×

LingQをより快適にするためCookieを使用しています。サイトの訪問により同意したと見なされます クッキーポリシー.


image

Tedx, TEDxAcademy - Father Antonios Papanikolaou

TEDxAcademy - Father Antonios Papanikolaou

Μεταγραφή: Chryssa R. Takahashi Επιμέλεια: Dimitra Papageorgiou Κιβωτός!

Μια ιστορία που με συγκινούσε από μικρό παιδί, με την έννοια ότι κρύβει μέσα της την ασφάλεια, η οποία για μένα ήταν κάτι πολύ σπουδαίο.

Μεγαλώνω σε μία εργατούπολη,

στη Δραπετσώνα συγκεκριμένα,

όπου οι άνθρωποι εκεί πάλευαν για το μεροκάματο έχοντας όμως μία πολύ σφιχτή αλληλεγγύη μεταξύ τους. Οι εικόνες και οι καταβολές μου προέρχονταν λοιπόν από μία φτωχή οικογένεια η οποία όμως μας είχε διδάξει ότι ο πλούτος δεν έχει να κάνει σχέση τόσο με την τσέπη, όσο με το τι ο καθένας μας μπορεί να προσφέρει γύρω του. Έτσι ξαφνικά,

μεγαλώνοντας με όλα αυτά τα βιώματα

ακούω για πρώτη φορά

τις περιοχές Ακαδημία Πλάτωνος και Κολωνός

όταν με διορίζουν ιερέα στη συγκεκριμένη περιοχή. Κατά κάποιον τρόπο, πέφτω ως αλεξιπτωτιστής σε μία περιοχή την οποία ούτε τη γνώριζα

ούτε και ήξερα τι σημαίνει αυτό.

Με συνόδευαν όμως τα λόγια ενός καθηγητή μου, που με είχε συμβουλεύσει λέγοντας μου ότι αυτός που θα αποφασίσει να γίνει ιερέας

παύει να ζει για τον εαυτό του και ζει για τους άλλους. Έρχομαι λοιπόν σε αυτήν την περιοχή

και αντικρίζω μια σκληρή πραγματικότητα

την οποία, λίγο ως πολύ,

την είχα ζήσει κι εγώ και ήξερα

πώς μπορεί να βγει κάποιος από εκεί μέσα.

Ερχόμενος, λοιπόν, την πρώτη ημέρα στον ναό προσπάθησα με όλη την αγωνία

και τους φόβους μου, το πώς θα πάνε τα πράγματα, να αντιληφθώ τι συμβαίνει γύρω μου.

Μπαίνοντας, λοιπόν, μέσα άρχισα να ανεβαίνω τα σκαλιά δρασκελίζοντας από... ανάμεσα σε

ανθρώπους, που ... εμπερίστατους,

που βρίσκονταν σε ακραία κατάσταση,

άνθρωποι οι οποίοι ήταν μέσα στο πρόβλημα των ουσιών. Παιδιά, τα οποία πρωινές ώρες, που λειτουργούσαν τα σχολεία, βρίσκονταν έξω και ασχολούνταν με οτιδήποτε άλλο εκτός από αυτό που πρέπει.

Και όλο αυτό, σαν πρώτη εικόνα,

μου δίνει ένα έναυσμα ότι

«Ξέρεις κάτι; ...

Εγώ δεν μπορώ να περιοριστώ σ' αυτήν την στενή έννοια ότι ο ιερέας θα πρέπει να μείνει μέσα στον συγκεκριμένο χώρο και να κλείσει τα μάτια στη γύρω πραγματικότητα». Και λέω, τουλάχιστον γι' αυτούς τους ανθρώπους που εγώ βλέπω μπροστά μου.

Κι αποφάσισα, λοιπόν, να ανοιχτώ προς τα έξω. Κάνω το βήμα προς την πλατεία μου.

Όχι για να τους πω

ότι αυτοί δεν είναι καλοί κι εγώ είμαι καλύτερος. Και όταν λέω «στην πλατεία» εννοώ «στα παιδιά της πλατείας», τα οποία ήδη είχαν αναπτύξει παραβατική συμπεριφορά. Παιδιά από δώδεκα έως δεκαοχτώ χρονών,

Ελληνόπουλα, που δεν είχαν τελειώσει το δημοτικό. Παιδιά που πίστευαν ως αξίες

το «να τη φέρουν», όπως λέμε κοινά στον άλλον, και να τον κοροϊδέψουν.

Παιδιά που θεωρούσαν ότι δεν είναι αδικία να αρπάξω από αυτόν που έχει περισσότερα, τη στιγμή που βίωναν την αδικία

και την περιθωριοποίηση.

Τη στιγμή που κανένας δεν νοιαζόταν γι΄ αυτούς. Έτσι, λοιπόν, ανοίγομαι προς τα έξω και πηγαίνω συγκεκριμένα στο γήπεδο μπάσκετ που βρισκόταν μπροστά στην πλατεία. Έτυχε να γνωρίζω καλά μπάσκετ. Το χρησιμοποίησα, με την έννοια ότι ήταν ένας τρόπος να δω και το τι συμβαίνει γύρω μου. Ερχόμενος κάποιος σ' αυτήν την περιοχή, αμέσως από την... η ατμόσφαιρα μιλάει από μόνη της. Μυρίζει ότι κάτι δεν πάει καλά. Και μόνο η παρουσία μου, «ο παπάς ας πούμε με το ράσο», είναι κάτι που απωθεί και είναι το ταμπού, το ιερό, το απόμακρο που τέλος πάντων δημιουργεί όχι και τόσο θετικά αισθήματα. Οπότε αυτό ήταν μία δύσκολη κίνηση. Παρόλ' αυτά όμως προσπάθησα και έδειξα την αλήθεια μου. Δεν προσποιήθηκα ότι ξέρω μπάσκετ. Ήξερα μπάσκετ. (Γέλια) Και αυτό το κατάλαβαν ακριβώς με την έννοια ότι σε κάποια στιγμή έπαθαν σοκ. Πίστευαν ότι ο παπάς είναι μόνο για συγκεκριμένα άλλα πράγματα, εκτός από το να βρίσκεται μέσα στη ζωή.

