×

We gebruiken cookies om LingQ beter te maken. Als u de website bezoekt, gaat u akkoord met onze cookiebeleid.


image

Jules Verne - De reis om de wereld in 80 dagen, De reis om de wereld in 80 dagen - deel 4c (hoofdstuk 12)

De reis om de wereld in 80 dagen - deel 4c (hoofdstuk 12)

Twaalfde hoofdstuk. Waarin Phileas Fogg en zijne metgezellen zich in de Indische bosschen wagen, en wat het gevolg er van is.

De gids liet den in aanbouw zijnden spoorweg rechts liggen, omdat deze zeer vele kronkelingen maakte, daar hij door de Vindhias liep en alzoo niet de kortste weg was en deze juist was noodzakelijk voor Phileas Fogg. De Parsi, die goed bekend was met de wegen en paden van het land beweerde twintig mijlen te winnen, door het bosch midden door te steken, en men vertrouwde geheel op hem. Phileas Fogg en sir Francis Cromarty, tot aan den hals in hunne manden verborgen, werden op de alleronaangenaamste manier geschud door den gestrekten draf van den olifant, die door zijn geleider voortdurend tot spoed werd aangezet. Maar zij droegen dezen toestand met Britsche onverschilligheid, weinig sprekende en ter nauwernood van elkander notitie nemende. Wat Passepartout aangaat, deze was op den rug van den olifant gezeten, en blootgesteld aan alle schokken en schuddingen van het dier; maar hij paste, op raad van zijn meester, wel op om zijne tong niet tusschen zijne tanden te houden, want deze zou hij dan zeer zeker hebben afgebeten. De arme knecht, nu eens op den kop dan weêr op den rug van den olifant geworpen, voltigeerde als een clown op een springplank. Maar hij had er pleizier in; hij lachte om zijne bokkesprongen, en nu en dan haalde hij uit zijn zak een klontje suiker, dat de schrandere Kiouni met de punt van zijn snuit aannam, zonder een oogenblik zijn regelmatigen tred te laten varen. Toen zij twee uur afgelegd hadden, liet de gids den olifant stil houden en gaf hem een uur rust. Het dier verslond takken en struiken, na zijn dorst in een plas gelescht te hebben. Sir Francis Cromarty vond deze halt volstrekt niet onaangenaam. Hij was als geradbraakt. Fogg was even lenig alsof hij uit zijn bed kwam. ‘'t Is of hij van ijzer is!' zeide de majoor, hem met bewondering aanziende. ‘Van gesmeed ijzer,' antwoordde Passepartout, die bezig was om een klein dejeuner gereed te maken. Ten twaalf uur gaf de gids het sein om weder verder te reizen. Het land begon hoe langer hoe woester te worden. Op de groote bosschen volgde kreupelhout van tamarinden en kleine palmboomen, daarop uitgestrekte dorre vlakten, begroeid met lage heesters en bezaaid met syenietblokken. Dit geheele hooge gedeelte van Bundelkund wordt door reizigers zeer weinig bezocht; het is bewoond door een dweepzieken volksstam, versteende aanhangers der vreeselijkste instellingen van den Hindoeschen godsdienst. De Engelschen hebben hun gezag nog niet kunnen uitbreiden over dit gebied, dat geheel onder de heerschappij der rajahs staat, daar het hoogst moeielijk is de bevolking te bereiken in de ontoegankelijke schuilplaatsen der Vindhias. Verscheidene malen zag men troepen woeste Indiërs, die hun toorn aan den dag legden bij het zien van het vlugge viervoetige dier. De Parsi ontweek hen zooveel mogelijk, daar hij hunne ontmoeting vreesde. Men bespeurde op deze reis zeer weinig dieren, slechts eenige apen, welke dan honderden sprongen maakten en vluchtten, tot groot vermaak van Passepartout. Slechts ééne gedachte kwelde den armen knecht onophoudelijk. Wat of toch Phileas Fogg met zijn olifant zou doen, als hij aan het station van Allahabad zou zijn aangekomen? Zou hij hem meenemen? Dat was toch onmogelijk! De prijs van het vervoer, gevoegd bij den inkoopsprijs, zou hem zijn fortuin kosten. Zou men hem verkoopen, of hem de vrijheid hergeven? Men mocht voor zulk een achtenswaardig dier toch wel eenige égards hebben. Zou Fogg hem misschien aan Passepartout present doen? wat zou hij zelf er dan mee beginnen? Hij kon dit maar niet uit zijn hoofd zetten. Ten acht uren 's avonds had men de hoofdketen der Vindhias overgestoken, en de reizigers maakten nu halt aan den voet der noordelijke helling, in een bouwvallige bungalow. Men had dien dag ongeveer vijf en twintig mijlen afgelegd en moest er juist nog evenveel afleggen vóór Allahabad bereikt was Het was een koude nacht. De Parsi had in den bungalow een vuur van gedroogde takken aangelegd, dat een heerlijke warmte verspreidde Het avondmaal bestond uit spijzen, die men te Kholby had gekocht. De reizigers aten met al den eetlust, die van reizigers in hun toestand te verwachten was. Het gesprek, dat met eenige afgebroken zinnen begon, eindigde weldra met een luid gesnork. De gids overnachtte bij Kiouni, die staande sliep, leunende tegen een grooten boom. De nacht liep zeer rustig af. Soms hoorde men het gebrul van een tijger