×

We use cookies to help make LingQ better. By visiting the site, you agree to our cookie policy.


image

2 - Ο Χάρι Πότερ και η Κάμαρα με τα Μυστικά (AudioBo...), 01. Τα χειρότερα γενέθλια

01. Τα χειρότερα γενέθλια

Δεν ήταν η πρώτη φορά που ξέσπαγε καβγάς στο πρωινό τραπέζι, στο σπίτι της οδού Πριβέτ αριθμός 4. Ο κύριος Βέρνον Ντάρσλι είχε ξυπνήσει άγρια χαράματα από ένα δυνατό κρώξιμο που ακούστηκε από το δωμάτιο του ανιψιού του, του Χάρι.

"Είναι η τρίτη φορά μέσα σε μια εβδομάδα!" βρυχήθηκε από την άλλη μεριά του τραπεζιού. "Αν δεν μπορείς να κουμαντάρεις την κουκουβάγια, να τη διώξεις!"

Ο Χάρι προσπάθησε, για πολλοστή φορά, είναι αλήθεια, να του εξηγήσει.

"Πλήττει", είπε. "Είναι μαθημένη να πετάει ελεύθερη. Αν την άφηνα έξω τη νύχτα..."

"Σου φαίνομαι για χαζός;" γρύλισε ο θείος Βέρνον, ενώ από το παχύ μουστάκι του κρεμόταν ένα κομματάκι τηγανητό αβγό. "Ξέρεις τι θα γίνει αν αφήσουμε έξω την κουκουβάγια..."

Αντάλλαξε ένα βλοσυρό βλέμμα με τη γυναίκα του, την Πετούνια. Ο Χάρι έκανε να απαντήσει, αλλά ένα δυνατό, μακρόσυρτο ρέψιμο από τον Ντάντλι, το γιο των Ντάρσλι, έπνιξε τα λόγια του.

"Θέλω κι άλλο μπέικον".

"Έχει στο τηγάνι, μανάρι μου", είπε η θεία Πετούνια κοιτώντας συγκινημένη το χοντρομπαλά γιο της. "Πρέπει να σε ταΐσουμε καλά τώρα που είσαι εδώ... Το φαγητό του σχολείου σου δε μου εμπνέει καμιά εμπιστοσύνη..."

"Κουταμάρες, Πετούνια. Εγώ, όταν φοιτούσα στο "Σμέλτινγκς", δεν πείνασα ποτέ μου", δήλωσε ο θείος Βέρνον. "Ο Ντάντλι τρώει καλά, έτσι δεν είναι, γιε μου;"

Ο Ντάντλι, που ήταν τόσο χοντρός ώστε ο πισινός του ξεχείλιζε από την καρέκλα, χαμογέλασε και στράφηκε στον Χάρι.

"Δώσε μου το τηγάνι".

"Ξέχασες τη μαγική λέξη", είπε εκνευρισμένος ο Χάρι.

Η απλή αυτή φράση επέδρασε στην οικογένεια με έναν τρόπο απίστευτο: ο Ντάντλι έπεσε με έναν πνιχτό βόγκο από την καρέκλα του, τραντάζοντας όλη την κουζίνα. Η κυρία Ντάρσλι έβγαλε μια μικρή κραυγή και σκέπασε το στόμα της με τα χέρια της. Ο κύριος Ντάρσλι πετάχτηκε όρθιος, με φουσκωμένες τις φλέβες στους κροτάφους.

"Εννοούσα "παρακαλώ"! " είπε βιαστικά ο Χάρι. "Δεν εννοούσα..."

"Τι σου έχω πει", άστραψε και βρόντηξε ο θείος του ραντίζοντας με σάλια όλο το τραπέζι, "για τη λέξη που αρχίσει από μι στο σπίτι μας;"

"Μα εγώ..."

"Πώς τολμάς να εκφοβίζεις τον Ντάντλι! " βρυχήθηκε ο θείος Βέρνον, χτυπώντας τη γροθιά του στο τραπέζι. "Σε προειδοποίησα! Δε θα ανεχτώ άλλη αναφορά της λέξης αυτής σε τούτο το σπίτι!"

Ο Χάρι κοίταξε τον αναψοκοκκινισμένο θείο του κι ύστερα την κατάχλομη θεία του, η οποία προσπαθούσε να σηκώσει τον Ντάντλι από το πάτωμα.

"Εντάξει", είπε ο Χάρι. "Εντάξει..."