Και έτσι, σιγά-σιγά αρχίζει να σπάει ο πάγος και να μου ανοίγουν την καρδιά τους.

Και μετά από έναν κοπιαστικό αγώνα,

ιδρωμένοι, αρχίσαμε την κουβέντα

και άρχισαν να μου λένε όλες τις αμφιβολίες τους, να αμφισβητούν τα πάντα,

κι εγώ απλά να τους ακούσω

και να τους δείξω, με ηρεμία και πραότητα και ειρήνη ψυχής. Πιστεύω ότι τα λόγια κι ότι να βγει κάποιος και να πει «Ξέρετε, ο Χριστός σώζει» σε παιδιά τα οποία προέρχονται από κατακερματισμένες οικογένειες που έχουνε υποστεί χίλια δυο βάσανα,

αυτό μπορεί να μην λέει κάτι.

Αυτό, όμως, που τους λέει πολλά είναι ότι

βγαίνεις και νοιάζεσαι γι' αυτούς.

Και δεν νοιάστηκα έτσι γιατί ξαφνικά μου ήρθε. Τους εξήγησα ότι κι εγώ πέρασα από διάφορα δύσκολα στάδια και κάποιοι άλλοι μου έμαθαν,

γιατί στη ζωή, τα πάντα κάποιος πρέπει να μας τα μάθει, μια και ο άνθρωπος μαθαίνει σε σχέση με το ζώο που λειτουργεί ενστικτωδώς. Και ήξερα ότι σε αυτήν την περιοχή, μετά από καιρό που κατάλαβα πολλά, από αυτό το λούκι, όταν πέσει κάποιος μέσα είναι πολύ δύσκολο να βγει. Άρχισα, λοιπόν, να συναναστρέφομαι με όλον αυτόν τον κόσμο, που βρίσκονταν μπροστά στην πλατεία εκεί της εκκλησίας, και κυρίως με τα παιδιά, και να βλέπω

να μου μιλούν και να μου λένε ιστορίες και να αισθάνονται υπερήφανοι, ξέρω 'γω, για τον πατέρα τους που βρίσκεται στην φυλακή και που κατάφερε να προξενήσει το ένα ή το άλλο, και για διάφορα άλλα πράγματα.

Κατάλαβα, λοιπόν ότι αυτά τα παιδιά είχαν πολύ χαμηλή αυτοεκτίμηση και δεν είχαν λάβει καθόλου αγάπη.

Με αποτέλεσμα να γίνουν ο φόβος και ο τρόμος σε αυτήν την περιοχή. Και συγκεκριμένα,

αυτά τα παιδιά,

προσπάθησα με το παράδειγμα μου και με τον τρόπο μου να τους δείξω ότι υπάρχει κι άλλος δρόμος. Αυτόν, λοιπόν, τον δρόμο σιγά-σιγά προσπάθησα να χτίσω βήμα-βήμα. Δημιουργείται η πρώτη ομάδα με παιδιά που, όπως σας είπα, ήδη είχαν αναπτύξει παραβατική συμπεριφορά. Το γνώριζα, στάθηκα δίπλα τους.

Τους έδωσα έναν χώρο να ανήκουν.

Τους είπα ότι εγώ αυτό που μπορώ να σας δώσω, -ούτε χρήματα είχαμε, φράγκο στην τσέπη δεν υπήρχε, αλλά είχα την πίστη ότι,

«Ξέρεις κάτι; Μπορείς να αλλάξεις».

Μου είπε κάποτε ένα παιδί,

που ήδη ήταν μέσα στο πρόβλημα με τις ουσίες, «Καλά», μου λέει «Πώς μπορείς να πιστεύεις ακόμα ότι εγώ μπορώ να τα καταφέρω;» Και ξεσπάει σε κλάματα. Ξέρετε, αυτό για μένα ήταν πολύ σπουδαίο. Αυτά τα παιδιά ήθελαν να κάνουν κάτι καλύτερο για την ζωή τους γιατί εγώ πίστευα σ' αυτούς

και τους το έλεγα και ήξερα ποιοι είναι,

και αυτό ήτανε που τους συγκινούσε.

Και σιγά-σιγά άρχισα να προτείνω κι άλλα πράγματα, ελεύθερα. Το να προσπαθούμε να κάνουμε τους άλλους με το ζόρι καλύτερους ίσως να είναι και ένας τρόπος εγωιστικής προβολής. Το θέμα είναι να αφήσουμε τον άλλον, να καταλάβει τα πράγματα, όπως είπα προηγουμένως και με το παράδειγμα. Και μυστικά, εμείς,

να δώσουμε σε αυτόν που έχει ανάγκη τη γαλήνη. Έτσι, λοιπόν, αυτή η ομάδα των παιδιών,

που δημιουργείται,

πρέπει κάπου να βρει ένα καταφύγιο.

