×

We gebruiken cookies om LingQ beter te maken. Als u de website bezoekt, gaat u akkoord met onze cookiebeleid.


image

Ivanhoe - van Walter Scott, TWAALFDE HOOFDSTUK - 2

TWAALFDE HOOFDSTUK - 2

Zoo sterk is echter de kracht der gewoonte, dat niet alleen de gemeene

toeschouwers, die natuurlijk door schrikwekkende tooneelen worden

vermaakt, maar zelfs de dames, die de galerijen vulden, den kamp

beschouwden, wel is waar met angstige belangstelling, maar zonder

begeerte, om de oogen van een zoo schrikkelijk schouwspel af te

wenden. Hier en daar verbleekte wel een schoone wang, of liet zich

een gil hooren, wanneer een minnaar, broeder of echtgenoot van het

paard geworpen werd. Maar, over het algemeen, moedigden de dames de

strijders aan niet alleen door handgeklap, en door wuiven met doeken

en sluiers, maar ook door het geroep: "Dappere lans! Goed zwaard!" als

zij een gelukkigen slag of stoot opmerkten.

Daar het schoone geslacht zooveel belang stelde in dit bloedige

gevecht, kan men zich dat der mannen licht verbeelden. Het openbaarde

zich in luide juichtonen bij iedere verandering van de kansen,

terwijl aller oogen zoo op het strijdperk gericht waren, dat de

toeschouwers zelven de slagen schenen uit te deelen en te ontvangen,

welke zoo ruimschoots vielen. Bij iedere stilte hoorde men de stem der

herauten uitroepen: "Vecht, dappere ridders! De mensch sterft, maar

de roem leeft!--Strijdt,--de dood is beter dan de nederlaag!--Kampt,

dappere ridders! schoone oogen aanschouwen uw heldendaden!"

Onder al de gebeurtenissen van den strijd, trachtten aller oogen

de aanvoerders van iedere partij te ontdekken, die, zich in het

heetste van het gevecht mengende, hun makkers door stem en voorbeeld

aanmoedigden. Beiden verrichtten groote en dappere daden, en noch

Bois-Guilbert, noch de Onterfde Ridder vonden in de vijandelijke

gelederen een kampvechter, die volkomen tegen hen bestand was. Zij

trachtten wederzijds elkander te ontmoeten, aangespoord door

wederkeerigen haat, en overtuigd, dat de val van een der aanvoerders

beschouwd kon worden, als beslissend voor de overwinning. Zoo groot

echter was het gedrang en de verwarring, dat in het begin van het

gevecht hun pogingen om elkander te ontmoeten, vruchteloos waren, en

zij herhaalde malen gescheiden werden door den ijver hunner aanhangers,

waarvan ieder begeerig was eer in te oogsten, door zijne kracht te

beproeven tegen den aanvoerder der tegenpartij.

Maar toen de rijen aan beide zijden dunner begonnen te worden, door

het getal van hen, die zich overwonnen verklaard hadden, of naar

de uiteinden van het strijdperk waren gedreven, of anders onbekwaam

gemaakt waren om den strijd voort te zetten, werden de Tempelier en de

Onterfde ridder handgemeen, met al die woede, dien doodelijken haat,

welke de strijd om de eer hun konden inboezemen. Zoo groot was beider

behendigheid in den aanval en in de verdediging, dat de toeschouwers

in een eenstemmig en onwillekeurig gejuich uitbarstten, waardoor zij

hunne vreugde en bewondering uitdrukten.

Maar op dit oogenblik was het met de partij van den Onterfden

Ridder slecht gesteld; de reuzenarm van Front-de-Boeuf op den eenen

vleugel, en de reuzenkracht van Athelstane op den anderen, hadden

degenen, die onmiddellijk tegenover hen stonden, ter neer geslagen

en verstrooid. Zich bevrijd ziende van hun tegenstanders, scheen het

beiden ridders op hetzelfde oogenblik in te vallen, dat zij hun partij

het beslissendste voordeel zouden bezorgen, door den Tempelier in zijn

strijd met zijn mededinger bij te staan. Hun paarden dus tegelijk

wendende, joeg de Normandiër van de eene zijde op hem los, en de

Sakser van de andere. Het ware volstrekt onmogelijk geweest, dat het

voorwerp van dezen ongelijken en onverwachten aanval dien had kunnen

weerstaan, zoo hij niet door het algemeen geroep der toeschouwers

gewaarschuwd was, die niet nalaten konden belang te stellen in een

ridder, die aan zulk een ongelijken strijd blootgesteld was.

"Wees op uw hoede! wees op uw hoede! Heer Onterfde!" werd zoo

algemeen geroepen, dat de ridder zijn gevaar bespeurde, en een

geweldigen slag naar den Tempelier doende, haalde hij zijn paard

tegelijkertijd achteruit, zoodat hij aan den schok van Athelstane

en Front-de-Boeuf ontging; dezen dus, hun doel verijdeld ziende,

renden van beide zijden tusschen het voorwerp van hun aanval en den

Tempelier door, terwijl zij met de paarden tegen elkander stootten,

voordat zij hun loop konden tegenhouden. Hun rossen echter nog

intoomende en ronddraaiende, vervolgden alle drie hun voornemen,

om den Onterfden Ridder ter neder te vellen.

