×

We use cookies to help make LingQ better. By visiting the site, you agree to our cookie policy.


image

2 - Ο Χάρι Πότερ και η Κάμαρα με τα Μυστικά (AudioBo...), 05. Η ιτιά που δέρνει (3)

05. Η ιτιά που δέρνει (3)

"... Έτσι δεν είχαμε άλλη επιλογή, κυρία. Δεν μπορούσαμε να πάρουμε το τρένο".

"Και γιατί δε μας στείλατε γράμμα με την κουκουβάγια; Αν δεν κάνω λάθος, έχεις κουκουβάγια", είπε παγερά η ΜακΓκόναγκαλ απευθυνόμενη στον Χάρι.

Ο Χάρι έμεινε με το στόμα ανοιχτό. Τώρα που το είπε η ΜακΓκόναγκαλ, απορούσε πώς δεν το είχε σκεφτεί κι ο ίδιος.

"Δε... Δεν το σκεφτήκαμε..."

"Αυτό", είπε η ΜακΓκόναγκαλ, "είναι προφανές".

Ακούστηκε ένα χτύπημα στην πόρτα του γραφείου. Ο Σνέιπ άνοιξε πανευτυχής. Ήταν ο διευθυντής, ο κύριος Ντάμπλντορ.

Ο Χάρι ένιωσε ένα μούδιασμα σε όλο το κορμί του - ο Ντάμπλντορ ήταν ασυνήθιστα βλοσυρός. Τους κοίταξε πάνω από τη στραβή μύτη του. Ο Χάρι ευχήθηκε από μέσα του να βρίσκονταν ακόμα στο πάρκο κι ας τους βαρούσε η ιτιά.

Έπεσε σιωπή. Τέλος ο Ντάμπλντορ είπε: "Εξηγήστε μου, σας παρακαλώ, τι έγινε".

Ο Χάρι θα προτιμούσε χίλιες φορές ο Ντάμπλντορ να είχε βάλει τις φωνές. Η ηρεμία του και η απογοήτευση που πρόδιδε ο τόνος της φωνής του, καταρράκωσαν τελείως τον Χάρι από τη μια στιγμή στην άλλη. Έτσι, μίλησε απευθυνόμενος στο δάπεδο, χωρίς να τολμάει να κοιτάξει τον Ντάμπλντορ στα μάτια. Είπε τα πάντα, εκτός από το ότι ιδιοκτήτης του μαγεμένου αυτοκινήτου ήταν ο κύριος Ουέσλι, αφήνοντας να εννοηθεί ότι εκείνος και ο Ρον είχαν βρει τυχαία ένα ιπτάμενο αυτοκίνητο σταθμευμένο έξω από το σταθμό. Όταν ο Χάρι τελείωσε, ο Ντάμπλντορ συνέχισε να τους κοιτάζει πίσω από τα γυαλιά του.

"Πάμε να πάρουμε τα πράγματά μας", είπε ο Ρον με απελπισμένη φωνή.

"Τι θες να πεις, Ουέσλι;" γάβγισε η κυρία ΜακΓκόναγκαλ.

"Δε θα μας αποβάλετε;" ρώτησε ο Ρον.

Ο Χάρι έριξε μια κλεφτή ματιά στον Ντάμπλντορ.

"Όχι σήμερα, κύριε Ουέσλι", είπε ο Ντάμπλντορ. "Αλλά πρέπει να σας τονίσω τη σοβαρότητα της πράξης σας. Θα γράψω απόψε κιόλας στις οικογένειές σας. Σας προειδοποιώ επίσης ότι, αν το επαναλάβετε, δε θα έχω άλλη επιλογή παρά να σας αποβάλω".

Ο Σνέιπ πήρε ένα ύφος λες και είχαν αναβληθεί οι διακοπές των Χριστουγέννων. Ξερόβηξε και είπε: "Κύριε διευθυντά, τα παιδιά αυτά περιφρόνησαν τους περιοριστικούς κανονισμούς για ανήλικους μάγους και προκάλεσαν σοβαρές φθορές σε ένα αιωνόβιο δέντρο ανεκτίμητης αξίας. Ασφαλώς τέτοιου είδους ενέργειες..."

"Για την τιμωρία των παιδιών αυτών θα αποφασίσει η κυρία ΜακΓκόναγκαλ, Σέβερους", είπε ήρεμα ο Ντάμπλντορ. "Μένουν στον κοιτώνα της και επομένως εκείνη είναι αρμόδια". Στράφηκε στην καθηγήτρια. "Πρέπει να επιστρέψω στη γιορτή, Μινέρβα. Έχω να κάνω ορισμένες ανακοινώσεις. Έλα, Σέβερους, υπάρχει μια υπέροχη τούρτα αμυγδάλου που θέλω να τη δοκιμάσω οπωσδήποτε".