Νοικιάζουμε, λοιπόν, ένα πρώην καφενείο στην περιοχή της Ακαδημίας του Πλάτωνα το οποίο γίνεται το ορμητήριο για όλα αυτά τα παιδιά που βρίσκονταν στην πλατεία, που είχαν εγκαταλείψει το σχολείο, όλα Ελληνόπουλα τότε,

και τα οποία δεν είχαν κάποια επαγγελματική... δεν είχαν μέλλον στην ουσία,

αλλά ασχολούνταν ήδη με διάφορα άλλα δύσκολα πράγματα. Ξεκινάμε, λοιπόν, μια ομάδα εθελοντών, φίλων, νοικιάζουμε αυτό το καφενείο. Καταφέρνουμε να φτιάξουμε μία υποστηρικτική ομάδα μελέτης και να στηρίξουμε τα παιδιά να παραμείνουν στο σχολείο. Πολύ σημαντικό αυτό.

Κι αυτό προσπαθούσα να τους δείξω,

ότι αυτά τα οποία μου λες εσύ, κι εγώ τα ΄χω βιώσει και την πίκρα και την αμφισβήτηση και την αδικία. Αλλά η πιο μεγάλη αδικία,

που μπορεί να κάνει κάποιος,

είναι να αδικούμε εμείς οι ίδιοι τον εαυτό μας. Και να τον καταδικάζουμε, να είναι τέτοιος, αυτόν που θέλουν όλοι άλλοι γύρω, που εύκολα βάζουν το ταμπελάκι. Τέλος πάντων, αυτό μέσα σε ένα βάθος χρόνου λειτούργησε πάρα πολύ θετικά στις ψυχές των παιδιών, και ξαφνικά βρέθηκε πολύς κόσμος αγκιστρωμένος από πάνω μου να περιμένει. Δεν του έδωσα, δεν είχα χρήματα, δεν είχα υλικά εφόδια, δεν υπήρχε ένα σχέδιο στο μυαλό μου, τίποτα δεν υπήρχε. Παρόλ' αυτά, όμως,

γίνεται αυτή η κίνηση,

σαν να ακολουθούσα τα βήματα ενός σχεδίου

που ήδη προϋπήρχε πριν έρθω εγώ, γιατί το πρόβλημα ήταν πολύ γνωστό. Δεκάδες οι κατακερματισμένες οικογένειες,

τα παραμελημένα και εγκαταλελειμμένα παιδιά. Μπορεί να είχαν τον ένα γονιό,

αλλά αυτός δυστυχώς ήταν βυθισμένος στα δικά του προβλήματα με αποτέλεσμα το παιδί, ό,τι μαθαίνει και ό,τι μεγαλώνει, να το μαθαίνει από την πλατεία και απ' τον δρόμο.

Θεώρησα ότι εγώ δεν έπρεπε να γίνω ένα μέρος αυτού του προβλήματος και να γυρίσω το κεφάλι μου από την άλλη και να δω ότι δεν υπάρχει. Πιστεύω ότι αμαρτία και κακό δεν είναι

κάποιος μόνο να μην πράττει το κακό αλλά,

κι ενώ μπορεί κάτι να κάνει, να μην το κάνει. Και έτσι δημιουργείται αυτή η εστία,

η οποία είχε σπουδαία αποτελέσματα.

Πολλά παιδιά στο σχολείο, με αυτόν τον τρόπο μπήκαν. Ξαναπήγαν στο σχολείο. Βρήκαμε επιδοτούμενα σεμινάρια που έδωσαν μία ειδικότητα σε αυτά τα παιδιά, που ήταν πολύ εύκολο μετά να χτυπήσω πόρτες και να δω και να μιλήσω, και να βρούμε μία εργασία.

Από εκεί και πέρα, μια άλλη πολύ μεγάλη πρόκληση έρχεται και δημιουργείται σε αυτήν την περιοχή.

Ο πόλεμος στον κόλπο, στον Περσικό κόλπο, δημιουργεί ένα τεράστιο κύμα προσφύγων και μεταναστών -προσφύγων κυρίως- όπου

κατέκλυσαν την περιοχή μας

και κυρίως τα εγκαταλελειμμένα, ερειπωμένα σπίτια, τα μισογκρεμισμένα, στα οποία οι άνθρωποι αυτοί βρήκαν καταφύγιο. Έβγαιναν σαν τα ποντίκια τη νύχτα,

χωρίς φως, χωρίς νερό, χωρίς τα απαραίτητα. Και προσπαθούσαν να επιβιώσουν ανάμεσα σε όλους εμάς, που τους βλέπαμε με ένα μάτι ξενοφοβικό.

Παρόλ' αυτά όμως,

παίρνω την απόφαση να ανοίξω την πόρτα και να δεχτούμε τους πάντες.

Και αυτή η απόφαση ήρθε από μόνη της, με την έννοια ότι ανοίγει κάποτε την πόρτα αυτού του καφενείου που σας λέω, και μπαίνουν μέσα δυο παιδιά απ' το Ιράκ, προσφυγάκια τα οποία ήταν τσιμπημένα από ό,τι μπορείτε να φανταστείτε μέσα σ' αυτά τα ερειπωμένα σπίτια, και χωρίς να πουν τίποτα χωρίς να χαιρετίσουν, χωρίς να ... δεν γνώριζαν την γλώσσα, κάθισαν αμέσως κάτω στο τραπέζι και άρχισαν να τρώνε. Αυτήν την στιγμή, χίλια πεντακόσια άτομα,

από αυτό το έναυσμα, βρίσκουν σε εμάς

όχι απλά ένα πιάτο φαγητό και ένα ρούχο,

την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.

