Chapter 5 Kapitel 5 Capítulo 5 第5章 Capítulo 5 第5章

"Humbug!" said Scrooge; and walked across the room.

After several turns, he sat down again. As he threw his head back in the chair, his glance happened to rest upon a bell, a disused bell, that hung in the room, and communicated for some purpose now forgotten with a chamber in the highest story of the building. Başını tekrar sandalyeye attığında bakışları, odada asılı olan ve şimdi binanın en yüksek katında bir odayla unutulan bir amaç için iletilen bir zile, kullanılmayan bir zili dinlendirdi. It was with great astonishment, and with a strange, inexplicable dread, that as he looked, he saw this bell begin to swing. It swung so softly in the outset that it scarcely made a sound; but soon it rang loudly, and so did every bell in the house!

This might have lasted half a minute, or a minute, but it seemed like an hour! Bu yarım dakika veya bir dakika sürmüş olabilir, ancak bir saat gibi görünüyordu! The bells ceased as they had begun, together. Ziller birlikte başladıklarında durdu. They were succeeded by a clanking noise, deep down below; as if some person were dragging a heavy chain over the casks in the wine-merchant's cellar. Onlar, aşağıda derinlerde kuşatıcı bir gürültü ile başarıldı; Sanki bazı insanlar şarap tüccarının mahzenindeki fıçılar üzerine ağır bir zincir sürüyormuş gibi. Scrooge then remembered to have heard that ghosts in haunted houses were described as dragging chains. Scrooge erinnerte sich dann daran, gehört zu haben, dass Geister in Spukhäusern als schleppende Ketten beschrieben wurden. Scrooge daha sonra perili evlerde hayaletlerin sürükleme zincirleri olarak tanımlandığını duyduğunu hatırladı.

The cellar door flew open with a booming sound, and then he heard the noise much louder, on the floors below! Then coming up the stairs! Then coming straight towards the door!

"It's still humbug!-I won't believe it!" “Hala alçakgönüllülük ediyor! -Buna inanmayacağım!” said Scrooge.

His colour changed though, when, without a pause, it came on through the heavy door, and passed into the room before his eyes! Rengini değiştirdi, duraksamadan ağır kapıdan içeri girip gözlerinin önündeki odaya geçti! Upon its coming in, the dying flame leaped up, as though it cried, "I know him; Marley's Ghost!" 들어 오자 죽어가는 불꽃이 마치 "나는 그를 알고있다. 말리의 유령!" İçeri girdikten sonra, ölen alev yükseldi, sanki “Onu tanıyorum; Marley'in Hayaleti!” Diye ağladı. and fell again. ve tekrar düştü.

The same face: the very same. Marley in his pigtail, usual waistcoat, tights and boots; the tassels on the latter bristling, like his pigtail, and his coat-skins, and the hair upon his head. At kuyruğunda Marley, her zamanki yelek, tayt ve botlar; son kıllardaki püsküller, at kuyruğu ve manto derileri gibi, başındaki saçlar gibi. The chain he drew was clasped about his middle. Çizdiği zincir, orta kısmı hakkında sıkıştı. It was long, and wound about him like a tail; and it was made (for Scrooge observed it closely) of cash-boxes, keys, padlocks, ledgers, deeds, and heavy purses wrought in steel. Uzun sürdü ve kuyruğu gibi yaralandı; ve (Scrooge'un yakından gözlemlediği için) çelikten yapılmış kasalardan, anahtarlardan, asma kilitlerden, defterlerden, işlerden ve ağır cüzdanlardan yapılmıştır. His body was transparent; so that Scrooge, observing him, and looking through his waistcoat, could see the two buttons on his coat behind. Vücudu şeffaftı; Böylece Scrooge, onu gözlemleyerek ve yeleklerine bakarak, ceketinin arkasındaki iki düğmeyi görebiliyordu.

Though he looked the phantom through and through, and saw it standing before him; though he felt the chilling influence of its death-cold eyes; and marked the very texture of the folded hankerchief bound about its head and chin, which wrapper he had not observed before; he was still incredulous, and fought against his senses. 비록 팬텀을 통해 끝까지 보았지만 그 앞에 서있는 것을 보았다. 그는 죽음의 차가운 눈의 냉담한 영향을 느꼈지만; 접힌 손수건의 질감이 머리와 턱에 묶여 있었으며, 이전에는 관찰하지 못했던 래퍼였습니다. 그는 여전히 믿어지지 않았고 그의 감각에 맞서 싸웠다. Hayalete içinden ve içinden bakıp, önünde dururken görmesine rağmen; Ölüm gibi soğuk gözlerinin ürpertici etkisini hissetmesine rağmen; ve daha önce gözetlemediği sargının baş ve çenesine bağlı katlanmış mendilin dokusunu işaretledi; o hala beceriksizdi ve duyularına karşı savaştı.

