×

We gebruiken cookies om LingQ beter te maken. Als u de website bezoekt, gaat u akkoord met onze cookiebeleid.


image

Short Stories In Dutch For Beginners, De kist - Hoofdstuk 3 – Amsterdam

De kist - Hoofdstuk 3 – Amsterdam

Hoofdstuk 3 – Amsterdam

Op het station van Leeuwarden kocht Wouter eten voor de reis. Wat hij echt nodig had, was rust. Hij begon moe te worden. Toen herinnerde hij zich iets. Er was nog één persoon die hij moest spreken. Dan pas was zijn missie volbracht!

Wouter stapte in de trein. Hij kwam na een paar uur in Amsterdam aan. Zoals gebruikelijk nam hij in de stad een taxi. Ze reden langs het Stedelijk Museum. Wouter kon zien hoe groot het museum was. Hij vroeg de chauffeur: ‘Bent u ooit in het Stedelijk Museum geweest?'

‘Ja. Het is mooi, maar de kunst is heel apart. Het is heel modern. Te veel vreemde motieven en kleuren … ik houd meer van traditionele kunst.'

‘Ik ook,' zei Wouter. ‘Ik heb ook liever traditionele dingen.' Hij keek tijdens de taxirit uit het raam.

Ten slotte kwam Wouter in Amsterdam-Zuid aan. Hij betaalde de chauffeur en stapte uit. Toen keek hij rond. Er was zoveel te zien. Maar hij moest zich concentreren! Zijn missie was bijna volbracht.

Wouter wist niet precies waar het huis van de derde persoon was. Hij sprak een man op straat aan en liet hem het adres zien. ‘Neem me niet kwalijk. Hoe kom ik daar?' vroeg hij.

‘Oh, ik weet waar dat is,' antwoordde de man. ‘Het is naast het bedrijf voor bootverhuur.' Hij wees Wouter de weg.

‘Dank u wel!' riep Wouter en liep verder.

Wouter besloot te lopen. Het was gezond om te lopen. Bovendien waren er belangrijke dingen aan het gebeuren. Het gaf Wouter de tijd om goed na te denken.

Ten slotte kwam Wouter aan bij het bedrijf voor bootverhuur. Ernaast stond een klein huis. Ik hoop dat er deze keer iemand is! dacht hij. Hij herinnerde zich Loes in Leeuwarden. Hij wilde niet wachten. Hij was ook ongeduldig.

Wouter klopte op de deur. Een jongeman van ongeveer 25 jaar deed open. Hij leek een beetje op Wouter, maar zonder baard. ‘Hallo!' zei de man. ‘Wat kan ik voor u doen? Wilt u een boot huren? Misschien een boottocht boeken?'

‘Nou, nee,' antwoordde Wouter. ‘Mijn naam is Wouter,' ging hij verder. ‘Ik wil graag even met u praten, meneer.'

‘U hoeft geen meneer te zeggen! Noem me gewoon Adriaan.'

‘Oké, Adriaan. Kunnen we even samen praten?'

‘Natuurlijk, Wouter. Kom binnen!'

Wouter keek om zich heen. Het huis was erg traditioneel en eenvoudig. De eigenaar leek ook traditioneel en eenvoudig. Adriaan droeg eenvoudige kleding. Hij had een traditionele smaak. Alles was erg schoon en netjes.

‘Nou?' zei Adriaan. ‘Je wilde mij spreken?' Wouter begon te praten. Maar toen zag hij iets. Adriaan had een ring aan zijn vinger. Er stond een cijfer op de ring. Wouter begon te lachen.

‘Wat is er?' vroeg Adriaan bezorgd.

‘Ik dacht dat het moeilijker zou zijn!'

‘Wat bedoel je?' zei Adriaan.

‘Die ring van jou … wie heeft hem aan jou gegeven?'

‘Het is een geschenk van jaren geleden. Toen ik nog een jongen was. Ik kan me niet herinneren wie hem mij heeft gegeven. Ik denk dat het hiervoor een ketting is geweest.'

Wouter keek naar het cijfer. Hij had alle drie de cijfers gevonden. Zijn missie was volbracht … bijna. Er waren nog een paar dingen die hij moest doen.

‘Adriaan,' begon Wouter, ‘kijk hier eens.' Hij liet Adriaan de foto van de kist zien. ‘Deze kist heeft een slot. We hebben drie verschillende cijfers nodig om hem te openen. En drie personen hebben die cijfers. Jij bent één van die personen.'

Adriaan keek hem vreemd aan. Toen vroeg hij: ‘En wat zit er in de kist?'