Βρίσκουν τα βασικά, τα εμβόλια,

τα βιβλιάρια υγείας που χρειάζονται για να γράψουμε αυτά στα σχολεία, να τα πάρουμε από τον δρόμο

και να τα βάλουμε σε αυτήν την διαδικασία, να έχουν ένα μέλλον. Βρίσκουν κυρίως σεβασμό και αξιοπρέπεια

η οποία αυτή η αξιοπρέπεια, ξέρετε,

λέω μερικές φορές, «Πόσο κοστίζει;»

Σκέφτομαι πολλές φορές, το να πάει ένα παιδί στο σχολείο, το να βγει από αυτήν την κατάντια,

κοστίζει από 150, 200 Ευρώ,

ξέρω 'γω, λίγο νοιάξιμο απ' τον καθένα μας. Υπάρχουν πάνω από πεντακόσιοι εθελοντές.

Σκέφτομαι γιατί όλοι αυτοί οι άνθρωποι άφησαν τα σπίτια τους και βρίσκονται γύρω σε μας.

Απλά πιστεύω ότι η αγάπη είναι μεταδοτική, κάποιος πρέπει να ξεκινήσει αυτό το πράγμα και από εκεί και πέρα, όλα τα υπόλοιπα οδηγούνται από μόνα τους. Πολλοί λένε σήμερα, πάρα πολλοί,

πιστεύουν ότι σήμερα θαύματα δεν γίνονται. Προσωπικά εγώ ζω μέσα σε ένα θαύμα τέτοιο. Και το τίμημα για να ζήσει κάποιος

αυτήν την αλλαγή στην ζωή του,

αλλά και στη γειτονιά του και στους γύρω του, είναι να μπορέσει να σηκωθεί από τη θέση του και να πιστέψει σ' αυτό που πραγματικά έχει στο μυαλό του. Κι εγώ το πίστεψα με όλη μου την καρδιά.

Πίστεψα γι' αυτά τα παιδιά,

πίστεψα ότι δεν είναι δυνατόν η αδικία ποτέ να είναι ευλογημένη. Και πάλεψα και αγωνίστηκα με όλες μου τις δυνάμεις να δώσω αυτό το μικρό παράδειγμα το οποίο μίλησε από μόνο του, στις καρδιές όλων αυτών των ανθρώπων και όλου αυτού του κόσμου, δημιουργώντας αυτό που είδατε προηγουμένως

μία πολύ μεγάλη κοινότητα, αυτήν την στιγμή, ανθρώπων, γύρω στα δύο χιλιάδες άτομα,

τα οποία ζουν και υποστηρίζονται από την Κιβωτό, όχι σαν δεκανίκια αλλά,

σαν ένας τόπος ο οποίος δίνει ώθηση

στα παιδιά να σπουδάσουν, να έχουν ένα μέλλον, να πατούν στα ίδια τους τα πόδια. Ευχαριστώ! (Χειροκρότημα)

TEDxAcademy - Father Antonios Papanikolaou TEDxAcademy - Pater Antonios Papanikolaou TEDxAcademy - Father Antonios Papanikolaou TEDxAcademy - Padre Antonios Papanikolaou TEDxAcademy - Père Antonios Papanikolaou TEDxAcademy - Ojciec Antonios Papanikolaou TEDxAcademy - Padre Antonios Papanikolaou

Μεταγραφή: Chryssa R. Takahashi Επιμέλεια: Dimitra Papageorgiou Κιβωτός!

Μια ιστορία που με συγκινούσε από μικρό παιδί, A story that has touched me since I was a small child, με την έννοια ότι κρύβει μέσα της την ασφάλεια, in the sense that it is a story about security, η οποία για μένα ήταν κάτι πολύ σπουδαίο. something very important to me.

Μεγαλώνω σε μία εργατούπολη, I grew up in a poor workers' area,

στη Δραπετσώνα συγκεκριμένα, in Drapetsona to be exact,

όπου οι άνθρωποι εκεί πάλευαν για το μεροκάματο where people were struggling to earn their living έχοντας όμως μία πολύ σφιχτή αλληλεγγύη μεταξύ τους. but at the same time they shared Οι εικόνες και οι καταβολές μου προέρχονταν λοιπόν So my background and my experience από μία φτωχή οικογένεια η οποία όμως μας είχε διδάξει were that of a poor family, which however had taught us ότι ο πλούτος δεν έχει να κάνει σχέση τόσο με την τσέπη, όσο με το τι ο καθένας μας μπορεί να προσφέρει γύρω του. and everything to do with what each of us could offer to those around us. Έτσι ξαφνικά,

μεγαλώνοντας με όλα αυτά τα βιώματα growing up with this background

ακούω για πρώτη φορά I heard of areas

τις περιοχές Ακαδημία Πλάτωνος και Κολωνός such as Plato's Academy and Kolonos, for the first time,

όταν με διορίζουν ιερέα στη συγκεκριμένη περιοχή. when I was appointed as a priest in the area. Κατά κάποιον τρόπο, πέφτω ως αλεξιπτωτιστής In a way, I was dropped off like a parachutter σε μία περιοχή την οποία ούτε τη γνώριζα in an area I didn't know

ούτε και ήξερα τι σημαίνει αυτό. nor did I know what it meant.

Με συνόδευαν όμως τα λόγια ενός καθηγητή μου, But I took the words of one of my teachers with me, που με είχε συμβουλεύσει λέγοντας μου ότι αυτός που θα αποφασίσει να γίνει ιερέας they who decide to become a priest

παύει να ζει για τον εαυτό του και ζει για τους άλλους. stops living for themself and they live to serve others. Έρχομαι λοιπόν σε αυτήν την περιοχή So I arrived at this area,

και αντικρίζω μια σκληρή πραγματικότητα and I came face to face with a tough reality

την οποία, λίγο ως πολύ,

την είχα ζήσει κι εγώ και ήξερα

πώς μπορεί να βγει κάποιος από εκεί μέσα. how one could overcome it.

