13. Το επτασφράγιστο ημερολόγιο (3) 13. The sealed diary (3) 13. El diario sellado (3)

"Ένιωσε τα πόδια του να πατάνε στο έδαφος. "He felt his feet hit the ground. **— Στάθηκε όρθιος τρέμοντας, καθώς οι θολές σκιές γύρω του έπαιρναν άξαφνα σχήμα και μορφή. ** - He stood up, trembling, as the blurred shadows around him took sudden shape and form.

Κατάλαβε αμέσως πού βρισκόταν. He knew immediately where he was. Αυτό το κυκλικό δωμάτιο με τα κοιμισμένα πορτρέτα ήταν το γραφείο του Ντάμπλντορ, αλλά δεν ήταν ο Ντάμπλντορ αυτός που καθόταν στο γραφείο. This circular room with the sleeping portraits was Dumbledore's office, but it was not Dumbledore who sat at the desk. Αυτός που καθόταν στο γραφείο διαβάζοντας ένα γράμμα στο φως των κεριών, ήταν ένας ρυτιδιασμένος, λιπόσαρκος μάγος. The man sitting at the desk reading a letter by candlelight was a wrinkled, gaunt wizard. Το καραφλό κρανίο του κάλυπταν λιγοστές άσπρες τούφες μαλλιών. His bald skull was covered by a few white strands of hair.

Ο Χάρι, ο οποίος δεν είχε ξαναδεί αυτόν τον άνθρωπο ούτε σε φωτογραφία, πλησίασε στο γραφείο και είπε ταραγμένος: "Συγγνώμη, δεν ήθελα να σας ενοχλήσω". Harry, who had never seen this man even in a photograph before, approached the desk and said, agitatedly, "I'm sorry, I didn't mean to disturb you."

Αλλά ο μάγος αδιαφορούσε. Συνέχιζε συνοφρυωμένος το διάβασμα. He continued to read with a frown. Ο Χάρι πλησίασε ακόμη πιο πολύ στο γραφείο και είπε τραυλίζοντας: "Ε... Εγώ να πηγαίνω..." Harry stepped even closer to the desk and said stammering: "Ε... I should go..."

Και πάλι ο μάγος τον αγνόησε, λες και δεν τον είχε ακούσει. Again the magician ignored him, as if he had not heard him. Ο Χάρι σκέφτηκε ότι ίσως να ήταν κουφός και ύψωσε τη φωνή του. Harry thought he might be deaf and raised his voice. "Συγγνώμη για την ενόχληση, εγώ να πηγαίνω", φώναξε. "Sorry to bother you, I'll be going," he called out.

Ο μάγος δίπλωσε με ένα στεναγμό το γράμμα, σηκώθηκε, πέρασε δίπλα από τον Χάρι χωρίς να του ρίξει ούτε μια ματιά και άνοιξε τις κουρτίνες του παραθύρου. The wizard folded the letter with a sigh, stood up, walked past Harry without so much as a glance, and opened the window curtains.

Ο ουρανός έξω ήταν πορφυρός. Προφανώς ήταν ηλιοβασίλεμα. Apparently it was sunset. Ο μάγος επέστρεψε στο γραφείο του, κάθισε και έπλεξε τα δάχτυλά του κοιτώντας την πόρτα. The magician returned to his desk, sat down and knitted his fingers, looking at the door.

Ο Χάρι κοίταξε ολόγυρα. Harry looked around. Δεν είδε ούτε τον Φοκς το φοίνικα, ούτε ασημένιους μηχανισμούς να βομβίζουν. He didn't see Fox the phoenix, nor did he see silver bombs going off. Άρα ήταν το "Χόγκουαρτς". So it was the Hogwarts.

όπως το είχε γνωρίσει ο Χερτ, πράγμα που σήμαινε πως αυτός ο άγνωστος στον Χάρι μάγος ήταν ο διευθυντής. — which meant that this wizard, unknown to Harry, was the manager. Το γεγονός ότι δεν του απαντούσε, προφανώς σήμαινε ότι δεν τον έβλεπε. The fact that she didn't answer him obviously meant that she didn't see him. Κι αυτό, με τη σειρά του, σήμαινε ότι ο Χάρι ήταν... Αόρατος ότι ήταν... Ένα φάντασμα! And that, in turn, meant that Harry was... Invisible that he was... A ghost!

