10. Η αφηνιασμένη μαύρη μπάλα (3)
Κι ο Χάρι έμεινε μόνος, χωρίς κανένα να τον βοηθήσει να ξεχάσει τις σουβλιές του πόνου στο άψυχο χέρι του.
Αρκετές ώρες αργότερα, ο Χάρι ξύπνησε απότομα στο σκοτάδι. Ένιωθε σαν να του έμπηγαν στο χέρι χιλιάδες βελόνες. Για ένα δευτερόλεπτο νόμιζε πως αυτό ήταν που τον ξύπνησε. Ύστερα συνειδητοποίησε, έντρομος, πως κάποιος του σφούγγιζε το μέτωπο στα σκοτεινά.
"Φύγε!" φώναξε. Κι ύστερα: "Ντόμπι!"
Τα μεγάλα, γουρλωτά μάτια του σπιτικού ξωτικού κοιτούσαν διαπεραστικά τον Χάρι μέσα στο σκοτάδι. Ένα δάκρυ αυλάκωνε τη μακριά, σουβλερή μύτη του.
"Ο Χάρι Πότερ γύρισε στη σχολή", ψιθύρισε απελπισμένα. "Ο Ντόμπι είχε προειδοποιήσει τον Χάρι Πότερ. Αχ, κύριε, γιατί δεν ακούσατε τον Ντόμπι; Γιατί δε γύρισε σπίτι του ο Χάρι Πότερ όταν έχασε το τρένο;"
"Τι δουλειά είχες εκεί;" είπε ο Χάρι. "Και πού ξέρεις ότι έχασα το τρένο;"
Τα χείλη του Ντόμπι τρεμούλιασαν. Από το μυαλό του Χάρι πέρασε αστραπιαία μια υποψία.
"Εσύ το έκανες!" είπε αργόσυρτα στον Ντόμπι. "Εσύ μας εμπόδισες να περάσουμε από το διαχωριστικό!"
"Μάλιστα, κύριε", είπε ο Ντόμπι και τα αφτιά του ανέμισαν καθώς κουνούσε ζωηρά το κεφάλι. "Ο Ντόμπι κρύφτηκε και παρακολουθούσε τον Χάρι Πότερ. Σφράγισε την πύλη κι αναγκάστηκε μετά να σιδερώσει τα χέρια του" (έδειξε στον Χάρι δέκα μακριά, τυλιγμένα με επιδέσμους δάχτυλα). "Αλλά στο τέλος σκέφτηκε, χαλάλι, ο Χάρι Πότερ είναι ασφαλής. Δεν περίμενε ποτέ ότι ο Χάρι Πότερ θα έβρισκε άλλο μέσον να έρθει στη σχολή!"
Λικνιζόταν μπρος πίσω, κουνώντας ταυτοχρόνως το άσχημο κεφάλι του.
"Ο Ντόμπι ταράχτηκε τόσο πολύ όταν άκουσε πως ο Χάρι Πότερ βρισκόταν στο "Χόγκουαρτς", που έκαψε το φαγητό του αφέντη του! Και μετά αυτομαστηγώθηκε, κύριε..."
Ο Χάρι ρίχτηκε ξανά στα μαξιλάρια. "Παραλίγο εγώ κι ο Ρον ν' αποβληθούμε εξαιτίας σου", του είπε θυμωμένος. "Φύγε, Ντόμπι, πριν ξαναφυτρώσουν τα κόκαλά μου, γιατί θα σε στραγγαλίσω".
Ο Ντόμπι χαμογέλασε αχνά. "Ο Ντόμπι είναι συνηθισμένος να τον απειλούν ότι θα τον σκοτώσουν, κύριε. Στο σπίτι ο Ντόμπι δέχεται πέντε τέτοιες απειλές την ημέρα".
Στο κεφάλι του φορούσε μια βρόμικη μαξιλαροθήκη. Γύρισε λοιπόν και φύσηξε τη μύτη του σε μια άκρη της. Ήταν τόσο αξιολύπητος, που ο θυμός του Χάρι προς στιγμήν εξατμίστηκε.
"Γιατί φοράς αυτό το πράγμα, Ντόμπι;" ρώτησε με περιέργεια.
