×

We use cookies to help make LingQ better. By visiting the site, you agree to our cookie policy.


image

Conan Doyle, A. - Το Σημάδι Των Τεσσάρων, 7. Το συμβάν του βαρελιού (1)

7. Το συμβάν του βαρελιού (1)

Οι αστυνομικοί είχαν φέρει μαζί τους μια άμαξα, και μ' αυτή συνόδεψα την Δδα Μόρσταν στην κατοικία της. Κατά τον αγγελικό γυναικείο τρόπο, είχε υπομείνει την κατάσταση με γαλήνιο πρόσωπο εφόσον υπήρχε κάποιος περισσότερο αδύναμος από την ίδια για να παρηγορήσει, και την είχα βρει κεφάτη κι ατάραχη στο πλευρό της τρομοκρατημένης οικονόμου. Στην άμαξα, ωστόσο, αρχικά λιποψύχησε και κατόπιν ξέσπασε σε γοερό κλάμα —τόσο επώδυνα είχε δοκιμασθεί από τις περιπέτειες της νύχτας. Έκτοτε μου έχει αναφέρει πως με θεώρησε ψυχρό κι απόμακρο σε εκείνο το ταξίδι. Ελάχιστα μάντεψε την αγωνία της καρδιάς μου, ή την άσκηση της αυτοκυριαρχίας που με κράτησε στη θέση μου. Η συμπαράσταση κι η αγάπη μου πέταξαν σε εκείνη, όπως ακριβώς είχε συμβεί και με το χέρι μου στον κήπο. Ένοιωσα πως χρόνια ολόκληρα συμβιβασμών της ζωής δεν θα είχαν καταφέρει να με διδάξουν τη γλυκιά, γενναία φύση της όσο εκείνη η μοναδική μέρα των περίεργων εμπειριών. Εντούτοις δυο σκέψεις υπήρχαν που κρατούσαν τις λέξεις στοργής στα χείλη μου. Ήταν αδύναμη κι αβοήθητη, ταραγμένη σε μυαλό και νεύρα. Θα την έβρισκα σε μειονεκτική θέση αν προέβαλα αδιάκριτα την αγάπη μου σε μια τέτοια στιγμή. Χειρότερα ακόμη, ήταν πλούσια. Αν οι έρευνες του Χολμς απέβαιναν επιτυχείς, θα ήταν μια πλούσια κληρονόμος. Θα ‘ταν δίκαιο, θα ‘ταν έντιμο, ένας χειρούργος με μισθό διαθεσιμότητας να εκμεταλλευτεί την οικειότητα που η τύχη είχε προκαλέσει; Δεν θα με έβλεπε σαν έναν απλό κοινό προικοθήρα; Δεν θα άντεχα να ριψοκινδυνέψω μια τέτοια σκέψη να περάσει από το μυαλό της. Εκείνος ο θησαυρός του Agra παρενέβη σαν ένα αδιάβατο φράγμα ανάμεσα μας.

Είχε πάει σχεδόν δυο η ώρα όταν φτάσαμε στης κ. Σέσιλ Φόρεστερ. Οι υπηρέτες είχαν αποσυρθεί εδώ και ώρες, όμως η Κα Φόρεστερ είχε ενδιαφερθεί από το περίεργο μήνυμα το οποίο η Δδα Μόρσταν είχε λάβει ώστε είχε μείνει ξύπνια με την ελπίδα της επιστροφής της. Άνοιξε η ίδια την πόρτα, μια

μεσήλικη, γεμάτη χάρη γυναίκα, και με γέμισε χαρά βλέποντας πόσο τρυφερά το χέρι της γλίστρησε γύρω από την μέση της άλλης και πόσο μητρική ήταν η φωνή με την οποία την χαιρέτισε. Ήταν σαφές πως δεν ήταν απλά ζήτημα πληρωμής μα μια αγαπητή φίλη. Συστήθηκα, κι η Κα Φόρεστερ με παρακάλεσε από καρδιάς να περάσω μέσα και να της πω τις περιπέτειες μας. Εξήγησα, ωστόσο, την σημασία της αποστολής μου κι υποσχέθηκα με συνέπεια να επισκεφθώ και να αναφέρω κάθε πρόοδο την οποία θα είχαμε στην υπόθεση. Καθώς απομακρυνόμασταν έριξα μια κλεφτή ματιά πίσω, και μου φαίνεται πως βλέπω ακόμη τη μικρή συντροφιά στο κατώφλι —τις δυο χαριτωμένες, πλάι-πλάι φιγούρες, την μισάνοιχτη πόρτα, το φως της εισόδου να φέγγει πίσω από το χρωματιστό τζάμι, το βαρόμετρο, και την γυαλιστερή κουπαστή της σκάλας. Ήταν ανακουφιστική για μένα ακόμη κι εκείνη η φευγαλέα ματιά ενός γαλήνιου Αγγλικού σπιτικού καταμεσής της άγριας, σκοτεινής υπόθεσης η οποία μας είχε απορροφήσει.

Κι όσο περισσότερο συλλογιζόμουν τι είχε συμβεί, τόσο πιο δύσκολο και πιο σκοτεινό γινόταν. Αναλογίστηκα εν τω συνόλω την ιδιάζουσα ακολουθία των γεγονότων καθώς περνούσα μέσα από σιωπηλούς, φωτισμένους από γκάζι δρόμους. Υπήρχε το αρχικό ζήτημα: αυτό τουλάχιστον ήταν αρκετά σαφές πλέον. Ο θάνατος του Λοχαγού Μόρσταν, η αποστολή των μαργαριταριών, η αγγελία, η επιστολή— είχαμε φωτίσει όλα αυτά τα γεγονότα. Μας είχαν μονάχα οδηγήσει, ωστόσο, σε ένα βαθύτερο και κατά πολύ τραγικότερο μυστήριο. Ο Ινδικός θησαυρός, το αλλόκοτο σχέδιο που βρέθηκε στις αποσκευές του Μόρσταν, η περίεργη σκηνή κατά τον θάνατο του Ταγματάρχη Σόλτο, η εκ νέου ανακάλυψη του θησαυρού ακολουθούμενη αμέσως από τον φόνο του υπεύθυνου, τα ίδια τα μοναδικά συμπληρωματικά στοιχεία του εγκλήματος, οι πατημασιές, τα αξιοσημείωτα όπλα, οι λέξεις επί της κάρτας, αντιστοιχώντας σε εκείνες πάνω στο σχέδιο του Λοχαγού Μόρσταν —αποτελούσαν όντως ένα λαβύρινθο στον οποίο ένας άντρας λιγότερο μοναδικά προικισμένος από τον συγκάτοικο μου κάλλιστα θα απογοητευόταν στο να βρει ποτέ την έξοδο.

