15. Ο Αραγκόγκ (1) 15. Aragog (1) 15. Aragog (1) 15. Aragog (1)

Το καλοκαίρι αγκάλιαζε σιγά σιγά τη φύση και το κάστρο. Summer was slowly embracing nature and the castle. Ο ουρανός και η λίμνη πήραν την ίδια γλυκιά γαλάζια απόχρωση και στα θερμοκήπια άνθισαν λουλούδια μεγάλα σαν λάχανα. The sky and the lake took on the same sweet blue hue and flowers as big as cabbages bloomed in the greenhouses. Όμως του Χάρι κάτι του έλειπε - είχε συνηθίσει το σκηνικό με την παρουσία του Χάγκριντ και του σκυλιού του, του Φανγκ, να τριγυρίσει στο κτήμα. But Harry was missing something - he was used to the scene of Hagrid and his dog, Fang, wandering around the estate. Το ίδιο συναίσθημα είχε ο Χάρι και για τη σχολή, όπου τα πράγματα πήγαιναν από το κακό στο χειρότερο. Harry had the same feeling about the school, where things were going from bad to worse.

Ο Χάρι και ο Ρον προσπάθησαν να επισκεφτούν την Ερμιόνη, αλλά οι επισκέψεις στο αναρρωτήριο είχαν απαγορευτεί. Harry and Ron tried to visit Hermione, but visits to the infirmary were forbidden.

"Δε θέλουμε να το διακινδυνεύσουμε", τους είπε αυστηρά η κυρία Πόμφρι, ανοίγοντας την πόρτα μόλις μια χαραμάδα. "We don't want to risk it," Mrs. Pomfrey told them sternly, opening the door just a crack. "Λυπάμαι. "I'm sorry. Ποιος μας λέει ότι ο δράστης δε θα έρθει στο αναρρωτήριο να αποτελειώσει τα θύματά του;" Who's to say that the perpetrator won't come to the infirmary to finish off his victims?"

Ο Ντάμπλντορ είχε φύγει, μ' αποτέλεσμα παντού στη σχολή να βασιλεύει ο φόβος, θα 'λεγε κανείς πως ο ήλιος που ζέσταινε τους εξωτερικούς τοίχους του κάστρου, σταματούσε στα αψιδωτά παράθυρα. Dumbledore was gone, so that fear reigned everywhere in the school, one could say that the sun, which warmed the outer walls of the castle, stopped at the arched windows. Όλα τα πρόσωπα στη σχολή ήταν ανήσυχα και σκυθρωπά. All the faces in the school were anxious and sullen. Κι αν κάποτε αντιλαλούσε κάποιο γέλιο στους διαδρόμους, ηχούσε στριγκό κι αφύσικο και διακοπτόταν απότομα. And if there was ever a laugh in the corridors, it was shrill and unnatural and abruptly interrupted.

Ο Χάρι επαναλάμβανε κάθε τόσο στον εαυτό του τα τελευταία λόγια του Ντάμπλντορ: "... Στην πραγματικότητα δε θα έχω φύγει παρά μόνον όταν όλοι πάψουν να μου είναι πιστοί. Every now and then Harry repeated to himself Dumbledore's last words: "... In fact, I won't be gone until everyone ceases to be loyal to me. Στο "Χόγκουαρτς" θα δίδεται πάντα βοήθεια σε όσους τη ζητάνε". At Hogwarts, help will always be given to those who need it." Αλλά τι ωφελούσαν τα λόγια; Από ποιον να ζητήσεις βοήθεια τη στιγμή που όλοι ήταν σαστισμένοι και τρομαγμένοι όσο κι εσύ; But what good were words? Who could you ask for help when everyone was as confused and scared as you were?

