which she had ended the silence in

het strijdperk afwisselde, werd die beantwoord door een enkele trompet, alternated the battlefield, which was answered by a single trumpet,

welke aan het noordelijke eind eene uitdaging verkondigde. which at its northern end proclaimed a challenge. Aller oogen All eyes

waren naar dien kant gericht, om den nieuwen kampvechter te zien, were facing that side, to see the new camp fighter,

die zich nu aanmeldde, en nauwelijks waren de slagboomen geopend, who was now signing on, and hardly had the barriers been opened,

of hij reed in het strijdperk. Or he rode into battle. Voor zoover men uit zijne wapenrusting Insofar as one can see from his armor

beoordeelen kon, scheen de nieuw aangekomene van middelmatige grootte, could judge, the new arrival seemed of medium size,

en eer rank dan sterk van gestalte te zijn. and honor slender than strong in stature. Zijne wapenrusting was His armor was

van staal, rijk met goud ingelegd, en het devies op zijn schild was of steel, richly inlaid with gold, and the motto on his shield was

een jonge eik met den wortel uit den grond gerukt, met het Spaansche a young oak tree torn from the ground with its root, with the Spanish

woord "_Desdichado_", dat is, "Onterfd." word "_Desdichado_," that is, "Disowned."

Hij zat op een schoon zwart strijdros, en terwijl hij door het He sat on a clean black warhorse, and as he passed through the

strijdperk reed, groette hij den Prins en de dames beleefd met zijn battleground, he politely greeted the Prince and the ladies with his

lans. lance. De behendigheid, met welke hij zijn paard regeerde, en een The agility, with which he ruled his horse, and a

zekere jeugdige bevalligheid van houding verwierven hem de gunst der certain youthful gracefulness of demeanor earned him the favor of the

menigte, welke eenigen uit de mindere klasse luidkeels uitten door crowd, which some from the lesser class loudly expressed by

het geschreeuw van: "Raak het schild aan van Ralph de Vipont;--raak the shouts of: "Touch the shield of Ralph de Vipont;--touch

het schild van den Hospitaal Ridder aan; hij zit het minste vast; to the shield of the Hospital Knight; he is the least attached;

hij is de gemakkelijkste partij!" he is the easiest party!"

De kampvechter, voortrijdende onder deze welgemeende wenken, bereikte The camp fighter, riding forward under these heartfelt hints, reached

de hoogte door de schuins oploopende laan, welke van het strijdperk the height by the sloping avenue, which from the battleground

daarheen leidde, en tot verwondering van alle aanschouwers recht op de led thither, and to the amazement of all beholders straight to the

middelste tent aanrijdende, sloeg hij met de scherpe punt van zijn lans approaching the middle tent, he struck with the sharp point of his lance

tegen het schild van Brian de Bois-Guilbert, dat het weergalmde. against Brian de Bois-Guilbert's shield, which echoed it. Allen Allen

stonden verbaasd over deze stoutheid, maar niemand meer dan de geduchte were amazed at this naughtiness, but none more so than the formidable

strijder, dien hij dus op leven en dood had uitgedaagd. warrior, whom he had thus challenged to life and death.

"Hebt gij gebiecht, broeder," zei de Tempelier, "en hebt gij heden "Hast thou confessed, brother," said the Templar, "and hast thou today

morgen de mis gehoord, daar gij uw leven zoo roekeloos waagt?" heard mass tomorrow, since thou dost risk thy life so recklessly?"

"Ik ben beter voorbereid den dood onder de oogen te zien dan gij," "I am better prepared to face death than you are," he said.

antwoordde de Onterfde Ridder, want onder dezen naam had zich de replied the Disinherited Knight, for under this name the

vreemde in het toernooiboek laten inschrijven. stranger in the tournament book to be registered.

