×

Usamos cookies para ayudar a mejorar LingQ. Al visitar este sitio, aceptas nuestras politicas de cookie.


image

Ιστορικός Περιηγητής, Belisarius - One of the greatest generals of the Byzantine Empire [ENG/G...

Belisarius - One of the greatest generals of the Byzantine Empire [ENG/G...

Πρωταγωνιστής του σημερινού μας αφιερώματος είναι ο Βελισάριος,

ένας από τους σημαντικότερους στρατηγούς στην μακρόχρονη Ιστορία της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.

Διακρίθηκε σε όλα σχεδόν τα πολεμικά μέτωπα της εποχής, από την Μέση Ανατολή ως την Ιταλία, κι από την Βόρειο Αφρική ως την χερσόνησο του Αίμου,

κι υπήρξε βασικός εκφραστής του οράματος του Ιουστινιανού για επανάκτηση των εδαφών της παλαιάς Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.

Όπως θα δούμε στη συνέχεια, η ζωή και η σταδιοδρομία του παρουσιάζουν εντονότατες εναλλαγές,

από τον θρίαμβο και τη δόξα στον παραμερισμό και στην απώλεια αξιωμάτων και περιουσίας.

Ο Βελισάριος γεννήθηκε μεταξύ του 500 και του 505 μ.Χ. στην πόλη Γερμανία,

η οποία όπως μας πληροφορεί ο ιστορικός Προκόπιος Καισαρείας βρισκόταν μεταξύ Θράκης και Ιλλυρικού.

Για την νεανική του ηλικία δεν σώζονται πληροφορίες κι όσον αφορά την καταγωγή του,

υπάρχουν πολλές εκδοχές με την επικρατέστερη να τον θέλει γόνο εκρωμαϊσμένης οικογένειας θρακικής καταγωγής.

Σε νεαρή ηλικία μετέβη στην Κωνσταντινούπολη, όπου κατετάγη ως αξιωματικός στην φρουρά του Αυτοκράτορα Ιουστίνου Α΄.

Εκείνη την περίοδο γνωρίστηκε με τον Ιουστινιανό, ο οποίος εκτίμησε τις ικανότητές του και τον διόρισε στην προσωπική του φρουρά, όπου υπηρέτησε ως δορυφόρος.

Αυτό το αξίωμα παραπέμπει σε αυτό του βουκελάριου.

Οι βουκελάριοι ήταν καλά οπλισμένοι ιδιωτικοί ακόλουθοι υψηλόβαθμων αξιωματούχων, που κύριο μέλημά τους ήταν η ασφάλεια του κυρίου τους.

Αποτελούσαν τις διακεκριμένες μονάδες του Βυζαντινού στρατού

και συχνά χρησιμοποιούνταν για ειδικές αποστολές αναλαμβάνοντας χρέη διοικητών τακτικών στρατιωτών.

Παρά το νεαρό της ηλικίας του, ο Βελισάριος ως δορυφόρος του Ιουστινιανού ανέλαβε την ηγεσία τολμηρών έφιππων επιδρομών στην περσική Αρμενία.

Λίγα χρόνια αργότερα, το 527, ο Ιουστινιανός θα διαδεχθεί στον θρόνο τον θείο του Ιουστίνο κι ο Βελισάριος θα ανέλθει ακόμα περισσότερο στη στρατιωτική βαθμίδα,

αφού ο νέος Αυτοκράτορας θα τον διορίσει στρατιωτικό διοικητή της Μεσοποταμίας.

Ο Βελισάριος παντρεύτηκε την Αντωνίνα και μαζί της απέκτησε μια κόρη, την Ιωαννίνα.

Παρά το γεγονός πως η Αντωνίνα δεν ήταν κι η ιδανική σύζυγος, αυτός της έτρεφε υπερβολική αγάπη και συνεχώς συγχωρούσε τις απιστίες της.

Τον Απρίλιο του 529, ο Ιουστινιανός προήγαγε τον Βελισάριο στο αξίωμα του Magister Militum Per Orientem,

βαθμός που του έδινε την αρχιστρατηγία στον πόλεμο με τους Πέρσες, ο οποίος είχε ήδη ξεσπάσει από το προηγούμενο έτος.

Η σπουδαιότερη μάχη του πολέμου διεξήχθη το 530, όταν μια περσική στρατιά 40.000 ανδρών υπό τον στρατηγό Περόζη βάδισε κατά της οχυρής πόλης Δάρας.

Ο Βελισάριος παρά το ότι διέθετε μόνο 25.000 άνδρες, προτίμησε να αντιμετωπίσει τους εχθρούς του εκτός της πόλης.

Λαμβάνοντας υπόψη τη μορφολογία του εδάφους και την αριθμητική υπεροχή των Περσών,

αποφάσισε την κατασκευή τάφρου και παρέταξε με ευφυή τρόπο τις διαθέσιμες δυνάμεις του.

Στο κέντρο της παράταξης τοποθέτησε το πεζικό, ενώ ακριβώς πίσω του βρισκόταν ο ίδιος με τις δυνάμεις του.

Στο δεξί και στο αριστερό τμήμα τοποθέτησε το ιππικό, ενώ άκρα αριστερά παρέταξε μια ισχυρή ιππική δύναμη

αποτελούμενη κυρίως από Έρουλους, οι οποίοι ήταν μια γερμανική φυλή.

Η τοποθέτηση ισχυρών ιππέων σε αυτό το σημείο, οφειλόταν στο γεγονός ότι στην αριστερή πλευρά δεν υπήρχε τάφρος

άρα ήταν αναγκαία η ύπαρξη ισχυρών μονάδων που θα απέτρεπαν πιθανή πλαγιοκόπηση.

Στις δυο άκρες μπροστά από το πεζικό τοποθέτησε Μασσαγέτες ιππείς, με εντολή να δράσουν ως εφεδρείες, βοηθώντας τις δύο πτέρυγες όταν χρειαστεί.

Όσον αφορά την Περσική πολεμική γραμμή, αυτή ήταν διαιρεμένη σε τρία τμήματα, με το πεζικό στο κέντρο και το ιππικό στα άκρα.

Την πρώτη μέρα της μάχης έλαβαν χώρα αψιμαχίες μικρής κλίμακας με το πιο εντυπωσιακό γεγονός

να είναι η προσωπική μονομαχία, στην οποία ένας Πέρσης προκάλεσε τους Βυζαντινούς.

Ο μοναδικός που ανταποκρίθηκε ήταν ένας άντρας από την προσωπική ακολουθία του στρατηγού Βούζη, ονόματι Ανδρέας,

ο οποίος και τελικά κέρδισε την μονομαχία σκοτώνοντας τον Πέρση, ενώ στη συνέχεια κέρδισε και δεύτερη μονομαχία, δημιουργώντας κύμα ενθουσιασμού στους Βυζαντινούς.

Την επόμενη μέρα ο Περόζης έλαβε ενισχύσεις 10.000 στρατιωτών, ενώ ήταν τόσο σίγουρος για την νίκη του,

ώστε με γράμμα του ζήτησε αλαζονικά από τον Βελισάριο να έχει έτοιμα τα λουτρά της πόλης για να τα χρησιμοποιήσει.

Η τελική αναμέτρηση έλαβε χώρα την τρίτη μέρα και έληξε με θριαμβευτική νίκη των Βυζαντινών και τους Πέρσες να χάνουν ένα μεγάλο μέρος του στρατού τους.

