×

我们使用cookies帮助改善LingQ。通过浏览本网站,表示你同意我们的 cookie 政策.


image

Παπαντωνίου, Ζ. - Τα Ψηλά Βουνά (1918), 20. Τα παιδιά φτιάχνουν δρόμους

20. Τα παιδιά φτιάχνουν δρόμους

Ο δρόμος δε γίνεται μόνο για λίγους ανθρώπους. Τον φτιάχνουν λίγοι και τον χαίρονται όλοι.

Ο δρόμος είναι για όλο τον κόσμο. Είναι για τον πλούσιο και τον φτωχό, για τον άρχοντα και τον ζητιάνο.

Με τον δρόμο ένα βουνό ανταμώνει με το άλλο βουνό, μια πολιτεία δίνει το χέρι στην άλλη.

Είναι δρόμοι στρωτοί, πλατιοί και ίσιοι σαν τους δρόμους της πόλης. Είναι δρόμοι στενοί και δύσκολοι, που ανεβαίνουν τους γκρεμούς, περνούν τις ρεματιές κι έρχονται στους δροσερούς λόγγους.

Ένας τέτοιος δρόμος τούς έφερε εδώ, στα ψηλά βουνά! Από τότε κατάλαβαν τα παιδιά τι μεγάλο καλό είναι ο δρόμος.

Και τώρα, που εργάζονται να φτιάξουν κι αυτά κανένα δρόμο, δε βλέπουν την ώρα πότε να τελειώσει και να τον δουν.

Βέβαια δεν είναι δρόμος αυτό που θα κάνουν, είναι μικρά μονοπάτια. Μα για την κοινότητά τους αυτά χρειάζονται. Δεν είναι τάχα και κείνα ένα έργο; Δε θα περάσουν κι άλλοι άνθρωποι από ‘κεί;

Λογάριασαν πρώτα πως τους χρειάζεται ένα μονοπάτι να πηγαίνουν στους βλάχους. Αυτό είναι ο σπουδαιότερος δρόμος τους, γιατί από τους βλάχους προπάντων τρέφονται. Ένα άλλο μονοπάτι πρέπει να πηγαίνει στους λοτόμους κι ένα άλλο να τους βγάζει στον δρόμο του Μικρού Χωριού.

Αν καταφέρουν αυτά τα τρία μονοπάτια, θα έχουν συγκοινωνία. Πόσες δυσκολίες βρήκαν! Χρειάστηκε να παλέψουν με τη γη σε πολλές μεριές· εκεί που ήθελαν να περάσουν τον δρόμο, έβγαιναν εμπρός οι ρίζες που πετούν μακριά μερικά δέντρα.

Τις ρίζες αυτές, που ήταν χοντρές και δυνατές, προσπαθούσαν να τις κόψουν για να μη σκοντάφτουν τη νύχτα. Χρειάστηκαν πριόνι, τσεκούρι και πολύ κόπο.

Αλλού απάντησαν μια μεγάλη κατηφοριά, από κείνες που φτιάχνουν τα νερά της βροχής.

Το μονοπάτι έπρεπε να περάσει από ‘κεί. Μα μόλις το έφτιαξαν και πάτησαν απάνω, σωριάστηκε το χώμα. Πώς να το κάνουν στερεό;

Σκέφτηκαν να στερεώσουν το μονοπάτι μ' έναν μικρό τοίχο από κάτω. Για να χτίσουν όμως αυτό τον τοίχο, χρειάστηκαν πολλά πράματα που δεν τα είχαν φανταστεί: πρώτα πρώτα μια βαριά για να κόβουν τις πέτρες. Δεν την είχαν κι έστειλαν πάλι στον προεστό του Μικρού Χωριού, παρακαλώντας να τους δώσει κι αυτή.

—Θα κάμετε και ξερολιθιά; ρώτησε ο προεστός. Χαρά στην επιμονή σας, παιδιά μου!