‘Dat kan ik je nu niet vertellen.'

‘Maar waarom heb ik één van die cijfers?'

‘Dat kan ik je ook niet vertellen,' antwoordde Wouter. Hij wilde niets meer zeggen. Nog niet.

Wouter gaf Adriaan een brief en zei: ‘Lees deze brief maar. De twee andere mensen hebben identieke brieven. In de brieven staat wat jullie moeten doen. Ik moet nu gaan. Vertrouw me, ik zie je gauw weer.' Wouter draaide zich om en vertrok. Adriaan was zo verbaasd dat hij niet wist wat hij moest doen. Dus opende hij de brief. Hij las:

Beste Adriaan,

Dank voor het lezen van mijn brief. Zoals je weet, heb ik je geholpen een cijfer te vinden. Er zijn twee andere personen die een cijfer hebben. Deze cijfers betekenen niets op zichzelf. Maar met de drie cijfers samen kun je een kist in Zuid-Holland openmaken. De kist staat bij mij thuis. Ik zou je willen uitnodigen om daar naartoe te komen. Kom alsjeblieft over drie dagen daar naartoe.

Ik heb niets anders te schrijven. Ik verzoek je geen contact met me proberen op te nemen. Binnenkort zul je weten wie ik ben. Maar vandaag is het niet de dag. Goede reis!

Met vriendelijke groeten,

Wouter

Drie dagen later kwamen David, Loes en Adriaan in Zuid-Holland aan. Ze gingen allemaal naar hetzelfde adres zoals in de brief stond.

Loes en Adriaan kwamen als eerste aan. David volgde. ‘Hoi,' zei David.

‘Hallo,' zeiden Loes en Adriaan.

Alle drie stopten ze even. Ten slotte vroeg David: ‘Wat doen we hier eigenlijk?'

‘Heb je de brief gelezen?' zei Loes opgewonden.

‘Ja,' antwoordden de mannen.

‘Maar ik heb absoluut geen idee waar dit over gaat,' voegde David eraan toe.

‘Nou, laten we naar binnen gaan om het te weten te komen,' zei Loes. Ze klopte op de deur.

Wouter deed de deur open. Hij was netjes gekleed. Dit was tenslotte een heel speciale gelegenheid. ‘Hallo,' zei hij kalm. Toen nodigde hij ze uit binnen te komen en zei: ‘Bedankt voor jullie komst.'

Het huis was erg netjes en eenvoudig. Het was heel traditioneel ingericht. Wouter bood hen thee aan, maar niemand wilde. Ze waren te opgewonden. Uiteindelijk lachte Wouter en zei: ‘Volg mij.'

Wouter bracht Adriaan, Loes en David naar een kamer. In het midden stond de kist. Ze renden naar de kist. Ze hadden allemaal hun cijfer. Ze stonden klaar om hem te openen.

David begon. Toen zette Loes haar cijfer erin. Als laatste deed Adriaan het ook. Toen hij zijn cijfer erin zette, maakte het slot een geluid. Adriaan maakte de kist open. Hij was helemaal gevuld met allerlei voorwerpen. Bovenop lag er weer een brief.

Adriaan lachte. ‘Ha! Nog een brief? Ik kan het niet geloven!'

‘Wil iemand hem voorlezen?' zei Loes.

‘Ik zal hem voorlezen,' zei David

David nam de brief uit de kist. Hij las aan de anderen voor:

Hallo David, Loes en Adriaan. Heel erg bedankt voor jullie komst. Ik heb jullie om een speciale reden hierheen gehaald. Jullie weten allemaal dat jullie geadopteerd zijn. Ik heb dat bij het adoptiebureau gecontroleerd.

De handen van David trilden. ‘Klopt dat ook voor jullie?'

‘Ja,' zei Adriaan.

‘Voor mij ook. Lees verder, alsjeblieft,' zei Loes.

Jullie drieën … Jullie zijn broer en zus. Ik ben jullie oom. Jullie moeder was mijn zus. Zij en jullie vader kwamen om bij een ongeluk. Het gebeurde net nadat David werd geboren. Deze voorwerpen zijn van jullie ouders. De kettingen zijn ook van toen.

Na het vreselijke verlies van jullie ouders was ik nog jullie enige familie. Ik wilde dat wij als traditioneel gezin bij elkaar konden blijven. Maar ik kon niet in mijn eentje voor een baby en twee jonge kinderen zorgen. Ik moest jullie laten adopteren. Ik wilde jullie niet in een weeshuis stoppen. Ik wilde zeker weten dat jullie lieve ouders hadden. Ik wilde voor jullie het allerbeste. Dus vroeg ik een adoptiebureau om hulp.

