08. Το πάρτι του θανάτου (2) 08. The party of death (2) 08. La fiesta de la muerte (2)

Ο Σχεδόν Ακέφαλος Νικ σταμάτησε ξαφνικά και ο Χάρι πέρασε από μέσα του. Almost Headless Nick stopped suddenly and Harry walked through him. Θα προτιμούσε να το είχε αποφύγει, ήταν σαν να περνούσε μέσα από κρύο ντους. He would have preferred to have avoided it, it was like going through a cold shower.

"Υπάρχει κάτι που μπορείς να κάνεις", είπε ενθουσιασμένος ο Νικ. "There's something you can do," Nick said excitedly. "Χάρι... Θα ήταν πολύ να σου ζητήσω... Αλλά όχι, δε θα θέλεις..." "Harry... It would be too much to ask you... But no, you won't..."

"Τι;" είπε ο Χάρι.

"Να, το ερχόμενο Χάλοουιν θα κλείνουν πεντακόσια χρόνια από το θάνατό μου", είπε ο Σχεδόν Ακέφαλος Νικ στυλώνοντας με αξιοπρέπεια το κορμί. "Well, next Halloween will be five hundred years since my death," said Almost Headless Nick, stroking his body with dignity.

"Ω", είπε ο Χάρι, μη ξέροντας αν έπρεπε να δείξει ότι χαίρεται ή ότι λυπάται. "Oh," said Harry, not knowing whether to show that he was glad or sorry. "Μάλιστα". "Yes, sir."

"Θα κάνω πάρτι σε ένα από τα πιο ευρύχωρα υπόγεια, θα έρθουν φίλοι απ' όλη τη χώρα. "I'm having a party in one of the most spacious basements, friends from all over the country are coming. Θα το θεωρήσω τιμή μου αν παρευρεθείς. I would consider it an honor if you would attend. Ο κύριος Ουέσλι και η δεσποινίς Γκρέιντζερ θα είναι, φυσικά, ευπρόσδεκτοι και αυτοί. Mr. Weasley and Miss Granger will, of course, be welcome too. Αλλά, προφανώς, θα προτιμήσεις τη γιορτή του σχολείου..." Και περίμενε με αγωνία την απάντηση του Χάρι. But, obviously, you'd prefer the school holiday..." And she waited anxiously for Harry's reply.

"Όχι", είπε βιαστικά ο Χάρι. "Θα έρθω..." "I'll come..."

"Καλό μου παιδί! Ο Χάρι Πότερ στο πάρτι του θανάτου μου! Harry Potter at my death party! Και…", δίστασε λίγο αλλά έδειχνε ενθουσιασμένος, "σε πειράζει να αναφέρω στον σερ Πάτρικ πόσο πολύ τρομακτικό κι εντυπωσιακό με βρίσκεις;" And..." he hesitated a little but seemed excited, "do you mind if I mention to Sir Patrick how very scary and impressive you find me?"

"Κα... Καθόλου", είπε ο Χάρι. "Ka... Not at all," Harry said.

Ο Σχεδόν Ακέφαλος Νικ του χάρισε ένα πλατύ χαμόγελο. Almost Headless Nick gave him a wide smile.

"Πάρτι θανάτου;" είπε ζωηρά η Ερμιόνη όταν ο Χάρι άλλαξε επιτέλους ρούχα και συνάντησε εκείνη και τον Ρον στην αίθουσα αναψυχής του Γκρίφιντορ. "Death party?" Hermione said briskly when Harry finally changed clothes and joined her and Ron in the Gryffindor recreation room. "Βάζω στοίχημα πως δε θα υπάρχουν πολλοί ζωντανοί που να μπορούν να ισχυριστούν ότι πήγανε σε τέτοιο πάρτι, θα είναι συναρπαστικό!" "I bet there won't be many people alive who can claim to have been to a party like that, it's going to be exciting!"

"Μα γιατί να γιορτάζει κανείς την επέτειο του θανάτου του;" είπε ο Ρον, ο οποίος μελετούσε το μάθημα των φίλτρων κι ήταν κακόκεφος. "But why celebrate the anniversary of his death?" Ron said, who was studying his potions class and was in a bad mood. "Εγώ το βρίσκω καταθλιπτικό..." "I find it depressing..."