Αυτό που "πέταξε" ο Χάγκριντ για τις αράχνες ήταν πολύ πιο κατανοητό. What Hagrid "threw out" about spiders was much more understandable. Το πρόβλημα ήταν πως δεν είχε μείνει ούτε μια αράχνη στον πύργο για να την παρακολουθήσουν. The problem was that there was not a single spider left in the tower to watch her. Όπου και να πήγαινε, ο Χάρι έψαχνε. Everywhere he went, Harry was looking. Ο Ρον τον βοηθούσε, όχι βεβαίως και με τη μεγαλύτερη προθυμία του κόσμου. Ron was helping him, certainly not with the greatest willingness in the world. Η απαγόρευση να κυκλοφορούν οι μαθητές μετά τις έξι η ώρα το απόγευμα ίσχυε πάντα. The ban on students walking after six o'clock in the afternoon has always been in force. Οι περισσότεροι μαθητές χαίρονταν που οι καθηγητές τους οδηγούσαν από τη μια τάξη στην άλλη σαν πρόβατα, όμως ο Χάρι το έβρισκε φοβερά εκνευριστικό. Most students were happy to be led from one class to another like sheep by their teachers, but Harry found it terribly irritating.

Παρ' όλ' αυτά υπήρχε κάποιος που απολάμβανε με όλη του την καρδιά αυτή την ατμόσφαιρα τρόμου και καχυποψίας. Yet there was someone who wholeheartedly enjoyed this atmosphere of terror and suspicion. Ήταν ο Ντράκο Μαλφόι, ο οποίος κυκλοφορούσε κορδωτός σαν να είχε βγει αριστούχος. It was Draco Malfoy, who walked around in a lace-up shirt like he had graduated from high school. Ο Χάρι δεν καταλάβαινε γιατί ο Μαλφόι ήταν τόσο ευχαριστημένος, μέχρι που κάποια στιγμή, ένα δεκαπενθήμερο μετά την απομάκρυνση του Ντάμπλντορ και του Χάγκριντ, τον άκουσε να καυχιέται στον Κράμπε και στον Γκόιλ, μιας και καθόταν πίσω του στο μάθημα των φίλτρων. Harry did not understand why Malfoy was so pleased, until one day, a fortnight after Dumbledore and Hagrid had been removed, he heard him bragging to Crabbe and Goyle, as he was sitting behind him in the potions class.

"Πάντα το έλεγα πως μόνο ο πατέρας μου θα κατάφερνε να διώξει τον Ντάμπλντορ", έλεγε ο Μαλφόι, χωρίς να μπει στον κόπο να χαμηλώσει τη φωνή του. "I always said that only my father would succeed in driving Dumbledore out," Malfoy was saying, not bothering to lower his voice. "Τον θεωρούσε το χειρότερο διευθυντή που πέρασε ποτέ από το "Χόγκουαρτς". "He thought he was the worst manager ever to come through Hogwarts. Ελπίζω τώρα να μας φέρουν ένα διευθυντή της προκοπής, κάποιον που να μη θέλει να κλείσει την κάμαρα με τα μυστικά. I hope now they bring us a decent manager, someone who doesn't want to close the chamber of secrets. Κι η ΜακΓκόναγκαλ δε θα φτουρήσει πολύ, απλή αντικαταστάτρια είναι..." And McGonagall won't have long to pee, she's just a substitute..."

Ο Σνέιπ πέρασε δίπλα από τον Χάρι χωρίς να σχολιάσει την άδεια θέση και την αχρησιμοποίητη χύτρα της Ερμιόνης. Snape walked past Harry without commenting on Hermione's empty seat and unused kettle.

"Κύριε", είπε δυνατά ο Μαλφόι. "Sir," Malfoy said aloud. "Κύριε, γιατί δε διορίζουν εσάς διευθυντή;" "Sir, why don't they appoint you director?"

"Όχι δα, Μαλφόι", είπε ο Σνέιπ, αν και δεν μπόρεσε να συγκρατήσει ένα χαμόγελο. "Not really, Malfoy," Snape said, though he couldn't hold back a smile. "Η απομάκρυνση του κυρίου Ντάμπλντορ είναι προσωρινή και ελπίζω ότι σύντομα θα είναι πάλι κοντά μας". "Mr Dumbledore's removal is only temporary and I hope he will be back with us soon."

"Ναι, πώς", χαμογέλασε ειρωνικά ο Μαλφόι. "Yes, how," Malfoy smiled wryly. "Πάντως έχετε εξασφαλισμένη την ψήφο του πατέρα μου, κύριε, αν αποφασίσετε να διεκδικήσετε τη θέση. "However, you have my father's vote secured, sir, if you decide to run for the position. Θα του πω εγώ πως είσαστε ο καλύτερος καθηγητής της σχολής..." I'll tell him you're the best professor in the school..."