Στην μάχη έλαμψε η στρατηγική μεγαλοφυία του Βελισάριου, ο οποίος εφήρμοσε μια σειρά στρατηγημάτων, με τα βασικότερα να είναι:

πρώτον, η απόκρυψη πριν την μάχη του ιππικού των Έρουλων πίσω από έναν γειτονικό λόφο,

και η χρήση του την κατάλληλη στιγμή για να πλαγιοκοπήσει τους Πέρσες,

δεύτερον, η σωστή χρήση των σωμάτων ιππικού των Μασσαγετών, οι οποίοι κι ενίσχυαν κατά τη διάρκεια της μάχης όποια πτέρυγα είχε ανάγκη

και τρίτον, οι κατάλληλοι ελιγμοί που εφήρμοσε ώστε να προκαλέσει την διχοτόμηση των Περσικών δυνάμεων,

γεγονός που τελικά έκρινε την μάχη καθώς μέρος τους περικυκλώθηκε κι εξοντώθηκε, ενώ οι υπόλοιποι υποχώρησαν άτακτα.

Η νίκη του Βελισαρίου σηματοδότησε μια σημαντική στιγμή στις πολεμικές επιχειρήσεις του Ανατολικού μετώπου,

γιατί ήταν η πρώτη φορά μετά από χρόνια που μια Βυζαντινή δύναμη, και μάλιστα αριθμητικά κατώτερη, κατόρθωσε να νικήσει τους Πέρσες.

Το 532, στην πρωτεύουσα ξέσπασε η Στάση του Νίκα, η οποία ήταν μια ευρείας κλίμακας εξέγερση μεγάλου μέρους των πολιτών της Κωνσταντινούπολης εναντίον του Ιουστινιανού.

Για καλή τύχη του τύχη όμως, αυτήν την εποχή ο Βελισάριος βρισκόταν στην Βασιλεύουσα

και σε συνεργασία με τον στρατηγό Μούνδο περικυκλώσαν τον εξαγριωμένο όχλο στον ιππόδρομο, όπου ακολούθησε μεγάλη σφαγή.

Η καθοριστική συμβολή του στην καταστολή της εξέγερσης, έκανε τον Βελισάριο έναν από τους πλέον έμπιστους συνεργάτες του Αυτοκράτορα.

Αμέσως μετά, ο Ιουστινιανός ξεκίνησε προετοιμασίες για εκστρατεία κατά του βανδαλικού βασιλείου της Αφρικής,

με αφορμή την ανατροπή του εκεί φιλοβυζαντινού βασιλιά.

Επικεφαλής της εκστρατείας ορίστηκε ο Βελισάριος, όμως του δόθηκε μικρή δύναμη 10.000 πεζών, 5.000 ιππέων και 3.000 μισθοφόρων.

Ο Βάνδαλος βασιλιάς Γελίμερος όταν πληροφορήθηκε την είδηση της εισβολής έσπευσε να αντιμετωπίσει τον Βελισάριο.

Παρότι διέθετε σαφώς υπέρτερες δυνάμεις, περί τους 30.000 με 40.000 πολεμιστές,

υπέστη συντριπτική ήττα από τον σπουδαίο Βυζαντινό στρατηγό, στην τοποθεσία Δέκιμον, νότια της Καρχηδόνας.

Στη συνέχεια, ο Βελισάριος εισήλθε θριαμβευτικά στην Καρχηδόνα,

δίνοντας αυστηρές εντολές στους στρατιώτες του να σεβαστούν τις ζωές και τις περιουσίες των κατοίκων της περιοχής, ώστε να εξασφαλίσει τη συνεργασία τους.

Ο Γελίμερος με τα υπολείμματα του στρατού του τράπηκε σε φυγή προς τα δυτικά, όπου στρατολόγησε ντόπιες φυλές,

ενώ παράλληλα ενισχύθηκε με την άφιξη δυνάμεων του από την Σαρδηνία. Στη συνέχεια, βάδισε κατά της Καρχηδόνας.

Ο Βελισάριος επιδίωξε ανοιχτή μάχη και περίμενε τον στρατό των Βανδάλων στο Τρικάμαρον, δυτικά της Καρχηδόνας.

Στη μάχη που ακολούθησε, τον Δεκέμβριο του 533, η νίκη των Βυζαντινών ήταν συντριπτική, ενώ κι ο ίδιος ο Γελίμερος παραδόθηκε λίγες βδομάδες αργότερα.

Πολλοί αυλικοί και αξιωματούχοι στην Κωνσταντινούπολη, τυφλωμένοι από φθόνο λόγω των μεγάλων επιτυχιών του Βελισάριου στην Βόρεια Αφρική,

τον συκοφάντησαν ότι δήθεν σκόπευε να κρατήσει για τον εαυτό του τις καταληφθείσες περιοχές, δημιουργώντας δικό του βασίλειο.

Ο Ιουστινιανός για να εξακριβώσει τις προθέσεις του στρατηγού,

τού πρότεινε να διαλέξει εάν ήθελε να μείνει στην Αφρική ως αρχιστράτηγος ή να επιστρέψει στην Κωνσταντινούπολη.

Αυτός δείχνοντας την αφοσίωσή του στον Αυτοκράτορα επέστρεψε στην Βασιλεύουσα με πλήθος αιχμαλώτων και λαφύρων.

Τον επόμενο χρόνο, η φιλοβυζαντινή βασίλισσα των Οστρογότθων Αμαλασούνθα δολοφονήθηκε.

Έτσι, ο Ιουστινιανός βρήκε την αφορμή που έψαχνε για να επανακτήσει την Ιταλία.

Για άλλη μια φορά, κατάλληλος για να πραγματώσει τις φιλοδοξίες του Αυτοκράτορα κρίθηκε ο Βελισάριος,

ο οποίος έπλευσε στην Σικελία με 12.000 άνδρες, καταλαμβάνοντας την μέσα σε λίγους μήνες.

Το καλοκαίρι του 536 αποβιβάστηκε στο νότιο άκρο της Καλαβρίας και προέλασε ταχύτατα προς Βορρά.

Χαρακτηριστικό είναι πως οι ελληνόφωνοι κατά κύριο λόγο πληθυσμοί της κάτω Ιταλίας υποδέχονταν τους Βυζαντινούς σαν ελευθερωτές.

Η προέλαση διακόπηκε κάτω από τα τείχη της Νεάπολης, η οποία διέθετε ισχυρή γοτθική φρουρά.

Η πόλη αντιστάθηκε επιτυχώς για έναν μήνα περίπου, όμως τελικά έπεσε στα χέρια των Βυζαντινών.

Στη συνέχεια, ο Βελισάριος κινήθηκε προς την Ρώμη της οποίας έγινε κύριος αναίμακτα μετά από διαπραγματεύσεις.

Οι Γότθοι ανασυντάχθηκαν και έφθασαν κάτω από τα τείχη της Ρώμης τον Μάρτιο του 537

με στρατιωτική δύναμη 150.000 πολεμιστών κατά τον ιστορικό Προκόπιο, ο οποίος μάλλον υπερβάλει για τον αριθμό των εχθρών.

Ο Βελισάριος παρά το γεγονός ότι υστερούσε δραματικά από αριθμητικής απόψεως, καθώς διέθετε λιγότερους από 5.000 άντρες, κατάφερνε να αποκρούει τις συνεχείς επιθέσεις.

Το επόμενο έτος όταν έλαβε ενισχύσεις, ξεκίνησε επιδρομές στα μετόπισθεν των αντιπάλων, πλήττοντας τις γραμμές ανεφοδιασμού τους.

Έτσι, οι Γότθοι μετατράπηκαν από πολιορκητές σε πολιορκημένους και μετά από έναν χρόνο πολιορκίας, αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν προς τον Βορρά.

Τον Ιούνιο του ίδιου έτους (538), αφίχθηκαν στην Ιταλία ενισχύσεις 7.000 αντρών υπό τον Ναρσή,

ο οποίος αμφισβητούσε συνεχώς την αρχιστρατηγία του Βελισάριου.

Αποτέλεσμα των διαφωνιών των δύο στρατηγών ήταν η πτώση της σημαντικής πόλης των Μεδιολάνων στους συνασπισμένους Γότθους και Βουργουνδούς.