Ο Σνέιπ έριξε ένα φαρμακερό βλέμμα στον Χάρι και στον Ρον καθώς ακολουθούσε τον Ντάμπλντορ έξω από το γραφείο, αφήνοντας τους δυο τους μόνους με την καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ, η οποία εξακολουθούσε να τους κοιτάζει με το κοφτερό βλέμμα αετού.

"Ουέσλι, καλά θα κάνεις να πας στο ιατρείο, είσαι ματωμένος".

"Δεν είναι τίποτα", είπε ο Ρον σκουπίζοντας βιαστικά με το μανίκι του το κόψιμο πάνω από το μάτι του. "Κυρία, θα ήθελα να παραστώ στην επιλογή της αδελφής μου..."

"Η τελετή της επιλογής τελείωσε", είπε η καθηγήτρια. "Η αδελφή σου τοποθετήθηκε κι αυτή στο Γκρίφιντορ".

"Α, ωραία", είπε ο Ρον.

"Και μια και μιλάμε για το Γκρίφιντορ..." είπε κοφτά η καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ.

Αλλά ο Χάρι τη διέκοψε: "Κυρία, όταν πήραμε το αυτοκίνητο, δεν είχε αρχίσει το σχολικό έτος, επομένως... Επομένως δε θα αφαιρεθούν βαθμοί από το Γκρίφιντορ, έτσι δεν είναι;" ολοκλήρωσε κοιτώντας τη με αγωνία.

Η καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ του έριξε ένα διαπεραστικό βλέμμα, αλλά ο Χάρι θα ορκιζόταν πως χαμογέλασε. Σίγουρα πάντως τα χείλη της δεν ήταν πια τόσο σφιγμένα.

"Δε θα αφαιρεθούν βαθμοί από το Γκρίφιντορ", είπε κι ένα μεγάλο βάρος έφυγε από την καρδιά του Χάρι, "αλλά θα σας βάλω και τους δύο τιμωρία".

Ο Χάρι δεν περίμενε να τη γλιτώσουν τόσο φτηνά. Όσο για το γράμμα που θα έστελνε ο Ντάμπλντορ στους Ντάρσλι, λίγο τον ενδιέφερε. Ήξερε καλά πως θα απογοητεύονταν που η ιτιά δεν τον είχε λιώσει στο ξύλο.

Η καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ σήκωσε πάλι το ραβδί της και σημάδεψε το γραφείο του Σνέιπ. Μια πιατέλα με σάντουιτς, δυο ασημένια κύπελλα και μια κανάτα με παγωμένο χυμό κολοκύθας εμφανίστηκαν μεμιάς επάνω του.

"Θα φάτε εδώ κι ύστερα γραμμή στον κοιτώνα σας", είπε. "Πρέπει να επιστρέψω κι εγώ στη γιορτή".

Όταν έκλεισε πίσω της η πόρτα, ο Ρον άφησε να του ξεφύγει ένα σιγανό, μακρόσυρτο σφύριγμα.

"Φοβήθηκα πως θα μας έδιωχναν", είπε αρπάζοντας ένα σάντουιτς.

"Κι εγώ", είπε ο Χάρι παίρνοντας κι αυτός ένα.

"Είμαστε όμως γκαντέμηδες", είπε πνιχτά ο Ρον, μπουκωμένος καθώς ήταν με κοτόπουλο και ζαμπόν. "Ο Φρεντ και ο Τζορτζ θα πρέπει να έχουν πετάξει με το αυτοκίνητο τουλάχιστον έξι φορές και οι Μαγκλ δεν τους είδαν ποτέ". Κατάπιε και δάγκωσε άλλη μια μεγάλη μπουκιά. "Γιατί δεν μπορέσαμε να περάσουμε από το διαχωριστικό;"

Ο Χάρι ανασήκωσε τους ώμους. "Πρέπει να προσέχουμε τις κινήσεις μας από δω και πέρα", είπε και ήπιε μιαν απολαυστική γουλιά χυμού. "Και χάσαμε και τη γιορτή..."

"Η ΜακΓκόναγκαλ δεν ήθελε να κάνουμε τη φιγούρα μας", είπε ο Ρον, "για να μη νομίζουν τα άλλα παιδιά πως είναι μαγκιά να καταφτάνεις με μια φανταχτερή κουρσάρα".

