Краю мой родны! Як выкляты Богам Mein Heimatland! Wie verflucht von Gott My native land! How cursed by God ¡Mi tierra natal! Que maldito por Dios Моя родная земля! Как проклят Богом Мій рідний край! Як проклятий Богом

Краю мой родны! Як выкляты Богам —

Столькі ты зносіш нядолі.

Хмары, балоты... Над збожжам убогім

Вецер гуляе на волі.

Поруч раскідалісь родныя вёскі.

Жалем сцікаюцца грудзі! Бедные хаткі, таполі, бярозкі,

Ўсюды панурыя людзі...

Шмат што зрабілі іх чорныя рукі,

Вынеслі моцныя спіны;

Шмат іх прымусілі выцерпець мукі

Пушчы, разлогі, нізіны.

Кінь толькі вокам да гэтага люду —

Сціснецца сэрца ад болю:

Столькі пабачыш ты гора усюды,

Столькі нуды без патолі.

Песня пяе, як удовіна сына,

Янку, каханне згубіло;

Там, дзе панура схілілась каліна,

Беднага хлопца магіла.

Ў гутарках-казках аб шчасці, аб згодзе

Сэрца навін не пачуе.

Сціснула гора дыханне ў народзе,

Гора усюды пануе.

Хваляй шырокай разлілась, як мора,

Родны наш край затапіла...

Брацця! Ці зможам грамадскае гора? Брацця! Ці хваце нам сілы?