Korkunun Korkusu: Korkularla Yüzleşmek

Korkuyor musun?

Yaşamaktan, yüzleşmekten

ve hatta düşünmekten bile korktuğun şeyler var mı bu hayatta

ya da

bu korktuğun şeyler başına gelirse

baş edemem diye korkuyor musun?

Korkmaktan korkuyor musun peki ?

Bu videoda sana korkudan ve korkunun korkusundan bahsedeceğim.

Korkunun öyle bir açmazı vardır ki

sen ondan kaçtıkça o seni kovalar

ve sen ondan kaçtıkça o senin arkandan koşuyor ya

git gide büyür seni kovalarken

sen ondan kaçtıkça o bundan güç alır. Ve bir bakmışsın ki

Her arkanı dönüp baktığında o daha da büyümüş olur.

Ve korkun hayatını esir almaya başlar

Korkunu çağrıştıracak her şeyden kaçmaya başlarsın çok temkinli olmaya başlarsın

attığın her adım senin için tedirginlik vericidir.

Sanki şöyle bir örnek verebiliriz.

Kapıda korkun ve kapıyı çalıyor

tık tık tık tık.. sen evin en dip köşesindesin

ve kapıyı açmaktan korkuyorsun

içeri girerse o korkunu temsil eden insan ne yapacağını bilemiyorsun

sanki içeri girerse

sen hiç dayanamayacaksın, hiç başedemeyeceksin

işte korku insanı bu şekilde etkiler.

Korku insanı neden bu kadar çok etkiler biliyor musun?

Çünkü arkasında kocaman bir belirsizlikler kümesi vardır.

Ve bu belirsizlikler ortaya bir ihtimaller denizi çıkartır

hayatta korktuğun şeyleri bir düşün bakalım ve bunların senin başına geldiğini bir düşün

düşündüğün zaman gerçekten o şeylerle karşılaştığın zaman

zarar gördüğün zaman en fazla uğraşacağın şey iki- üç tane ihtimaldir

ama o belirsizlik durumu ortaya çıktığı zaman kafanda

düşündüğün zaman o ihtimaller denizinde yüzlerce, binlerce ihtimal vardır

belki çoğu gerçekte hayatına gelmeyecek şeylerdir.

insan biraz abartır düşünürken ve sen her biriyle tek tek uğraşırsın

halbuki o olay gerçekten başına gelmiş olsaydı çok daha azıyla uğraşacaktın.

Bu sebeple o korku hali seni çok fazla etkiler

birde korkulan şey başına geldiği zaman

dayanamayacağın, beceremeyeceğin ihtimalide seni çok gerer.

Ne yaparsın biliyor musun?

ya işte istemediğin bir durum var. Reddedilmekten korkuyorsun

ya da tahlil yaptırmıyorsun,hastaneye gitmiyorsun,kontrollerini yaptırmıyorsun, ya korktuğun hastalık sende çıkarsa diye

ne oluyor bu sefer

bunun arkasında ne var

Ya bu korktuğum şey başıma gelirse ben dayanamazsam, ben mahvolursam, ben bitersem gibi

işte bundan dolayıda korku bizi çok fazla etkiler.

Sana kendi başımdan geçen bir olaydan bahsetmek istiyorum. Çok uzak olmayan bir zaman diliminde

bu senenin başında daha

ufak oğlum Tuna'nın başına bir şey geldi.

Şöyle bir şey normalde çok mutlu mesut bir çocukken bazı belirtiler gözlemledik.

Bu belirtilerden bahsetmeyeceğim burada

ve bu belirtiler bizi biraz tedirgin etti. Doktora kontrole götürdük

gittiğimiz yerdeki doktor bize dedi ki lösemi olabilir.

Ve o an anlatamam size yaşadığım duyguları

Yani insan başkasına böyle bir konumda yardımcı olabilir ama

kendi canı, kanı, evledına böyle bir ihtimalden bahsedince

Ya şey gibi hissettim

Sanki yani kaynar suyu alıp üstüme dökseler çok daha iyi hissederdim kendimi Arabayı sürüyorum, başka bir hastaneye gidiyoruz.Üniversite hastanesine geçeceğiz oradan

Arabayı sürüyorum, bir yandan ağlıyorum...

Diyorum nasıl olur böyle bir şey

Bir yandan oğluma bakıyorum Tuna' ya bakıyorum ya ufacık daha diyorum.