Η πόλη λεηλατήθηκε, ο ανδρικός πληθυσμός σφαγιάστηκε και τα γυναικόπαιδα πουλήθηκαν ως δούλοι.

Μετά από αυτήν την άσχημη εξέλιξη, ο Ιουστινιανός ανακάλεσε τον Ναρσή, αφήνοντας τον Βελισάριο μοναδικό αρχηγό των δυνάμεων στην Ιταλία.

Τα επόμενα έτη, οι στρατιωτικές επιτυχίες του μεγάλου στρατηγού στην Ιταλική χερσόνησο συνεχίστηκαν

και αρκετοί Ρωμαίοι και Γότθοι ευγενείς του πρότειναν να τον ανακηρύξουν βασιλιά της Ιταλίας.

Όταν το πληροφορήθηκε αυτό ο Ιουστινιανός γεμάτος καχυποψία ειδοποίησε τον Βελισάριο να επιστρέψει στην Κωνσταντινούπολη.

Αυτός για πολλοστή φορά απέδειξε την πίστη του στον Αυτοκράτορα επιστρέφοντας με πλήθος από λάφυρα και πολλούς αιχμαλώτους,

μεταξύ των οποίων και τον βασιλιά των Οστρογότθων Ουίτιγη.

Όμως στην Ανατολή τα πράγματα πάλι δεν ήταν καλά.

Την άνοιξη του 542, ο Χοσρόης επέδραμε ξανά εναντίον της Αυτοκρατορίας, με στόχο τις πλούσιες περιοχές της Φοινίκης και της Παλαιστίνης.

Για άλλη μια φορά, ο Βελισάριος εστάλη για να βγάλει το φίδι από την τρύπα.

Όταν οι Πέρσες έφτασαν στο σημείο που ο Βυζαντινός στρατηγός είχε παρατάξει τις ολιγάριθμες δυνάμεις του, ο Χοσρόης έστειλε αντιπροσωπεία,

η οποία είχε ως πραγματικό σκοπό να εξακριβώσει το μέγεθος του βυζαντινού στρατεύματος.

Ο Βελισάριος αντελήφθη τις προθέσεις των Περσών και έδωσε διαταγή στους στρατιώτες του να απλωθούν σε μεγάλη έκταση και να κινούνται αδιάκοπα,

ώστε να δημιουργούν την εικόνα ότι είναι πολλοί περισσότεροι απ' ότι στην πραγματικότητα.

Επιπλέον, το άγημα που υποδέχτηκε την περσική αντιπροσωπεία, αποτελείτο από τους πλέον μεγαλόσωμους στρατιώτες,

οι οποίοι έδειχναν μεγάλη αυτοπεποίθηση, αποπνέοντας σιγουριά για την νίκη.

Όταν ο Χοσρόης έλαβε τις παραπάνω πληροφορίες, θορυβήθηκε κι αποφάσισε να μην διακινδυνεύσει κάνοντας επίθεση.

Αμέσως μετά από αυτήν την αναίμακτη νίκη, ο Βελισάριος ανακλήθηκε και πάλι στην Κωνσταντινούπολη.

Στο μεταξύ είχε ξεσπάσει θανατηφόρος λοιμός.

Ο Ιουστινιανός νόσησε πολύ βαριά, με συνέπεια στο στενό του περιβάλλον να γίνεται λόγος περί διαδοχής.

Ως πιθανός διάδοχος ακούστηκε κι ο Βελισάριος.

Αν κι αυτός ουδέποτε εξέφρασε την επιθυμία να γίνει αυτοκράτορας, η θορυβημένη Θεοδώρα αντέδρασε ακαριαία, καθαιρώντας τον από το αξίωμά του.

Επίσης, δήμευσε την τεράστια περιουσία του, διέλυσε την μεγάλη προσωπική του φρουρά που ο ίδιος είχε δημιουργήσει από Βουκελάριους

και τον έθεσε σε κοινωνικό αποκλεισμό, απαγορεύοντάς του να έχει οποιαδήποτε επαφή.

Ζούσε πλέον φοβούμενος ακόμα και για τη ζωή του.

Όταν αργότερα ο Ιουστινιανός ανάρρωσε από την αρρώστια, αποκατέστησε τον Βελισάριο, μη δίνοντας σημασία στις φήμες.

Όμως, τα 4 χρόνια που ο Βελισάριος απουσίαζε από την Ιταλία ήταν αρκετά για να αναστραφεί άρδην η εκεί κατάσταση,

με τους Γότθους να καταλαμβάνουν ξανά το μεγαλύτερο μέρος της ιταλικής χερσονήσου.

Ο Βελισάριος στάλθηκε ξανά για να τους αντιμετωπίσει.

Του δόθηκαν όμως ελάχιστες στρατιωτικές δυνάμεις κι έτσι επί πέντε χρόνια αναλώθηκε σε μικρής κλίμακας επιχειρήσεις

προσπαθώντας να ενισχύσει όποιο μέρος πιεζόταν περισσότερο.

Στις αρχές του 549, ο σπουδαίος στρατηγός επιστρέφει στην Βασιλεύουσα απογοητευμένος από την συνεχή άρνηση του Ιουστινιανού να του στείλει αξιόλογες ενισχύσεις.

Στην πρωτεύουσα ο Βελισάριος έτυχε τιμητικής υποδοχής, λόγω των προηγουμένων επιτυχιών του.

Αυτός όμως κουρασμένος από τις δολοπλοκίες της βυζαντινής αυλής, αποσύρθηκε από τον δημόσιο βίο.

Ωστόσο, σε ανύποπτο χρόνο ο Ιουστινιανός χρειάστηκε εκ νέου τις υπηρεσίες του έμπειρου στρατηλάτη.

Το 559 μια ορδή από 2.000 Κοτρίγουρους, φύλο Ουννικής καταγωγής,

εισέβαλε στην Θράκη με κατεύθυνση την Κωνσταντινούπολη, καταστρέφοντας τα πάντα στο πέρασμά της.

Σύμφωνα με τον ιστορικό Αγαθία, ο οποίος παρομοιάζει τον Βελισάριο με τον Λακεδαιμόνιο βασιλιά Λεωνίδα, ο Βυζαντινός στρατηγός

ξεκίνησε από την Κωνσταντινούπολη με μόνο 300 εμπειροπόλεμους στρατιώτες και κατάφερε να κατατροπώσει τους εχθρούς με ένα ευφυές τέχνασμα.

Στρατολόγησε αρκετούς χωρικούς της περιοχής στους οποίους έδωσε την εντολή να κραυγάζουν δυνατά κατά την επίθεση,

ενώ παράλληλα έκρυψε 200 από τους έμπειρους πολεμιστές του.

Όταν εμφανίστηκαν οι εχθροί, ο Βελισάριος και ο στρατός του κάλπασαν αστραπιαία εναντίον των Κοτριγούρων με ιαχές,

ενώ παράλληλα οι 200 έμπειροι πολεμιστές επιτέθηκαν πλαγιοκοπώντας τους.

Οι Κοτρίγουροι πίστεψαν ότι δέχονται επίθεση από πολυάριθμους αντιπάλους και τράπηκαν σε άτακτη φυγή,

χάνοντας περί τους 400 άνδρες, ενώ οι Βυζαντινοί είχαν μόνο μερικούς τραυματίες.

Αυτή ήταν κι η τελευταία στρατιωτική επιχείρηση του σπουδαίου στρατηγού.

Το 562 κατηγορήθηκε ακόμη μία φορά ως συνωμότης κατά του Αυτοκράτορα με συνέπεια τη δήμευση της περιουσίας του και τον κατ' οίκον περιορισμό του.

