×

LingQ'yu daha iyi hale getirmek için çerezleri kullanıyoruz. Siteyi ziyaret ederek, bunu kabul edersiniz: çerez politikası.


image

Español con Juan, Música de viejos (2)

Música de viejos (2)

Yo quiero ver algo, quiero evadirme un poco tío, quiero relajarme un poco coño, quiero sentarme en el sofá y leer algo divertido ¿Vale? Pero es que abres el periódico, y es todo muertes por aquí, crímenes, terrorismo, suicidios, ataques terroristas, guerras ¡Por el amor de Dios! ¡Por el amor de Dios! Es que… y ha sido así siempre, es que yo no recuerdo un día, un año, un mes en mi vida donde no haya pasado nada, donde todo el mundo era feliz, no, no, siempre hay estas cosas ¿no?

Total, y claro, yo me imagino, me imagino que a vosotros os pasa lo mismo. Me imagino que a vosotros tampoco os apetece, tampoco tenéis ganas de escuchar estas noticias tan tristes ¿no? A veces, a veces, hace unos días hice un podcast con noticias de…algo muy interesante la verdad, sobre la memoria histórica, sobre… Sabéis en España están intentando recuperar los cadáveres, los muertos que fueron fusilados, que fueron asesinados durante la guerra civil y después de la guerra civil y que todavía se encuentran enterrados en fosas comunes ¿vale? Por las carreteras de España, los caminos, las montañas, en fin. Y ese episodio tuvo mucho éxito, pero fue muy triste ¿no? a mucha gente le gustó, pero realmente es algo que, si, puedo hacer de vez en cuando, pero es que realmente hablar de ese tipo de temas muy a menudo, a mí me pone, me pone, me pone triste ¿vale? Me pongo triste hablando de esos temas y yo no quiero estar triste, ni quiero que vosotros estéis tristes ¿vale? porque, en fin, vamos a estar aquí un ratito, cada semana un ratito, veinte minutos, treinta minutos y basta, basta, basta de rollos.

No de rollos, por Dios, no son rollos, son cosas muy interesantes y muy importantes, pero cuando uno está cansado ¿no? Del trabajo y tal, uno quiere relajarse un poco. Y, en fin, y hoy llevo mucho rato, llevo mucho tiempo aquí mirando el periódico en Internet, diferentes páginas de periódicos, de noticias y no encuentro nada, no encuentro nada interesante. Encuentro cosas muy aburridas de política, que no creo que interesen a mucha gente y encuentro cosas de…cosas tristes ¿no? Cosas tristes de las que, cosas tristes de las que, muy interesante. Cosas tristes de las que, de las que, no me apetece hablar ¿vale? Hace dos días, hace dos días, de esto si me apetece hablar. Hace dos días vi una película, una película muy muy chula, una película muy chula en… ¿Puedo hacer publicidad? Me imagino que, me imagino que no pasa nada si hago un poco de publicidad ¿no? Vi una película en Netflix, Sabéis este sitio en internet ¿no? Donde se pueden ver series ¿no? Series de televisión. Y entonces vi una serie, vi una serie… Una serie no, perdón, vi una película. Estoy hablando de Netflix. Entonces vi esta película sobre Queen ¿vale? Estoy pensando cómo se llama la película, esa es nueva ¿no? y creo que ha ganado Oscar ¿no? ha ganado un Oscar, pero no encuentro, no recuerdo el título. Quizá, quizá ¿We will rock you? No sé. No recuerdo el título de esta película sobre la vida de Freddy Mercury ¿no? el cantante del grupo Queen ¿no? ¿Cómo se llama la película? ¿Cómo se llama la película está? ¡Bohemian Rhapsody! ¡Bohemian Rhapsody! Bohemian Rhapsody. No sé cómo se llama en español, Bohemian Rhapsody. A ver, estoy buscando, estoy buscando en Internet ¿vale? A ver, a ver, a ver, cómo se llama Bohemian Rhapsody. Se llama así Bohemian Rhapsody. Igual se llama así Bohemian Rhapsody. Yo que sé, no lo sé. Pues Bohemian Rhapsody, si como la canción, es una canción ¿no?

Y vi está película, vi está película y me encantó. Me encantó la película tío, que chula, que chula, que chula. Me encantó la película, me encantó la música ¿no? A mí me gusta, me gusta mucho Queen. Me gustaba, me gustaba Queen, y muchas de sus canciones pues las escuché de joven, son clásicas, son clásicas ¿no? Y vi está película ¡Fantástica! ¡fantástica! No sé, me puso de buen humor, me puso de buen humor ¿vale? Y lo que pasa es que me di cuenta, me di cuenta de que hace mucho tiempo, hace mucho tiempo que yo no escucho música, no escucho música. Yo antes cuando era joven escuchaba música todos los días, muy a menudo, y si, cuando tenía un momento libre, pues si, como hobby ¿no? pues escuchaba música. Pero desde hace unos años me he dado cuenta, desde hace muchos años, que no escucho música y es una pena, es una pena porque la verdad la música nos influencia, la música nos afecta, nos cambia el humor, nos pone contentos, nos pone tristes, nos pone alegres ¿no? Nos da buenas vibraciones, nos da buen rollo, nos da mal rollo ¿no? En fin, entonces lo que paso fue… La película os la recomiendo, no es en español, pero es una película muy buena ¿no?

Bueno, yo no diría que es una película muy muy buena. Es una película que te lo pasas bien, digamos, te lo pasas bien, te lo pasas bien ¿vale? Si. Y conoces a esta persona, a este personaje, a Freddy Mercury, muy interesante. Yo no sabía nada de él, no sabía que tenía origen indio, no sabía que su familia venia de india. No lo sabía, no lo sabía. No sabía que estaba acomplejado por sus dientes, tenía unos dientes muy grandes y estaba acomplejado y le daba vergüenza, le daba corte ¿no? Le daba corte. Le daba corte tener esa boca tan grande.

En fin, muy interesante, muy interesante la película. Y las canciones fantásticas ¿no? Y cuando terminó la película, oye me puse, me puse a escuchar música de Queen y de otros grupos que me gustaban de joven ¿no? Me puse a escuchar música de los años 80 y de los años 70 y yo que sé, y más antigua. Me puse a escuchar música de Beatles y de Rolling Stones, yo que sé, mucha gente. Estuve dos o tres horas escuchando música y cantando, y cantando. Yo canto muy mal ¿no? canto muy mal, pero me puse a cantar en inglés, me puse a cantar en inglés ¿no? Bueno, fantástico.

No estaba solo, estaba con amigos y mis amigos igual, son de mi edad más o menos y ellos también conocen las mismas canciones. Oye, nos pusimos a hacer karaoke. ¡Fue fantástico! ¡fue fantástico! Y sin beber nada de alcohol, sin beber nada de alcohol. Nos pusimos de buen humor con la música. Oye y eso es una pena, es una pena perderlo, es una pena perderlo, porque no sé por qué, no sé por qué, pero me he dado cuenta que es algo que es muy común ¿no? La gente escucha música cuando es joven y luego poco a poco, a medida que vas haciéndote viejo, que vas envejeciendo, vas dejando de escuchar música, o solo escuchas la música que te gustaba cuando eras joven ¿no? Tienes como los gustos de cuando eras joven, eso es interesante porque yo recuerdo en mi familia, mis padres y mis tíos que escuchaban música de los años 40, de los años 50 ¿no? que a mí no me gustaba nada, me parecía muy aburrida, muy aburrida.

Luis Mariano, Luis Mariano, yo tenía una tía que escuchaba a Luis Mariano, que escuchaba a Machín ¡ay Machín! Escuchaban estas canciones, Antonio Molina, no sé, gente muy antigua ¿no? Oye muy buenos, muy buenos, buena música, buenos cantantes, pero de otra generación ¿no? Y entonces ellos me decían que lo que yo escuchaba era una mierda, hablando claro. Me decían que era una mierda, que gritaban, que era en inglés, que cómo podía yo escuchar canciones en inglés si yo no sabía inglés. Y oye era verdad, era verdad, yo no sabía inglés, pero yo escuchaba, todo el mundo escuchaba, canciones en inglés ¿no? Ha sido siempre así.