Nu jullie allemaal volwassen zijn, is de tijd gekomen. Ik wilde jullie dit vertellen. Jullie hebben meer familie dan wie jullie kennen en van wie jullie houden. Kijk rond. Ik nodig jullie uit om jullie broer, zus en jullie oom, dat ben ik, te ontmoeten!

Liefs,

Wouter

David, Loes en Adriaan keken elkaar aan. Toen draaiden ze zich om. Daar stond Wouter—hun oom. Hij keek hen aan en lachte. ‘Ik heb jullie zoveel te vertellen,' zei hij kalm.

Hoofdstuk 3 Overzicht

Samenvatting

Wouter reist naar Amsterdam. Hij komt aan bij het huis van de derde persoon, Adriaan. Adriaan heeft het derde cijfer. Wouter nodigt David, Loes en Adriaan uit om bij hem thuis te komen. Ze komen naar Zuid-Holland. Ze gaan naar het huis van Wouter. Ze willen de kist openmaken. Ze zetten hun cijfers erin. De kist gaat open. Er zit veel in. Er ligt ook een brief in. In de brief staat dat ze broers en zus zijn en dat Wouter hun oom is.

De kist - Hoofdstuk 3 – Amsterdam Der Sarg - Kapitel 3 - Amsterdam The coffin - Chapter 3 - Amsterdam La bara - Capitolo 3 - Amsterdam Trumna - Rozdział 3 - Amsterdam O caixão - Capítulo 3 - Amesterdão Гроб - Глава 3 - Амстердам Труна - Розділ 3 - Амстердам

**Hoofdstuk 3 – Amsterdam**

Op het station van Leeuwarden kocht Wouter eten voor de reis. At the train station in Leeuwarden, Wouter bought food for the trip. در ایستگاه Leeuwarden ووتر برای سفر غذا خرید. На станції Леуварден Воутер купив їжу в дорогу. Wat hij echt nodig had, was rust. What he really needed was rest. چیزی که او واقعا نیاز داشت استراحت بود. На самом деле ему нужен был отдых. Hij begon moe te worden. He was beginning to get tired. شروع کرد به خسته شدن. Он начал уставать. Toen herinnerde hij zich iets. Then he remembered something. بعد یه چیزی یادش اومد. Затем он кое-что вспомнил. Er was nog één persoon die hij moest spreken. There was one more person he needed to talk to. Dan pas was zijn missie volbracht! Only then was his mission accomplished! تنها پس از آن ماموریت او انجام شد! Тільки тоді його місія була виконана!

Wouter stapte in de trein. Wouter boarded the train. Hij kwam na een paar uur in Amsterdam aan. He arrived in Amsterdam after a few hours. او پس از چند ساعت وارد آمستردام شد. Zoals gebruikelijk nam hij in de stad een taxi. As usual, he took a cab into town. طبق معمول با تاکسی وارد شهر شد. Як завжди, він взяв таксі в місті. Ze reden langs het Stedelijk Museum. They drove past the Stedelijk Museum. آنها با ماشین از کنار موزه Stedelijk گذشتند. Wouter kon zien hoe groot het museum was. Wouter could see how big the museum was. ووتر می توانست ببیند که موزه چقدر بزرگ است. Hij vroeg de chauffeur: ‘Bent u ooit in het Stedelijk Museum geweest?' He asked the driver, "Have you ever been to the Stedelijk Museum? او از راننده پرسید: آیا تا به حال به موزه Stedelijk رفته اید؟ Він запитав водія: "Ви коли-небудь були в музеї Стеделіка?

‘Ja. Het is mooi, maar de kunst is heel apart. It is beautiful, but the art is very distinct. زیباست ولی هنرش خیلی خاصه Це красиво, але мистецтво дуже самобутнє. Het is heel modern. It is very modern. Te veel vreemde motieven en kleuren … ik houd meer van traditionele kunst.' Too many strange motifs and colors ... I like more traditional art. نقوش و رنگ های عجیب و غریب خیلی زیاد... من هنر سنتی را ترجیح می دهم.'

‘Ik ook,' zei Wouter. 'Me, too,' Wouter said. ‘Ik heb ook liever traditionele dingen.' Hij keek tijdens de taxirit uit het raam. "I prefer traditional things, too. He looked out the window during the cab ride.

