Мой дом Mein Haus My house Mi casa Mano namas Mój dom Мой дом Мій будинок

МОЙ ДОМ MY HOME

Між ніў дарожкаю сляпою Between the fields is a blind path Entre ellos, el camino es ciego.

Іду я мернаю ступою Camino con paso medido

І разглядаюся кругом. Y miro a mi alrededor.

Пад ясна-сіняю страхою Bajo el miedo azul brillante

Чыеюсь дбалаю рукою La mano cariñosa de alguien

Збудован мне прасторны дом.

Утульна ў ім, дабра ў ім поўна,

І ўсюды мудрасці бязмоўнай

Відна спрадвечная пячаць.

На ветравеях, нібы воўна,

Плывуць хмурынкі так чароўна.

Чаго плывуць? куды? — маўчаць.

Унь там рачулка срэбрам літым

Бяжыць па жолабе размытым

І цэлы свет жыцця нясе.

А луг зялёным аксамітам,

Вянкамі кветак апавіты,

Разлёгся ў роскашы-красе.

Дубы, сябры мае самоты,

У высі неба мкнуць узлёты,

Сукі раскінуўшы вакол.

А колькі згоды і пяшчоты

У тых пясках, што пазалотай

Ускрай баркоу ляглі на дол.

Як многа волі і разгону!

Як многа песень, шуму, звону,

Дзе ні паслухай, ні зірні!

Свае тут звычаі, законы,

У кожнай песні свае тоны

І свой адбітак глыбіні.

Іду я, дом свой аглядаю,

Ды сам з сабою разважаю,

А на душы такі спакой!

І песня нейкая жывая

У дружны тон адзін спявае

І з гэтым небам і зямлёй.

13/IV — 1939 г.