of een panter, vergezeld van de schrille kreten der apen Maar de verscheurende dieren bepaalden zich tot brullen op een afstand en lieten de gasten van den bungalow ongemoeid. Sir Francis Cromarty sliep zoo zwaar als een dapper doodelijk vermoeid soldaat; Passepartout zeer onrustig; hij zette in zijn droom zijne buitelingen van den afgeloopen dag voort Wat Fogg aangaat, deze sliep even kalm, alsof hij in zijn stil verblijf in Savilla-Row rustte. Te zes uur in den morgen hervatte men den tocht. De gids hoopte nog denzelfden avond te Allahabad te komen. Zoodoende verloor Fogg slechts een gedeelte van de acht en veertig uren, welke hij sedert het begin van zijn reis uitgespaard had. Men daalde de laagste helling der Vindhias af. Kiouni had weder zijn snellen draf hervat en tegen den middag kwam de gids in het kleine vlek van Rallenger aan, gelegen aan de Kani, een tak van de Ganges. Hij vermeed altijd de bewoonde plaatsen, daar hij zich veiliger achtte in de verlaten streken, welke de uiterste glooiing vormen der oevers van de groote rivier. Het station van Allahabad lag twaalf mijlen noord-oostelijk. Men rustte eenigen tijd in een bosch van bananen, wier vruchten, zoo voedzaam als brood en even sappig als room, gelijk de reizigers zeggen, uitnemend smaakten. Ten twee ure bereikte de gids een lommerrijk bosch, dat vele mijlen lang was. Hij reisde het liefst beschut door de boomen, daar hij zich daar het zekerst achtte. Tot nog toe had men geen enkele onaangename ontmoeting gehad en de reis scheen op dezelfde wijze ten einde gebracht te zullen worden, toen de olifant eenige teekenen van onrust liet blijken en plotseling stilstond. Het was toen vier uur. ‘Wat is er?' vroeg Francis Cromarty, zijn hoofd even uit zijn mand stekende. ‘Ik weet het niet, generaal,' antwoordde de Parsi, eveneens luisterende naar het dof geraas dat hij meende in het kreupelbosch te hooren. Weinige oogenblikken later werd dit geluid hoe langer hoe duidelijker. Men zou gezegd hebben, dat het een nog ver verwijderd concert was van menschelijke stemmen en koperen instrumenten. Passepartout was geheel gehoor en zag met arendsoogen om zich heen. Fogg wachtte zonder een woord te spreken alles geduldig af. De Parsi sprong op den grond, maakte den olifant aan een boom vast en drong zoover mogelijk in het bosch door. Eenige oogenblikken later keerde hij terug, met de woorden: ‘Een optocht van Brahmanen die in deze richting komen. Zoo het mogelijk is, laten wij dan zorg dragen, dat zij ons niet zien.' De gids maakte den olifant weer los en bracht hem in een boschje, den reizigers aanradende niet af te stijgen. Hij zelf hield zich gereed om terstond zijn olifant te beklimmen en, zoo het moest, te vluchten. Maar hij was van oordeel, dat de geloovigen wel voorbij zouden trekken, zonder hem te zien, daar het dichte geboomte hen geheel verborg. Het geluid der stemmen en instrumenten kwam al nader en nader Het eentonig gezang werd begeleid door trommen en cimbalen. Spoedig zag men het eerste gedeelte van den optocht onder de boomen, op ongeveer vijftig passen afstands van Fogg en zijne metgezellen. Zij konden gemakkelijk tusschen de takken door het zonderling personeel van deze godsdienstige plechtigheid onderscheiden. In het eerste gelid kwamen de priesters, met groote bisschopsmutsen en prachtige, kleurige mantels. Zij waren omringd door mannen, vrouwen en kinderen, die een treurzang zongen, van tijd tot tijd afgewisseld door de slagen op tamtams en cimbalen. Achter hen, op eene kar met groote wielen, waarvan de spaken en assen een massa ineengekronkelde slangen voorstelden, zag men een afschuwelijk beeld, dat door twee met kleurige schabrakken versierde zebu's getrokken werd. Dit beeld, met vier armen, donkerrood gekleurd lichaam, woeste oogen, verwarde haren, met de tong uit den mond, die geverfd was door betel, maakte een akeligen indruk. Om zijn hals hing een keten van doodshoofden, om zijn lendenen droeg het een gordel van afgehouwen handen. Het stond overeind op een neergeworpen reus zonder hoofd. Sir Francis Cromarty herkende dit beeld terstond. ‘De godin Kali,' fluisterde hij, ‘de godin der liefde en des doods.' ‘Des doods, dat stem ik u toe, maar der liefde, neen!' zeide Passepartout zacht. ‘Die leelijke Goede Vrouw!' De Parsi wenkte hem, dat hij zwijgen moest. Rondom het standbeeld was het een gewemel en gewoel en gedrang van oude met okergeel geverfde fakirs met insnijdingen in hun lichaam, zoodat het bloed druppelsgewijze stroomde, welke domme, dweepzieke wezens daardoor te kennen gaven, dat zij zich ter eere van de groote Hindoesche geheimnissen onder de wielen van den wagen van Jagernout zouden werpen. Daarachter volgden eenige brahmanen, in hun prachtigst oostersch kleed uitgedost, die eene vrouw, welke nauwelijks overeind staan kon, voorttrokken. Deze