Ο θείος Βέρνον κάθισε στη θέση του ξεφυσώντας σαν εξαγριωμένος ρινόκερος. Κοίταζε επίμονα τον Χάρι μισοκλείνοντας τα μικρά, διαπεραστικά μάτια του. Από τότε που ο Χάρι ήρθε σπίτι για τις καλοκαιρινές του διακοπές, ο θείος Βέρνον τον αντιμετώπιζε σαν μια βόμβα που απειλούσε να εκραγεί ανά πάσα στιγμή, διότι ο Χάρι δεν ήταν φυσιολογικό αγόρι. Για την ακρίβεια, λιγότερο φυσιολογικό δε γινότανε.

Ο Χάρι Πότερ ήταν μάγος, ένας μάγος που μόλις είχε τελειώσει το πρώτο έτος της σχολής "Χόγκουαρτς" για μαγείες και ξόρκια. Κι αν ένιωθαν μια φορά άσχημα οι Ντάρσλι που ο ανιψιός τους θα περνούσε κοντά τους τις καλοκαιρινές του διακοπές, ο Χάρι ένιωθε χίλιες. Του έλειπε τόσο πολύ το "Χόγκουαρτς", που ήταν σαν να είχε ένα μόνιμο πόνο στο στομάχι.

Του έλειπε το κάστρο με τους μυστικούς διαδρόμους και τα φαντάσματα, τα μαθήματά του (αν και ίσως όχι ο Σνέιπ, ο καθηγητής των μαγικών φίλτρων), το ταχυδρομείο που διεκπεραιωνόταν με κουκουβάγιες, τα γεύματα στη μεγάλη τραπεζαρία, ο ύπνος στο κρεβάτι με τον ουρανό, στον κοιτώνα του πυργίσκου, οι επισκέψεις στο σπιτάκι του δασοφύλακα, του Χάγκριντ, στις παρυφές του απαγορευμένου δάσους. Μα πάνω απ' όλα του έλειπε το Κουίντιτς, το δημοφιλέστερο σπορ στον κόσμο των μάγων (έξι ψηλά γκολπόστ, τέσσερις ιπτάμενες μπάλες και δεκατέσσερις παίκτες καβάλα σε σκουπόξυλα).

Με το που έφτασε ο Χάρι στο σπίτι, ο θείος Βέρνον κλείδωσε αμέσως όλα τα βιβλία του Χάρι με τα μαγικά ξόρκια, καθώς και το μαγικό του ραβδί, το μανδύα του και το περίφημο σκουπόξυλό του μοντέλο σύννεφο 2000, στο ντουλάπι κάτω από τη σκάλα. Τι τους ένοιαζε τους Ντάρσλι αν ο Χάρι έχανε τη θέση του στην ομάδα Κουίντιτς επειδή θα έμενε απροπόνητος όλο το καλοκαίρι; Τι τους ένοιαζε τους Ντάρσλι αν γύριζε στη σχολή χωρίς να έχει κάνει καμία από τις εργασίες που τους είχαν βάλει; Οι Ντάρσλι ήταν αυτό που οι μάγοι ονομάζουν μαγκλ (στο αίμα τους δεν κυλάει ούτε μια σταγόνα μαγικού αίματος), οι οποίοι θεωρούν την ύπαρξη ενός μάγου στην οικογένειά τους μεγάλη ντροπή. Μάλιστα ο θείος Βέρνον έφτασε στο σημείο να κλειδαμπαρώσει στο κλουβί της την κουκουβάγια του Χάρι, τη Χέντβιχ, για να σταματήσει να μεταφέρει μηνύματα στον κόσμο των μάγων.

Ο Χάρι δεν έμοιαζε διόλου με τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας. Ο θείος Βέρνον ήταν σωματώδης και κοντολαίμης, με τεράστιο μαύρο μουστάκι, η Θεία Πετούνια ήταν οστεώδης, με αλογίσιο πρόσωπο, ο Ντάντλι ήταν ξανθός, ροδαλός και χοντρός. Αντίθετα ο Χάρι ήταν λιπόσαρκος και μικροκαμωμένος, με λαμπερά πράσινα μάτια και μαλλιά μαύρα σαν τον έβενο, μονίμως αχτένιστα. Φορούσε στρογγυλά γυαλιά και στο μέτωπο είχε μια λεπτή ουλή σε σχήμα αστραπής. Ήταν αυτό το σημάδι που έκανε τον Χάρι τόσο ξεχωριστό άτομο, ακόμα και για μάγο. Το σημάδι αυτό ήταν η μόνη ένδειξη για το μυστηριώδες παρελθόν του, ο λόγος για τον οποίο τον είχαν αφήσει πριν από έντεκα χρόνια έξω από την πόρτα των Ντάρσλι.