"Neem dan plaats in het strijdperk," zei de Bois-Guilbert, "en "Then take your place in the arena of battle," said de Bois-Guilbert, "and

aanschouw de zon nog eens voor het laatst; want heden nacht zult gij behold the sun once more for the last time; for this night thou shalt

in het Paradijs slapen." sleep in Paradise."

"Grooten dank voor uw beleefdheid," hervatte de Onterfde Ridder, "Great thanks for your courtesy," resumed the Disinherited Knight,

"en om die te vergelden, raad ik u een versch paard en een nieuwe "And to repay those, I advise you a fresh horse and a new

lans te nemen; want, bij mijn eer, gij zult beiden noodig hebben!" lance; for, by my honor, thou shalt need both!"

Na dit bewijs van zelfvertrouwen te hebben gegeven, dreef hij zijn Having given this proof of self-confidence, he drove his

paard de helling, die hij bestegen had, af, en dwong het op deze wijze horse down the slope, which he had mounted, and forced it in this way

achterwaarts door het strijdperk te gaan tot aan het noordelijke einde, move backward through the battlefield to the northern end,

waar hij stil bleef staan, om zijn vijand af te wachten. Where he remained still, waiting for his enemy. Dit bewijs This evidence

van zijn rijkunst verwierf hem weder de toejuiching der menigte. of his horsemanship again won him the acclaim of the crowd.

Hoe verstoord ook Brian de Bois-Guilbert op zijn vijand was wegens de However disturbed Brian de Bois-Guilbert was at his enemy because of the

maatregelen van voorzichtigheid, die deze hem aanbevolen had, sloeg measures of caution, which this one had recommended to him, struck

hij echter zijn raad niet in den wind; want zijn eer was er te nauw however, he did not disregard his advice; for his honor was too narrowly

in betrokken, om toe te laten, dat hij eenig middel zou verzuimen, involved, to allow that he would default on any remedy,

zich de overwinning op zijn vermetele tegenpartij te verschaffen. securing victory over his audacious opponent. Hij He

verwisselde zijn paard tegen een ander van groote kracht, en vol exchanged his horse for another of great strength, and full

vuur. fire. Hij koos een nieuwe, sterke lans, uit vrees dat het hout van de He chose a new, strong lance, fearing that the wood of the

vorige in de reeds geleverde gevechten mocht verzwakt zijn. previous in the battles already delivered was allowed to weaken. Eindelijk Finally

legde hij ook zijn schild ter zijde, dat eenigszins was beschadigd, en he also laid aside his shield, which was somewhat damaged, and

nam een ander van zijne schildknapen. took another of his squires. Het eerste schild droeg slechts The first shield carried only

het algemeene devies van de orde waartoe hij behoorde, namelijk twee the general motto of the order to which he belonged, namely, two

ruiters op één paard, om de oorspronkelijke nederigheid en armoede horsemen on one horse, to the original humility and poverty

der Tempeliers uit te drukken; hoedanigheden, die zij later tegen of the Templars to express; qualities, which they later opposed

verwaandheid en rijkdom verwisselden, welke eindelijk hun ondergang conceit and wealth exchanged, which finally became their downfall

te weeg brachten. triggered. Het nieuwe schild van Bois-Guilbert vertoonde een Bois-Guilbert's new shield showed a

vliegende raaf, in de klauwen een doodshoofd houdende, met het motto flying raven, holding in its talons a skull, with the motto

"_Gare le corbeau!_" "_Gare le corbeau!_"

Toen de twee kampvechters aan de beide einden van het strijdperk When the two camp fighters at either end of the battlefield

tegenover elkander stonden, was de algemeene verwachting ten toppunt faced each other, the general expectation was at its height

gestegen. increased. Weinigen geloofden aan de mogelijkheid, dat de strijd ten Few believed in the possibility, that the struggle for

gunste van den Onterfde kon uitvallen, evenwel hadden zijn moed en favor of the disinherited, however, his courage and

beleid hem de belangstelling van de aanschouwers verworven. policy earned him the interest of the beholders.

