De fluit van Schildpad

De fluit van Schildpad

Een Braziliaans sprookje

Lang geleden, aan de oever van een rivier, speelde Schildpad op haar fluit.

Als Schildpad speelde, luisterden alle dieren. Leeuwen, olifanten, vlinders, slangen en apen dansten op de muziek van Schildpad. Op een dag hoorde een man de muziek van Schildpad.

"Aha," dacht hij, "dat moet Schildpad zijn, die aan het fluitspelen is. Schildpad zou mij nu heel goed smaken." Dus riep hij: "Schildpad!Laat me je mooie fluit eens zien." Schildpad liep langzaam naar de deur en wilde hem de fluit geven. Maar op het moment dat de man Schildpad zag, greep hij haar bij de nek en begon te rennen.Schildpad probeerde om hulp te roepen, maar ze kon geen geluid uitbrengen. Ze sloot haar ogen, en hield haar fluit stevig vast. Misschien zou die haar geluk brengen. Toen de man bij zijn hut kwam, stopte hij Schildpad in een kooi, en deed die dicht.

Toen zei hij tegen zijn kinderen: "Laat Schildpad niet uit haar kooi." En hij ging weg naar zijn akkers. De kinderen gingen buiten spelen. Schildpad zat heel stil in haar kooi te denken aan de woorden van de vader. Ze begon een lief deuntje te spelen op haar fluit, en de kinderen renden naar de kooi. "Ben jij daar aan het spelen, Schildpad?" vroegen ze, grote ogen opzettend. "Ja," zei Schildpad. Ze ging door met spelen, want ze kon zien dat de kinderen het prachtig vonden. Tenslotte hield ze op.

"Ik, uh, kan ook dansen, zelfs nog beter dan spelen!" zei ze. "Willen jullie het zien?" "Ja, graag!" riep het kleine jongetje. "Ik zal jullie laten zien hoe je moet dansen en spelen tegelijk," zei Schildpad, "maar jullie moeten de kooi open doen. Hier binnen is geen plaats. "Dus maakte het kleine jongetje de kooi open, en Schildpad begon te dansen en te spelen. De kinderen lachten en klapten in hun handen, want nog nooit hadden ze zoiets bijzonders gezien. Toen stopte Schildpad.

"Ga door!" riepen de kinderen. "Oh," kreunde Schildpad, "mijn benen zijn stijf. Als ik nou een klein eindje kon lopen om ze soepel te maken..." "Ga niet te ver weg," waarschuwde het meisje. "Kom meteen terug." "Wees niet bang," zei Schildpad. "Wacht hier maar." Schildpad kroop weg naar de jungle. Zodra ze uit het zicht was, zette ze het op een lopen, terug naar huis. Niemand heeft Schildpad ooit nog gevonden.

Maar nog steeds klinkt in het bos, als je goed luistert, het lieflijke geluid van Schildpad's fluit.