Με την επιμονή τους έγινε και ο τοίχος και τα δυο μονοπάτια.

Κοντά σ' αυτά έκαμαν και λίγη δουλειά μέσα στην κοινότητα. Όλη την πλατεία, που ήταν στρωμένη από τα ξερά πευκόφυλλα, την καθάρισαν απ' αυτά. Πρώτα για να περπατούν εύκολα κι έπειτα για να αποφύγουν τον κίνδυνο της φωτιάς· γιατί οι ξερές βελόνες των πεύκων και πολύ γλιστερές είναι και πολύ εύκολα παίρνουν φωτιά.

Έκαμαν ακόμα ένα πεζούλι γύρω στα πεύκα της τραπεζαρίας, για να τρώνε αναπαυτικά.

Διόρθωσαν και το μονοπάτι που πάει στη βρύση. Στο τέλος, έριξαν μια ματιά στα έργα τους και τα καμάρωσαν. «Είμαστε οι πρώτοι», συλλογίστηκαν, «που κάνουμε ‘δώ απάνω συγκοινωνία».

Μα ήταν αλήθεια οι πρώτοι; Όχι. Πολύ πρωτύτερα απ' αυτούς τα γίδια είχαν ανοίξει μονοπάτια στο μέρος εκείνο για να πηγαίνουν όλα μαζί. Τα γιδόστρατα, που έβλεπαν παντού, ήταν δρόμοι κοινοτικοί, καμωμένοι από το κοπάδι για να ευκολύνεται στη βοσκή.


20. Τα παιδιά φτιάχνουν δρόμους 20. Kinder machen Straßen 20. Children make roads 20. Los niños hacen caminos 20. کودکان جاده می سازند 20. Les enfants construisent des routes 20. Dzieci robią drogi 20. As crianças fazem estradas 20. Дети делают дороги 20.儿童造路

Ο δρόμος δε γίνεται μόνο για λίγους ανθρώπους. Τον φτιάχνουν λίγοι και τον χαίρονται όλοι.

Ο δρόμος είναι για όλο τον κόσμο. La route est pour le monde entier. Είναι για τον πλούσιο και τον φτωχό, για τον άρχοντα και τον ζητιάνο.

Με τον δρόμο ένα βουνό ανταμώνει με το άλλο βουνό, μια πολιτεία δίνει το χέρι στην άλλη.

Είναι δρόμοι στρωτοί, πλατιοί και ίσιοι σαν τους δρόμους της πόλης. Είναι δρόμοι στενοί και δύσκολοι, που ανεβαίνουν τους γκρεμούς, περνούν τις ρεματιές κι έρχονται στους δροσερούς λόγγους.

Ένας τέτοιος δρόμος τούς έφερε εδώ, στα ψηλά βουνά! Από τότε κατάλαβαν τα παιδιά τι μεγάλο καλό είναι ο δρόμος.

Και τώρα, που εργάζονται να φτιάξουν κι αυτά κανένα δρόμο, δε βλέπουν την ώρα πότε να τελειώσει και να τον δουν. Und jetzt, wo sie am Bau einer Straße arbeiten, können sie es kaum erwarten, dass sie fertiggestellt und zu sehen ist. And now, as they are working to build a road, they can't wait for it to be finished and seen.

Βέβαια δεν είναι δρόμος αυτό που θα κάνουν, είναι μικρά μονοπάτια. Of course, it's not a road that they're going to do, it's small paths. Μα για την κοινότητά τους αυτά χρειάζονται. Δεν είναι τάχα και κείνα ένα έργο; Δε θα περάσουν κι άλλοι άνθρωποι από ‘κεί; Are they not also a project? Won't more people go through there?