Η βροχή μαστίγωνε ακόμα τα παράθυρα, που ήταν κατάμαυρα, αλλά μέσα όλα ήταν χαρούμενα και φωτεινά. The rain still lashed the windows, which were pitch black, but inside everything was happy and bright. Το τζάκι τύλιγε με το φως του τις αμέτρητες πολυθρόνες, όπου άλλοι διάβαζαν, άλλοι συζητούσαν, άλλοι μελετούσαν τα μαθήματά τους, ή, στην περίπτωση του Φρεντ και του Τζορτζ Ουέσλι, προσπαθούσαν να διαπιστώσουν τι θα γίνει αν δώσεις σε μια σαύρα να φάει ένα πυροτέχνημα Φίλιμπαστερ. The fireplace wrapped its light around the countless armchairs, where some were reading, others were discussing, others were studying their homework, or, in the case of Fred and George Weasley, trying to find out what would happen if you gave a lizard to eat a Filibuster. Ο Τζορτζ είχε "διασώσει" τη ζωηρόχρωμη πορτοκαλιά πυρόβια σαύρα από το μάθημα της φροντίδας μαγικών πλασμάτων και την είχε φέρει στην αίθουσα αναψυχής. George had "rescued" the bright orange fire lizard from his magical creature care class and brought it to the recreation room. Τώρα η δύστυχη σαύρα σιγόκαιγε πάνω στο τραπέζι, περιτριγυρισμένη από περιέργους. Now the poor lizard was hissing on the table, surrounded by curiosity seekers.

Ο Χάρι ετοιμαζόταν να πει στον Ρον και στην Ερμιόνη για τον Φιλτς και τα μαθήματα Κουίκσπελ, όταν ξαφνικά η σαύρα πετάχτηκε ψηλά ξερνώντας σπίθες και κρότους, ενώ ταυτόχρονα στροβιλιζόταν τρελά στον αέρα. Harry was about to tell Ron and Hermione about Filch and the Quickspell lessons, when suddenly the lizard flew up, spewing sparks and crackles while spinning madly in the air. Το θέαμα ήταν ανεπανάληπτο κι έδιωξε από το μυαλό του Χάρι τόσο τον Φιλτς όσο και το βυσσινή φάκελο. The spectacle was unparalleled and drove both Filch and the crimson envelope from Harry's mind. Ο Πέρσι ξελαρυγγιάστηκε να φωνάζει στον Φρεντ και στον Τζορτζ, καθώς ένα θεαματικό μανιτάρι σχηματιζόταν από τα αστέρια που ξεπετάγονταν από το στόμα της σαύρας. Percy yelled out to Fred and George as a spectacular mushroom cloud formed from the stars that were popping out of the lizard's mouth.

Όταν έφτασε το Χάλοουιν, ο Χάρι είχε μετανιώσει που βιάστηκε να υποσχεθεί ότι θα πάει σ' εκείνο το πάρτι θανάτου. When Halloween arrived, Harry had regretted rushing to promise to go to that death party. Όλο το υπόλοιπο σχολείο περίμενε με χαρά τη γιορτή του Χάλοουιν. The whole rest of the school was looking forward to Halloween. Η μεγάλη τραπεζαρία ήταν διακοσμημένη, ως συνήθως, με ζωντανές νυχτερίδες. The large dining room was decorated, as usual, with live bats.

Από τις γιγάντιες κολοκύθες του Χάγκριντ είχε αφαιρεθεί το εσωτερικό τους και είχαν μετατραπεί σε φανάρια που χωρούσαν μέσα καθιστούς τρεις ανθρώπους. Hagrid's giant pumpkins had been stripped of their insides and turned into lanterns that could hold three people seated inside. Επίσης κυκλοφόρησε η φήμη ότι ο Ντάμπλντορ είχε κλείσει για τη γιορτή μια κομπανία σκελετών χορευτών. It was also rumoured that Dumbledore had booked a company of skeleton dancers for the celebration.

