15. Ο Αραγκόγκ (2) 15. Aragog (2) 15. Aragog (2)

Ο Χάρι κοντοστάθηκε προσπαθώντας να διακρίνει πού πήγαιναν οι αράχνες, αλλά έξω από τη μικρή, φωτεινή δέσμη του ραβδιού του, το σκοτάδι ήταν πηχτό. Harry shrank back, trying to see where the spiders were going, but outside the small, bright beam of his wand, the darkness was thick. Πρώτη φορά έμπαινε τόσο βαθιά στο δάσος, θυμήθηκε σαν να ήταν τώρα τον Χάγκριντ που στην προηγούμενη επίσκεψή του στο δάσος τον είχε συμβουλέψει να μη βγαίνει ποτέ από το μονοπάτι. It was the first time he had ever been this deep into the woods, he remembered as if it were now Hagrid who on his previous visit to the woods had advised him never to leave the path. Αλλά ο Χάγκριντ ήταν τώρα χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, κλεισμένος στο κελί του στο Αζκαμπάν. Και ήταν εκείνος που τους είχε πει να παρακολουθήσουν τις αράχνες. And he was the one who had told them to watch the spiders.

Κάτι υγρό άγγιξε το χέρι του Χάρι κι αναπήδησε τρομαγμένος, ξενυχιάζοντας τον Ρον, αλλά ήταν το μουσούδι του Φανγκ.

"Τι θα κάνουμε;" ρώτησε τον Ρον, του οποίου τα μάτια μόλις που διακρίνονταν στο αμυδρό φως του ραβδιού. "What are we going to do?" he asked Ron, whose eyes were barely visible in the dim light of the wand.

"Αφού ήρθαμε ως εδώ...", απάντησε ο Ρον. "Since we've come this far..." replied Ron.

Έτσι ακολούθησαν τις φευγαλέες σκιές των αραχνών μέσα στα δέντρα. So they followed the fleeting shadows of the spiders in the trees. Τώρα η πορεία τους έγινε πιο αργή. Κάτι χοντρές ρίζες και κάτι κομμένοι κορμοί, που μόλις διακρίνονταν μέσα στο πηχτό σκοτάδι, τους δυσκόλευαν το δρόμο. Some thick roots and some severed trunks, barely visible in the thick darkness, made their way difficult. Ο Χάρι ένιωθε την καυτή ανάσα του Φανγκ στο χέρι του. Harry could feel Fang's hot breath on his hand. Αναγκάστηκαν να σταματήσουν πολλές φορές και ο Χάρι να σκύψει για να εντοπίσει τις αράχνες στο φως του ραβδιού του. They had to stop several times and Harry had to bend down to spot the spiders in the light of his wand.

Περπάτησαν τουλάχιστον μισή ώρα ακόμα. They walked for at least another half an hour. Οι μανδύες τους σκάλωναν σε χαμόκλαδα και βάτους. Their cloaks were clinging to their mantles and bushes. Κάποια στιγμή παρατήρησαν ότι το έδαφος άρχισε να κατηφορίζει, αν και τα δέντρα ήταν πυκνά όπως πάντα. At some point they noticed that the ground began to slope downwards, although the trees were as dense as ever. Ξάφνου ο Φανγκ έβγαλε ένα δυνατό γάβγισμα που αντιλάλησε σε όλο το δάσος κι έκοψε το αίμα των δύο αγοριών. Suddenly Fang let out a loud bark that echoed throughout the forest and cut the blood of the two boys.

"Τι;" φώναξε ο Ρον αρπάζοντας από τον αγκώνα τον Χάρι και κοιτώντας αλαφιασμένος γύρω του. "What?" cried Ron grabbing Harry by the elbow and looking around in disbelief.

"Κάτι κινείται εκεί πέρα", είπε ο Χάρι. "Something's moving over there," said Harry. "Άκου... Πρέπει να είναι μεγάλο". "Listen... It has to be big."

Αφουγκράστηκαν. They listened. Σε μικρή απόσταση στ' αριστερά τους, κάτι ογκώδες έσπαγε κλαδιά καθώς προχωρούσε ανάμεσα στα δέντρα. A short distance to their left, something massive was breaking branches as it moved through the trees.

"Α, όχι", βόγκηξε ο Ρον, "όχι, όχι, όχι..." "Oh, no," Ron groaned, "no, no, no..."