De trompetten hadden nauwelijks het teeken gegeven, of de kampvechters The trumpets had hardly given the sign, or the camp fighters

vlogen, snel als de wind, van hunne plaatsen, en stieten in het flew, fast as the wind, from their places, and dashed into the

midden van het strijdperk met het geweld van den donderslag, tegen middle of the battleground with the violence of thunder, against

elkander. each other. De lansen vlogen aan splinters tot aan de greep, en het The lances flew to splinters to the grip, and the

scheen op dat oogenblik, alsof de beide ridders gevallen waren, want seemed at that moment, as if both knights had fallen, for

de schok had beide paarden achteruit doen tuimelen. the shock had sent both horses tumbling backward. De behendigheid The agility

der ruiters bracht hen door toom en sporen weder te recht, en na of horsemen brought them by bridle and spurs to right again, and after

elkander een oogenblik beschouwd te hebben, met oogen, welke door de having regarded each other for an instant, with eyes, which by the

openingen van het vizier vonkelden, maakte ieder een _demi-volte_ openings of the visor sparked, each made a _demi-volte_

met zijn paard en reed naar het einde van het strijdperk, waar zij with his horse and rode to the end of the battlefield, where they

nieuwe lansen van hunne schildknapen ontvingen. received new lances from their squires.

Een luid vreugdegeschreeuw, het waaien met sjerpen en doeken, en A loud shout of joy, the waving of sashes and cloths, and

algemeene toejuichingen toonden de belangstelling der aanwezigen general cheers showed the interest of those present

in den meest gelijken en verbitterden strijd van dien dag. in the most equal and bitter struggle of that day. Maar But

nauwelijks hadden de ridders hunne standplaats weder ingenomen, Hardly had the knights regained their station,

of het gejuich veranderde in een zoo diepe en doodelijke stilte, Or the cheering turned into such a deep and deathly silence,

dat de menigte nauwelijks scheen adem te halen. That the crowd seemed to be barely breathing.

Eenige minuten rust werden er verleend, opdat de strijders en hun A few minutes of rest were granted, so that the warriors and their

paarden een weinig mochten uitrusten, waarop Prins Jan met zijn horses were allowed to rest a little, upon which Prince John with his

staf een teeken aan de trompetters gaf, om den aanval te blazen. staff gave a sign to the trumpeters to blow the attack. De The

kampvechters vlogen nog eens van hunne standplaats, en stieten in camp fighters flew once more from their pitch, pouncing in

het midden van het strijdperk tegen elkander, met dezelfde snelheid, the middle of the battlefield against each other, with the same speed,

dezelfde behendigheid en hetzelfde geweld; maar niet met hetzelfde the same agility and the same violence; but not with the same

gevolg als te voren. consequence as before.

Bij dezen tweeden aanval mikte de Tempelier op het middelpunt van In this second attack, the Templar aimed at the center of

het schild van zijn tegenpartij, en raakte het zoo vast en sterk, the shield of his opponent, and hit it so firmly and strongly,

dat zijn lans in splinters vloog, en de Onterfde Ridder in den zadel That his lance flew into splinters, and the Disinherited Knight in the saddle

wankelde. faltered. Van den anderen kant, had deze kampvechter in het begin From the other side, this camp fighter had in the beginning

de punt van zijn lans op Bois-Guilbert's schild gericht; maar zijn pointed the tip of his lance at Bois-Guilbert's shield; but his

mikpunt bijna op het oogenblik, dat hij hem bereikte, veranderende, aiming almost at the moment he reached him, changing,

richtte hij dit op den helm, iets dat veel moeielijker te treffen he aimed this at the helmet, something much more difficult to hit

was, maar waarop de schok veel onwederstaanbaarder werd. was, but on which the shock became much more unbearable. Hij trof den He encountered the

