07. Η φωνή (1)
Τις επόμενες μέρες ο Χάρι αφιέρωνε ένα μεγάλο μέρος του χρόνου του στην προσπάθεια να κρύβεται κάθε φορά που έβλεπε τον Γκιλντρόι Λόκχαρτ να έρχεται από κάποιο διάδρομο. Ακόμα πιο δύσκολο ήταν να αποφύγει τον Κόλιν Κρίβι, ο οποίος θα 'λεγες ότι είχε απομνημονεύσει το ωρολόγιο πρόγραμμα του Χάρι. Η μεγαλύτερη ευχαρίστηση του Κόλιν ήταν να λέει έξι, εφτά φορές την ημέρα:
"Όλα καλά, Χάρι;" και, ως απάντηση, ν' ακούει απ' την πλευρά του Χάρι ένα μπαφιασμένο "Γεια σου, Κόλιν".
Η Χέντβιχ ήταν ακόμα θυμωμένη για το καταστροφικό ταξίδι με το αυτοκίνητο, ενώ το ραβδί του Ρον εξακολουθούσε να μη λειτουργεί καλά. Την παρασκευή μάλιστα το κακό παράγινε, όταν, ξεφεύγοντας από το χέρι του Ρον, σημάδεψε το μικροκαμωμένο, γέρο καθηγητή Φλίτγουικ ανάμεσα στα μάτια, προκαλώντας του στο σημείο που τον χτύπησε ένα τεράστιο πράσινο παλλόμενο καρούμπαλο. Έτσι, με τούτα και με τ' άλλα, ο Χάρι ανακουφίστηκε όταν έφτασε το σαββατοκύριακο. Αυτός, ο Ρον κι η Ερμιόνη σχεδίαζαν να επισκεφτούν τον Χάγκριντ το Σάββατο το πρωί. Όμως ο Όλιβερ Γούντ, ο αρχηγός της ομάδας Κουίντιτς του Γκρίφιντορ, ξύπνησε τον Χάρι αρκετές ώρες νωρίτερα απ' ότι ο ίδιος ο Χάρι λογάριαζε.
"Τι έγινε;" ρώτησε αγουροξυπνημένος ο Χάρι.
"Έχουμε προπόνηση!" είπε ο Γούντ. "Σήκω!"
Ο Χάρι κοίταξε από το παράθυρο. Μια αχνή ομίχλη πλανιόταν στο χρυσορόδινο ουρανό. Τα πουλιά τιτίβιζαν ασταμάτητα κι ο Χάρι απορούσε πώς στο καλό θα τον ξανάπαιρνε ο ύπνος.
"Όλιβερ", βόγκηξε, "είναι άγρια χαράματα".
"Ακριβώς", είπε ο Γούντ. Ήταν ένας ψηλός και σωματώδης σπουδαστής του έκτου έτους. Εκείνη τη στιγμή τα μάτια του άστραφταν από τρελό ενθουσιασμό. "Έτσι λέει το καινούριο πρόγραμμα προπόνησης. Πάρε το σκουπόξυλό σου και πάμε", είπε ζωηρά στον Χάρι. "Οι άλλες ομάδες δεν έχουν αρχίσει ακόμα προπονήσεις. Φέτος θα τους σκίσουμε..."
Ο Χάρι χασμουρήθηκε, σηκώθηκε από το κρεβάτι με ένα ελαφρό τρέμουλο και αναζήτησε το μανδύα του Κουίντιτς.
"Μπράβο, αγόρι μου", είπε ο Γούντ. "Θα σε δω στο γήπεδο σε δεκαπέντε λεπτά".
Όταν βρήκε το μανδύα της ομάδας και τον φόρεσε για ζεστασιά, ο Χάρι έγραψε ένα σημείωμα στον Ρον, εξηγώντας του πού πήγε. Στη συνέχεια κατέβηκε από τη στριφογυριστή σκάλα στην αίθουσα αναψυχής, με το σύννεφο 2000 στον ώμο. Την ώρα που έφτανε στο μικρό άνοιγμα στον τοίχο κι ετοιμαζόταν να πει το σύνθημα για να παραμερίσει το πορτρέτο της παχύσαρκης κυρίας, άκουσε τρεχαλητό πίσω του. Γυρίσει και τι να δει! Ο Κόλιν, με μια φωτογραφική μηχανή περασμένη στο λαιμό του και κρατώντας σφιχτά κάτι στο χέρι, κατέβαινε τρέχοντας τη στριφογυριστή σκάλα.
