×

We use cookies to help make LingQ better. By visiting the site, you agree to our cookie policy.


image

Conan Doyle, A. - Το Σημάδι Των Τεσσάρων, 3. Σε αναζήτηση λύσης

3. Σε αναζήτηση λύσης

Είχε πάει πεντέμισι όταν ο Χολμς επέστρεψε. Ήταν εύθυμος, ανυπόμονος, και σε εξαιρετικά κέφια, μια διάθεση που στην περίπτωση του εναλλασσόταν με κρίσεις της πλέον βαρύτατης κατάθλιψης.

«Δεν υπάρχει κάποιο βαθύτατο μυστήριο στο τρέχων ζήτημα», είπε, σηκώνοντας το φλιτζάνι με το τσάι το οποίο του είχα γεμίσει, «τα γεγονότα εμφανίζονται να αποδέχονται μία και μόνο εξήγηση.»

«Πώς! Το έλυσες ήδη;»

«Να σου πω, ίσως να ήταν υπερβολικό να πω κάτι τέτοιο. Ανακάλυψα ένα υπαινικτικό στοιχείο, αυτό είναι όλο. Είναι, εντούτοις, εξαιρετικά υποδηλωτικό. Απομένει ακόμη να συμπληρωθούν οι λεπτομέρειες. Ανακάλυψα μόλις, συμβουλευόμενος τα παρελθόντα αρχεία των Times πως ο Ταγματάρχης Σόλτο, εκ του Άνω Νόργουντ, απόστρατος του Τριακοστού-Τέταρτου σώματος Πεζικού της Βομβάης, πέθανε την εικοστή-ογδόη του Απριλίου, το 1882.»

«Ίσως να είμαι εξαιρετικά βραδύνους, Χολμς, αλλά αδυνατώ να δω τι υποδηλώνει.»

«Δεν το βλέπεις; Με ξαφνιάζεις. Δες το έτσι, λοιπόν. Ο Λοχαγός Μόρσταν εξαφανίζεται. Το μοναδικό πρόσωπο στο Λονδίνο τον οποίο θα μπορούσε να επισκεφθεί είναι ο Ταγματάρχης Σόλτο. Ο Ταγματάρχης Σόλτο αρνείται πως γνώριζε ότι βρισκόταν στο Λονδίνο. Τέσσερα χρόνια αργότερα ο Σόλτο πεθαίνει. Εντός μιας εβδομάδος από τον θάνατο του η κόρη του Λοχαγού Μόρσταν λαμβάνει ένα πολύτιμο δώρο, το οποίο επαναλαμβάνεται από χρόνο σε χρόνο και πλέον κορυφώνεται σε μια επιστολή στην οποία περιγράφεται ως αδικημένη γυναίκα. Σε ποια αδικία να αναφέρεται παρεκτός της στέρηση του πατέρα της; Και γιατί τα δώρα να ξεκίνησαν αμέσως κατόπιν του θανάτου του Σόλτο εκτός κι αν ο κληρονόμος του Σόλτο γνωρίζει κάτι σχετικό με το μυστήριο κι επιθυμεί να επανορθώσει; Έχει κάποια εναλλακτική θεωρία η οποία να εφαρμόζει στα γεγονότα;»

«Μα τι περίεργη αποζημίωση! Και πόσο παράδοξα πραγματοποιημένη! Κι επίσης, γιατί να γράψει την επιστολή τώρα, αντί πριν από έξι χρόνια; Και πάλι η επιστολή αναφέρει να της αποδοθεί δικαιοσύνη. Τι δικαίωση μπορεί να λάβει; Πάει πολύ να υποθέσουμε πως ο πατέρας της είναι ακόμη ζωντανός. Δεν υπάρχει άλλη αδικία στην υπόθεση της η οποία να σου είναι γνωστή.»

«Υπάρχουν δυσκολίες, υπάρχουν βεβαίως δυσκολίες», είπε ο Σέρλοκ Χολμς συλλογισμένα, «ωστόσο η αποψινή μας εξόρμηση θα τις ξεδιαλύνει όλες. Αχά, ορίστε μια τετράτροχη άμαξα, και μέσα της η Δεσποινίδα Μόρσταν. Είσαι έτοιμος; Τότε καλύτερα να κατέβουμε, γιατί έχει περάσει λίγο η ώρα.»

Σήκωσα το καπέλο μου και το βαρύτερο μπαστούνι μου, όμως παρατήρησα πως ο Χολμς πήρε το περίστροφο του από το συρτάρι και το έχωσε στην τσέπη του. Ήταν σαφές ότι θεωρούσε πως η βραδινή μας δουλειά ίσως να ήταν σοβαρή.

Η Δεσποινίδα Μόρσταν ήταν τυλιγμένη με ένα σκούρο παλτό, και το ευαίσθητο πρόσωπο της ήταν ψύχραιμο μα χλωμό. Θα έπρεπε να ήταν κάτι παραπάνω από γυναίκα αν δεν ένοιωθε κάποια ανησυχία στην ιδιάζουσα επιχείρηση στην οποία αποδυόμασταν, ωστόσο ο αυτοέλεγχος της ήταν τέλειος, κι απάντησε άμεσα σε μερικές επιπλέον ερωτήσεις τις οποίες ο Σέρλοκ Χολμς της έθεσε.