Ακούστηκε ένα χτύπημα στην πόρτα του γραφείου. There was a knock on the office door.

"Εμπρός", είπε ο γερομάγος με αδύναμη φωνή. "Go on," said the old man in a weak voice.

Μπήκε ένα αγόρι γύρω στα δεκάξι κι έβγαλε το μυτερό καπέλο του. A boy of about sixteen came in and took off his pointed hat. Στο στήθος του έλαμπε ένα ασημένιο αριστείο. On his chest shone a silver medal. Ήταν πολύ ψηλότερο από τον Χάρι, αλλά είχε κι αυτό κατάμαυρα μαλλιά. He was much taller than Harry, but he also had jet-black hair.

"Α, Χερτ", είπε ο διευθυντής. "Ah, Hurt," said the manager.

"Ζητήσατε να με δείτε, κύριε Ντίπετ;" είπε ο Χερτ. "You asked to see me, Mr. Dipet?" said Hurt. Έδειχνε νευρικός. He looked nervous.

"Κάθισε", είπε ο Ντίπετ. "Μόλις διάβασα το γράμμα που μου έστειλες". "I just read the letter you sent me."

"Α", είπε ο Χερτ. Κάθισε κι έπλεξε σφιχτά τα δάχτυλά του. He sat down and knitted his fingers tightly.

"Αγαπητό μου παιδί", είπε καλοσυνάτα ο Ντίπετ, "δεν μπορώ να σ' αφήσω να μείνεις στη σχολή το καλοκαίρι. "My dear boy," said Dipet good-naturedly, "I can't let you stay at school this summer. Δε θέλεις να γυρίσεις σπίτι σου για τις διακοπές;" Don't you want to go home for the holidays?"

"Όχι", είπε αμέσως ο Χερτ. "Χίλιες φορές να μείνω στο "Χόγκουαρτς", παρά να γυρίσω σ' αυτό το... Το..." "A thousand times I'd rather stay at Hogwarts than go back to this... The..."

"Περνάς τις διακοπές σου σε ένα ορφανοτροφείο των Μαγκλ, αν δεν κάνω λάθος;" ρώτησε με περιέργεια ο Ντίπετ. "Are you spending your holidays in a Muggle orphanage, if I'm not mistaken?" asked Dipet curiously.

"Μάλιστα, κύριε", απάντησε ο Χερτ, κοκκινίζοντας ελαφρώς. "Yes, sir," replied Hurt, blushing slightly.

"Οι γονείς σου είναι Μαγκλ;" "Your parents are Muggle?"

"Ο ένας, κύριε", είπε ο Χερτ. "One, sir," said Hurt. "Ο πατέρας μου Μαγκλ, η μητέρα μου μάγισσα". "My father's a Muggle, my mother's a witch."

"Και τι απέγιναν οι γονείς σου;" "And what happened to your parents?"

"Η μητέρα μου πέθανε στη γέννα μου, κύριε. "My mother died in childbirth, sir. Στο ορφανοτροφείο μου είπαν ότι, πριν πεθάνει, πρόλαβε να μου δώσει το όνομά μου: Άντον, όπως ο πατέρας μου, και Μόρβολ όπως ο παππούς μου". At the orphanage I was told that, before he died, he managed to give me my name: Anton, like my father, and Morvol, like my grandfather."

Ο Ντίπετ πλατάγισε με συμπάθεια τη γλώσσα του. Dipet flattened his tongue sympathetically. "Το θέμα είναι, Άντον", αναστέναξε, "ότι θα μπορούσαμε να το κανονίσουμε, αλλά υπό τις παρούσες συνθήκες..." "The thing is, Anton," she sighed, "we could arrange it, but under the circumstances..."