Niets kon hem gered hebben, dan de bijzondere sterkte en vlugheid van

het edele paard, dat hij den vorigen dag gewonnen had. Dit kwam hem te

meer te pas, dat het paard van Bois-Guilbert gewond was, en die van

Athelstane en Front-de-Boeuf beiden vermoeid waren, door het gewicht

hunner reusachtige meesters in volle wapenrusting, en door de vroegere

inspanning van den strijd. De verwonderlijke rijkunst van den Onterfden

Ridder en de vlugheid van het edele dier, dat hij bereed, stelden hem,

gedurende eenige oogenblikken, in staat, om zijn drie aanvallers van

zich af te houden, terwijl hij, zich draaiende en keerende evenals een

valk in de lucht, zijn vijanden zoo ver mogelijk van elkander hield,

en nu den een, dan den andere zelf aanvallende, met zijn zwaard slagen

uitdeelde, zonder die af te wachten, welke men op hem muntte.

Maar schoon het strijdperk van toejuichingen over zijn behendigheid

weergalmde, was het duidelijk, dat hij ten laatste voor de overmacht

zou moeten zwichten; en zij, die Prins Jan omgaven, smeekten hem

eenstemmig zijn staf neder te werpen, en een zoo dapperen ridder den

smaad eener onverdiende nederlaag te besparen.

"Ik niet, bij het licht des Hemels! ", antwoordde Prins Jan; "deze

bastaard, die zijn naam verbergt, en onze aangeboden gastvrijheid

versmaadt, heeft reeds één prijs weggedragen, en kan nu aan anderen

een beurt laten." Terwijl hij zoo sprak, veranderde een onvoorzien

toeval den uitslag van den kamp.

Er was onder de gelederen van den Onterfden Ridder één kampvechter

op een zwart paard, in zwarte wapenrusting, breed van schouders,

groot, en naar allen schijn krachtig en sterk. Deze ridder, die in 't

geheel geen devies op zijn schild voerde, had tot nu toe zeer weinig

belangstelling in den uitslag van het gevecht getoond, met groot gemak,

zooals het scheen, de ridders die hem aanvielen, afwerende, maar zonder

van zijn voordeel gebruik te maken, of iemand aan te tasten. Kortom,

hij speelde eerder de rol van een toeschouwer dan van een deelnemer

in het toernooi,--een omstandigheid, welke hem bij de aanwezigen den

naam van "_Le Noir Fainéant_," of "de zwarte luiaard," verschafte.

Op eens scheen de ridder zijn onverschilligheid te vergeten, toen hij

den aanvoerder van zijn partij zoo hard bestookt zag; want zijn paard,

dat nog geheel frisch was, de sporen gevende, vloog hij pijlsnel ter

zijner hulp, terwijl hij met een stem, luid als het trompetgeschal,

riep: "_Desdichado_, ter hulp!" Het was hoog tijd; want, terwijl

de Onterfde Ridder op den Tempelier indrong, was Front-de-Boeuf met

opgeheven zwaard tot dicht bij hem genaderd; maar eer de slag viel,

bracht de Zwarte Ridder hem een houw op het hoofd toe, die, van den

gepolijsten helm afglijdende, met weinig verminderde kracht op het

_chamfron_ van het paard nederkwam, en deed Front-de-Boeuf met zijn ros

op den grond rollen, waar zij beiden bewegingloos bleven liggen. Hierop

wendde _Le Noir Fainéant_ zijn paard tegen Athelstane van Coningsburgh;

en daar zijn eigen zwaard in den strijd met Front-de-Boeuf gebroken

was, rukte hij den forschen Sakser de strijdbijl uit de hand, en

het wapen als een geoefend krijgsman zwaaiende, gaf hij Athelstane

daarmede zulk een geweldigen slag op den helm, dat ook deze bewusteloos

ter aarde zonk. Na deze daad verricht te hebben, die des te luider

toegejuicht werd, daar ze van zijn kant geheel onverwacht kwam,

scheen de ridder weder door zijn natuurlijke traagheid overvallen te

worden; want bedaard naar het noordelijke uiteinde van het strijdperk

terugkeerende, liet hij het aan zijn aanvoerder over, om den strijd

met Brian de Bois-Guilbert, zoo goed hij kon, te eindigen. Dit was

op verre na zoo moeielijk niet meer als te voren. Het paard van den

Tempelier had veel bloed verloren, en zeeg bij den aanval van den

Onterfden Ridder ter neder. Brian de Bois-Guilbert rolde op den grond,

terwijl zijn voet in den stijgbeugel hangen bleef, waaruit hij zich

niet los kon maken. Zijn vijand sprong van het paard, zwaaide zijn

overwinnend zwaard over zijn hoofd, en beval hem zich over te geven,

toen Prins Jan, meer bewogen door den gevaarlijken toestand van

den Tempelier, dan hij door dien van zijn tegenpartij geweest was,

hem den schimp bespaarde van zich overwonnen te bekennen, door zijn

staf naar beneden te werpen, en dus een einde aan het gevecht te

maken. Het waren inderdaad ook slechts de laatste vonken en spranken

van het vuur die nog brandden; want het grootste gedeelte der ridders,

die nog in het strijdperk waren, hadden het gevecht voor een poos

geschorst, om de beslissing er van aan hun aanvoerders over te laten.

De schildknapen, die het gevaarlijk en moeilijk gevonden hadden, hun

meesters gedurende het gevecht bij te staan, drongen nu bij menigte

in het strijdperk, om den gekwetsten de noodige hulp toe te brengen,

welke met de uiterste zorg en oplettendheid naar de naburige tenten,

of naar de verblijven gebracht werden, die in het naaste dorp voor

hen bereid waren.