Ο Σνέιπ χαμογέλασε ευχαριστημένος και συνέχισε να τριγυρίζει ανάμεσα στους μαθητές, χωρίς, ευτυχώς, να αντιληφθεί τον Σίμους Μίλιγκαν, ο οποίος παρίστανε ότι ξερνούσε στη χύτρα του. Snape smiled in satisfaction and continued to wander among the students, thankfully not noticing Seamus Milligan, who was pretending to vomit in his kettle.

"Απορώ πώς δεν έχουν μαζέψει ακόμα τις βαλίτσες τους όσοι κατάγονται από Μαγκλ", συνέχισε ο Μαλφόι. "I am surprised that those from Muggle origin have not yet packed their bags," Malfoy continued. "Βάζω στοίχημα πέντε γαλέρες ότι ο επόμενος θα πεθάνει. "I'll bet you five galleys that the next one dies. Κρίμα που η Γκρέιντζερ τη γλίτωσε..." Too bad Granger got away with it..."

Εκείνη τη στιγμή, για καλή του τύχη, χτύπησε το κουδούνι. At that moment, as luck would have it, the bell rang. Ο Ρον είχε ακούσει τα τελευταία λόγια του Μαλφόι κι ετοιμαζόταν να του ορμήσει, αλλά η φασαρία από τα παιδιά που μάζευαν τις σάκες και τα βιβλία τους τον απέτρεψε. Ron had heard Malfoy's last words and was about to rush at him, but the commotion of the children picking up their bags and books prevented him.

"Αφήστε με! "Let go of me! Θα του δείξω!" I'll show him!" γρύλιζε ο Ρον καθώς ο Χάρι και ο Ντιν τον κρατούσαν από τα μπράτσα. Ron growled as Harry and Dean held him by the arms. "Δε θέλω το ραβδί μου, δε μου χρειάζεται. "I don't want my wand, I don't need it. Θα τον πνίξω με τα ίδια μου τα χέρια". I'll drown him with my own hands."

"Γρήγορα, παιδιά, πρέπει να σας πάω στο μάθημα της Βοτανολογίας", γάβγισε ο Σνέιπ στην τάξη. "Hurry up, kids, I have to get you to Botany class," Snape barked to the class.

Και ξεκίνησαν, ο ένας πίσω από τον άλλο, με τον Χάρι, τον Ρον και τον Ντιν στο τέλος της ουράς, ενώ ο Ρον έψαχνε ευκαιρίες να ορμήσει στον Μαλφόι. And off they went, one behind the other, with Harry, Ron and Dean at the back of the queue, while Ron looked for opportunities to pounce on Malfoy. Τα παιδιά βγήκαν τελικά έξω από το κάστρο και πήραν το μονοπάτι που περνούσε μέσα από το λαχανόκηπο για να πάνε στα θερμοκήπια. The children finally came out of the castle and took the path that went through the vegetable garden to the greenhouses.

Στο μάθημα της βοτανολογίας επικρατούσε κατήφεια. In the botany class there was gloom. Δύο συμμαθητές τους έλειπαν: ο Τζάστιν και η Ερμιόνη. Two of their classmates were missing: Justin and Hermione. Και ποιος ξέρει για πόσον καιρό; And who knows for how long?

Η καθηγήτρια Σπράουτ τους έβαλε να κλαδέψουν τις Αβησσυνιακές αγριοσυκιές. Professor Sprout had them prune the Abyssinian wild figs. Ο Χάρι πήγε να πετάξει μιαν αγκαλιά ξερόκλαδα στη λακκούβα με το φουσκί και ήρθε πρόσωπο με πρόσωπο με τον Έρνι ΜακΜίλαν. Harry went to toss an armful of dry twigs into the compost pit and came face to face with Ernie McMillan. Ο Έρνι πήρε βαθιά ανάσα και είπε, με ύφος επίσημο: Ernie took a deep breath and said, looking solemn:

"Χάρι, θέλω να σου ζητήσω συγγνώμη που σε υποπτεύθηκα. "Harry, I want to apologize for suspecting you. Ξέρω πως δε θα πείραζες ποτέ την Ερμιόνη Γκρέιντζερ και παίρνω πίσω ότι είπα. I know you would never hurt Hermione Granger and I take back what I said. Είμαστε όλοι στην ίδια βάρκα και..." We are all in the same boat and..."