Porque no es necesario, la música tiene un lenguaje que no es necesario que tu sepas de inglés, no, y te gusta. Yo puedo escuchar música en cualquier lengua, en alemán, hay canciones en alemán que me encantan, hay canciones en chino, en chino ¡coño! Hay canciones en chino, ahora no recuerdo, yo no recuerdo los títulos, pero yo he escuchado canciones en chino que me han gustado mucho. Sí, me han gustado mucho y total, que eso, que es una pena. Parece que cada generación, se queda estancada ¿no? a ti te gustan las canciones o te gusta el estilo de música de cuando eras joven ¿no? Yo era joven en los años 80, pues a mí me gusta la música de los años 80.

Me gusta también la música de los años sesenta, setenta, ahí y ya está. Me quede ahí estancado. Los años noventa un poquito, un poquito también, pero menos ¿no? Y ya los 2000, ya prácticamente nada. Es que no conozco ni nombres de cantantes, no conozco ni estilos de música, he perdido totalmente el interés, he perdido totalmente el interés. Cuando escucho música, escucho música de los años ochenta, y de los años setenta ¿Vale? A mí me encanta, yo que sé, David Bowie, por ejemplo, o Police, o esta gente así ¿no? Queen. Y en España me gusta gente como Sabina, por ejemplo ¿no? la orquesta Mondragón ¿Habéis escuchado alguna vez a la orquesta Mondragón? ¡Hombre! Me gusta la música de la movida, la movida madrileña ¿no? ¿os acordáis? Me gusta Gabinete Caligari Me encantaba Gabinete Caligari.

Oye, no os voy a contar mi vida, parezco aquí el abuelito (risas) parezco aquí el abuelito. Lo que quiero decir es que, qué pena ¿no? que pena no seguir escuchando música. Vas envejeciendo, vas envejeciendo, oye y tus gustos no se desarrollan ¿no? Parece que es muy difícil adaptarse a la música de los nuevos tiempos. A mí la música moderna…Uy, la música moderna, no me gusta esa palabra porque eso es lo que decían mis padres de los años setenta, la música moderna, hablan de forma despreciativa del rock and roll, y de los Beatles y decían la música moderna. Bueno, la música de ahora, la música de ahora no me interesa, no me gusta, no me dice nada, no me dice nada.

Yo si escucho música, que escucho ahora muy poca música, pero si escucho, si escucho es música de los años ochenta, como mucho, como mucho de los años noventa ¿vale? De los años 90 sí. Algunas canciones modernas las puedo escuchar, pero realmente muy pocas, muy pocas y es una pena. De hecho, me da vergüenza, me da vergüenza porque yo enseño clase, enseño español, doy clase a chicos muy jóvenes de la universidad aquí en Londres ¿no? Y yo hago muchos juegos, ya veis como soy como profesor de español, me gusta hacer juegos en clase. Pues, tengo muchos juegos donde hay que adivinar un personaje. Hacemos juegos, por ejemplo, yo les pido que piensen en una persona famosa, una persona que conozca todo el mundo ¿vale? Un cantante, un músico, un político, un actor ¿vale? y tienen que dar pistas ¿no? Por ejemplo, tienen que decir, pues es rubio, tiene los ojos azules, vive en Los Ángeles, es muy alto, está casado. En fin, tienen que dar pistas y nosotros, el resto de la clase tenemos que adivinar quién es. Es un juego, es un juego para practicar español.

Pues, pues me da mucha vergüenza. Lo hago, hago este juego, pero me da mucha vergüenza hacerlo, cada vez me da más vergüenza. Interesantes esta estructura, interesante estructura. Cada vez, cada vez me da más vergüenza. Cada vez me da más corte. Me da corte, me da vergüenza. Cada vez me da más corte hacer este juego porque no conozco a nadie, no conozco a nadie, para ellos es muy fácil ¿no? Me dicen, me dicen, pero hombre juan este es un actor muy famoso, pero tu dónde vives, vives en una cueva.

Me dicen si vivo en una cueva, si vivo encerrado, si vivo escondido. Pero coño si este es un músico, es un cantante fantástico y no los conozco, no los conozco y claro, mis estudiantes piensan de mi lo que yo pensaba de mis padres cuando era joven, que son unos… yo pensaba de mis padres que era unos viejos, que no entendían de nada, que se habían quedado atrasados en el pasado. Y ellos, mis estudiantes, me imagino que pensaran lo mismo de mí. Es interesante ¿eh? Usar el futuro para hacer hipótesis, me imagino, imagino que mis estudiantes pensaran lo mismo de mí. Esto es muy interesante, usamos el futuro para hacer hipótesis del presente, esto no lo saben todos los estudiantes de español, solo los que estudian con Juan. Se puede usar el futuro para hacer hipótesis sobre el presente. Yo pienso que mis estudiantes dirán, dirán que soy un viejo, dirán que soy un viejo porque no conozco, y es verdad, no conozco a los cantantes, ni a los actores, ni nada, ni escucho música, ni nada de la actualidad, del momento. Ni de España, ni de Inglaterra, ni de ningún país, ni de ningún país. De España no, porque no vivo en España entonces yo no veo la televisión española, y entonces no sé qué hacen, no se quiénes son los famosos y sinceramente tampoco me importa mucho. Y de Inglaterra pues igual, no veo la televisión prácticamente, solo un poco en internet y no se quiénes son los personajes famosos, solo conozco personajes famosos como, por ejemplo, para mí quiénes son, no lo sé, por ejemplo, estoy pensando en Hugh Grant. Hugh Grant, por ejemplo, Hugh Grant es de mi edad, por ejemplo, es de mi edad, entonces ese actor lo conozco por ejemplo ¿si? Gente así, muy famosa pero ya un poco vieja, un poco vieja. Eso también me ha pasado, también me ha pasado en clase, que yo quería, yo quería enseñar la palabra guapo, yo quería enseñar la palabra guapo y entonces les puse, les puse a mis estudiantes una fotografía de un señor muy guapo, oye no me acuerdo ahora del nombre, el tipo este, este actor…Es que tengo una memoria, tengo una memoria muy mala. A ver, el tipo este, actor que hizo La Guerra de las Galaxias ¿Os acordáis de la Guerra de las Galaxias? El que hizo Indiana Jones, Indiana Jones ¿Cómo se llama el que hizo indiana Jones? Ese actor ¿Cómo se llama ese actor? A ver… ¡Harrison Ford! ¡Harrison Ford! ¡Harrison Ford! Ay que memoria tengo. Bueno, chicos, pues yo quería enseñar en clase la palabra guapo ¿no? Y entonces les puse a mis estudiantes, chicos jóvenes, una foto de Harrison Ford, y les pregunté, les pregunté ¿Cómo es? ¿Cómo es? Yo quería que me dijeran, yo quería que me dijeran, imperfecto de subjuntivo, yo quería que me dijeran es guapo, es alto, es norteamericano, es actor ¿vale? Todo esto ¿no? tiene el pelo corto, yo quería que me describieran esto. Y lo único que me dijeron fue, es viejo, es viejo. Y yo me quede, me quede, me quede muy mal, todavía me acuerdo, dije ¿Cómo que es viejo? ¿Cómo que es viejo Harrison Ford? ¡Coño! Claro que es viejo, es viejo, es muy viejo, el tío es muy viejo. Pero para mí, en mi cabeza, en mi cabeza no, en mi cabeza es un tío joven. Claro, porque yo tengo esta imagen de Harrison Ford joven ¿no? de las películas que vi cuando yo era joven y ahora lo estoy mirando aquí en internet, perdonad, lo estoy mirando aquí en internet porque yo no sé de memoria cuantos años tiene Harrison Ford, nació en el 42, tiene 21 años más que yo tío. Es viejo, coño es viejo, es viejo tío. Es más guapo que yo, es más guapo que yo, pero es viejo, y claro mis estudiantes pobrecitas, mis estudiantes, las chicas me dijeron es viejo tío, es viejo. Y entonces me di cuenta, me di cuenta de que yo también soy viejo, me di cuenta de que yo también soy viejo. Chicos, y esto es una pena, es una pena ¿no? Es una pena porque joder. Oye esto de envejecer es una mierda, ya lo he dicho en otros episodios, esto es una mierda. No solo porque uno está cada vez más feo y tiene más arrugas y pierde la memoria y se le cae el pelo y todas estas cosas, sino además porque pierdes un poco la pasión, la curiosidad ¡Ay! ¡ay! ¡ay! ¡ay! Yo no quiero perder la pasión, pero es que a mi realmente, yo no me voy a pintar el pelo de azul y me voy a, yo que sé, me voy a ir a un club, a una discoteca a bailar la música del momento, la música de ahora que no se cuál es, ni me interesa, ni me importa. No, es que es así, hay que aceptarlo, a mí me gusta la música de los ochenta, como a mi familia le gustaba Luis Mariano y Machín. Ahora Machín me gusta también a mí, ahora Machín me gusta también a mí, me gusta Carlos Gardel y me gusta Luis Mariano y me gusta la gente que, yo que sé, la gente muy antigua, los cantantes tan antiguos ahora me gustan a mí también. Eso quiere decir, esa es la prueba de que estoy viejo. Bueno chicos, me he enrollado como una persiana, como siempre, yo quería ir al grano, yo quería ir al grano. El problema de mi vida es que no voy al grano, no voy al grano ¿Sabéis que yo hoy quería contaros una historia, hablaros de una historia que había leído en El País, porque he estado un montón de tiempo buscando historias divertidas en El País, que es muy difícil, al final había encontrado una, una historia que bueno, no estaba mal, podría ser divertida, pero qué ha pasado, qué ha pasado, que me he acordado de que hace unos días vi la película está de Bohemian Rhapsody que no sé cómo se dice en español, sinceramente no sé si se llama Bohemian Rhapsody en español, a lo mejor se llama Rapsodia Bohemiana, espero que no porque sería muy feo ¿no? En español, Bohemian Rhapsody. Ah mira, lo he encontrado, lo he encontrado, lo estaba buscando aquí en internet y lo he encontrado. Se llama Rapsodia Bohemia, ah, Rapsodia Bohemia, esa es la canción, esa es la canción. A ver como se llama la película, la película creo que se llama así Bohemian Rhapsody, Bohemian Rhapsody. Bueno, vale, no estoy seguro, pero creo que sí, Bohemian Rhapsody en español. Muy bien chicos, pues os acosijo que, subjuntivo, os aconsejo que veáis, os aconsejo que veáis esta película en el cine, o en Netflix, o en donde sea no sé. En vuestro país quizás la podréis ver en otros lugares ¿no? Si, os aconsejo que la veáis y os aconsejo que escuchéis música porque os podéis poner de buen humor como yo. Chicos, me he enrollado como una persiana, no tengo tiempo para seguir haciendo este podcast, lo voy a dejar aquí. Muchísimas gracias, os deseo a todos, una semana fantástica, que os vaya todo muy bien, que os vaya bien. Os deseo que os vaya, subjuntivo, os deseo que os vaya muy bien, que hagáis muchísimas cosas, todas muy divertidas y hacedlas con pasión, hacedlas con pasión, porque es el único modo, el único modo en el que se pueden hacer las cosas, con pasión, con ilusión ¿vale? Chicos, me enrollo, me enrollo, nos vemos la próxima semana. No nos vemos, no nos vemos. Nos escuchamos, nos escuchamos aquí. ¿Dónde? En español con Juan. Un beso a todos y a todas. ¡Hasta luego! ¡Adiós! ¡Adiós!