Ερχόμενος, λοιπόν, την πρώτη ημέρα στον ναό Arriving to my parish church προσπάθησα με όλη την αγωνία and despite my agony and fears,

και τους φόβους μου, το πώς θα πάνε τα πράγματα, να αντιληφθώ τι συμβαίνει γύρω μου.

Μπαίνοντας, λοιπόν, μέσα άρχισα να ανεβαίνω τα σκαλιά Going up the stairs of the church, δρασκελίζοντας από... ανάμεσα σε I had to move around

ανθρώπους, που ... εμπερίστατους, people in need,

που βρίσκονταν σε ακραία κατάσταση, people who were in extreme conditions,

άνθρωποι οι οποίοι ήταν μέσα στο πρόβλημα των ουσιών. people deep into substance abuse, Παιδιά, τα οποία πρωινές ώρες, που λειτουργούσαν τα σχολεία, children, who instead of being at school in the morning βρίσκονταν έξω και ασχολούνταν με οτιδήποτε άλλο they were out, getting involved in anything else εκτός από αυτό που πρέπει.

Και όλο αυτό, σαν πρώτη εικόνα, And all this,

μου δίνει ένα έναυσμα ότι made me think,

«Ξέρεις κάτι; ... "You know what?

Εγώ δεν μπορώ να περιοριστώ σ' αυτήν την στενή έννοια I can't limit myself to this narrow idea ότι ο ιερέας θα πρέπει να μείνει μέσα στον συγκεκριμένο χώρο that a priest should stay και να κλείσει τα μάτια στη γύρω πραγματικότητα». and just close their eyes to the reality around them." Και λέω, τουλάχιστον γι' αυτούς τους ανθρώπους At least I cannot close my eyes to these people που εγώ βλέπω μπροστά μου. that I see before me.

Κι αποφάσισα, λοιπόν, να ανοιχτώ προς τα έξω. So, I decided to reach out. Κάνω το βήμα προς την πλατεία μου. I take a step into my square.

Όχι για να τους πω

ότι αυτοί δεν είναι καλοί κι εγώ είμαι καλύτερος. that they are no good and that I am better than them. Και όταν λέω «στην πλατεία» εννοώ «στα παιδιά της πλατείας», Βy saying reaching out to my square, I mean to the kids in the square τα οποία ήδη είχαν αναπτύξει παραβατική συμπεριφορά. who had already been involved in delinquent activity. Παιδιά από δώδεκα έως δεκαοχτώ χρονών, Kids 12-18 years old,

Ελληνόπουλα, που δεν είχαν τελειώσει το δημοτικό. Greeks who hadn't finished primary school. Παιδιά που πίστευαν ως αξίες Kids whose philosophy of life was

το «να τη φέρουν», όπως λέμε κοινά στον άλλον, to swindle, as we say, και να τον κοροϊδέψουν. and to fool someone.

Παιδιά που θεωρούσαν ότι δεν είναι αδικία Kids who thought that it wasn't wrong να αρπάξω από αυτόν που έχει περισσότερα, to steal from the one who had more than them, τη στιγμή που βίωναν την αδικία while all they knew was injustice

και την περιθωριοποίηση. and marginalisation.

Τη στιγμή που κανένας δεν νοιαζόταν γι΄ αυτούς. While nobody cared for them. Έτσι, λοιπόν, ανοίγομαι προς τα έξω και πηγαίνω συγκεκριμένα So I started opening up, στο γήπεδο μπάσκετ που βρισκόταν μπροστά στην πλατεία. Έτυχε να γνωρίζω καλά μπάσκετ. Το χρησιμοποίησα, It just so happended that I could play basketball. με την έννοια ότι ήταν ένας τρόπος να δω και το τι συμβαίνει γύρω μου. Ερχόμενος κάποιος σ' αυτήν την περιοχή, αμέσως από την... A newcomer to the area can immediately tell, η ατμόσφαιρα μιλάει από μόνη της. Μυρίζει ότι κάτι δεν πάει καλά. the atmosphere itself says Και μόνο η παρουσία μου, «ο παπάς ας πούμε με το ράσο», είναι κάτι που απωθεί και είναι το ταμπού, το ιερό, το απόμακρο was driving them away, a sort of taboo, something holy, something strange που τέλος πάντων δημιουργεί όχι και τόσο θετικά αισθήματα. Οπότε αυτό ήταν μία δύσκολη κίνηση. So that was a difficult move. Παρόλ' αυτά όμως προσπάθησα και έδειξα την αλήθεια μου. Nevertheless, I tried and I put my truth forward. Δεν προσποιήθηκα ότι ξέρω μπάσκετ. Ήξερα μπάσκετ. (Γέλια) Και αυτό το κατάλαβαν ακριβώς με την έννοια ότι σε κάποια στιγμή έπαθαν σοκ. And they got that in the sense Πίστευαν ότι ο παπάς είναι μόνο για συγκεκριμένα άλλα πράγματα, They believed that a priest's job was very specific, other things, εκτός από το να βρίσκεται μέσα στη ζωή.

Και έτσι, σιγά-σιγά αρχίζει να σπάει ο πάγος και να μου ανοίγουν την καρδιά τους. and they started opening up.