"Πρέπει να τηρείς το λόγο σου", θύμισε αυστηρά η Ερμιόνη στον Χάρι. "You must keep your word," Hermione reminded Harry sternly. "Είπες ότι θα πας στο πάρτι θανάτου". "You said you were going to the death party."

Στις επτά η ώρα ο Χάρι, ο Ρον και η Ερμιόνη προσπέρασαν την είσοδο της κατάμεστης τραπεζαρίας, όπου τα χρυσά πιάτα και τα κεριά έλαμπαν δελεαστικά, και κατευθύνθηκαν στα υπόγεια του κάστρου. At seven o'clock Harry, Ron and Hermione passed the entrance to the crowded dining-room, where the golden plates and candles glowed enticingly, and headed for the castle basements.

Στο διάδρομο που οδηγούσε στο πάρτι του Σχεδόν Ακέφαλου Νικ υπήρχαν επίσης κεριά, αν και ο διάκοσμος κάθε άλλο παρά γιορτινός ήταν: τα κεριά ήταν κάτι κατάμαυρα λιανοκέρια, τα οποία, με τις ανοιχτογάλαζες φλόγες που έβγαζαν, έλουζαν τα πρόσωπα -ακόμα και των ζωντανών, όπως τα τρία παιδιά- μ' ένα απόκοσμο, αχνό φως. There were also candles in the corridor leading to Almost Headless Nick's party, though the decorations were anything but festive: the candles were jet-black lanterns, which, with their pale blue flames, bathed the faces - even of the living, like the three children - in an eerie, dim light. Η θερμοκρασία έπεφτε σε κάθε τους βήμα. The temperature was dropping with every step they took. Καθώς ο Χάρι αναριγούσε κι έσφιγγε πάνω του το μανδύα του, άκουσε ένα θόρυβο που έμοιαζε με χιλιάδες νύχια που ξύνουν έναν πελώριο μαυροπίνακα. As Harry sighed and tightened his cloak over him, he heard a noise like a thousand claws scraping a huge blackboard.

"Αυτό υποτίθεται ότι είναι μουσική;" ψιθύρισε ο Ρον. "Is that supposed to be music?" whispered Ron.

Έστριψαν σε μια γωνία και είδαν τον Σχεδόν Ακέφαλο Νικ να στέκεται μπροστά από μια πόρτα με μαύρες βελούδινες κουρτίνες. They turned a corner and saw Nearly Headless Nick standing in front of a door with black velvet curtains.

"Αγαπημένοι μου φίλοι", είπε πένθιμα. "My dear friends," he said mournfully. "Καλωσορίσατε, καλωσορίσατε... Πόσο χαίρομαι που ήρθατε...". "Welcome, welcome... How glad I am that you came...". Υποκλίθηκε βγάζοντας το καπέλο με το φτερό και τους έγνεψε να περάσουν. He bowed by removing his feathered hat and waved them through.

Το θέαμα ήταν απίστευτο. The spectacle was unbelievable. Στο υπόγειο υπήρχαν εκατοντάδες υπόλευκοι διάφανοι άνθρωποι. In the basement there were hundreds of white transparent people. Οι περισσότεροι γλιστρούσαν στην κατάμεστη πίστα χορεύοντας βαλς, κάτω από τον απαίσιο, τρεμουλιαστό ήχο τριάντα περίπου μουσικών πριονιών από μια ορχήστρα τοποθετημένη σε μια σκηνή τυλιγμένη με μαύρα κρέπια. Most of them glided across the crowded dance floor waltzing to the awful, tremulous sound of thirty or so musical saws from an orchestra mounted on a stage draped in black crepe. Ένας πολυέλαιος με χίλια μαύρα κεριά σκορπούσε το γαλάζιο του φως. A chandelier with a thousand black candles spread its blue light. Οι ανάσες τους σχημάτιζαν τουλούπες αχνού. Their breaths formed tufts of sea foam. Τα τρία παιδιά ένιωσαν σαν να έμπαιναν σε καταψύκτη. The three children felt as if they were entering a freezer.