vrouw was jong en blank als eene Europeesche. Haar hoofd, hals, ooren, armen, handen en enkels waren allen met edelgesteenten overladen, zooals kettingen, armbanden, oorbellen en ringen. Een tunica, afgezet met goud, waarover zij een licht mousseline kleedje droeg, deed de vormen harer gestalte in al hunne bevalligheid uitkomen. Achter deze vrouw - wat een zeer scherp contrast opleverde - volgden soldaten met bloote sabels in hunne gordels en pistolen met goud ingelegd; op een draagstoel droegen zij een lijk. Het was het lijk van een grijsaard, gekleed in het schitterend gewaad van een rajah; hij droeg, even als bij zijn leven, een tulband met paarlen bestikt, een rok geheel doorweven met goud, een kashemieren gordel met diamanten belegd, en de prachtige wapens van een Indischen vorst. Vervolgens kwamen er muzikanten en een achterhoede, uit geloovigen bestaande, wier kreten dikwijls het gedruisch der instrumenten overstemden, besloot den stoet. Sir Francis Cromarty sloeg al deze pracht met treurigen blik gade, en zich tot den gids richtende, zeide hij: ‘Een sutty!' De Parsi knikte toestemmend en legde den vinger op den mond. De lange optocht bewoog zich langzaam tusschen de boomen en weldra verdwenen zijne laatste rijen in de diepte van het bosch. Al verder en verder klonk het gezang. Nog eenige kreten hoorde men in de verte en eindelijk volgde op al dit gedruisch eene doodelijke stilte. Phileas Fogg had gehoord wat Francis Cromarty gezegd had, en zoodra de optocht voorbij was, vroeg hij: ‘Wat is een sutty?' ‘Een sutty,' antwoordde de generaal, ‘is een menschenoffer, maar een vrijwillig offer. De vrouw, die gij daareven gezien hebt, zal morgen bij de eerste schemering verbrand worden.' ‘Dat canaille!' riep Passepartout, die een kreet van verontwaardiging niet kon onderdrukken. ‘En dat lijk?' vroeg Fogg. ‘Is het lijk van den onafhankelijken prins, haar gemaal,' antwoordde de gids, ‘een rajah van Bundelkund.' ‘Wat zegt gij!' sprak Phileas Fogg, zonder dat zijn stem de minste aandoeningen verried. ‘Vindt men deze barbaarsche gewoonten nog in Indië, en hebben de Engelschen die niet kunnen uitroeien?' ‘In het grootste gedeelte van Indië hebben deze offers geen plaats meer. Maar wij oefenen volstrekt geen invloed uit op die onbeschaafde streken, en vooral niet op het grondgebied van Bundelkund. Het geheele noordelijke gedeelte der Vindhias is het bestendig tooneel van moord en plundering.' ‘Die rampzalige,' zuchtte Passepartout, ‘levend verbrand!' ‘Ja,' hernam de generaal, ‘verbrand, en zoo dit niet gebeurde, kunt gij u niet begrijpen in welken ongelukkigen toestand zij door hare bloedverwanten zou worden gebracht. Men zou haar de haren afscheren en zij zou nauwelijks eenige rijstkorrels tot voedsel bekomen; men zou haar verstooten, zij zou als een onrein schepsel beschouwd worden, en in een hoek als een schurftige hond moeten sterven. Het vooruitzicht op zulk een ellendig bestaan brengt dan ook meer deze ongelukkige tot zulk een opoffering dan de liefde of een dweepzieke godsdienst. Somtijds echter wordt zulk een offer inderdaad uit eigen beweging gebracht, en de krachtigste tusschenkomst van het Gouvernement wordt dan vereischt om het te verhinderen. Eenige jaren geleden, toen ik nog te Bombay woonde, vroeg een jonge weduwe de toestemming aan het Gouvernement om zich tegelijk met het lijk van haar echtgenoot te mogen laten verbranden. Zooals gij wel kunt nagaan, weigerde de Gouverneur die toestemming. Toen verliet de weduwe de stad, verborg zich bij een onafhankelijken rajah en volvoerde op deze wijze haar plan.' Onder het verhaal van den generaal schudde de gids het hoofd en toen deze geëindigd had, zeide hij: ‘Het offer dat morgen plaats zal hebben, wordt niet vrijwillig gebracht.' ‘Hoe weet ge dat?' vroeg Sir Francis. ‘Dat weet ieder in Bundelkund,' antwoordde de gids. ‘Maar deze ongelukkige bood toch volstrekt geen weerstand,' merkte Sir Francis op. ‘Dat komt omdat men haar bedwelmd heeft met damp van hennep en opium. ‘En waar brengt men haar?' vroeg Cromarty verder. ‘Naar den afgodstempel van Pillaji, ongeveer 3 mijlen van hier; daar blijft zij van nacht het uur der offers verbeiden.' ‘En dit offer heeft plaats?' ‘Morgen, met het aanbreken van den dag.' Na dit antwoord haalde de gids den olifant weder uit het boschje en wierp zich op den hals van het dier. Maar op het oogenblik toen hij het door een eigenaardig fluiten wilde aansporen om voort te gaan, hield Fogg hem tegen, en zeide tot Sir Francis Cromarty: ‘Als wij deze vrouw eens gingen redden?' ‘Die vrouw redden, mijnheer Fogg,' riep de generaal uit. ‘Ik ben nog twaalf uur voor. Ik kan ze aan dit doel geven.' ‘Gij zijt een man met een edel hart!' zeide Sir Francis Cromarty. ‘Somtijds,' antwoordde Phileas Fogg eenvoudig. ‘Als ik er tijd toe heb.'