"Εννοείτε τις επιθέσεις, κύριε;" ρώτησε ο Χερτ. "You mean the attacks, sir?" asked Hurt.

Η καρδιά του Χάρι σκίρτησε. Harry's heart was torn. Πλησίασε για να μη χάσει λέξη. He approached so as not to miss a word.

"Ακριβώς", είπε ο διευθυντής. "Αγαπητό μου παιδί, ασφαλώς καταλαβαίνεις πόσο κουτό θα ήταν να σ' αφήσω να μείνεις στο κάστρο μετά τη λήξη του σχολικού έτους. "My dear child, surely you understand how foolish it would be to let you stay in the castle after the end of the school year. Ειδικά μετά την πρόσφατη τραγωδία - το θάνατο του καημένου του κοριτσιού - θα είσαι πολύ πιο ασφαλής στο ορφανοτροφείο. Especially after the recent tragedy - the death of the poor girl - you will be much safer in the orphanage. Μάλιστα αυτή τη στιγμή το Υπουργείο μαγείας σκέφτεται να κλείσει τη σχολή. In fact, right now the Ministry of Magic is considering closing the school. Βλέπεις δεν μπορούμε να εντοπίσουμε τον... Ε... Τον υπαίτιο των δυσάρεστων αυτών γεγονότων..." You see, we can't locate the... Ε... The perpetrator of these unpleasant events..."

Ο Χερτ ορθάνοιξε τα μάτια. Hurt widened his eyes. "Κύριε... Αν πιαστεί αυτό το άτομο... Αν σταματήσουν όλα..." "Sir... If this person is caught... If it all stops..."

"Τι εννοείς;" είπε ο Ντίπετ με πνιχτή φωνή κι ανακάθισε στην καρέκλα του. "What do you mean?" said Dipet in a muffled voice and sat up in his chair. "Χερτ, μήπως ξέρεις τίποτα γι' αυτές τις επιθέσεις;" "Hurt, do you know anything about these attacks?"

"Όχι, κύριε", είπε βιαστικά ο Χερτ. "No, sir," said Hurt hastily.

Ο Χάρι ήταν σίγουρος πως ήταν το είδος του "όχι" που θα έλεγε κι αυτός στον Ντάμπλντορ. Harry was sure it was the kind of "no" he would say to Dumbledore too.

Ο Ντίπετ χαλάρωσε στην καρέκλα του, προφανώς απογοητευμένος. Dipet relaxed in his chair, obviously frustrated.

"Μπορείς να πηγαίνεις, Άντον..." "You can go, Anton..."

Ο Χερτ σηκώθηκε και βγήκε από το γραφείο. Ο Χάρι τον ακολούθησε. Κατέβηκαν από την κυλιόμενη, ελικοειδή σκάλα και βγήκαν στο σκοτεινό διάδρομο, δίπλα στο στόμιο της υδρορροής. They descended the spiral staircase and came out into the dark corridor, next to the mouth of the gutter. ** — Ο Χερτ κοντοστάθηκε και ο Χάρι τον μιμήθηκε, παρατηρώντας τον προσεκτικά. —** - Hurt shortened and Harry imitated him, watching him carefully. Κατάλαβε από το ύφος του ότι σκεφτόταν κάτι πολύ σοβαρό, γιατί δάγκωνε τα χείλη του και ήταν συνοφρυωμένος. She could tell by his expression that he was thinking about something very serious, because he was biting his lip and frowning.

Μετά, σαν να πήρε ξαφνικά μιαν απόφαση, κίνησε βιαστικά, με τον Χάρι να τον ακολουθεί αθόρυβα. Then, as if suddenly making a decision, he moved hastily, with Harry following quietly behind him. Δε συνάντησαν κανένα, μέχρι που έφτασαν στη μεγάλη είσοδο, όπου ένας ψηλός μάγος με μακριά, κυματιστά πυρόξανθα μαλλιά και γενειάδα φώναξε τον Χερτ από τη μαρμάρινη σκάλα. They met no one until they reached the great entrance, where a tall wizard with long, wavy, fire-blond hair and beard called to Hurt from the marble staircase.