"Άκουσα κάποιον να λέει το όνομά σου στη σκάλα, Χάρι! Δες τι έχω εδώ! Την εμφάνισα μόνος μου και ήθελα να σ' τη δείξω..."
Ο Χάρι κοίταξε σαστισμένος τη φωτογραφία που κόλλησε στη μύτη του ο Κόλιν.
Ένας κινούμενος ασπρόμαυρος Λόκχαρτ τραβούσε προς το μέρος του ένα μπράτσο, το οποίο ο Χάρι αναγνώρισε πως ήταν το δικό του. Διαπίστωσε επίσης με ευχαρίστηση ότι ο φωτογραφημένος εαυτός του αντιστεκόταν σθεναρά, αρνούμενος να συρθεί στη φωτογραφία. Με τα πολλά ο Λόκχαρτ, μιας κι απ' ότι φαίνεται δεν κατάφερνε να φέρει τον Χάρι στο κάδρο της φωτογραφίας, "κατέθεσε τα όπλα" κι έγειρε λαχανιασμένος στο περιθώριο.
"Θα την υπογράψεις;" ρώτησε ανυπόμονα ο Κόλιν.
"Όχι", είπε ανέκφραστα ο Χάρι, κοιτώντας ένα γύρω για να βεβαιωθεί ότι η αίθουσα αναψυχής ήταν έρημη. "Συγγνώμη, Κόλιν, βιάζομαι... Έχω προπόνηση".
Και πέρασε το μικρό άνοιγμα στον τοίχο.
"Έι! Περίμενε! Δεν έχω ξαναδεί αγώνα Κουίντιτς!" ακούστηκε η φωνή του Κόλιν. Και τον ακολούθησε περνώντας βιαστικά από το μικρό άνοιγμα.
"Θα βαρεθείς", τον προειδοποίησε ο Χάρι.
Αλλά ο Κόλιν τον αγνόησε. Το πρόσωπό του έλαμπε ήδη από ενθουσιασμό.
"Είσαι ο νεότερος παίκτης που είχε ποτέ το Γκρίφιντορ τα τελευταία εκατό χρόνια, έτσι δεν είναι, Χάρι; Έτσι δεν είναι;" έλεγε ο Κόλιν ακολουθώντας τον κατά πόδας. "Πρέπει να είσαι καταπληκτικός. Εγώ δεν έχω πετάξει ποτέ μου. Είναι εύκολο; Δικό σου είναι το σκουπόξυλο; αλήθεια είναι το καλύτερο που υπάρχει;"
Ο Χάρι δεν ήξερε πώς να τον ξεφορτωθεί. Ήταν σαν να είχε μια φλύαρη σκιά.
"Δεν μπορώ να καταλάβω πώς παίζεται το Κουίντιτς", συνέχισε λαχανιασμένος ο Κόλιν. "Είναι αλήθεια πως υπάρχουν τέσσερις μπάλες; Και πως οι δυο απ' αυτές πετάνε γύρω γύρω προσπαθώντας να ρίξουν τους παίκτες από τα σκουπόξυλά τους;"
"Ναι", είπε βαριά ο Χάρι και του εξήγησε βαριεστημένα τους δύσκολους κανόνες του Κουίντιτς. "Είναι οι μαύρες μπάλες. Κάθε ομάδα έχει εφτά παίκτες. Οι δύο από αυτούς λέγονται "χτυπητές" και προσπαθούν να απομακρύνουν τις μαύρες μπάλες με ρόπαλα. Ο Φρεντ και ο Τζορτζ Ουέσλι είναι οι χτυπητές του Γκρίφιντορ".
"Κι οι άλλες μπάλες τι κάνουν;" ρώτησε ο Κόλιν σκοντάφτοντας σε κάτι σκαλοπάτια, γιατί όλη την ώρα κοιτούσε σαν χαζός τον Χάρι.
"Η κόκκινη είναι αυτή που σκοράρει. Οι τρεις "κυνηγοί" κάθε ομάδας πετάνε την κόκκινη ο ένας στον άλλον και προσπαθούν να τη βάλουν στα γκολπόστ στην άκρη του γηπέδου. Τα γκολπόστ είναι τρεις ψηλοί στύλοι με στεφάνια στην κορυφή".
"Και η τέταρτη μπάλα..."