Ten slotte kwam Wouter in Amsterdam-Zuid aan. Finally, Wouter arrived in Amsterdam-Zuid. سرانجام ووتر وارد آمستردام جنوبی شد. Hij betaalde de chauffeur en stapte uit. He paid the driver and got out. Він розплатився з водієм і вийшов. Toen keek hij rond. Then he looked around. Потім він озирнувся. Er was zoveel te zien. There was so much to see. Maar hij moest zich concentreren! But he had to concentrate! اما او باید تمرکز می کرد! Zijn missie was bijna volbracht. His mission was almost accomplished.

Wouter wist niet precies waar het huis van de derde persoon was. Wouter did not know exactly where the third person's house was. ووتر دقیقا نمی دانست خانه نفر سوم کجاست. Hij sprak een man op straat aan en liet hem het adres zien. He spoke to a man on the street and showed him the address. به مردی در خیابان نزدیک شد و آدرس را به او نشان داد. ‘Neem me niet kwalijk. 'Excuse me. Извините. Вибачте. Hoe kom ik daar?' vroeg hij. How do I get there?" he asked. Как мне туда попасть?" - спросил он.

‘Oh, ik weet waar dat is,' antwoordde de man. 'Oh, I know where that is,' the man replied. ‘Het is naast het bedrijf voor bootverhuur.' Hij wees Wouter de weg. 'It's next to the boat rental company.' He pointed Wouter in the direction. کنار شرکت اجاره قایق است. او راه را به ووتر نشان داد.

‘Dank u wel!' riep Wouter en liep verder. "Thank you!" shouted Wouter and walked on. "Дякую!" - вигукнув Воутер і пішов далі.

Wouter besloot te lopen. Wouter decided to walk. Ваутер решил пройтись пешком. Воутер вирішив піти пішки. Het was gezond om te lopen. It was healthy to walk. Bovendien waren er belangrijke dingen aan het gebeuren. Besides, important things were happening. علاوه بر این، اتفاقات مهمی در حال رخ دادن بود. Het gaf Wouter de tijd om goed na te denken. It gave Wouter time to think carefully. این به ووتر فرصت داد تا با دقت فکر کند.

Ten slotte kwam Wouter aan bij het bedrijf voor bootverhuur. Finally, Wouter arrived at the boat rental company. سرانجام، ووتر به شرکت اجاره قایق رسید. Нарешті Воутер прибув до компанії з прокату човнів. Ernaast stond een klein huis. Next door was a small house. یک خانه کوچک در کنارش بود. Ik hoop dat er deze keer iemand is! I hope someone is there this time! امیدوارم این بار کسی آنجا باشد! Сподіваюся, цього разу хтось прийде! dacht hij. he thought. Hij herinnerde zich Loes in Leeuwarden. He remembered Loes in Leeuwarden. Hij wilde niet wachten. He didn't want to wait. Hij was ook ongeduldig. He was also impatient.

Wouter klopte op de deur. Wouter knocked on the door. Een jongeman van ongeveer 25 jaar deed open. A young man about 25 years old answered the door. Hij leek een beetje op Wouter, maar zonder baard. He looked a little like Wouter, but without the beard. او کمی شبیه ووتر بود، اما بدون ریش. ‘Hallo!' zei de man. "Hello!" the man said. "Привіт!" - сказав чоловік. ‘Wat kan ik voor u doen? 'What can I do for you? Wilt u een boot huren? Would you like to rent a boat? Misschien een boottocht boeken?' Maybe book a boat ride? Может быть, заказать морскую прогулку?

‘Nou, nee,' antwoordde Wouter. 'Well, no,' Wouter replied. ‘Mijn naam is Wouter,' ging hij verder. "My name is Wouter," he continued. "Мене звуть Воутер, - продовжив він. ‘Ik wil graag even met u praten, meneer.' 'I'd like to have a word with you, sir.' "Я хотів би поговорити з вами, сер".

‘U hoeft geen meneer te zeggen! 'You don't have to say sir! لازم نیست بگی آقا! Не нужно говорить "сэр"! Noem me gewoon Adriaan.' Just call me Adrian.

‘Oké, Adriaan. 'Okay, Adriaan. Kunnen we even samen praten?' Can we talk together for a moment? آیا می توانیم یک لحظه صحبت کنیم؟

‘Natuurlijk, Wouter. 'Of course, Wouter. Kom binnen!' Come in! Заходьте!

Wouter keek om zich heen. Wouter looked around. Воутер озирнувся. Het huis was erg traditioneel en eenvoudig. The house was very traditional and simple. De eigenaar leek ook traditioneel en eenvoudig. The owner also seemed traditional and simple. Adriaan droeg eenvoudige kleding. Adriaan wore simple clothes. Адріан носив простий одяг. Hij had een traditionele smaak. He had traditional tastes. سلیقه سنتی داشت. Alles was erg schoon en netjes. Everything was very clean and neat. همه چیز بسیار تمیز و مرتب بود.

