08. Το πάρτι του θανάτου (3) 08. The party of death (3) 08. La fiesta de la muerte (3)

"Χάρι, τι..."

"Πάλι η φωνή... Μη μιλάτε μισό λεπτό..." "Again the voice... Don't talk for a minute..."

"... Τόση πείνα... Τόσο καιρό..." "... So much hunger... So long..."

"Ακούστε!" είπε επιτακτικά ο Χάρι.

Ο Ρον με την Ερμιόνη μαρμάρωσαν και τον κοίταξαν σαστισμένοι. Ron and Hermione marbled and looked at him in confusion.

"... Σκοτώσω ... Ώρα να σκοτώσω..." "... Kill ... Time to kill..."

Η φωνή έσβηνε. Ο Χάρι ήταν σίγουρος πως απομακρυνόταν... Πως κινούνταν προς τα πάνω. Harry was sure he was walking away... That he was moving upwards. Κοίταξε τη σκοτεινή οροφή, κυριευμένος από φόβο ανάμικτο με έξαψη. He stared at the dark ceiling, overcome with fear mixed with excitement. Πώς στο καλό ανέβαινε η φωνή προς τα πάνω; Μήπως ήταν φάντασμα κι έτσι δεν μπορούσαν να το σταματήσουν τα ταβάνια; How on earth did the voice go up? Was it a ghost so the ceilings couldn't stop it?

"Από δω", φώναξε ο Χάρι στον Ρον και στην Ερμιόνη κι άρχισε να τρέχει. "This way," Harry called to Ron and Hermione and started running.

Ανέβηκε τις σκάλες και βγήκε στο χολ της εισόδου. Όμως εκεί δεν ακουγόταν τίποτα γιατί τα κάλυπτε όλα η φασαρία που ερχόταν από τη μεγάλη τραπεζαρία, όπου γιόρταζαν την ημέρα του Χάλοουιν. But nothing could be heard there because it was all covered by the noise coming from the big dining room, where they were celebrating Halloween. Ο Χάρι ανέβηκε τρέχοντας τη μαρμάρινη σκάλα που οδηγούσε στον πρώτο όροφο, ενώ ο Ρον και η Ερμιόνη τον ακολουθούσαν λαχανιασμένοι. Harry ran up the marble staircase leading to the first floor, with Ron and Hermione panting behind him.

"Χάρι, τι..."

"Σσς!" "Shh!"

Ο Χάρι μισόκλεισε τα μάτια. Harry half closed his eyes. Η φωνή ακουγόταν τώρα από μακριά, από τον πάνω όροφο, όλο και πιο αχνά. The voice could now be heard in the distance, from upstairs, more and more faintly.

"... Μου μυρίζει αίμα... Μου μυρίσει αίμα!" "... I smell blood... I smell blood!"

Το στομάχι του Χάρι σφίχτηκε. Harry's stomach tightened. "Κάποιον θα σκοτώσει!" "He's going to kill someone!" φώναξε.

Και αγνοώντας τη σαστισμένη έκφραση του Ρον και της Ερμιόνης, ανέβηκε τρία τρία τα σκαλοπάτια προσπαθώντας να αφουγκραστεί μέσα από το θόρυβο των ποδοβολητών του. And ignoring Ron and Hermione's bewildered expression, he climbed three three steps, trying to listen through the noise of his footsteps.

Ο Χάρι έψαξε ολόκληρο το δεύτερο όροφο, ενώ ο Ρον και η Ερμιόνη έκαναν κι αυτοί το ίδιο χωρίς να ξέρουν τι ψάχνουν. Harry searched the entire second floor, while Ron and Hermione did the same without knowing what they were looking for. Δε σταμάτησε παρά μόνον όταν έφτασε στον τελευταίο, έρημο διάδρομο. He did not stop until he reached the last, deserted corridor.

"Χάρι, τι σημαίνουν όλα αυτά;" είπε ο Ρον σφουγγίζοντας το ιδρωμένο πρόσωπό του. "Εγώ δεν άκουσα τίποτα..." "I didn't hear anything..."

Αλλά η πνιχτή κραυγή της Ερμιόνης τους έκανε να αναπηδήσουν. But Hermione's muffled cry made them jump. Η Ερμιόνη έδειχνε κάτι στο βάθος του διαδρόμου. Hermione was pointing at something down the hall. "Κοιτάξτε!"

