Αττική - Μία ψυχαγωγική απόδραση στη Λίμνη Μαραθώνα
Τα Γιάννενα και η Καστοριά μπορεί να θεωρούνται προνομιούχες πόλεις επειδή είναι πλάι σε λίμνες,
αλλά αν το καλοσκεφτείς και η Αθήνα δεν πάει πίσω. Εχει και αυτή τη λίμνη της.
Απλώς δεν της έχουμε δώσει τη σημασία και την προσοχή που της αξίζει.
Πάμε μαζί να ανακαλύψουμε τις κρυφές χάρες της.
Ολοι οι δρόμοι οδηγούν στη λίμνη Μαραθώνα.
Για να αποφύγω την κίνηση της πόλης,
επιλέγω να πάω από την Εθνική Οδό Αθηνών - Λαμίας.
Μια ευθεία είναι.
Δεν μου παίρνει πολύ ώρα από το κέντρο μέχρι εδώ.
Κινούμαι δε άνετα και οικολογικά,
χάρις σε ένα αυτοκίνητο που καίει και φυσικό αέριο.
Καύσιμη ύλη που παράγει η ίδια η φύση, επομένως είναι άκρως φιλική προς το περιβάλλον.
Στο ύψος του Αγίου Στεφάνου κάνω δεξιά και ακολουθώ τις κατατοπιστικές πινακίδες.
Περνώ την κεντρική πλατεία και συνεχίζω για τη λίμνη από τον κεντρικό ασφαλτόδρομο.
Η κίνηση όσο πάει αραιώνει.
Και έχω την ευκαιρία να απολαύσω τη διαδρομή.
Ακόμα περισσότερο τη φύση και την ηρεμία της.
Νωρίς το πρωί έχει ηρεμία, ο αέρας είναι γεμάτος μυρωδιές.
Κατάσταση ΖΕΝ.
Είναι ακόμα νωρίς και η θέα στη λίμνη με εμπνέει για έναν καφέ.
Οι συνθήκες είναι ιδανικές.
Πάνω στην ώρα, ...να και ο καφές.
Ευχαριστώ πολύ.
Οχι πες μου σε παρακαλώ, έχεις ξαναπιεί καφέ με τέτοια θέα;
Κατευθύνομαι προς το φράγμα.
Για την εποχή του, ήταν ένα περίβλεπτο αρχιτεκτονικό κατασκεύασμα.
Ανεγέρθηκε μεταξύ 1926 και 1929 για να εξαλείψει το φαινόμενο λειψυδρίας που έπληττε τότε την πρωτεύουσα.
Εκείνα τα χρόνια προβλήθηκε κατά κόρον, ως μέσο διαφήμισης του εκμοντερισμού της χώρας.
Ο ταμιευτήρας έχει χωρητικότητα 41 εκατομμύρια κυβικά μέτρα νερού και διαθέτει υπερχειλιστή.
Από τον υπερχειλιστή του φράγματος, τα νερά της λίμνης
έπεφταν στο ρέμα της Οινόης και κατέληγαν τα παλιά τα χρόνια
στον κάμπο του Μαραθώνα. Να από αυτό εδώ το σημείο.
Χτίστηκε από την αμερικανική εταιρία ΟΥΛΕΝ,
στο σημείο που κάποτε έσμιγαν τα νερά δύο χειμάρρων.
Της Οινόης και του Βαρνάβα.
Η κατασκευή του τοξωτού φράγματος απασχόλησε σχεδόν 2.000 άτομα.
Στα οποία είχε παραχωρηθεί δωρεάν στέγαση και σίτιση.
Διότι τα μέσα της εποχής
δεν επέτρεπαν στους εργάτες να επιστρέφουν καθημερινά στα σπίτια τους στην Αθήνα
και έτσι έμεναν στην περιοχή μέχρι την ολοκλήρωση του έργου.
Τι είναι 31 χιλιόμετρα με τα πόδια;
Εχει ύψος 54 μέτρα και μήκος 285 μέτρα.
Είναι μοναδικό στον κόσμο όλο.
Είναι επενδεδυμένο με πάλλευκο πεντελικό μάρμαρο, όπως ο Παρθενώνας και το Παναθηναϊκό Στάδιο.
Δίκαια επομένως του έχει αποδοθεί ο χαρακτηρισμός Καλλιμάρμαρο.
Το πιο θαυμαστό αξιοθέατο είναι ο μικρός μαρμάρινος ναΐσκος στη βάση του.
Είναι πιστό αντίγραφο του θησαυρού των Αθηναίων.
Του ναού που είχαν κατασκευάσει οι αρχαίοι πρόγονοι στους Δελφούς.
σε ανάμνηση της νίκης εναντίον την Περσών στη Μάχη του Μαραθώνα.
Ο ναΐσκος όμως της λίμνης
φτιάχτηκε για να θυμίζει τη νίκη των ανθρώπων κατά της λειψυδρίας.
Το πέρασμα του φράγματος με τα πόδια επιβάλλεται.
Πριν χαθώ στην αγκαλιά της παραλίμνιας περιοχής,
κάνω μια στάση στις εγκαταστάσεις της ΕΥΔΑΠ.