Zoo eindigde het gedenkwaardige toernooi te Ashby-de-la-Zouche,

een der geduchtste wapenfeesten van dien tijd; want, ofschoon er

maar vier ridders, waaronder een, die door de zwaarte van zijne

wapenrusting gesmoord werd, op het slagveld sneuvelden, zoo waren er

toch meer dan dertig gevaarlijk gekwetst, waarvan vier of vijf nooit

herstelden. Verscheidene anderen werden voor hun leven verlamd; en zij,

die er het best afkwamen, droegen de lidteekenen van den strijd tot

aan het graf. Daarom spreekt men steeds in de oude jaarboeken van:

"De edele en schoone wapenstrijd te Ashby."

Daar het nu de plicht van Prins Jan was den ridder te noemen, die

het best gestreden had, besliste hij, dat de eer van den dag toekwam

aan hem, dien men _Le Noir Fainéant_ genoemd had. Men gaf den Prins

daartegen te kennen, dat de overwinning inderdaad behaald was door den

Onterfden Ridder, die in den loop van den strijd met eigene hand zes

kampvechters overwonnen, en ten laatste den aanvoerder der tegenpartij

bedwongen had. Maar Prins Jan volhardde bij zijn uitspraak, op grond,

dat de Onterfde Ridder en zijne partij de overwinning zouden verbeurd

hebben, zonder den krachtigen bijstand van den Zwarten Ridder, aan

wien hij derhalve volstrekt den prijs toekennen wilde.

Tot verbazing van alle toeschouwers echter, was de dus bevoorrechte

ridder nergens te vinden. Hij had het strijdperk dadelijk na het einde

van het gevecht verlaten, en eenige der aanwezigen hadden hem langs

een van de boschlanen zien rijden, met denzelfden langzamen stap

en met dezelfde onverschillige houding, aan welke hij den bijnaam

van "den zwarten luiaard" te danken had. Nadat hij tweemaal door

trompetgeschal en door de stem der herauten was opgeroepen, werd het

noodzakelijk een anderen te benoemen, om de hem toegedachte eer te

ontvangen. Prins Jan had nu geen verontschuldiging meer, om het recht

van den Onterfden Ridder te betwisten, dien hij dus als overwinnaar

uitriep. Over een veld, dat door het vergoten bloed glibberig geworden,

en met gebroken wapens en lichamen van gedoode en gewonde paarden

bedekt was, geleidden de maarschalken den overwinnaar ten tweeden

maal voor den troon van Prins Jan.

"Heer Onterfde Ridder," zei Prins Jan, "daar gij alleen onder dezen

naam bij ons verkiest bekend te zijn, wij geven u voor de tweede maal

de eer van dit toernooi, en kennen u het recht toe, uit de handen

der Koningin der Liefde en Schoonheid den eerekrans te eischen en te

ontvangen, welke uw dapperheid waardiglijk verdiend heeft." De ridder

boog diep en bevallig, maar antwoordde niet.

Terwijl de trompetten weergalmden, de herauten de stem verhieven,

om den dapperen eer en den overwinnaar roem toe te zwaaien,--terwijl

de dames met zijden doeken en geborduurde sluiers wuifden, en alle

toeschouwers een luidruchtig vreugdegejuich verhieven, geleidden de

maarschalken den Onterfden Ridder dwars door het strijdperk naar den

eeretroon, dien Rowena bezette. Op de laagste trappen daarvan deed men

den kampvechter nederknielen. Zijn geheel gedrag, sedert het einde van

het gevecht, scheen inderdaad eerder bestuurd te wezen door hen, die

bij hem waren, dan door zijn eigen vrijen wil; en men zag zelfs, dat

hij struikelde, toen men hem voor de tweede maal door het strijdperk

voerde. Rowena, zich met een aanvallige en deftige houding van haar

zetel verheffende, was op het punt den krans, welken zij in de hand

hield, op den helm des overwinnaars te zetten, toen de maarschalken

eenstemmig uitriepen: "Dat mag zoo niet; zijn hoofd moet ontbloot

zijn." De ridder sprak flauw eenige woorden, welke in de holte van

den helm verloren gingen, maar de inhoud scheen een verlangen aan

te duiden, dat zijn helm niet mocht worden afgenomen. Het zij uit

verkleefdheid aan het gebruik, of uit nieuwsgierigheid, de maarschalken

sloegen geen acht op zijn wenschen, maar ontblootten zijn hoofd,

door de helmbanden en halsriemen los te maken. Daar ontwaarde men

de schoone, door de zon verbrande gelaatstrekken, en het dik, kort

blond haar van een jongeling van vijf en twintig jaren. Zijn gelaat

was doodsbleek en op eenige plaatsen met bloed bevlekt.

Nauwelijks had Rowena hem gezien, of zij gaf een luiden gil; maar

in eens alle krachten inspannende, en zich, als het ware, dwingende

om voort te gaan, terwijl haar geheele lichaam nog sidderde door de

hevigheid eener plotselinge aandoening, zette zij op het nedergebogen

hoofd van den overwinnaar den kostbaren krans, de bepaalde belooning

van dien dag, en sprak met heldere, duidelijke stem deze woorden:

"Heer ridder, ik schenk u dezen krans, als den prijs der dapperheid,

heden toegewezen aan den overwinnaar." Hier hield zij een oogenblik

stil, en voegde er toen met vaste stem bij: "En nooit heeft de

ridderkrans een waardiger hoofd versierd!"

De ridder boog het hoofd en kuste de hand der schoone Koningin,

door welke zijn dapperheid beloond was; en toen voorover zakkende,

viel hij voor haar voeten neder.

Dit veroorzaakte een algemeenen schrik. Cedric, die verstomd gestaan

had bij de onverwachte verschijning van zijn verbannen zoon, kwam in

haast toeschieten, alsof hij hem van Rowena wilde scheiden. Maar dit

was reeds door de maarschalken geschied, die, de reden van Ivanhoe's

bezwijming gissende, zich gehaast hadden hem te ontwapenen, en

ontdekten, dat een lans door zijn borstharnas gedrongen was, en hem

een wonde in de zijde toegebracht had.