«Ο Ταγματάρχης Σόλτο υπήρξε ένας εξαιρετικά καλός φίλος του Μπαμπά», είπε. «Τα γράμματα του ήταν γεμάτα από αναφορές στον ταγματάρχη. Εκείνος κι ο μπαμπάς διοικούσαν τα στρατεύματα στις Νήσους Andaman, οπότε είχαν περάσει πολλά μαζί. Επί τη ευκαιρία, ένα περίεργο χαρτί βρέθηκε στο γραφείο του μπαμπά το οποίος κανείς δεν κατόρθωσε να καταλάβει. Δεν πιστεύω πως έχει την ελάχιστη σημασία, όμως φαντάστηκα πως ίσως να θέλατε να το δείτε, έτσι το έφερα μαζί μου. Ορίστε.»

Ο Χολμς ξεδίπλωσε το χαρτί προσεκτικά και το ίσιωσε πάνω στο γόνατο του. Κατόπιν ιδιαίτερα μεθοδικά το εξέτασε διεξοδικά με το μεγεθυντικό φακό του.

«Πρόκειται για χαρτί τοπικής Ινδικής κατασκευής», παρατήρησε. «Κάποια στιγμή υπήρξε καρφωμένο σε έναν πίνακα. Το διάγραμμα πάνω του φαίνεται πως αποτελεί μέρος ενός σχεδίου κάποιου μεγάλου κτιρίου με αναρίθμητες αίθουσες, διαδρόμους, και περάσματα. Σε κάποιο σημείο υπάρχει ένας μικρός σταυρός από κόκκινο μελάνι, κι από πάνω υπάρχει ένα ‘3.37 από τα αριστερά'», σε ξεθωριασμένη γραφή από μολύβι. Στην αριστερή γωνία υπάρχει ένα περίεργο ιερογλυφικό σαν τέσσερις σταυροί σε μια ευθεία με τα «μπράτσα» τους να αγγίζονται. Πλάι του βρίσκεται γραμμένο, σε πολύ βιαστικούς κι αδρούς χαρακτήρες, ‘Το σημάδι των τεσσάρων – Τζόναθαν Σμόλ, Μαχμέτ Σινγκ, Αμπντουλά Κχαν, Ντοστ Ακμπάρ.' Όχι, ομολογώ πως δεν βλέπω πως σχετίζεται με την υπόθεση. Εντούτοις πρόκειται εμφανώς περί ενός εγγράφου σημασίας. Φυλάχτηκε προσεκτικά σε ένα σημειωματάριο, γιατί η μια του άκρη είναι τόσο καθαρή όσο η άλλη.»

«Βρισκόταν στο σημειωματάριο του όταν το βρήκαμε.»

«Φυλάξτε το επιμελώς, τότε, Δεσποινίδα Μόρσταν, διότι ίσως να μας αποδειχθεί χρήσιμο. Αρχίζω να υποπτεύομαι πως ίσως το ζήτημα αυτό να εξελιχθεί σε κάτι πολύ βαθύτερο και πιο λεπτό από όσο είχα αρχικά υποθέσει. Θα πρέπει να αναθεωρήσω τις ιδέες μου.»

Έγειρε πίσω στην άμαξα, και διέκρινα από το τραβηγμένο του μέτωπο και το απλανές βλέμμα του πως ήταν βαθιά συλλογισμένος. Η Δεσποινίδα Μόρσταν κι εγώ κουβεντιάσαμε χαμηλόφωνα σχετικά με την τρέχουσα εξόρμηση μας και την πιθανή της έκβαση, όμως ο σύντροφος μας διατήρησε την απόρθητη αποστασιοποίηση του μέχρι και το πέρας του ταξιδιού μας.

Επρόκειτο για ένα Σεπτεμβριάτικο απόγευμα και δεν είχε πάει καν επτά η ώρα, μα η μέρα ήταν εξαιρετικά θλιβερή, και μια πυκνή πνιγηρή ομίχλη απλωνόταν πάνω από την μεγάλη πόλη. Λασπόχρωμα σύννεφα έγερναν μελαγχολικά πάνω από τους λασπερούς δρόμους. Παρακάτω στην Στραντ οι λάμπες δεν ήταν παρά ξέθωρα μπαλώματα διάχυτου φωτός το οποίο έριχνε μια αμυδρή κυκλική φωταύγεια πάνω στο βρώμικο οδόστρωμα. Η κιτρινωπή λάμψη από τις βιτρίνες των καταστημάτων ξεχυνόταν στην ομιχλώδη, υγρή ατμόσφαιρα κι έριχνε ένα θολό, μεταβαλλόμενο φως κατά μήκους του φαρδιού πολυσύχναστου δρόμου. Υπήρχε, έτσι όπως το ένοιωθα, κάτι το αέρινο κι απόκοσμο στην αέναη διαδοχή των προσώπων που περνούσαν βιαστικά μέσα από εκείνες τις στενές φωτεινές ζώνες – θλιμμένα κι ευτυχισμένα πρόσωπα, τσακισμένα κι εύθυμα. Όπως ολόκληρη η ανθρωπότητα, ξεπετάγονταν από το μισοσκόταδο στο φως και πάλι πίσω στο μισοσκόταδο για άλλη μια φορά. Δεν είμαι άτομο που εντυπωσιάζεται, όμως το μουντό, βαρύ απόγευμα, κι η παράξενη δουλειά στην οποία είχαμε επιδοθεί, συνδυάσθηκαν καθιστώντας με ανήσυχο και μελαγχολικό. Διέκρινα από την συμπεριφορά της Δεσποινίδας Μόρσταν πως βασανιζόταν από το ίδιο συναίσθημα. Μόνον ο Χολμς αναδεικνυόταν ανώτερος σε τόσο ασήμαντες επιρροές. Είχε ανοιγμένο το σημειωματάριο του πάνω στο γόνατο, και κατά καιρούς έγραφε πρόχειρα αριθμούς και σχόλια στο φως της μικρής λάμπας τσέπης που είχε.