Και μετά από έναν κοπιαστικό αγώνα, And one day after a hard game

ιδρωμένοι, αρχίσαμε την κουβέντα all sweaty, we started talking and

και άρχισαν να μου λένε όλες τις αμφιβολίες τους, they started telling me of all their doubts, να αμφισβητούν τα πάντα, they started challenging everything

κι εγώ απλά να τους ακούσω and I just listened to them

και να τους δείξω, με ηρεμία και πραότητα και ειρήνη ψυχής. and I demonstrated calmness and gentleness and serenity. Πιστεύω ότι τα λόγια κι ότι να βγει κάποιος και να πει I believe that whatever words one says, «Ξέρετε, ο Χριστός σώζει» σε παιδιά τα οποία like, "Jesus saves", to kids that προέρχονται από κατακερματισμένες οικογένειες come from broken up families, που έχουνε υποστεί χίλια δυο βάσανα, who have been through tons of problems,

αυτό μπορεί να μην λέει κάτι. may mean nothing to them.

Αυτό, όμως, που τους λέει πολλά είναι ότι But reaching out, showing that you care

βγαίνεις και νοιάζεσαι γι' αυτούς. means a lot to them.

Και δεν νοιάστηκα έτσι γιατί ξαφνικά μου ήρθε. And I didn't care just because it struck me one day. Τους εξήγησα ότι κι εγώ πέρασα από διάφορα δύσκολα στάδια I explained to them that I've been through difficult phases too, και κάποιοι άλλοι μου έμαθαν, and someone else was there to teach me,

γιατί στη ζωή, τα πάντα κάποιος πρέπει να μας τα μάθει, because in life, everything must be taught to us, μια και ο άνθρωπος μαθαίνει σε σχέση με το ζώο που λειτουργεί ενστικτωδώς. Και ήξερα ότι σε αυτήν την περιοχή, μετά από καιρό που κατάλαβα πολλά, And after some time, Ι understood that in this area από αυτό το λούκι, όταν πέσει κάποιος μέσα είναι πολύ δύσκολο να βγει. it's very difficult to get out of this mess, once you're in. Άρχισα, λοιπόν, να συναναστρέφομαι με όλον αυτόν τον κόσμο, I started spending time with all these people, που βρίσκονταν μπροστά στην πλατεία εκεί της εκκλησίας, hanging out at the square in front of the church, και κυρίως με τα παιδιά, και να βλέπω and especially the kids, and they started talking to me,

να μου μιλούν και να μου λένε ιστορίες και να αισθάνονται υπερήφανοι, telling me their stories, being proud of their father ξέρω 'γω, για τον πατέρα τους που βρίσκεται στην φυλακή και που κατάφερε να προξενήσει το ένα ή το άλλο, and who managed to cause this and that, και για διάφορα άλλα πράγματα. and for many different issues.

Κατάλαβα, λοιπόν ότι αυτά τα παιδιά είχαν πολύ χαμηλή αυτοεκτίμηση So I understood that these kids had very low self-esteem και δεν είχαν λάβει καθόλου αγάπη.

Με αποτέλεσμα να γίνουν ο φόβος και ο τρόμος σε αυτήν την περιοχή. And as a result, Και συγκεκριμένα,

αυτά τα παιδιά, with those kids,

προσπάθησα με το παράδειγμα μου και με τον τρόπο μου by making myself an example and with my way, να τους δείξω ότι υπάρχει κι άλλος δρόμος. I tried to show them Αυτόν, λοιπόν, τον δρόμο σιγά-σιγά προσπάθησα να χτίσω βήμα-βήμα. I tried to build that path step by step. Δημιουργείται η πρώτη ομάδα με παιδιά που, όπως σας είπα, The first team comes together with kids, who as I said earlier ήδη είχαν αναπτύξει παραβατική συμπεριφορά. had already been demontrating delinquent behavior. Το γνώριζα, στάθηκα δίπλα τους. I knew that, and I stood by them.

Τους έδωσα έναν χώρο να ανήκουν. I gave them a sense of belonging.

Τους είπα ότι εγώ αυτό που μπορώ να σας δώσω, -ούτε χρήματα είχαμε, φράγκο στην τσέπη δεν υπήρχε, not money, not a single cent in my pocket, αλλά είχα την πίστη ότι, but a deep faith in them that,

«Ξέρεις κάτι; Μπορείς να αλλάξεις». "You know what? You can change."

Μου είπε κάποτε ένα παιδί, A kid once told me,

που ήδη ήταν μέσα στο πρόβλημα με τις ουσίες, who was already into substance abuse, «Καλά», μου λέει «Πώς μπορείς να πιστεύεις ακόμα ότι εγώ μπορώ να τα καταφέρω;» "Well, how come and you believe that I can make it?" Και ξεσπάει σε κλάματα. Ξέρετε, αυτό για μένα ήταν πολύ σπουδαίο. And he started crying. This to me was something great. Αυτά τα παιδιά ήθελαν να κάνουν κάτι καλύτερο για την ζωή τους These kids wanted to do something better with their lives γιατί εγώ πίστευα σ' αυτούς because I believed in them

και τους το έλεγα και ήξερα ποιοι είναι, and I told them so

και αυτό ήτανε που τους συγκινούσε. and this was what touched their hearts.

Και σιγά-σιγά άρχισα να προτείνω κι άλλα πράγματα, ελεύθερα. So gradually, I started offering other options, no strings attached. Το να προσπαθούμε να κάνουμε τους άλλους με το ζόρι καλύτερους Trying to force others to become better ίσως να είναι και ένας τρόπος εγωιστικής προβολής. could also be a way of selfish projection. Το θέμα είναι να αφήσουμε τον άλλον, να καταλάβει τα πράγματα, The key is to let the other person sort things out όπως είπα προηγουμένως και με το παράδειγμα. as I said before with the example. Και μυστικά, εμείς, And secretly,

να δώσουμε σε αυτόν που έχει ανάγκη τη γαλήνη. Έτσι, λοιπόν, αυτή η ομάδα των παιδιών, So, this group of youngsters

που δημιουργείται, that was created

πρέπει κάπου να βρει ένα καταφύγιο. needed a shelter.