"Σκάσε, θα ακουστείς", του είπε θυμωμένος ο Χάρι. "Shut up, you'll be heard," Harry told him angrily.

"Εγώ θα ακουστώ;" τσίριξε ο Ρον. "I'm going to be heard?" squeaked Ron. "Ή αυτό ακούγεται σε όλο το δάσος; Φανγκ!"

Τα μάτια τους κόντευαν να βγουν από τις κόγχες τους καθώς στέκονταν ασάλευτοι και περίμεναν. Their eyes were about to pop out of their sockets as they stood unblinking and waited. Ακούστηκε ένας παράξενος θόρυβος σαν μουγκρητό κι ύστερα σιωπή. There was a strange noise like a roar and then silence.

"Τι κάνει τώρα;" είπε ο Χάρι. "What's he doing now?" said Harry.

"Προφανώς ετοιμάζεται να μας ορμήσει", είπε ο Ρον. "He's obviously getting ready to jump us," Ron said.

Περίμεναν τρέμοντας. They waited with trepidation. Δεν τολμούσαν να σαλέψουν. They didn't dare to fool around.

"Λες να έφυγε;" ψιθύρισε ο Χάρι. "Do you think he's gone?" whispered Harry.

"Μακάρι να 'ξερα..." "I wish I knew..."

Ξάφνου, στα δεξιά τους, άστραψε ξαφνικά ένα φως τόσο εκτυφλωτικό, που σήκωσαν κι οι δυο τα χέρια να προστατεύσουν τα μάτια τους. Suddenly, to their right, a light so dazzling that they both raised their hands to protect their eyes. Ο Φανγκ κλαψούρισε τρομαγμένος και προσπάθησε να το σκάσει, αλλά έπεσε σε κάτι αγκάθια και άρχισε να κλαψουρίζει ακόμα πιο δυνατά. Fang whimpered in fright and tried to run away, but he ran into some thorns and started whimpering even louder.

"Χάρι", φώναξε ο Ρον γεμάτος ανακούφιση. "Harry," Ron cried, full of relief. "Χάρι, είναι το αυτοκίνητό μας!"

"Τι;"

"Έλα!"

Ο Χάρι έτρεξε πίσω από τον Ρον, ο οποίος κατευθυνόταν προς το φως σκοντάφτοντας και παραπατώντας. Harry ran after Ron, who was stumbling and stumbling towards the light. Λίγες στιγμές αργότερα βγήκαν σε ένα ξέφωτο. A few moments later they came out into a clearing.

Κι εκεί, στη μέση του μικρού ξέφωτου, είδαν το αυτοκίνητο του κυρίου Ουέσλι σκεπασμένο από πυκνά κλαδιά δέντρων και με τους προβολείς του αναμμένους. And there, in the middle of the little clearing, they saw Mr. Weasley's car covered with thick tree branches and with its headlights on. Ο Ρον άρχισε να το πλησιάζει. Ron started to approach it. Τότε εκείνο τσούλησε προς το μέρος του, σαν σκύλος που υποδέχεται τον αφέντη του. Then it squealed towards him, like a dog greeting its master.

"Εδώ κρυβόταν τόσον καιρό!" "He's been hiding here all this time!" είπε χαρούμενος ο Ρον, κάνοντας το γύρο του αυτοκινήτου. Ron said happily, circling the car. "Δες το. "Check it out. Ζώντας στο δάσος, περιήλθε σε άγρια κατάσταση..." Living in the forest, it became wild..."

Τα φτερά του αυτοκινήτου ήταν γεμάτα γρατσουνιές και λάσπες. The fenders of the car were covered in scratches and mud. Ήταν φανερό ότι περιφερόταν μόνο του στο δάσος. It was obvious that he was wandering alone in the forest. Ο Φανγκ κάθε άλλο παρά ενθουσιασμένος ήταν. Fang was anything but excited. Δεν ξεκολλούσε από το πλευρό του Χάρι και έτρεμε. She wouldn't leave Harry's side and she was shaking. Καθησυχασμένος πια ο Χάρι, έβαλε το μαγικό ραβδί στην τσέπη του. Reassured now, Harry put the magic wand in his pocket.