TWAALFDE HOOFDSTUK - 2 ΔΩΔΈΚΑΤΟ ΚΕΦΆΛΑΙΟ - 2 TWELFTH CHAPTER - 2

Zoo sterk is echter de kracht der gewoonte, dat niet alleen de gemeene So strong is the power of habit, however, that not only the common

toeschouwers, die natuurlijk door schrikwekkende tooneelen worden spectators, who, of course, are made aware by terrifying scenes

vermaakt, maar zelfs de dames, die de galerijen vulden, den kamp entertained, but even the ladies, who filled the galleries, the camp

beschouwden, wel is waar met angstige belangstelling, maar zonder considered, admittedly with anxious interest, but without

begeerte, om de oogen van een zoo schrikkelijk schouwspel af te desire, to take the eyes off such a terrible spectacle

wenden. wenden. Hier en daar verbleekte wel een schoone wang, of liet zich Here and there a clean cheek did fade, or let itself

een gil hooren, wanneer een minnaar, broeder of echtgenoot van het hear a scream, when a lover, brother or spouse of the

paard geworpen werd. horse was thrown. Maar, over het algemeen, moedigden de dames de But, overall, the ladies encouraged the

strijders aan niet alleen door handgeklap, en door wuiven met doeken warriors to not only by hand clapping, and by waving cloths

en sluiers, maar ook door het geroep: "Dappere lans! and veils, but also by the shouts, "Brave lance! Goed zwaard!" Good sword!" als as

zij een gelukkigen slag of stoot opmerkten. they noticed a lucky hit or bump.

Daar het schoone geslacht zooveel belang stelde in dit bloedige Since the fairer sex took such an interest in this bloody

gevecht, kan men zich dat der mannen licht verbeelden. fight, one can lightly imagine that of men. Het openbaarde It revealed

zich in luide juichtonen bij iedere verandering van de kansen, itself into loud cheers at every change of odds,

terwijl aller oogen zoo op het strijdperk gericht waren, dat de while all eyes were so focused on the battleground that the

toeschouwers zelven de slagen schenen uit te deelen en te ontvangen, spectators themselves seemed to hand out and receive the blows,

welke zoo ruimschoots vielen. which fell so amply. Bij iedere stilte hoorde men de stem der At every silence one heard the voice of the

herauten uitroepen: "Vecht, dappere ridders! heralds exclaimed, "Fight, brave knights! De mensch sterft, maar Man dies, but

de roem leeft!--Strijdt,--de dood is beter dan de nederlaag!--Kampt, fame lives!--Fighting,--death is better than defeat!--Camp,

dappere ridders! brave knights! schoone oogen aanschouwen uw heldendaden!" beautiful eyes behold your exploits!"

Onder al de gebeurtenissen van den strijd, trachtten aller oogen Among all the events of the battle, all eyes tried to see

de aanvoerders van iedere partij te ontdekken, die, zich in het discover the ringleaders of each party, who, finding themselves in the

heetste van het gevecht mengende, hun makkers door stem en voorbeeld mixing the hottest of fights, their companions by voice and example

aanmoedigden. encouraged. Beiden verrichtten groote en dappere daden, en noch Both performed great and brave deeds, and neither

Bois-Guilbert, noch de Onterfde Ridder vonden in de vijandelijke Bois-Guilbert, nor the Disinherited Knight found in the enemy's

gelederen een kampvechter, die volkomen tegen hen bestand was. ranks a camp fighter, who was utterly resistant to them. Zij She

trachtten wederzijds elkander te ontmoeten, aangespoord door tried to mutually meet each other, spurred on by

wederkeerigen haat, en overtuigd, dat de val van een der aanvoerders returning hatred, and convinced, that the fall of one of the ringleaders

beschouwd kon worden, als beslissend voor de overwinning. could be considered decisive for victory. Zoo groot So great

echter was het gedrang en de verwarring, dat in het begin van het however, was the scramble and confusion, which at the beginning of the

gevecht hun pogingen om elkander te ontmoeten, vruchteloos waren, en fight their attempts to meet each other were fruitless, and

zij herhaalde malen gescheiden werden door den ijver hunner aanhangers, they were repeatedly separated by the zeal of their supporters,

waarvan ieder begeerig was eer in te oogsten, door zijne kracht te in which every one was desirous of reaping honor, by harnessing his strength to

beproeven tegen den aanvoerder der tegenpartij. try against the opposing captain.

Maar toen de rijen aan beide zijden dunner begonnen te worden, door But when the rows on both sides began to thin, due to

het getal van hen, die zich overwonnen verklaard hadden, of naar the number of those who had declared themselves conquered, or according to

de uiteinden van het strijdperk waren gedreven, of anders onbekwaam had been driven to the ends of the battlefield, or else incapacitated

gemaakt waren om den strijd voort te zetten, werden de Tempelier en de were made to continue the battle, the Templar and the

Onterfde ridder handgemeen, met al die woede, dien doodelijken haat, Disinherited knight handily, with all that rage, that deadly hatred,

welke de strijd om de eer hun konden inboezemen. which the battle for honor could instill in them. Zoo groot was beider So great was beider

behendigheid in den aanval en in de verdediging, dat de toeschouwers agility in attack and defense, that the spectators

in een eenstemmig en onwillekeurig gejuich uitbarstten, waardoor zij erupted in unison and involuntary cheers, making them

hunne vreugde en bewondering uitdrukten. expressed their joy and admiration.