Nasıl olabilir? O kadar kötüyüm ki

yani belki bu tür durumlarla karşılaştım bir psikolog olarak ama insan olarak ilk defa yaşadım

ilk defa başıma geldi

Sonrasında doktora gittik ve Tuna'yı hastaneye yatırdılar

üç günlük çok ağır bir süreç yaşadık

sonrasında çok şükür ki lösemi olmadığı anlaşıldı

Şimdi benim burada dikkatimi çeken çok önemli bir ayrıntı oldu

ilk bir gün ve ertesi günün bir kısmı ben çok fazla korkuyordum

diyordum ki :Ya lösemi çıkarsa

ne yapacağız Allah'ım baş edemeyeceğiz biz, biz mahvolduk bittik

Sonra bir yandan da kendimi gözlemliyorum ne yaşıyorum diye

yavaş yavaş korkumun, o kötü hissettiğim şeyin

başka bir şeye dönüştüğünü fark ettim.

Bir yandan baktım çözüm yolları ne

tedavi yolları ne

daha önce insanlar ne gibi sorunlarla karşılaşmışlar ve nasıl çözüm yolları bulmuşlar

sonrasında bunu

Diğer danışanlarımla karşılaştım, mesela kanser tanısı alan danışanlarımla

Ve dedim ki bu sanırım herkeste olan bir süreç ilk başta insan çok korkuyor olsa da

sonrasında o ilk şok, ilk öfke

neden ben öfkesi geçtikten sonra bir sakinlik evresi geliyor.

Ve sonrasında

insan mücadeleye başlıyor.

Ben artık bununla nasıl savaşırım diye

yani aslında bütün bu korkulan şeylerde bence bu mekanizma işliyor.

Başına gelmesinden korkuyorsun ya

korktuğun zaman hissettiğin kaygı 90 puan 100 puan, 100 üzerinden o senin başına geldiği zaman, emin ol ilk zaman belki evet 90-100 hissedeceksin o seviyede bir puanı

korku seviyesi ama, sonrasında git gide azalacak

ve bir bakmışsın ki sen mücadelenin içine düşmüşssün

bu sebeple korkuyla yüzleşmek en önemli şartlardan birisi bizim için

Bence bir insanın şu hayattaki en önemli yeteneği

en önemli özelliği,hayatta kalma becerisini sağlayan en önemli o temel özellik nedir biliyor musun?

Adaptasyon süreci, alışmak

şimdi başına ne gelirse gelsin ilk başta hepsinde aynı durum ortaya çıkıyor.

Korkuyorsun.

Çok korkuyorsun, çok kötü hissediyorsun, öfke içindesin: Ya bu benim başıma neden gelir, nasıl gelir diye..

Şoktasın belki kabul etmiyorsun,inkar ediyorsun bu başına gelenleri

''yok yok aslında böyle bir şey olmadı ''diyorsun

ama sonra insan yavaş yavaş alışıyor.

Ve o alışma sürecine girdiğin andan itibaren sana bir soğuk kanlılık geliyor.

Çok kısa bir süre içerisinde gerçekleşiyor bunlar

Ve ondan sonra artık savaşmaya hazır haldesin

Ne yaptın o en başta bahsettiğim şey var ya ihtimaller denizi artık uğraşman gereken yüzlerce ihtimal yok

birkaç tane şeyle uğraşmak zorundasın

daha güçlüsün, daha hedefe yönelmiş durumdasın. Bu başına gelebilecek en küçük olumsuz ihtimalden

en büyük ihtimale kadar her zaman böyledir.

İnsan ilk başta şoka girer

kızar, öfkelenir, biraz depresif hisseder.

Ve sonrasında adapte olur savaşa başlar.

Sende böyle düşünmelisin

her gün o korkunun yüksek seviyesini yaşamaktansa

o kapıyı çalıyordu ya .. tık tık tık

Aç kapıyı gelsin içeri bir bakalım

ne diyor? derdi ne belkide o korktuğumuz şeyin çok çok azıyla karşılaşacağız

Bu sebeple bence yüzleş

Bu arada bu video vesilesiyle bir şeyden bahsetmek istiyorum

Tuna kısa bir süre o dönemde hastanede yatmıştı. O yattığı bölümde hep lösemi tanısı almış çocuklar vardı.

Ben şunu fark ettim LÖSEV benim kafamda zaten hep olumlu bir imaja sahipti ama

orada o insanların hayatına yaptığı katkıyı görünce

hakikaten çok duygulandım,duygulanmamak elde değil.

Dedim ki ya iyi ki böyle organizasyonlar var,iyi ki böyle dernekler var iyi ki böyle insanlar var.

Eğer seninde elinden geliyorsa maddi olabilir, manevi olabilir

desteğini esirgeme bence bu tarz derneklerden, belki de bu örnekte LÖSEV'den

Kendine çok iyi bak

Beni dinlediğin için çok teşekkür ediyorum sana..Görüşmek üzere...