Όταν έφαγαν όσα σάντουιτς ήθελαν (η πιατέλα ξαναγέμισε από μόνη της), έφυγαν από το γραφείο και πήραν το γνωστό δρόμο για τον κοιτώνα Γκρίφιντορ. Το κάστρο ήταν ήσυχο, η γιορτή είχε τελειώσει. Προσπέρασαν τα πορτρέτα που μιλούσαν, καθώς και τις φορεσιές και τις πανοπλίες που γύριζαν, ανέβηκαν τη στενή πέτρινη σκάλα που οδηγούσε στο διάδρομο όπου ήταν κρυμμένη η μυστική είσοδος του κοιτώνα Γκρίφιντορ, πίσω από την ελαιογραφία μιας παχύσαρκης γυναίκας με ροζ μεταξωτό φόρεμα.

"Το σύνθημα;" τους είπε καθώς πλησίαζαν.

"Ε..." έκανε ο Χάρι.

Δεν ήξεραν το καινούριο σύνθημα, γιατί δεν είχαν δει ακόμα κάποιον αριστούχο του Γκρίφιντορ, αλλά ήρθε αμέσως βοήθεια. Βιαστικά βήματα ακούστηκαν πίσω τους. Γυρίζοντας, είδαν την Ερμιόνη να 'ρχεται.

"Α, εδώ είσαστε! Τι γίνατε; Κυκλοφορούν εξωφρενικές φήμες. Κάποιος είπε ότι αποβληθήκατε γιατί τρακάρατε με ένα ιπτάμενο αυτοκίνητο".

"Δεν αποβληθήκαμε", την καθησύχασε ο Χάρι.

"Ήρθατε όμως με ιπτάμενο αυτοκίνητο;" είπε η Ερμιόνη το ίδιο αυστηρά όπως η καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ.

"Να λείπει το κήρυγμα", είπε εκνευρισμένος ο Ρον. "Λέγε τώρα το καινούριο σύνθημα".

"Γαλοπούλα", είπε ανυπόμονα η Ερμιόνη. "Αλλά δεν είναι εκεί το θέμα..."

Τη φράση της διέκοψε το πορτρέτο της παχύσαρκης κυρίας, το οποίο ανασηκώθηκε αποκαλύπτοντας ένα άνοιγμα στον τοίχο, απ' όπου ακούστηκαν θυελλώδη χειροκροτήματα. Όλο το Γκρίφιντορ ήταν στο πόδι, στριμωγμένο στην αίθουσα αναψυχής -άλλα παιδιά όρθια πάνω στα επικλινή τραπέζια κι άλλα στις αναπαυτικές πολυθρόνες-, περιμένοντας τον ερχομό τους. Χέρια απλώθηκαν μέσα από το άνοιγμα και τράβηξαν μέσα τον Χάρι και τον Ρον, όχι όμως και την Ερμιόνη, η οποία το δρασκέλισε μόνη της.

"Έξοχο!" φώναξε ο Λι Τζόρνταν. "Εμπνευσμένο! Τι άφιξη! Να τρακάρετε στην ιτιά που δέρνει με ένα ιπτάμενο αυτοκίνητο! Θα έχουμε να λέμε για χρόνια!"

"Μια χαρά τα καταφέρατε", είπε ένας σπουδαστής του πέμπτου έτους, με τον οποίον ο Χάρι δεν είχε μιλήσει ποτέ.

Κάποιος τους χτύπησε στην πλάτη σαν να είχαν νικήσει στο μαραθώνιο. Ο Φρεντ και ο Τζορτζ άνοιξαν δρόμο ανάμεσα στο πλήθος, βγήκαν μπροστά και είπαν με μια φωνή:

"Γιατί δε μας πήρατε και μας, ε;"

Ο Ρον είχε κοκκινίσει και χαμογελούσε αμήχανα, αλλά ο Χάρι διέκρινε κάποιον που δεν ήταν διόλου ευχαριστημένος. Πάνω από τα κεφάλια μερικών ενθουσιασμένων πρωτοετών ξεχώριζε ο Πέρσι, ο οποίος προσπαθούσε να τους πλησιάσει, προφανώς για να τους κατσαδιάσει. Ο Χάρι σκούντησε τον Ρον στα πλευρά κι έγνεψε προς την κατεύθυνση του Πέρσι. Ο Ρον μπήκε αμέσως στο νόημα.

"Πάμε πάνω. Είμαστε πολύ κουρασμένοι", είπε ο Ρον.

Και προχώρησαν με δυσκολία ανάμεσα στο πλήθος προς μια πόρτα στο βάθος, που έβγαζε στη στριφογυριστή σκάλα και στα δωμάτια με τα κρεβάτια.

"Καληνύχτα", φώναξε ο Χάρι στην Ερμιόνη, η οποία είχε ύφος βλοσυρό σαν του Πέρσι.