De reis om de wereld in 80 dagen - deel 4c (hoofdstuk 12) Die Reise um die Welt in 80 Tagen - Teil 4c (Kapitel 12) The journey around the world in 80 days - part 4c (chapter 12) La vuelta al mundo en 80 días - parte 4c (capítulo 12) Le tour du monde en 80 jours - partie 4c (chapitre 12) Кругосветное путешествие за 80 дней - часть 4c (глава 12)

Twaalfde hoofdstuk. Twelfth chapter. Waarin Phileas Fogg en zijne metgezellen zich in de Indische bosschen wagen, en wat het gevolg er van is. In which Phileas Fogg and his companions venture into the Indian forests, and what the consequence is.

De gids liet den in aanbouw zijnden spoorweg rechts liggen, omdat deze zeer vele kronkelingen maakte, daar hij door de Vindhias liep en alzoo niet de kortste weg was en deze juist was noodzakelijk voor Phileas Fogg. The guide left the railroad under construction to the right, because it made many twists and turns, since it went through the Vindhias and thus was not the shortest way and this very one was necessary for Phileas Fogg. De Parsi, die goed bekend was met de wegen en paden van het land beweerde twintig mijlen te winnen, door het bosch midden door te steken, en men vertrouwde geheel op hem. The Parsi, who was well acquainted with the roads and paths of the country claimed to gain twenty miles, by crossing the forest in the middle, and people trusted him completely. Phileas Fogg en sir Francis Cromarty, tot aan den hals in hunne manden verborgen, werden op de alleronaangenaamste manier geschud door den gestrekten draf van den olifant, die door zijn geleider voortdurend tot spoed werd aangezet. Phileas Fogg and Sir Francis Cromarty, hidden up to the neck in their baskets, were shaken in the most unpleasant manner by the stretched trot of the elephant, which was continually urged to speed by its handler. Maar zij droegen dezen toestand met Britsche onverschilligheid, weinig sprekende en ter nauwernood van elkander notitie nemende. But they bore this condition with British indifference, speaking little and taking scant note of each other. Wat Passepartout aangaat, deze was op den rug van den olifant gezeten, en blootgesteld aan alle schokken en schuddingen van het dier; maar hij paste, op raad van zijn meester, wel op om zijne tong niet tusschen zijne tanden te houden, want deze zou hij dan zeer zeker hebben afgebeten. As for Passepartout, he was sitting on the elephant's back, exposed to all the shocks and jolts of the animal; but he was careful, on his master's advice, not to keep his tongue between his teeth, for he would have bitten it off. De arme knecht, nu eens op den kop dan weêr op den rug van den olifant geworpen, voltigeerde als een clown op een springplank. The poor servant, now tossed upside down and then again on the elephant's back, volleyed like a clown on a springboard. Maar hij had er pleizier in; hij lachte om zijne bokkesprongen, en nu en dan haalde hij uit zijn zak een klontje suiker, dat de schrandere Kiouni met de punt van zijn snuit aannam, zonder een oogenblik zijn regelmatigen tred te laten varen. But he was having fun with it; he laughed at his mugshots, and now and then he would pull out of his pocket a lump of sugar, which the shrewd Kiouni would accept with the tip of his snout, without for an instant abandoning his regular pace. Toen zij twee uur afgelegd hadden, liet de gids den olifant stil houden en gaf hem een uur rust. When they had covered two hours, the guide made the elephant stop and gave it an hour's rest. Het dier verslond takken en struiken, na zijn dorst in een plas gelescht te hebben. The animal devoured branches and bushes, having quenched its thirst in a puddle. Sir Francis Cromarty vond deze halt volstrekt niet onaangenaam. Sir Francis Cromarty did not find this halt at all disagreeable. Hij was als geradbraakt. He was like torn up. Fogg was even lenig alsof hij uit zijn bed kwam. Fogg was as lithe as if he had gotten out of bed. ‘'t Is of hij van ijzer is!' ''It's like he's made of iron!'' zeide de majoor, hem met bewondering aanziende. said the major, looking at him with admiration. ‘Van gesmeed ijzer,' antwoordde Passepartout, die bezig was om een klein dejeuner gereed te maken. 'Of forged iron,' replied Passepartout, who was busy preparing a small dejeuner. Ten twaalf uur gaf de gids het sein om weder verder te reizen. At noon, the guide signaled to proceed again. Het land begon hoe langer hoe woester te worden. The land began to become more and more desolate. Op de groote bosschen volgde kreupelhout van tamarinden en kleine palmboomen, daarop uitgestrekte dorre vlakten, begroeid met lage heesters en bezaaid met syenietblokken. The large forests were followed by brushwood of tamarinds and small palm trees, then vast arid plains, overgrown with low shrubs and dotted with syenite blocks. Dit geheele hooge gedeelte van Bundelkund wordt door reizigers zeer weinig bezocht; het is bewoond door een dweepzieken volksstam, versteende aanhangers der vreeselijkste instellingen van den Hindoeschen godsdienst. This whole high part of Bundelkund is very little visited by travelers; it is inhabited by a bigoted tribe, petrified followers of the most fearful institutions of the Hindu religion. De Engelschen hebben hun gezag nog niet kunnen uitbreiden over dit gebied, dat geheel onder de heerschappij der rajahs staat, daar het hoogst moeielijk is de bevolking te bereiken in de ontoegankelijke schuilplaatsen der Vindhias. The English have not yet been able to extend their authority over