Música de viejos (2) Oldies Musik (2) old music (2) Musique ancienne (2) Musica d'epoca (2) オールディーズミュージック (2) 올드 음악 (2) Muzyka rozrywkowa (2) Música antiga (2) Gammaldags musik (2) 老人音乐(二)

Yo quiero ver algo, quiero evadirme un poco tío, quiero relajarme un poco coño, quiero sentarme en el sofá y leer algo divertido ¿Vale? I want to see something, I want to evade a little man, I want to relax a little pussy, I want to sit on the couch and read something funny, okay? Pero es que abres el periódico, y es todo muertes por aquí, crímenes, terrorismo, suicidios, ataques terroristas, guerras ¡Por el amor de Dios! But you open the newspaper, and it's all deaths around here, crimes, terrorism, suicides, terrorist attacks, wars, for God's sake! ¡Por el amor de Dios! For the love of God! Es que… y ha sido así siempre, es que yo no recuerdo un día, un año, un mes en mi vida donde no haya pasado nada, donde todo el mundo era feliz, no, no, siempre hay estas cosas ¿no? It's just that ... and it's always been like that, it's that I don't remember a day, a year, a month in my life where nothing happened, where everyone was happy, no, no, there are always these things, right?

Total, y claro, yo me imagino, me imagino que a vosotros os pasa lo mismo. And of course, I imagine, I imagine that the same thing happens to you. Me imagino que a vosotros tampoco os apetece, tampoco tenéis ganas de escuchar estas noticias tan tristes ¿no? I imagine you don't feel like it either, you don't want to hear this sad news, do you? A veces, a veces, hace unos días hice un podcast con noticias de…algo muy interesante la verdad, sobre la memoria histórica, sobre… Sabéis en España están intentando recuperar los cadáveres, los muertos que fueron fusilados, que fueron asesinados durante la guerra civil y después de la guerra civil y que todavía se encuentran enterrados en fosas comunes ¿vale? Sometimes, sometimes, a few days ago I made a podcast with news about ... something very interesting, the truth, about historical memory, about ... You know in Spain they are trying to recover the corpses, the dead who were shot, who were murdered during the war civil and after the civil war and they are still buried in mass graves, okay? Por las carreteras de España, los caminos, las montañas, en fin. On the roads of Spain, the roads, the mountains, in short. Y ese episodio tuvo mucho éxito, pero fue muy triste ¿no? And that episode was very successful, but it was very sad, wasn't it? a mucha gente le gustó, pero realmente es algo que, si, puedo hacer de vez en cuando, pero es que realmente hablar de ese tipo de temas muy a menudo, a mí me pone, me pone, me pone triste ¿vale? A lot of people liked it, but it really is something that, yes, I can do from time to time, but it is that really talking about these kinds of topics very often, it makes me, it makes me, it makes me sad, okay? Багатьом це сподобалося, але це дійсно те, що я можу робити час від часу, але просто коли я дуже часто говорю на такі теми, це змушує мене, це змушує мене, це змушує мене сумувати, розумієте? Me pongo triste hablando de esos temas y yo no quiero estar triste, ni quiero que vosotros estéis tristes ¿vale? I get sad talking about those issues and I don't want to be sad, nor do I want you to be sad, okay? porque, en fin, vamos a estar aquí un ratito, cada semana un ratito, veinte minutos, treinta minutos y basta, basta, basta de rollos. Because, anyway, we are going to be here for a little while, every week a little while, twenty minutes, thirty minutes and enough, enough, enough of rolls. тому що, коротко кажучи, ми будемо тут недовго, щотижня недовго, двадцять хвилин, тридцять хвилин, і все, досить, досить, досить цього.