"Γιατί τριγυρίσεις τέτοια ώρα, Άντον;" "Why are you hanging around at this hour, Anton?"

** — Ο Χάρι κοίταξε έκπληκτος το μάγο. —** - Harry looked at the wizard in surprise. Δεν ήταν άλλος από τον Ντάμπλντορ, πενήντα χρόνια νεότερος όμως. It was none other than Dumbledore, but fifty years younger.

"Είχα πάει στο διευθυντή, κύριε", είπε ο Χερτ. "I had gone to the manager, sir," said Hurt.

"Καλά. Γρήγορα στο κρεβάτι σου", είπε ο Ντάμπλντορ ρίχνοντας στον Χερτ το διαπεραστικό βλέμμα που ο Χάρι γνώριζε τόσο καλά. Hurry to your bed," Dumbledore said, giving Hurt the piercing look Harry knew so well. "Καλά θα κάνεις να μην τριγυρίσεις στους διαδρόμους μετά το..." "You'd better not be wandering the halls after the..."

Όμως δεν ολοκλήρωσε τη φράση του. But he did not finish his sentence. Αντί γι' αυτό, αναστέναξε βαριά, καληνύχτισε τον Χερτ και απομακρύνθηκε. Instead, he sighed heavily, bade Hurt goodnight and walked away. Ο Χερτ περίμενε να χαθεί από τα μάτια του κι ύστερα κατευθύνθηκε βιαστικά στα πέτρινα σκαλοπάτια που οδηγούσαν στα υπόγεια, με τον Χάρι να τον ακολουθεί. Hurt waited until he was out of sight, then hurriedly headed for the stone steps leading to the basement, with Harry following him.

Αλλά, προς μεγάλη απογοήτευση του Χάρι, ο Χερτ δεν τον οδήγησε σε κάποιο κρυφό διάδρομο ή μυστικό τούνελ, αλλά στο υπόγειο εκείνο όπου έκανε τις παραδόσεις του ο κύριος Σνέιπ, ο καθηγητής των φίλτρων. But, much to Harry's dismay, Hurt did not lead him to some hidden corridor or secret tunnel, but to the basement where Mr. Snape, the potions professor, gave his lectures. Οι δαυλοί δεν ήταν αναμμένοι κι όταν ο Χερτ έσπρωξε την πόρτα, ανοίγοντάς τη μόνο μια χαραμάδα, ο Χάρι δεν μπορούσε να διακρίνει τίποτ' άλλο από τον ίδιο τον Χερτ, να στέκεται πίσω από την πόρτα του υπογείου και να παρακολουθεί το διάδρομο απ' έξω. The torches were not lit, and when Hurt pushed the door open, opening it only a crack, Harry could see nothing but Hurt himself, standing behind the basement door and watching the corridor outside.

Ο Χάρι είχε την αίσθηση ότι έμειναν εκεί τουλάχιστον μια ώρα. Harry had the feeling that they had been there for at least an hour. Το μόνο που έβλεπε ήταν η σιλουέτα του Χερτ στην πόρτα, να κοιτά από τη χαραμάδα ασάλευτος σαν άγαλμα. Πάνω που απογοητεύτηκε και άρχισε να βαριέται και να εύχεται να μπορούσε να επιστρέψει στο παρόν, τον άκουσε να κινείται πίσω από την πόρτα. Just when he was getting frustrated and bored and wishing he could return to the present, he heard movement behind the door. Προφανώς κάτι είχε ακούσει και είχε ανησυχήσει. He had obviously heard something and was worried.

**— Πράγματι κάποιος περνούσε στο διάδρομο. ** - Someone was indeed walking down the hallway. Προσπέρασε την αίθουσα μέσα στην οποία παραμόνευε ο Χερτ. He walked past the room in which Hurt was lurking. Ο Χερτ βγήκε από την πόρτα και τον ακολούθησε αθόρυβος σαν σκιά. Hurt stepped out the door and followed him as silently as a shadow. Ο Χάρι πήρε στο κατόπι τον Χερτ στις μύτες των ποδιών του, ξεχνώντας ότι δεν μπορούσαν να τον ακούσουν. Harry picked up Hearth on his toes, forgetting that they couldn't hear him.