Maar op dit oogenblik was het met de partij van den Onterfden But at this time, it was with the party of the Disinherited

Ridder slecht gesteld; de reuzenarm van Front-de-Boeuf op den eenen Knight ill-favored; the giant arm of Front-de-Boeuf on the one

vleugel, en de reuzenkracht van Athelstane op den anderen, hadden wing, and the giant force of Athelstane on the others, had

degenen, die onmiddellijk tegenover hen stonden, ter neer geslagen Those, who were immediately opposite them, ter struck down

en verstrooid. and scattered. Zich bevrijd ziende van hun tegenstanders, scheen het Freeing themselves from their adversaries, it seemed

beiden ridders op hetzelfde oogenblik in te vallen, dat zij hun partij both knights to fall in at the same time, that they would have their party

het beslissendste voordeel zouden bezorgen, door den Tempelier in zijn would give the most decisive advantage, by the Templar in his

strijd met zijn mededinger bij te staan. battle with his contender. Hun paarden dus tegelijk So their horses at the same time

wendende, joeg de Normandiër van de eene zijde op hem los, en de turning, the Norman rushed at him from one side, and the

Sakser van de andere. Saxon of the other. Het ware volstrekt onmogelijk geweest, dat het It would have been utterly impossible that the

voorwerp van dezen ongelijken en onverwachten aanval dien had kunnen object of this uneven and unexpected attack that could have

weerstaan, zoo hij niet door het algemeen geroep der toeschouwers resisted, if not by the general clamor of spectators

gewaarschuwd was, die niet nalaten konden belang te stellen in een had been warned, who could not fail to take an interest in a

ridder, die aan zulk een ongelijken strijd blootgesteld was. knight, who was exposed to such unequal combat.

"Wees op uw hoede! "Be on your guard! wees op uw hoede! be on your guard! Heer Onterfde!" Lord Inherited!" werd zoo was so

algemeen geroepen, dat de ridder zijn gevaar bespeurde, en een generally called, that the knight sensed his danger, and a

geweldigen slag naar den Tempelier doende, haalde hij zijn paard Striking violently at the Templar, he hauled his horse

tegelijkertijd achteruit, zoodat hij aan den schok van Athelstane simultaneously backwards, so that he was subjected to the shock of Athelstane

en Front-de-Boeuf ontging; dezen dus, hun doel verijdeld ziende, and Front-de-Boeuf eluded; these thus, seeing their goal foiled,

renden van beide zijden tusschen het voorwerp van hun aanval en den ran from both sides between the object of their attack and the

Tempelier door, terwijl zij met de paarden tegen elkander stootten, Templar through, as they bumped their horses against each other,

voordat zij hun loop konden tegenhouden. before they could stop their run. Hun rossen echter nog However, their steeds still

intoomende en ronddraaiende, vervolgden alle drie hun voornemen, intoomende and circling, all three continued their intention,

om den Onterfden Ridder ter neder te vellen. To strike down the Disgraced Knight.

Niets kon hem gered hebben, dan de bijzondere sterkte en vlugheid van Nothing could have saved him but the extraordinary strength and swiftness of

het edele paard, dat hij den vorigen dag gewonnen had. the noble horse he had won the day before. Dit kwam hem te This came to him

meer te pas, dat het paard van Bois-Guilbert gewond was, en die van more to the point, that Bois-Guilbert's horse was injured, and that of

Athelstane en Front-de-Boeuf beiden vermoeid waren, door het gewicht Athelstane and Front-de-Boeuf were both tired, due to the weight

hunner reusachtige meesters in volle wapenrusting, en door de vroegere their giant masters in full armor, and by the former

inspanning van den strijd. effort of the struggle. De verwonderlijke rijkunst van den Onterfden The amazing horsemanship of the Disinherited

Ridder en de vlugheid van het edele dier, dat hij bereed, stelden hem, Knight and the swiftness of the noble animal, which he rode, set him,

gedurende eenige oogenblikken, in staat, om zijn drie aanvallers van for some moments, able, for a few moments, to remove his three attackers from

zich af te houden, terwijl hij, zich draaiende en keerende evenals een holding himself off, while he, turning and turning as well as a

valk in de lucht, zijn vijanden zoo ver mogelijk van elkander hield, falcon in the sky, keeping his enemies as far apart as possible,

en nu den een, dan den andere zelf aanvallende, met zijn zwaard slagen and now attacking one, then another himself, with his sword striking

uitdeelde, zonder die af te wachten, welke men op hem muntte. handed out, without waiting for those, which one coined on him.

Maar schoon het strijdperk van toejuichingen over zijn behendigheid But clean the arena of acclaim over his agility

weergalmde, was het duidelijk, dat hij ten laatste voor de overmacht echoed, it was clear, in the last analysis, that he was in front of the supremacy

zou moeten zwichten; en zij, die Prins Jan omgaven, smeekten hem should yield; and they, surrounding Prince John, begged him

eenstemmig zijn staf neder te werpen, en een zoo dapperen ridder den unanimously throwing down his staff, and giving such a brave knight the

smaad eener onverdiende nederlaag te besparen. save the slander of an undeserved defeat.

"Ik niet, bij het licht des Hemels! "Not I, by the light of Heaven! ", antwoordde Prins Jan; "deze ", replied Prince John; "this

bastaard, die zijn naam verbergt, en onze aangeboden gastvrijheid bastard, hiding his name, and our offered hospitality

versmaadt, heeft reeds één prijs weggedragen, en kan nu aan anderen despised, has already borne away one prize, and can now give to others

een beurt laten." leave a turn." Terwijl hij zoo sprak, veranderde een onvoorzien As he so spoke, an unforeseen

toeval den uitslag van den kamp. chance the outcome of the camp.