«Στο Θέατρο Lyceum το πλήθος ήταν ήδη πυκνό στις πλαϊνές εισόδους. Μπροστά μια αδιάκοπη ροή από δίτροχες και τετράτροχες προχωρούσαν μέσα σε τριξίματα, αδειάζοντας το φορτία των επίσημα ντυμένων αντρών, και εσαρποφορεμένων, διαμαντοστόλιστων γυναικών. Δεν είχαμε καλά-καλά φτάσει στον τρίτο κίονα, που αποτελούσε το σημείο συνάντησης, όταν ένας μικρόσωμος, μελαψός, βιαστικός άντρας με την ενδυμασία αμαξά μας βγήκε μπροστά μας.

«Είστε τα άτομα που συνοδεύουν την Δεσποινίδα Μόρσταν;» ρώτησε.

«Εγώ είμαι η Δεσποινίδα Μόρσταν κι αυτοί οι δυο κύριοι είναι οι φίλοι μου», είπε εκείνη.

Εκείνος έστρεψε ένα ζευγάρι εξαίσια διεισδυτικών κι ερωτηματικών ματιών πάνω μας.

«Να με συγχωρείτε, δεσποινίς», είπε με ένα σίγουρο επίμονο τρόπο, «μα θα σας ζητούσα να μου δώσετε το λόγο σας πως κανείς εκ των συντρόφων σας δεν είναι αστυνομικός.»

«Σας δίνω τον λόγο για αυτό», απάντησε εκείνη.

Άφησε ένα μακρόσυρτο σφύριγμα, στο οποίο ένα χαμίνι έφερε μια τετράτροχη κι άνοιξε την πόρτα. Ο άντρας ο οποίος μας είχε μιλήσει ανέβηκε στην καρότσα, ενώ εμείς καθίσαμε στο εσωτερικό. Μόλις είχαμε κάτσει πριν ο οδηγός μαστιγώσει το άλογο του, και ξεχυθούμε με ένα μανιασμένο ρυθμό μέσα στους γεμάτους ομίχλη δρόμους.

Η κατάσταση ήταν ιδιαιτέρως περίεργη. Κατευθυνόμασταν σε ένα άγνωστο μέρος, σε μια άγνωστη υπόθεση. Ωστόσο η πρόσκληση μας ήταν είτε μια απόλυτη φάρσα —το οποίο κι αποτελούσε μια ασύλληπτη υπόθεση— ειδάλλως είχαμε ένα καλό λόγο να σκεφτούμε πως σημαντικά ζητήματα ενδεχομένως να επικρέμονταν επί του ταξιδιού μας. Η στάση της Δεσποινίδας Μόρσταν ήταν τόσο αποφασιστική και τόσο συγκρατημένη όπως πάντα. Επιχείρησα να την ευθυμήσω και να την διασκεδάσω με τις αναμνήσεις μου από τις περιπέτειες μου στο Αφγανιστάν, όμως, να πω την αλήθεια, ήμουν κι ο ίδιος τόσο ταραγμένος με την κατάσταση μας και τόσο περίεργος όσον αφορά τον προορισμό μας που οι ιστορίες ήταν ελάχιστα ενδιαφέρουσες. Μέχρι σήμερα δηλώνει πως της είπα ένα αφάνταστο ανέκδοτο σχετικά με το πώς ένα μουσκέτο χώθηκε μέσα στην σκηνή μου μέσα στην νύχτα, και πως πυροβόλησα ένα δίκαννο τιγράκι καταπάνω του. Στην αρχή είχα κάποια ιδέα σχετικά με την κατεύθυνση μας, όμως σύντομα, λίγο με τον ρυθμό μας, την ομίχλη, και την περιορισμένη μου γνώση όσον αφορά το Λονδίνο, έχασα τον προσανατολισμό μου και δεν είχα ιδέα εκτός του ότι φαινόταν πως διασχίζαμε πολύ μεγάλη απόσταση. Ο Σέρλοκ Χολμς δεν λάθεψε ούτε στιγμή, ωστόσο, και μουρμούριζε τα ονόματα καθώς η άμαξα τριζοβολούσε μέσα από πλατειές και μέσα- έξω από μαιάνδρους παρόδων.

«Συνοικία Ρότσεστερ», είπε. «Τώρα στην Πλατεία Βίνσεντ. Τώρα βγαίνουμε στον δρόμο της γέφυρας Βόξχωλ. Κατευθυνόμαστε προς τη μεριά του Σάρεϋ προφανώς. Ναι, το φαντάστηκα. Τώρα βρισκόμαστε πάνω στη γέφυρα. Μπορείτε να δείτε μια ιδέα από το ποτάμι.»

Είδαμε όντως μια φευγαλέα άποψη μέρους του Τάμεση, με τις λάμπες να φέγγουν πάνω από το πλατύ, ατάραχο νερό, όμως η άμαξα μας όρμησε εμπρός και σύντομα χάθηκε σε ένα λαβύρινθο από δρόμους στην απέναντι πλευρά.

«Οδός Ουόρντσουόρθ», είπε ο σύντροφος μου. «Οδός Πράιορι. Λάρκ Χωλ Λέιν. Τοποθεσία Στόκγουελ. Οδός Ρόμπερτ. Κόλντ Χαρμπορ Λέιν. Η περιήγηση μας δεν δείχνει να μας πηγαίνει σε ιδιαίτερα κοσμικές περιοχές.»