Λίγους μήνες αργότερα όμως, ο Ιουστινιανός αποκατέστησε τον Βελισάριο, ο οποίος τελικά πέθανε τον Μάρτιο του 565.

Τα χρόνια που ακολούθησαν η ζωή και τα κατορθώματά του έγιναν αντικείμενο θαυμασμού και τροφοδότησαν πολλούς θρύλους.

Είναι αξιοσημείωτο μάλιστα ότι στη Δύση, οι λαϊκές περιγραφές και διηγήσεις που ήθελαν τον Βελισάριο να καταλήγει τυφλός ζητιάνος

εξαιτίας της βυζαντινή αυλής είχαν επικρατήσει για πολλούς αιώνες των πραγματικών γεγονότων.

Τους επόμενους αιώνες οι διηγήσεις που αναφέρονται στον Βελισάριο, λαμβάνουν δραματικό χαρακτήρα,

επηρεασμένες από τις έντονες μεταβολές της τύχης του ήρωα και τις τεταμένες σχέσεις του με την αυτοκρατορική αυλή.

Συνοψίζοντας τον βίο και την δράση του Βελισάριου, παρατηρούμε ότι αποτέλεσε έναν σημαντικότατο στρατηγό

και κύριο εκφραστή της προσπάθειας του Ιουστινιανού για εδαφική ανασύσταση της παλαιάς κραταιάς Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.

Θεωρείται στρατηγική μεγαλοφυΐα, καθώς πέτυχε εκπληκτικές νίκες με ελάχιστα μέσα.

Αν και συκοφαντήθηκε πολλές φορές από τους αντιπάλους του κι υπέστη πάμπολλες ταπεινώσεις,

με την ακέραια πίστη του στον Αυτοκράτορα απέδειξε τον αδαμάντινο χαρακτήρα του.

Εάν σας άρεσε αυτό το ταξίδι στην Ιστορία, κάντε like στο video, εγγραφή στο κανάλι και μοιραστείτε το περιεχόμενό μας βοηθώντας στην διάδοση της προσπάθειάς μας!

Μέχρι την επόμενη ιστορική μας περιήγηση, σας εύχομαι ολόψυχα να είστε καλά!

Belisarius - One of the greatest generals of the Byzantine Empire [ENG/G... Belisarius - One of the greatest generals of the Byzantine Empire [ENG/G... Belisario - Uno de los más grandes generales del Imperio Bizantino [ENG/G... Bélisaire - L'un des plus grands généraux de l'Empire byzantin [ENG/G...

Πρωταγωνιστής του σημερινού μας αφιερώματος είναι ο Βελισάριος, The protagonist of this episode is Belisarius,

ένας από τους σημαντικότερους στρατηγούς στην μακρόχρονη Ιστορία της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. one of the most important generals in the long history of the Byzantine Empire.

Διακρίθηκε σε όλα σχεδόν τα πολεμικά μέτωπα της εποχής, από την Μέση Ανατολή ως την Ιταλία, κι από την Βόρειο Αφρική ως την χερσόνησο του Αίμου, His star shone on almost all the war fronts of the time, from the Middle East to Italy, and from North Africa to the Balkan Peninsula,

κι υπήρξε βασικός εκφραστής του οράματος του Ιουστινιανού για επανάκτηση των εδαφών της παλαιάς Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. and his cotribution to the realization of Justinian's vision for the recapture of the territories of the ancient Roman Empire was crucial.

Όπως θα δούμε στη συνέχεια, η ζωή και η σταδιοδρομία του παρουσιάζουν εντονότατες εναλλαγές, As we will understand later in this video, his life and career show very intense alternations,

από τον θρίαμβο και τη δόξα στον παραμερισμό και στην απώλεια αξιωμάτων και περιουσίας. from triumph and glory to set aside and to the loss of positions and property.

Ο Βελισάριος γεννήθηκε μεταξύ του 500 και του 505 μ.Χ. στην πόλη Γερμανία, Belisarius was born between 500 and 505 AD. in Germania, an

η οποία όπως μας πληροφορεί ο ιστορικός Προκόπιος Καισαρείας βρισκόταν μεταξύ Θράκης και Ιλλυρικού. area located between Thrace and Illyricum, according to historian Procopius of Caesarea.

Για την νεανική του ηλικία δεν σώζονται πληροφορίες κι όσον αφορά την καταγωγή του, No information is preserved about his young age and regarding his origin,

υπάρχουν πολλές εκδοχές με την επικρατέστερη να τον θέλει γόνο εκρωμαϊσμένης οικογένειας θρακικής καταγωγής. there are many versions with the prevailing one wanting him to be the offspring of a Thracian family.

Σε νεαρή ηλικία μετέβη στην Κωνσταντινούπολη, όπου κατετάγη ως αξιωματικός στην φρουρά του Αυτοκράτορα Ιουστίνου Α΄. At a young age he went to Constantinople, where he enlisted as an officer in the guard of Emperor Justin I.

Εκείνη την περίοδο γνωρίστηκε με τον Ιουστινιανό, ο οποίος εκτίμησε τις ικανότητές του και τον διόρισε στην προσωπική του φρουρά, όπου υπηρέτησε ως δορυφόρος. At that time he met Justinian, who appreciated his abilities and appointed him to his personal guard, where he served as "Doryforos" (Δορυφόρος).

Αυτό το αξίωμα παραπέμπει σε αυτό του βουκελάριου. This axiom refers to that of "Bucellarius".

Οι βουκελάριοι ήταν καλά οπλισμένοι ιδιωτικοί ακόλουθοι υψηλόβαθμων αξιωματούχων, που κύριο μέλημά τους ήταν η ασφάλεια του κυρίου τους. The "Bucellarii" were well-armed private followers of high-ranking officials, whose main concern was the safety of their master.

Αποτελούσαν τις διακεκριμένες μονάδες του Βυζαντινού στρατού They were the distinguished units of the Byzantine army

και συχνά χρησιμοποιούνταν για ειδικές αποστολές αναλαμβάνοντας χρέη διοικητών τακτικών στρατιωτών. and were often used for special missions assuming the duties of commanders of regular soldiers.

Παρά το νεαρό της ηλικίας του, ο Βελισάριος ως δορυφόρος του Ιουστινιανού ανέλαβε την ηγεσία τολμηρών έφιππων επιδρομών στην περσική Αρμενία. Despite his young age, Belisarius, as "Doryforos" (Δορυφόρος) of Justinian, took the lead in daring cavalry raids in Persian Armenia.

Λίγα χρόνια αργότερα, το 527, ο Ιουστινιανός θα διαδεχθεί στον θρόνο τον θείο του Ιουστίνο κι ο Βελισάριος θα ανέλθει ακόμα περισσότερο στη στρατιωτική βαθμίδα, A few years later, in 527, Justinian would succeed his uncle Justin to the throne and Belisarius would rise even higher in the military rank,

αφού ο νέος Αυτοκράτορας θα τον διορίσει στρατιωτικό διοικητή της Μεσοποταμίας. as the new Emperor would appoint him military commander of Mesopotamia.

Ο Βελισάριος παντρεύτηκε την Αντωνίνα και μαζί της απέκτησε μια κόρη, την Ιωαννίνα. Belisarius married Antonina and with her he had a daughter, named Ioannina.

Παρά το γεγονός πως η Αντωνίνα δεν ήταν κι η ιδανική σύζυγος, αυτός της έτρεφε υπερβολική αγάπη και συνεχώς συγχωρούσε τις απιστίες της. Despite the fact that Antonina was not the ideal wife, he nurtured excessive love for her and constantly forgave her infidelities.

Τον Απρίλιο του 529, ο Ιουστινιανός προήγαγε τον Βελισάριο στο αξίωμα του Magister Militum Per Orientem, In April 529, Justinian promoted Belisarius to the post of Magister Militum Per Orientem,

βαθμός που του έδινε την αρχιστρατηγία στον πόλεμο με τους Πέρσες, ο οποίος είχε ήδη ξεσπάσει από το προηγούμενο έτος. a rank that gave him leadership in the war with the Persians, which had already broken out the previous year.