Άπλωσε το χοντρό του χέρι και ο Χάρι το έσφιξε. He held out his fat hand and Harry squeezed it.

Ο Έρνι και η φίλη του, η Χάνα, ήρθαν να δουλέψουν στην ίδια αγριοσυκιά με τον Χάρι και τον Ρον. Ernie and his friend Hannah came to work in the same wildlife sanctuary as Harry and Ron.

"Αυτός ο τύπος, ο Ντράκο Μαλφόι", είπε ο Έρνι κόβοντας δυο ξερά κλωνάρια, "είναι πανευτυχής με όλα αυτά. "This guy, Draco Malfoy," Ernie said, cutting two dry twigs, "is overjoyed with all this. Ξέρετε κάτι; Αναρωτιέμαι αν είναι αυτός ο κληρονόμος του Σλίθεριν". You know what? I wonder if he's the heir to Slytherin."

"Είσαι σαΐνι", είπε ο Ρον, που δεν ήταν τόσο πρόθυμος να τον συγχωρήσει όσο ο Χάρι. "You're a genie," said Ron, who wasn't as willing to forgive him as Harry was.

"Εσύ τι λες, Χάρι; Είναι ο Μαλφόι;" ρώτησε ο Έρνι. "What do you think, Harry? Is it Malfoy?" asked Ernie.

"Όχι", δήλωσε ο Χάρι, τόσο κατηγορηματικά, που ο Έρνι και η Χάνα τον κοίταξαν απορημένοι. "No," Harry said, so emphatically that Ernie and Hannah looked at him in astonishment.

Λίγες στιγμές αργότερα ο Χάρι είδε κάτι που τον έκανε να χτυπήσει (κατά λάθος) με το ξερόκλαδο που κρατούσε, το χέρι του Ρον. A few moments later Harry saw something that caused him to (accidentally) hit, with the branch he was holding, Ron's hand.

"Άου! Τι..."

Ο Χάρι του έδειχνε το έδαφος μπροστά τους. Harry showed him the ground in front of them. Μερικές μεγάλες αράχνες έτρεχαν πάνω στο χώμα. Some big spiders were running on the ground.

"Α, ναι", είπε ο Ρον προσπαθώντας να δείξει ευχαριστημένος, μολονότι ήταν πασιφανές ότι δεν τον διασκέδαζε καθόλου. "Oh, yeah," Ron said, trying to look pleased, although it was obvious that it wasn't amusing him at all. "Αλλά τώρα δεν μπορούμε να τις ακολουθήσουμε..." "But now we can't follow them..."

Ο Έρνι και η Χάνα τους άκουγαν με περιέργεια. Ernie and Hannah listened to them with curiosity.

Ο Χάρι κοίταξε τις αράχνες που έφευγαν. Harry looked at the spiders as they left. "Κατευθύνονται στο απαγορευμένο δάσος..." είπε.

Ο Ρον πήρε ένα ύφος απόλυτης δυστυχίας. Ron took on a look of utter misery.

Στο τέλος του μαθήματος, η καθηγήτρια Σπράουτ συνόδευσε τα παιδιά στην τάξη για το μάθημα της Αμυνας Εναντίον των Σκοτεινών Τεχνών. At the end of the lesson, Professor Sprout escorted the children to class for the lesson on defense against the dark arts. Ο Χάρι και ο Ρον ακολουθούσαν τελευταίοι για να μην ακούσουν οι άλλοι τη συζήτησή τους. Harry and Ron followed last so that the others would not hear their conversation.

"Θα φορέσουμε πάλι τον αόρατο μανδύα", έλεγε ο Χάρι στον Ρον. "We'll wear the invisibility cloak again," Harry was telling Ron. "Θα πάρουμε και τον Φανγκ μαζί μας. "We'll take Fang with us. Πήγαινε συχνά στο δάσος με τον Χάγκριντ και μπορεί να μας φανεί χρήσιμος". He often went to the woods with Hagrid and he can be useful to us."