Η Πίντσιν Λέην ήταν μια σειρά από φτωχικά, διώροφα πλινθόκτιστα σπίτια στην χαμηλότερη περιοχή του Λάμπεθ. Χρειάστηκε να χτυπήσω αρκετά στο Νο 3 πριν κατορθώσω να κάνω αισθητή την παρουσία μου. Εντέλει, όμως, υπήρξε η αναλαμπή ενός κεριού πίσω από την κουρτίνα, κι ένα πρόσωπο κοίταξε έξω από το πάνω παράθυρο.

«Φύγε, μεθυσμένε αγύρτη,» είπε το πρόσωπο. «Αν κάνεις θόρυβο ακόμη μια φορά, θα ανοίξω το κυνοκομείο και θα αμολήσω πάνω σου σαράντα-τρεις σκύλους.»

«Αν αμολήσεις κι έναν, τότε η δουλειά για την οποία ήρθα θα ‘χει γίνει,» είπα.

«Φύγε!» φώναξε η φωνή. «Μα τον μεγαλοδύναμο, έχω ένα λοστό σε τούτη την τσάντα, και θα στο ρίξω στο κεφάλι αν δεν το κλείσεις!»

«Μα θέλω έναν σκύλο» φώναξα.

«Δεν θα το συζητήσω!» φώναξε ο Κος Σέρμαν. «Τώρα απομακρύνσου, γιατί όταν πω «τρία», θα φας το λοστό.»

«Ο Κος Σέρλοκ Χολμς» άρχισα, μα οι λέξεις είχαν ένα εντελώς μαγικό αποτέλεσμα, γιατί το παράθυρο στη στιγμή έκλεισε με θόρυβο, και μέσα σε λίγες στιγμές η πόρτα είχε ξεαμπαρωθεί κι ανοίξει. Ο Κος Σέρμαν ήταν ένας μακρυκάνης, ισχνός γέρος, με κυρτούς ώμους, ένα νευρώδη λαιμό, και γαλαζόχρωμα γυαλιά.

«Ένας φίλος του Κου Σέρλοκ είναι πάντοτε ευπρόσδεκτος,» είπε. «Περάστε μέσα, κύριε. Μείνετε μακριά από τον ασβό, γιατί δαγκώνει. Αχ, αταχτούλα, αταχτούλα, θα ήθελες να δαγκώσεις τον κύριο;» Αυτό το είπε σε μια ερμίνα που τίναξε το μοχθηρό της κεφάλι και τα κόκκινα μάτια της μέσα από τα κάγκελα του κλουβιού της. «Μην της δίνετε σημασία, κύριε, μια σαύρα είναι μόνο. Δεν έχει δόντια, έτσι την αμολάω στο δωμάτιο γιατί τρώει τα ζουζούνια. Συγχωράτε με που ‘μουν λιγάκι αψύς μαζί σας, μα παίζουν μαζί μου τα παιδιά, και είναι πολλά που ‘ρχονται από ‘δω και με ξυπνάνε. Τι ‘θελε ο Κος Σέρλοκ Χολμς, κύριε;»

«Θα ήθελε ένα από τα σκυλιά σας.»

«Αχά! Κι αυτός θα ήταν ο Τόμπυ.»

«Μάλιστα, Τόμπυ ήταν το όνομα.»

«Ο Τόμπυ είναι στο Νο 7, στα αριστερά από εδώ.»

Κινήθηκε αργά με το κερί του μέσα από την αλλοπρόσαλλη οικογένεια ζώων που είχε μαζέψει τριγύρω του. Στο αβέβαιο, ημίφως διέκρινα αμυδρά πως υπήρχαν λαμπερά, γυαλιστερά μάτια που μας κοιτούσαν από κάθε άνοιγμα και κάθε γωνιά. Ακόμη και τα δοκάρια πάνω από τα κεφάλια μας ήταν γεμάτα από βαριά πουλερικά, που τεμπέλικα μετακινούσαν το βάρος τους από πόδι σε πόδι καθώς οι φωνές μας ενοχλούσαν τον ύπνο τους.

Ο Τόμπυ τελικά απεδείχθη πως ήταν ένα άσχημο, μακριού τριχώματος και κρεμαστών αυτιών πλάσμα, διασταύρωση σπάνιελ και λάρτσερ, καφετής και λευκός σε χρώμα, με έναν ιδιαίτερα αδέξιο λικνιστό διασκελισμό. Δέχτηκε, έπειτα από κάποιο δισταγμό, ένα σβώλο ζάχαρης τον οποίο ο γέρο-φυσιοδίφης μου έδωσε κι έχοντας σφραγίσει έτσι την συμμαχία μας, με ακολούθησε στην άμαξα και δεν έφερε καμία αντίρρηση να με συνοδεύσει. Είχε μόλις χτυπήσει τρεις στο ρολόι του Παλατιού όταν βρέθηκα για ακόμη μια φορά πίσω στην Οικία Ποντιτσέρι. Ο πάλαι ποτέ πυγμάχος ΜκΜέρντο είχε, όπως ανακάλυψα, συλληφθεί ως συνεργός, και τόσο εκείνος όσο και ο κ. Σόλτο είχαν προσαχθεί στο τμήμα. Δυο αστυνομικοί φύλαγαν την στενή είσοδο, αλλά μου επέτρεψαν να περάσω με το σκύλο στην αναφορά του ονόματος του ντετέκτιβ.

Ο Χολμς στεκόταν στο κατώφλι έχοντας τα χέρια στις τσέπες του, καπνίζοντας την πίπα του.

«Αχά, τον έφερες!» είπε. «Καλό σκυλί, λοιπόν! Ο Άθελνυ Τζόουνς έχει φύγει. Είχαμε μια αφάνταστη επίδειξη ενέργειας αφότου έφυγες. Συνέλαβε όχι μόνο τον φίλο Θαντέους αλλά και τον θυρωρό, την οικονόμο, και τον Ινδό υπηρέτη. Παρεκτός του υπαστυνόμου πάνω, έχουμε το μέρος δικό μας. Άσε το σκύλο εδώ και έλα πάνω.»

Δέσαμε τον Τόμπυ στο τραπέζι της σάλας και ξανανεβήκαμε τα σκαλιά. Το δωμάτιο ήταν όπως το είχαμε αφήσει, εκτός από ένα σεντόνι που είχε ριχθεί πάνω από την κεντρική μορφή. Ένας κουρασμένος αρχιφύλακας βρισκόταν ακουμπισμένος στην γωνία.

Δώσε μου το bull's eye, αρχιφύλακα,» είπε ο σύντροφος μου. «Τώρα δέσε αυτό το κομματάκι χαρτί γύρω από το λαιμό μου, ώστε να κρέμεται μπροστά μου. Σε ευχαριστώ. Τώρα πρέπει να βγάλω τις μπότες και τις κάλτσες μου. Απλά μετέφερε τις κάτω μαζί σου, Γουώτσον. Θα κάνω λίγο αναρρίχηση. Και βούτα το μαντήλι μου μέσα στο κρεόζωτο. Αρκεί. Τώρα ανέβα στην σοφίτα μαζί μου για μια στιγμή.»

