14//

Οπέμπτος πλανήτης ήταν πολύ παράξενος. Ήταν ο μικρότερος απ' όλους. Είχε ακριβώς τόσο χώρο για να φιλοξενεί έναν φανοστάτη κι έναν άνθρωπο που άναβε κι έσβηνε το φανάρι. It had just enough space to accommodate a lamppost and a man who turned the lantern on and off. Ο μικρός πρίγκιπας δεν μπορούσε να εξηγήσει σε τι θα μπορούσε να εξυπηρετήσει, κάπου πάνω στον ουρανό, σ' έναν πλανήτη χωρίς σπίτια, χωρίς πληθυσμό, ένα φανάρι και ένας άνθρωπος που το άναβε και το έσβηνε. The little prince could not explain what he could serve, somewhere in heaven, on a planet without houses, without population, a lantern and a man who turned it on and off. Αλλά είπε στον εαυτό του: «Ίσως να είναι παράλογος αυτός ο άνθρωπος. But he said to himself, “Perhaps this man is unreasonable. Όμως είναι λιγότερο παράλογος από τον βασιλιά, τον ματαιόδοξο, τον επιχειρηματία και τον μέθυσο. But he is less irrational than the king, the vanity, the businessman and the drunkard. Τουλάχιστον η δουλειά του έχει κάποιο νόημα. At least his work makes sense. Όταν ανάβει το φανάρι του, είναι σαν να γεννιέται ακόμη ένα αστέρι ή ένα λουλούδι. Όταν σβήνει το φανάρι του, είναι σαν να αποκοιμιέται το λουλούδι ή το αστέρι. Είναι μια πολύ ωραία δουλειά. Είναι πραγματικά χρήσιμη, αφού είναι ωραία». It's really useful because it's nice." Όταν πλησίασε τον πλανήτη, χαιρέτισε με σεβασμό τον άνθρωπο που άναβε κι έσβηνε το φανάρι. When he approached the planet, he respectfully greeted the man who turned the light on and off. «Καλημέρα. Γιατί έσβησες το φανάρι σου;» «Αυτή είναι η διαταγή» απάντησε ο άνθρωπος που άναβε κι έσβηνε το φανάρι. Why did you turn off your lantern? " "This is the order," replied the man who turned the light on and off. «Καλημέρα». «Ποια είναι η διαταγή;» «Να σβήνω το φανάρι μου. Καληνύχτα». Και το άναψε ξανά. «Μα γιατί το άναψες πάλι;» «Αυτή είναι η διαταγή» απάντησε ο άνθρωπος που άναβε κι έσβηνε το φανάρι. "But why did you turn it on again?" "This is the order," replied the man who turned the light on and off. «Δεν καταλαβαίνω» είπε ο μικρός πρίγκιπας. «Δεν υπάρχει κάτι να καταλάβεις» είπε ο άνθρωπος που άναβε κι έσβηνε το φανάρι. "There is nothing to understand," said the man who turned the light on and off. «Η διαταγή είναι διαταγή. Καλημέρα». Ο 14 50 Κι έσβησε το φανάρι του. Έπειτα σκούπισε το μέτωπό του μ' ένα κόκκινο καρό μαντίλι. «Εδώ κάνω μια απαίσια δουλειά. Κάποτε είχε νόημα. It once made sense. Έσβηνα το πρωί κι άναβα το βράδυ. Είχα την υπόλοιπη μέρα να ξεκουράζομαι και την υπόλοιπη νύχτα για να κοιμάμαι…» «Κι από εκείνη την εποχή η διαταγή άλλαξε;» «Η διαταγή δεν άλλαξε» είπε ο άνθρωπος που άναβε κι έσβηνε το φανάρι. I had the rest of the day to rest and the rest of the night to sleep… "And since then has the order changed?" "The order has not changed," said the man who turned the light on and off. «Κι αυτό είναι το δράμα μου! Ο πλανήτης χρόνο με το χρόνο γυρίζει γρηγορότερα και η διαταγή δεν έχει αλλάξει!» «Λοιπόν;» είπε ο μικρός πρίγκιπας. The planet is turning faster year by year and the order has not changed! " "Well;" said the little prince. «Τώρα λοιπόν που γυρίζει μια φορά το λεπτό, δεν έχω πάνω από ένα δευτερόλεπτο για να ξεκουραστώ. “So now that it turns once a minute, I don't have more than a second to rest. Ανάβω και σβήνω μια