"Εντάξει", του απάντησε ο Ρον, ο οποίος στριφογύριζε νευρικά το ραβδί στα δάχτυλά του. "Okay," Ron replied, twirling the wand nervously in his fingers. "Ε... Δε... Δε λένε όμως ότι υπάρχουν λυκάνθρωποι στο δάσος;" πρόσθεσε καθώς έπαιρναν τις συνηθισμένες θέσεις τους, στα τελευταία θρανία της τάξης. "Ε... But don't they say there are werewolves in the forest?" he added as they took their usual seats at the last desks in the classroom.

Ο Χάρι προτίμησε να μην απαντήσει σ' αυτή την ερώτηση του Ρον και είπε: "Υπάρχουν όμως και καλά πλάσματα. Harry chose not to answer this question of Ron's and said: "But there are good creatures. Οι Κένταυροι είναι πολύ εντάξει, το ίδιο και οι μονόκεροι". The centaurs are very okay, and so are the unicorns."

Ο Ρον δεν είχε ξαναπάει στο απαγορευμένο δάσος. Ron had never been to the forbidden forest before. Ο Χάρι είχε πάει μόνο μια φορά και ήλπιζε να μην ξαναπατήσει ποτέ. Harry had only been once and hoped never to go again.

Ο Λόκχαρτ μπήκε ορμητικά στην αίθουσα και όλα τα βλέμματα στράφηκαν προς το μέρος του. Lockhart stormed into the room and all eyes turned to him. Κάθε καθηγητής στη θέση του θα ήταν κατηφής, αλλά ο Λόκχαρτ δεν είχε χάσει το κέφι του. Any professor in his position would have been gloomy, but Lockhart had not lost his temper.

"Ελάτε, βρε παιδιά", είπε μοιράζοντας χαμόγελα, "γιατί έχετε κρεμάσει όλοι μούτρα;" "Come on, you guys," he said, sharing smiles, "why are you all sulking?"

Τα παιδιά κοιτάχτηκαν απηυδισμένα, αλλά κανένα δεν του απάντησε. The children looked at him in disgust, but none of them answered him.

"Μα δεν καταλαβαίνετε ότι ο κίνδυνος πέρασε;", είπε αργά και καθαρά ο Λόκχαρτ, σαν να απευθυνόταν σε πνευματικά καθυστερημένους. "But don't you see that the danger is over?" said Lockhart slowly and clearly, as if he were addressing the mentally retarded. "Ο δράστης συνελήφθη!" "The perpetrator has been arrested!"

"Ποιος το λέει;" ρώτησε δυνατά ο Ντιν Τόμος. "Says who?" asked Dean Tomos loudly.

"Καλό μου παιδί, ο υπουργός μαγείας δε θα έπιανε τον Χάγκριντ αν δεν ήταν σίγουρος εκατό τοις εκατό για την ενοχή του", είπε ο Λόκχαρτ με ένα ύφος σαν να εξηγούσε ότι ένα κι ένα κάνουν δύο. "My dear boy, the Minister of Magic would not have caught Hagrid unless he was one hundred per cent sure of his guilt," said Lockhart with a tone as if explaining that one and one make two.

"Λάθος", είπε ο Ρον, ακόμα πιο δυνατά από τον Ντιν. "Wrong," Ron said, even louder than Dean.

"Επιτρέψτε μου, κύριε Ουέσλι, να πιστεύω πως ξέρω λίγα πράγματα περισσότερα από σας σχετικά με τη σύλληψη του Χάγκριντ", είπε ο Λόκχαρτ με έναν τόνο αυταρέσκειας στη φωνή του. "Let me think, Mr. Weasley, that I know a little more than you do about Hagrid's arrest," said Lockhart, with a note of smugness in his voice.

Ο Ρον ετοιμαζόταν να του πει ότι πολύ αμφέβαλλε, αλλά τον πρόλαβε ο Χάρι με μια δυνατή κλοτσιά στο καλάμι κάτω από το θρανίο.