"Κι εμείς που νομίσαμε πως θα μας επιτεθεί!" "And we thought he was going to attack us!" είπε ο Ρον γέρνοντας πάνω στο αυτοκίνητο και χαϊδεύοντάς το. Ron said leaning over the car and patting it. "Απορούσα πού είχε πάει!" "I wondered where he had gone!"

Ο Χάρι εξέτασε το έδαφος. Harry examined the ground. Οι αράχνες είχαν εξαφανιστεί, διωγμένες προφανώς από το φως το προβολέων. The spiders had disappeared, apparently driven away by the spotlight.

"Τις χάσαμε", είπε. "We lost them," he said. "Έλα, πάμε να τις βρούμε". "Come on, let's go find them."

Ο Ρον δε μίλησε. Είχε το βλέμμα του καρφωμένο σε ένα σημείο κάπου τρία μέτρα ψηλότερα από το έδαφος, ακριβώς πάνω από το κεφάλι του Χάρι, με πρόσωπο παραμορφωμένο από το φόβο. He had his gaze fixed on a spot about ten feet off the ground, just above Harry's head, his face contorted with fear. Ο Χάρι δεν πρόλαβε να γυρίσει να δει. Harry didn't have time to turn around and see. Ακούστηκε ένα δυνατό κροτάλισμα κι ένιωσε ξαφνικά κάτι μαλλιαρό να τον αγκαλιάζει από τη μέση και να τον σηκώνει στον αέρα, με το κεφάλι κάτω και τα πόδια πάνω. There was a loud rattle and he suddenly felt something hairy hugging him around the waist and lifting him into the air, head down and feet up. Καθώς πάλευε έντρομος να ξεφύγει, άκουσε κι άλλα κροταλίσματα και είδε τον Ρον να απογειώνεται κι αυτός, ενώ άκουσε τον Φανγκ να κλαψουρίζει. As he struggled fearfully to escape, he heard more rattles and saw Ron take off too, and heard Fang whimpering. Και την επόμενη στιγμή αυτό που τον είχε αιχμαλωτίσει, άρχισε να τρέχει στο σκοτάδι κρατώντας τον πάντα γερά. And the next moment that which had captured him began to run in the darkness, always holding him tightly.

Ο Χάρι, ο οποίος εξακολουθούσε να είναι γυρισμένος ανάποδα, είδε ότι ο απαγωγέας του είχε έξι μακριά, τριχωτά πόδια, εκ των οποίων τα δύο μπροστινά τον κρατούσαν σφιχτά κάτω από ένα ζευγάρι μαύρες, γυαλιστερές δαγκάνες. Harry, who was still turned upside down, saw that his captor had six long, hairy legs, the front two of which held him tightly under a pair of black, shiny claws. Πίσω του άκουγε να τους ακολουθεί ένα άλλο τέρας, το οποίο προφανώς είχε αιχμαλωτίσει τον Ρον. Behind him he could hear another monster following them, which had apparently captured Ron. Κατευθύνονταν στην καρδιά του δάσους. They were heading into the heart of the forest. Ο Χάρι άκουγε τον Φανγκ να παλεύει να ελευθερωθεί από ένα τρίτο τέρας, γαβγίζοντας δυνατά. Harry could hear Fang struggling to free himself from a third monster, barking loudly. Ήθελε να ουρλιάξει, αλλά η φωνή δεν έβγαινε από το στόμα του - τόση ήταν η τρομάρα του. He wanted to scream, but the voice would not come out of his mouth - such was his terror.

Δεν ήταν σε θέση να μετρήσει το χρόνο που το τέρας τον μετέφερε κρατημένο στα τριχωτά του πόδια. He was unable to count the time the monster had carried him held in its hairy legs. Το μόνο που κατάλαβε, ήταν ότι κάποια στιγμή έφτασαν σ' ένα σημείο όπου το στρωμένο με φύλλα έδαφος ήταν γεμάτο αράχνες. All he knew was that at some point they came to a spot where the leafy ground was covered with spiders. Γυρίζοντας στο πλάι το κεφάλι διαπίστωσε ότι είχαν φτάσει στο χείλος μιας τεράστιας γούβας, μιας γούβας αποψιλωμένης από δέντρα. Turning his head to the side he found that they had reached the edge of a huge trough, a trough cleared of trees. Τα άστρα φώτιζαν με τη λάμψη τους την πιο αποτρόπαιη σκηνή που αντίκρισαν ποτέ τα μάτια του. The stars were shining with their brilliance on the most gruesome scene his eyes had ever seen.