Η σπουδαιότερη μάχη του πολέμου διεξήχθη το 530, όταν μια περσική στρατιά 40.000 ανδρών υπό τον στρατηγό Περόζη βάδισε κατά της οχυρής πόλης Δάρας. The most important battle of the war took place in 530, when a Persian army of 40,000 men under General Peroz marched against the fortified city of Dara.

Ο Βελισάριος παρά το ότι διέθετε μόνο 25.000 άνδρες, προτίμησε να αντιμετωπίσει τους εχθρούς του εκτός της πόλης. Belisarius, despite having only 25,000 men, preferred to face his enemies outside the city.

Λαμβάνοντας υπόψη τη μορφολογία του εδάφους και την αριθμητική υπεροχή των Περσών, Taking into account the morphology of the soil and the numerical superiority of the Persians, he

αποφάσισε την κατασκευή τάφρου και παρέταξε με ευφυή τρόπο τις διαθέσιμες δυνάμεις του. decided to build a moat and intelligently deployed his available forces.

Στο κέντρο της παράταξης τοποθέτησε το πεζικό, ενώ ακριβώς πίσω του βρισκόταν ο ίδιος με τις δυνάμεις του. In the center of the formation he placed the infantry and behind it we find Belisarius with his forces.

Στο δεξί και στο αριστερό τμήμα τοποθέτησε το ιππικό, ενώ άκρα αριστερά παρέταξε μια ισχυρή ιππική δύναμη On the right and on the left flank he placed the cavalry, while on the extreme left he deployed a strong cavalry force

αποτελούμενη κυρίως από Έρουλους, οι οποίοι ήταν μια γερμανική φυλή. consisting mainly of Heruli (Herules), who were a German race.

Η τοποθέτηση ισχυρών ιππέων σε αυτό το σημείο, οφειλόταν στο γεγονός ότι στην αριστερή πλευρά δεν υπήρχε τάφρος The placement of strong horsemen at this point was due to the fact that on the left side there was no moat

άρα ήταν αναγκαία η ύπαρξη ισχυρών μονάδων που θα απέτρεπαν πιθανή πλαγιοκόπηση. so it was necessary to have strong units there, in order to prevent possible flanking.

Στις δυο άκρες μπροστά από το πεζικό τοποθέτησε Μασσαγέτες ιππείς, με εντολή να δράσουν ως εφεδρείες, βοηθώντας τις δύο πτέρυγες όταν χρειαστεί. At both ends in front of the infantry he placed Massagetae cavalry, commanded to act as reserves, assisting the two wings when needed.

Όσον αφορά την Περσική πολεμική γραμμή, αυτή ήταν διαιρεμένη σε τρία τμήματα, με το πεζικό στο κέντρο και το ιππικό στα άκρα. As for the Persian front line, it was divided into three divisions, with the infantry in the center and the cavalry at the ends.

Την πρώτη μέρα της μάχης έλαβαν χώρα αψιμαχίες μικρής κλίμακας με το πιο εντυπωσιακό γεγονός On the first day of the battle, small-scale skirmishes took place, with the most impressive event

να είναι η προσωπική μονομαχία, στην οποία ένας Πέρσης προκάλεσε τους Βυζαντινούς. being the personal duel, in which a Persian challenged the Byzantines.

Ο μοναδικός που ανταποκρίθηκε ήταν ένας άντρας από την προσωπική ακολουθία του στρατηγού Βούζη, ονόματι Ανδρέας, The only one who responded was a man from the personal entourage of General Vouzes, named Andreas,

ο οποίος και τελικά κέρδισε την μονομαχία σκοτώνοντας τον Πέρση, ενώ στη συνέχεια κέρδισε και δεύτερη μονομαχία, δημιουργώντας κύμα ενθουσιασμού στους Βυζαντινούς. who finally won the duel by killing the Persian, while later he won a second duel, creating a wave of enthusiasm among the Byzantines.

Την επόμενη μέρα ο Περόζης έλαβε ενισχύσεις 10.000 στρατιωτών, ενώ ήταν τόσο σίγουρος για την νίκη του, The next day the Persian general Peroz received reinforcements of 10,000 soldiers. He was so sure of his victory,

ώστε με γράμμα του ζήτησε αλαζονικά από τον Βελισάριο να έχει έτοιμα τα λουτρά της πόλης για να τα χρησιμοποιήσει. that he wrote a letter arrogantly demanding Belisarius to have the baths of Daras city ready to use them, after his victory.

Η τελική αναμέτρηση έλαβε χώρα την τρίτη μέρα και έληξε με θριαμβευτική νίκη των Βυζαντινών και τους Πέρσες να χάνουν ένα μεγάλο μέρος του στρατού τους. The final confrontation took place on the third day and ended with a triumphant victory of the Byzantines and the Persians losing a large part of their army.

Στην μάχη έλαμψε η στρατηγική μεγαλοφυία του Βελισάριου, ο οποίος εφήρμοσε μια σειρά στρατηγημάτων, με τα βασικότερα να είναι: In the battle shone the strategic genius of Belisarius, who applied a series of strategies, with the main ones being:

πρώτον, η απόκρυψη πριν την μάχη του ιππικού των Έρουλων πίσω από έναν γειτονικό λόφο, first, hiding before the battle the Heruli cavalry behind a neighboring hill,

και η χρήση του την κατάλληλη στιγμή για να πλαγιοκοπήσει τους Πέρσες, and using it at the right time to flank the Persians,

δεύτερον, η σωστή χρήση των σωμάτων ιππικού των Μασσαγετών, οι οποίοι κι ενίσχυαν κατά τη διάρκεια της μάχης όποια πτέρυγα είχε ανάγκη secondly, the proper use of the cavalry of the Massagetae, who reinforced during the battle whichever wing needed reinforment,

και τρίτον, οι κατάλληλοι ελιγμοί που εφήρμοσε ώστε να προκαλέσει την διχοτόμηση των Περσικών δυνάμεων, and thirdly, the appropriate maneuvers he applied to cause the division of the Persian forces,

γεγονός που τελικά έκρινε την μάχη καθώς μέρος τους περικυκλώθηκε κι εξοντώθηκε, ενώ οι υπόλοιποι υποχώρησαν άτακτα. which ultimately judged the battle as some of them were surrounded and exterminated, while the rest retreated erratically.

Η νίκη του Βελισαρίου σηματοδότησε μια σημαντική στιγμή στις πολεμικές επιχειρήσεις του Ανατολικού μετώπου, The victory of Belisarius marked an important moment in the military operations of the Eastern Front,

γιατί ήταν η πρώτη φορά μετά από χρόνια που μια Βυζαντινή δύναμη, και μάλιστα αριθμητικά κατώτερη, κατόρθωσε να νικήσει τους Πέρσες. because it was the first time in years that a Byzantine force, and in fact numerically inferior, managed to defeat the Persians.

Το 532, στην πρωτεύουσα ξέσπασε η Στάση του Νίκα, η οποία ήταν μια ευρείας κλίμακας εξέγερση μεγάλου μέρους των πολιτών της Κωνσταντινούπολης εναντίον του Ιουστινιανού. In 532, Nika's Riot broke out in the capital, which was a large-scale uprising of many of the citizens of Constantinople against Justinian.

Για καλή τύχη του τύχη όμως, αυτήν την εποχή ο Βελισάριος βρισκόταν στην Βασιλεύουσα Fortunately for him, at this time Belisarius was in Constantinople

και σε συνεργασία με τον στρατηγό Μούνδο περικυκλώσαν τον εξαγριωμένο όχλο στον ιππόδρομο, όπου ακολούθησε μεγάλη σφαγή. and in collaboration with general Mundus they surrounded the enraged mob at the hippodrome, where a great massacre followed.

