Revenimus ad Aeoliam
dies novem atque noctes novem navigabamus; decimo iam patriam conspeximus. etiam homines conspiciebamus. tum dormivi: magnopere fessus eram quod diu navem solus gubernabam.
comites inter se dicebant: “quid est in utre?” - “Aeolus multum argentum et aurum Ulixi dedit!” - “nos quoque iter longum fecimus, argentum tamen non habemus!” - “quantum argentum est in utre?”
tandem comites utrem soluerunt itaque venti effugerunt et tempestas comites rapuit ab patria. igitur iterum ad insulam Aeoli advenimus.
Aeolus attonitus erat. “Ulixes,” inquit, “cur ibi ades?”
miser respondi, “comites infidi et somnus fatalis me fefellerunt. da mihi auxilium, amice, quod facile est tibi.”
Aeolus respondit, “Ulixes, infelix es quod di te oderunt! statim ab insula mea discede!”