this area, which is entirely under the rule of the rajahs, as it is highly difficult to reach the population in the inaccessible hideouts of the Vindhias. Verscheidene malen zag men troepen woeste Indiërs, die hun toorn aan den dag legden bij het zien van het vlugge viervoetige dier. Several times one saw troops of ferocious Indians, who showed their wrath at the sight of the swift four-footed animal. De Parsi ontweek hen zooveel mogelijk, daar hij hunne ontmoeting vreesde. The Parsi avoided them as much as possible, as he feared their encounter. Men bespeurde op deze reis zeer weinig dieren, slechts eenige apen, welke dan honderden sprongen maakten en vluchtten, tot groot vermaak van Passepartout. One spotted very few animals on this trip, only a few monkeys, which then made hundreds of jumps and fled, much to Passepartout's amusement. Slechts ééne gedachte kwelde den armen knecht onophoudelijk. Only one thought tormented the poor servant incessantly. Wat of toch Phileas Fogg met zijn olifant zou doen, als hij aan het station van Allahabad zou zijn aangekomen? What or yet Phileas Fogg would have done with his elephant if he had arrived at Allahabad station? Zou hij hem meenemen? Would he take him? Dat was toch onmogelijk! Surely that was impossible! De prijs van het vervoer, gevoegd bij den inkoopsprijs, zou hem zijn fortuin kosten. The price of transportation, added to the purchase price, would cost him his fortune. Zou men hem verkoopen, of hem de vrijheid hergeven? Would they sell him, or restore him to freedom? Men mocht voor zulk een achtenswaardig dier toch wel eenige égards hebben. Surely one could have some égards for such a venerable animal. Zou Fogg hem misschien aan Passepartout present doen? Would Fogg perhaps present him to Passepartout? wat zou hij zelf er dan mee beginnen? what would he himself do with it? Hij kon dit maar niet uit zijn hoofd zetten. He just couldn't get this out of his head. Ten acht uren 's avonds had men de hoofdketen der Vindhias overgestoken, en de reizigers maakten nu halt aan den voet der noordelijke helling, in een bouwvallige bungalow. At eight in the evening, they had crossed the main chain of the Vindhias, and the travelers now stopped at the foot of the northern slope, in a dilapidated bungalow. Men had dien dag ongeveer vijf en twintig mijlen afgelegd en moest er juist nog evenveel afleggen vóór Allahabad bereikt was Het was een koude nacht. They had covered about twenty-five miles that day and had just as many to cover before reaching Allahabad It was a cold night. De Parsi had in den bungalow een vuur van gedroogde takken aangelegd, dat een heerlijke warmte verspreidde Het avondmaal bestond uit spijzen, die men te Kholby had gekocht. The Parsi had built a fire of dried branches in the bungalow, which spread a wonderful warmth The supper consisted of food bought at Kholby. De reizigers aten met al den eetlust, die van reizigers in hun toestand te verwachten was. The travelers ate with all the appetite to be expected of travelers in their condition. Het gesprek, dat met eenige afgebroken zinnen begon, eindigde weldra met een luid gesnork. The conversation, which began with a few broken-off sentences, soon ended with a loud snort. De gids overnachtte bij Kiouni, die staande sliep, leunende tegen een grooten boom. The guide spent the night with Kiouni, who slept standing up, leaning against a large tree. De nacht liep zeer rustig af. The night ended very quietly. Soms hoorde men het gebrul van een tijger of een panter, vergezeld van de schrille kreten der apen Maar de verscheurende dieren bepaalden zich tot brullen op een afstand en lieten de gasten van den bungalow ongemoeid. Sometimes one heard the roar of a tiger or a panther, accompanied by the shrill cries of monkeys But the tearing animals confined themselves to roaring at a distance and left the guests of the bungalow undisturbed. Sir Francis Cromarty sliep zoo zwaar als een dapper doodelijk vermoeid soldaat; Passepartout zeer onrustig; hij zette in zijn droom zijne buitelingen van den afgeloopen dag voort Wat Fogg aangaat, deze sliep even kalm, alsof hij in zijn stil verblijf in Savilla-Row rustte. Sir Francis Cromarty slept as heavily as a brave mortally weary soldier; Passepartout very restless; he continued in his dream his tumblings of the past day As for Fogg, he slept as calmly, as if resting in his quiet abode at Savilla-Row. Te zes uur in den morgen hervatte men den tocht. At six o'clock in the morning they resumed the march. De gids hoopte nog denzelfden avond te Allahabad te komen. The guide hoped to arrive at Allahabad the same evening. Zoodoende verloor Fogg slechts een gedeelte van de acht en veertig uren, welke hij sedert het begin van zijn reis uitgespaard had. Thus Fogg lost only part of the forty-eight hours he had saved since the beginning of his journey. Men daalde de laagste helling der Vindhias af. One descended the lowest slope of the Vindhias. Kiouni had weder zijn snellen draf hervat en tegen den middag kwam de gids in het kleine vlek van Rallenger aan, gelegen aan de Kani, een tak van de Ganges. Kiouni had again resumed his fast trot and by noon the guide arrived in the small spot of Rallenger, located on the Kani, a branch of the Ganges. Hij vermeed altijd de bewoonde plaatsen, daar hij zich veiliger achtte in de verlaten streken, welke de uiterste glooiing vormen der oevers van de groote rivier. He always avoided the inhabited places, considering himself safer in the deserted areas, which