Νοικιάζουμε, λοιπόν, ένα πρώην καφενείο στην περιοχή της Ακαδημίας του Πλάτωνα We rented out a former cafe in the area of Plato's Academy, το οποίο γίνεται το ορμητήριο για όλα αυτά τα παιδιά which became the base που βρίσκονταν στην πλατεία, που είχαν εγκαταλείψει το σχολείο, who used to hang out at the square, who had dropped out of school, όλα Ελληνόπουλα τότε, all of them Greeks, back then,

και τα οποία δεν είχαν κάποια επαγγελματική... with no profession, δεν είχαν μέλλον στην ουσία, with no future really,

αλλά ασχολούνταν ήδη με διάφορα άλλα δύσκολα πράγματα. but they were already involved with other tough stuff. Ξεκινάμε, λοιπόν, μια ομάδα εθελοντών, φίλων, νοικιάζουμε αυτό το καφενείο. We started off with a group of volunteers, friends, Καταφέρνουμε να φτιάξουμε μία υποστηρικτική ομάδα μελέτης We managed to build a study support group και να στηρίξουμε τα παιδιά να παραμείνουν στο σχολείο. to help kids stay in school. Πολύ σημαντικό αυτό. That was very important.

Κι αυτό προσπαθούσα να τους δείξω, I was trying to show them

ότι αυτά τα οποία μου λες εσύ, κι εγώ τα ΄χω βιώσει that what they were telling me, I had been through already, και την πίκρα και την αμφισβήτηση και την αδικία. I have been through resentment and challenge and injustice. Αλλά η πιο μεγάλη αδικία, But the greatest injustice

που μπορεί να κάνει κάποιος,

είναι να αδικούμε εμείς οι ίδιοι τον εαυτό μας. is being unfair to our own selves, Και να τον καταδικάζουμε, να είναι τέτοιος, αυτόν που θέλουν and condemning ourselves to be what others want, όλοι άλλοι γύρω, που εύκολα βάζουν το ταμπελάκι. all those who easily label people. Τέλος πάντων, αυτό μέσα σε ένα βάθος χρόνου Anyway, in time, λειτούργησε πάρα πολύ θετικά στις ψυχές των παιδιών, και ξαφνικά this had a very positive impact on kids' psychology and suddenly βρέθηκε πολύς κόσμος αγκιστρωμένος από πάνω μου να περιμένει. I found a lot of people turning to me. Δεν του έδωσα, δεν είχα χρήματα, δεν είχα υλικά εφόδια, I hadn't got any money, no supplies of any sort, δεν υπήρχε ένα σχέδιο στο μυαλό μου, τίποτα δεν υπήρχε. there wasn't a plan in my mind, nothing at all. Παρόλ' αυτά, όμως, However,

γίνεται αυτή η κίνηση, I kept going

σαν να ακολουθούσα τα βήματα ενός σχεδίου as if I were following the steps of a plan

που ήδη προϋπήρχε πριν έρθω εγώ, γιατί το πρόβλημα ήταν πολύ γνωστό. that had been there before my time, because the problem was known. Δεκάδες οι κατακερματισμένες οικογένειες, Dozens of broken up families,

τα παραμελημένα και εγκαταλελειμμένα παιδιά. neglected or abandoned children. Μπορεί να είχαν τον ένα γονιό, They might have one parent

αλλά αυτός δυστυχώς ήταν βυθισμένος στα δικά του προβλήματα but most of the time they would be so deep into their own problems, με αποτέλεσμα το παιδί, ό,τι μαθαίνει και ό,τι μεγαλώνει, να το μαθαίνει so the kid learnt everything and grew από την πλατεία και απ' τον δρόμο. on the square and the street.

Θεώρησα ότι εγώ δεν έπρεπε να γίνω ένα μέρος αυτού του προβλήματος I thought that I shouldn't be part of this problem, και να γυρίσω το κεφάλι μου από την άλλη και να δω ότι δεν υπάρχει. I shouldn't turn the other way and pretend it was not there. Πιστεύω ότι αμαρτία και κακό δεν είναι I belive that doing the wrong thing is a sin,

κάποιος μόνο να μην πράττει το κακό αλλά, but not doing the right thing

κι ενώ μπορεί κάτι να κάνει, να μην το κάνει. Και έτσι δημιουργείται αυτή η εστία, So this is how this home came about

η οποία είχε σπουδαία αποτελέσματα.

Πολλά παιδιά στο σχολείο, με αυτόν τον τρόπο μπήκαν. Many kids went to school or returned to school this way. Ξαναπήγαν στο σχολείο. Βρήκαμε επιδοτούμενα σεμινάρια που έδωσαν μία ειδικότητα σε αυτά τα παιδιά, that offered them vocational training, που ήταν πολύ εύκολο μετά να χτυπήσω πόρτες και να δω και να μιλήσω, so it was easier for me to go and ask και να βρούμε μία εργασία. and look for a job for them.

Από εκεί και πέρα, μια άλλη πολύ μεγάλη πρόκληση έρχεται After that, another huge challenge comes along και δημιουργείται σε αυτήν την περιοχή. and is created

Ο πόλεμος στον κόλπο, στον Περσικό κόλπο, δημιουργεί The Gulf War creates ένα τεράστιο κύμα προσφύγων και μεταναστών a huge influx of migrants and refugees, -προσφύγων κυρίως- όπου mostly refugees,

κατέκλυσαν την περιοχή μας that swarmed our area,

και κυρίως τα εγκαταλελειμμένα, ερειπωμένα σπίτια, τα μισογκρεμισμένα, taking refuge in deserted, στα οποία οι άνθρωποι αυτοί βρήκαν καταφύγιο. half-ruined buildings. Έβγαιναν σαν τα ποντίκια τη νύχτα, They used to sneak out in the evening, like mice,

χωρίς φως, χωρίς νερό, χωρίς τα απαραίτητα. they had no electricity, no running water, nothing. Και προσπαθούσαν να επιβιώσουν ανάμεσα σε όλους εμάς, And they were trying to survive among us, που τους βλέπαμε με ένα μάτι ξενοφοβικό.