«Σκαρφαλώσαμε με δυσκολία μέσα από την τρύπα. Ο Χολμς έστρεψε το φως του για ακόμη μια φορά πάνω στις πατημασιές στην σκόνη.

«Θα επιθυμούσα ιδιαίτερα να προσέξεις αυτές τις πατημασιές,» είπε. «Παρατηρείς κάτι το αξιοσημείωτο σχετικά;»

«Ανήκουν,» είπα, «σε παιδί ή σε μικροκαμωμένη γυναίκα.»

«Εκτός από το μέγεθος τους, ωστόσο. Υπάρχει κάτι άλλο;»

«Δείχνουν όπως οποιεσδήποτε άλλες πατημασιές.»

«Καθόλου. Κοίτα εδώ! Αυτό είναι το αποτύπωμα ενός δεξιού ποδιού πάνω στην σκόνη. Τώρα πατάω με το δικό μου γυμνό πόδι πλάι της. Ποια είναι η σημαντική διαφορά;»

«Τα δάκτυλα σου είναι όλα στριμωγμένα μαζί. Το άλλο αποτύπωμα έχει κάθε δάκτυλο να ξεχωρίζει ευδιάκριτα.»

«Ακριβώς. Αυτό εννοούσα. Να το θυμάσαι. Τώρα, θα είχε την καλοσύνη να βγεις από αυτήν την καταπακτή και να μυρίσεις την άκρη του ξύλου; Θα παραμείνω εδώ, μιας κι έχω αυτό το μαντήλι στο χέρι μου.»

Έκανα όπως με πρόσταξε και στην στιγμή αντιλήφθηκα μια έντονη οσμή από κατράμι.

«Εκεί είναι που ακούμπησε το πόδι του βγαίνοντας έξω. Αν κι εσύ μπορείς να τον εντοπίσεις, πιστεύω πως ο Τόμπι δεν θα συναντήσει την παραμικρή δυσκολία. Τώρα τρέχα κάτω, λύσε τον σκύλο, κι έχε τον νου σου για τον Μπλοντίν.»

Την ώρα που βγήκα στο κτήμα ο Σέρλοκ Χολμς βρισκόταν στην στέγη, και τον διέκρινα σαν ένα πελώριο φωτεινό σκουλήκι να σέρνεται πολύ αργά κατά μήκους της. Τον έχασα πίσω από μια σειρά καμινάδων, μα αμέσως ξαναφάνηκε κι έπειτα χάθηκε και πάλι στην άλλη πλευρά. Όταν πήγα από την άλλη τον βρήκα καθισμένο σε μια γωνιακή μαρκίζα.

«Εσύ είσαι Γουώτσον;» φώναξε.

«Ναι.»

«Εδώ είναι. Τι είναι αυτό το μαύρο πράγμα εκεί κάτω;»

«Ένα βαρέλι νερού.»

«Με καπάκι;»

«Ναι.»

«Κανένα ίχνος σκάλας;»

«Όχι.»

«Που να τον πάρει τον τύπο! Είναι εξαιρετικά επικίνδυνο μέρος. Θα μπορούσα να κατέβω από εκεί που κατέβηκε. Η υδρορροή δείχνει αρκετά σταθερή. Άντε, κι ότι γίνει.»

Ακούστηκε ένα σύρσιμο ποδιών, κι η λάμπα άρχισε να κατεβαίνει σταθερά στην πλευρά του τοίχου. Στην συνέχεια με ένα ελαφρύ πήδημα έπεσε στο βαρέλι κι από εκεί στο έδαφος.

«Ήταν εύκολο να τον ακολουθήσω,» είπε, βάζοντας τις κάλτσες και τις μπότες του. «Τα κεραμίδια ήταν ανασυρμένα καθ' όλη την διαδρομή, και στην βιασύνη του έπεσε αυτό. Επιβεβαιώνει τη διάγνωση μου, όπως θα το εκφράζατε ελόγου σας οι γιατροί.»

Το αντικείμενο το οποίο μου έδειξε ήταν ένα σακούλι ή πουγκί πλεγμένο από πολύχρωμα χόρτα και με μερικές φανταχτερές χάντρες κολλημένες γύρω του. Σε σχήμα και μέγεθος δεν διέφερε από μια ταμπακέρα. Μέσα της βρίσκονταν μια ντουζίνα αγκάθια από σκούρο ξύλο, αιχμηρές στην μια άκρη και στρογγυλεμένες από την άλλη, ακριβώς όπως αυτό που είχε χτυπήσει τον Μπαρθόλομιου Σόλτο.

«Είναι κολασμένα πράματα,» είπε. «Πρόσεξε να μην τρυπηθείς. Χαίρομαι που τα βρήκαμε, γιατί υπάρχει περίπτωση να είναι όλα όσα είχε. Λιγότερος φόβος για μένα ή για σένα να βρούμε ένα από δαύτα στο δέρμα μας κάποια στιγμή. Ευχαρίστως θα αντιμετώπιζα μια σφαίρα από ένα Μαρτίνι (Martini Bullet – Πιθανή αναφορά στο Αγγλικής προέλευσης όπλο Martini-Enfield). Είσαι μέσα για μια ζόρικη πεζοπορία έξι μιλίων, Γουώτσον;»

«Βεβαίως.» απάντησα.

«Το πόδι σου θα το αντέξει;»

«Ώ, μα ναι.»

«Εδώ μου είσαι, σκυλάκι! Καλέ μου γέρο Τόμπυ! Μύρισε το, Τόμπυ, μύρισε το!»

Έσπρωξε το μαντήλι με το κρεώζοτο κάτω από την μύτη του σκυλού καθώς το ζώο στεκόταν με τα χνουδάτα πόδια του ανοιγμένα, και με ένα εξαιρετικά αστείο κόρδωμα του κεφαλιού του, σαν ειδήμων που οσμίζεται ένα ξακουστό οίνο. Ο Χολμς τότε πέταξε το μαντήλι σε κάποια απόσταση, έδεσε ένα χοντρό λουρί στο κολάρο του μπασταρδόσκυλου, και το οδήγησε στη βάση του βαρελιού με το νερό. Το ζώο αμέσως ξέσπασε σε μια διαδοχή στριγκών τρεμουλιαστών κραυγών και, με την μουσούδα του στο έδαφος και την ουρά του στον αέρα, κινήθηκε αποφασιστικά στο μονοπάτι με ένα ρυθμό που τέντωσε το λουρί του και μας κράτησε στο μέγιστο της ταχύτητας μας.