Normandiër juist midden op het vizier en de punt van zijn lans bleef Norman right in the middle of the visor and the tip of his lance remained

er vast in zitten. stuck in there. Zelfs in dit groot gevaar handhaafde de Tempelier Even in this great danger, Templar maintained

zijn roem nog: en ware niet de singel van zijn zadel gebroken, zoo his fame yet: and were not the girth of his saddle broken, so

had hij zich waarschijnlijk staande gehouden; door dit toeval echter had he probably held his own; by this coincidence, however

rolden zadel, paard en man onder een wolk van stof ter aarde. rolled saddle, horse and man to the earth under a cloud of dust.

Zich van de stijgbeugels en het gevallen paard los te maken, was Detaching himself from the stirrups and the fallen horse was

voor den Tempelier nauwelijks het werk van één oogenblik; en woedend for the Templar hardly the work of one moment; and furious

gemaakt door zijn ongeluk en door de toejuichingen der aanwezigen, made by his misfortune and by the cheers of those present,

trok hij zijn zwaard, en zwaaide het, om den overwinnaar uit te dagen. he drew his sword, and swung it, to challenge the victor.

De Onterfde Ridder sprong van het paard, en ontblootte insgelijks The Disinherited Knight jumped from the horse, and likewise unbuckled

zijn zwaard. his sword. De maarschalken echter, kwamen met hunne paarden tusschen The marshals, however, came with their horses between

beiden, en herinnerden hen, dat de toernooiwetten, bij de tegenwoordige both, and reminded them, that the tournament laws, at the present

gelegenheid, deze soort van strijd niet veroorloofden. opportunity, did not afford this kind of struggle.

"Wij zullen elkander wel weder ontmoeten, denk ik," zei de Tempelier, "We will meet again, I think," the Templar said,

een vreeselijken blik op zijn vijand werpende, "en wel op eene plaats casting an apprehensive look at his enemy, "and in a place

waar ons niemand scheiden kan!" Where no one can separate us!"

"Het zal mijn schuld niet zijn, als het niet geschiedt!" "It won't be my fault if it doesn't happen!" antwoordde replied

de Onterfde Ridder. The Disinherited Knight. "Te voet of te paard, met lans, bijl of zwaard, "On foot or horseback, with lance, axe or sword,

ben ik altijd gereed tegen u te strijden!" I am always ready to fight you!"

Zij zouden nog meer en heviger woorden gewisseld hebben, zoo de They would have exchanged even more and fiercer words, had the

maarschalken hen niet gedwongen hadden te scheiden, door hun lansen marshals had not forced them to separate, by their lances

tusschen beiden te kruisen. cross between the two. De Onterfde Ridder keerde naar zijne The Disinherited Knight returned to his

eerste standplaats terug, en Bois-Guilbert naar zijne tent, waar hij first pitch back, and Bois-Guilbert to his tent, where he

het overige van den dag in wanhopige woede doorbracht. spent the rest of the day in desperate rage.

Zonder van het paard te stijgen, vroeg de overwinnaar om een beker Without rising from the horse, the victor asked for a cup

wijn, en het onderste gedeelte van zijn vizier openende, riep hij: wine, and opening the lower part of his visor, he cried out:

"Ik drink op het welzijn van alle oprechte Britsche harten, en op "I drink to the welfare of all sincere British hearts, and to

den ondergang van alle vreemde dwingelanden!" The downfall of all foreign coercive countries!"

Daarop beval hij zijn trompetter, eene uitdaging aan de kampvechters Thereupon he ordered his trumpeter, a challenge to the camp fighters

te blazen, en liet hun door een heraut aanzeggen, dat hij geen keus to blow, and had a herald announce to them, that he had no choice

wilde doen, maar dat hij tegen hen strijden zou, in welke orde zij wanted to do, but that he would fight against them, in what order they

zelven zouden verkiezen. themselves would prefer.