Με τα πολλά κατάφεραν να φτάσουν στην άλλη άκρη της αίθουσας, ενώ φιλικά χέρια τους χτυπούσαν κάθε τόσο στην πλάτη. Ανέβηκαν βιαστικά τη στριφογυριστή σκάλα ως την κορυφή και έφτασαν επιτέλους στην πόρτα του δωματίου τους, που είχε τώρα την επιγραφή "Δευτεροετείς". Μπήκαν στο γνωστό κυκλικό δωμάτιο με τα στενά παράθυρα, τα κρεβάτια με τον ουρανό και τις κόκκινες βελούδινες κουρτίνες. Κάποιος είχε φέρει τα μπαούλα τους και τα είχε αφήσει μπροστά στα πόδια των κρεβατιών τους.

Ο Ρον χαμογέλασε ένοχα στον Χάρι.

"Το ξέρω πως δε θα 'πρεπε να το ευχαριστηθώ, αλλά..."

Ξάφνου η πόρτα του δωματίου τους άνοιξε και μπήκαν μέσα τα υπόλοιπα παιδιά του δεύτερου έτους, δηλαδή ο Σιμούς Μίλιγκαν, ο Ντιν Τόμας και ο Νέβιλ Λονγκμπότομ.

"Απίστευτο!" χαμογέλασε πλατιά ο Σίμους.

"Μαγκιά!" είπε ο Ντιν.

"Καταπληκτικό!" είπε με δέος ο Νέβιλ.

Ο Χάρι δεν άντεξε. Χαμογέλασε κι αυτός.

05. Η ιτιά που δέρνει (3) 05. Die Weide, die schlägt (3) 05. The willow that beats (3) 05. El sauce que late (3) 05. Pilen som slår (3)

"... Έτσι δεν είχαμε άλλη επιλογή, κυρία. "... So we had no choice, ma'am. Δεν μπορούσαμε να πάρουμε το τρένο".

"Και γιατί δε μας στείλατε γράμμα με την κουκουβάγια; Αν δεν κάνω λάθος, έχεις κουκουβάγια", είπε παγερά η ΜακΓκόναγκαλ απευθυνόμενη στον Χάρι. "And why didn't you send us a letter with the owl? If I'm not mistaken, you have an owl," McGonagall said icily, addressing Harry.

Ο Χάρι έμεινε με το στόμα ανοιχτό. Harry was left with his mouth hanging open. Τώρα που το είπε η ΜακΓκόναγκαλ, απορούσε πώς δεν το είχε σκεφτεί κι ο ίδιος. Now that McGonagall had said it, he wondered how he hadn't thought of it himself.

"Δε... Δεν το σκεφτήκαμε..."

"Αυτό", είπε η ΜακΓκόναγκαλ, "είναι προφανές". "That," McGonagall said, "is obvious."

Ακούστηκε ένα χτύπημα στην πόρτα του γραφείου. Ο Σνέιπ άνοιξε πανευτυχής. Snape opened the door, elated. Ήταν ο διευθυντής, ο κύριος Ντάμπλντορ.

Ο Χάρι ένιωσε ένα μούδιασμα σε όλο το κορμί του - ο Ντάμπλντορ ήταν ασυνήθιστα βλοσυρός. Harry felt a numbness throughout his body - Dumbledore was unusually grim. Τους κοίταξε πάνω από τη στραβή μύτη του. He looked at them over his crooked nose. Ο Χάρι ευχήθηκε από μέσα του να βρίσκονταν ακόμα στο πάρκο κι ας τους βαρούσε η ιτιά. Harry wished in his heart that they were still in the park, even though the willow tree was beating them.

Έπεσε σιωπή. There was silence. Τέλος ο Ντάμπλντορ είπε: "Εξηγήστε μου, σας παρακαλώ, τι έγινε". Finally Dumbledore said: "Please explain to me what happened."

Ο Χάρι θα προτιμούσε χίλιες φορές ο Ντάμπλντορ να είχε βάλει τις φωνές. Harry would have a thousand times rather Dumbledore had yelled. Η ηρεμία του και η απογοήτευση που πρόδιδε ο τόνος της φωνής του, καταρράκωσαν τελείως τον Χάρι από τη μια στιγμή στην άλλη. His calmness and the frustration that betrayed the tone of his voice completely shattered Harry from one moment to the next. Έτσι, μίλησε απευθυνόμενος στο δάπεδο, χωρίς να τολμάει να κοιτάξει τον Ντάμπλντορ στα μάτια. So he spoke, addressing the floor, not daring to look Dumbledore in the eye. Είπε τα πάντα, εκτός από το ότι ιδιοκτήτης του μαγεμένου αυτοκινήτου ήταν ο κύριος Ουέσλι, αφήνοντας να εννοηθεί ότι εκείνος και ο Ρον είχαν βρει τυχαία ένα ιπτάμενο αυτοκίνητο σταθμευμένο έξω από το σταθμό. He said everything except that the owner of the enchanted car was Mr. Weasley, implying that he and Ron had accidentally found a flying car parked outside the station. Όταν ο Χάρι τελείωσε, ο Ντάμπλντορ συνέχισε να τους κοιτάζει πίσω από τα γυαλιά του. When Harry finished, Dumbledore continued to look at them from behind his glasses.

