3// 3//

Χρειάστηκα αρκετή ώρα για να καταλάβω από πού ερχόταν. It took me a long time to figure out where it was coming from. Ο μικρός πρίγκιπας, που μου έκανε πλήθος ερωτήσεων, δεν φαινόταν να ακούει ποτέ τις δικές μου. The little prince, who asked me many questions, never seemed to hear mine. Από λέξεις μόνο που έλεγε τυχαία μού φανερώθηκαν όλα. Everything was revealed to me just by words he accidentally said. Έτσι, μόλις είδε για πρώτη φορά το αεροπλάνο μου (δεν πρόκειται να σχεδιάσω το αεροπλάνο μου, είναι ένα σχέδιο αρκετά περίπλοκο για μένα), με ρώτησε: «Τι είναι αυτό εδώ το πράγμα;» «Δεν είναι πράγμα. So as soon as he saw my plane for the first time (I am not going to draw my plane, it is a rather complicated design for me), he asked me: "What is this thing here?" "It's not a thing. Πετάει. Fly. Είναι ένα αεροπλάνο. It's a plane. Είναι το δικό μου αεροπλάνο». Κι ήμουν περήφανος που μάθαινα πως πετάω. And I was proud to learn that I fly. Τότε φώναξε: «Πώς! Then he shouted: “How! Εσύ έπεσες από τον ουρανό;» «Ναι», απάντησα με μετριοφροσύνη. Did you fall from the sky?' "Yes," I replied modestly. «Α! Πολύ αστείο…» Και ο μικρός πρίγκιπας ξέσπασε σ' ένα ξεκαρδιστικό γέλιο που με ενόχλησε πολύ. Very funny…” And the little prince burst into a hilarious laugh that annoyed me a lot. Επιθυμώ να παίρνουν στα σοβαρά τις ατυχίες μου οι υπόλοιποι. I want others to take my misfortunes seriously. Μετά πρόσθεσε: «Κι εσύ λοιπόν έρχεσαι από τον ουρανό! Then he added: "So you also come from heaven! Από ποιον πλανήτη είσαι;» Αμέσως είδα κάτι να φωτίζει το μυστήριο της παρουσίας του και ρώτησα απότομα: «Έρχεσαι λοιπόν από έναν άλλο πλανήτη;» Μα, δεν μου απάντησε καθόλου. What planet are you from? " Immediately I saw something illuminating the mystery of his presence and I asked abruptly: "So you come from another planet?" But he did not answer me at all. Κουνούσε το κεφάλι απαλά κοιτάζοντας το αεροπλάνο μου: «Είναι αλήθεια πως, πάνω σ' αυτό, δεν μπορείς να έρχεσαι κι από πολύ μακριά…» Και βυθίστηκε σε μια ονειροπόληση που κράτησε αρκετά. He shook his head gently looking at my plane: "It is true that, on this, you can not come from far away…" And he sank into a daydream that lasted long enough. Ύστερα, βγάζοντας το αρνάκι μου από την τσέπη του, αφοσιώθηκε στον στοχασμό του θησαυρού του. Then, taking my little lamb from his pocket, he devoted himself to the contemplation of his treasure. Χ 3 15 Φαντάζεστε πόσο μου είχαν εξάψει την περιέργεια εκείνα τα μισόλογα περί «άλλων πλανητών». X 3 15 Can you imagine how excited I was by those half-truths about "other planets". Γι' αυτό επιχείρησα να μάθω περισσότερα: «Από πού έρχεσαι μικρό ανθρωπάκι; Πού βρίσκεται αυτό που ονομάζεις σπίτι σου; Πού θα πας το αρνάκι μου;» Μετά από λίγη ώρα περισυλλογής, μου απάντησε: «Αυτό που είναι καλό με το κουτί που μου έδωσες είναι ότι τη νύχτα θα του χρησιμεύσει ως σπίτι». So I tried to find out more: “Where do you come from little man? Where is what you call home? Where will you take my little lamb?' After some time of reflection, he replied, "The good thing about the box you gave me is that at night it will serve as a home for him." «Φυσικά. Κι αν είσαι ευγενικός, θα σου δώσω επίσης ένα σκοινί για να το δένεις κατά τη διάρκεια της ημέρας. And if you are polite, I will also give you a rope to tie during the day. Και ένα πασσαλάκι». And a stake." Η πρόταση φάνηκε να σοκάρει τον μικρό πρίγκιπα: «Να το δένω; Τι παράξενη ιδέα!» «Μα αν δεν το δένεις, θα πηγαίνει από δω κι από κει και θα το χάσεις…» Κι ο φίλος μου ξέσπασε πάλι σε γέλια: «Μα πού πιστεύεις ότι θα πάει;» «Οπουδήποτε. The sentence seemed to shock the little prince: "Shall I tie it? What a strange idea! " "But if you do not tie it, it will go here and there and you will lose it…" And my friend burst out laughing again: "But where do you think it will go?" "Anywhere. Ευθεία μπροστά του…» Τότε ο μικρός πρίγκιπας παρατήρησε σοβαρά: «Δεν πειράζει, το σπίτι μου είναι τόσο μικρό!» Και, με μια μικρή δόση μελαγχολίας, ίσως, πρόσθεσε: «Ευθεία μπροστά, δεν μπορείς να πας και πολύ μακριά…» Straight in front of him… "Then the little prince remarked seriously:" It does not matter, my house is so small! " And, with a little bit of melancholy, maybe, he added: "Straight ahead, you can't go too far…"