Είχαμε όντως φτάσει σε μια ύποπτη και απειλητική γειτονιά. Μακριές σειρές από μουντά πλινθόχτιστα σπίτια διακοπτόμενα από την τραχιά φεγγοβολιά και την φανταχτερή λάμψη των καπηλειών στην γωνία. Κατόπιν ήρθαν αράδες από διώροφες βίλες, καθεμία τους με έναν μικροσκοπικό μπροστινό κήπο, κι έπειτα πάλι ατέρμονες σειρές από καινούργια, ανοιχτόχρωμα κτίρια —τα πλοκάμια του τέρατος που η γιγάντια πόλη άπλωνε στην εξοχή. Εντέλει η άμαξα σταμάτησε στο τρίτο σπίτι σε ένα νέο ύψωμα. Κανένα από τα υπόλοιπα σπίτια δεν κατοικείτο, κι εκείνο στο οποίο σταματήσαμε ήταν το ίδιο σκοτεινό όσο και τα γειτονικά του, εκτός από μια μοναδική λάμψη στο παράθυρο της κουζίνας. Στο χτύπημα μας, ωστόσο, η πόρτα άνοιξε στη στιγμή από Ινδό υπηρέτη, ντυμένο με κίτρινο τουρμπάνι, λευκά ριχτά ενδύματα, και κίτρινη υφασμάτινη ζώνη. Υπήρχε κάτι το παράδοξα αταίριαστο στην Ανατολίτικη μορφή που πλαισιωνόταν από την κοινότοπη πόρτα μιας τριτοκλασάτης προαστιακής οικίας.

«Ο sahib σας περιμένει», είπε, και δεν είχε καν τελειώσει, όταν μια ψιλή, τσιριχτή φωνή ήρθε από κάποιο εσωτερικό δωμάτιο.

«Οδήγησε τους σε μένα, Khitmutgar», ακούστηκε να λέει. «Φέρε τους απευθείας σε εμένα.»


3. Σε αναζήτηση λύσης 3\. In search of a solution

Είχε πάει πεντέμισι όταν ο Χολμς επέστρεψε. It was five-thirty when Holmes returned. Ήταν εύθυμος, ανυπόμονος, και σε εξαιρετικά κέφια, μια διάθεση που στην περίπτωση του εναλλασσόταν με κρίσεις της πλέον βαρύτατης κατάθλιψης. He was cheerful, impatient, and in a great mood, a mood that in his case alternated with seizures of the most severe depression.

«Δεν υπάρχει κάποιο βαθύτατο μυστήριο στο τρέχων ζήτημα», είπε, σηκώνοντας το φλιτζάνι με το τσάι το οποίο του είχα γεμίσει, «τα γεγονότα εμφανίζονται να αποδέχονται μία και μόνο εξήγηση.» "There is no deeper mystery to the current issue," he said, lifting the cup of tea I had filled; "the facts appear to accept a single explanation."

«Πώς! Το έλυσες ήδη;» Have you already solved it? "

«Να σου πω, ίσως να ήταν υπερβολικό να πω κάτι τέτοιο. "Let me tell you - it was probably too much to say. Ανακάλυψα ένα υπαινικτικό στοιχείο, αυτό είναι όλο. I discovered a hint, that's it. Είναι, εντούτοις, εξαιρετικά υποδηλωτικό. It is, however, extremely suggestive. Απομένει ακόμη να συμπληρωθούν οι λεπτομέρειες. The details have yet to be completed. Ανακάλυψα μόλις, συμβουλευόμενος τα παρελθόντα αρχεία των Times πως ο Ταγματάρχης Σόλτο, εκ του Άνω Νόργουντ, απόστρατος του Τριακοστού-Τέταρτου σώματος Πεζικού της Βομβάης, πέθανε την εικοστή-ογδόη του Απριλίου, το 1882.» I just found out, consulting past Times archives, that Major Solto, from Upper Norwood, a retiree of the Bombay Thirty-Fourth Infantry Corps, died on the twenty-eighth of April, 1882. "

«Ίσως να είμαι εξαιρετικά βραδύνους, Χολμς, αλλά αδυνατώ να δω τι υποδηλώνει.» "I may be extremely evening, Holmes, but I can not see what it means."

«Δεν το βλέπεις; Με ξαφνιάζεις. "Can't you see it? You surprise me. Δες το έτσι, λοιπόν. Ο Λοχαγός Μόρσταν εξαφανίζεται. Captain Morstan disappears. Το μοναδικό πρόσωπο στο Λονδίνο τον οποίο θα μπορούσε να επισκεφθεί είναι ο Ταγματάρχης Σόλτο. The only person in London he could visit is Major Solto. Ο Ταγματάρχης Σόλτο αρνείται πως γνώριζε ότι βρισκόταν στο Λονδίνο. Major Solto denies knowing that he was in London. Τέσσερα χρόνια αργότερα ο Σόλτο πεθαίνει. Εντός μιας εβδομάδος από τον θάνατο του η κόρη του Λοχαγού Μόρσταν λαμβάνει ένα πολύτιμο δώρο, το οποίο επαναλαμβάνεται από χρόνο σε χρόνο και πλέον κορυφώνεται σε μια επιστολή στην οποία περιγράφεται ως αδικημένη γυναίκα. Within a week of his death Captain Morstan's daughter receives a precious gift, which is repeated from year to year and now culminates in a letter describing her as an unjust woman. Σε ποια αδικία να αναφέρεται παρεκτός της στέρηση του πατέρα της; Και γιατί τα δώρα να ξεκίνησαν αμέσως κατόπιν του θανάτου του Σόλτο εκτός κι αν ο κληρονόμος του Σόλτο γνωρίζει κάτι σχετικό με το μυστήριο κι επιθυμεί να επανορθώσει; Έχει κάποια εναλλακτική θεωρία η οποία να εφαρμόζει στα γεγονότα;» To what injustice should she refer to the deprivation of her father? And why did the gifts start immediately after Solto's death unless Solo's heir knows something about the mystery and wants to make it right? Is there an alternative theory that applies to the facts? "