"Πάμε να πάρουμε τα πράγματά μας", είπε ο Ρον με απελπισμένη φωνή. "Let's go get our stuff," Ron said in a desperate voice.

"Τι θες να πεις, Ουέσλι;" γάβγισε η κυρία ΜακΓκόναγκαλ. "What do you mean, Wesley?" Mrs. McGonagall barked.

"Δε θα μας αποβάλετε;" ρώτησε ο Ρον. "Aren't you going to expel us?" asked Ron.

Ο Χάρι έριξε μια κλεφτή ματιά στον Ντάμπλντορ. Harry glanced at Dumbledore.

"Όχι σήμερα, κύριε Ουέσλι", είπε ο Ντάμπλντορ. "Not today, Mr. Weasley," said Dumbledore. "Αλλά πρέπει να σας τονίσω τη σοβαρότητα της πράξης σας. "But I must stress the seriousness of your action. Θα γράψω απόψε κιόλας στις οικογένειές σας. I will write to your families tonight already. Σας προειδοποιώ επίσης ότι, αν το επαναλάβετε, δε θα έχω άλλη επιλογή παρά να σας αποβάλω". I also warn you that if you repeat this, I will have no choice but to expel you."

Ο Σνέιπ πήρε ένα ύφος λες και είχαν αναβληθεί οι διακοπές των Χριστουγέννων. Snape took on a look as if the Christmas holiday had been postponed. Ξερόβηξε και είπε: "Κύριε διευθυντά, τα παιδιά αυτά περιφρόνησαν τους περιοριστικούς κανονισμούς για ανήλικους μάγους και προκάλεσαν σοβαρές φθορές σε ένα αιωνόβιο δέντρο ανεκτίμητης αξίας. Er hustete und sagte: "Herr Direktor, diese Kinder haben das Verbot für minderjährige Zauberer missachtet und einen wertvollen hundertjährigen Baum schwer beschädigt. He coughed and said: "Headmaster, these children flouted the restraining orders for underage wizards and caused serious damage to a priceless century-old tree. Ασφαλώς τέτοιου είδους ενέργειες..." Natürlich sind solche Aktionen..." Of course such actions..."

"Για την τιμωρία των παιδιών αυτών θα αποφασίσει η κυρία ΜακΓκόναγκαλ, Σέβερους", είπε ήρεμα ο Ντάμπλντορ. "The punishment of these children will be decided by Mrs. McGonagall, Severus," said Dumbledore calmly. "Μένουν στον κοιτώνα της και επομένως εκείνη είναι αρμόδια". "They live in her dormitory and therefore she is in charge." Στράφηκε στην καθηγήτρια. He turned to the teacher. "Πρέπει να επιστρέψω στη γιορτή, Μινέρβα. "I must return to the feast, Minerva. Έχω να κάνω ορισμένες ανακοινώσεις. Έλα, Σέβερους, υπάρχει μια υπέροχη τούρτα αμυγδάλου που θέλω να τη δοκιμάσω οπωσδήποτε". Come on, Severus, there's a delicious almond cake that I really want to try."

Ο Σνέιπ έριξε ένα φαρμακερό βλέμμα στον Χάρι και στον Ρον καθώς ακολουθούσε τον Ντάμπλντορ έξω από το γραφείο, αφήνοντας τους δυο τους μόνους με την καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ, η οποία εξακολουθούσε να τους κοιτάζει με το κοφτερό βλέμμα αετού. Snape shot Harry and Ron a venomous look as he followed Dumbledore out of the office, leaving the two of them alone with Professor McGonagall, who was still watching them with that sharp eagle eye.

"Ουέσλι, καλά θα κάνεις να πας στο ιατρείο, είσαι ματωμένος". "Wesley, you better get to the infirmary, you're bleeding."

"Δεν είναι τίποτα", είπε ο Ρον σκουπίζοντας βιαστικά με το μανίκι του το κόψιμο πάνω από το μάτι του. "It's nothing," Ron said, hastily wiping the cut above his eye with his sleeve. "Κυρία, θα ήθελα να παραστώ στην επιλογή της αδελφής μου..." "Madam, I would like to attend my sister's selection..."

"Η τελετή της επιλογής τελείωσε", είπε η καθηγήτρια. "Η αδελφή σου τοποθετήθηκε κι αυτή στο Γκρίφιντορ".

"Α, ωραία", είπε ο Ρον.