Η καθοριστική συμβολή του στην καταστολή της εξέγερσης, έκανε τον Βελισάριο έναν από τους πλέον έμπιστους συνεργάτες του Αυτοκράτορα. His decisive contribution to the suppression of the revolt made Belisarius one of the Emperor's most trusted collaborators.

Αμέσως μετά, ο Ιουστινιανός ξεκίνησε προετοιμασίες για εκστρατεία κατά του βανδαλικού βασιλείου της Αφρικής, Shortly afterwards, Justinian began preparations for a campaign against the Vandal kingdom of Africa,

με αφορμή την ανατροπή του εκεί φιλοβυζαντινού βασιλιά. on the occasion of the overthrow of the pro-Byzantine king there.

Επικεφαλής της εκστρατείας ορίστηκε ο Βελισάριος, όμως του δόθηκε μικρή δύναμη 10.000 πεζών, 5.000 ιππέων και 3.000 μισθοφόρων. Belisarius was appointed leader of the campaign, but was given a small force of 10,000 infantry, 5,000 cavalry and 3,000 mercenaries.

Ο Βάνδαλος βασιλιάς Γελίμερος όταν πληροφορήθηκε την είδηση της εισβολής έσπευσε να αντιμετωπίσει τον Βελισάριο. Vandal king Gelimer when he was informed of the news of the invasion hurried to confront Belisarius.

Παρότι διέθετε σαφώς υπέρτερες δυνάμεις, περί τους 30.000 με 40.000 πολεμιστές, Although he had clearly superior forces, about 30,000 to 40,000 warriors,

υπέστη συντριπτική ήττα από τον σπουδαίο Βυζαντινό στρατηγό, στην τοποθεσία Δέκιμον, νότια της Καρχηδόνας. he was crushed by the great Byzantine general, at the location of Ad Decimum, south of Carthage.

Στη συνέχεια, ο Βελισάριος εισήλθε θριαμβευτικά στην Καρχηδόνα, Belisarius then triumphantly entered Carthage,

δίνοντας αυστηρές εντολές στους στρατιώτες του να σεβαστούν τις ζωές και τις περιουσίες των κατοίκων της περιοχής, ώστε να εξασφαλίσει τη συνεργασία τους. giving strict orders to his soldiers to respect the lives and property of the inhabitants of the area, in order to ensure their cooperation.

Ο Γελίμερος με τα υπολείμματα του στρατού του τράπηκε σε φυγή προς τα δυτικά, όπου στρατολόγησε ντόπιες φυλές, Gelimer with the remnants of his army fled to the west, where he recruited local tribes,

ενώ παράλληλα ενισχύθηκε με την άφιξη δυνάμεων του από την Σαρδηνία. Στη συνέχεια, βάδισε κατά της Καρχηδόνας. while at the same time he was reinforced with the arrival of his forces from Sardinia. Then he marched against Carthage.

Ο Βελισάριος επιδίωξε ανοιχτή μάχη και περίμενε τον στρατό των Βανδάλων στο Τρικάμαρον, δυτικά της Καρχηδόνας. Belisarius sought open battle and waited for the Vandal army at Tricamarum, west of Carthage.

Στη μάχη που ακολούθησε, τον Δεκέμβριο του 533, η νίκη των Βυζαντινών ήταν συντριπτική, ενώ κι ο ίδιος ο Γελίμερος παραδόθηκε λίγες βδομάδες αργότερα. In the battle that followed, in December 533, the victory of the Byzantines was overwhelming, while Gelimer himself surrendered a few weeks later.

Πολλοί αυλικοί και αξιωματούχοι στην Κωνσταντινούπολη, τυφλωμένοι από φθόνο λόγω των μεγάλων επιτυχιών του Βελισάριου στην Βόρεια Αφρική, Many courtiers and officials in Constantinople, blinded by envy over Belisarius' great successes in North Africa,

τον συκοφάντησαν ότι δήθεν σκόπευε να κρατήσει για τον εαυτό του τις καταληφθείσες περιοχές, δημιουργώντας δικό του βασίλειο. slandered him for allegedly intending to keep the occupied territories to himself, creating his own kingdom.

Ο Ιουστινιανός για να εξακριβώσει τις προθέσεις του στρατηγού, To ascertain the general's intentions, Justinian

τού πρότεινε να διαλέξει εάν ήθελε να μείνει στην Αφρική ως αρχιστράτηγος ή να επιστρέψει στην Κωνσταντινούπολη. asked Belisarius to choose whether to stay in Africa as a general or return to Constantinople.

Αυτός δείχνοντας την αφοσίωσή του στον Αυτοκράτορα επέστρεψε στην Βασιλεύουσα με πλήθος αιχμαλώτων και λαφύρων. Belisarius showed his devotion to the Emperor and returned to Constantinople with a large number of prisoners and loot.

Τον επόμενο χρόνο, η φιλοβυζαντινή βασίλισσα των Οστρογότθων Αμαλασούνθα δολοφονήθηκε. The following year, the pro-Byzantine Ostrogothic queen Amalasuintha was assassinated.

Έτσι, ο Ιουστινιανός βρήκε την αφορμή που έψαχνε για να επανακτήσει την Ιταλία. Thus, Justinian found the reason he was looking for to regain Italy.

Για άλλη μια φορά, κατάλληλος για να πραγματώσει τις φιλοδοξίες του Αυτοκράτορα κρίθηκε ο Βελισάριος, Once again, Belisarius was deemed fit to fulfill the Emperor's ambitions,

ο οποίος έπλευσε στην Σικελία με 12.000 άνδρες, καταλαμβάνοντας την μέσα σε λίγους μήνες. and he sailed to Sicily with 12,000 men, capturing it within a few months.

Το καλοκαίρι του 536 αποβιβάστηκε στο νότιο άκρο της Καλαβρίας και προέλασε ταχύτατα προς Βορρά. In the summer of 536 he landed at the southern tip of Calabria and advanced rapidly north.

Χαρακτηριστικό είναι πως οι ελληνόφωνοι κατά κύριο λόγο πληθυσμοί της κάτω Ιταλίας υποδέχονταν τους Βυζαντινούς σαν ελευθερωτές. It is characteristic that the mainly Greek-speaking populations of lower Italy welcomed the Byzantines as liberators.

Η προέλαση διακόπηκε κάτω από τα τείχη της Νεάπολης, η οποία διέθετε ισχυρή γοτθική φρουρά. The advance was stopped under the walls of Naples, which had a strong Gothic guard.

Η πόλη αντιστάθηκε επιτυχώς για έναν μήνα περίπου, όμως τελικά έπεσε στα χέρια των Βυζαντινών. The city successfully resisted for about a month, but eventually fell into the hands of the Byzantines.

Στη συνέχεια, ο Βελισάριος κινήθηκε προς την Ρώμη της οποίας έγινε κύριος αναίμακτα μετά από διαπραγματεύσεις. Then Belisarius moved to Rome, which he ruled without bloodshed after negotiations.

Οι Γότθοι ανασυντάχθηκαν και έφθασαν κάτω από τα τείχη της Ρώμης τον Μάρτιο του 537 The Goths regrouped and reached under the walls of Rome in March 537

με στρατιωτική δύναμη 150.000 πολεμιστών κατά τον ιστορικό Προκόπιο, ο οποίος μάλλον υπερβάλει για τον αριθμό των εχθρών. with a military force of 150,000 warriors according to historic Procopius, who probably exaggerated the number of enemies.

Ο Βελισάριος παρά το γεγονός ότι υστερούσε δραματικά από αριθμητικής απόψεως, καθώς διέθετε λιγότερους από 5.000 άντρες, κατάφερνε να αποκρούει τις συνεχείς επιθέσεις. Belisarius, despite being dramatically behind numerically, with less than 5,000 men, managed to repel the constant attacks.