No de rollos, por Dios, no son rollos, son cosas muy interesantes y muy importantes, pero cuando uno está cansado ¿no? Not rolls, by God, they are not rolls, they are very interesting and very important things, but when one is tired, right? Del trabajo y tal, uno quiere relajarse un poco. From work and such, one wants to relax a bit. Y, en fin, y hoy llevo mucho rato, llevo mucho tiempo aquí mirando el periódico en Internet, diferentes páginas de periódicos, de noticias y no encuentro nada, no encuentro nada interesante. And, well, and today I have been a long time, I have been here for a long time looking at the newspaper on the Internet, different pages of newspapers, news and I can't find anything, I don't find anything interesting. Encuentro cosas muy aburridas de política, que no creo que interesen a mucha gente y encuentro cosas de…cosas tristes ¿no? I find things very boring about politics, that I don't think many people are interested in, and I find things about ... sad things, right? Cosas tristes de las que, cosas tristes de las que, muy interesante. Sad things of which, sad things of which, very interesting. Cosas tristes de las que, de las que, no me apetece hablar ¿vale? Sad things that I don't feel like talking about, okay? Сумні речі, про які мені не хочеться говорити, ясно? Hace dos días, hace dos días, de esto si me apetece hablar. Two days ago, two days ago, about this if I want to talk. Hace dos días vi una película, una película muy muy chula, una película muy chula en… ¿Puedo hacer publicidad? Two days ago I saw a movie, a very very cool movie, a very cool movie in… Can I advertise? Me imagino que, me imagino que no pasa nada si hago un poco de publicidad ¿no? I imagine that, I imagine that nothing happens if I do a little advertising, right? Vi una película en Netflix, Sabéis este sitio en internet ¿no? I watched a movie on Netflix, you know this internet site don't you? Donde se pueden ver series ¿no? Series de televisión. Y entonces vi una serie, vi una serie… Una serie no, perdón, vi una película. And then I saw a series, I saw a series... Not a series, sorry, I saw a movie. Estoy hablando de Netflix. Entonces vi esta película sobre Queen ¿vale? Estoy pensando cómo se llama la película, esa es nueva ¿no? I'm thinking what's the name of the movie, that's a new one isn't it? y creo que ha ganado Oscar ¿no? ha ganado un Oscar, pero no encuentro, no recuerdo el título. отримав "Оскар", але я не можу знайти, не можу згадати назву. Quizá, quizá ¿We will rock you? Може, може, Ми тебе розгойдаємо? No sé. No recuerdo el título de esta película sobre la vida de Freddy Mercury ¿no? el cantante del grupo Queen ¿no? the singer of the group Queen, right? ¿Cómo se llama la película? ¿Cómo se llama la película está? ¡Bohemian Rhapsody! ¡Bohemian Rhapsody! Bohemian Rhapsody. No sé cómo se llama en español, Bohemian Rhapsody. I don't know what it's called in Spanish, Bohemian Rhapsody. A ver, estoy buscando, estoy buscando en Internet ¿vale? A ver, a ver, a ver, cómo se llama Bohemian Rhapsody. Se llama así Bohemian Rhapsody. It is called Bohemian Rhapsody. Igual se llama así Bohemian Rhapsody. Maybe that's the name Bohemian Rhapsody. Yo que sé, no lo sé. What do I know, I don't know. Не знаю, не знаю. Pues Bohemian Rhapsody, si como la canción, es una canción ¿no? Well Bohemian Rhapsody, if like the song, it's a song isn't it?

Y vi está película, vi está película y me encantó. And I saw this movie, I watched this movie and I loved it. Me encantó la película tío, que chula, que chula, que chula. I loved the movie man, so cool, so cool, so cool. Me encantó la película, me encantó la música ¿no? A mí me gusta, me gusta mucho Queen. Me gustaba, me gustaba Queen, y muchas de sus canciones pues las escuché de joven, son clásicas, son clásicas ¿no? I liked, I liked Queen, and many of their songs because I listened to them when I was young, they are classics, they are classics, right? Мені подобався, мені подобався Queen, і багато їхніх пісень, я слухав їх, коли був молодим, це ж класика, це ж класика, чи не так? Y vi está película ¡Fantástica! ¡fantástica! No sé, me puso de buen humor, me puso de buen humor ¿vale? I don't know, it put me in a good mood, it put me in a good mood, okay? Y lo que pasa es que me di cuenta, me di cuenta de que hace mucho tiempo, hace mucho tiempo que yo no escucho música, no escucho música. And what happens is that I realized, I realized that it has been a long, long time that I have not listened to music, I have not listened to music. І ось що сталося: я зрозумів, я зрозумів, що пройшло багато часу, пройшло багато часу з тих пір, як я слухав музику, я не слухаю музику. Yo antes cuando era joven escuchaba música todos los días, muy a menudo, y si, cuando tenía un momento libre, pues si, como hobby ¿no? Before when I was young I listened to music every day, very often, and yes, when I had a free moment, well yes, as a hobby, right? pues escuchaba música. because he listened to music. Pero desde hace unos años me he dado cuenta, desde hace muchos años, que no escucho música y es una pena, es una pena porque la verdad la música nos influencia, la música nos afecta, nos cambia el humor, nos pone contentos, nos pone tristes, nos pone alegres ¿no? But for a few years I have realized, for many years, that I do not listen to music and it is a shame, it is a shame because the truth is that music influences us, music affects us, changes our mood, makes us happy, makes us It makes us sad, it makes us happy, doesn't it? Але вже кілька років я зрозумів, вже багато років, що я не слухаю музику, а шкода, шкода, тому що музика впливає на нас, музика впливає на нас, вона змінює наш настрій, вона робить нас щасливими, вона робить нас сумними, вона робить нас радісними, вона робить нас щасливими, чи не так? Nos da buenas vibraciones, nos da buen rollo, nos da mal rollo ¿no? It gives us good vibes, it gives us good vibes, it gives us bad vibes, doesn't it? Це дає нам хороші вібрації, це дає нам хороші вібрації, це дає нам хороші вібрації, це дає нам погані вібрації, чи не так? En fin, entonces lo que paso fue… La película os la recomiendo, no es en español, pero es una película muy buena ¿no? Anyway, then what happened was... I recommend the movie, it's not in Spanish, but it's a very good movie, isn't it?

Bueno, yo no diría que es una película muy muy buena. Es una película que te lo pasas bien, digamos, te lo pasas bien, te lo pasas bien ¿vale? It's a movie that you have a good time, let's say, you have a good time, you have a good time, okay? Si. Y conoces a esta persona, a este personaje, a Freddy Mercury, muy interesante. And you meet this person, this character, Freddy Mercury, very interesting. Yo no sabía nada de él, no sabía que tenía origen indio, no sabía que su familia venia de india. I didn't know anything about him, I didn't know that he had Indian origin, I didn't know that his family came from India. Я нічого не знав про нього, не знав, що він індійського походження, не знав, що його родина походить з Індії. No lo sabía, no lo sabía. I didn't know, I didn't know. Я не знав, не знав. No sabía que estaba acomplejado por sus dientes, tenía unos dientes muy grandes y estaba acomplejado y le daba vergüenza, le daba corte ¿no? I did not know that he was self-conscious about his teeth, he had very large teeth and he was self-conscious and he was ashamed, it gave him a cut, right? Я не знав, що у нього був комплекс через зуби, що у нього були дуже великі зуби, і він комплексував і соромився, соромився, соромився, чи не так? Le daba corte. He was shy. Він був сором'язливий. Le daba corte tener esa boca tan grande. He was embarrassed to have such a big mouth. Він соромився, що у нього такий великий рот.

En fin, muy interesante, muy interesante la película. Y las canciones fantásticas ¿no? Y cuando terminó la película, oye me puse, me puse a escuchar música de Queen y de otros grupos que me gustaban de joven ¿no? And when the movie ended, hey, I started, I started listening to Queen and other bands that I liked when I was young, right? Me puse a escuchar música de los años 80 y de los años 70 y yo que sé, y más antigua. I started listening to music from the 80's and the 70's and I don't know, and older. Me puse a escuchar música de Beatles y de Rolling Stones, yo que sé, mucha gente. I started listening to Beatles and Rolling Stones music, I don't know, a lot of people. Я почав слухати музику Beatles, Rolling Stones, не знаю, багато кого. Estuve dos o tres horas escuchando música y cantando, y cantando. I spent two or three hours listening to music and singing, and singing. Yo canto muy mal ¿no? canto muy mal, pero me puse a cantar en inglés, me puse a cantar en inglés ¿no? I sing very badly, but I started singing in English, I started singing in English, right? Bueno, fantástico.