Er was onder de gelederen van den Onterfden Ridder één kampvechter There was among the ranks of the Disinherited Knight one camp fighter

op een zwart paard, in zwarte wapenrusting, breed van schouders, On a black horse, in black armor, broad of shoulders,

groot, en naar allen schijn krachtig en sterk. great, and to all appearances powerful and strong. Deze ridder, die in 't This knight, who in 't

geheel geen devies op zijn schild voerde, had tot nu toe zeer weinig carried no motto on his shield at all, had hitherto had very little

belangstelling in den uitslag van het gevecht getoond, met groot gemak, shown interest in the outcome of the fight, with great ease,

zooals het scheen, de ridders die hem aanvielen, afwerende, maar zonder as it seemed, fending off the knights who attacked him, but without

van zijn voordeel gebruik te maken, of iemand aan te tasten. take advantage of his advantage, or harm anyone. Kortom, In short,

hij speelde eerder de rol van een toeschouwer dan van een deelnemer he played the role of a spectator rather than a participant

in het toernooi,--een omstandigheid, welke hem bij de aanwezigen den in the tournament,--a circumstance, which earned him among those present the

naam van "_Le Noir Fainéant_," of "de zwarte luiaard," verschafte. name of "_Le Noir Fainéant_," or "the black sloth," provided.

Op eens scheen de ridder zijn onverschilligheid te vergeten, toen hij Once the knight seemed to forget his indifference, as he

den aanvoerder van zijn partij zoo hard bestookt zag; want zijn paard, saw the leader of his party assailed so hard; for his horse,

dat nog geheel frisch was, de sporen gevende, vloog hij pijlsnel ter that was still completely fresh, gave the spur, he flew at lightning speed to

zijner hulp, terwijl hij met een stem, luid als het trompetgeschal, his help, while in a voice, loud as the sound of trumpets,

riep: "_Desdichado_, ter hulp!" shouted, "_Desdichado_, to the rescue!" Het was hoog tijd; want, terwijl It was high time; because, while

de Onterfde Ridder op den Tempelier indrong, was Front-de-Boeuf met the Disinherited Knight intruded on the Templar, Front-de-Boeuf was with

opgeheven zwaard tot dicht bij hem genaderd; maar eer de slag viel, raised sword approached close to him; but before the blow fell,

bracht de Zwarte Ridder hem een houw op het hoofd toe, die, van den the Black Knight brought him a hack on the head, which, from the

gepolijsten helm afglijdende, met weinig verminderde kracht op het polished helmet sliding off, with little reduced force on the

_chamfron_ van het paard nederkwam, en deed Front-de-Boeuf met zijn ros _chamfron_ came down from the horse, and did Front-de-Boeuf with his steed

op den grond rollen, waar zij beiden bewegingloos bleven liggen. rolling on the ground, where they both lay motionless. Hierop On this

wendde _Le Noir Fainéant_ zijn paard tegen Athelstane van Coningsburgh; _Le Noir Fainéant_ turned his horse against Athelstane of Coningsburgh;

en daar zijn eigen zwaard in den strijd met Front-de-Boeuf gebroken and since his own sword was broken in the battle with Front-de-Boeuf

was, rukte hij den forschen Sakser de strijdbijl uit de hand, en was, he snatched the burly Saxon the hatchet from his hand, and

het wapen als een geoefend krijgsman zwaaiende, gaf hij Athelstane brandishing the weapon like a practiced warrior, he gave Athelstane

daarmede zulk een geweldigen slag op den helm, dat ook deze bewusteloos therewith such a violent blow on the helmet, that it too was unconscious

ter aarde zonk. sank to the earth. Na deze daad verricht te hebben, die des te luider Having performed this act, which was all the louder

toegejuicht werd, daar ze van zijn kant geheel onverwacht kwam, applauded, as it was completely unexpected on his part,

scheen de ridder weder door zijn natuurlijke traagheid overvallen te the knight again seemed overcome by his natural inertia

worden; want bedaard naar het noordelijke uiteinde van het strijdperk be; for subdued to the northern end of the battlefield

terugkeerende, liet hij het aan zijn aanvoerder over, om den strijd returning, he left it to his captain, to fight the battle

met Brian de Bois-Guilbert, zoo goed hij kon, te eindigen. finishing with Brian de Bois-Guilbert, as best he could. Dit was This was

op verre na zoo moeielijk niet meer als te voren. not nearly as difficult as before. Het paard van den The horse of den

Tempelier had veel bloed verloren, en zeeg bij den aanval van den Templar had lost much blood, and at the attack of den

Onterfden Ridder ter neder. Disowned Knight down. Brian de Bois-Guilbert rolde op den grond, Brian de Bois-Guilbert rolled onto the ground,

terwijl zijn voet in den stijgbeugel hangen bleef, waaruit hij zich while his foot remained stuck in the stirrup, from which he turned

niet los kon maken. could not detach. Zijn vijand sprong van het paard, zwaaide zijn His enemy jumped off the horse, swung his

overwinnend zwaard over zijn hoofd, en beval hem zich over te geven, victorious sword over his head, and ordered him to surrender,

toen Prins Jan, meer bewogen door den gevaarlijken toestand van when Prince John, more moved by the dangerous condition of

den Tempelier, dan hij door dien van zijn tegenpartij geweest was, the Templar, than he had been by that of his opponent,

hem den schimp bespaarde van zich overwonnen te bekennen, door zijn spared him the taunt of admitting himself conquered, by his

staf naar beneden te werpen, en dus een einde aan het gevecht te staff down, thus ending the fight.

maken. make. Het waren inderdaad ook slechts de laatste vonken en spranken Indeed, they were also only the last sparks and sparks

van het vuur die nog brandden; want het grootste gedeelte der ridders, Of the fire that still burned; for the greater part of the knights,

die nog in het strijdperk waren, hadden het gevecht voor een poos who were still in the fray, had the fight for a while

geschorst, om de beslissing er van aan hun aanvoerders over te laten. suspended, to leave the decision of it to their captains.