Η ανατολή σταδιακά φωτιζόταν, και βλέπαμε πλέον σε κάποια απόσταση μέσα στο παγερό γκρίζο φως. Το τετράγωνο, ευμέγεθες σπίτι, με τα σκοτεινά, άδεια παράθυρα και τους ψηλούς, γυμνούς τοίχους του, υψωνόταν, θλιμμένο κι ερημωμένο, πίσω μας. Η πορεία μας οδήγησε μέσα από τα κτήματα, μέσα κι έξω ανάμεσα από τα χαντάκια και τις λακκούβες οι οποίες τα σημάδευαν και τα έτεμναν. Όλο το μέρος, με τους διάσπαρτους σωρούς από χώμα και τους καχεκτικούς θάμνους, είχε μια συφοριασμένη, δυσοίωνη όψη η οποία ερχόταν σε αρμονία με την ζοφερή τραγωδία που το επισκίαζε.

Φτάνοντας στην μεσοτοιχία ο Τόμπυ έτρεξε κατά μήκους της, κλαψουρίζοντας ανυπόμονα, κάτω από την σκιά της, και στάθηκε εντέλει σε μια γωνία που σκεπαζόταν από μια νεαρή οξιά. Εκεί που τα δυο τοιχία ενώνονταν, αρκετά τούβλα είχαν ξεκολληθεί, κι οι εσοχές που απέμεναν ήταν φθαρμένες και στρογγυλεμένες στα χαμηλότερα μέρη, σα να είχαν συχνά χρησιμοποιηθεί για σκάλα. Ο Χολμς σκαρφάλωσε, και παίρνοντας από εμένα τον σκύλο τον έριξε από την άλλη μεριά.

«Ορίστε το αποτύπωμα από το χέρι του ξυλοπόδαρου μας,» σχολίασε καθώς σκαρφάλωσα πλάι του. «Βλέπεις την ελαφριά κηλίδα αίματος πάνω στον λευκό σοβά. Ήμαστε τυχεροί που δεν είχαμε καθόλου βαριά βροχή χθες! Η οσμή θα παραμείνει στον δρόμο παρά το είκοσι-οχτάωρο προβάδισμα που έχουν.»


7. Το συμβάν του βαρελιού (1) 7\. The Barrel Incident (1)

Οι αστυνομικοί είχαν φέρει μαζί τους μια άμαξα, και μ' αυτή συνόδεψα την Δδα Μόρσταν στην κατοικία της. The police had brought a carriage with them, and with it I accompanied Dda Morstan to her residence. Κατά τον αγγελικό γυναικείο τρόπο, είχε υπομείνει την κατάσταση με γαλήνιο πρόσωπο εφόσον υπήρχε κάποιος περισσότερο αδύναμος από την ίδια για να παρηγορήσει, και την είχα βρει κεφάτη κι ατάραχη στο πλευρό της τρομοκρατημένης οικονόμου. In angelic womanly fashion, she had borne the situation with a calm countenance since there was someone weaker than herself to comfort, and I had found her calm and untroubled by the side of the terrified housekeeper. Στην άμαξα, ωστόσο, αρχικά λιποψύχησε και κατόπιν ξέσπασε σε γοερό κλάμα —τόσο επώδυνα είχε δοκιμασθεί από τις περιπέτειες της νύχτας. In the carriage, however, she first fainted, and then burst into a beautiful cry—so sorely tried had she been by the adventures of the night. Έκτοτε μου έχει αναφέρει πως με θεώρησε ψυχρό κι απόμακρο σε εκείνο το ταξίδι. He has since told me that he considered me cold and distant on that trip. Ελάχιστα μάντεψε την αγωνία της καρδιάς μου, ή την άσκηση της αυτοκυριαρχίας που με κράτησε στη θέση μου. Little did he guess the agony of my heart, or the exercise of self-control that held me in place. Η συμπαράσταση κι η αγάπη μου πέταξαν σε εκείνη, όπως ακριβώς είχε συμβεί και με το χέρι μου στον κήπο. My support and love flew to her, just as it had happened to my hand in the garden. Ένοιωσα πως χρόνια ολόκληρα συμβιβασμών της ζωής δεν θα είχαν καταφέρει να με διδάξουν τη γλυκιά, γενναία φύση της όσο εκείνη η μοναδική μέρα των περίεργων εμπειριών. I felt that years of life compromises would not have been able to teach me its sweet, brave nature as much as that unique day of strange experiences. Εντούτοις δυο σκέψεις υπήρχαν που κρατούσαν τις λέξεις στοργής στα χείλη μου. However, there were two thoughts that kept the words of affection on my lips. Ήταν αδύναμη κι αβοήθητη, ταραγμένη σε μυαλό και νεύρα. She was weak and helpless, troubled in mind and nerves. Θα την έβρισκα σε μειονεκτική θέση αν προέβαλα αδιάκριτα την αγάπη μου σε μια τέτοια στιγμή. I would find her at a disadvantage if I indiscriminately displayed my love at such a time. Χειρότερα ακόμη, ήταν πλούσια. Even worse, she was rich. Αν οι έρευνες του Χολμς απέβαιναν επιτυχείς, θα ήταν μια πλούσια κληρονόμος. If Holmes's investigations were successful, she would be a rich heiress. Θα ‘ταν δίκαιο, θα ‘ταν έντιμο, ένας χειρούργος με μισθό διαθεσιμότητας να εκμεταλλευτεί την οικειότητα που η τύχη είχε προκαλέσει; Δεν θα με έβλεπε σαν έναν απλό κοινό προικοθήρα; Δεν θα άντεχα να ριψοκινδυνέψω μια τέτοια σκέψη να περάσει από το μυαλό της. Would it be fair, honest, for a surgeon with an availability salary to take advantage of the intimacy that luck had caused? Wouldn't he see me as a mere common dowry? I could not bear to risk such a thought to pass through her mind. Εκείνος ο θησαυρός του Agra παρενέβη σαν ένα αδιάβατο φράγμα ανάμεσα μας. That treasure of Agra intervened like an impassable barrier between us.