No estaba solo, estaba con amigos y mis amigos igual, son de mi edad más o menos y ellos también conocen las mismas canciones. I was not alone, I was with friends and my friends alike, they are more or less my age and they also know the same songs. Oye, nos pusimos a hacer karaoke. Hey, we started doing karaoke. ¡Fue fantástico! ¡fue fantástico! Y sin beber nada de alcohol, sin beber nada de alcohol. And without drinking any alcohol, without drinking any alcohol. І не вживаючи ніякого алкоголю, не вживаючи ніякого алкоголю. Nos pusimos de buen humor con la música. We got in a good mood with the music. Під музику ми налаштувалися на гарний настрій. Oye y eso es una pena, es una pena perderlo, es una pena perderlo, porque no sé por qué, no sé por qué, pero me he dado cuenta que es algo que es muy común ¿no? Hey and that's a shame, it's a shame to lose it, it's a shame to lose it, because I don't know why, I don't know why, but I have realized that it is something that is very common, right? І дуже шкода, дуже шкода це втрачати, дуже шкода це втрачати, тому що я не знаю чому, я не знаю чому, але я зрозумів, що це те, що дуже часто трапляється, чи не так? La gente escucha música cuando es joven y luego poco a poco, a medida que vas haciéndote viejo, que vas envejeciendo, vas dejando de escuchar música, o solo escuchas la música que te gustaba cuando eras joven ¿no? People listen to music when they are young and then little by little, as you get older, you get older, you stop listening to music, or you only listen to the music that you liked when you were young, right? Люди слухають музику, коли вони молоді, а потім потроху, з віком, коли ви стаєте старше, ви перестаєте слухати музику, або слухаєте тільки ту музику, яка вам подобалася в молодості, чи не так? Tienes como los gustos de cuando eras joven, eso es interesante porque yo recuerdo en mi familia, mis padres y mis tíos que escuchaban música de los años 40, de los años 50 ¿no? You have the likes of when you were young, that's interesting because I remember in my family, my parents and my uncles who listened to music from the 40s, the 50s, right? que a mí no me gustaba nada, me parecía muy aburrida, muy aburrida. that I didn't like it at all, it seemed very boring, very boring.

Luis Mariano, Luis Mariano, yo tenía una tía que escuchaba a Luis Mariano, que escuchaba a Machín ¡ay Machín! Escuchaban estas canciones, Antonio Molina, no sé, gente muy antigua ¿no? They listened to these songs, Antonio Molina, I don't know, very old people, right? Oye muy buenos, muy buenos, buena música, buenos cantantes, pero de otra generación ¿no? Hey, very good, very good, good music, good singers, but from another generation, right? Y entonces ellos me decían que lo que yo escuchaba era una mierda, hablando claro. And then they told me that what I was listening to was bullshit, speaking clearly. А потім мені казали, що те, що я слухаю, - це, м'яко кажучи, лайно собаче. Me decían que era una mierda, que gritaban, que era en inglés, que cómo podía yo escuchar canciones en inglés si yo no sabía inglés. They told me that it was shit, that they were shouting, that it was in English, that how could I listen to songs in English if I didn't know English. Y oye era verdad, era verdad, yo no sabía inglés, pero yo escuchaba, todo el mundo escuchaba, canciones en inglés ¿no? And hey it was true, it was true, I didn't know English, but I listened, everybody listened, to songs in English, right? Ha sido siempre así. It has always been like this.

Porque no es necesario, la música tiene un lenguaje que no es necesario que tu sepas de inglés, no, y te gusta. Because it is not necessary, music has a language that you do not need to know English, no, and you like it. Yo puedo escuchar música en cualquier lengua, en alemán, hay canciones en alemán que me encantan, hay canciones en chino, en chino ¡coño! Я можу слухати музику будь-якою мовою, німецькою, є пісні німецькою, які я люблю, є пісні китайською, китайською, чорт забирай! Hay canciones en chino, ahora no recuerdo, yo no recuerdo los títulos, pero yo he escuchado canciones en chino que me han gustado mucho. Sí, me han gustado mucho y total, que eso, que es una pena. Yes, I liked them a lot and totally, than that, which is a shame. Parece que cada generación, se queda estancada ¿no? It seems that each generation is stagnant, right? Здається, що кожне покоління застрягає, чи не так? a ti te gustan las canciones o te gusta el estilo de música de cuando eras joven ¿no? you like the songs or you like the style of music when you were young, don't you? Вам подобаються пісні або вам подобався стиль музики, коли ви були молодими, чи не так? Yo era joven en los años 80, pues a mí me gusta la música de los años 80.

Me gusta también la música de los años sesenta, setenta, ahí y ya está. I also like the music of the sixties, seventies, there and that's it. Мені також подобається музика шістдесятих, сімдесятих, там і тоді. Me quede ahí estancado. I was stuck there. Я застряг там. Los años noventa un poquito, un poquito también, pero menos ¿no? Y ya los 2000, ya prácticamente nada. And already at 2000, practically nothing. А зараз 2000-ні - практично нічого. Es que no conozco ni nombres de cantantes, no conozco ni estilos de música, he perdido totalmente el interés, he perdido totalmente el interés. Cuando escucho música, escucho música de los años ochenta, y de los años setenta ¿Vale? A mí me encanta, yo que sé, David Bowie, por ejemplo, o Police, o esta gente así ¿no? I love, I don't know, David Bowie, for example, or Police, or these people, right? Я люблю, не знаю, Девіда Боуї, наприклад, або "Поліцію", або подібних людей, так? Queen. Y en España me gusta gente como Sabina, por ejemplo ¿no? la orquesta Mondragón ¿Habéis escuchado alguna vez a la orquesta Mondragón? the Mondragon Orchestra Have you ever listened to the Mondragon Orchestra? Оркестр Мондрагон Ви коли-небудь слухали оркестр Мондрагон? ¡Hombre! Man! Me gusta la música de la movida, la movida madrileña ¿no? I like the music of the movida, the Madrid movida, right? Мені подобається музика мовіда, мовіда мадрільєна, так? ¿os acordáis? do you remember? Me gusta Gabinete Caligari Me encantaba Gabinete Caligari. I like Caligari Cabinet. I loved Caligari Cabinet.

Oye, no os voy a contar mi vida, parezco aquí el abuelito (risas) parezco aquí el abuelito. Hey, I'm not going to tell you about my life, I look like grandpa here (laughs) I look like grandpa here. Слухайте, я не буду вам розповідати про своє життя, я тут на діда схожий (сміється) Я тут на діда схожий. Lo que quiero decir es que, qué pena ¿no? What I mean is, what a shame isn't it? que pena no seguir escuchando música. Як шкода більше не слухати музику. Vas envejeciendo, vas envejeciendo, oye y tus gustos no se desarrollan ¿no? You are getting older, you are getting older, hey and your tastes do not develop right? On vieillit, on vieillit, hé, et les goûts ne se développent pas, n'est-ce pas ? Ви стаєте старше, ви стаєте старше, а ваші смаки не розвиваються, чи не так? Parece que es muy difícil adaptarse a la música de los nuevos tiempos. It seems that it is very difficult to adapt to the music of the new times. A mí la música moderna…Uy, la música moderna, no me gusta esa palabra porque eso es lo que decían mis padres de los años setenta, la música moderna, hablan de forma despreciativa del rock and roll, y de los Beatles y decían la música moderna. Modern music to me ... Oh, modern music, I don't like that word because that's what my parents used to say in the seventies, modern music, they speak disparagingly of rock and roll, and of the Beatles and they said the modern music. Мені не подобається це слово, тому що так говорили мої батьки в сімдесятих, сучасна музика, вони зневажливо говорили про рок-н-рол і "Бітлз", і вони говорили про сучасну музику. Bueno, la música de ahora, la música de ahora no me interesa, no me gusta, no me dice nada, no me dice nada. Well, the music of now, the music of now doesn't interest me, I don't like it, it doesn't tell me anything, it doesn't tell me anything.