"Εμείς δεν ήμαστε εκεί, εντάξει;" ψιθύρισε στον Ρον. "We weren't there, okay?" he whispered to Ron. Αλλά η εξοργιστική ευδιαθεσία του Λόκχαρτ, οι ισχυρισμοί του ότι δε χώνεψε ποτέ τον Χάγκριντ, η σιγουριά του ότι το θέμα είχε λήξει, εκνεύρισαν τόσο πολύ τον Χάρι, που του ήρθε να πετάξει το «Περιπλανήσεις με τα Ξωτικά» κατευθείαν στα ηλίθια μούτρα του καθηγητή. But Lockhart's exasperating good humour, his claims that he never liked Hagrid, his certainty that the matter was closed, so irritated Harry that it occurred to him to throw the goblin wanderings straight into the professor's stupid face. Τελικά περιορίστηκε να γράψει ένα σημείωμα στον Ρον: "Θα πάμε απόψε". Finally he confined himself to writing a note to Ron: "We'll go tonight." Ο Ρον διάβασε το μήνυμα, ξεροκατάπιε και κοίταξε την άδεια θέση δίπλα του, όπου καθόταν συνήθως η Ερμιόνη. Ron read the message, shook his head and looked at the empty seat next to him where Hermione usually sat. Στη θέα της άδειας θέσης ξαναβρήκε την αποφασιστικότητά του και έγνεψε καταφατικά. At the sight of the empty seat he regained his resolve and nodded in affirmative.

Η αίθουσα αναψυχής του Γκρίφιντορ ήταν πια πάντα γεμάτη, αφού από τις έξι και μετά τα παιδιά δεν είχαν πού αλλού να πάνε. Gryffindor's recreation hall was now always full, since from six o'clock onwards the children had nowhere else to go. Είχαν επίσης πολλά να συζητήσουν, με αποτέλεσμα να μην αποσύρονται από την αίθουσα παρά περασμένα μεσάνυχτα. They also had much to discuss, and as a result they did not leave the room until after midnight.

Μετά το δείπνο ο Χάρι ανέβηκε να βγάλει από το μπαούλο του τον αόρατο μανδύα και πέρασε το βράδυ καθισμένος πάνω του, περιμένοντας να αδειάσει η αίθουσα αναψυχής. After dinner Harry went up to take the invisibility cloak out of his trunk and spent the evening sitting on it, waiting for the recreation room to empty. Ο Φρεντ και ο Τζορτζ πρότειναν στον Χάρι και στον Ρον να παίξουν Εκρηκτική Ξερή. Fred and George suggested to Harry and Ron that they play explosive dry humping. Τα δυο παιδιά δέχτηκαν, ενώ η Τζίνι κάθισε στην καρέκλα της Ερμιόνης και τους παρακολουθούσε σκυθρωπή. The two children accepted, while Ginny sat in Hermione's chair and watched them glumly. Ο Χάρι και ο Ρον έχαναν επίτηδες για να τελειώσει γρήγορα το παιχνίδι, αλλά, παρ' όλα αυτά, όταν ο Φρεντ, ο Τζορτζ και η Τζίνι ανέβηκαν για ύπνο, ήταν ήδη περασμένα μεσάνυχτα. Harry and Ron were deliberately losing on purpose to get the game over quickly, but nevertheless, when Fred, George and Ginny went to bed, it was already past midnight.

Ο Χάρι και ο Ρον περίμεναν να ακούσουν τις πόρτες των δωματίων να κλείνουν πριν ρίξουν πάνω τους το μανδύα και βγουν από την τρύπα του πορτρέτου. Η έξοδος από το κάστρο ήταν κι αυτή τη φορά δύσκολη, με όλους τους καθηγητές να περιπολούν στους διαδρόμους. Όταν έφτασαν επιτέλους στην είσοδο, ξεκλείδωσαν τη δίφυλλη δρύινη εξώπορτα και γλίστρησαν στη φεγγαρόφωτη νύχτα. When they finally reached the entrance, they unlocked the double oak front door and slipped into the moonlit night.

"Βεβαίως", είπε ξαφνικά ο Ρον καθώς διέσχιζαν το γρασίδι μπροστά από το κάστρο, "μπορεί να πάμε στο δάσος και να μη βρούμε τίποτα. "Sure," Ron said suddenly as they crossed the grass in front of the castle, "we could go into the woods and find nothing. Μπορεί οι αράχνες να μην πηγαίνουν εκεί. Maybe the spiders don't go there. Ξέρω πως είχαν πάρει αυτή την κατεύθυνση, αλλά..." I know they had taken that direction, but..."