Το επόμενο έτος όταν έλαβε ενισχύσεις, ξεκίνησε επιδρομές στα μετόπισθεν των αντιπάλων, πλήττοντας τις γραμμές ανεφοδιασμού τους. The following year, when he received reinforcements, he launched raids on the opponents' rear, hitting their supply lines.

Έτσι, οι Γότθοι μετατράπηκαν από πολιορκητές σε πολιορκημένους και μετά από έναν χρόνο πολιορκίας, αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν προς τον Βορρά. Thus, the Goths were transformed from besiegers into besieged and after a year of siege, they were forced to retreat to the north.

Τον Ιούνιο του ίδιου έτους (538), αφίχθηκαν στην Ιταλία ενισχύσεις 7.000 αντρών υπό τον Ναρσή, In June of the same year (538), reinforcements of 7,000 men arrived in Italy under Narses,

ο οποίος αμφισβητούσε συνεχώς την αρχιστρατηγία του Βελισάριου. who was constantly trying to take the general command of the forces from Belisarius.

Αποτέλεσμα των διαφωνιών των δύο στρατηγών ήταν η πτώση της σημαντικής πόλης των Μεδιολάνων στους συνασπισμένους Γότθους και Βουργουνδούς. The result of the disagreements between the two generals was the fall of the important city of Mediolanum (today Milan) to the allied Goths and Burgundians.

Η πόλη λεηλατήθηκε, ο ανδρικός πληθυσμός σφαγιάστηκε και τα γυναικόπαιδα πουλήθηκαν ως δούλοι. The city was looted, the male population was slaughtered and the women and children were sold as slaves.

Μετά από αυτήν την άσχημη εξέλιξη, ο Ιουστινιανός ανακάλεσε τον Ναρσή, αφήνοντας τον Βελισάριο μοναδικό αρχηγό των δυνάμεων στην Ιταλία. After this bad development, Justinian recalled Narses, leaving Belisarius the sole leader of the forces in Italy.

Τα επόμενα έτη, οι στρατιωτικές επιτυχίες του μεγάλου στρατηγού στην Ιταλική χερσόνησο συνεχίστηκαν In the following years, the Belisarius military successes on the Italian peninsula continued,

και αρκετοί Ρωμαίοι και Γότθοι ευγενείς του πρότειναν να τον ανακηρύξουν βασιλιά της Ιταλίας. and several Roman and Gothic nobles proposed to him to proclaim him king of Italy.

Όταν το πληροφορήθηκε αυτό ο Ιουστινιανός γεμάτος καχυποψία ειδοποίησε τον Βελισάριο να επιστρέψει στην Κωνσταντινούπολη. When informed of this, Justinian, full of suspicion, warned Belisarius to return to Constantinople.

Αυτός για πολλοστή φορά απέδειξε την πίστη του στον Αυτοκράτορα επιστρέφοντας με πλήθος από λάφυρα και πολλούς αιχμαλώτους, He proved again his loyalty to the Emperor by returning with a multitude of loots and many captives,

μεταξύ των οποίων και τον βασιλιά των Οστρογότθων Ουίτιγη. including the Ostrogothic king Vitiges.

Όμως στην Ανατολή τα πράγματα πάλι δεν ήταν καλά. But in the East front things were again not good.

Την άνοιξη του 542, ο Χοσρόης επέδραμε ξανά εναντίον της Αυτοκρατορίας, με στόχο τις πλούσιες περιοχές της Φοινίκης και της Παλαιστίνης. In the spring of 542, Khosrow I attacked again the Byzantine Empire, targeting the wealthy regions of Phoenicia and Palestine.

Για άλλη μια φορά, ο Βελισάριος εστάλη για να βγάλει το φίδι από την τρύπα. Once again, Belisarius was sent to face the enemies.

Όταν οι Πέρσες έφτασαν στο σημείο που ο Βυζαντινός στρατηγός είχε παρατάξει τις ολιγάριθμες δυνάμεις του, ο Χοσρόης έστειλε αντιπροσωπεία, When the Persians reached the point where the Byzantine general had lined up his small forces, Khosrow I sent a delegation,

η οποία είχε ως πραγματικό σκοπό να εξακριβώσει το μέγεθος του βυζαντινού στρατεύματος. whose real purpose was to ascertain the size of the Byzantine army.

Ο Βελισάριος αντελήφθη τις προθέσεις των Περσών και έδωσε διαταγή στους στρατιώτες του να απλωθούν σε μεγάλη έκταση και να κινούνται αδιάκοπα, Belisarius realized the intentions of the Persians and ordered his soldiers to spread over a large area and move uninterruptedly, in

ώστε να δημιουργούν την εικόνα ότι είναι πολλοί περισσότεροι απ' ότι στην πραγματικότητα. order to create the image that there are many more than in reality.

Επιπλέον, το άγημα που υποδέχτηκε την περσική αντιπροσωπεία, αποτελείτο από τους πλέον μεγαλόσωμους στρατιώτες, In addition, the team that welcomed the Persian delegation, consisted of the largest soldiers,

οι οποίοι έδειχναν μεγάλη αυτοπεποίθηση, αποπνέοντας σιγουριά για την νίκη. who showed great confidence, exuding confidence for victory.

Όταν ο Χοσρόης έλαβε τις παραπάνω πληροφορίες, θορυβήθηκε κι αποφάσισε να μην διακινδυνεύσει κάνοντας επίθεση. When Khosrow I received the above information, he became alarmed and decided not to take the risk of attacking.

Αμέσως μετά από αυτήν την αναίμακτη νίκη, ο Βελισάριος ανακλήθηκε και πάλι στην Κωνσταντινούπολη. Immediately after this bloodless victory, Belisarius was recalled again to Constantinople.

Στο μεταξύ είχε ξεσπάσει θανατηφόρος λοιμός. In the meantime a deadly plague had broken out.

Ο Ιουστινιανός νόσησε πολύ βαριά, με συνέπεια στο στενό του περιβάλλον να γίνεται λόγος περί διαδοχής. Justinian became very ill, with the result that in his close environment there was talk of succession.

Ως πιθανός διάδοχος ακούστηκε κι ο Βελισάριος. Belisarius was also heard as a possible successor.

Αν κι αυτός ουδέποτε εξέφρασε την επιθυμία να γίνει αυτοκράτορας, η θορυβημένη Θεοδώρα αντέδρασε ακαριαία, καθαιρώντας τον από το αξίωμά του. Although he never expressed a desire to become emperor, the alarmed Theodora reacted immediately, dismissing him from office.

Επίσης, δήμευσε την τεράστια περιουσία του, διέλυσε την μεγάλη προσωπική του φρουρά που ο ίδιος είχε δημιουργήσει από Βουκελάριους He also confiscated his vast fortune, dismantled the large personal guard he had set up by Bucellarii,

και τον έθεσε σε κοινωνικό αποκλεισμό, απαγορεύοντάς του να έχει οποιαδήποτε επαφή. and placed him in social exclusion, forbidding him from having any social contact.

Ζούσε πλέον φοβούμενος ακόμα και για τη ζωή του. He now lived in fear even for his life.

Όταν αργότερα ο Ιουστινιανός ανάρρωσε από την αρρώστια, αποκατέστησε τον Βελισάριο, μη δίνοντας σημασία στις φήμες. When Justinian later recovered from the illness, he restored Belisarius, ignoring the rumors.

Όμως, τα 4 χρόνια που ο Βελισάριος απουσίαζε από την Ιταλία ήταν αρκετά για να αναστραφεί άρδην η εκεί κατάσταση, However, the 4 years that Belisarius was absent from Italy were enough to reverse the situation there,

με τους Γότθους να καταλαμβάνουν ξανά το μεγαλύτερο μέρος της ιταλικής χερσονήσου. with the Goths re-occupying most of the Italian peninsula.