Yo si escucho música, que escucho ahora muy poca música, pero si escucho, si escucho es música de los años ochenta, como mucho, como mucho de los años noventa ¿vale? If I listen to music, I listen to very little music now, but if I listen, if I listen it is music from the eighties, at the most, at the most from the nineties, okay? De los años 90 sí. Algunas canciones modernas las puedo escuchar, pero realmente muy pocas, muy pocas y es una pena. I can listen to some modern songs, but really very few, very few and it's a shame. Деякі сучасні пісні я можу слухати, але насправді дуже, дуже мало, а шкода. De hecho, me da vergüenza, me da vergüenza porque yo enseño clase, enseño español, doy clase a chicos muy jóvenes de la universidad aquí en Londres ¿no? Y yo hago muchos juegos, ya veis como soy como profesor de español, me gusta hacer juegos en clase. And I play a lot of games, you see how I am as a Spanish teacher, I like to play games in class. Pues, tengo muchos juegos donde hay que adivinar un personaje. Well, I have many games where you have to guess a character. Hacemos juegos, por ejemplo, yo les pido que piensen en una persona famosa, una persona que conozca todo el mundo ¿vale? We make games, for example, I ask them to think of a famous person, a person that the whole world knows, okay? Ми граємо в ігри, наприклад, я прошу їх подумати про відому людину, людину, яку всі знають, так? Un cantante, un músico, un político, un actor ¿vale? y tienen que dar pistas ¿no? and they have to give clues, right? і вони повинні давати підказки, чи не так? Por ejemplo, tienen que decir, pues es rubio, tiene los ojos azules, vive en Los Ángeles, es muy alto, está casado. For example, they have to say, well, he's blond, he has blue eyes, he lives in Los Angeles, he's very tall, he's married. Наприклад, вони повинні сказати, що він блондин, у нього блакитні очі, він живе в Лос-Анджелесі, він дуже високий, він одружений. En fin, tienen que dar pistas y nosotros, el resto de la clase tenemos que adivinar quién es. Anyway, they have to give clues and we, the rest of the class, have to guess who it is. Es un juego, es un juego para practicar español.

Pues, pues me da mucha vergüenza. Well, I am very embarrassed. Мені дуже соромно. Lo hago, hago este juego, pero me da mucha vergüenza hacerlo, cada vez me da más vergüenza. Interesantes esta estructura, interesante estructura. Interesting this structure, interesting structure. Cada vez, cada vez me da más vergüenza. Every time, I get more and more embarrassed. Cada vez me da más corte. Every time it gives me more cut. Je suis de plus en plus timide. Я стаю все більш і більш сором'язливою. Me da corte, me da vergüenza. I am embarrassed. Мені соромно, мені соромно. Cada vez me da más corte hacer este juego porque no conozco a nadie, no conozco a nadie, para ellos es muy fácil ¿no? Мені стає все важче і важче грати в цю гру, тому що я нікого не знаю, я нікого не знаю, для них це дуже легко, чи не так? Me dicen, me dicen, pero hombre juan este es un actor muy famoso, pero tu dónde vives, vives en una cueva. They tell me, they tell me, but man, Juan, this is a very famous actor, but where do you live, you live in a cave. Вони кажуть мені, вони кажуть мені, але чувак, Хуане, це дуже відомий актор, але де ти живеш, ти живеш у печері.