"Ας κάνουμε μια βόλτα", πρότεινε ο Χάρι, για να ζεσταθούν τα πόδια του. "Let's take a walk," Harry suggested, to warm his feet.

"Να προσέχουμε να μην περάσουμε μέσα από κανέναν", είπε νευρικά ο Ρον. "Be careful not to go through anyone," Ron said nervously.

Και άρχισαν να κάνουν το γύρο της πίστας. And they started to go around the track. Προσπέρασαν μερικές μελαγχολικές καλόγριες, έναν κουρελιάρη με αλυσίδες και τον Χοντρό Φρίαρ, το κεφάτο φάντασμα του Χάφλπαφλ, που κουβέντιαζε με έναν ιππότη - ένα βέλος ήταν καρφωμένο στο μέτωπό του. They passed some gloomy nuns, a ragged man in chains, and Fat Friar, the cheerful ghost of Hufflepuff, chatting with a knight-an arrow was stuck in his forehead. Ο Χάρι δεν ξαφνιάστηκε όταν είδε πως όλα τα άλλα φαντάσματα κρατιόντουσαν σε απόσταση από τον ματωμένο Βαρόνο, το ξερακιανό φάντασμα του Σλίθεριν με τα διαπεραστικά μάτια και τις ασημένιες κηλίδες αίματος. Harry wasn't surprised to see that all the other ghosts were keeping their distance from the bloody Baron, the dry ghost of Slytherin with piercing eyes and silvery bloodstains.

"Α, όχι", είπε η Ερμιόνη σταματώντας απότομα. "Κάντε μεταβολή, κάντε μεταβολή, δε θέλω να μιλήσω στη Μυρτιά που κλαίει". "Turn around, turn around, I don't want to talk to Myrtle who is crying."

"Στην ποια;" ρώτησε ο Χάρι καθώς οπισθοχωρούσαν βιαστικά. "Which one?" asked Harry as they hurried back.

"Στοιχειώνει τις τουαλέτες των κοριτσιών στον πρώτο όροφο", είπε η Ερμιόνη. "It haunts the girls' toilets on the first floor," Hermione said.

"Στοιχειώνει τις τουαλέτες;"

"Ναι. Οι τουαλέτες είναι όλο το χρόνο άνω κάτω, γιατί την πιάνουν κρίσεις και τις πλημμυρίσει με τα δάκρυά της. The toilets are upside down all year round, because she gets seizures and floods them with her tears. Δεν πηγαίνω ποτέ εκεί, αν μπορώ να το αποφύγω. I never go there if I can avoid it. Είναι φοβερό να πηγαίνεις στην τουαλέτα και να την έχεις να κλαίει πάνω από το κεφάλι σου..." It's terrible to go to the toilet and have her crying over your head..."

"Δείτε φαγητά!" "See food!" είπε ξαφνικά ο Ρον. Ron suddenly said.

Στο βάθος του υπογείου υπήρχε ένα μακρύ τραπέζι, σκεπασμένο κι αυτό με μαύρο βελούδο. At the back of the basement was a long table, also covered with black velvet. Πλησίασαν ανυπόμονα, αλλά ξαφνικά κοκάλωσαν τρομοκρατημένοι. They approached eagerly, but suddenly they blushed in terror. Η μυρουδιά ήταν αηδιαστική. The smell was disgusting. Στις ωραίες ασημένιες πιατέλες υπήρχαν μεγάλα, χαλασμένα ψάρια και στους δίσκους καρβουνιασμένα κέικ. On the beautiful silver platters were large, spoiled fish and on the trays were charred cakes. Υπήρχε επίσης σκουληκιασμένη μαγειρίτσα, ένα κεφάλι τυρί καλυμμένο με πράσινη μούχλα και, σε περίοπτη θέση, μια τεράστια τούρτα σε σχήμα τάφου, όπου έγραφε με γκλασαρισμένα μαύρα γράμματα: There was also wormy cooked food, a head of cheese covered in green mould and, prominently displayed, a huge grave-shaped cake, on which was written in glittering black letters:

Σερ Νικόλας ντε Μίμσι Πορπινιόν απεβίωσε την 31 ην Οκτωβρίου. Sir Nicolas de Mimsy Porpignon died on 31 October.