De schildknapen, die het gevaarlijk en moeilijk gevonden hadden, hun The squires, who had found it dangerous and difficult, their

meesters gedurende het gevecht bij te staan, drongen nu bij menigte masters during the fight to assist them, now thronged by crowds

in het strijdperk, om den gekwetsten de noodige hulp toe te brengen, in the arena of battle, to administer the necessary aid to the injured,

welke met de uiterste zorg en oplettendheid naar de naburige tenten, which with the utmost care and attention to the neighboring tents,

of naar de verblijven gebracht werden, die in het naaste dorp voor or brought to the lodgings, which were in the neighboring village for

hen bereid waren. them were prepared.

Zoo eindigde het gedenkwaardige toernooi te Ashby-de-la-Zouche, Thus ended the memorable tournament at Ashby-de-la-Zouche,

een der geduchtste wapenfeesten van dien tijd; want, ofschoon er one of the most formidable festivals of arms of the time; for, although there were

maar vier ridders, waaronder een, die door de zwaarte van zijne but four knights, including one, who by the weight of his

wapenrusting gesmoord werd, op het slagveld sneuvelden, zoo waren er armor was smothered, died on the battlefield, so there were

toch meer dan dertig gevaarlijk gekwetst, waarvan vier of vijf nooit yet more than thirty dangerously hurt, four or five of whom never

herstelden. recovered. Verscheidene anderen werden voor hun leven verlamd; en zij, Several others were paralyzed for life; and they,

die er het best afkwamen, droegen de lidteekenen van den strijd tot who came off best, wore the member signs of the struggle to

aan het graf. at the grave. Daarom spreekt men steeds in de oude jaarboeken van: This is why the old yearbooks always speak of:

"De edele en schoone wapenstrijd te Ashby." "The noble and beautiful battle of arms at Ashby."

Daar het nu de plicht van Prins Jan was den ridder te noemen, die Since it was now Prince John's duty to name the knight who was

het best gestreden had, besliste hij, dat de eer van den dag toekwam had fought best, he decided, that the honor of the day belonged to

aan hem, dien men _Le Noir Fainéant_ genoemd had. to him, whom they had called _Le Noir Fainéant_. Men gaf den Prins One gave the Prince

daartegen te kennen, dat de overwinning inderdaad behaald was door den against it, that the victory had indeed been won by the

Onterfden Ridder, die in den loop van den strijd met eigene hand zes Disowned Knight, who in the course of the battle with his own hand six

kampvechters overwonnen, en ten laatste den aanvoerder der tegenpartij camp fighters vanquished, and at last the captain of the opposing side

bedwongen had. had subdued. Maar Prins Jan volhardde bij zijn uitspraak, op grond, But Prince John persisted in his ruling, on grounds,

dat de Onterfde Ridder en zijne partij de overwinning zouden verbeurd That the Disinherited Knight and his party would forfeit the victory

hebben, zonder den krachtigen bijstand van den Zwarten Ridder, aan have, without the vigorous assistance of the Black Knight, to

wien hij derhalve volstrekt den prijs toekennen wilde. Whom, therefore, he absolutely wanted to award the prize.

Tot verbazing van alle toeschouwers echter, was de dus bevoorrechte To the surprise of all onlookers, however, was the thus privileged

ridder nergens te vinden. knight nowhere to be found. Hij had het strijdperk dadelijk na het einde He had the battleground right after the end

van het gevecht verlaten, en eenige der aanwezigen hadden hem langs from the fight, and some of those present had left him along

een van de boschlanen zien rijden, met denzelfden langzamen stap see one of the forest avenues riding, with the same slow step

en met dezelfde onverschillige houding, aan welke hij den bijnaam and with the same indifferent attitude, to which he gave the nickname

van "den zwarten luiaard" te danken had. of "the black sloth" was due. Nadat hij tweemaal door After he was killed twice by

trompetgeschal en door de stem der herauten was opgeroepen, werd het trumpet call and by the voice of heralds had been summoned, the

noodzakelijk een anderen te benoemen, om de hem toegedachte eer te necessary to appoint another, to do the honor due to him.

ontvangen. received. Prins Jan had nu geen verontschuldiging meer, om het recht Prince John now had no excuse, to make it right

van den Onterfden Ridder te betwisten, dien hij dus als overwinnaar of the Disinherited Knight to dispute, whom he thus as victor

uitriep. exclaimed. Over een veld, dat door het vergoten bloed glibberig geworden, Across a field made slippery by the shed blood,

en met gebroken wapens en lichamen van gedoode en gewonde paarden and with broken weapons and bodies of slain and wounded horses

bedekt was, geleidden de maarschalken den overwinnaar ten tweeden was covered, the marshals led the victor into the second

maal voor den troon van Prins Jan. time before the throne of Prince John.

"Heer Onterfde Ridder," zei Prins Jan, "daar gij alleen onder dezen "Lord Inherited Knight," said Prince John, "since thou alone among these

naam bij ons verkiest bekend te zijn, wij geven u voor de tweede maal name chooses to be known to us, we give you for the second time

de eer van dit toernooi, en kennen u het recht toe, uit de handen the honor of this tournament, and grant you the right, from the hands

der Koningin der Liefde en Schoonheid den eerekrans te eischen en te the Queen of Love and Beauty to demand the wreath of honor and to

ontvangen, welke uw dapperheid waardiglijk verdiend heeft." received, which your prowess worthily deserved." De ridder The Knight

boog diep en bevallig, maar antwoordde niet. bowed deeply and gracefully, but did not reply.