form the extreme slopes of the banks of the great river. Het station van Allahabad lag twaalf mijlen noord-oostelijk. The Allahabad station was twelve miles north-east. Men rustte eenigen tijd in een bosch van bananen, wier vruchten, zoo voedzaam als brood en even sappig als room, gelijk de reizigers zeggen, uitnemend smaakten. One rested for some time in a grove of bananas, whose fruit, as nutritious as bread and as juicy as cream, as the travelers say, tasted exquisite. Ten twee ure bereikte de gids een lommerrijk bosch, dat vele mijlen lang was. At two o'clock the guide reached a leafy forest, which was many miles long. Hij reisde het liefst beschut door de boomen, daar hij zich daar het zekerst achtte. He preferred to travel sheltered by the trees, as he felt most secure there. Tot nog toe had men geen enkele onaangename ontmoeting gehad en de reis scheen op dezelfde wijze ten einde gebracht te zullen worden, toen de olifant eenige teekenen van onrust liet blijken en plotseling stilstond. So far they had not had any unpleasant encounters, and the journey seemed to be coming to an end in the same way, when the elephant showed some signs of restlessness and suddenly stopped. Het was toen vier uur. It was then four o'clock. ‘Wat is er?' "What is it? vroeg Francis Cromarty, zijn hoofd even uit zijn mand stekende. Francis Cromarty asked, poking his head out of his basket for a moment. ‘Ik weet het niet, generaal,' antwoordde de Parsi, eveneens luisterende naar het dof geraas dat hij meende in het kreupelbosch te hooren. 'I don't know, general,' replied the Parsi, also listening to the dull roar he thought he heard in the undergrowth. Weinige oogenblikken later werd dit geluid hoe langer hoe duidelijker. A few moments later, this sound became increasingly clear. Men zou gezegd hebben, dat het een nog ver verwijderd concert was van menschelijke stemmen en koperen instrumenten. One would have said, it was a still distant concert of human voices and brass instruments. Passepartout was geheel gehoor en zag met arendsoogen om zich heen. Passepartout was completely hearing and looked around with eagle eyes. Fogg wachtte zonder een woord te spreken alles geduldig af. Fogg, without a word, waited patiently for everything. De Parsi sprong op den grond, maakte den olifant aan een boom vast en drong zoover mogelijk in het bosch door. The Parsi jumped to the ground, attached the elephant to a tree and penetrated the forest as far as he could. Eenige oogenblikken later keerde hij terug, met de woorden: ‘Een optocht van Brahmanen die in deze richting komen. A few moments later he returned, saying, "A procession of Brahmins coming in this direction. Zoo het mogelijk is, laten wij dan zorg dragen, dat zij ons niet zien.' If possible, let us take care that they do not see us. De gids maakte den olifant weer los en bracht hem in een boschje, den reizigers aanradende niet af te stijgen. The guide untied the elephant again and brought it into a grove, advising the travelers not to dismount. Hij zelf hield zich gereed om terstond zijn olifant te beklimmen en, zoo het moest, te vluchten. He himself held himself ready to immediately climb his elephant and, if he had to, flee. Maar hij was van oordeel, dat de geloovigen wel voorbij zouden trekken, zonder hem te zien, daar het dichte geboomte hen geheel verborg. But he was of the opinion that the believers would pass by without seeing him, since the dense foliage hid them completely. Het geluid der stemmen en instrumenten kwam al nader en nader Het eentonig gezang werd begeleid door trommen en cimbalen. The sound of voices and instruments was already coming closer and closer The monotonous singing was accompanied by drums and cymbals. Spoedig zag men het eerste gedeelte van den optocht onder de boomen, op ongeveer vijftig passen afstands van Fogg en zijne metgezellen. Soon the first part of the procession was seen under the trees, about fifty paces away from Fogg and his companions. Zij konden gemakkelijk tusschen de takken door het zonderling personeel van deze godsdienstige plechtigheid onderscheiden. They could easily discern between the branches the eccentric personnel of this religious ceremony. In het eerste gelid kwamen de priesters, met groote bisschopsmutsen en prachtige, kleurige mantels. In the first line came the priests, wearing large bishop's hats and beautiful, colorful cloaks. Zij waren omringd door mannen, vrouwen en kinderen, die een treurzang zongen, van tijd tot tijd afgewisseld door de slagen op tamtams en cimbalen. They were surrounded by men, women and children, who sang a lament, alternated from time to time by the beats on tamtams and cymbals. Achter hen, op eene kar met groote wielen, waarvan de spaken en assen een massa ineengekronkelde slangen voorstelden, zag men een afschuwelijk beeld, dat door twee met kleurige schabrakken versierde zebu's getrokken werd. Behind them, on a cart with large wheels, whose spokes and axles represented a mass of intertwined snakes, they saw a hideous statue, pulled by two zebu decorated with colorful schabras. Dit beeld, met vier armen, donkerrood gekleurd lichaam, woeste oogen, verwarde haren, met de tong uit den mond, die geverfd was door betel, maakte een akeligen indruk. This statue, with four arms, dark red colored body, fierce eyes, tangled hair, with the tongue out of the mouth, which was dyed by betel, made a grim impression. Om zijn hals hing een keten van doodshoofden, om zijn lendenen droeg het een gordel van afgehouwen handen. Around its neck hung a chain of skulls, around its loins it wore a girdle of severed hands. Het stond overeind op een neergeworpen reus zonder hoofd. It stood tall on a cast-down giant with no head. Sir Francis Cromarty herkende dit beeld terstond. Sir Francis Cromarty recognized this image at once. ‘De godin Kali,' fluisterde hij, ‘de godin der liefde en des doods.' "The goddess Kali," he whispered, "the goddess of love and death. ‘Des doods, dat stem ik u toe, maar der liefde, neen!' 