Ο Βελισάριος στάλθηκε ξανά για να τους αντιμετωπίσει. Belisarius was sent again to confront them.

Του δόθηκαν όμως ελάχιστες στρατιωτικές δυνάμεις κι έτσι επί πέντε χρόνια αναλώθηκε σε μικρής κλίμακας επιχειρήσεις However, he was given very small military forces and so for five years he was consumed in small-scale operations

προσπαθώντας να ενισχύσει όποιο μέρος πιεζόταν περισσότερο. trying to strengthen any part that was under more pressure.

Στις αρχές του 549, ο σπουδαίος στρατηγός επιστρέφει στην Βασιλεύουσα απογοητευμένος από την συνεχή άρνηση του Ιουστινιανού να του στείλει αξιόλογες ενισχύσεις. At the beginning of 549, the great general returns to the Constantinople disappointed by Justinian's constant refusal to send him significant reinforcements.

Στην πρωτεύουσα ο Βελισάριος έτυχε τιμητικής υποδοχής, λόγω των προηγουμένων επιτυχιών του. In the capital, Belisarius received an honorary reception, due to his previous successes.

Αυτός όμως κουρασμένος από τις δολοπλοκίες της βυζαντινής αυλής, αποσύρθηκε από τον δημόσιο βίο. However, he, tired of the intrigues of the Byzantine court, withdrew from public life.

Ωστόσο, σε ανύποπτο χρόνο ο Ιουστινιανός χρειάστηκε εκ νέου τις υπηρεσίες του έμπειρου στρατηλάτη. However, at an unsuspecting time, Justinian again needed the services of the experienced commander.

Το 559 μια ορδή από 2.000 Κοτρίγουρους, φύλο Ουννικής καταγωγής, In 559 a horde of 2,000 Kutrigurs, a tribe of Hunnic origin,

εισέβαλε στην Θράκη με κατεύθυνση την Κωνσταντινούπολη, καταστρέφοντας τα πάντα στο πέρασμά της. invaded Thrace in the direction of Constantinople, destroying everything in its path.

Σύμφωνα με τον ιστορικό Αγαθία, ο οποίος παρομοιάζει τον Βελισάριο με τον Λακεδαιμόνιο βασιλιά Λεωνίδα, ο Βυζαντινός στρατηγός According to the historian Agathias, who compares Belisarius to the Lacedaemonian king Leonidas, the Byzantine general

ξεκίνησε από την Κωνσταντινούπολη με μόνο 300 εμπειροπόλεμους στρατιώτες και κατάφερε να κατατροπώσει τους εχθρούς με ένα ευφυές τέχνασμα. started from Constantinople with only 300 experienced soldiers and managed to defeat the enemies with an ingenious trick.

Στρατολόγησε αρκετούς χωρικούς της περιοχής στους οποίους έδωσε την εντολή να κραυγάζουν δυνατά κατά την επίθεση, He recruited several villagers who he ordered to shout loudly during the attack,

ενώ παράλληλα έκρυψε 200 από τους έμπειρους πολεμιστές του. while at the same time hiding 200 of his experienced warriors.

Όταν εμφανίστηκαν οι εχθροί, ο Βελισάριος και ο στρατός του κάλπασαν αστραπιαία εναντίον των Κοτριγούρων με ιαχές, When the enemies appeared, Belisarius and his army marched rapidly against the Kutrigurs with battles cries,

ενώ παράλληλα οι 200 έμπειροι πολεμιστές επιτέθηκαν πλαγιοκοπώντας τους. while at the same time the 200 experienced warriors attacked the Kutrigurs sides, trying to surround them.

Οι Κοτρίγουροι πίστεψαν ότι δέχονται επίθεση από πολυάριθμους αντιπάλους και τράπηκαν σε άτακτη φυγή, The Kotrigurs believed that they have been attacked by numerous opponents and fled in disarray,

χάνοντας περί τους 400 άνδρες, ενώ οι Βυζαντινοί είχαν μόνο μερικούς τραυματίες. losing about 400 men, while the Byzantines had only a few wounded.

Αυτή ήταν κι η τελευταία στρατιωτική επιχείρηση του σπουδαίου στρατηγού. This was the last military operation of the great general.

Το 562 κατηγορήθηκε ακόμη μία φορά ως συνωμότης κατά του Αυτοκράτορα με συνέπεια τη δήμευση της περιουσίας του και τον κατ' οίκον περιορισμό του. In 562 he was once again accused of conspiring against the Emperor, resulting in the confiscation of his property and his confinement at home.

Λίγους μήνες αργότερα όμως, ο Ιουστινιανός αποκατέστησε τον Βελισάριο, ο οποίος τελικά πέθανε τον Μάρτιο του 565. A few months later, however, Justinian restored Belisarius, who finally died in March 565.

Τα χρόνια που ακολούθησαν η ζωή και τα κατορθώματά του έγιναν αντικείμενο θαυμασμού και τροφοδότησαν πολλούς θρύλους. The next centuries, Belisarius life and achievements became subject of admiration and fueled many legends.

Είναι αξιοσημείωτο μάλιστα ότι στη Δύση, οι λαϊκές περιγραφές και διηγήσεις που ήθελαν τον Βελισάριο να καταλήγει τυφλός ζητιάνος It is noteworthy that in the West, popular descriptions and narratives that wanted Belisarius to end up as a blind beggar

εξαιτίας της βυζαντινή αυλής είχαν επικρατήσει για πολλούς αιώνες των πραγματικών γεγονότων. because of the Byzantine court had prevailed for many centuries of real events.

Τους επόμενους αιώνες οι διηγήσεις που αναφέρονται στον Βελισάριο, λαμβάνουν δραματικό χαρακτήρα, In the following centuries, the narratives that refer to Belisarius, take on a dramatic character,

επηρεασμένες από τις έντονες μεταβολές της τύχης του ήρωα και τις τεταμένες σχέσεις του με την αυτοκρατορική αυλή. influenced by the intense changes of the hero's fate and his tense relations with the imperial court.

Συνοψίζοντας τον βίο και την δράση του Βελισάριου, παρατηρούμε ότι αποτέλεσε έναν σημαντικότατο στρατηγό Summarizing the life and work of Belisarius, we observe that he was a very important general

και κύριο εκφραστή της προσπάθειας του Ιουστινιανού για εδαφική ανασύσταση της παλαιάς κραταιάς Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. and the main exponent of Justinian's effort for territorial reconstruction of the old state Roman Empire.

Θεωρείται στρατηγική μεγαλοφυΐα, καθώς πέτυχε εκπληκτικές νίκες με ελάχιστα μέσα. He is considered a strategic genius, as he achieved amazing victories with minimal forces.

Αν και συκοφαντήθηκε πολλές φορές από τους αντιπάλους του κι υπέστη πάμπολλες ταπεινώσεις, Although he was slandered many times by his opponents and suffered many humiliations,

με την ακέραια πίστη του στον Αυτοκράτορα απέδειξε τον αδαμάντινο χαρακτήρα του. with his faith in the Emperor he proved his incorruptible character.

Εάν σας άρεσε αυτό το ταξίδι στην Ιστορία, κάντε like στο video, εγγραφή στο κανάλι και μοιραστείτε το περιεχόμενό μας βοηθώντας στην διάδοση της προσπάθειάς μας! If you liked this History video, do not forget to press the like button, subscribe to our channel and share our content helping us to spread our effort!

Μέχρι την επόμενη ιστορική μας περιήγηση, σας εύχομαι ολόψυχα να είστε καλά! Until our next history video, I wholeheartedly wish you all the best! Jusqu'à notre prochaine visite historique, je vous souhaite le meilleur !