Me dicen si vivo en una cueva, si vivo encerrado, si vivo escondido. Pero coño si este es un músico, es un cantante fantástico y no los conozco, no los conozco y claro, mis estudiantes piensan de mi lo que yo pensaba de mis padres cuando era joven, que son unos… yo pensaba de mis padres que era unos viejos, que no entendían de nada, que se habían quedado atrasados en el pasado. Y ellos, mis estudiantes, me imagino que pensaran lo mismo de mí. Es interesante ¿eh? Usar el futuro para hacer hipótesis, me imagino, imagino que mis estudiantes pensaran lo mismo de mí. Esto es muy interesante, usamos el futuro para hacer hipótesis del presente, esto no lo saben todos los estudiantes de español, solo los que estudian con Juan. Se puede usar el futuro para hacer hipótesis sobre el presente. Yo pienso que mis estudiantes dirán, dirán que soy un viejo, dirán que soy un viejo porque no conozco, y es verdad, no conozco a los cantantes, ni a los actores, ni nada, ni escucho música, ni nada de la actualidad, del momento. Ni de España, ni de Inglaterra, ni de ningún país, ni de ningún país. De España no, porque no vivo en España entonces yo no veo la televisión española, y entonces no sé qué hacen, no se quiénes son los famosos y sinceramente tampoco me importa mucho. Y de Inglaterra pues igual, no veo la televisión prácticamente, solo un poco en internet y no se quiénes son los personajes famosos, solo conozco personajes famosos como, por ejemplo, para mí quiénes son, no lo sé, por ejemplo, estoy pensando en Hugh Grant. Hugh Grant, por ejemplo, Hugh Grant es de mi edad, por ejemplo, es de mi edad, entonces ese actor lo conozco por ejemplo ¿si? Gente así, muy famosa pero ya un poco vieja, un poco vieja. Eso también me ha pasado, también me ha pasado en clase, que yo quería, yo quería enseñar la palabra guapo, yo quería enseñar la palabra guapo y entonces les puse, les puse a mis estudiantes una fotografía de un señor muy guapo, oye no me acuerdo ahora del nombre, el tipo este, este actor…Es que tengo una memoria, tengo una memoria muy mala. A ver, el tipo este, actor que hizo La Guerra de las Galaxias ¿Os acordáis de la Guerra de las Galaxias? El que hizo Indiana Jones, Indiana Jones ¿Cómo se llama el que hizo indiana Jones? Ese actor ¿Cómo se llama ese actor? A ver… ¡Harrison Ford! ¡Harrison Ford! ¡Harrison Ford! Ay que memoria tengo. Bueno, chicos, pues yo quería enseñar en clase la palabra guapo ¿no? Y entonces les puse a mis estudiantes, chicos jóvenes, una foto de Harrison Ford, y les pregunté, les pregunté ¿Cómo es? ¿Cómo es? Yo quería que me dijeran, yo quería que me dijeran, imperfecto de subjuntivo, yo quería que me dijeran es guapo, es alto, es norteamericano, es actor ¿vale? Todo esto ¿no? tiene el pelo corto, yo quería que me describieran esto. Y lo único que me dijeron fue, es viejo, es viejo. Y yo me quede, me quede, me quede muy mal, todavía me acuerdo, dije ¿Cómo que es viejo? ¿Cómo que es viejo Harrison Ford? ¡Coño! Claro que es viejo, es viejo, es muy viejo, el tío es muy viejo. Pero para mí, en mi cabeza, en mi cabeza no, en mi cabeza es un tío joven. Claro, porque yo tengo esta imagen de Harrison Ford joven ¿no? de las películas que vi cuando yo era joven y ahora lo estoy mirando aquí en internet, perdonad, lo estoy mirando aquí en internet porque yo no sé de memoria cuantos años tiene Harrison Ford, nació en el 42, tiene 21 años más que yo tío. Es viejo, coño es viejo, es viejo tío. Es más guapo que yo, es más guapo que yo, pero es viejo, y claro mis estudiantes pobrecitas, mis estudiantes, las chicas me dijeron es viejo tío, es viejo. Y entonces me di cuenta, me di cuenta de que yo también soy viejo, me di cuenta de que yo también soy viejo. Chicos, y esto es una pena, es una pena ¿no? Es una pena porque joder. Oye esto de envejecer es una mierda, ya lo he dicho en otros episodios, esto es una mierda. No solo porque uno está cada vez más feo y tiene más arrugas y pierde la memoria y se le cae el pelo y todas estas cosas, sino además porque pierdes un poco la pasión, la curiosidad ¡Ay! ¡ay! ¡ay! ¡ay! Yo no quiero perder la pasión, pero es que a mi realmente, yo no me voy a pintar el pelo de azul y me voy a, yo que sé, me voy a ir a un club, a una discoteca a bailar la música del momento, la música de ahora que no se cuál es, ni me interesa, ni me importa. No, es que es así, hay que aceptarlo, a mí me gusta la música de los ochenta, como a mi familia le gustaba Luis Mariano y Machín. Ahora Machín me gusta también a mí, ahora Machín me gusta también a mí, me gusta Carlos Gardel y me gusta Luis Mariano y me gusta la gente que, yo que sé, la gente muy antigua, los cantantes tan antiguos ahora me gustan a mí también. Eso quiere decir, esa es la prueba de que estoy viejo. Bueno chicos, me he enrollado como una persiana, como siempre, yo quería ir al grano, yo quería ir al grano. El problema de mi vida es que no voy al grano, no voy al grano ¿Sabéis que yo hoy quería contaros una historia, hablaros de una historia que había leído en El País, porque he estado un montón de tiempo buscando historias divertidas en El País, que es muy difícil, al final había encontrado una, una historia que bueno, no estaba mal, podría ser divertida, pero qué ha pasado, qué ha pasado, que me he acordado de que hace unos días vi la película está de Bohemian Rhapsody que no sé cómo se dice en español, sinceramente no sé si se llama Bohemian Rhapsody en español, a lo mejor se llama Rapsodia Bohemiana, espero que no porque sería muy feo ¿no? En español, Bohemian Rhapsody. Ah mira, lo he encontrado, lo he encontrado, lo estaba buscando aquí en internet y lo he encontrado. Se llama Rapsodia Bohemia, ah, Rapsodia Bohemia, esa es la canción, esa es la canción. A ver como se llama la película, la película creo que se llama así Bohemian Rhapsody, Bohemian Rhapsody. Bueno, vale, no estoy seguro, pero creo que sí, Bohemian Rhapsody en español. Muy bien chicos, pues os acosijo que, subjuntivo, os aconsejo que veáis, os aconsejo que veáis esta película en el cine, o en Netflix, o en donde sea no sé. En vuestro país quizás la podréis ver en otros lugares ¿no? Si, os aconsejo que la veáis y os aconsejo que escuchéis música porque os podéis poner de buen humor como yo. Chicos, me he enrollado como una persiana, no tengo tiempo para seguir haciendo este podcast, lo voy a dejar aquí. Muchísimas gracias, os deseo a todos, una semana fantástica, que os vaya todo muy bien, que os vaya bien. Os deseo que os vaya, subjuntivo, os deseo que os vaya muy bien, que hagáis muchísimas cosas, todas muy divertidas y hacedlas con pasión, hacedlas con pasión, porque es el único modo, el único modo en el que se pueden hacer las cosas, con pasión, con ilusión ¿vale? Chicos, me enrollo, me enrollo, nos vemos la próxima semana. No nos vemos, no nos vemos. Nos escuchamos, nos escuchamos aquí. ¿Dónde? En español con Juan. Un beso a todos y a todas. ¡Hasta luego! ¡Adiós! ¡Adiós! They tell me if I live in a cave, if I live locked up, if I live in hiding. But hell if this is a musician, he's a fantastic singer and I don't know them, I don't know them and of course, my students think of me what I thought of my parents when I was young, that they are ... I thought of my parents that I was some old men, who did not understand anything, who had fallen behind in the past. And they, my students, I imagine they thought the same of me. It's interesting huh? Using the future to make hypotheses, I imagine, I imagine that my students thought the same of me. This is very interesting, we use the future to make hypotheses about the present, not all Spanish students know this, only those who study with Juan. The future can be used to make hypotheses about the present. I think that my students will say, they will say that I am an old man, they will say that I am an old man because I do not know, and it is true, I do not know the singers, or the actors, or anything, nor do I listen to music, or anything of the present time, of the moment. Not from Spain, not from England, not from any country, not from any country. Not from Spain, because I don't live in Spain so I don't watch Spanish television, and then I don't know what they do, I don't know who the famous people are and I honestly don't care much either. And from England well, anyway, I don't watch television practically, just a little on the internet and I don't know who the famous people are, I only know famous people like, for example, who they are for me, I don't know, for example, I'm thinking about Hugh grant. Hugh Grant, for example, Hugh Grant is my age, for example, he is my age, so I know that actor for example, yes? People like that, very famous but already a little old, a little old. That has also happened to me, it has also happened to me in class, which I wanted, I wanted to teach the word handsome, I wanted to teach the word handsome and then I put them, I gave my students a photograph of a very handsome man, hey no I remember now the name, this guy, this actor ... I just have a memory, I have a very bad memory. Let's see, this guy, actor who made Star Wars. Do you remember Star Wars? The one who made Indiana Jones, Indiana Jones What is the name of the one who made Indiana Jones? That actor, what is the name of that actor? Let's see ... Harrison Ford! Harrison Ford! Harrison Ford! Oh what a memory I have. Well, guys, I wanted to teach the word handsome in class, right? And so I put my students, young boys, a picture of Harrison Ford, and I asked them, I asked them what is he like? How is? I wanted them to tell me, I wanted them to tell me, imperfect subjunctive, I wanted them to tell me he's handsome, he's tall, he's American, he's an actor, okay? All this right? He has short hair, I wanted you to describe this to me. And all they told me was, he's old, he's old. And I stayed, I stayed, I was very bad, I still remember, I said, how is he old? How old is Harrison Ford? Cone! Of course he's old, he's old, he's very old, the uncle is very old. But for me, in my head, not in my head, in my head he's a young guy. Sure, because I have this image of young Harrison Ford, right? of the movies I saw when I was young and now I'm watching it here on the internet, excuse me, I'm watching it here on the internet because I don't know by heart how old Harrison Ford is, he was born in 42, he's 21 years older than me uncle . He's old, fuck's old, he's old man. He is more handsome than me, he is more handsome than me, but he is old, and of course my poor students, my students, the girls told me he is an old man, he is old. And then I realized, I realized that I too am old, I realized that I too am old. Guys, and this is a shame, it's a shame right? It's a shame because fucking. Hey, getting old is