"Αυτό, κύριε;" είπε ο Ντόμπι τραβώντας τη μαξιλαροθήκη. "Αυτό είναι το έμβλημα της δουλείας του σπιτικού ξωτικού, κύριε. Ο Ντόμπι θα ελευθερωθεί μόνον όταν ο αφέντης του του χαρίσει ρούχα, κύριε. Γι' αυτό όλοι στην οικογένεια προσέχουν να μη μου δώσουν ούτε μια κάλτσα, κύριε, διότι τότε θα είμαι ελεύθερος να φύγω για πάντα από το σπίτι τους". Ο Ντόμπι σφούγγισε τα γουρλωτά μάτια του και είπε ξαφνικά: "Ο Χάρι Πότερ πρέπει να επιστρέψει σπίτι του! Ο Ντόμπι νόμιζε ότι η μαύρη μπάλα του θα τον ανάγκαζε..."
"Η μαύρη μπάλα σου;" ο θυμός του Χάρι άρχισε πάλι να φουντώνει. "Τι εννοείς λέγοντας η μαύρη μπάλα σου; Εσύ έβαλες τη μαύρη μπάλα να με σκοτώσει"
"Όχι να σας σκοτώσει, κύριε. Ποτέ να σας σκοτώσει!" είπε σοκαρισμένος ο Ντόμπι. "Ο Ντόμπι θέλει να σώσει τη ζωή του Χάρι Πότερ! Καλύτερα να γυρίσει σπίτι του σοβαρά τραυματισμένος, παρά να μείνει εδώ! Το μόνο που ήθελε ο Ντόμπι, ήταν να τραυματιστεί αρκετά σοβαρά ο Χάρι Πότερ, ώστε να τον στείλουν σπίτι του!"
"Α, τόσο απλά;" είπε θυμωμένος ο Χάρι. "Έχεις την καλοσύνη να μου εξηγήσεις γιατί ήθελες να με στείλεις σπίτι σακατεμένο;"
"Αχ, αν ήξερε ο Χάρι Πότερ!" βόγκηξε ο Ντόμπι και στην κουρελιασμένη μαξιλαροθήκη του στάλαξαν δάκρυα. "Αν ήξερε τι σημαίνει το όνομα Χάρι Πότερ για μας, τους ταπεινούς και καταφρονεμένους, τους σκλαβωμένους, τους παρίες του κόσμου των μάγων! Ο Ντόμπι θυμάται πώς ήταν όταν βρισκόταν στις δόξες του ο ακατονόμαστος! Σε εμάς, τα σπιτικά ξωτικά, φέρονταν σαν να είμαστε σκουλήκια! Βεβαίως εμένα μου φέρονται με τον ίδιο τρόπο ακόμη", ομολόγησε σκουπίζοντας το πρόσωπό του με τη μαξιλαροθήκη, "αλλά για τα περισσότερα σπιτικά ξωτικά οι συνθήκες ζωής βελτιώθηκαν αισθητά μετά το θρίαμβό σας επί του ακατονόμαστου. Ο Χάρι Πότερ έζησε, ο άρχοντας του σκότους έχασε τη δύναμή του, μια νέα εποχή ανέτειλε και ο Χάρι Πότερ έλαμπε σαν φάρος ελπίδας για μας που πιστεύαμε πως δε θα τελειώσουν ποτέ οι μαύρες μέρες, κύριε... Και τώρα, στο "Χόγκουαρτς", θα συμβούν φρικτά πράγματα. Ίσως να έχουν ήδη αρχίσει να συμβαίνουν. Κι ο Ντόμπι δεν μπορεί να αφήσει τον Χάρι Πότερ να μείνει εδώ, τώρα που θα επαναληφθεί η ιστορία, τώρα που άνοιξε ξανά η κάμαρα με τα μυστικά..."
Ο Ντόμπι κοκάλωσε απότομα από τον τρόμο του. Άρπαξε την κανάτα με το νερό από το κομοδίνο και την κοπάνησε στο κεφάλι του, με αποτέλεσμα να σωριαστεί στο πάτωμα και να χαθεί από τα μάτια του Χάρι. Λίγες στιγμές αργότερα σύρθηκε πάλι αλληθωρίζοντας στο κρεβάτι του Χάρι και άρχισε να τραυλίζει: "Είσαι κακός, Ντόμπι, είσαι πολύ κακός..."