Είχε πάει σχεδόν δυο η ώρα όταν φτάσαμε στης κ. Σέσιλ Φόρεστερ. It was nearly two o'clock when we reached Mrs. Cecil Forrester's. Οι υπηρέτες είχαν αποσυρθεί εδώ και ώρες, όμως η Κα Φόρεστερ είχε ενδιαφερθεί από το περίεργο μήνυμα το οποίο η Δδα Μόρσταν είχε λάβει ώστε είχε μείνει ξύπνια με την ελπίδα της επιστροφής της. The servants had retired hours ago, but Mrs. Forrester had been so interested in the strange message that Mrs. Morstan had received that she had kept awake in the hope of her return. Άνοιξε η ίδια την πόρτα, μια She opened the door herself, one

μεσήλικη, γεμάτη χάρη γυναίκα, και με γέμισε χαρά βλέποντας πόσο τρυφερά το χέρι της γλίστρησε γύρω από την μέση της άλλης και πόσο μητρική ήταν η φωνή με την οποία την χαιρέτισε. middle-aged, graceful woman, and it filled me with joy to see how tenderly her arm slipped round the other's waist, and how motherly was the voice with which she greeted her. Ήταν σαφές πως δεν ήταν απλά ζήτημα πληρωμής μα μια αγαπητή φίλη. It was clear that it was not just a matter of payment but a dear friend. Συστήθηκα, κι η Κα Φόρεστερ με παρακάλεσε από καρδιάς να περάσω μέσα και να της πω τις περιπέτειες μας. I introduced myself, and Mrs. Forrester earnestly begged me to come in and tell her of our adventures. Εξήγησα, ωστόσο, την σημασία της αποστολής μου κι υποσχέθηκα με συνέπεια να επισκεφθώ και να αναφέρω κάθε πρόοδο την οποία θα είχαμε στην υπόθεση. I did, however, explain the importance of my mission and promised consistently to visit and report any progress we made on the case. Καθώς απομακρυνόμασταν έριξα μια κλεφτή ματιά πίσω, και μου φαίνεται πως βλέπω ακόμη τη μικρή συντροφιά στο κατώφλι —τις δυο χαριτωμένες, πλάι-πλάι φιγούρες, την μισάνοιχτη πόρτα, το φως της εισόδου να φέγγει πίσω από το χρωματιστό τζάμι, το βαρόμετρο, και την γυαλιστερή κουπαστή της σκάλας. As we drove away I glanced back, and I think I still see the little company in the doorway—the two cute figures side by side, the half-open door, the entrance light shining behind the stained glass, the barometer, and the shiny handrail of the stairs. Ήταν ανακουφιστική για μένα ακόμη κι εκείνη η φευγαλέα ματιά ενός γαλήνιου Αγγλικού σπιτικού καταμεσής της άγριας, σκοτεινής υπόθεσης η οποία μας είχε απορροφήσει. It was comforting to me even that fleeting glimpse of a peaceful English domestic in the midst of the wild, dark affair which had absorbed us.

Κι όσο περισσότερο συλλογιζόμουν τι είχε συμβεί, τόσο πιο δύσκολο και πιο σκοτεινό γινόταν. And the more I pondered what had happened, the harder and darker it became. Αναλογίστηκα εν τω συνόλω την ιδιάζουσα ακολουθία των γεγονότων καθώς περνούσα μέσα από σιωπηλούς, φωτισμένους από γκάζι δρόμους. I pondered the whole peculiar sequence of events as I passed through silent, gas-lit streets. Υπήρχε το αρχικό ζήτημα: αυτό τουλάχιστον ήταν αρκετά σαφές πλέον. There was the original question: at least that was clear enough now. Ο θάνατος του Λοχαγού Μόρσταν, η αποστολή των μαργαριταριών, η αγγελία, η επιστολή— είχαμε φωτίσει όλα αυτά τα γεγονότα. The death of Captain Morstan, the sending of the pearls, the announcement, the letter — we had shed light on all these events. Μας είχαν μονάχα οδηγήσει, ωστόσο, σε ένα βαθύτερο και κατά πολύ τραγικότερο μυστήριο. They had only led us, however, into a deeper and far more tragic mystery. Ο Ινδικός θησαυρός, το αλλόκοτο σχέδιο που βρέθηκε στις αποσκευές του Μόρσταν, η περίεργη σκηνή κατά τον θάνατο του Ταγματάρχη Σόλτο, η εκ νέου ανακάλυψη του θησαυρού ακολουθούμενη αμέσως από τον φόνο του υπεύθυνου, τα ίδια τα μοναδικά συμπληρωματικά στοιχεία του εγκλήματος, οι πατημασιές, τα αξιοσημείωτα όπλα, οι λέξεις επί της κάρτας, αντιστοιχώντας σε εκείνες πάνω στο σχέδιο του Λοχαγού Μόρσταν —αποτελούσαν όντως ένα λαβύρινθο στον οποίο ένας άντρας λιγότερο μοναδικά προικισμένος από τον συγκάτοικο μου κάλλιστα θα απογοητευόταν στο να βρει ποτέ την έξοδο. The Indian treasure, the bizarre design found in Morstan's luggage, the strange scene at the death of Major Solto, the rediscovery of the treasure immediately followed by the murder of the perpetrator, the very unique complementary elements of the crime, the footprints, the remarkable weapons, the words on the card, corresponding to those on Captain Morstan's plan — were indeed a labyrinth in which a man less uniquely gifted than my roommate would well be disappointed to ever find a way out.

Η Πίντσιν Λέην ήταν μια σειρά από φτωχικά, διώροφα πλινθόκτιστα σπίτια στην χαμηλότερη περιοχή του Λάμπεθ. Pinchin Lane was a row of poor, two-story brick houses in the lower reaches of Lambeth. Χρειάστηκε να χτυπήσω αρκετά στο Νο 3 πριν κατορθώσω να κάνω αισθητή την παρουσία μου. I had to hit No. 3 a lot before I could make my presence felt. Εντέλει, όμως, υπήρξε η αναλαμπή ενός κεριού πίσω από την κουρτίνα, κι ένα πρόσωπο κοίταξε έξω από το πάνω παράθυρο. At length, however, there was the flicker of a candle behind the curtain, and a face looked out of the upper window.

«Φύγε, μεθυσμένε αγύρτη,» είπε το πρόσωπο. "Go away, you drunken brat," said the face. «Αν κάνεις θόρυβο ακόμη μια φορά, θα ανοίξω το κυνοκομείο και θα αμολήσω πάνω σου σαράντα-τρεις σκύλους.» "If you make one more noise, I'll open the kennel and unleash forty-three dogs on you."

«Αν αμολήσεις κι έναν, τότε η δουλειά για την οποία ήρθα θα ‘χει γίνει,» είπα. "If you blame one, then the job I came for will be done," I said.

«Φύγε!» φώναξε η φωνή. "Go away!" cried the voice. «Μα τον μεγαλοδύναμο, έχω ένα λοστό σε τούτη την τσάντα, και θα στο ρίξω στο κεφάλι αν δεν το κλείσεις!» "But almighty, I've got a crowbar in this bag, and I'll drop it on your head if you don't close it!"

«Μα θέλω έναν σκύλο» φώναξα. "But I want a dog" I shouted.

«Δεν θα το συζητήσω!» φώναξε ο Κος Σέρμαν. «Τώρα απομακρύνσου, γιατί όταν πω «τρία», θα φας το λοστό.» "Now move away, because when I say 'three,' you're going to eat the crowbar."