bullshit, I've already said it in other episodes, this is bullshit. Not only because one is increasingly ugly and has more wrinkles and loses memory and hair falls out and all these things, but also because you lose a bit of passion, curiosity. Oh! Oh! Oh! Oh! I don't want to lose my passion, but I really, I'm not going to paint my hair blue and I'm going to, I don't know, I'm going to go to a club, to a disco to dance to the music of the moment , the music of now that I don't know what it is, nor does it interest me, nor do I care. No, that's the way it is, you have to accept it, I like the music of the eighties, as my family liked Luis Mariano and Machín. Now Machín I also like me, now Machín I also like me, I like Carlos Gardel and I like Luis Mariano and I like people who, I don't know, very old people, singers that are so old now I like me also. That is to say, that is the proof that I am old. Well guys, I rolled like a blind, as always, I wanted to get to the point, I wanted to get to the point. The problem in my life is that I am not going to the point, I am not going to the point.Do you know that today I wanted to tell you a story, tell you about a story that I had read in El País, because I have spent a lot of time looking for funny stories in El País , which is very difficult, in the end I had found one, a story that, well, it was not bad, it could be funny, but what happened, what happened, that I remembered that a few days ago I saw the movie is Bohemian Rhapsody I don't know how to say it in Spanish, I honestly don't know if it's called Bohemian Rhapsody in Spanish, maybe it's called Bohemian Rhapsody, I hope not because it would be very ugly, right? In Spanish, Bohemian Rhapsody. Oh look, I found it, I found it, I was looking for it here on the internet and I found it. It's called Bohemian Rhapsody, ah, Bohemian Rhapsody, that's the song, that's the song. Let's see what the film is called, the film I think is called Bohemian Rhapsody, Bohemian Rhapsody. Well, okay, I'm not sure, but I think so, Bohemian Rhapsody in Spanish. Very good guys, well I harass you that, subjunctive, I advise you to watch, I advise you to see this movie in the cinema, or on Netflix, or wherever I do not know. In your country maybe you can see it in other places, right? Yes, I advise you to watch it and I advise you to listen to music because you can put yourself in a good mood like me. Guys, I rolled like a blind, I don't have time to keep doing this podcast, I'm going to leave it here. Thank you very much, I wish you all a fantastic week, that everything goes very well, that everything goes well. I wish you well, subjunctive, I wish you do very well, that you do many things, all very fun and do them with passion, do them with passion, because it is the only way, the only way in which things can be done. , with passion, with enthusiasm, okay? Guys, I roll up, roll up, see you next week. We don't see each other, we don't see each other. We listen to each other, we listen to each other here. Where? In Spanish with Juan. A kiss to all and to all. Bye! Goodbye! Goodbye! Ils me disent si je vis dans une grotte, si je vis enfermé, si je vis caché. Mais bon sang, c'est un musicien, c'est un chanteur fantastique et je ne les connais pas, je ne les connais pas et bien sûr, mes étudiants pensent de moi ce que je pensais de mes parents quand j'étais jeune, qu'ils sont... Je pensais que mes parents étaient vieux, qu'ils ne comprenaient rien, qu'ils étaient restés dans le passé. Et eux, mes élèves, j'imagine qu'ils pensaient la même chose de moi. Intéressant, n'est-ce pas ? En utilisant le futur pour faire des hypothèses, j'imagine, j'imagine que mes élèves penseraient la même chose de moi. C'est très intéressant, nous utilisons le futur pour faire des hypothèses sur le présent, tous les étudiants espagnols ne le savent pas, seulement ceux qui étudient avec Juan. On peut utiliser le futur pour faire des hypothèses sur le présent. Je pense que mes étudiants diront, ils diront que je suis un vieil homme, ils diront que je suis un vieil homme parce que je ne connais pas, et c'est vrai, je ne connais pas les chanteurs, ni les acteurs, ni rien, je n'écoute pas de musique, ni rien du présent, du moment. Ni d'Espagne, ni d'Angleterre, ni d'aucun pays, ni d'aucun pays. Pas d'Espagne, parce que je ne vis pas en Espagne, donc je ne regarde pas la télévision espagnole, donc je ne sais pas ce qu'ils font, je ne sais pas qui sont les célébrités et honnêtement je ne m'en soucie pas beaucoup non plus. En Angleterre, c'est la même chose, je ne regarde pratiquement pas la télévision, seulement un peu sur Internet et je ne sais pas qui sont les gens célèbres, je ne connais que les gens célèbres comme, par exemple, pour moi qui ils sont, je ne sais pas, par exemple, je pense à Hugh Grant. Hugh Grant, par exemple, Hugh Grant a mon âge, par exemple, il a mon âge, donc je connais cet acteur par exemple, oui ? Des gens comme ça, très célèbres mais déjà un peu vieux, un peu vieux. Ça m'est aussi arrivé, ça m'est aussi arrivé en classe, je voulais, je voulais enseigner le mot beau, je voulais enseigner le mot beau et donc je leur ai montré, j'ai montré à mes étudiants une photo d'un très bel homme, je ne me souviens plus de son nom maintenant, ce type, cet acteur... J'ai une mémoire, j'ai une très mauvaise mémoire. Voyons voir, ce type, cet acteur qui a joué dans La Guerre des étoiles... Vous vous souvenez de La Guerre des étoiles ? Le type qui a fait Indiana Jones, Indiana Jones, quel est le nom du type qui a fait Indiana Jones ? Cet acteur, quel est son nom ? Voyons voir... Harrison Ford ! Harrison Ford ! Harrison Ford ! Harrison Ford ! Oh, quelle mémoire j'ai. Eh bien, les gars, je voulais enseigner le mot "beau" en classe, n'est-ce pas ? J'ai donc montré à mes élèves, de jeunes enfants, une photo d'Harrison Ford, et je leur ai demandé à quoi il ressemblait. À quoi il ressemblait ? Je voulais qu'ils me disent, je voulais qu'ils me disent, imparfait du subjonctif, je voulais qu'ils me disent qu'il est beau, qu'il est grand, qu'il est américain, qu'il est acteur, d'accord ? Il a les cheveux courts, je voulais qu'ils me décrivent ça. Et la seule chose qu'ils m'ont dite, c'est qu'il est vieux, il est vieux. Et j'étais, j'étais, j'étais, j'étais vraiment bouleversé, je m'en souviens encore, j'ai dit, qu'est-ce que vous voulez dire par il est vieux ? Qu'est-ce que vous voulez dire par il est vieux Harrison Ford ? Putain ! Bien sûr qu'il est vieux, il est vieux, il est très vieux, il est très vieux, il est très vieux, il est très vieux, le gars est très vieux. Mais pour moi, dans ma tête, pas dans ma tête, dans ma tête, c'est un jeune homme. Bien sûr, parce que j'ai cette image de Harrison Ford comme un jeune homme, d'après les films que j'ai vus quand j'étais jeune et maintenant je le regarde ici sur internet, excusez-moi, je le regarde ici sur internet parce que je ne sais pas de mémoire quel âge a Harrison Ford, il est né en 42, il a 21 ans de plus que moi, mec. Il est vieux, il est putain de vieux, il est vieux. Il est plus beau que moi, il est plus beau que moi, mais il est vieux, et bien sûr mes pauvres étudiants, mes étudiants, les filles m'ont dit qu'il était vieux, qu'il était vieux. Et puis j'ai réalisé, j'ai réalisé que je suis vieux aussi, j'ai réalisé que je suis vieux aussi. Les gars, et c'est une honte, c'est une honte, n'est-ce pas ? C'est une honte parce que putain. Hé, c'est de la merde cette vieillesse, je l'ai déjà dit dans d'autres épisodes, c'est de la merde. Non seulement parce qu'on devient de plus en plus moche et qu'on a de plus en plus de rides et qu'on perd la mémoire et que les cheveux tombent et tout ça, mais aussi parce qu'on perd un peu de passion, de curiosité, je ne veux pas perdre ma passion, mais je n'ai pas vraiment envie, je ne vais pas me peindre les cheveux en bleu et aller dans, je ne sais pas, je vais aller dans un club, dans une discothèque pour danser sur la musique du moment, la musique du moment, je ne sais pas ce que c'est, ça ne m'intéresse pas, je m'en fous même. Non, c'est comme ça, il faut l'accepter, j'aime la musique des années 80, comme ma famille aimait Luis Mariano et Machín. Maintenant, j'aime aussi Machín, j'aime Carlos Gardel et j'aime Luis Mariano et j'aime des gens qui, je ne sais pas, des gens très vieux, des chanteurs très vieux, maintenant je les aime aussi. C'est la preuve que je suis vieux. Bon les gars, je me suis retroussé les manches, comme d'habitude, je voulais aller à l'essentiel, je voulais aller à l'essentiel. Vous savez qu'aujourd'hui je voulais vous raconter une histoire, vous raconter une histoire que j'avais lue dans El País, parce que j'ai passé beaucoup de temps à chercher des histoires drôles dans El País, ce qui est très difficile, à la fin j'en ai trouvé une, une histoire qui était bien, elle n'était pas mauvaise, elle pouvait être drôle, mais ce qui s'est passé, ce qui s'est passé, je me suis souvenu qu'il y a quelques jours j'ai vu le film Bohemian Rhapsody, je ne sais pas comment le dire en espagnol, honnêtement je ne sais pas si ça s'appelle Bohemian Rhapsody en espagnol, peut-être que ça s'appelle Rapsodia Bohemiana, j'espère que non parce que ça serait très moche, non ? En espagnol, Bohemian Rhapsody. Ah regardez, je l'ai trouvée, je l'ai trouvée, je la cherchais sur internet et je l'ai trouvée. Ça s'appelle Bohemian Rhapsody, ah, Bohemian Rhapsody, c'est la chanson, c'est la chanson. Voyons voir comment s'appelle le film, je crois que le film s'appelle Bohemian Rhapsody, Bohemian Rhapsody. Bon, ok, je ne suis pas sûr, mais je crois que c'est Bohemian Rhapsody en espagnol. Très bien les gars, alors je vous conseille, subjonctif, je vous conseille de voir, je vous conseille de voir ce film au cinéma, ou sur Netflix, ou n'importe où, je ne sais pas. Dans votre pays, peut-être que vous pouvez le voir dans d'autres endroits, n'est-ce pas ? Oui, je vous conseille de le voir et je vous conseille d'écouter de la musique parce que vous pouvez vous mettre de bonne humeur comme moi. Les gars, je me suis rendu comme un aveugle, je n'ai pas le temps de continuer ce podcast, je vais le laisser là. Merci beaucoup, je vous souhaite à tous une semaine fantastique, tout le meilleur, tout le meilleur. Je vous souhaite beaucoup de choses, beaucoup de choses amusantes, et faites-les avec passion, faites-les avec passion, parce que c'est la seule façon, la seule façon de faire les choses, avec passion, avec enthousiasme, ok ? Les gars, je termine, je termine, à la semaine prochaine. Nous ne nous verrons pas, nous ne nous verrons pas. On s'écoutera, on s'écoutera ici. Où ? En espagnol avec Juan. Je vous embrasse tous. À plus tard ! Au revoir ! Au revoir !