Μέσα στη γούβα υπήρχαν εκατοντάδες αράχνες, όχι όμως σαν αυτές τις μικρές που περπατούσαν στο δάσος, αλλά μεγάλες σαν άλογα, με οχτώ μάτια, οχτώ πόδια, μαύρες, τριχωτές, γιγάντιες. Inside the trough were hundreds of spiders, not like the little ones that walked in the forest, but big ones like horses, with eight eyes, eight legs, black, hairy, giant. Εκείνη που τον μετέφερε, κατέβηκε την απότομη κατηφόρα και κατευθύνθηκε σε ένα σκοτεινό θολωτό ιστό, στο κέντρο ακριβώς της γούβας, ενώ οι υπόλοιπες την περικύκλωσαν κροταλίζοντας χαρούμενες τις δαγκάνες τους στη θέα του φορτίου της. The one who carried him came down the steep downhill and headed for a dark vaulted mast, right in the centre of the trough, while the others surrounded her, rattling their claws happily at the sight of her cargo.

Η αράχνη τον άφησε, και ο Χάρι έπεσε στο έδαφος με τα τέσσερα. The spider left him, and Harry fell to the ground on all fours. Δίπλα του έσκασαν ο Ρον και ο Φανγκ. Next to him, Ron and Fang exploded. Ο Φανγκ είχε πάψει να γαβγίζει. Fang had stopped barking. Κουλουριάστηκε βουβός στο σημείο που έπεσε. He curled up silently on the spot where he fell. Η όψη του Ρον αντικαθρέφτιζε απόλυτα τα αισθήματα του Χάρι: το στόμα του ήταν ορθάνοιχτο σε μια βουβή κραυγή φρίκης και τα μάτια του γουρλωμένα. Ron's face perfectly mirrored Harry's emotions: his mouth was wide open in a silent scream of horror and his eyes were wide.

Ξάφνου ο Χάρι συνειδητοποίησε ότι η αράχνη που τον είχε αφήσει, έλεγε κάτι. Suddenly Harry realized that the spider that had left him was saying something. Δυσκολευόταν να την καταλάβει, γιατί σε κάθε λέξη κροτάλιζε τις δαγκάνες. He was having a hard time understanding her, because he was rattling his claws at every word.

"Αραγκόγκ!" "Aragog!" φώναζε. he shouted. "Αραγκόγκ!"

Κι από το κέντρο του σκοτεινού, θολωτού ιστού ξεπρόβαλε αργά μια αράχνη σε μέγεθος μικρού ελέφαντα. And from the centre of the dark, domed web slowly emerged a spider the size of a small elephant. Η ράχη της και τα πόδια της ήταν γκρίζα και οι δαγκάνες της είχαν ένα θολό άσπρο χρώμα. Her back and legs were grey and her claws were a dull white colour. Το ίδιο και τα μάτια της. So are her eyes. Ήταν προφανώς τυφλή. She was obviously blind.

"Τι είναι;" είπε κροταλίζοντας γρήγορα τις δαγκάνες της. "What is it?" she said, quickly rattling her claws.

"Άνθρωποι, Αραγκόγκ", απάντησε η αράχνη που είχε πιάσει τον Χάρι. "Humans, Aragog," replied the spider that had caught Harry.

"Ο Χάγκριντ;" ρώτησε ο Αραγκόγκ πλησιάζοντας, ενώ τα υπόλευκα μάτια του κοιτούσαν ολόγυρα χωρίς να βλέπουν. "Hagrid?" asked Aragog approaching, his whitish eyes looking around without looking.

"Άγνωστοι", είπε η αράχνη που είχε φέρει τον Ρον.

"Σκοτώστε τους", είπε κοφτά ο Αραγκόγκ. "Κοιμόμουνα..." "I was sleeping..."

"Είμαστε φίλοι του Χάγκριντ", φώναξε ο Χάρι με την ψυχή στο στόμα.

Κλικ, κλικ, κλικ, χτύπησαν οι δαγκάνες γύρω από τη γούβα.

Ο Αραγκόγκ κοντοστάθηκε. "Ο Χάγκριντ δε στέλνει ποτέ ανθρώπους στη φωλιά μας", είπε αργόσυρτα. "Hagrid never sends people to our nest," he said slowly.