"Ώστε υπάρχει η κάμαρα με τα μυστικά;" ψιθύρισε ο Χάρι. "Και... Και είπες ότι έχει ξανανοίξει; Λέγε, Ντόμπι! ", άρπαξε τον κοκαλιάρικο καρπό του ξωτικού, που άπλωνε πάλι το χέρι στην κανάτα. "Μα εγώ δεν κατάγομαι από Μαγκλ. Γιατί να κινδυνέψω;"
"Αχ, κύριε, μη με ρωτάτε, μη ρωτάτε το δύστυχο τον Ντόμπι", τραύλισε το ξωτικό, με μάτια ορθάνοιχτα στο σκοτάδι. "Σκοτεινά σχέδια μεθοδεύονται στο "Χόγκουαρτς", αλλά ο Χάρι Πότερ δεν πρέπει να βρίσκεται εδώ όταν πραγματοποιηθούν. Γυρίστε σπίτι σας, κύριε, γυρίστε σπίτι σας. Ο Χάρι Πότερ δεν πρέπει να αναμιχθεί σ' αυτή την υπόθεση, κύριε. Είναι φοβερά επικίνδυνο..."
"Ποιος το έκανε, Ντόμπι;" τον ρώτησε επίμονα ο Χάρι, ενώ έσφιγγε ολοένα και περισσότερο τον καρπό του Ντόμπι, για να τον εμποδίσει να κοπανήσει πάλι στο κεφάλι του την κανάτα. "Ποιος την άνοιξε; Ποιος την άνοιξε την τελευταία φορά;"
"Ο Ντόμπι δεν μπορεί να σας πει, κύριε. Δεν πρέπει να σας πει!" Έσκουξε το ξωτικό. "Γυρίστε σπίτι, κύριε, γυρίστε σπίτι!"
"Δεν πάω πουθενά!" δήλωσε αμετακίνητα ο Χάρι. "Μια από τις καλύτερες φίλες μου κατάγεται από Μαγκλ. Αν η κάμαρα έχει πράγματι ανοίξει, θα είναι ο πρώτος στόχος..."
"Ο Χάρι Πότερ ρισκάρει τη ζωή του για τους φίλους του!" Βόγκηξε ο Ντόμπι γεμάτος θαυμασμό μέσα στην απελπισία του. "Τι θάρρος! Τι ευγένεια ψυχής! Πρέπει όμως να σωθεί, πρέπει! Ο Χάρι Πότερ δεν πρέπει να..."
Ο Ντόμπι κοκάλωσε ξαφνικά. Τα αφτιά του, όμοια με νυχτερίδας, τρεμούλιασαν. Είχε ακούσει βήματα στο διάδρομο να πλησιάζουν. Το ίδιο κι ο Χάρι.
"Ο Ντόμπι πρέπει να φύγει!" κοντανάσανε τρομοκρατημένο το ξωτικό.
Ακούστηκε ένας δυνατός κρότος και το χέρι του Χάρι βρέθηκε να σφίγγει ξαφνικά τον αέρα. Ξάπλωσε στα μαξιλάρια με τα μάτια καρφωμένα στη σκοτεινή είσοδο του αναρρωτηρίου, ενώ ο ήχος των βημάτων γινόταν ολοένα και πιο δυνατός.
Λίγες στιγμές αργότερα έμπαινε ο Ντάμπλντορ, με τη μακριά μάλλινη νυχτικιά και το σκούφο του. Στα χέρια του κρατούσε τη μια άκρη ενός ογκώδους αντικειμένου που έμοιαζε με άγαλμα. Πίσω του εμφανίστηκε η καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ, κρατώντας την άλλη άκρη του ογκώδους αντικειμένου. Το ακούμπησαν σε ένα κρεβάτι.
"Φώναξε την κυρία Πόμφρι", ψιθύρισε ο Ντάμπλντορ στη ΜακΓκόναγκαλ και η καθηγήτρια έφυγε βιαστικά.