Σε ένα πετρόχτιστο οίκημα που σήμερα λειτουργεί ως μουσείο
ο επισκέπτης έρχεται σε επαφή με την ιστορία του φράγματος.
Στον περιβάλλοντα χώρο υπάρχουν βαγονέτα μεταφοράς υλικών.
Τεράστια καλούπια αγωγού ύδρευσης.
Ενας επιβλητικός κατανεμητής νερού.
Στις προθήκες του Μουσείου, φιλοξενούνται εργαλεία,
σύνεργα, εξοπλισμοί,
που χρησιμοποιήθηκαν κατά την κατασκευή του φράγματος.
Η επίσκεψη στο Μουσείο Νερού της λίμνης Μαραθώνα, μου ολοκληρώνει την εικόνα.
Ξανά στο τιμόνι και τη λεωφόρο Μαραθώνος, με κατεύθυνση προς Άγιο Στέφανο.
Πάνω στον δρόμο, βλέπω πινακίδα που δείχνει προς Αγία Τριάδα.
Επιβάλλεται αυτή η μικρή παρέκκλιση.
Ο χωματόδρομος είναι φαρδύς μεν αλλά κάπως σκληρός και γι' αυτό κινούμαι με χαμηλή ταχύτητα με το συμβατικό και οικολογικό όχημα.
Φτάνω στο ξωκκλήσι.
Το μέρος είναι μαγευτικό.
Εντυπωσιακή τοποθεσία.
Ενα φυσικό μπαλκόνι πάνω από τη λίμνη του Μαραθώνα.
Επικρατεί απόλυτη ησυχία.
Πάντως η αγκαλιά του δάσους σε ηρεμεί.
Και συμβαίνει κάτι μοναδικό.
Σαν να ακούω φωνές εξ ουρανού.
Κάτσε να ακούσουμε τα καναρίνια που ψέλνουνε.
Με τον απόηχο από την συναυλία των πουλιών, επιστρέφω στον κεντρικό χωματόδρομο.
Το άλλο εντυπωσιακό
είναι ότι στις όχθες της λίμνης,
υπάρχουν δύο καλοστρωμένοι παράλληλοι δασικοί δρόμοι,
με ελάχιστη υψομετρική διαφορά.
Αφήνω το Ι.Χ. και το κόβω με τα πόδια.
Το περπάτημα στη λίμνη από αυτόν εδώ τον παραλίμνιο δρόμο είναι σούπερ.
Εχει και ένα ελαφρύ αεράκι, μια χαρά.
Εσύ βέβαια άμα θέλεις, μπορείς να φέρεις και το ποδήλατό σου.
Ακόμα καλύτερα.
Το ωραίο είναι ότι έχω και παρέα.
Την καλύτερη.
Θεόρατα πλατάνια.
Ευλύγιστους ευκάλυπτους, ευωδιαστά πεύκα.
Αγριολούλουδα με ροζ, μοβ και κίτρινα άνθη.
Χαμομήλια, φασκομηλιές,
ανεμώνες και παπαρούνες.
Η φύση στα καλύτερά της, σκέτη απόλαυση.
Μόλις μισή ώρα από το κέντρο της Αθήνας
και είναι λες και βρίσκομαι ώρες μακριά.
Μπορεί να σου φαίνεται απίστευτο, αλλά αυτή εδώ η φυσική πισίνα είναι στη λίμνη Μαραθώνα.
Πριν 2 ώρες ήμουν ακριβώς εκεί απέναντι.
Για πες μου πού είναι πιο όμορφα, από εκεί ή από εδώ;
Καλές οι βόλτες και τα πάνω κάτω στους χαμηλούς λόφους πέριξ της λίμνης,
αλλά κάτι το περπάτημα, κάτι ο καθαρός αέρας, με έκαναν να πεινάω.
Και ξέρω το κατάλληλο μέρος για ένα ζουμερό σωστά ψημένο κομμάτι κρέας.
Ελάχιστα χιλιόμετρα μετά το φράγμα είναι το χωριό Καλέντζι.
Τα σπίτια του λες και είναι χυτά, ακολουθούν το ανάγλυφο του εδάφους.
Ολα μες στο πράσινο.
Τώρα ήρθε η ώρα να ανάψουν τα πιρούνια.
Σπεύδω αμέσως να λάβω θέση μάχης,
σε ένα από τα τραπέζια στην αίθουσα.
Και ανοίγοντας γευστικό διάλογο με ένα λαχταριστό φιλέτο,
ολοκληρώνω τη βόλτα γύρω από τη λίμνη.
Θα επιστρέψω στην περιοχή,
θα πάω λίγο πιο κάτω,
υπάρχει λόγος.
Και σε προσκαλώ να πάμε μαζί να ανακαλύψουμε ένα μέρος, που θεωρείται ο ανθόκηπος της Αττικής.
Πρέπει να σου πω ότι έχει και πολλά άλλα ενδιαφέροντα.
Λίγη υπομονή ως το επόμενο επεισόδιο, που έχει και μια δόση αρμύρας.