"Ο Χάγκριντ έχει μπλέξει άσχημα", είπε ο Χάρι λαχανιασμένος. "Hagrid's in deep trouble," Harry said breathlessly. "Γι' αυτό ήρθαμε". "That's why we came."

"Έχει μπλέξει;" είπε η γέρικη αράχνη, ο Αραγκόγκ, κι ο Χάρι σχημάτισε την εντύπωση πως διέκρινε κάποια ανησυχία στη φωνή της μέσα στο θόρυβο που έκαναν οι δαγκάνες. "Is she in trouble?" said the old spider, Aragog, and Harry got the impression that he detected some concern in her voice amidst the noise the claws made. "Και γιατί σε έστειλε;" "And why did he send you?"

Ο Χάρι σκέφτηκε να σηκωθεί όρθιος, αλλά δεν το έκανε - αμφέβαλλε αν θα τον κρατούσαν τα πόδια του. Harry thought about standing up, but didn't - he doubted his legs would hold him. Έτσι μίλησε από το έδαφος, όσο πιο ήρεμα μπορούσε. So he spoke from the ground, as calmly as he could. "Στη σχολή νομίζουν ότι έχει εξαπολύσει ένα... Ένα τέρας εναντίον των μαθητών. "The school thinks he's unleashed a... A monster against the students. Τον πήγαν στο Αζκαμπάν". They took him to Azkaban."

Ο Αραγκόγκ κροτάλισε θυμωμένος τις δαγκάνες του και οι υπόλοιπες αράχνες τον μιμήθηκαν. Aragog rattled his claws angrily and the other spiders imitated him. Ήταν κάτι σαν χειροκρότημα, κι ενώ συνήθως τα χειροκροτήματα χαροποιούσαν τον Χάρι, αυτό εδώ θα 'λεγε κανείς ότι πάγωσε το αίμα στις φλέβες του. It was something like applause, and while applause usually made Harry happy, this one could be said to have frozen the blood in his veins.

"Μα αυτό έγινε πριν από πολλά χρόνια", είπε εκνευρισμένος ο Αραγκόγκ. "But that was many years ago," Aragog said irritably. "Πάρα πολλά. "Too many. Το θυμάμαι καλά. I remember it well. Για αυτό τον έδιωξαν από τη σχολή. That's why they kicked him out of the school. Νόμιζαν πως ήμουνα εγώ το τέρας που είναι κλεισμένο στην κάμαρα με τα μυστικά... Νόμιζαν πως ο Χάγκριντ άνοιξε την κάμαρα και με ελευθέρωσε". They thought I was the monster locked in the chamber of secrets... They thought Hagrid had opened the chamber and freed me."

"Δηλαδή... Δηλαδή δε βγήκες από την κάμαρα με τα μυστικά;" ρώτησε ο Χάρι, που τον είχε λούσει κρύος ιδρώτας.

"Εγώ!" είπε ο Αραγκόγκ χτυπώντας θυμωμένος τις δαγκάνες του. Aragog said, clapping his claws angrily. "Εγώ δε γεννήθηκα στο κάστρο. "I wasn't born in the castle. Κατάγομαι από μια μακρινή χώρα. I come from a distant country. Ένας ταξιδιώτης με χάρισε στον Χάγκριντ όταν ήμουν ακόμα στο αβγό. A traveler gave me to Hagrid when I was still in the egg. Ο Χάγκριντ ήταν παιδί ακόμα, αλλά με φρόντισε, με έκρυψε σε μια αποθήκη του κάστρου και με τάιζε με ψίχουλα από το τραπέζι. Hagrid was still a child, but he took care of me, hid me in a castle storeroom and fed me with crumbs from the table. Ο Χάγκριντ είναι καλός φίλος μου και καλός άνθρωπος. Hagrid is a good friend of mine and a good man. Όταν με ανακάλυψαν και με κατηγόρησαν για το θάνατο μιας κοπέλας, με προστάτευσε. When I was discovered and accused of the death of a girl, he protected me. Από τότε ζω στο δάσος κι ο Χάγκριντ έρχεται και μ' επισκέπτεται συχνά. Since then I've been living in the woods and Hagrid comes to visit me often. Μου βρήκε μάλιστα και γυναίκα, τη Μοσάγκ. He even found me a wife, Mosag. Όπως βλέπεις έχουμε κάνει μεγάλη οικογένεια, χάρη στην καλοσύνη του Χάγκριντ..." As you can see we have made a big family, thanks to Hagrid's kindness..."