«Ο Κος Σέρλοκ Χολμς» άρχισα, μα οι λέξεις είχαν ένα εντελώς μαγικό αποτέλεσμα, γιατί το παράθυρο στη στιγμή έκλεισε με θόρυβο, και μέσα σε λίγες στιγμές η πόρτα είχε ξεαμπαρωθεί κι ανοίξει. "Mr. Sherlock Holmes," I began, but the words had a completely magical effect, for the window instantly slammed shut, and in a few moments the door was unbarred and opened. Ο Κος Σέρμαν ήταν ένας μακρυκάνης, ισχνός γέρος, με κυρτούς ώμους, ένα νευρώδη λαιμό, και γαλαζόχρωμα γυαλιά. Mr. Sherman was a tall, thin old man, with stooped shoulders, a sinewy neck, and blue-tinted glasses.

«Ένας φίλος του Κου Σέρλοκ είναι πάντοτε ευπρόσδεκτος,» είπε. "A friend of yours Sherlock is always welcome," he said. «Περάστε μέσα, κύριε. “Come in, sir. Μείνετε μακριά από τον ασβό, γιατί δαγκώνει. Stay away from the badger, because it bites. Αχ, αταχτούλα, αταχτούλα, θα ήθελες να δαγκώσεις τον κύριο;» Αυτό το είπε σε μια ερμίνα που τίναξε το μοχθηρό της κεφάλι και τα κόκκινα μάτια της μέσα από τα κάγκελα του κλουβιού της. "Ah, awkward, awkward; would you like to bite the master?" She said this to an ermine who shook her sly head and red eyes through the railings of her cage. «Μην της δίνετε σημασία, κύριε, μια σαύρα είναι μόνο. “Never mind her, sir, a lizard is alone. Δεν έχει δόντια, έτσι την αμολάω στο δωμάτιο γιατί τρώει τα ζουζούνια. She has no teeth, so I blame her in the room because she eats the bugs. Συγχωράτε με που ‘μουν λιγάκι αψύς μαζί σας, μα παίζουν μαζί μου τα παιδιά, και είναι πολλά που ‘ρχονται από ‘δω και με ξυπνάνε. Forgive me for being a little upset with you, but the children are playing with me, and there are many who come from here and wake me up. Τι ‘θελε ο Κος Σέρλοκ Χολμς, κύριε;» What does Mr. Sherlock Holmes want, sir?'

«Θα ήθελε ένα από τα σκυλιά σας.» "He would like one of your dogs."

«Αχά! "AHA! Κι αυτός θα ήταν ο Τόμπυ.» And that would be Toby.”

«Μάλιστα, Τόμπυ ήταν το όνομα.» "Indeed, Toby was the name."

«Ο Τόμπυ είναι στο Νο 7, στα αριστερά από εδώ.» "Toby's in No. 7, on the left of here."

Κινήθηκε αργά με το κερί του μέσα από την αλλοπρόσαλλη οικογένεια ζώων που είχε μαζέψει τριγύρω του. He moved slowly with his candle through the strange family of animals he had gathered around him. Στο αβέβαιο, ημίφως διέκρινα αμυδρά πως υπήρχαν λαμπερά, γυαλιστερά μάτια που μας κοιτούσαν από κάθε άνοιγμα και κάθε γωνιά. In the uncertain half-light I dimly discerned that there were bright, glossy eyes looking at us from every opening and every corner. Ακόμη και τα δοκάρια πάνω από τα κεφάλια μας ήταν γεμάτα από βαριά πουλερικά, που τεμπέλικα μετακινούσαν το βάρος τους από πόδι σε πόδι καθώς οι φωνές μας ενοχλούσαν τον ύπνο τους. Even the rafters above our heads were filled with heavy fowl, lazily shifting their weight from foot to foot as our voices disturbed their sleep.

Ο Τόμπυ τελικά απεδείχθη πως ήταν ένα άσχημο, μακριού τριχώματος και κρεμαστών αυτιών πλάσμα, διασταύρωση σπάνιελ και λάρτσερ, καφετής και λευκός σε χρώμα, με έναν ιδιαίτερα αδέξιο λικνιστό διασκελισμό. Toby eventually proved to be an ugly, long-haired, droopy-eared creature, a cross between a spaniel and a larch, brown and white in color, with a particularly clumsy rocking gait. Δέχτηκε, έπειτα από κάποιο δισταγμό, ένα σβώλο ζάχαρης τον οποίο ο γέρο-φυσιοδίφης μου έδωσε κι έχοντας σφραγίσει έτσι την συμμαχία μας, με ακολούθησε στην άμαξα και δεν έφερε καμία αντίρρηση να με συνοδεύσει. He accepted, after some hesitation, a lump of sugar which the old naturalist gave me, and having thus sealed our alliance, he followed me into the carriage, and made no objection to accompanying me. Είχε μόλις χτυπήσει τρεις στο ρολόι του Παλατιού όταν βρέθηκα για ακόμη μια φορά πίσω στην Οικία Ποντιτσέρι. He had just struck three on the Palace clock when I was once again back at the Ponticeri House. Ο πάλαι ποτέ πυγμάχος ΜκΜέρντο είχε, όπως ανακάλυψα, συλληφθεί ως συνεργός, και τόσο εκείνος όσο και ο κ. Σόλτο είχαν προσαχθεί στο τμήμα. The former boxer McMurdo had, I discovered, been arrested as an accomplice, and both he and Mr. Solto had been brought into the department. Δυο αστυνομικοί φύλαγαν την στενή είσοδο, αλλά μου επέτρεψαν να περάσω με το σκύλο στην αναφορά του ονόματος του ντετέκτιβ. Two policemen guarded the narrow entrance, but I was allowed to pass with the dog at the mention of the detective's name.

Ο Χολμς στεκόταν στο κατώφλι έχοντας τα χέρια στις τσέπες του, καπνίζοντας την πίπα του. Holmes stood in the doorway with his hands in his pockets, smoking his pipe.

«Αχά, τον έφερες!» είπε. "Aha, you brought him!" he said. «Καλό σκυλί, λοιπόν! “Good dog, then! Ο Άθελνυ Τζόουνς έχει φύγει. Είχαμε μια αφάνταστη επίδειξη ενέργειας αφότου έφυγες. We had an unimaginable display of energy after you left. Συνέλαβε όχι μόνο τον φίλο Θαντέους αλλά και τον θυρωρό, την οικονόμο, και τον Ινδό υπηρέτη. He arrested not only his friend Thaddeus but also the janitor, the housekeeper, and the Indian servant. Παρεκτός του υπαστυνόμου πάνω, έχουμε το μέρος δικό μας. Apart from the constable above, we have the place to ourselves. Άσε το σκύλο εδώ και έλα πάνω.» Leave the dog here and come up.”