«Μα τι περίεργη αποζημίωση! "But what a strange compensation! Και πόσο παράδοξα πραγματοποιημένη! And how paradoxically realized! Κι επίσης, γιατί να γράψει την επιστολή τώρα, αντί πριν από έξι χρόνια; Και πάλι η επιστολή αναφέρει να της αποδοθεί δικαιοσύνη. And also, why write the letter now, instead of six years ago? Again the letter states that she should be brought to justice. Τι δικαίωση μπορεί να λάβει; Πάει πολύ να υποθέσουμε πως ο πατέρας της είναι ακόμη ζωντανός. What justification can he receive? It goes a long way to assume that her father is still alive. Δεν υπάρχει άλλη αδικία στην υπόθεση της η οποία να σου είναι γνωστή.» There is no other injustice in her case that is known to you. "

«Υπάρχουν δυσκολίες, υπάρχουν βεβαίως δυσκολίες», είπε ο Σέρλοκ Χολμς συλλογισμένα, «ωστόσο η αποψινή μας εξόρμηση θα τις ξεδιαλύνει όλες. "There are difficulties; there are certainly difficulties," Sherlock Holmes said thoughtfully; "but tonight our expedition will solve them all. Αχά, ορίστε μια τετράτροχη άμαξα, και μέσα της η Δεσποινίδα Μόρσταν. Ah, here's a four-wheeled carriage, with Miss Morstan inside. Είσαι έτοιμος; Τότε καλύτερα να κατέβουμε, γιατί έχει περάσει λίγο η ώρα.» Are you ready; "Then we better get off, because the time has passed a bit."

Σήκωσα το καπέλο μου και το βαρύτερο μπαστούνι μου, όμως παρατήρησα πως ο Χολμς πήρε το περίστροφο του από το συρτάρι και το έχωσε στην τσέπη του. I picked up my hat and my heavier cane, but I noticed that Holmes took his revolver out of the drawer and put it in his pocket. Ήταν σαφές ότι θεωρούσε πως η βραδινή μας δουλειά ίσως να ήταν σοβαρή. It was clear that he thought our night job might be serious.

Η Δεσποινίδα Μόρσταν ήταν τυλιγμένη με ένα σκούρο παλτό, και το ευαίσθητο πρόσωπο της ήταν ψύχραιμο μα χλωμό. Miss Morstan was wrapped in a dark coat, and her sensitive face was cool but pale. Θα έπρεπε να ήταν κάτι παραπάνω από γυναίκα αν δεν ένοιωθε κάποια ανησυχία στην ιδιάζουσα επιχείρηση στην οποία αποδυόμασταν, ωστόσο ο αυτοέλεγχος της ήταν τέλειος, κι απάντησε άμεσα σε μερικές επιπλέον ερωτήσεις τις οποίες ο Σέρλοκ Χολμς της έθεσε. She must have been more than a woman if she did not feel any anxiety in the particular business we were in, but her self-control was perfect, and she immediately answered a few extra questions that Sherlock Holmes asked her.

«Ο Ταγματάρχης Σόλτο υπήρξε ένας εξαιρετικά καλός φίλος του Μπαμπά», είπε. «Τα γράμματα του ήταν γεμάτα από αναφορές στον ταγματάρχη. "His letters were full of references to the major. Εκείνος κι ο μπαμπάς διοικούσαν τα στρατεύματα στις Νήσους Andaman, οπότε είχαν περάσει πολλά μαζί. He and his father commanded the troops in the Andaman Islands, so they spent a lot of time together. Επί τη ευκαιρία, ένα περίεργο χαρτί βρέθηκε στο γραφείο του μπαμπά το οποίος κανείς δεν κατόρθωσε να καταλάβει. By the way, a strange piece of paper was found in Dad's office which no one was able to understand. Δεν πιστεύω πως έχει την ελάχιστη σημασία, όμως φαντάστηκα πως ίσως να θέλατε να το δείτε, έτσι το έφερα μαζί μου. I do not think it matters, but I thought you might want to see it, so I brought it with me. Ορίστε.» Here you go."

Ο Χολμς ξεδίπλωσε το χαρτί προσεκτικά και το ίσιωσε πάνω στο γόνατο του. Holmes carefully unfolded the paper and straightened it on his knee. Κατόπιν ιδιαίτερα μεθοδικά το εξέτασε διεξοδικά με το μεγεθυντικό φακό του. Then he examined it in great detail with his magnifying glass.