Ο Χάρι συγκέντρωσε όσο κουράγιο του απέμενε. Harry mustered what courage he had left. "Ώστε... Ώστε εσύ δεν πείραξες κανέναν;" τόλμησε να ρωτήσει για μιαν ακόμη φορά τη γέρικη αράχνη. "So... So you didn't hurt anyone?" he dared to ask the old spider once more.

"Ποτέ", έκρωξε η αράχνη. "Never," cried the spider. "Αν και είμαι σαρκοβόρος, από σεβασμό στον Χάγκριντ δεν πείραξα ποτέ άνθρωπο. "Though I am a carnivore, out of respect for Hagrid I never hurt a human being. Το πτώμα της κοπέλας που σκοτώθηκε, βρέθηκε στις τουαλέτες. The body of the girl who was killed was found in the toilets. Εγώ δεν κυκλοφόρησα ποτέ στο κάστρο, δε γνώρισα άλλο μέρος από την αποθήκη όπου μεγάλωσα. I never went around the castle, I never knew any place other than the warehouse where I grew up. Το είδος μας αγαπά το σκοτάδι και την ησυχία..." Our species loves darkness and silence..."

"Μα τότε... Ξέρεις ποιος σκότωσε την κοπέλα;" αποτόλμησε την ερώτηση ο Χάρι. "But then... Do you know who killed the girl?" ventured Harry. "Διότι, όποιος κι αν είναι, έχει επιστρέψει κι επιτίθεται πάλι στους ανθρώπους..." "For whoever he is, he has returned and is attacking people again..."

Ένα δυνατό ξέσπασμα από κροταλίσματα και συρσίματα ποδιών έπνιξε τα τελευταία αυτά λόγια του. A loud outburst of rattling and dragging feet drowned out these last words. Οι αράχνες αναδεύονταν ανήσυχες γύρω του. The spiders stirred restlessly around him.

"Αυτό το πράγμα ζει στο κάστρο", είπε ο Αραγκόγκ. "This thing lives in the castle," Aragog said. "Είναι ένα αρχαίο πλάσμα που εμείς οι αράχνες φοβόμαστε περισσότερο από οτιδήποτε άλλο στον κόσμο, θυμάμαι που ικέτευα τον Χάγκριντ να με αφήσει να φύγω όταν κατάλαβα ότι το κτήνος περιφερόταν στη σχολή". "It is an ancient creature that we spiders fear more than anything else in the world, I remember begging Hagrid to let me go when I realized the beast was roaming the school."

"Τι είναι;" ρώτησε επιτακτικά ο Χάρι.

Νέα κροταλίσματα και συρσίματα ποδιών. New rattles and foot dragging.

"Δε μιλάμε γι' αυτό!" "We don't talk about that!" φώναξε θυμωμένος ο Αραγκόγκ. Aragog shouted angrily. "Δεν το κατονομάζουμε! "We don't name it! Δεν είπα ποτέ στον Χάγκριντ το όνομα του κτήνους, αν και με ρώτησε αμέτρητες φορές". I never told Hagrid the name of the beast, though he asked me countless times."

Ο Χάρι δε θέλησε να τον πιέσει, καθώς μάλιστα οι αράχνες τον είχαν ζώσει απ' όλες τις μεριές. Harry didn't want to push him, as indeed the spiders had him on all sides. Ήταν προφανές ότι ο Αραγκόγκ είχε κουραστεί από τη συζήτηση. Πισωπατούσε αργά στο θολωτό ιστό του, ενώ οι υπόλοιπες αράχνες συνέχισαν να σφίγγουν τον κλοιό τους γύρω από τον Χάρι και τον Ρον. He slowly backed up into his domed web, while the other spiders continued to tighten their coils around Harry and Ron.

"Τότε εμείς να πηγαίνουμε", φώναξε απελπισμένος ο Χάρι στον Αραγκόγκ, ακούγοντας το θρόισμα των φύλλων πίσω του. "Then we should go," Harry called desperately to Aragog, hearing the rustling of leaves behind him.

"Να πηγαίνετε;" είπε αργόσυρτα ο Αραγκόγκ. "Go?" said Aragog slowly. "Δε νομίζω..." "I don't think..."