"How now!" said Scrooge, caustic and cold as ever. Scrooge, her zaman olduğu gibi yakıcı ve soğuk dedi. "What do you want with me?" "Benden ne istiyorsun?" "Much! "-Marley's voice, no doubt about it. "-Marley'nin sesi, hiç şüphe yok. "Who are you?" "Ask me who I was." "Bana kim olduğumu sor." "Who were you then?" “O zaman kimdin?” said Scrooge, raising his voice.

"In life I was your partner, Jacob Marley." "Hayatta senin ortağın Jacob Marley." "Can you-can you sit down?" asked Scrooge, looking doubtfully at him.

"I can." "Do it, then." Scrooge asked the question, because he didn't know whether a ghost so transparent might find himself in a condition to take a chair; and felt that in the event of its being impossible, it might involve the necessity of an embarrassing explanation. Scrooge soruyu sordu, çünkü o kadar şeffaf bir hayaletin sandalye alabilecek durumda olup olmadığını bilmiyordu; ve imkansız olması durumunda, utanç verici bir açıklamanın gerekliliğini içerebileceğini düşündüm. But the ghost sat down on the opposite side of the fireplace, as if he were quite used to it. Fakat hayalet şöminenin karşı tarafına oturmuş, sanki oldukça alışıkmış gibi.

"You don't believe in me," observed the Ghost. "I don't," said Scrooge. "What evidence would you have of my reality beyond that of your senses?" “Gerçekliğimle, duyularınızın ötesinde hangi delilleri elde edersiniz?” "I don't know," said Scrooge. "Why do you doubt your senses?" “Neden duyularından şüphe ediyorsun?” "Because," said Scrooge, "a little thing affects them. "Çünkü," dedi Scrooge, "küçük bir şey onları etkiler. A slight disorder of the stomach makes them cheats! Eine leichte Magenstörung macht sie betrügen! Midede hafif bir rahatsızlık onları hile yapar! You may be an undigested bit of beef, a blot of mustard, a crumb of cheese, a fragment of an underdone potato. There's more of gravy than of grave about you-whatever you are!" Es gibt mehr Soße als Grab an dir - was auch immer du bist! " 당신이 무엇이든 당신에 대해 무덤보다 더 많은 은혜가 있습니다! " "Ne olursa olsun, senin hakkında mezardan daha fazla sos var!" Scrooge was not much in the habit of cracking jokes, nor did he feel, in his heart, by any means waggish then. 스크루지는 농담을 금하는 습관이 많지 않았으며, 마음 속에서 어떤 식 으로든 흔들리는 느낌이 들지 않았습니다. Scrooge, şakaları çatlama alışkanlığından pek bir şey değildi ve o zamanlar kalbinin içinde o zamanlar hiç pürüz kurbanı olduğunu hissetmedi. The truth is, that he tried to be smart, as a means of distracting his own attention, and keeping down his terror; for the spectre's voice disturbed the very marrow in his bones. Gerçek şu ki, akıllı olmaya çalıştı, kendi dikkatini dağıtma ve terörünü engelleme aracı olarak; Çünkü spektrumun sesi kemiklerindeki iliği rahatsız etti. To sit, staring at those fixed glazed eyes, in silence for a moment, would play, Scrooge felt, the very deuce with him. Sich zu setzen und einen Moment lang schweigend auf diese fest glasigen Augen zu starren, würde spielen, fühlte Scrooge, die Zwei mit ihm. 잠시 동안 침묵 속에서 그 고정 된 눈을 바라보고 앉아있는 것은 스쿠지를 느꼈다. Oturup, o sabit sırlı gözlere bakarken, bir an sessizlik içinde oynardı, Scrooge onunla çok acı hissetti. There was something very awful, too, in the spectre's being provided with an infernal atmosphere of its own. Scrooge could not feel it himself, but this was clearly the case; for though the Ghost sat perfectly motionless, his hair, and skirts, and tassels, were still agitated as by the hot vapour of an oven. Scrooge kendisini hissedemedi, ama durum açıkça böyleydi; Hayalet kusursuz hareketsiz oturdu, saçları, etekleri ve püskülleri bir fırının sıcak buharı gibi hala tedirgin edildi.