"Είναι η "χρυσή"", είπε ο Χάρι, "κι είναι πολύ μικρή και γρήγορη. Γι' αυτό είναι δύσκολο να την πιάσεις. Αυτή όμως είναι η δουλειά του "ανιχνευτή", διότι ένα ματς Κουίντιτς δεν τελειώνει αν δεν πιαστεί η χρυσή μπάλα. Κι ο ανιχνευτής που πιάνει τη χρυσή μπάλα, κερδίσει εκατόν πενήντα βαθμούς για την ομάδα του".
"Κι εσύ είσαι ο ανιχνευτής του Γκρίφιντορ, έτσι δεν είναι;" είπε με δέος ο Κόλιν.
"Ναι", είπε ο Χάρι καθώς έβγαιναν από το κάστρο και διέσχιζαν το στολισμένο με δροσοσταλίδες γρασίδι. "Υπάρχει επίσης και ο "φύλακας". Αυτός φυλάει τα γκολπόστ. Κι αυτό είναι όλο".
Αλλά ο Κόλιν δε σταμάτησε να ρωτάει τον Χάρι σε όλη τη διαδρομή ως το γήπεδο του Κουίντιτς. Ο Χάρι δεν απαλλάχτηκε από αυτόν παρά μόνον όταν έφτασε στα αποδυτήρια. Τότε ο Κόλιν του φώναξε με στριγκή φωνή: "Πάω να πιάσω μια καλή θέση, Χάρι! ", κι έτρεξε στις κερκίδες.
Η υπόλοιπη ομάδα του Γκρίφιντορ βρισκόταν ήδη στα αποδυτήρια. Ο Γούντ ήταν ο μόνος που δεν ήταν νυσταγμένος. Ο Φρεντ και ο Τζορτζ Ουέσλι κάθονταν -με πρησμένα μάτια και ανακατωμένα μαλλιά - δίπλα στην τεταρτοετή Αλίσια Σπίνετ, η οποία κουτούλαγε από τη νύστα.
Οι άλλες δύο κυνηγοί, η Κάτι Μπελ και η Αντζέλικα Τζόνσον, χασμουριόνταν καθισμένες δίπλα δίπλα απέναντί της.
"Ήρθες επιτέλους, Χάρι; Γιατί άργησες;" είπε κοφτά ο Γούντ. "Λοιπόν, θέλω να σας πω δυο λόγια πριν βγούμε στο γήπεδο, γιατί πέρασα όλο το καλοκαίρι φτιάχνοντας ένα καινούριο πρόγραμμα προπόνησης, το οποίο ειλικρινά νομίζω ότι θα μας δώσει το προβάδισμα..."
Ο Γούντ κρατούσε ένα μεγάλο σχεδιάγραμμα του γηπέδου του Κουίντιτς, πάνω στο οποίο είχε σχεδιάσει διάφορες γραμμές, βέλη και σταυρούς με διαφορετικά χρώματα μελανιού. Έβγαλε το ραβδί του, χτύπησε το σχεδιάγραμμα και τα τόξα άρχισαν να έρπουν σαν κάμπιες.
Ενώ ο Γούντ ανέλυε τη νέα τακτική του, ο Φρεντ Ουέσλι έγειρε το κεφάλι του στον ώμο της Αλίσια Σπίνετ και άρχισε να ροχαλίζει.
Ο Γούντ έκανε σχεδόν είκοσι λεπτά να αναλύσει το σχεδιάγραμμα. Και πάνω που όλοι νόμιζαν ότι όπου να 'ναι τελειώνει, βγάζει κι άλλο σχεδιάγραμμα κάτω από το πρώτο, κι ύστερα κι άλλο. Ο Χάρι βυθίστηκε σιγά σιγά σε λήθαργο καθώς ο Γούντ συνέχιζε τη διάλεξή του.
"Καταλάβατε, παιδιά;" ρώτησε στο τέλος ο Γούντ διακόπτοντας τον ύπνο του Χάρι, ο οποίος εκείνη τη στιγμή ονειρευόταν το πρωινό που θα έτρωγε αν δεν είχε προπόνηση. "Θέλετε να κάνετε ερωτήσεις;"
"Εγώ θέλω να σου κάνω μία, Όλιβερ", είπε ο Τζορτζ, ο οποίος είχε ξυπνήσει με ένα τίναγμα. "Γιατί δε μας τα έλεγες όλα αυτά χθες, που ήμασταν ξύπνιοι;"
Ο Γούντ κάθε άλλο παρά ευχαριστήθηκε από την ερώτησή του.