Ο Χάρι είδε έκπληκτος ένα εύσωμο φάντασμα να πλησιάζει στο τραπέζι, να σκύβει και να το διασχίζει, με το στόμα ανοιγμένο έτσι ώστε να περάσει μέσα από ένα σολομό που βρομούσε απαίσια. Harry was surprised to see a burly ghost approach the table, bend down and cross it, mouth open so that he could pass through a salmon that smelled awful.

"Αισθάνεσαι τη γεύση του αν περάσεις από μέσα;" το ρώτησε ο Χάρι. "Can you taste it if you go through it?" asked Harry.

"Σχεδόν", είπε λυπημένα το φάντασμα και απομακρύνθηκε. "Almost," the ghost said sadly and walked away.

"Τα άφησαν να σαπίσουν για να έχουν πιο έντονη γεύση", είπε η πολύξερη Ερμιόνη, που έπιασε τη μύτη της κι έσκυψε να περιεργαστεί τη σκουληκιασμένη μαγειρίτσα. "They let them rot to make them taste more intense," said the very knowledgeable Hermione, who caught her nose and bent down to handle the wormy stew.

"Πάμε πιο πέρα γιατί θα ξεράσω", είπε ο Ρον. "Let's go further or I'm going to throw up," Ron said.

Πριν προλάβουν όμως να κάνουν δυο βήματα, ένας μικρόσωμος ανθρωπάκος βγήκε ξαφνικά κάτω από το τραπέζι και σταμάτησε μπροστά τους αιωρούμενος. But before they could take two steps, a small man suddenly came out from under the table and stopped in front of them, hovering.

"Γεια σου, Πιβς", είπε επιφυλακτικά ο Χάρι. "Hello, Pivs," Harry said cautiously.

Αντίθετα με τα υπόλοιπα φαντάσματα, ο Πιβς, το θορυβοποιό πνεύμα, κάθε άλλο παρά ωχρός και διάφανος ήταν. Unlike the other ghosts, Pivs, the noisy spirit, was anything but pale and transparent. Φορούσε μικρό ζωηρόχρωμο πορτοκαλί μυτερό καπέλο, περιστρεφόμενο παπιγιόν και ένα μεγάλο χαμόγελο στο πλατύ, πονηρό πρόσωπό του. He wore a small brightly coloured orange pointed hat, a spinning bow tie and a big smile on his wide, mischievous face.

"Μεζεδάκι;" είπε γλυκά προσφέροντάς τους ένα μπολ με φιστίκια γεμάτα μύκητες. "A snack?" he said sweetly, offering them a bowl of peanuts filled with fungus.

"Όχι, ευχαριστώ", είπε η Ερμιόνη.

"Σε άκουσα να μιλάς για τη Μυρτιά", είπε ο Πιβς με ένα πονηρό σπίθισμα στα μάτια. "I heard you talking about Myrtle," said Peeves with a mischievous twinkle in his eye. "Ήσουν πολύ αγενής με την καημένη τη Μυρτιά". "You were very rude to poor Myrtle." Πήρε βαθιά ανάσα και φώναξε: "Ω! He took a deep breath and cried out: "Ω! Μυρτιά!"

"Αχ, όχι, Πιβς, μην της πεις τι είπα, θα ταραχτεί", ψιθύρισε έντρομη η Ερμιόνη. "Oh, no, Pivs, don't tell her what I said, she'll be upset," whispered Hermione, terrified. "Δεν τα 'λεγα στα σοβαρά, δε με ενοχλεί που... Ε... Γεια σου, Μυρτιά". "I wasn't being serious, it doesn't bother me that... Ε... Hello, Myrtle."

Κοντά τους είχε έρθει το φάντασμα μιας κοντόχοντρης κοπέλας. Near them had come the ghost of a stout girl. Είχε το πιο κατσουφιασμένο πρόσωπο που αντίκρισε ποτέ ο Χάρι, το οποίο μισόκρυβαν κάτι μαλλιά ίσια σαν πράσα κι ένα ζευγάρι χοντρά γυαλιά στο χρώμα του μαργαριταριού. She had the most scowling face Harry had ever seen, half hidden by some hair as straight as leeks and a pair of thick pearl-coloured glasses.