Λογάριασαν πρώτα πως τους χρειάζεται ένα μονοπάτι να πηγαίνουν στους βλάχους. They first figured out that they needed a trail to get to the rednecks. Αυτό είναι ο σπουδαιότερος δρόμος τους, γιατί από τους βλάχους προπάντων τρέφονται. That's their main way, because they feed off the rednecks first and foremost. Ένα άλλο μονοπάτι πρέπει να πηγαίνει στους λοτόμους κι ένα άλλο να τους βγάζει στον δρόμο του Μικρού Χωριού. Another path must go to the lottomes and another path must take them to the road to the Little Village.

Αν καταφέρουν αυτά τα τρία μονοπάτια, θα έχουν συγκοινωνία. If they manage these three paths, they will have public transport. Πόσες δυσκολίες βρήκαν! How many difficulties they found! Χρειάστηκε να παλέψουν με τη γη σε πολλές μεριές· εκεί που ήθελαν να περάσουν τον δρόμο, έβγαιναν εμπρός οι ρίζες που πετούν μακριά μερικά δέντρα. They had to struggle with the earth in many places; where they wanted to cross the road, the roots of some trees would come forward and fly away.

Τις ρίζες αυτές, που ήταν χοντρές και δυνατές, προσπαθούσαν να τις κόψουν για να μη σκοντάφτουν τη νύχτα. These roots, which were thick and strong, they tried to cut them so that they would not stumble at night. Χρειάστηκαν πριόνι, τσεκούρι και πολύ κόπο.

Αλλού απάντησαν μια μεγάλη κατηφοριά, από κείνες που φτιάχνουν τα νερά της βροχής.

Το μονοπάτι έπρεπε να περάσει από ‘κεί. Μα μόλις το έφτιαξαν και πάτησαν απάνω, σωριάστηκε το χώμα. Πώς να το κάνουν στερεό;

Σκέφτηκαν να στερεώσουν το μονοπάτι μ' έναν μικρό τοίχο από κάτω. Για να χτίσουν όμως αυτό τον τοίχο, χρειάστηκαν πολλά πράματα που δεν τα είχαν φανταστεί: πρώτα πρώτα μια βαριά για να κόβουν τις πέτρες. Δεν την είχαν κι έστειλαν πάλι στον προεστό του Μικρού Χωριού, παρακαλώντας να τους δώσει κι αυτή.

—Θα κάμετε και ξερολιθιά; ρώτησε ο προεστός. -Will you also make a dry fist? asked the foreman. Χαρά στην επιμονή σας, παιδιά μου! Joy in your perseverance, my children!

Με την επιμονή τους έγινε και ο τοίχος και τα δυο μονοπάτια.

Κοντά σ' αυτά έκαμαν και λίγη δουλειά μέσα στην κοινότητα. Along with that they did some work in the community. Όλη την πλατεία, που ήταν στρωμένη από τα ξερά πευκόφυλλα, την καθάρισαν απ' αυτά. Πρώτα για να περπατούν εύκολα κι έπειτα για να αποφύγουν τον κίνδυνο της φωτιάς· γιατί οι ξερές βελόνες των πεύκων και πολύ γλιστερές είναι και πολύ εύκολα παίρνουν φωτιά.

Έκαμαν ακόμα ένα πεζούλι γύρω στα πεύκα της τραπεζαρίας, για να τρώνε αναπαυτικά.

Διόρθωσαν και το μονοπάτι που πάει στη βρύση. Στο τέλος, έριξαν μια ματιά στα έργα τους και τα καμάρωσαν. «Είμαστε οι πρώτοι», συλλογίστηκαν, «που κάνουμε ‘δώ απάνω συγκοινωνία». "We are the first," they reflected, "to do up here."

Μα ήταν αλήθεια οι πρώτοι; Όχι. Πολύ πρωτύτερα απ' αυτούς τα γίδια είχαν ανοίξει μονοπάτια στο μέρος εκείνο για να πηγαίνουν όλα μαζί. Long before them the goats had made paths in that place for them all to go together. Τα γιδόστρατα, που έβλεπαν παντού, ήταν δρόμοι κοινοτικοί, καμωμένοι από το κοπάδι για να ευκολύνεται στη βοσκή.