‘Nou?' zei Adriaan. "Well?" said Adriaan. ‘Je wilde mij spreken?' Wouter begon te praten. "You wanted to speak to me? Wouter began to speak. Maar toen zag hij iets. But then he saw something. اما بعد چیزی دید. Adriaan had een ring aan zijn vinger. Adriaan had a ring on his finger. آدریان یک حلقه در انگشتش داشت. На пальці Адріана був перстень. Er stond een cijfer op de ring. There was a number on the ring. Wouter begon te lachen. Wouter began to laugh.

‘Wat is er?' vroeg Adriaan bezorgd. "What is it?" asked Adriaan worriedly. 'چیست؟' آدریان با نگرانی پرسید. "Що таке?" - занепокоєно запитав Адріан.

‘Ik dacht dat het moeilijker zou zijn!' 'I thought it would be harder!' "فکر می کردم سخت تر است!"

‘Wat bedoel je?' zei Adriaan. "What do you mean?" said Adriaan. "Co masz na myśli?" - powiedział Adriaan. "Що ти маєш на увазі?" - запитав Адріан.

‘Die ring van jou … wie heeft hem aan jou gegeven?' 'That ring of yours ... who gave it to you?' "اون حلقه ات... کی بهت داده؟"

‘Het is een geschenk van jaren geleden. 'It's a gift from years ago. این یک هدیه سال‌ها پیش است. Toen ik nog een jongen was. When I was a boy. Ik kan me niet herinneren wie hem mij heeft gegeven. I can't remember who gave it to me. Я не пам'ятаю, хто мені його дав. Ik denk dat het hiervoor een ketting is geweest.' I think it was a necklace for this. من فکر می کنم این یک زنجیره برای این بود.» Я думаю, що це було намисто для цього".

Wouter keek naar het cijfer. Wouter looked at the figure. Hij had alle drie de cijfers gevonden. He had found all three numbers. Он нашел все три фигуры. Zijn missie was volbracht … bijna. His mission was accomplished ... almost. Его миссия была выполнена... почти. Er waren nog een paar dingen die hij moest doen. There were still a few things he needed to do.

‘Adriaan,' begon Wouter, ‘kijk hier eens.' Hij liet Adriaan de foto van de kist zien. "Adriaan," Wouter began, "look at this. He showed Adriaan the picture of the coffin. Адріане, - почав Воутер, - поглянь на це. Він показав Адріану зображення труни. ‘Deze kist heeft een slot. 'This box has a lock. We hebben drie verschillende cijfers nodig om hem te openen. We need three different digits to open it. En drie personen hebben die cijfers. And three people have those numbers. Jij bent één van die personen.' You are one of those people.

Adriaan keek hem vreemd aan. Adriaan looked at him strangely. آدریان به طرز عجیبی به او نگاه کرد. Toen vroeg hij: ‘En wat zit er in de kist?' Then he asked, "And what's in the box?

‘Dat kan ik je nu niet vertellen.' 'I can't tell you that right now.' "Я не можу тобі зараз цього сказати.

‘Maar waarom heb ik één van die cijfers?' 'But why do I have one of those numbers?'

‘Dat kan ik je ook niet vertellen,' antwoordde Wouter. 'I can't tell you that either,' Wouter replied. "Цього я теж не можу сказати", - відповів Воутер. Hij wilde niets meer zeggen. He didn't want to say anything more. Nog niet. Not yet. Пока нет.

Wouter gaf Adriaan een brief en zei: ‘Lees deze brief maar. Wouter handed Adriaan a letter and said, "Read this letter. ووتر نامه ای به آدریان داد و گفت: این نامه را بخوانید. De twee andere mensen hebben identieke brieven. The other two people have identical letters. In de brieven staat wat jullie moeten doen. The letters tell you what to do. نامه ها به شما می گویند که چه کاری باید انجام دهید. Листи підказують, що робити. Ik moet nu gaan. I have to go now. Vertrouw me, ik zie je gauw weer.' Wouter draaide zich om en vertrok. Trust me, I'll see you soon. Wouter turned and left. به من اعتماد کن، به زودی می بینمت. ووتر برگشت و رفت. Adriaan was zo verbaasd dat hij niet wist wat hij moest doen. Adriaan was so surprised he didn't know what to do. آدریان آنقدر تعجب کرد که نمی دانست باید چه کند. Dus opende hij de brief. So he opened the letter. Тож він відкрив листа. Hij las: He read: او می خواند: Он читал:

Beste Adriaan, Dear Adriaan,

__Dank voor het lezen van mijn brief. Thank you for reading my letter. Zoals je weet, heb ik je geholpen een cijfer te vinden. As you know, I helped you find a grade. Er zijn twee andere personen die een cijfer hebben. There are two other people who are grades. Є ще двоє людей, які мають фігуру. Deze cijfers betekenen niets op zichzelf. These figures mean nothing in themselves. این اعداد به تنهایی معنایی ندارند. Maar met de drie cijfers samen kun je een kist in Zuid-Holland openmaken. But with the three digits together, you can open a chest in South Holland. Але використовуючи ці три цифри разом, ви можете відкрити скриню в Південній Голландії. De kist staat bij mij thuis. The box is at my house. Ik zou je willen uitnodigen om daar naartoe te komen. I would like to invite you to come there. Chciałbym cię tam zaprosić. Kom alsjeblieft over drie dagen daar naartoe.__ Please come over there in three days.

__Ik heb niets anders te schrijven. I have nothing else to write. Мені більше нема чого писати. Ik verzoek je geen contact met me proberen op te nemen. I request that you do not try to contact me. من از شما درخواست می کنم که سعی نکنید با من تماس بگیرید. Binnenkort zul je weten wie ik ben. Soon you will know who I am. Скоро ти дізнаєшся, хто я. Maar vandaag is het niet de dag. But today is not the day. Goede reis!__ Have a good trip!

Met vriendelijke groeten, Kind regards, З повагою,

Wouter

Drie dagen later kwamen David, Loes en Adriaan in Zuid-Holland aan. Three days later, David, Loes and Adriaan arrived in South Holland. Ze gingen allemaal naar hetzelfde adres zoals in de brief stond. They all went to the same address as stated in the letter.

Loes en Adriaan kwamen als eerste aan. Loes and Adriaan arrived first. David volgde. David followed. Девід пішов слідом. ‘Hoi,' zei David. "Hi," David said.

‘Hallo,' zeiden Loes en Adriaan. 'Hello,' said Loes and Adriaan. "Привіт", - сказали Лоес і Адріан.

Alle drie stopten ze even. All three stopped for a moment. هر سه برای لحظه ای ایستادند. Ten slotte vroeg David: ‘Wat doen we hier eigenlijk?' Finally, David asked, "What are we actually doing here?

‘Heb je de brief gelezen?' zei Loes opgewonden. "Did you read the letter?" said Loes excitedly.

‘Ja,' antwoordden de mannen. 'Yes,' the men replied.

‘Maar ik heb absoluut geen idee waar dit over gaat,' voegde David eraan toe. 'But I have absolutely no idea what this is about,' David added. "Ale absolutnie nie mam pojęcia, o co w tym wszystkim chodzi" - dodał David. "Але я не маю жодного уявлення про що йдеться", - додав Девід.

‘Nou, laten we naar binnen gaan om het te weten te komen,' zei Loes. 'Well, let's go inside to find out,' Loes said. "Що ж, давайте зайдемо всередину і дізнаємося", - сказав Лоес. Ze klopte op de deur. She knocked on the door.

Wouter deed de deur open. Wouter opened the door. Hij was netjes gekleed. He was neatly dressed. مرتب لباس پوشیده بود. Dit was tenslotte een heel speciale gelegenheid. After all, this was a very special occasion. به هر حال، این یک موقعیت بسیار خاص بود. ‘Hallo,' zei hij kalm. 'Hello,' he said calmly. Привіт, - спокійно сказав він. Toen nodigde hij ze uit binnen te komen en zei: ‘Bedankt voor jullie komst.' Then he invited them in and said, "Thank you for coming. سپس آنها را به داخل دعوت کرد و گفت: ممنون که آمدید.

Het huis was erg netjes en eenvoudig. The house was very clean and simple. خانه بسیار شیک و ساده بود. Het was heel traditioneel ingericht. It was very traditionally decorated. خیلی سنتی تزئین شده بود. Він був дуже традиційно оформлений. Wouter bood hen thee aan, maar niemand wilde. Wouter offered them tea, but no one wanted it. ووتر به آنها چای داد، اما هیچکس آن را نخواست. Ze waren te opgewonden. They were too excited. آنها بیش از حد هیجان زده بودند. Uiteindelijk lachte Wouter en zei: ‘Volg mij.' Finally, Wouter smiled and said, "Follow me.