"Τι;" είπε μουτρωμένη. "What?" she said sulkily.

"Τι κάνεις, Μυρτιά;" είπε η Ερμιόνη με ψεύτικο κέφι. "What are you doing, Myrtle?" said Hermione with false cheerfulness. "Χαίρομαι που συναντιόμαστε και εκτός τουαλέτας". "I'm glad we're meeting outside the bathroom."

Η Μυρτιά ρουθούνισε. Myrtle snorted.

"Η δεσποινίς Γκρέιντζερ μόλις μας έλεγε για σένα..." ψιθύρισε πονηρά ο Πιβς στο αφτί της Μυρτιάς. "Miss Granger was just telling us about you..." Pivs whispered slyly in Myrtle's ear.

"Έλεγα... Έλεγα απλώς... Ότι απόψε έχεις τις ομορφιές σου", είπε η Ερμιόνη, αγριοκοιτάζοντας τον Πιβς. "I was saying. I was just saying... That tonight you're looking your best," Hermione said, glaring at Pivs.

Η Μυρτιά κοίταξε καχύποπτα την Ερμιόνη. Myrtle looked suspiciously at Hermione. "Με δουλεύεις", είπε και τα μικρά, διάφανα μάτια της πλημμύρισαν αμέσως ασημένια δάκρυα. "You're kidding me," she said, and her small, transparent eyes were immediately flooded with silver tears.

"Όχι... Ειλικρινά... Τώρα δεν έλεγα τι χαριτωμένη που είναι η Μυρτιά;" "No... Honestly... Now wasn't I just saying how cute Myrtle is?"

"Ναι, ναι..."

"Το είπε..."

"Μη μου λέτε ψέματα", κοντανάσανε η Μυρτιά, ενώ τα δάκρυα αυλάκωναν το πρόσωπό της κι ο Πιβς γελούσε περίχαρης πίσω από τον ώμο της. "Don't lie to me," Myrtle snorted, tears streaming down her face and Pivs laughing gleefully behind her shoulder. "Νομίσετε πως δεν ξέρω τι λέει ο κόσμος πίσω από την πλάτη μου; Η χοντρή Μυρτιά! "You think I don't know what people are saying behind my back? Fat Myrtle! Η άσχημη Μυρτιά! Η δυστυχισμένη, κλαψιάρα, μελαγχολική Μυρτιά!" The unhappy, whining, melancholy Myrtle!"

"Ξέχασες το "σπυριάρα"", της ψιθύρισε στο αφτί ο Πιβς. "You forgot 'pimple,'" Pivs whispered in her ear.

Η Μυρτιά ξέσπασε σε γοερούς λυγμούς κι έφυγε τρέχοντας από το υπόγειο. Myrtle burst into tears and ran out of the basement. Ο Πιβς την κυνήγησε πετώντας της μουχλιασμένα φιστίκια ενώ της φώναζε: "Σπυριάρα! Pivs chased her throwing moldy peanuts at her while yelling at her: "Spitfire! Σπυριάρα!"

"Την καημένη", είπε θλιμμένα η Ερμιόνη. "Poor thing," Hermione said sadly.

Ο Σχεδόν Ακέφαλος Νικ ήρθε προς το μέρος τους μέσα από το πλήθος. Almost Headless Nick came towards them through the crowd. "Διασκεδάζετε;"

"Πολύ", απάντησαν ψέματα. "A lot," they lied back.

"Τελικά είχαμε μεγάλη προσέλευση", είπε καμαρώνοντας ο Σχεδόν Ακέφαλος Νικ. "We ended up having a great turnout," said a gloating Almost Headless Nick. "Μέχρι και η Χήρα που κλαίει ήρθε από το Κεντ... Πλησιάζει η ώρα για το λόγο μου... Πάω να ειδοποιήσω την ορχήστρα..." "Even the Weeping Widow came from Kent... The time is coming for my speech... I'll go and warn the orchestra..."