'Of death, I agree, but of love, no!' zeide Passepartout zacht. said Passepartout softly. ‘Die leelijke Goede Vrouw!' 'That ugly Good Wife!' De Parsi wenkte hem, dat hij zwijgen moest. The Parsi beckoned him to be silent. Rondom het standbeeld was het een gewemel en gewoel en gedrang van oude met okergeel geverfde fakirs met insnijdingen in hun lichaam, zoodat het bloed druppelsgewijze stroomde, welke domme, dweepzieke wezens daardoor te kennen gaven, dat zij zich ter eere van de groote Hindoesche geheimnissen onder de wielen van den wagen van Jagernout zouden werpen. Around the statue it was a swarming and bustling and jostling of old ochre-painted fakirs with incisions in their bodies, so that the blood flowed drop by drop, which silly, bigoted creatures thereby signaled that in honor of the great Hindu mysteries they would throw themselves under the wheels of Jagernout's chariot. Daarachter volgden eenige brahmanen, in hun prachtigst oostersch kleed uitgedost, die eene vrouw, welke nauwelijks overeind staan kon, voorttrokken. Behind them followed some Brahmins, dressed in their most beautiful oriental attire, who were pulling a woman who could barely stand up. Deze vrouw was jong en blank als eene Europeesche. This woman was young and white as a European. Haar hoofd, hals, ooren, armen, handen en enkels waren allen met edelgesteenten overladen, zooals kettingen, armbanden, oorbellen en ringen. Her head, neck, ears, arms, hands and ankles were all laden with precious stones, such as necklaces, bracelets, earrings and rings. Een tunica, afgezet met goud, waarover zij een licht mousseline kleedje droeg, deed de vormen harer gestalte in al hunne bevalligheid uitkomen. A tunic trimmed with gold, over which she wore a light muslin dress, made the forms of her figure stand out in all their gracefulness. Achter deze vrouw - wat een zeer scherp contrast opleverde - volgden soldaten met bloote sabels in hunne gordels en pistolen met goud ingelegd; op een draagstoel droegen zij een lijk. Behind this woman - which provided a very sharp contrast - followed soldiers with bare sabers in their belts and pistols encrusted with gold; on a sedan chair they carried a corpse. Het was het lijk van een grijsaard, gekleed in het schitterend gewaad van een rajah; hij droeg, even als bij zijn leven, een tulband met paarlen bestikt, een rok geheel doorweven met goud, een kashemieren gordel met diamanten belegd, en de prachtige wapens van een Indischen vorst. It was the corpse of a gray-haired man, dressed in the magnificent robe of a rajah; he wore, as in his lifetime, a turban embroidered with pearls, a skirt completely laced with gold, a cashmere belt encrusted with diamonds, and the magnificent arms of an Indian prince. Vervolgens kwamen er muzikanten en een achterhoede, uit geloovigen bestaande, wier kreten dikwijls het gedruisch der instrumenten overstemden, besloot den stoet. Then came musicians and a rear guard, composed of believers, whose cries often drowned out the din of the instruments, concluded the procession. Sir Francis Cromarty sloeg al deze pracht met treurigen blik gade, en zich tot den gids richtende, zeide hij: ‘Een sutty!' Sir Francis Cromarty watched all this splendor with sad eyes, and turning to the guide, he said, "A sutty! De Parsi knikte toestemmend en legde den vinger op den mond. The Parsi nodded in agreement and put his finger to his mouth. De lange optocht bewoog zich langzaam tusschen de boomen en weldra verdwenen zijne laatste rijen in de diepte van het bosch. The long procession moved slowly between the trees and soon its last rows disappeared into the depths of the forest. Al verder en verder klonk het gezang. Already farther and farther the chanting sounded. Nog eenige kreten hoorde men in de verte en eindelijk volgde op al dit gedruisch eene doodelijke stilte. A few more cries were heard in the distance, and finally all this noise was followed by a deathly silence. Phileas Fogg had gehoord wat Francis Cromarty gezegd had, en zoodra de optocht voorbij was, vroeg hij: ‘Wat is een sutty?' Phileas Fogg had heard what Francis Cromarty had said, and as soon as the parade was over, he asked, "What is a sutty? ‘Een sutty,' antwoordde de generaal, ‘is een menschenoffer, maar een vrijwillig offer. 'A sutty,' replied the general, 'is a human sacrifice, but a voluntary one.' De vrouw, die gij daareven gezien hebt, zal morgen bij de eerste schemering verbrand worden.' The woman whom thou hast seen just now shall be burned tomorrow at first dusk. ‘Dat canaille!' "That canaille! riep Passepartout, die een kreet van verontwaardiging niet kon onderdrukken. cried Passepartout, who could not suppress a cry of indignation. ‘En dat lijk?' "And that corpse? vroeg Fogg. Fogg asked. ‘Is het lijk van den onafhankelijken prins, haar gemaal,' antwoordde de gids, ‘een rajah van Bundelkund.' 