Wouter bracht Adriaan, Loes en David naar een kamer. Wouter led Adriaan, Loes and David to a room. In het midden stond de kist. In the middle stood the coffin. Посередині стояла труна. Ze renden naar de kist. They ran to the box. Ze hadden allemaal hun cijfer. They all had their grade. Вони всі мали свої позначки. Ze stonden klaar om hem te openen. They were ready to open it. آماده بودند تا آن را باز کنند. Они были готовы открыть его.

David begon. David began. Toen zette Loes haar cijfer erin. Then Loes put in her grade. سپس لوس نمره خود را گذاشت. Затем Лоэс поставила свою фигуру. Als laatste deed Adriaan het ook. Last to do was Adriaan. Последним это сделал Адриан. Останнім був Адріан. Toen hij zijn cijfer erin zette, maakte het slot een geluid. As he put his digit in, the lock made a sound. وقتی رقمش را گذاشت، قفل صدا داد. Когда он вставил свою цифру, замок издал звук. Adriaan maakte de kist open. Adriaan opened the box. Hij was helemaal gevuld met allerlei voorwerpen. It was completely filled with all kinds of objects. کاملاً پر از انواع اشیا بود. Он был полностью заполнен всевозможными предметами. Він був повністю заповнений всілякими предметами. Bovenop lag er weer een brief. On top was another letter. نامه دیگری بالای سر بود. Сверху лежало еще одно письмо.

Adriaan lachte. ‘Ha! 'Ha! Nog een brief? Another letter? Еще одно письмо? Ik kan het niet geloven!' I can't believe it! Не могу поверить!

‘Wil iemand hem voorlezen?' zei Loes. "Does anyone want to read it to him?" said Loes. Кто-нибудь хочет прочитать ему это?" - сказал Лос. "Хтось хоче йому почитати?" - запитав Лоес.

‘Ik zal hem voorlezen,' zei David 'I will read to him,' said David

David nam de brief uit de kist. David took the letter out of the box. Hij las aan de anderen voor: He read to the others: برای بقیه خواند: Он читал остальным:

__Hallo David, Loes en Adriaan. Hello David, Loes and Adriaan. Heel erg bedankt voor jullie komst. Thank you very much for coming. Большое спасибо, что пришли. Ik heb jullie om een speciale reden hierheen gehaald. I brought you here for a special reason. من شما را به دلیل خاصی به اینجا آوردم. Sprowadziłem cię tu z wyjątkowego powodu. Я привел вас сюда по особой причине. Jullie weten allemaal dat jullie geadopteerd zijn. You all know that you are adopted. همه شما می دانید که فرزندخوانده شده اید. Вы все знаете, что вас усыновили. Ви всі знаєте, що вас усиновили. Ik heb dat bij het adoptiebureau gecontroleerd.__ I checked with the adoption agency. با آژانس فرزندخواندگی چک کردم. Я связалась с агентством по усыновлению.

De handen van David trilden. David's hands trembled. دستان داوود می لرزید. Руки Дэвида дрожали. У Девіда затремтіли руки. ‘Klopt dat ook voor jullie?' "Is that true for you too? آیا این برای شما نیز صادق است؟ "Czy to prawda również dla ciebie? Это и к вам относится?

‘Ja,' zei Adriaan. 'Yes,' Adriaan said.

‘Voor mij ook. 'For me, too. Lees verder, alsjeblieft,' zei Loes. Read on, please," Loes said. لوس گفت لطفا ادامه دهید.

__Jullie drieën … Jullie zijn broer en zus. The three of you ... You are brother and sister. شما سه نفر... شما خواهر و برادر هستید. Вы трое... Вы брат и сестра. Ви троє... Ви брат і сестра. Ik ben jullie oom. I am your uncle. Я твой дядя. Jullie moeder was mijn zus. Your mother was my sister. Zij en jullie vader kwamen om bij een ongeluk. She and your father were killed in an accident. او و پدرت در یک تصادف فوت کردند. Она и ваш отец погибли в результате несчастного случая. Вона і твій батько загинули в аварії. Het gebeurde net nadat David werd geboren. It happened just after David was born. Stało się to tuż po narodzinach Davida. Это случилось сразу после рождения Дэвида. Deze voorwerpen zijn van jullie ouders. These items belong to your parents. این اقلام متعلق به والدین شماست. Эти вещи принадлежат вашим родителям. De kettingen zijn ook van toen.__ The chains are also from then. زنجیر هم از آن زمان است. Łańcuchy również pochodzą z tamtych czasów. Цепочки тоже остались с тех времен.

