Korkunun Korkusu: Korkularla Yüzleşmek
Korkuyor musun?
Yaşamaktan, yüzleşmekten
ve hatta düşünmekten bile korktuğun şeyler var mı bu hayatta
ya da
bu korktuğun şeyler başına gelirse
baş edemem diye korkuyor musun?
Korkmaktan korkuyor musun peki ?
Bu videoda sana korkudan ve korkunun korkusundan bahsedeceğim.
Korkunun öyle bir açmazı vardır ki
sen ondan kaçtıkça o seni kovalar
ve sen ondan kaçtıkça o senin arkandan koşuyor ya
git gide büyür seni kovalarken
sen ondan kaçtıkça o bundan güç alır. Ve bir bakmışsın ki
Her arkanı dönüp baktığında o daha da büyümüş olur.
Ve korkun hayatını esir almaya başlar
Korkunu çağrıştıracak her şeyden kaçmaya başlarsın çok temkinli olmaya başlarsın
attığın her adım senin için tedirginlik vericidir.
Sanki şöyle bir örnek verebiliriz.
Kapıda korkun ve kapıyı çalıyor
tık tık tık tık.. sen evin en dip köşesindesin
ve kapıyı açmaktan korkuyorsun
içeri girerse o korkunu temsil eden insan ne yapacağını bilemiyorsun
sanki içeri girerse
sen hiç dayanamayacaksın, hiç başedemeyeceksin
işte korku insanı bu şekilde etkiler.
Korku insanı neden bu kadar çok etkiler biliyor musun?
Çünkü arkasında kocaman bir belirsizlikler kümesi vardır.
Ve bu belirsizlikler ortaya bir ihtimaller denizi çıkartır
hayatta korktuğun şeyleri bir düşün bakalım ve bunların senin başına geldiğini bir düşün
düşündüğün zaman gerçekten o şeylerle karşılaştığın zaman
zarar gördüğün zaman en fazla uğraşacağın şey iki- üç tane ihtimaldir
ama o belirsizlik durumu ortaya çıktığı zaman kafanda
düşündüğün zaman o ihtimaller denizinde yüzlerce, binlerce ihtimal vardır
belki çoğu gerçekte hayatına gelmeyecek şeylerdir.
insan biraz abartır düşünürken ve sen her biriyle tek tek uğraşırsın
halbuki o olay gerçekten başına gelmiş olsaydı çok daha azıyla uğraşacaktın.
Bu sebeple o korku hali seni çok fazla etkiler
birde korkulan şey başına geldiği zaman
dayanamayacağın, beceremeyeceğin ihtimalide seni çok gerer.
Ne yaparsın biliyor musun?
ya işte istemediğin bir durum var. Reddedilmekten korkuyorsun
ya da tahlil yaptırmıyorsun,hastaneye gitmiyorsun,kontrollerini yaptırmıyorsun, ya korktuğun hastalık sende çıkarsa diye
ne oluyor bu sefer
bunun arkasında ne var
Ya bu korktuğum şey başıma gelirse ben dayanamazsam, ben mahvolursam, ben bitersem gibi
işte bundan dolayıda korku bizi çok fazla etkiler.
Sana kendi başımdan geçen bir olaydan bahsetmek istiyorum. Çok uzak olmayan bir zaman diliminde
bu senenin başında daha
ufak oğlum Tuna'nın başına bir şey geldi.
Şöyle bir şey normalde çok mutlu mesut bir çocukken bazı belirtiler gözlemledik.
Bu belirtilerden bahsetmeyeceğim burada
ve bu belirtiler bizi biraz tedirgin etti. Doktora kontrole götürdük
gittiğimiz yerdeki doktor bize dedi ki lösemi olabilir.
Ve o an anlatamam size yaşadığım duyguları
Yani insan başkasına böyle bir konumda yardımcı olabilir ama
kendi canı, kanı, evledına böyle bir ihtimalden bahsedince
Ya şey gibi hissettim
Sanki yani kaynar suyu alıp üstüme dökseler çok daha iyi hissederdim kendimi Arabayı sürüyorum, başka bir hastaneye gidiyoruz.Üniversite hastanesine geçeceğiz oradan
Arabayı sürüyorum, bir yandan ağlıyorum...
Diyorum nasıl olur böyle bir şey
Bir yandan oğluma bakıyorum Tuna' ya bakıyorum ya ufacık daha diyorum.