De reusachtige Front-de-Boeuf, in eene zwarte wapenrusting gedost, was The giant Front-de-Boeuf, decked out in black armor, was

de eerste, die in het strijdperk verscheen. the first, who appeared in the arena of battle. Hij droeg op een wit schild He wore on a white shield

een zwarten stierenkop, half uitgewischt in de talrijke gevechten, a black bull's head, half erased in the numerous fights,

die hij geleverd had, en het verwaande motto: "_Cave, adsum!_" (Wacht which he had delivered, and the conceited motto: "_Cave, adsum!_" (Wait

u, ik ben er). you, I'm here). Op dezen kampvechter behaalde de Onterfde Ridder eene On this camp fighter, the Disinherited Knight obtained ae

geringe maar beslissende overwinning. small but decisive victory. Beide strijders braken hunne Both combatants broke their

lansen behoorlijk, maar Front-de-Boeuf, die een stijgbeugel in den lances properly, but Front-de-Boeuf, who had a stirrup in the

schok verloren had, werd voor overwonnen verklaard. shock had lost, was declared vanquished.

In den derden strijd was de vreemdeling even gelukkig tegen Philip In the third battle, the stranger was equally fortunate against Philip

de Malvoisin; daar hij dezen ridder zoo geweldig op den helm trof, de Malvoisin; since he struck this knight so wonderfully on the helmet,

dat de banden er van braken; en Malvoisin, die slechts door het that the bonds of it broke; and Malvoisin, who only by the

afvallen van den helm zelf gered werd, bekende zich, evenals zijn falling off the helmet himself was saved, confessed himself, as well as his

metgezellen, overwonnen. companions, vanquished.

In den vierden strijd, met de Grantmesnil, toonde de Onterfde Ridder In the fourth battle, with the Grantmesnil, the Disinherited Knight showed

even veel hoffelijkheid, als hij tot hiertoe moed en vlugheid had as much courtesy, as he had hitherto had courage and swiftness

doen blijken. manifest. Het paard van de Grantmesnil, dat jong en vurig was, The Grantmesnil's horse, which was young and fiery,

geraakte onder het loopen aan het hollen, zoodat de ruiter zijn doel got running while running, so that the rider missed his target.

miste, en de vreemdeling, geen gebruik willende maken van het voordeel, missed, and the stranger, not wanting to take advantage,

dat dit toeval hem aan de hand gaf, hield zijn lans in de hoogte, en that this coincidence gave him to hand, held his lance aloft, and

voorbij zijn tegenpartij rijdende, zonder hem aan te raken, wendde hij Driving past his counterpart, without touching him, he turned

zijn paard, en reed naar zijn plaats terug. his horse, and rode back to his seat. Hij liet door den heraut He had the herald

zijn vijand de kans van een tweede gevecht aanbieden. offering his enemy the chance of a second fight. Maar dit wees But this pointed

de Grantmesnil van de hand, en bekende zich overwonnen, zoowel door the Grantmesnil of the hand, and confessed himself overcome, both by

de beleefdheid, als door de behendigheid van zijne tegenpartij. the politeness, as by the agility of his opponent.

Ralph de Vipont maakte de lijst der zegepralen van den vreemdeling Ralph de Vipont made the list of the foreigner's triumphs

voltallig; hij werd met zooveel geweld tegen den grond gesmeten, full; he was thrown to the ground with such violence,

dat het bloed hem uit neus en mond sprong, en hij bewusteloos uit that the blood jumped out of his nose and mouth, and he passed out unconscious from

het strijdperk gedragen werd. carried the battlefield.

Het vreugdegeschreeuw van duizenden juichte de eenstemmige verklaring The shouts of joy from thousands cheered the unified statement

van den Prins en de maarschalken toe, die de eer van den dag aan den of the Prince and the marshals, who assigned the honor of the day to the

Onterfden Ridder toekenden. Disinherited awarded Knight.