Παρόλ' αυτά όμως, Nonetheless,

παίρνω την απόφαση να ανοίξω την πόρτα I decided to open up our door και να δεχτούμε τους πάντες. and welcome everyone.

Και αυτή η απόφαση ήρθε από μόνη της, με την έννοια ότι And this decision brought itself about, ανοίγει κάποτε την πόρτα αυτού του καφενείου που σας λέω, as one evening the door of our shelter opened, και μπαίνουν μέσα δυο παιδιά απ' το Ιράκ, προσφυγάκια and two kids walked in, two little kids from Iraq, refugees. τα οποία ήταν τσιμπημένα από ό,τι μπορείτε να φανταστείτε They had bite marks all over them, God knows what had bitten them μέσα σ' αυτά τα ερειπωμένα σπίτια, και χωρίς να πουν τίποτα in the deserted houses they lived in χωρίς να χαιρετίσουν, χωρίς να ... δεν γνώριζαν την γλώσσα, κάθισαν αμέσως κάτω στο τραπέζι και άρχισαν να τρώνε. they sat down and started eating. Αυτήν την στιγμή, χίλια πεντακόσια άτομα, Right now, 1,500 people

από αυτό το έναυσμα, βρίσκουν σε εμάς

όχι απλά ένα πιάτο φαγητό και ένα ρούχο, not just something to eat, a piece of clothing,

την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.

Βρίσκουν τα βασικά, τα εμβόλια, They find the basics, vaccines,

τα βιβλιάρια υγείας που χρειάζονται για να γράψουμε αυτά στα σχολεία, the documentation necessary to enroll their children to school, να τα πάρουμε από τον δρόμο so that we take them off the streets

και να τα βάλουμε σε αυτήν την διαδικασία, να έχουν ένα μέλλον. and get them in a path to secure their future. Βρίσκουν κυρίως σεβασμό και αξιοπρέπεια But most importanly, they find respect and a sense of dignity

η οποία αυτή η αξιοπρέπεια, ξέρετε, which, you know... I sometimes wonder...

λέω μερικές φορές, «Πόσο κοστίζει;» how much does it cost?

Σκέφτομαι πολλές φορές, το να πάει ένα παιδί στο σχολείο, I think about getting a kid to school, το να βγει από αυτήν την κατάντια, getting a kid out of this degradation,

κοστίζει από 150, 200 Ευρώ, how much does it cost? 150 euros? 200 euros?

ξέρω 'γω, λίγο νοιάξιμο απ' τον καθένα μας. I think it takes a little bit of care from all of us. Υπάρχουν πάνω από πεντακόσιοι εθελοντές. There are more than 500 volunteers.

Σκέφτομαι γιατί όλοι αυτοί οι άνθρωποι άφησαν τα σπίτια τους Why do all these people left their homes και βρίσκονται γύρω σε μας. and joined us?

Απλά πιστεύω ότι η αγάπη είναι μεταδοτική, Simply κάποιος πρέπει να ξεκινήσει αυτό το πράγμα It just has to start somewhere και από εκεί και πέρα, όλα τα υπόλοιπα οδηγούνται από μόνα τους. and from then on, the rest falls into place. Πολλοί λένε σήμερα, πάρα πολλοί, Nowadays, too many people say

πιστεύουν ότι σήμερα θαύματα δεν γίνονται. Προσωπικά εγώ ζω μέσα σε ένα θαύμα τέτοιο. I personally live a miracle. Και το τίμημα για να ζήσει κάποιος And the price for this,

αυτήν την αλλαγή στην ζωή του,

αλλά και στη γειτονιά του και στους γύρω του, in their neighbourhood and their community, είναι να μπορέσει να σηκωθεί από τη θέση του και να πιστέψει σ' αυτό που πραγματικά έχει στο μυαλό του. and really believe Κι εγώ το πίστεψα με όλη μου την καρδιά. And I did believe in it with all my heart.

Πίστεψα γι' αυτά τα παιδιά, I believed in these kids, I believed that this injustice

πίστεψα ότι δεν είναι δυνατόν η αδικία ποτέ να είναι ευλογημένη. Και πάλεψα και αγωνίστηκα με όλες μου τις δυνάμεις So I fought with everything I had να δώσω αυτό το μικρό παράδειγμα το οποίο μίλησε από μόνο του, to make an example of all this. στις καρδιές όλων αυτών των ανθρώπων και όλου αυτού του κόσμου, δημιουργώντας αυτό που είδατε προηγουμένως and it made all this possible:

μία πολύ μεγάλη κοινότητα, αυτήν την στιγμή, ανθρώπων, a big community γύρω στα δύο χιλιάδες άτομα,

τα οποία ζουν και υποστηρίζονται από την Κιβωτό, who live and get support from the Ark. όχι σαν δεκανίκια αλλά, Ark is not like a crutch for them,

σαν ένας τόπος ο οποίος δίνει ώθηση it is a place that gives these kids the opportunity

στα παιδιά να σπουδάσουν, να έχουν ένα μέλλον, to study, to have a future, to stand on their own two feet. να πατούν στα ίδια τους τα πόδια. Ευχαριστώ! (Χειροκρότημα)