13//

Οτέταρτος πλανήτης ήταν αυτός του επιχειρηματία. The fourth planet was that of the businessman. Αυτός ο άνθρωπος ήταν τόσο πολύ απασχολημένος που δεν σήκωσε καθόλου το κεφάλι του κατά την άφιξη του μικρού πρίγκιπα. «Καλημέρα» του είπε. «Το τσιγάρο σας έσβησε». «Τρία και δυο κάνουν πέντε. "Three and two make five. Πέντε και επτά κάνουν δώδεκα. Δώδεκα και τρία κάνουν δεκαπέντε. Καλημέρα. Δεκαπέντε και επτά κάνουν είκοσι δυο. Είκοσι δυο και έξι κάνουν είκοσι οκτώ. Καθόλου χρόνος για να το ξανανάψω. No time to turn it on again. Είκοσι έξι και πέντε κάνουν τριάντα ένα. Ουφ! Μας κάνει λοιπόν πεντακόσια ένα εκατομμύρια, εξακόσιες είκοσι δυο χιλιάδες, επτακόσια τριάντα ένα». So that makes us five hundred and one million, six hundred and twenty two thousand, seven hundred and thirty one." «Πεντακόσια εκατομμύρια από ποιο πράγμα;» «Ε; Ακόμη εδώ είσαι; Πεντακόσια εκατομμύρια από… δεν ξέρω πια… Έχω απίστευτα αρκετή δουλειά! "Five hundred million of what?" “Huh? Are you still here? Five hundred million from… I don't know anymore… I'm incredibly busy! Είμαι σοβαρός, εγώ, δεν διασκεδάζω με σαχλαμάρες! Δυο και πέντε κάνουν επτά…» «Πεντακόσια εκατομμύρια από ποιο πράγμα» επανέλαβε ο μικρός πρίγκιπας ο οποίος ποτέ δεν ξεχνούσε μια ερώτηση, από τη στιγμή που την έκανε. Two and five make seven…” “Five hundred million of what,” repeated the little prince who never forgot a question once he asked it. Ο 13 45 Ο επιχειρηματίας σήκωσε το κεφάλι: «Εδώ και πενήντα τέσσερα χρόνια που κατοικώ σ' αυτόν τον πλανήτη, δεν μ' έχουν ενοχλήσει παρά μόνο τρεις φορές. 13 45 The businessman raised his head: "For the fifty-four years that I have lived on this planet, I have only been bothered three times. Η πρώτη φορά ήταν πριν από είκοσι δυο χρόνια, όταν έπεσε ένα σκαθάρι, ένας Θεός ξέρει από πού. Έκανε τέτοιο φοβερό θόρυβο που έκανα τέσσερα λάθη σε μια πρόσθεση. He made such a terrible noise that I made four mistakes in one addition. Η δεύτερη φορά ήταν πριν από έντεκα χρόνια, από μια κρίση ρευματισμών. Είμαι σοβαρός, εγώ. Η τρίτη φορά… μόλις τώρα! Έλεγα λοιπόν πεντακόσια ένα εκατομμύρια…» «Εκατομμύρια από ποιο πράγμα;» Ο επιχειρηματίας κατάλαβε πως δεν είχε καμία ελπίδα να ησυχάσει: «Εκατομμύρια από αυτά τα μικρά πραγματάκια που βλέπουμε μερικές φορές στον ουρανό». So I was saying five hundred and one million… "" Millions from what thing? " The businessman realized that he had no hope of calming down: "Millions of these little things we sometimes see in the sky." «Από μύγες;» «Μα, όχι. Από αυτά τα μικρά πραγματάκια που λάμπουν». «Από μέλισσες;» «Μα, όχι. "From bees?" "But no. Από αυτά τα μικρά χρυσαφένια πραγματάκια που κάνουν τους αργόσχολους να ονειροπολούν. Αλλά είμαι σοβαρός εγώ! Δεν έχω χρόνο για ονειροπόληση». «Α, από αστέρια!» «Ακριβώς. Από αστέρια». «Και τι τα κάνεις αυτά τα πεντακόσια εκατομμύρια αστέρια;» «Πεντακόσια ένα εκατομμύρια, εξακόσιες είκοσι δυο χιλιάδες, εφτακόσια τριάντα ένα. "And what do you do with these five hundred million stars?" "Five hundred and one million, six hundred and twenty-two thousand, seven hundred and thirty-one. Είμαι σοβαρός, εγώ, είμαι ακριβής». «Και τι τα κάνεις όλα αυτά τα αστέρια;» «Τι τα κάνω;» «Ναι». "And what are you doing with all these stars?" "What am I doing?" "Yes". «Τίποτα. "Nothing. Τα έχω στην κατοχή μου». I have them in my possession." «Έχεις στην κατοχή σου τα αστέρια;» «Ναι». 