"Και μια και μιλάμε για το Γκρίφιντορ..." είπε κοφτά η καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ. "And speaking of Gryffindor..." Professor McGonagall said sharply.

Αλλά ο Χάρι τη διέκοψε: "Κυρία, όταν πήραμε το αυτοκίνητο, δεν είχε αρχίσει το σχολικό έτος, επομένως... Επομένως δε θα αφαιρεθούν βαθμοί από το Γκρίφιντορ, έτσι δεν είναι;" ολοκλήρωσε κοιτώντας τη με αγωνία. But Harry interrupted her: "Ma'am, when we got the car, the school year hadn't started, so... Therefore no points will be deducted from Gryffindor, right?" he finished, looking at her anxiously.

Η καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ του έριξε ένα διαπεραστικό βλέμμα, αλλά ο Χάρι θα ορκιζόταν πως χαμογέλασε. Professor McGonagall gave him a piercing look, but Harry could have sworn she smiled. Σίγουρα πάντως τα χείλη της δεν ήταν πια τόσο σφιγμένα. Certainly, however, her lips were no longer so tight.

"Δε θα αφαιρεθούν βαθμοί από το Γκρίφιντορ", είπε κι ένα μεγάλο βάρος έφυγε από την καρδιά του Χάρι, "αλλά θα σας βάλω και τους δύο τιμωρία". "No points will be deducted from Gryffindor," he said, and a great weight lifted from Harry's heart, "but I'm going to ground you both."

Ο Χάρι δεν περίμενε να τη γλιτώσουν τόσο φτηνά. Harry didn't expect to get away with it so cheaply. Όσο για το γράμμα που θα έστελνε ο Ντάμπλντορ στους Ντάρσλι, λίγο τον ενδιέφερε. As for the letter Dumbledore was going to send to the Darsleys, he cared little about it. Ήξερε καλά πως θα απογοητεύονταν που η ιτιά δεν τον είχε λιώσει στο ξύλο. He knew full well that he would be disappointed that the willow tree hadn't beaten him to a pulp.

Η καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ σήκωσε πάλι το ραβδί της και σημάδεψε το γραφείο του Σνέιπ. Professor McGonagall raised her wand again and pointed it at Snape's desk. Μια πιατέλα με σάντουιτς, δυο ασημένια κύπελλα και μια κανάτα με παγωμένο χυμό κολοκύθας εμφανίστηκαν μεμιάς επάνω του. A sandwich platter, two silver cups and a pitcher of frozen pumpkin juice appeared on it all at once.

"Θα φάτε εδώ κι ύστερα γραμμή στον κοιτώνα σας", είπε. "You will eat here and then line up in your dormitory," he said. "Πρέπει να επιστρέψω κι εγώ στη γιορτή". "I have to get back to the party too."

Όταν έκλεισε πίσω της η πόρτα, ο Ρον άφησε να του ξεφύγει ένα σιγανό, μακρόσυρτο σφύριγμα. When the door closed behind her, Ron let out a low, long whistle.

"Φοβήθηκα πως θα μας έδιωχναν", είπε αρπάζοντας ένα σάντουιτς. "I was afraid we were going to get kicked out," he said, grabbing a sandwich.

"Κι εγώ", είπε ο Χάρι παίρνοντας κι αυτός ένα. "Me too," Harry said, taking one himself.

"Είμαστε όμως γκαντέμηδες", είπε πνιχτά ο Ρον, μπουκωμένος καθώς ήταν με κοτόπουλο και ζαμπόν. "But we're bad luck," Ron said muffled, stuffed as he was with chicken and ham. "Ο Φρεντ και ο Τζορτζ θα πρέπει να έχουν πετάξει με το αυτοκίνητο τουλάχιστον έξι φορές και οι Μαγκλ δεν τους είδαν ποτέ". "Fred and George must have flown the car at least six times and the Muggles never saw them." Κατάπιε και δάγκωσε άλλη μια μεγάλη μπουκιά. He swallowed and took another big bite. "Γιατί δεν μπορέσαμε να περάσουμε από το διαχωριστικό;" "Why couldn't we cross the divide?"

Ο Χάρι ανασήκωσε τους ώμους. Harry shrugged. "Πρέπει να προσέχουμε τις κινήσεις μας από δω και πέρα", είπε και ήπιε μιαν απολαυστική γουλιά χυμού. "We have to watch our step from now on," he said and took a delightful sip of juice. "Και χάσαμε και τη γιορτή..." "And we missed the celebration..."

"Η ΜακΓκόναγκαλ δεν ήθελε να κάνουμε τη φιγούρα μας", είπε ο Ρον, "για να μη νομίζουν τα άλλα παιδιά πως είναι μαγκιά να καταφτάνεις με μια φανταχτερή κουρσάρα". "McGonagall didn't want us to show off," Ron said, "so the other kids wouldn't think it's cool to show up in a fancy kurshara."