Terwijl de trompetten weergalmden, de herauten de stem verhieven, As the trumpets echoed, the heralds raised their voices,

om den dapperen eer en den overwinnaar roem toe te zwaaien,--terwijl to give glory to the brave and the victor,--while

de dames met zijden doeken en geborduurde sluiers wuifden, en alle the ladies waved silk cloths and embroidered veils, and all the

toeschouwers een luidruchtig vreugdegejuich verhieven, geleidden de spectators raised a loud cheer of joy, led the

maarschalken den Onterfden Ridder dwars door het strijdperk naar den marshals the Disinherited Knight across the battlefield to the

eeretroon, dien Rowena bezette. honorary throne, which Rowena occupied. Op de laagste trappen daarvan deed men On the lowest steps of these one did

den kampvechter nederknielen. The camp fighter kneels down. Zijn geheel gedrag, sedert het einde van His whole behavior, since the end of

het gevecht, scheen inderdaad eerder bestuurd te wezen door hen, die the fight, seemed indeed rather to be governed by those, who

bij hem waren, dan door zijn eigen vrijen wil; en men zag zelfs, dat were with him, than by his own free will; and it was even seen, that

hij struikelde, toen men hem voor de tweede maal door het strijdperk he stumbled, when they put him through the arena for the second time

voerde. voiced. Rowena, zich met een aanvallige en deftige houding van haar Rowena, with an offensive and deferential attitude of her

zetel verheffende, was op het punt den krans, welken zij in de hand seat raised, was about to take the wreath, which she held in her hand

hield, op den helm des overwinnaars te zetten, toen de maarschalken held, put on the helmet of the victor, when the marshals

eenstemmig uitriepen: "Dat mag zoo niet; zijn hoofd moet ontbloot exclaimed in unison, "That cannot be so; his head must be bared

zijn." are." De ridder sprak flauw eenige woorden, welke in de holte van The knight spoke faintly a few words, which in the hollow of

den helm verloren gingen, maar de inhoud scheen een verlangen aan the helmet were lost, but the content seemed to indicate a desire to

te duiden, dat zijn helm niet mocht worden afgenomen. indicating that his helmet was not to be taken off. Het zij uit Be it from

verkleefdheid aan het gebruik, of uit nieuwsgierigheid, de maarschalken clinging to usage, or out of curiosity, the marshals

sloegen geen acht op zijn wenschen, maar ontblootten zijn hoofd, did not heed his wishes, but bared his head,

door de helmbanden en halsriemen los te maken. by loosening the helmet straps and neck straps. Daar ontwaarde men There, one appreciated

de schoone, door de zon verbrande gelaatstrekken, en het dik, kort the clean, sunburnt features, and the thick, short

blond haar van een jongeling van vijf en twintig jaren. blond hair of a youth of five and twenty years. Zijn gelaat His face

was doodsbleek en op eenige plaatsen met bloed bevlekt. was deathly pale and stained with blood in a few places.

Nauwelijks had Rowena hem gezien, of zij gaf een luiden gil; maar Hardly had Rowena seen him, or she gave a loud scream; but

in eens alle krachten inspannende, en zich, als het ware, dwingende at once exerting all his forces, and forcing himself, as it were, to be

om voort te gaan, terwijl haar geheele lichaam nog sidderde door de to continue, while her whole body still shuddered from the

hevigheid eener plotselinge aandoening, zette zij op het nedergebogen vehemence of a sudden affliction, she put on the prostrate

hoofd van den overwinnaar den kostbaren krans, de bepaalde belooning head of the victor the precious wreath, the certain reward

van dien dag, en sprak met heldere, duidelijke stem deze woorden: of that day, and with clear, distinct voice spoke these words:

"Heer ridder, ik schenk u dezen krans, als den prijs der dapperheid, "Lord knight, I grant you this wreath, as the prize of bravery,

heden toegewezen aan den overwinnaar." today assigned to the victor." Hier hield zij een oogenblik Here she held a moment

stil, en voegde er toen met vaste stem bij: "En nooit heeft de silent, and then added in a steady voice: "And never did the

ridderkrans een waardiger hoofd versierd!" knight's wreath adorned a more dignified head!"

De ridder boog het hoofd en kuste de hand der schoone Koningin, The knight bowed his head and kissed the hand of the beautiful Queen,

door welke zijn dapperheid beloond was; en toen voorover zakkende, By which his prowess had been rewarded; and then slumped forward,

viel hij voor haar voeten neder. he fell down at her feet.

Dit veroorzaakte een algemeenen schrik. This caused a general scare. Cedric, die verstomd gestaan Cedric, who stood dumbfounded

had bij de onverwachte verschijning van zijn verbannen zoon, kwam in had at the unexpected appearance of his exiled son, came in

haast toeschieten, alsof hij hem van Rowena wilde scheiden. almost shooting up, as if to separate him from Rowena. Maar dit But this

was reeds door de maarschalken geschied, die, de reden van Ivanhoe's had already been done by the marshals, who, the reason for Ivanhoe's

bezwijming gissende, zich gehaast hadden hem te ontwapenen, en pensive guessing, had rushed to disarm him, and

ontdekten, dat een lans door zijn borstharnas gedrongen was, en hem discovered, that a lance had penetrated his chest armor, and made him

een wonde in de zijde toegebracht had. had inflicted a wound in the side.