46 «Μα γνώρισα ήδη έναν βασιλιά που…» «Οι βασιλιάδες δεν κατέχουν τίποτα. Απλώς βασιλεύουν. Αυτό είναι πολύ διαφορετικό». This is very different." «Και σε τι χρησιμεύει να έχεις στην κατοχή σου τα αστέρια;» «Μου χρησιμεύει στο να είμαι πλούσιος». "And what good is it to have the stars in your possession?" "It helps me to be rich." «Και σε τι χρησιμεύει να είσαι πλούσιος;» «Στο να αγοράζω άλλα αστέρια, αν ανακαλυφθεί κάποιο». "And what good is it to be rich?" "On buying other stars if any are discovered." «Αυτός εδώ», σκέφτηκε ο μικρός πρίγκιπας, μου θυμίζει κάπως τη λογική του μέθυσου. "This one," thought the little prince, "reminds me somewhat of the logic of a drunkard." Ωστόσο έθεσε μερικές ακόμη ερωτήσεις: «Πώς μπορεί να κατέχει κάποιος τα αστέρια;» «Σε ποιον ανήκουν;» απάντησε νευριασμένος ο επιχειρηματίας. However, he asked a few more questions: "How can one hold the stars?" "Who do they belong to?" replied the angry businessman. «Δεν ξέρω. "I do not know. Σε κανέναν». To nobody". «Άρα είναι δικά μου καθώς εγώ το σκέφτηκα πρώτος». "So they're mine as I thought of them first." «Αρκεί αυτό;» «Ασφαλώς. "Is that enough?" "Certainly. Όταν βρίσκεις ένα διαμάντι που δεν είναι κανενός, είναι δικό σου. Όταν βρίσκεις ένα νησί που δεν είναι κανενός, είναι δικό σου. Όταν έχεις πρώτος μια ιδέα, την κατοχυρώνεις: είναι δική σου. Κι εγώ κατέχω τα αστέρια, αφού ποτέ κανένας πριν από μένα δεν σκέφτηκε να τα αποκτήσει». «Αυτό είναι αλήθεια» είπε ο μικρός πρίγκιπας. «Και τι τα κάνεις;» «Τα διαχειρίζομαι. "And what are you doing?" "I manage them. Τα μετρώ και τα ξαναμετρώ» είπε ο επιχειρηματίας. «Είναι δύσκολο. Μα, είμαι ένας σοβαρός άνθρωπος!» Ο μικρός πρίγκιπας δεν είχε ικανοποιηθεί ακόμη. But I'm a serious man!” The little prince was not yet satisfied. «Εγώ, αν έχω στην κατοχή μου ένα μαντίλι, μπορώ να το τυλίξω στον λαιμό μου και να το πάρω μαζί μου. "I, if I have a scarf, can wrap it around my neck and take it with me. Εγώ, αν έχω στην κατοχή μου ένα λουλούδι, μπορώ να το κόψω και να το πάρω μαζί μου. I, if I have a flower in my possession, can cut it and take it with me. Μα εσύ δεν μπορείς να κόψεις τα αστέρια!» «Όχι, όμως μπορώ να τα καταθέσω στην τράπεζα». But you can't cut the stars!” "No, but I can deposit them in the bank." 47 «Τι σημαίνει αυτό;» «Σημαίνει πως γράφω σ' ένα μικρό χαρτάκι τον αριθμό των αστεριών μου. 47 "What does this mean?" "It means that I write the number of my stars on a small piece of paper. Κι έπειτα το κλειδώνω μέσα σ' ένα συρτάρι». «Κι αυτό είναι όλο;» «Αυτό αρκεί». "And that's all?" "This is enough". Είναι διασκεδαστικό, σκέφτηκε ο μικρός πρίγκιπας. It's fun, the little prince thought. Και κάπως λυρικό. And somewhat lyrical. Μα δεν είναι καθόλου σοβαρό. But it's not serious at all. Ο μικρός πρίγκιπας είχε αρκετά διαφορετικές ιδέες από τις ιδέες των ενηλίκων σχετικά με τα σοβαρά πράγματα. The little prince had ideas quite different from the ideas of adults about serious things. «Εγώ», είπε ακόμη, «έχω στην κατοχή μου ένα λουλούδι που το ποτίζω καθημερινά. "I," he added, "have a flower in my possession that I water every day. Έχω στην κατοχή μου τρία ηφαίστεια που τα καθαρίζω κάθε εβδομάδα. Γιατί καθαρίζω και το ανενεργό. Ποτέ δεν ξέρεις. Είναι χρήσιμο για τα ηφαίστειά μου και είναι εξίσου χρήσιμο για το λουλούδι μου, που τα κατέχω. It is useful for my volcanoes and it is equally useful for my flower, which I own. Μα, εσύ δεν είσαι χρήσιμος στ' αστέρια…» Ο επιχειρηματίας άνοιξε το στόμα αλλά δεν βρήκε τίποτα να απαντήσει κι ο μικρός πρίγκιπας έφυγε. But, you are of no use to the stars…” The businessman opened his mouth but found nothing to answer and the little prince left. Οι ενήλικες είναι πράγματι ασυνήθιστοι, σκέφτηκε κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του. Adults are really unusual, he thought during his trip.