Όταν έφαγαν όσα σάντουιτς ήθελαν (η πιατέλα ξαναγέμισε από μόνη της), έφυγαν από το γραφείο και πήραν το γνωστό δρόμο για τον κοιτώνα Γκρίφιντορ. When they had eaten all the sandwiches they wanted (the platter refilled itself), they left the office and took the familiar route to Gryffindor Dormitory. Το κάστρο ήταν ήσυχο, η γιορτή είχε τελειώσει. The castle was quiet, the feast was over. Προσπέρασαν τα πορτρέτα που μιλούσαν, καθώς και τις φορεσιές και τις πανοπλίες που γύριζαν, ανέβηκαν τη στενή πέτρινη σκάλα που οδηγούσε στο διάδρομο όπου ήταν κρυμμένη η μυστική είσοδος του κοιτώνα Γκρίφιντορ, πίσω από την ελαιογραφία μιας παχύσαρκης γυναίκας με ροζ μεταξωτό φόρεμα. They passed the talking portraits, and the costumes and armor they were turning, climbed the narrow stone staircase that led to the corridor where the secret entrance to the Gryffindor dormitory was hidden, behind the oil painting of an obese woman in a pink silk dress.

"Το σύνθημα;" τους είπε καθώς πλησίαζαν. "Das Passwort?", fragte er sie, als sie sich ihm näherten. "The password?" he said to them as they approached.

"Ε..." έκανε ο Χάρι.

Δεν ήξεραν το καινούριο σύνθημα, γιατί δεν είχαν δει ακόμα κάποιον αριστούχο του Γκρίφιντορ, αλλά ήρθε αμέσως βοήθεια. They didn't know the new cue, because they hadn't seen a Gryffindor master yet, but help came immediately. Βιαστικά βήματα ακούστηκαν πίσω τους. Hurried footsteps sounded behind them. Γυρίζοντας, είδαν την Ερμιόνη να 'ρχεται. Turning around, they saw Hermione coming.

"Α, εδώ είσαστε! "Ah, there you are! Τι γίνατε; Κυκλοφορούν εξωφρενικές φήμες. Was ist mit Ihnen passiert? Es sind ungeheuerliche Gerüchte im Umlauf. What happened to you? There are outrageous rumors going around. Κάποιος είπε ότι αποβληθήκατε γιατί τρακάρατε με ένα ιπτάμενο αυτοκίνητο". Jemand hat gesagt, dass du von der Schule verwiesen wurdest, weil du ein fliegendes Auto zerstört hast." Someone said you were expelled because you crashed a flying car."

"Δεν αποβληθήκαμε", την καθησύχασε ο Χάρι. "We weren't expelled," Harry reassured her.

"Ήρθατε όμως με ιπτάμενο αυτοκίνητο;" είπε η Ερμιόνη το ίδιο αυστηρά όπως η καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ. "But did you come in a flying car?" said Hermione as sternly as Professor McGonagall.

"Να λείπει το κήρυγμα", είπε εκνευρισμένος ο Ρον. "Miss the sermon," Ron said irritably. "Λέγε τώρα το καινούριο σύνθημα". "Say the new motto now."

"Γαλοπούλα", είπε ανυπόμονα η Ερμιόνη. "Turkey," Hermione said impatiently. "Αλλά δεν είναι εκεί το θέμα..." "But that's not the point..."

Τη φράση της διέκοψε το πορτρέτο της παχύσαρκης κυρίας, το οποίο ανασηκώθηκε αποκαλύπτοντας ένα άνοιγμα στον τοίχο, απ' όπου ακούστηκαν θυελλώδη χειροκροτήματα. Her sentence was interrupted by the portrait of the obese lady, which was lifted up to reveal an opening in the wall, from which there was tumultuous applause. Όλο το Γκρίφιντορ ήταν στο πόδι, στριμωγμένο στην αίθουσα αναψυχής -άλλα παιδιά όρθια πάνω στα επικλινή τραπέζια κι άλλα στις αναπαυτικές πολυθρόνες-, περιμένοντας τον ερχομό τους. The whole of Gryffindor was on its feet, crowded into the recreation room-some children standing on the sloping tables and others on the comfortable chairs-waiting for their arrival. Χέρια απλώθηκαν μέσα από το άνοιγμα και τράβηξαν μέσα τον Χάρι και τον Ρον, όχι όμως και την Ερμιόνη, η οποία το δρασκέλισε μόνη της.