«Πρόκειται για χαρτί τοπικής Ινδικής κατασκευής», παρατήρησε. "This is paper of local Indian manufacture," he remarked. «Κάποια στιγμή υπήρξε καρφωμένο σε έναν πίνακα. "It simply came to our notice then. Το διάγραμμα πάνω του φαίνεται πως αποτελεί μέρος ενός σχεδίου κάποιου μεγάλου κτιρίου με αναρίθμητες αίθουσες, διαδρόμους, και περάσματα. The diagram on it seems to be part of a plan of a large building with innumerable rooms, corridors, and passages. Σε κάποιο σημείο υπάρχει ένας μικρός σταυρός από κόκκινο μελάνι, κι από πάνω υπάρχει ένα ‘3.37 από τα αριστερά'», σε ξεθωριασμένη γραφή από μολύβι. At some point there is a small cross of red ink, and above there is a '3.37 from the left' ", in faded pencil writing. Στην αριστερή γωνία υπάρχει ένα περίεργο ιερογλυφικό σαν τέσσερις σταυροί σε μια ευθεία με τα «μπράτσα» τους να αγγίζονται. In the left corner there is a strange hieroglyph like four crosses in a straight line with their "arms" touching. Πλάι του βρίσκεται γραμμένο, σε πολύ βιαστικούς κι αδρούς χαρακτήρες, ‘Το σημάδι των τεσσάρων – Τζόναθαν Σμόλ, Μαχμέτ Σινγκ, Αμπντουλά Κχαν, Ντοστ Ακμπάρ.' Next to it is written, in very hurried and rough characters, 'The sign of the four - Jonathan Small, Mehmet Singh, Abdullah Khan, Dost Akbar.' Όχι, ομολογώ πως δεν βλέπω πως σχετίζεται με την υπόθεση. No, I confess that I do not see anything related to the case. Εντούτοις πρόκειται εμφανώς περί ενός εγγράφου σημασίας. However, this is clearly a document of importance. Φυλάχτηκε προσεκτικά σε ένα σημειωματάριο, γιατί η μια του άκρη είναι τόσο καθαρή όσο η άλλη.» "It was carefully kept in a notebook, because one end is as clean as the other."

«Βρισκόταν στο σημειωματάριο του όταν το βρήκαμε.» "He was in his notebook when we found him."

«Φυλάξτε το επιμελώς, τότε, Δεσποινίδα Μόρσταν, διότι ίσως να μας αποδειχθεί χρήσιμο. "Keep it carefully, then, Miss Morstan, because it may prove useful to us. Αρχίζω να υποπτεύομαι πως ίσως το ζήτημα αυτό να εξελιχθεί σε κάτι πολύ βαθύτερο και πιο λεπτό από όσο είχα αρχικά υποθέσει. I begin to suspect that perhaps this issue is evolving into something much deeper and more subtle than I had originally assumed. Θα πρέπει να αναθεωρήσω τις ιδέες μου.» I have to reconsider my ideas. "

Έγειρε πίσω στην άμαξα, και διέκρινα από το τραβηγμένο του μέτωπο και το απλανές βλέμμα του πως ήταν βαθιά συλλογισμένος. He leaned back in the carriage, and I could see from his drawn forehead and his plain gaze that he was deeply pensive. Η Δεσποινίδα Μόρσταν κι εγώ κουβεντιάσαμε χαμηλόφωνα σχετικά με την τρέχουσα εξόρμηση μας και την πιθανή της έκβαση, όμως ο σύντροφος μας διατήρησε την απόρθητη αποστασιοποίηση του μέχρι και το πέρας του ταξιδιού μας. Miss Morstan and I chatted in a low voice about our current outing and its possible outcome, but our partner kept his impregnable distance until the end of our trip.

Επρόκειτο για ένα Σεπτεμβριάτικο απόγευμα και δεν είχε πάει καν επτά η ώρα, μα η μέρα ήταν εξαιρετικά θλιβερή, και μια πυκνή πνιγηρή ομίχλη απλωνόταν πάνω από την μεγάλη πόλη. It was a September afternoon and it was not even seven o'clock, but the day was extremely sad, and a dense choking mist was spreading over the big city. Λασπόχρωμα σύννεφα έγερναν μελαγχολικά πάνω από τους λασπερούς δρόμους. Mud-colored clouds melancholy hovered over the muddy roads. Παρακάτω στην Στραντ οι λάμπες δεν ήταν παρά ξέθωρα μπαλώματα διάχυτου φωτός το οποίο έριχνε μια αμυδρή κυκλική φωταύγεια πάνω στο βρώμικο οδόστρωμα. Down in the Strand the lamps were nothing but faint patches of diffused light which cast a dim circular luminosity on the dirt road. Η κιτρινωπή λάμψη από τις βιτρίνες των καταστημάτων ξεχυνόταν στην ομιχλώδη, υγρή ατμόσφαιρα κι έριχνε ένα θολό, μεταβαλλόμενο φως κατά μήκους του φαρδιού πολυσύχναστου δρόμου. The yellowish glow from the shop windows poured into the foggy, humid atmosphere, casting a hazy, changing light along the wide, busy street. Υπήρχε, έτσι όπως το ένοιωθα, κάτι το αέρινο κι απόκοσμο στην αέναη διαδοχή των προσώπων που περνούσαν βιαστικά μέσα από εκείνες τις στενές φωτεινές ζώνες – θλιμμένα κι ευτυχισμένα πρόσωπα, τσακισμένα κι εύθυμα. There was, as I felt it, something airy and eerie in the perpetual succession of persons hurriedly passing through those narrow luminous zones - sad and happy faces, crumpled and cheerful. Όπως ολόκληρη η ανθρωπότητα, ξεπετάγονταν από το μισοσκόταδο στο φως και πάλι πίσω στο μισοσκόταδο για άλλη μια φορά. Like all of humanity, it flew from the semi-darkness to the light and back to the semi-darkness once again. Δεν είμαι άτομο που εντυπωσιάζεται, όμως το μουντό, βαρύ απόγευμα, κι η παράξενη δουλειά στην οποία είχαμε επιδοθεί, συνδυάσθηκαν καθιστώντας με ανήσυχο και μελαγχολικό. I'm not a person who is impressed, but the hazy, heavy afternoon, and the strange work we did, combined to make me anxious and melancholy. Διέκρινα από την συμπεριφορά της Δεσποινίδας Μόρσταν πως βασανιζόταν από το ίδιο συναίσθημα. I could tell from Miss Morstan's behavior that she was tormented by the same emotion. Μόνον ο Χολμς αναδεικνυόταν ανώτερος σε τόσο ασήμαντες επιρροές. Only Holmes excelled in such insignificant influences. Είχε ανοιγμένο το σημειωματάριο του πάνω στο γόνατο, και κατά καιρούς έγραφε πρόχειρα αριθμούς και σχόλια στο φως της μικρής λάμπας τσέπης που είχε. He had his notebook open on his knee, and from time to time wrote down numbers and comments in the light of the small pocket lamp he had.