Θα περπατούσαν γύρω στα πέντε λεπτά, μέχρι που ο Χερτ σταμάτησε ξαφνικά και τέντωσε το κεφάλι προς την κατεύθυνση κάποιων νέων θορύβων. They would have been walking for about five minutes, until Hurt stopped suddenly and cocked his head in the direction of some new noises. Ο Χάρι άκουσε μια πόρτα να ανοίγει τρίβοντας και μετά κάποιον να μιλά με ένα βραχνό ψίθυρο. Harry heard a door creak open and then someone talking in a hoarse whisper.

"Έλα... Θα σε βγάλω από δω... Έλα τώρα... Στο κουτί..." "Come on... I'll get you out of here... Come on... In the box..."

Η φωνή αυτή του φάνηκε γνωστή. That voice sounded familiar to him.

Ξάφνου ο Χερτ τραβήχτηκε πίσω από τη γωνία. Suddenly Hurt was pulled back from the corner. Ο Χάρι οπισθοχώρησε κι αυτός. Harry backed away too. Διέκρινε το σκοτεινό περίγραμμα ενός μεγαλόσωμου αγοριού να σκύβει με λυγισμένα τα γόνατα μπροστά από μια πόρτα. He discerned the dark outline of a large boy bending his knees in front of a door. Δίπλα του είχε ένα πολύ μεγάλο κουτί. Next to him was a very large box.

Ο Χερτ εμφανίστηκε ξαφνικά από τη γωνία και είπε κοφτά: Hurt suddenly appeared from around the corner and said sharply:

"Καλησπέρα, Ρούμπεους". "Good evening, Rubeus."

Το αγόρι έκλεισε απότομα την πόρτα και σηκώθηκε. The boy abruptly closed the door and stood up. "Τι γυρεύεις εδώ, Άντον;"

Ο Χερτ πλησίασε το αγόρι. "Όλα τελείωσαν", του είπε. "It's all over," she told him. "Θα σε καταγγείλω, Ρούμπεους. "I'm going to report you, Rubeus. Αν δε σταματήσουν οι επιθέσεις, σκέφτονται να κλείσουν το "Χόγκουαρτς"". If the attacks don't stop, they are considering closing Hogwarts."

"Τι στο..." "What the..."

"Δε νομίζω πως είχες πρόθεση να σκοτώσεις. "I don't think you intended to kill. Αλλά τα τέρατα είναι ακατάλληλα για κατοικίδια. But monsters are not suitable for pets. Φαντάζομαι ότι το ελευθέρωσες για εξάσκηση και..." I guess you released it for practice and..."

"Εγώ δε σκότωσα κανέναν!" "I didn't kill anyone!" είπε το μεγαλόσωμο αγόρι κολλώντας την πλάτη του στην κλειστή πόρτα. said the big boy, sticking his back to the closed door.

Ο Χάρι άκουγε από μέσα κάτι παράξενα θροΐσματα και κροταλίσματα. Harry could hear some strange rumbling and rattling from inside.

** — 3/8 "Έλα τώρα, Ρούμπεους", είπε ο Χερτ πλησιάζοντάς τον κι άλλο. ** - 3/8 "Come now, Rubeus," said Hurt, coming closer to him. "Αύριο θα έρθουν οι γονείς της νεκρής. "Tomorrow the parents of the dead woman will come. Το λιγότερο που μπορεί να κάνει το "Χόγκουαρτς", είναι να σφάξει το τέρας που σκότωσε την κόρη τους". The least Hogwarts can do is slay the monster that killed their daughter."

"Δεν τη σκότωσε αυτό!" "That didn't kill her!" βρυχήθηκε το αγόρι κι η φωνή του αντιλάλησε στους σκοτεινούς διαδρόμους. the boy roared and his voice echoed through the dark corridors. "Δεν τη σκότωσε! "He didn't kill her! Ποτέ δε θα το έκανε;" Wouldn't he ever?"