Κάτι έλαμπε στον τοίχο απέναντί τους. Something shone on the wall opposite them. Πλησίασαν αργά, προσπαθώντας να διακρίνουν μέσα στο σκοτάδι. They approached slowly, trying to see through the darkness. Πάνω στον τοίχο, ανάμεσα στα δύο παράθυρα, δύο φράσεις τρεμόφεγγαν στο φως των δαυλών: On the wall, between the two windows, two phrases flickered in the torchlight:

Η ΚΑΜΑΡΑ ΜΕ ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΑΝΟΙΧΤΗΚΕ. THE CHAMBER OF SECRETS HAS BEEN OPENED. ΕΧΘΡΟΙ ΤΟΥ ΚΛΗΡΟΝΟΜΟΥ, ΠΡΟΣΕΞΤΕ. ENEMIES OF THE HEIR, BEWARE.

"Τι 'ναι αυτό το πράγμα... Που κρέμεται από κάτω;" είπε ο Ρον με τρεμάμενη φωνή. "What is this thing... Hanging from the bottom?" said Ron in a shaky voice.

Καθώς πλησίαζαν, ο Χάρι γλίστρησε και κινδύνεψε να πέσει. As they approached, Harry slipped and was in danger of falling. Στο δάπεδο υπήρχε μια μεγάλη λιμνούλα νερό. On the floor there was a large pool of water. Ο Ρον και η Ερμιόνη τον έπιασαν και πλησίασαν επιφυλακτικά τον τοίχο, με τα μάτια προσηλωμένα στη σκούρα σκιά από κάτω. Ron and Hermione caught him and cautiously approached the wall, eyes fixed on the dark shadow below. Κατάλαβαν ταυτόχρονα κι οι τρεις τι ήταν και τραβήχτηκαν απότομα πίσω. All three of them realized at once what it was and pulled back abruptly.

Η κυρία Νόρις, η γάτα του επιστάτη, κρεμόταν από την ουρά της από τη βάση ενός δαυλού. Mrs. Norris, the caretaker's cat, was hanging by her tail from the base of a torch.

Τα τρία παιδιά έμειναν ασάλευτα κάμποσα δευτερόλεπτα. The three children remained motionless for a few seconds. Ύστερα ο Ρον είπε: "Πάμε να φύγουμε από δω". Then Ron said: "Let's get out of here."

"Μήπως μπορούμε να της προσφέρουμε κάποια βοήθεια..." άρχισε αδέξια ο Χάρι. "Maybe we can offer her some help..." Harry began awkwardly.

"Άκουσέ με. "Listen to me. Δεν πρέπει να μας βρουν εδώ", είπε ο Ρον. They shouldn't find us here," Ron said.

Αλλά ήταν αργά. But it was too late. Μια βουή σαν μακρινό μπουμπουνητό σήμανε το τέλος της γιορτής στη μεγάλη τραπεζαρία. A hum like a distant boom signaled the end of the feast in the great dining room. Από τις δύο άκρες του διαδρόμου όπου στέκονταν τα τρία παιδιά, ακούστηκε ο θόρυβος εκατοντάδων ποδιών που ανέβαιναν τις σκάλες και οι δυνατές, χαρούμενες ομιλίες ανθρώπων καλοταϊσμένων. From either end of the corridor where the three children stood, there was the sound of hundreds of feet going up the stairs and the loud, happy talk of well-fed people. Την επόμενη στιγμή οι μαθητές ξεχύθηκαν στο διάδρομο και από τα δύο άκρα του.

Οι ομιλίες, η φασαρία και ο θόρυβος σταμάτησαν απότομα μόλις τα παιδιά αντίκρισαν την κρεμασμένη γάτα. The talking, noise and commotion stopped abruptly when the children saw the hanging cat. Ο Χάρι, ο Ρον και η Ερμιόνη στέκονταν μονάχοι στο κέντρο του διαδρόμου, μέσα στην απόλυτη σιωπή που έπεσε καθώς οι μαθητές στριμώχνονταν για να δουν το αποτρόπαιο θέαμα. Harry, Ron and Hermione stood alone in the centre of the corridor, in the absolute silence that fell as the students crowded in to watch the gruesome sight.

Μετά κάποιος φώναξε σπάζοντας απότομα την ησυχία. Then someone shouted, abruptly breaking the silence.

"Εχθροί του Κληρονόμου, προσέξτε! Λασποαίματοι, έρχεται η σειρά σας!" Mudbloods, your turn is coming!"

Ήταν ο Ντράκο Μαλφόι. Είχε βγει μπροστά. He had stepped forward. Τα παγερά μάτια του έλαμπαν. His icy eyes glowed. Το συνήθως ωχρό πρόσωπό του είχε αναψοκοκκινίσει, καθώς χαμογελούσε στη θέα της ακίνητης, κρεμασμένης γάτας. His usually pale face was flushed red as he smiled at the sight of the motionless, hanging cat.