"Έξοχο!" "Excellent!" φώναξε ο Λι Τζόρνταν. Lee Jordan shouted. "Εμπνευσμένο! "Inspiring! Τι άφιξη! What an arrival! Να τρακάρετε στην ιτιά που δέρνει με ένα ιπτάμενο αυτοκίνητο! Crash into the beating willow with a flying car! Θα έχουμε να λέμε για χρόνια!" We'll be talking for years!"

"Μια χαρά τα καταφέρατε", είπε ένας σπουδαστής του πέμπτου έτους, με τον οποίον ο Χάρι δεν είχε μιλήσει ποτέ. "You've done well," said a fifth year student, who Harry had never spoken to.

Κάποιος τους χτύπησε στην πλάτη σαν να είχαν νικήσει στο μαραθώνιο. Someone patted them on the back as if they had won a marathon. Ο Φρεντ και ο Τζορτζ άνοιξαν δρόμο ανάμεσα στο πλήθος, βγήκαν μπροστά και είπαν με μια φωνή: Fred and George made their way through the crowd, stepped forward and said in one voice:

"Γιατί δε μας πήρατε και μας, ε;" "Why didn't you take us too, huh?"

Ο Ρον είχε κοκκινίσει και χαμογελούσε αμήχανα, αλλά ο Χάρι διέκρινε κάποιον που δεν ήταν διόλου ευχαριστημένος. Ron was blushing and smiling awkwardly, but Harry could see someone who was not at all pleased. Πάνω από τα κεφάλια μερικών ενθουσιασμένων πρωτοετών ξεχώριζε ο Πέρσι, ο οποίος προσπαθούσε να τους πλησιάσει, προφανώς για να τους κατσαδιάσει. Over the heads of a few excited freshmen stood out Percy, who was trying to get close to them, apparently to scold them. Ο Χάρι σκούντησε τον Ρον στα πλευρά κι έγνεψε προς την κατεύθυνση του Πέρσι. Harry nudged Ron in the ribs and nodded in Percy's direction. Ο Ρον μπήκε αμέσως στο νόημα. Ron got right to the point.

"Πάμε πάνω. Είμαστε πολύ κουρασμένοι", είπε ο Ρον.

Και προχώρησαν με δυσκολία ανάμεσα στο πλήθος προς μια πόρτα στο βάθος, που έβγαζε στη στριφογυριστή σκάλα και στα δωμάτια με τα κρεβάτια. And they made their way with difficulty through the crowd to a door at the back, which led to the winding staircase and the rooms with the beds.

"Καληνύχτα", φώναξε ο Χάρι στην Ερμιόνη, η οποία είχε ύφος βλοσυρό σαν του Πέρσι. "Good night," Harry called out to Hermione, who had a scowl on her face like Percy's.

Με τα πολλά κατάφεραν να φτάσουν στην άλλη άκρη της αίθουσας, ενώ φιλικά χέρια τους χτυπούσαν κάθε τόσο στην πλάτη. They made it to the other side of the room, while friendly hands patted them on the back every now and then. Ανέβηκαν βιαστικά τη στριφογυριστή σκάλα ως την κορυφή και έφτασαν επιτέλους στην πόρτα του δωματίου τους, που είχε τώρα την επιγραφή "Δευτεροετείς". They hurriedly climbed the twisting staircase to the top and finally reached the door to their room, now marked "Sophomore". Μπήκαν στο γνωστό κυκλικό δωμάτιο με τα στενά παράθυρα, τα κρεβάτια με τον ουρανό και τις κόκκινες βελούδινες κουρτίνες. They entered the familiar circular room with its narrow windows, sky beds and red velvet curtains. Κάποιος είχε φέρει τα μπαούλα τους και τα είχε αφήσει μπροστά στα πόδια των κρεβατιών τους. Someone had brought their trunks and left them at the foot of their beds.

Ο Ρον χαμογέλασε ένοχα στον Χάρι. Ron smiled guiltily at Harry.

"Το ξέρω πως δε θα 'πρεπε να το ευχαριστηθώ, αλλά..." "I know I shouldn't enjoy it, but..."

Ξάφνου η πόρτα του δωματίου τους άνοιξε και μπήκαν μέσα τα υπόλοιπα παιδιά του δεύτερου έτους, δηλαδή ο Σιμούς Μίλιγκαν, ο Ντιν Τόμας και ο Νέβιλ Λονγκμπότομ. Suddenly the door of their room opened and the rest of the second year children, namely Simushu Milligan, Dean Thomas and Neville Longbottom, came in.

"Απίστευτο!" "Unbelievable!" χαμογέλασε πλατιά ο Σίμους. Seamus smiled broadly.

"Μαγκιά!" είπε ο Ντιν.

"Καταπληκτικό!" είπε με δέος ο Νέβιλ.

Ο Χάρι δεν άντεξε. Harry couldn't take it. Χαμογέλασε κι αυτός. He smiled too.