φορά ανά λεπτό!» «Αυτό είναι αστείο! I turn it on and off once a minute! " "That's funny! Οι ημέρες στον τόπο σου διαρκούν ένα λεπτό!» «Δεν είναι καθόλου αστείο» είπε ο άνθρωπος που άναβε κι έσβηνε το φανάρι. The days in your place last a minute!” "It's not funny at all," said the man turning the lantern on and off. «Πέρασε κιόλας ένας μήνας από τότε που αρχίσαμε να συζητάμε». "It's been a month since we started talking." «Ένας μήνας;» «Ναι. Τριάντα λεπτά. Τριάντα μέρες! Καληνύχτα». Και άναψε πάλι το φανάρι του. Ο μικρός πρίγκιπας τον κοίταξε και συμπάθησε αυτόν τον άνθρωπο που άναβε κι έσβηνε το φανάρι του, ο οποίος υπάκουγε τόσο πιστά στη διαταγή. The little prince looked at him and liked this man who turned on and off his lantern, who obeyed the order so faithfully. Θυμήθηκε τα ηλιοβασιλέματα που αναζητούσε και ο ίδιος μετακινώντας την καρέκλα του. Ήθελε να βοηθήσει τον φίλο του: «Ξέρω έναν τρόπο για να ξεκουράζεσαι όποτε το θελήσεις…» «Πάντοτε το θέλω» απάντησε ο άνθρωπος που άναβε κι έσβηνε το φανάρι. He wanted to help his friend: "I know a way to rest whenever you want…" "I always want it" replied the man who turned the light on and off. 51 Γιατί δεν αποκλείεται να είναι κανείς ταυτόχρονα και πιστός και τεμπέλης. 51 Because it is not excluded to be both faithful and lazy at the same time. Ο μικρός πρίγκιπας συνέχισε: «Ο πλανήτης σου είναι τόσο μικρός που μπορείς να κάνεις τον γύρο του με τρείς δρασκελιές. Δεν έχεις παρά να περπατάς αργά αργά για να μένεις πάντα στην πλευρά με τον ήλιο. All you have to do is walk slowly to always stay on the side of the sun. Όταν θελήσεις να ξεκουραστείς, θα περπατάς… και η μέρα θα διαρκεί όσο θέλεις εσύ». When you want to rest, you will walk... and the day will last as long as you want." «Αυτό δεν με βοηθάει και πολύ» είπε ο άνθρωπος που άναβε κι έσβηνε το φανάρι. "This does not help me much," said the man who turned the light on and off. «Αυτό που μου αρέσει στη ζωή είναι να κοιμάμαι». "What I like in life is to sleep." «Είσαι άτυχος» είπε ο μικρός πρίγκιπας. «Είμαι άτυχος» είπε ο άνθρωπος που άναβε κι έσβηνε το φανάρι. «Καλημέρα». Κι έσβησε το φανάρι του. «Αυτόν εδώ», σκέφτηκε ο μικρός πρίγκιπας συνεχίζοντας το ταξίδι του, «αυτόν εδώ θα τον περιφρονούσαν όλοι οι άλλοι, ο βασιλιάς, ο ματαιόδοξος, ο μέθυσος, ο επιχειρηματίας. "He here," thought the little prince, continuing his journey, "he here would be despised by all others, the king, the vanity, the drunkard, the businessman." Ωστόσο είναι ο μόνος που δεν μου φαίνεται γελοίος. Ίσως επειδή ασχολείται και με άλλα πράγματα πέρα από τον εαυτό του». Maybe because he deals with other things besides himself." Αναστέναξε λυπημένος και σκέφτηκε ακόμη: “Αυτός εδώ είναι ο μόνος που θα μπορούσε να τον κάνω φίλο μου. He sighed sadly and still thought: “This is the only one I could make my friend. Μα ο πλανήτης του είναι πράγματι τόσο μικρός. Δεν υπάρχει χώρος για δυο…” Αυτό που ο μικρός πρίγκιπας δεν τολμούσε να ομολογήσει είναι ότι στεναχωριόταν που άφηνε αυτόν τον ευλογημένο πλανήτη, κυρίως για τα χίλια τετρακόσια σαράντα ηλιοβασιλέματα το εικοσιτετράωρο! There's no room for two…” What the little prince didn't dare admit was that he was sad to leave this blessed planet, especially for the fourteen hundred and forty sunsets around the clock!