"Ακούστε καλά όλοι σας", είπε αγριοκοιτώντας τους. "Πέρσι έπρεπε να είχαμε πάρει το κύπελλο του Κουίντιτς. Ήμαστε αναμφισβήτητα η καλύτερη ομάδα. Αλλά δυστυχώς, εξαιτίας αντικειμενικών δυσχερειών..."
Ο Χάρι στριφογύρισε ενοχλημένος στη θέση του. Τον περασμένο χρόνο, στον τελικό του κυπέλλου, εκείνος ήταν αναίσθητος στο ιατρείο, με αποτέλεσμα το Γκρίφιντορ να παίξει με έναν παίκτη λιγότερο και να υποστεί τη βαρύτερη ήττα των τελευταίων τριακοσίων χρόνων.
Πέρασαν μερικές στιγμές μέχρι ο Γούντ να ανακτήσει την ψυχραιμία του. Ήταν φανερό πως δεν είχε χωνέψει ακόμα την τελευταία ήττα του.
"Φέτος, λοιπόν, θα προπονηθούμε σκληρότερα από ποτέ... Εντάξει, πάμε να εφαρμόσουμε τις νέες θεωρίες μας!" φώναξε.
Κι αδράχνοντας το σκουπόξυλό του, βγήκε από τα αποδυτήρια. Η ομάδα του τον ακολούθησε αγουροξυπνημένη και μουδιασμένη.
Είχαν μείνει τόση ώρα στα αποδυτήρια, που ο ήλιος είχε προβάλει για τα καλά στον ουρανό, παρόλο που πάνω στο χόρτο του γηπέδου σέρνονταν ακόμα κάποια απομεινάρια της ομίχλης. Καθώς ο Χάρι έμπαινε στο γήπεδο, είδε στις κερκίδες τον Ρον και την Ερμιόνη.
"Δεν τελειώσατε ακόμη;" φώναξε δύσπιστα ο Ρον.
"Δεν αρχίσαμε, θες να πεις", απάντησε ο Χάρι κοιτώντας με ζήλια το ψωμί και τη μαρμελάδα που είχαν φέρει οι φίλοι του από την τραπεζαρία. "Ο Γούντ μας μάθαινε καινούριες κινήσεις".
Καβάλησε το σκουπόξυλό του, κλότσησε το έδαφος και ανυψώθηκε στον αέρα. Ο δροσερός, πρωινός αέρας μαστίγωσε το πρόσωπό του ξυπνώντας τον πολύ πιο αποτελεσματικά απ' ότι η ατελείωτη διάλεξη του Γούντ.
Ένιωσε υπέροχα που ξαναβρισκόταν στο γήπεδο του Κουίντιτς. Διέγραψε ολοταχώς έναν κύκλο γύρω από το γήπεδο, συναγωνιζόμενος τον Φρεντ και τον Τζορτζ.
"Τι είναι αυτό το κλικ κλικ που ακούγεται;" φώναξε ο Φρεντ καθώς έπαιρναν με ταχύτητα μια στροφή.
Ο Χάρι κοίταξε στις εξέδρες. Ο Κόλιν καθόταν στις πάνω πάνω σειρές και τραβούσε τη μια φωτογραφία πίσω από την άλλη. Ο θόρυβος του κλείστρου της μηχανής του πολλαπλασιαζόταν μέσα στο άδειο γήπεδο, εξαιτίας του ήχου.
"Κοίτα προς τα εδώ, Χάρι! Προς τα δω!" τσίριζε δυνατά ο Κόλιν.
"Ποιος είναι αυτός;" ρώτησε ο Φρεντ.
"Δεν έχω ιδέα", απάντησε ψέματα ο Χάρι. Και αναπτύσσοντας ταχύτητα, απομακρύνθηκε όσο πιο γρήγορα μπορούσε από τον Κόλιν.
"Τι συμβαίνει;" είπε συνοφρυωμένος ο Γούντ, ο οποίος τους πλεύρισε σκίζοντας τους αιθέρες. "Γιατί τραβάει φωτογραφίες το πρωτάκι; Δε μου αρέσει αυτό. Μπορεί να είναι κατάσκοπος του Σλίθεριν και να συγκεντρώνει πληροφορίες για το νέο πρόγραμμα προπόνησης".
"Είναι μαθητής του Γκρίφιντορ", είπε βιαστικά ο Χάρι.
"Και το Σλίθεριν δε χρειάζεται κατάσκοπο, Όλιβερ", είπε ο Τζορτζ και του έδειξε προς τα κάτω.
"Τι σε κάνει να το λες αυτό;" ρώτησε απότομα ο Γούντ.