__Na het vreselijke verlies van jullie ouders was ik nog jullie enige familie. After the terrible loss of your parents, I was still your only family. بعد از فقدان وحشتناک پدر و مادرت، من تنها خانواده تو بودم. Po strasznej stracie rodziców, wciąż byłem twoją jedyną rodziną. После ужасной потери твоих родителей я все еще была твоей единственной семьей. Після жахливої втрати твоїх батьків я залишився твоєю єдиною родиною. Ik wilde dat wij als traditioneel gezin bij elkaar konden blijven. I wanted us to be able to stay together as a traditional family. می خواستم بتوانیم به عنوان یک خانواده سنتی کنار هم بمانیم. Я хотела, чтобы мы могли оставаться вместе, как традиционная семья. Maar ik kon niet in mijn eentje voor een baby en twee jonge kinderen zorgen. But I couldn't take care of a baby and two young children by myself. اما نمی توانستم به تنهایی از یک نوزاد و دو کودک خردسال مراقبت کنم. Но я не могла в одиночку заботиться о младенце и двух маленьких детях. Ik moest jullie laten adopteren. I had to have you adopted. Мне пришлось усыновить тебя. Ik wilde jullie niet in een weeshuis stoppen. I didn't want to put you in an orphanage. من نمی خواستم تو را در یتیم خانه بگذارم. Я не хотела отдавать тебя в приют. Я не хотіла віддавати тебе в сиротинець. Ik wilde zeker weten dat jullie lieve ouders hadden. I wanted to make sure you had dear parents. می خواستم مطمئن شوم که شما پدر و مادر دوست داشتنی دارید. Я хотел убедиться, что у тебя прекрасные родители. Ik wilde voor jullie het allerbeste. I wanted the very best for you. Я хотел для тебя самого лучшего. Я хотів для тебе найкращого. Dus vroeg ik een adoptiebureau om hulp.__ So I asked an adoption agency for help. Поэтому я обратилась за помощью в агентство по усыновлению.

__Nu jullie allemaal volwassen zijn, is de tijd gekomen. Now that you are all adults, the time has come. اکنون که همه شما بزرگ شده اید، زمان آن فرا رسیده است. Теперь, когда вы все стали взрослыми, пришло время. Ik wilde jullie dit vertellen. I wanted to tell you this. Я хотел сказать вам вот что. Jullie hebben meer familie dan wie jullie kennen en van wie jullie houden. You have more family than those you know and love. Masz więcej rodziny niż tych, których znasz i kochasz. У вас больше семьи, чем тех, кого вы знаете и любите. У вас більше рідних, ніж ті, кого ви знаєте і любите. Kijk rond. Look around. Rozejrzyj się. Ik nodig jullie uit om jullie broer, zus en jullie oom, dat ben ik, te ontmoeten!__ I invite you to meet your brother, sister and your uncle, that's me! من شما را به دیدار برادر، خواهر و عمویت دعوت می کنم، آن من هستم! Я приглашаю вас познакомиться с братом, сестрой и дядей, то есть со мной!

__Liefs,__ Love, Кохання,

__Wouter__

David, Loes en Adriaan keken elkaar aan. David, Loes and Adriaan looked at each other. Toen draaiden ze zich om. Then they turned around. سپس چرخیدند. Затем они повернулись. Daar stond Wouter—hun oom. There stood Wouter-their uncle. ووتر - عموی آنها - ایستاده بود. Hij keek hen aan en lachte. He looked at them and smiled. Він подивився на них і посміхнувся. ‘Ik heb jullie zoveel te vertellen,' zei hij kalm. 'I have so much to tell you,' he said calmly. Мені так багато треба тобі розповісти, - спокійно промовив він.

**Hoofdstuk 3 Overzicht**

**Samenvatting**

Wouter reist naar Amsterdam. Wouter travels to Amsterdam. Hij komt aan bij het huis van de derde persoon, Adriaan. He arrives at the home of the third person, Adriaan. Adriaan heeft het derde cijfer. Adriaan got the third digit. Wouter nodigt David, Loes en Adriaan uit om bij hem thuis te komen. Wouter invites David, Loes and Adriaan to his home. Ze komen naar Zuid-Holland. They are coming to South Holland. Ze gaan naar het huis van Wouter. They go to Wouter's house. Ze willen de kist openmaken. They want to open the casket. Ze zetten hun cijfers erin. They put their numbers in. De kist gaat open. The box opens. Er zit veel in. There is a lot in it. Er ligt ook een brief in. It also contains a letter. In de brief staat dat ze broers en zus zijn en dat Wouter hun oom is. The letter says they are siblings and that Wouter is their uncle.