Nasıl olabilir? O kadar kötüyüm ki
yani belki bu tür durumlarla karşılaştım bir psikolog olarak ama insan olarak ilk defa yaşadım
ilk defa başıma geldi
Sonrasında doktora gittik ve Tuna'yı hastaneye yatırdılar
üç günlük çok ağır bir süreç yaşadık
sonrasında çok şükür ki lösemi olmadığı anlaşıldı
Şimdi benim burada dikkatimi çeken çok önemli bir ayrıntı oldu
ilk bir gün ve ertesi günün bir kısmı ben çok fazla korkuyordum
diyordum ki :Ya lösemi çıkarsa
ne yapacağız Allah'ım baş edemeyeceğiz biz, biz mahvolduk bittik
Sonra bir yandan da kendimi gözlemliyorum ne yaşıyorum diye
yavaş yavaş korkumun, o kötü hissettiğim şeyin
başka bir şeye dönüştüğünü fark ettim.
Bir yandan baktım çözüm yolları ne
tedavi yolları ne
daha önce insanlar ne gibi sorunlarla karşılaşmışlar ve nasıl çözüm yolları bulmuşlar
sonrasında bunu
Diğer danışanlarımla karşılaştım, mesela kanser tanısı alan danışanlarımla
Ve dedim ki bu sanırım herkeste olan bir süreç ilk başta insan çok korkuyor olsa da
sonrasında o ilk şok, ilk öfke
neden ben öfkesi geçtikten sonra bir sakinlik evresi geliyor.
Ve sonrasında
insan mücadeleye başlıyor.
Ben artık bununla nasıl savaşırım diye
yani aslında bütün bu korkulan şeylerde bence bu mekanizma işliyor.
Başına gelmesinden korkuyorsun ya
korktuğun zaman hissettiğin kaygı 90 puan 100 puan, 100 üzerinden o senin başına geldiği zaman, emin ol ilk zaman belki evet 90-100 hissedeceksin o seviyede bir puanı
korku seviyesi ama, sonrasında git gide azalacak
ve bir bakmışsın ki sen mücadelenin içine düşmüşssün
bu sebeple korkuyla yüzleşmek en önemli şartlardan birisi bizim için
Bence bir insanın şu hayattaki en önemli yeteneği
en önemli özelliği,hayatta kalma becerisini sağlayan en önemli o temel özellik nedir biliyor musun?
Adaptasyon süreci, alışmak
şimdi başına ne gelirse gelsin ilk başta hepsinde aynı durum ortaya çıkıyor.
Korkuyorsun.
Çok korkuyorsun, çok kötü hissediyorsun, öfke içindesin: Ya bu benim başıma neden gelir, nasıl gelir diye..
Şoktasın belki kabul etmiyorsun,inkar ediyorsun bu başına gelenleri
''yok yok aslında böyle bir şey olmadı ''diyorsun
ama sonra insan yavaş yavaş alışıyor.
Ve o alışma sürecine girdiğin andan itibaren sana bir soğuk kanlılık geliyor.
Çok kısa bir süre içerisinde gerçekleşiyor bunlar
Ve ondan sonra artık savaşmaya hazır haldesin
Ne yaptın o en başta bahsettiğim şey var ya ihtimaller denizi artık uğraşman gereken yüzlerce ihtimal yok
birkaç tane şeyle uğraşmak zorundasın
daha güçlüsün, daha hedefe yönelmiş durumdasın. Bu başına gelebilecek en küçük olumsuz ihtimalden
en büyük ihtimale kadar her zaman böyledir.
İnsan ilk başta şoka girer
kızar, öfkelenir, biraz depresif hisseder.
Ve sonrasında adapte olur savaşa başlar.
Sende böyle düşünmelisin
her gün o korkunun yüksek seviyesini yaşamaktansa
o kapıyı çalıyordu ya .. tık tık tık
Aç kapıyı gelsin içeri bir bakalım
ne diyor? derdi ne belkide o korktuğumuz şeyin çok çok azıyla karşılaşacağız
Bu sebeple bence yüzleş
Bu arada bu video vesilesiyle bir şeyden bahsetmek istiyorum
Tuna kısa bir süre o dönemde hastanede yatmıştı. O yattığı bölümde hep lösemi tanısı almış çocuklar vardı.
Ben şunu fark ettim LÖSEV benim kafamda zaten hep olumlu bir imaja sahipti ama
orada o insanların hayatına yaptığı katkıyı görünce
hakikaten çok duygulandım,duygulanmamak elde değil.
Dedim ki ya iyi ki böyle organizasyonlar var,iyi ki böyle dernekler var iyi ki böyle insanlar var.
Eğer seninde elinden geliyorsa maddi olabilir, manevi olabilir
desteğini esirgeme bence bu tarz derneklerden, belki de bu örnekte LÖSEV'den
Kendine çok iyi bak
Beni dinlediğin için çok teşekkür ediyorum sana..Görüşmek üzere...