«Στο Θέατρο Lyceum το πλήθος ήταν ήδη πυκνό στις πλαϊνές εισόδους. "At the Lyceum Theater, the crowd was already crowded at the side entrances. Μπροστά μια αδιάκοπη ροή από δίτροχες και τετράτροχες προχωρούσαν μέσα σε τριξίματα, αδειάζοντας το φορτία των επίσημα ντυμένων αντρών, και εσαρποφορεμένων, διαμαντοστόλιστων γυναικών. In front, a steady stream of two-wheelers and four-wheelers was rushing in, squeezing the loads of formally dressed men and sacked, diamond-clad women. Δεν είχαμε καλά-καλά φτάσει στον τρίτο κίονα, που αποτελούσε το σημείο συνάντησης, όταν ένας μικρόσωμος, μελαψός, βιαστικός άντρας με την ενδυμασία αμαξά μας βγήκε μπροστά μας. We had not quite reached the third pillar, which was the meeting point, when a small, dark-skinned, hurried man in a carriage came out in front of us.

«Είστε τα άτομα που συνοδεύουν την Δεσποινίδα Μόρσταν;» ρώτησε. "Are you the people accompanying Miss Morstan?" asked.

«Εγώ είμαι η Δεσποινίδα Μόρσταν κι αυτοί οι δυο κύριοι είναι οι φίλοι μου», είπε εκείνη. "I'm Miss Morstan and these two gentlemen are my friends," she said.

Εκείνος έστρεψε ένα ζευγάρι εξαίσια διεισδυτικών κι ερωτηματικών ματιών πάνω μας. He turned a pair of exquisitely penetrating and questioning eyes on us.

«Να με συγχωρείτε, δεσποινίς», είπε με ένα σίγουρο επίμονο τρόπο, «μα θα σας ζητούσα να μου δώσετε το λόγο σας πως κανείς εκ των συντρόφων σας δεν είναι αστυνομικός.» "Forgive me, Miss," he said in a confident, persistent manner, "but I would ask you to give me your word that none of your comrades is a policeman."

«Σας δίνω τον λόγο για αυτό», απάντησε εκείνη. "I give you the reason for this," she replied.

Άφησε ένα μακρόσυρτο σφύριγμα, στο οποίο ένα χαμίνι έφερε μια τετράτροχη κι άνοιξε την πόρτα. He let out a long whistle, in which a chimney brought a four-wheeler and opened the door. Ο άντρας ο οποίος μας είχε μιλήσει ανέβηκε στην καρότσα, ενώ εμείς καθίσαμε στο εσωτερικό. The man who had spoken to us climbed into the carriage while we sat inside. Μόλις είχαμε κάτσει πριν ο οδηγός μαστιγώσει το άλογο του, και ξεχυθούμε με ένα μανιασμένο ρυθμό μέσα στους γεμάτους ομίχλη δρόμους. We had just sat down before the rider whipped his horse, and we rushed at a furious pace through the foggy streets.

Η κατάσταση ήταν ιδιαιτέρως περίεργη. The situation was particularly strange. Κατευθυνόμασταν σε ένα άγνωστο μέρος, σε μια άγνωστη υπόθεση. We were heading to an unknown place, to an unknown affair. Ωστόσο η πρόσκληση μας ήταν είτε μια απόλυτη φάρσα —το οποίο κι αποτελούσε μια ασύλληπτη υπόθεση— ειδάλλως είχαμε ένα καλό λόγο να σκεφτούμε πως σημαντικά ζητήματα ενδεχομένως να επικρέμονταν επί του ταξιδιού μας. However, our invitation was either a complete prank — which was an inconceivable affair — otherwise we had good reason to think that important issues might be on our journey. Η στάση της Δεσποινίδας Μόρσταν ήταν τόσο αποφασιστική και τόσο συγκρατημένη όπως πάντα. Miss Morstan's attitude was as determined and as restrained as ever. Επιχείρησα να την ευθυμήσω και να την διασκεδάσω με τις αναμνήσεις μου από τις περιπέτειες μου στο Αφγανιστάν, όμως, να πω την αλήθεια, ήμουν κι ο ίδιος τόσο ταραγμένος με την κατάσταση μας και τόσο περίεργος όσον αφορά τον προορισμό μας που οι ιστορίες ήταν ελάχιστα ενδιαφέρουσες. I tried to cheer her up and entertain her with my memories of my adventures in Afghanistan; but, to be honest, I was also so upset with our situation and so curious about our destination that the stories were uninteresting. . Μέχρι σήμερα δηλώνει πως της είπα ένα αφάνταστο ανέκδοτο σχετικά με το πώς ένα μουσκέτο χώθηκε μέσα στην σκηνή μου μέσα στην νύχτα, και πως πυροβόλησα ένα δίκαννο τιγράκι καταπάνω του. To this day, she states that I told her an unbelievable joke about how a musket was inserted into my tent overnight, and that I shot a two-wheeled tiger over it. Στην αρχή είχα κάποια ιδέα σχετικά με την κατεύθυνση μας, όμως σύντομα, λίγο με τον ρυθμό μας, την ομίχλη, και την περιορισμένη μου γνώση όσον αφορά το Λονδίνο, έχασα τον προσανατολισμό μου και δεν είχα ιδέα εκτός του ότι φαινόταν πως διασχίζαμε πολύ μεγάλη απόσταση. At first I had some idea of our direction; but soon, a little with our pace, the fog, and my limited knowledge of London, I lost my orientation and had no idea except that we seemed to be traveling a great distance. . Ο Σέρλοκ Χολμς δεν λάθεψε ούτε στιγμή, ωστόσο, και μουρμούριζε τα ονόματα καθώς η άμαξα τριζοβολούσε μέσα από πλατειές και μέσα- έξω από μαιάνδρους παρόδων. Sherlock Holmes did not make a mistake, however, and murmured the names as the carriage rumbled through squares and in-out lane meanders.