Έφτασαν στο σπιτάκι του Χάγκριντ, που φάνταζε θλιμμένο και μελαγχολικό με τα σκοτεινά του παράθυρα. They arrived at Hagrid's little house, which seemed sad and melancholy with its dark windows. Όταν ο Χάρι άνοιξε την πόρτα, ο Φανγκ τρελάθηκε από τη χαρά του που τους είδε. When Harry opened the door, Fang went crazy with joy at seeing them. Ανησυχώντας μήπως ξεσηκώσει το κάστρο με τα τρελά γαβγίσματά του, του έδωσαν βιαστικά μερικά γλυκά με σιρόπι μελάσας από το κουτάκι στο περβάζι του τζακιού, για να κολλήσουν τα δόντια του μεταξύ τους. Worried that he might stir up the castle with his crazy barking, they hurriedly gave him some sweets with molasses syrup from the box on the windowsill of the fireplace, so that his teeth would stick together.

Ο Χάρι άφησε τον αόρατο μανδύα πάνω στο τραπέζι του Χάγκριντ. Harry left the invisible cloak on Hagrid's table. Δε θα τον χρειάζονταν στο κατασκότεινο δάσος.

"Έλα, Φανγκ, θα πάμε βόλτα", είπε ο Χάρι χτυπώντας το μηρό του.

Ο Φανγκ τους ακολούθησε έξω χοροπηδώντας χαρούμενα, έτρεξε στις παρυφές του δάσους και έκανε την ανάγκη του στον κορμό μιας συκομουριάς. Fang followed them out, skipping merrily, ran to the edge of the forest and made his potty on the trunk of a fig tree. Ο Χάρι έβγαλε το ραβδί του, μουρμούρισε "άναψε!" Harry pulled out his wand, muttered "light up!" και στην άκρη του ραβδιού εμφανίστηκε ένα φωτάκι τόσο μικρό, όσο χρειάζονταν για να διακρίνουν στο μονοπάτι τα ίχνη των αραχνών, αν υπήρχαν. and at the end of the stick there appeared a little light as small as they needed to distinguish the spiders' tracks on the path, if there were any.

"Καλά που το σκέφτηκες", είπε ο Ρον. "Good thing you thought of it," Ron said. "Θα άναβα και το δικό μου, αλλά ξέρεις... Θα εκραγεί ή κάτι παρόμοιο..." "I'd light mine, but you know. It's going to explode or something..."

Ο Χάρι χτύπησε τον Ρον στον ώμο και του έδειξε το γρασίδι. Harry tapped Ron on the shoulder and pointed to the grass. Δύο μοναχικές αράχνες απομακρύνονταν τρέχοντας από το φως του ραβδιού για να κρυφτούν στις σκιές των δέντρων. Two lone spiders were running away from the light of the stick to hide in the shadows of the trees.

"Εντάξει", αναστέναξε ο Ρον και παραιτήθηκε από κάθε ελπίδα. "Okay," Ron sighed and gave up hope. "Είμαι έτοιμος. Πάμε".

Έτσι μπήκαν στο δάσος, ενώ ο Φανγκ τους ακολουθούσε. Τριγύριζε γύρω από τα πόδια τους και μύριζε τις ρίζες των δέντρων και τα πεσμένα φύλλα. He walked around their feet and smelled the roots of the trees and the fallen leaves. Χάρη στο φως του ραβδιού, μπόρεσαν να παρακολουθήσουν την πορεία των αραχνών, η οποία μέχρι στιγμής έδειχνε σταθερή. Thanks to the light of the stick, they were able to follow the progress of the spiders, which so far seemed stable. Περπάτησαν γύρω στα είκοσι λεπτά, αμίλητοι και με τα αφτιά τεντωμένα, αλλά το μόνο που άκουγαν, ήταν τα ξερόκλαδα που έσπαγαν στο πέρασμά τους και το θρόισμα των φύλλων. They walked for about twenty minutes, silent and with their ears perked, but all they could hear was the dry twigs snapping in their wake and the rustling of leaves. Ώσπου, όταν έφτασαν σε ένα σημείο του δάσους όπου τα δέντρα ήταν τόσο πυκνά που έκρυβαν τα αστέρια και το μόνο φως στη θάλασσα του σκοταδιού ήταν το μαγικό ραβδί του Χάρι, είδαν τις αράχνες να εγκαταλείπουν το μονοπάτι. Until, when they came to a part of the forest where the trees were so thick that they hid the stars and the only light in the sea of darkness was Harry's magic wand, they saw the spiders leave the path.