"Παραμέρισε", είπε ο Χερτ κι έβγαλε το ραβδί του. Τα μάγια του φώτισαν το διάδρομο με μια ξαφνική, εκτυφλωτική λάμψη. His spell lit up the hallway with a sudden, blinding glare. Η πόρτα πίσω από το μεγαλόσωμο αγόρι άνοιξε με τέτοια ορμή, που το πέταξε στον απέναντι τοίχο. The door behind the big boy opened with such force that it threw him against the opposite wall. Κι από μέσα βγήκε ένα αλλόκοτο πλάσμα που έκανε τον Χάρι να παγώσει από το φόβο του και να βγάλει ένα μακρόσυρτο, διαπεραστικό ουρλιαχτό, το οποίο όμως δεν άκουσε κανένας άλλος εκτός από τον ίδιο. And out of it came a strange creature that made Harry freeze with fear and let out a long, piercing howl, but no one heard it but himself.

Το πλάσμα είχε έναν τεράστιο, στρογγυλό, τριχωτό κορμό και για πόδια μια μπερδεμένη μάζα από πολλά μαύρα πόδια μαζί. The creature had a huge, round, hairy torso and for legs a tangled mass of many black legs together. Στο πρόσωπό του έλαμπαν πολυάριθμα μάτια κι ένα ζευγάρι κοφτερές δαγκάνες. On his face shone numerous eyes and a pair of sharp claws.

Δικαίως το είχαν ονομάσει "το τέρας". They had rightly called it "the monster". Ο Χερτ σήκωσε πάλι το ραβδί του, αλλά ήταν αργά. Hurt raised his wand again, but it was too late. Το τέρας τον έριξε κάτω καθώς περνούσε ορμητικά δίπλα του κι εξαφανιζόταν τρέχοντας στο διάδρομο. The monster knocked him down as it rushed past him and disappeared down the hallway. Ο Χερτ σηκώθηκε αμέσως, κοιτάζοντας προς το μέρος όπου είχε εξαφανιστεί το τέρας. Hurt stood up immediately, looking towards the place where the monster had disappeared. Σήκωσε ξανά το ραβδί του κι ετοιμαζόταν να κάνει μάγια. He picked up his wand again and prepared to cast a spell. Και τότε το μεγαλόσωμο αγόρι ορμάει πάνω του, του πιάνει το ραβδί και τον πετάει κάτω, ενώ ταυτόχρονα ούρλιαζε: "Όχιιι!" And then the big boy lunges at him, grabs his stick and throws him down while he was screaming: "Noooo!"

Το μέρος θόλωσε, τυλίχτηκε σε απόλυτο σκοτάδι, και ο Χάρι ένιωσε να πέφτει, να πέφτει... Μέχρι που προσγειώθηκε φαρδύς πλατύς στο κρεβάτι του, στον κοιτώνα του Γκρίφιντορ, με το ημερολόγιο του Χερτ ανοιγμένο πάνω στο στομάχι του. The place was blurred, enveloped in total darkness, and Harry felt himself falling, falling... Until he landed wide open on his bed in Gryffindor's dormitory, with Hurt's diary open on his stomach. Πριν προλάβει να ξαναβρεί την ανάσα του, η πόρτα του κοιτώνα άνοιξε και μπήκε μέσα ο Ρον. Before he could regain his breath, the dormitory door opened and Ron walked in.

"Α, εδώ είσαι", είπε στον Χάρι. "Ah, there you are," she said to Harry.

Ο Χάρι ανακάθισε στο κρεβάτι του. Ήταν μούσκεμα στον ιδρώτα και έτρεμε. He was drenched in sweat and shaking.

"Τι έπαθες;" τον ρώτησε ο Ρον κοιτώντας τον ανήσυχος. "What's wrong with you?" asked Ron, looking worried.

"Ήταν ο Χάγκριντ, Ρον. Ο Χάγκριντ άνοιξε την κάμαρα με τα μυστικά πριν από πενήντα χρόνια".