"Μα... Μα..."

"Οι γιοι και οι κόρες μου δε θα πειράξουν ποτέ τον Χάγκριντ, γιατί αυτή την εντολή τους έχω δώσει. "My sons and daughters will never harm Hagrid, for that is the order I have given them. Αλλά δεν μπορώ να τους αρνηθώ το φρέσκο κρέας όταν έρχεται τόσο πρόθυμα στη φωλιά μας. But I can't deny them fresh meat when it comes so willingly to our nest. Αντίο, φίλε του Χάγκριντ". Goodbye, Hagrid's friend."

Ο Χάρι γύρισε απότομα. Πίσω του, σε απόσταση λίγων μέτρων, υψωνόταν ένα αδιαπέραστο τείχος από αράχνες, οι οποίες κροτάλιζαν λαίμαργα τις δαγκάνες τους, ενώ στα δύσμορφα μαύρα κεφάλια τους τα πολυάριθμα μάτια τους έλαμπαν μ' έναν παράξενο τρόπο. Behind him, at a distance of a few yards, rose an impenetrable wall of spiders, which rattled their claws lustily, while on their misshapen black heads their numerous eyes glowed in a strange way.

Ο Χάρι ετοιμάστηκε να βγάλει το μαγικό ραβδί του, αν και μέσα του ήξερε πως δε θα ωφελούσε σε τίποτα - οι αράχνες ήταν πάρα πολλές. Harry prepared to pull out his magic wand, though in his heart he knew it would be of no use - the spiders were too many. Όμως, καθώς σηκωνόταν όρθιος έτοιμος να πεθάνει πολεμώντας, ακούστηκε ένα δυνατό, μακρόσυρτο κορνάρισμα και μια εκτυφλωτική λάμψη φωταγώγησε τη γούβα. But as he rose to his feet, ready to die fighting, there was a loud, long blast of horns and a blinding flash lit up the trough.

Το αυτοκίνητο του κυρίου Ουέσλι κατέβαινε ορμητικά την κατηφόρα της γούβας, με τους προβολείς αναμμένους και την κόρνα να χτυπάει δαιμονιωδώς, σαρώνοντας τις αράχνες στο πέρασμά του. Mr. Weasley's car was rushing down the downhill trough, headlights on and horn blaring demonically, sweeping the spiders in its wake. Αρκετές απ' αυτές έπεσαν ανάσκελα, κουνώντας τα πολυάριθμα πόδια τους στον αέρα. Several of them fell on their backs, waving their numerous legs in the air. Το αυτοκίνητο φρέναρε απότομα μπροστά στον Χάρι και στον Ρον και οι πόρτες του άνοιξαν διάπλατα.

"Πάρε τον Φανγκ!" "Call Fang!" φώναξε ο Χάρι καθώς βουτούσε στην μπροστινή θέση. Harry shouted as he dived into the front seat.

Ο Ρον άρπαξε το κυνηγόσκυλο, το οποίο ούρλιαζε, από τη μέση και το πέταξε στην πίσω θέση. Οι πόρτες έκλεισαν με πάταγο. Ο Ρον δεν πρόλαβε να πατήσει το γκάζι. Ron didn't have time to step on the gas. Το αυτοκίνητο ξεκίνησε μόνο του, με ιλιγγιώδη ταχύτητα, σαρώνοντας κι άλλες αράχνες στο πέρασμά του. The car took off on its own, at breakneck speed, sweeping more spiders in its wake.

Ανέβηκαν την κατηφόρα, βγήκαν από τη γούβα και σε λίγο διέσχιζαν το δάσος. Τα κλαδιά από τα δέντρα μαστίγωναν τα τζάμια καθώς το αυτοκίνητο περνούσε με επιδέξιους ελιγμούς από τα μεγαλύτερα ανοίγματα ανάμεσά τους, ακολουθώντας ένα μονοπάτι που μόνο εκείνο γνώριζε. Tree branches whipped the windows as the car maneuvered deftly through the larger openings between them, following a path that only it knew.

Ο Χάρι λοξοκοίταξε τον Ρον. Harry squinted at Ron. Το στόμα του ήταν ακόμα ανοιχτό σε μια βουβή κραυγή, αλλά τα μάτια του δεν ήταν πια γουρλωμένα. His mouth was still open in a silent scream, but his eyes were no longer bulging.