Όμως η ορχήστρα σταμάτησε να παίζει - εκείνη ακριβώς τη στιγμή βουβάθηκε, όπως όλοι στο υπόγειο, οι οποίοι, στο άκουσμα του ήχου από ένα κυνηγετικό κέρας, κοίταξαν ένα γύρω όλο προσδοκία. But the orchestra stopped playing - at that very moment he became mute, as did everyone in the basement, who, hearing the sound of a hunting horn, looked around in anticipation.

"Ωχ, τη βάψαμε", είπε πικρόχολα ο Σχεδόν Ακέφαλος Νικ. "Oh, we're screwed," said Almost Headless Nick bitterly.

Μέσα από τον τοίχο του υπογείου ξεπρόβαλαν καμιά δωδεκαριά φαντάσματα αλόγων, που τα ίππευαν ακέφαλοι αναβάτες. Through the basement wall, a dozen or so ghost horses emerged from the wall, ridden by headless riders. Οι συγκεντρωμένοι ξέσπασαν σε θυελλώδη χειροκροτήματα. The assembled people erupted in tumultuous applause. Ο Χάρι έκανε να χειροκροτήσει κι αυτός, αλλά σταμάτησε βλέποντας το ύφος του Νικ. Harry made to clap too, but stopped when he saw the look on Nick's face.

Τα άλογα κάλπασαν μέχρι το κέντρο της αίθουσας, σταμάτησαν, οπισθοχώρησαν και άρχισαν να τσινάνε. The horses galloped to the center of the room, stopped, backed up, and began to chirp. Ένα μεγαλόσωμο φάντασμα μπροστά μπροστά, το οποίο κρατούσε παραμάσχαλα το γενειοφόρο κεφάλι του, φύσηξε το κέρας, αφίππευσε, σήκωσε ψηλά το κεφάλι του για να το δει ο κόσμος -όλοι γέλασαν- και πλησίασε με ανοιχτές δρασκελιές τον Νικ, βάζοντας το κεφάλι ξανά στο λαιμό του. A large ghost in front, who was holding his bearded head in front, blew his horn, blew, blew, raised his head up for the world to see-everyone laughed-and approached Nick with open arms, putting his head back on his neck.

"Νικ!" βροντοφώναξε. "Τι μου κάνεις; πώς πάει το κεφάλι, καλά;" Χαχάνισε δυνατά και χτύπησε τον Σχεδόν Ακέφαλο Νικ στον ώμο. "What are you doing to me; how's the head, all right?" He chuckled loudly and patted Nearly Headless Nick on the shoulder.

"Καλωσόρισες, Πάτρικ", είπε ξερά ο Νικ.

"Α, ζωντανοί!" "Ah, alive!" αναφώνησε ο σερ Πάτρικ βλέποντας τον Χάρι, τον Ρον και την Ερμιόνη κι έκανε ότι αναπηδά δήθεν από έκπληξη, με αποτέλεσμα το κεφάλι του να πέσει πάλι. exclaimed Sir Patrick, seeing Harry, Ron and Hermione, and pretending to jump up in surprise, so that his head fell again. Ο κόσμος λύθηκε στα γέλια. The world went wild with laughter.

"Πολύ αστείο", μουρμούρισε βλοσυρά ο Σχεδόν Ακέφαλος Νικ. "Very funny," muttered Almost Headless Nick grimly.

"Μην τον ξεσυνερίζεστε τον Νικ", φώναξε το κεφάλι του σερ Πάτρικ από το πάτωμα. "Don't untie Nick," Sir Patrick's head shouted from the floor. "Είναι στενοχωρημένος που δεν τον κάνουμε μέλος! "He's upset that we're not making him a member! Αλλά για κοιτάξτε τον καλά... Θέλω να πω..." But take a good look at him... I mean..."

"Νομίζω", είπε βιαστικά ο Χάρι, ο οποίος είχε "πιάσει" το νόημα με τα μάτια που του είχε κάνει ο Νικ, "ότι ο Νικ είναι πολύ τρομαγμένος και... Ε..." "I think," said Harry hastily, who had "caught" the meaning of Nick's eyes, "that Nick is very frightened and Ε..."