'Is the corpse of the independent prince, her consort,' replied the guide, 'a rajah of Bundelkund.' ‘Wat zegt gij!' "What say ye! sprak Phileas Fogg, zonder dat zijn stem de minste aandoeningen verried. spoke Phileas Fogg, without his voice betraying the slightest affliction. ‘Vindt men deze barbaarsche gewoonten nog in Indië, en hebben de Engelschen die niet kunnen uitroeien?' 'Does one still find these barbaric customs in the Indies, and have the English not been able to eradicate them?' ‘In het grootste gedeelte van Indië hebben deze offers geen plaats meer. 'In most of the Indies, these sacrifices no longer have a place. Maar wij oefenen volstrekt geen invloed uit op die onbeschaafde streken, en vooral niet op het grondgebied van Bundelkund. But we exercise absolutely no influence in those uncivilized regions, and especially not in the territory of Bundelkund. Het geheele noordelijke gedeelte der Vindhias is het bestendig tooneel van moord en plundering.' The entire northern part of the Vindhias is the perpetual scene of murder and plunder.' ‘Die rampzalige,' zuchtte Passepartout, ‘levend verbrand!' 'That calamity,' sighed Passepartout, 'burned alive!' ‘Ja,' hernam de generaal, ‘verbrand, en zoo dit niet gebeurde, kunt gij u niet begrijpen in welken ongelukkigen toestand zij door hare bloedverwanten zou worden gebracht. 'Yes,' resumed the general, 'burned, and if this did not happen, thou canst not understand thyself into what unfortunate condition she would be put by her kinsmen. Men zou haar de haren afscheren en zij zou nauwelijks eenige rijstkorrels tot voedsel bekomen; men zou haar verstooten, zij zou als een onrein schepsel beschouwd worden, en in een hoek als een schurftige hond moeten sterven. One would shave off her hair and she would hardly get a single grain of rice for food; one would disown her, she would be considered an unclean creature, and would have to die in a corner like a mangy dog. Het vooruitzicht op zulk een ellendig bestaan brengt dan ook meer deze ongelukkige tot zulk een opoffering dan de liefde of een dweepzieke godsdienst. Therefore, the prospect of such a miserable existence brings this unfortunate person to such a sacrifice more than love or bigoted religion. Somtijds echter wordt zulk een offer inderdaad uit eigen beweging gebracht, en de krachtigste tusschenkomst van het Gouvernement wordt dan vereischt om het te verhinderen. Sometimes, however, such a sacrifice is indeed made of its own accord, and the strongest intervention of the Government is then required to prevent it. Eenige jaren geleden, toen ik nog te Bombay woonde, vroeg een jonge weduwe de toestemming aan het Gouvernement om zich tegelijk met het lijk van haar echtgenoot te mogen laten verbranden. Some years ago, when I was still living in Bombay, a young widow requested permission from the Governorate to be allowed to burn herself at the same time as her husband's corpse. Zooals gij wel kunt nagaan, weigerde de Gouverneur die toestemming. As you may well verify, the Governor refused that permission. Toen verliet de weduwe de stad, verborg zich bij een onafhankelijken rajah en volvoerde op deze wijze haar plan.' Then the widow left the city, hid herself with an independent rajah and thus accomplished her plan.' Onder het verhaal van den generaal schudde de gids het hoofd en toen deze geëindigd had, zeide hij: ‘Het offer dat morgen plaats zal hebben, wordt niet vrijwillig gebracht.' Under the general's story, the guide shook his head and when he had finished, he said, "The sacrifice that will take place tomorrow will not be made voluntarily. ‘Hoe weet ge dat?' "How do you know? vroeg Sir Francis. Sir Francis asked. ‘Dat weet ieder in Bundelkund,' antwoordde de gids. 'Every one in Bundelkund knows that,' the guide replied. ‘Maar deze ongelukkige bood toch volstrekt geen weerstand,' merkte Sir Francis op. 'But surely this unfortunate one offered absolutely no resistance,' Sir Francis remarked. ‘Dat komt omdat men haar bedwelmd heeft met damp van hennep en opium. 'That's because they intoxicated her with vapor of hemp and opium. ‘En waar brengt men haar?' "And where do they take her? vroeg Cromarty verder. Cromarty asked further. ‘Naar den afgodstempel van Pillaji, ongeveer 3 mijlen van hier; daar blijft zij van nacht het uur der offers verbeiden.' 'To the idol temple of Pillaji, about 3 miles from here; there she stays from night worshiping the hour of sacrifice.' ‘En dit offer heeft plaats?' "And this sacrifice is taking place? ‘Morgen, met het aanbreken van den dag.' 'Tomorrow, at daybreak.' Na dit antwoord haalde de gids den olifant weder uit het boschje en wierp zich op den hals van het dier. After this answer, the guide pulled the elephant out of the grove again and threw himself on the animal's neck. Maar op het oogenblik toen hij het door een eigenaardig fluiten wilde aansporen om voort te gaan, hield Fogg hem tegen, en zeide tot Sir Francis Cromarty: ‘Als wij deze vrouw eens gingen redden?' But at the moment when he was about to urge it on by a peculiar whistle, Fogg stopped him, and said to Sir Francis Cromarty, "If only we were going to save this woman? ‘Die vrouw redden, mijnheer Fogg,' riep de generaal uit. 'Saving that woman, Mr. Fogg,' the general exclaimed. ‘Ik ben nog twaalf uur voor. 'I'm still twelve hours ahead. Ik kan ze aan dit doel geven.' I can give them to this cause. ‘Gij zijt een man met een edel hart!' 'Thou art a man of noble heart!' zeide Sir Francis Cromarty. said Sir Francis Cromarty. ‘Somtijds,' antwoordde Phileas Fogg eenvoudig. 'Sometimes,' Phileas Fogg replied simply. ‘Als ik er tijd toe heb.' 'If I have the time.'