«Συνοικία Ρότσεστερ», είπε. "Rochester District," he said. «Τώρα στην Πλατεία Βίνσεντ. "Now in Vincent Square. Τώρα βγαίνουμε στον δρόμο της γέφυρας Βόξχωλ. We are now on Vauxhall Bridge Road. Κατευθυνόμαστε προς τη μεριά του Σάρεϋ προφανώς. We are heading towards Surrey obviously. Ναι, το φαντάστηκα. Yes, I imagined it. Τώρα βρισκόμαστε πάνω στη γέφυρα. We are now on the bridge. Μπορείτε να δείτε μια ιδέα από το ποτάμι.» You can see an idea from the river. "

Είδαμε όντως μια φευγαλέα άποψη μέρους του Τάμεση, με τις λάμπες να φέγγουν πάνω από το πλατύ, ατάραχο νερό, όμως η άμαξα μας όρμησε εμπρός και σύντομα χάθηκε σε ένα λαβύρινθο από δρόμους στην απέναντι πλευρά.

«Οδός Ουόρντσουόρθ», είπε ο σύντροφος μου. "Wardsworth Street," said my partner. «Οδός Πράιορι. "Praori Street. Λάρκ Χωλ Λέιν. Lark Hall Lane. Τοποθεσία Στόκγουελ. Location Stockwell. Οδός Ρόμπερτ. Robert Street. Κόλντ Χαρμπορ Λέιν. Cold Harbor Lane. Η περιήγηση μας δεν δείχνει να μας πηγαίνει σε ιδιαίτερα κοσμικές περιοχές.» "Our tour does not seem to take us to particularly secular areas."

Είχαμε όντως φτάσει σε μια ύποπτη και απειλητική γειτονιά. We had indeed arrived in a suspicious and threatening neighborhood. Μακριές σειρές από μουντά πλινθόχτιστα σπίτια διακοπτόμενα από την τραχιά φεγγοβολιά και την φανταχτερή λάμψη των καπηλειών στην γωνία. Long rows of hazy brick houses interrupted by the rough moonlight and the fancy glow of the huts in the corner. Κατόπιν ήρθαν αράδες από διώροφες βίλες, καθεμία τους με έναν μικροσκοπικό μπροστινό κήπο, κι έπειτα πάλι ατέρμονες σειρές από καινούργια, ανοιχτόχρωμα κτίρια —τα πλοκάμια του τέρατος που η γιγάντια πόλη άπλωνε στην εξοχή. Then came rows of two-story villas, each with a tiny front garden, and then endless rows of new, light-colored buildings — the monster tentacles that the giant city stretched across the countryside. Εντέλει η άμαξα σταμάτησε στο τρίτο σπίτι σε ένα νέο ύψωμα. Finally the carriage stopped at the third house on a new hill. Κανένα από τα υπόλοιπα σπίτια δεν κατοικείτο, κι εκείνο στο οποίο σταματήσαμε ήταν το ίδιο σκοτεινό όσο και τα γειτονικά του, εκτός από μια μοναδική λάμψη στο παράθυρο της κουζίνας. None of the other houses were inhabited, and the one we stopped at was as dark as its neighbors, except for a unique glow in the kitchen window. Στο χτύπημα μας, ωστόσο, η πόρτα άνοιξε στη στιγμή από Ινδό υπηρέτη, ντυμένο με κίτρινο τουρμπάνι, λευκά ριχτά ενδύματα, και κίτρινη υφασμάτινη ζώνη. At our knock, however, the door was opened instantly by an Indian servant, dressed in a yellow turban, white loose clothing, and a yellow cloth belt. Υπήρχε κάτι το παράδοξα αταίριαστο στην Ανατολίτικη μορφή που πλαισιωνόταν από την κοινότοπη πόρτα μιας τριτοκλασάτης προαστιακής οικίας. There was something paradoxically unmatched in the Oriental form that framed the common door of a third-class suburban home.

«Ο sahib σας περιμένει», είπε, και δεν είχε καν τελειώσει, όταν μια ψιλή, τσιριχτή φωνή ήρθε από κάποιο εσωτερικό δωμάτιο. "The sahib is waiting for you," he said, and it was not even over when a thin, shrill voice came from an inner room.

«Οδήγησε τους σε μένα, Khitmutgar», ακούστηκε να λέει. "Lead them to me, Khitmutgar," he was heard to say. «Φέρε τους απευθείας σε εμένα.» "Bring them straight to me."