Ο Χάρι έμεινε τελείως ακίνητος, παριστάνοντας τον κοιμισμένο.
Άκουσε επιτακτικές φωνές και είδε τη ΜακΓκόναγκαλ να ξαναμπαίνει στο αναρρωτήριο όμως αυτή τη φορά συνόδευε την κυρία Πόμφρι, η οποία είχε ρίξει μια ζακέτα πάνω από τη νυχτικιά της. Ο Χάρι άκουσε την κυρία Πόμφρι να κρατάει την ανάσα της.
"Τι συμβαίνει;" ρώτησε ψιθυριστά η κυρία Πόμφρι τον Ντάμπλντορ, ενώ ταυτόχρονα έσκυβε πάνω από το ογκώδες αντικείμενο.
"Κι άλλη επίθεση", είπε ο Ντάμπλντορ. "Τον βρήκε η Μινέρβα στις σκάλες".
"Δίπλα του υπήρχε ένα τσαμπί σταφύλι", είπε η καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ. "Μάλλον ερχόταν κρυφά εδώ, να δει τον Πότερ".
Το στομάχι του Χάρι σφίχτηκε. Ανασηκώθηκε μερικά εκατοστά, αργά και προσεκτικά, για να κοιτάξει το αντικείμενο στο κρεβάτι.
Και τότε, στο φως μιας φεγγαραχτίδας, είδε ότι δεν επρόκειτο για αντικείμενο, αλλά για άνθρωπο, και μάλιστα γνωστό του. Ήταν ο Κόλιν Κρίβι, με τα μάτια ορθάνοιχτα και τα χέρια του ακίνητα, να κρατάνε τη φωτογραφική μηχανή μπροστά του!
"Μαρμάρωσε;" ψιθύρισε η κυρία Πόμφρι.
"Ναι", είπε η ΜακΓκόναγκαλ. "Αλλά τρέμω όταν σκέφτομαι... Ποιος ξέρει τι θα είχε γίνει αν ο Άλμπους δεν κατέβαινε κάτω για να πάρει ένα φλιτζάνι ζεστής σοκολάτας..."
Περιεργάστηκαν κι οι τρεις τον Κόλιν. Ύστερα ο Ντάμπλντορ έσκυψε και τράβηξε τη φωτογραφική μηχανή από τα κοκαλωμένα δάχτυλα του Κόλιν.
"Λες να φωτογράφισε αυτόν που του επιτέθηκε;" είπε ζωηρά η ΜακΓκόναγκαλ.
Ο Ντάμπλντορ δεν απάντησε και άνοιξε τη μηχανή από πίσω.
"Μη χειρότερα!" αναφώνησε η κυρία Πόμφρι.
Μια τουλούπα καπνού βγήκε μέσα από τη μηχανή. Τρία κρεβάτια πιο πέρα ο Χάρι μύρισε την αψιά οσμή του καμένου πλαστικού.
"Έλιωσαν όλα", είπε με δέος η κυρία Πόμφρι. "Έλιωσαν..."
"Τι σημαίνει αυτό, Άλμπους;" ρώτησε ανήσυχα η ΜακΓκόναγκαλ.
"Σημαίνει", είπε ο Ντάμπλντορ, "ότι η κάμαρα με τα μυστικά όντως έχει ανοίξει".
Η κυρία Πόμφρι έφερε το χέρι της στο στόμα. Η ΜακΓκόναγκαλ έμεινε να κοιτάζει τον Ντάμπλντορ με ορθάνοιχτα μάτια.
"Μα, Άλμπους... Είσαι σίγουρος... Ποιος..."
"Το ερώτημα δεν είναι ποιος", είπε ο Ντάμπλντορ κοιτάζοντας τον Κόλιν. "Το ερώτημα είναι πώς..."
Κι απ' ότι μπόρεσε να δει ο Χάρι, το μισοκρυμμένο από το σκοτάδι πρόσωπο της καθηγήτριας ΜακΓκόναγκαλ είχε πάρει την ίδια έκφραση που θα πρέπει να είχε και το δικό του.