"Γιατί είναι εδώ αυτοί οι ίδιοι", του είπε ο Τζορτζ. Αρκετά άτομα με πράσινους μανδύες βάδιζαν στο χόρτο κρατώντας τα σκουπόξυλά τους.
"Δεν το πιστεύω!" μούγκρισε εξοργισμένος ο Γούντ. "Αφού έχω κλείσει για σήμερα το γήπεδο! Τώρα θα δούνε!"
Ο Γούντ έφυγε σαν βολίδα για το έδαφος και, νευριασμένος καθώς ήταν, προσγειώθηκε μάλλον ανώμαλα. Κατέβηκε από το σκουπόξυλο τρικλίζοντας ελαφρά. Ο Χάρι, ο Φρεντ και ο Τζορτζ τον ακολούθησαν.
"Φλιντ!" κραύγασε ο Γούντ στον αρχηγό του Σλίθεριν. "Τώρα έχουμε εμείς προπόνηση! Γι' αυτό ξυπνήσαμε πρωί πρωί! Αδειάστε μας τη γωνιά!"
Ο Μάρκους Φλιντ ήταν ακόμα πιο σωματώδης από τον Γούντ. Απάντησε, με κατεργάρικο ύφος: "Έχει χώρο για όλους μας, Γούντ".
Η Αντζέλικα, η Αλίσια και η Κάτι πλησίασαν κι αυτές. Η ομάδα του Σλίθεριν δεν είχε κορίτσια κι έτσι οι τρεις τους ήταν οι μοναδικές εκπρόσωποι του γυναικείου φύλου.
"Ναι αλλά το γήπεδο είναι κλεισμένο!" είπε ο Γούντ, εκτοξεύοντας σάλια από το κακό του. "Κλεισμένο!"
"Ναι", είπε ο Φλιντ, "αλλά εγώ έχω ειδική άδεια υπογεγραμμένη από τον καθηγητή Σνέιπ". Και άρχισε να διαβάζει από ένα χαρτί: "Εγώ, ο καθηγητής Σέβερους Σνέιπ, δίδω στην ομάδα του Σλίθεριν την άδεια να προπονηθεί σήμερα στο γήπεδο του Κουίντιτς για να δοκιμάσει τον καινούριο ανιχνευτή της".
"Πήρατε καινούριο ανιχνευτή;" ρώτησε με ενδιαφέρον ο Γούντ. "Πού 'ν 'τος;"
Πίσω από τους έξι μεγαλόσωμους παίκτες ξεπρόβαλε ο έβδομος, ένα πιο μικρόσωμο αγόρι, με ένα ειρωνικό χαμόγελο αποτυπωμένο στο χλομό, μακρόστενο πρόσωπό του. Ήταν ο Ντράκο Μαλφόι.
"Εσύ δεν είσαι ο γιος του Λούσιους Μαλφόι;" ρώτησε ο Φρεντ κοιτώντας με αντιπάθεια τον Μαλφόι.
"Μια κι ανέφερες τον πατέρα του Ντράκο", είπε ο Φλιντ καθώς τα χαμόγελα των παικτών του Σλίθεριν γίνονταν ακόμα πιο πλατιά, "ευκαιρία να σου δείξω τη γενναιόδωρη προσφορά του στην ομάδα".
Σήκωσαν και οι επτά τα σκουπόξυλά τους. Επρόκειτο για επτά καλογυαλισμένα, ολοκαίνουρια σκουπόξυλά που έφεραν επάνω τους τη φίρμα "σύννεφο 2001" τυπωμένη με χρυσά γράμματα. Και τα επτά λαμποκοπούσαν κάτω από τον ήλιο, μπροστά στα μάτια των παικτών του Γκρίφιντορ.
"Είναι το τελευταίο μοντέλο. Κυκλοφόρησε πριν από ένα μόλις μήνα", είπε ξέγνοιαστα ο Φλιντ, τινάζοντας έναν κόκκο σκόνης από το δικό του. "Πιστεύω ότι είναι κατά πολύ ανώτερο του προηγούμενου μοντέλου, του 2000. Όσο για τις παλιές σαρώστρες", συνέχισε ο Φλιντ χαμογελώντας μοχθηρά προς την κατεύθυνση του Φρεντ και του Τζορτζ, των οποίων τα σκουπόξυλά ήταν ένα πολύ παλιό μοντέλο σαρώστρα 5, "κρατήστε τες για να σκουπίσετε την τάξη".