Δέσαμε τον Τόμπυ στο τραπέζι της σάλας και ξανανεβήκαμε τα σκαλιά. We tied Toby to the hall table and went back up the stairs. Το δωμάτιο ήταν όπως το είχαμε αφήσει, εκτός από ένα σεντόνι που είχε ριχθεί πάνω από την κεντρική μορφή. The room was as we had left it, except for a sheet thrown over the central figure. Ένας κουρασμένος αρχιφύλακας βρισκόταν ακουμπισμένος στην γωνία. A tired warden was leaning in the corner.

Δώσε μου το bull's eye, αρχιφύλακα,» είπε ο σύντροφος μου. warden,' said my companion. «Τώρα δέσε αυτό το κομματάκι χαρτί γύρω από το λαιμό μου, ώστε να κρέμεται μπροστά μου. "Now tie this piece of paper around my neck so that it hangs in front of me. Σε ευχαριστώ. Thank you. Τώρα πρέπει να βγάλω τις μπότες και τις κάλτσες μου. Now I have to take off my boots and socks. Απλά μετέφερε τις κάτω μαζί σου, Γουώτσον. Just take them down with you, Watson. Θα κάνω λίγο αναρρίχηση. I'm going to do some climbing. Και βούτα το μαντήλι μου μέσα στο κρεόζωτο. And dip my handkerchief in the creosote. Αρκεί. Is enough. Τώρα ανέβα στην σοφίτα μαζί μου για μια στιγμή.» Now come up to the loft with me for a moment.”

«Σκαρφαλώσαμε με δυσκολία μέσα από την τρύπα. "We climbed through the hole with difficulty. Ο Χολμς έστρεψε το φως του για ακόμη μια φορά πάνω στις πατημασιές στην σκόνη. Holmes turned his light once more upon the footprints in the dust.

«Θα επιθυμούσα ιδιαίτερα να προσέξεις αυτές τις πατημασιές,» είπε. "I would very much like you to pay attention to these footprints," he said. «Παρατηρείς κάτι το αξιοσημείωτο σχετικά;» "Do you notice anything remarkable about it?"

«Ανήκουν,» είπα, «σε παιδί ή σε μικροκαμωμένη γυναίκα.» "They belong," I said, "to a child or a petite woman."

«Εκτός από το μέγεθος τους, ωστόσο. “Apart from their size, though. Υπάρχει κάτι άλλο;»

«Δείχνουν όπως οποιεσδήποτε άλλες πατημασιές.» "They look like any other footprint."

«Καθόλου. "Not at all. Κοίτα εδώ! Look over here! Αυτό είναι το αποτύπωμα ενός δεξιού ποδιού πάνω στην σκόνη. This is the imprint of a right foot on the dust. Τώρα πατάω με το δικό μου γυμνό πόδι πλάι της. Now I step with my own bare foot beside her. Ποια είναι η σημαντική διαφορά;» What is the important difference?'

«Τα δάκτυλα σου είναι όλα στριμωγμένα μαζί. “Your fingers are all squished together. Το άλλο αποτύπωμα έχει κάθε δάκτυλο να ξεχωρίζει ευδιάκριτα.» The other fingerprint has each finger clearly visible. "

«Ακριβώς. "Exactly. Αυτό εννοούσα. This is what I meant. Να το θυμάσαι. Remember this. Τώρα, θα είχε την καλοσύνη να βγεις από αυτήν την καταπακτή και να μυρίσεις την άκρη του ξύλου; Θα παραμείνω εδώ, μιας κι έχω αυτό το μαντήλι στο χέρι μου.» Now, would it be nice to get out of this hatch and smell the edge of the wood? I will stay here, since I have this handkerchief in my hand. "

Έκανα όπως με πρόσταξε και στην στιγμή αντιλήφθηκα μια έντονη οσμή από κατράμι. I did as he told me and in an instant I became aware of a strong smell of tar.

«Εκεί είναι που ακούμπησε το πόδι του βγαίνοντας έξω. "It's where he put his foot out. Αν κι εσύ μπορείς να τον εντοπίσεις, πιστεύω πως ο Τόμπι δεν θα συναντήσει την παραμικρή δυσκολία. If you can track him down too, I believe Toby will have no trouble at all. Τώρα τρέχα κάτω, λύσε τον σκύλο, κι έχε τον νου σου για τον Μπλοντίν.» Now run down, untie the dog, and mind Blondin.'

Την ώρα που βγήκα στο κτήμα ο Σέρλοκ Χολμς βρισκόταν στην στέγη, και τον διέκρινα σαν ένα πελώριο φωτεινό σκουλήκι να σέρνεται πολύ αργά κατά μήκους της. By the time I got to the estate Sherlock Holmes was on the roof, and I could see him like a huge light worm crawling very slowly along it. Τον έχασα πίσω από μια σειρά καμινάδων, μα αμέσως ξαναφάνηκε κι έπειτα χάθηκε και πάλι στην άλλη πλευρά. I lost him behind a row of chimneys, but he immediately reappeared and then disappeared again on the other side. Όταν πήγα από την άλλη τον βρήκα καθισμένο σε μια γωνιακή μαρκίζα. When I went the other way I found him sitting on a corner eaves.

«Εσύ είσαι Γουώτσον;» φώναξε. "Are you Watson?" cried.

«Ναι.» "Yes."

«Εδώ είναι. "Here is. Τι είναι αυτό το μαύρο πράγμα εκεί κάτω;» What's that black thing down there?'

«Ένα βαρέλι νερού.» "A barrel of water."

«Με καπάκι;» "With a cap?"

«Ναι.» "Yes."

«Κανένα ίχνος σκάλας;» "No sign of a ladder?"

«Όχι.» "No."

«Που να τον πάρει τον τύπο! "Where to get the guy! Είναι εξαιρετικά επικίνδυνο μέρος. It is an extremely dangerous place. Θα μπορούσα να κατέβω από εκεί που κατέβηκε. I could get off where it came from. Η υδρορροή δείχνει αρκετά σταθερή. The gutter looks pretty stable. Άντε, κι ότι γίνει.» Come on, whatever.”

Ακούστηκε ένα σύρσιμο ποδιών, κι η λάμπα άρχισε να κατεβαίνει σταθερά στην πλευρά του τοίχου. There was a shuffling of feet, and the lamp began to descend steadily down the side of the wall. Στην συνέχεια με ένα ελαφρύ πήδημα έπεσε στο βαρέλι κι από εκεί στο έδαφος. Then with a slight leap he fell into the barrel and from there to the ground.