"Χα!" κάγχασε το κεφάλι του σερ Πάτρικ. "Βάζω στοίχημα πως αυτός σ' έβαλε να το πεις!" "I bet he made you say it!"

"Ησυχία, παρακαλώ, είναι ώρα για το λόγο μου!" "Quiet, please, it's time for my speech!" είπε δυνατά ο Σχεδόν Ακέφαλος Νικ.

Κατευθύνθηκε στο βήμα και στάθηκε κάτω από το παγερό γαλάζιο φως των προβολέων. He headed to the podium and stood under the icy blue light of the spotlights.

"Πολύκλαυστοι λόρδοι μου, κυρίες και κύριοι, είναι μεγάλη θλίψη για μένα..." άρχισε να λέει. "My illustrious lords, ladies and gentlemen, it is a great sorrow to me..." he began to say.

Αλλά κανείς δεν του έδινε σημασία. But nobody paid any attention to him. Ο σερ Πάτρικ και οι υπόλοιποι ακέφαλοι κυνηγοί είχαν αρχίσει να παίζουν χόκεϊ κεφαλιών, με αποτέλεσμα οι καλεσμένοι να έχουν απορροφηθεί από το θέαμα. Sir Patrick and the other headless hunters had begun playing head hockey, so that the guests were absorbed in the spectacle. Ο Σχεδόν Ακέφαλος Νικ προσπάθησε μάταια να τραβήξει την προσοχή τους. Almost Headless Nick tried in vain to get their attention. Εγκατέλειψε κάθε προσπάθεια όταν το κεφάλι του σερ Πάτρικ πέρασε σφυρίζοντας από δίπλα του ανάμεσα σε δυνατές ιαχές. He gave up all effort when Sir Patrick's head whizzed past him amidst loud cheers.

Ο Χάρι στο μεταξύ είχε παγώσει, για να μην αναφέρουμε και την πείνα του. Harry meanwhile was freezing, not to mention starving.

"Δεν αντέχω άλλο", μουρμούρισε ο Ρον, που χτυπούσαν τα δόντια του. "I can't take it anymore," Ron muttered, his teeth chattering.

Η ορχήστρα άρχισε πάλι να παίζει και τα φαντάσματα ανέβηκαν στην πίστα. The orchestra began to play again and the ghosts took to the dance floor.

"Πάμε να φύγουμε", συμφώνησε ο Χάρι. "Let's go," Harry agreed.

Κατευθύνθηκαν στην έξοδο γνέφοντας και χαμογελώντας σε όσους τους κοιτούσαν. They headed for the exit, nodding and smiling at those who looked at them. Ένα λεπτό αργότερα προχωρούσαν βιαστικά στο διάδρομο με τα μαύρα κεριά. A minute later they were hurrying down the corridor with the black candles.

"Μπορεί να μην έχει τελειώσει ακόμα η πουτίγκα", είπε με ελπίδα ο Ρον και προπορεύτηκε στα σκαλοπάτια που οδηγούσαν στη μεγάλη πόρτα της εισόδου. "Maybe the pudding isn't finished yet," Ron said hopefully, and he walked up the steps leading to the large entrance door.

Και τότε ο Χάρι άκουσε πάλι τη φωνή. And then Harry heard the voice again.

"... Κομματιάσω... Ξεσκίσω... Σκοτώσω..." "... Cut to pieces... Tear... Kill..."

Ήταν η ίδια φωνή που είχε ακούσει και στο γραφείο του Λόκχαρτ, παγερή και φονική. It was the same voice he had heard in Lockhart's office, cold and deadly.

Κοντοστάθηκε απότομα, αρπάχτηκε από τον πέτρινο τοίχο κι αφουγκράστηκε με τεταμένη προσοχή, κοιτώντας ολόγυρα, πάνω κάτω στο μισοσκότεινο διάδρομο. He stopped short, grabbed hold of the stone wall and listened with strained attention, looking around, up and down the half-dark corridor.