«Ήταν εύκολο να τον ακολουθήσω,» είπε, βάζοντας τις κάλτσες και τις μπότες του. "It was easy to follow him," he said, putting on his socks and boots. «Τα κεραμίδια ήταν ανασυρμένα καθ' όλη την διαδρομή, και στην βιασύνη του έπεσε αυτό. "The tiles were pulled back all the way, and in a hurry it fell. Επιβεβαιώνει τη διάγνωση μου, όπως θα το εκφράζατε ελόγου σας οι γιατροί.» It confirms my diagnosis, as the doctors would say in your speech. "

Το αντικείμενο το οποίο μου έδειξε ήταν ένα σακούλι ή πουγκί πλεγμένο από πολύχρωμα χόρτα και με μερικές φανταχτερές χάντρες κολλημένες γύρω του. The object he showed me was a bag or pouch woven of colorful grass and with some fancy beads stuck around it. Σε σχήμα και μέγεθος δεν διέφερε από μια ταμπακέρα. In shape and size it did not differ from a cigarette case. Μέσα της βρίσκονταν μια ντουζίνα αγκάθια από σκούρο ξύλο, αιχμηρές στην μια άκρη και στρογγυλεμένες από την άλλη, ακριβώς όπως αυτό που είχε χτυπήσει τον Μπαρθόλομιου Σόλτο. Inside were a dozen thorns of dark wood, sharp at one end and rounded at the other, just like the one that had struck Bartholomew Solto.

«Είναι κολασμένα πράματα,» είπε. "It's hellish stuff," he said. «Πρόσεξε να μην τρυπηθείς. "Be careful not to get pierced. Χαίρομαι που τα βρήκαμε, γιατί υπάρχει περίπτωση να είναι όλα όσα είχε. I'm glad we found them, because there is a chance that it's all he had. Λιγότερος φόβος για μένα ή για σένα να βρούμε ένα από δαύτα στο δέρμα μας κάποια στιγμή. Less fear for me or you to find one of these on our skin at some point. Ευχαρίστως θα αντιμετώπιζα μια σφαίρα από ένα Μαρτίνι (Martini Bullet – Πιθανή αναφορά στο Αγγλικής προέλευσης όπλο Martini-Enfield). I would gladly take a bullet from a Martini (Martini Bullet – Possible reference to the Martini-Enfield gun of English origin). Είσαι μέσα για μια ζόρικη πεζοπορία έξι μιλίων, Γουώτσον;» Are you in for a grueling six-mile hike, Watson?

«Βεβαίως.» απάντησα.

«Το πόδι σου θα το αντέξει;»

«Ώ, μα ναι.» "Oh yeah."

«Εδώ μου είσαι, σκυλάκι! “Here you are, dog! Καλέ μου γέρο Τόμπυ! My dear old Toby! Μύρισε το, Τόμπυ, μύρισε το!»

Έσπρωξε το μαντήλι με το κρεώζοτο κάτω από την μύτη του σκυλού καθώς το ζώο στεκόταν με τα χνουδάτα πόδια του ανοιγμένα, και με ένα εξαιρετικά αστείο κόρδωμα του κεφαλιού του, σαν ειδήμων που οσμίζεται ένα ξακουστό οίνο. He shoved the creosote handkerchief under the dog's nose as the animal stood with its fluffy paws spread, and an extremely funny cocking of its head, like a connoisseur smelling a famous wine. Ο Χολμς τότε πέταξε το μαντήλι σε κάποια απόσταση, έδεσε ένα χοντρό λουρί στο κολάρο του μπασταρδόσκυλου, και το οδήγησε στη βάση του βαρελιού με το νερό. Holmes then threw the handkerchief some distance, tied a thick leash around the bastard dog's collar, and led it to the base of the water barrel. Το ζώο αμέσως ξέσπασε σε μια διαδοχή στριγκών τρεμουλιαστών κραυγών και, με την μουσούδα του στο έδαφος και την ουρά του στον αέρα, κινήθηκε αποφασιστικά στο μονοπάτι με ένα ρυθμό που τέντωσε το λουρί του και μας κράτησε στο μέγιστο της ταχύτητας μας.

Η ανατολή σταδιακά φωτιζόταν, και βλέπαμε πλέον σε κάποια απόσταση μέσα στο παγερό γκρίζο φως. The sunrise was gradually brightening, and we could now see some distance in the cold gray light. Το τετράγωνο, ευμέγεθες σπίτι, με τα σκοτεινά, άδεια παράθυρα και τους ψηλούς, γυμνούς τοίχους του, υψωνόταν, θλιμμένο κι ερημωμένο, πίσω μας. The square, stately house, with its dark, empty windows and high, bare walls, rose sad and desolate behind us. Η πορεία μας οδήγησε μέσα από τα κτήματα, μέσα κι έξω ανάμεσα από τα χαντάκια και τις λακκούβες οι οποίες τα σημάδευαν και τα έτεμναν. The course led us through the estates, in and out among the ditches and puddles that marked and intersected them. Όλο το μέρος, με τους διάσπαρτους σωρούς από χώμα και τους καχεκτικούς θάμνους, είχε μια συφοριασμένη, δυσοίωνη όψη η οποία ερχόταν σε αρμονία με την ζοφερή τραγωδία που το επισκίαζε. The whole place, with its scattered heaps of earth and cachectic bushes, had a brooding, ominous aspect which was in harmony with the gloomy tragedy which overshadowed it.

Φτάνοντας στην μεσοτοιχία ο Τόμπυ έτρεξε κατά μήκους της, κλαψουρίζοντας ανυπόμονα, κάτω από την σκιά της, και στάθηκε εντέλει σε μια γωνία που σκεπαζόταν από μια νεαρή οξιά. Reaching the partition Toby ran along it, whimpering impatiently, under its shadow, and stood at last in a corner covered by a young beech. Εκεί που τα δυο τοιχία ενώνονταν, αρκετά τούβλα είχαν ξεκολληθεί, κι οι εσοχές που απέμεναν ήταν φθαρμένες και στρογγυλεμένες στα χαμηλότερα μέρη, σα να είχαν συχνά χρησιμοποιηθεί για σκάλα. Where the two walls joined, several bricks had come off, and the remaining recesses were worn and rounded at the lower parts, as if they had often been used as a staircase. Ο Χολμς σκαρφάλωσε, και παίρνοντας από εμένα τον σκύλο τον έριξε από την άλλη μεριά. Holmes climbed up, and taking the dog from me threw him over the other side.

«Ορίστε το αποτύπωμα από το χέρι του ξυλοπόδαρου μας,» σχολίασε καθώς σκαρφάλωσα πλάι του. "Here is the footprint of our stilt foot," he commented as I climbed beside him. «Βλέπεις την ελαφριά κηλίδα αίματος πάνω στον λευκό σοβά. “You see the light stain of blood on the white plaster. Ήμαστε τυχεροί που δεν είχαμε καθόλου βαριά βροχή χθες! We were lucky we didn't have any heavy rain yesterday! Η οσμή θα παραμείνει στον δρόμο παρά το είκοσι-οχτάωρο προβάδισμα που έχουν.» The smell will remain on the road despite their twenty-eight-hour lead. "