Ο Χάρι, σε ηλικία ενός έτους, κατάφερε να γλιτώσει από την κατάρα του μεγαλύτερου κακού μάγου όλων των εποχών, του λόρδου Βόλντεμορτ, του οποίου το όνομα οι περισσότεροι μάγοι και μάγισσες φοβόνταν ακόμα και να προφέρουν. Οι γονείς του σκοτώθηκαν όταν δέχτηκαν την επίθεση του Βόλντεμορτ, αλλά ο Χάρι σώθηκε χάρη σ' αυτό ακριβώς το σημάδι. Μάλιστα -αν και κανείς δεν ξέρει πώς ακριβώς έγινε - ο Βόλντεμορτ έχασε τις δυνάμεις του όταν απέτυχε να σκοτώσει τον Χάρι.

Έτσι η αδελφή της νεκρής μητέρας του και ο άντρας της ανέλαβαν την ανατροφή του. Δέκα ολόκληρα χρόνια κοντά στους Ντάρσλι, μέχρι δηλαδή να πάει να φοιτήσει στο "Χόγκουαρτς", δεν είχε καταλάβει πώς, άθελά του, κατάφερνε να κάνει διάφορα παράξενα πράγματα. Επιπλέον είχε πιστέψει την ιστορία που του είχαν πει οι Ντάρσλι, ότι δηλαδή το σημάδι στο μέτωπό του το είχε αποκτήσει στο αυτοκινητιστικό δυστύχημα που στοίχισε τη ζωή των γονιών του.

Κι ύστερα, πριν από ένα χρόνο ακριβώς, το "Χόγκουαρτς" έστειλε μια επιστολή στον Χάρι και όλη η ιστορία βγήκε στην επιφάνεια. Ο Χάρι πήρε τη θέση του στη σχολή, όπου ήταν διάσημος κι αυτός και το σημάδι του... αλλά τώρα που τελείωσε το σχολικό έτος, γύρισε να περάσει το καλοκαίρι με τους Ντάρσλι, οι οποίοι εξακολουθούσαν να του φέρονται σαν σκυλί που έχει κυλιστεί σε ακαθαρσίες.

Οι Ντάρσλι δε θυμήθηκαν καν ότι σήμερα έκλεινε τα δώδεκά του χρόνια. Δεν είχε βεβαίως μεγάλες προσδοκίες - ποτέ δεν του έκαναν δώρο, πόσο μάλλον τούρτα γενεθλίων -, αλλά να το ξεχάσουν τελείως... Εκείνη τη στιγμή ο θείος Βέρνον ξερόβηξε, πήρε ύφος και είπε:

"Όπως όλοι ξέρουμε, σήμερα είναι μια πολύ σημαντική μέρα".

Ο Χάρι αναθάρρησε, μη τολμώντας να πιστέψει στ' αφτιά του.

"Σήμερα, καλώς εχόντων των πραγμάτων, θα κλείσω τη μεγαλύτερη δουλειά της ζωής μου", είπε ο θείος Βέρνον.

Ο Χάρι έσκυψε πάλι στις φρυγανιές του. Ο θείος Βέρνον εννοεί, φυσικά, αυτό το ηλίθιο δείπνο, σκέφτηκε πικρόχολα. Τις τελευταίες δεκαπέντε μέρες δε μιλούσε για τίποτα άλλο. Σήμερα θα έκαναν το τραπέζι σε ένα μεγαλοεργολάβο και τη γυναίκα του, και ο θείος Βέρνον ήλπιζε να πάρει μια μεγάλη παραγγελία (η εταιρεία του θείου Βέρνον κατασκεύαζε τρυπάνια).

"Καλό θα είναι να επαναλάβουμε άλλη μια φορά το πρόγραμμα", είπε ο θείος Βέρνον. "Στις οχτώ η ώρα θα είμαστε όλοι στις θέσεις μας. Πετούνια, εσύ θα είσαι..."

"Στο σαλόνι", είπε ευθύς η θεία Πετούνια, "περιμένοντας να τους καλωσορίσω ευγενικά στο σπίτι μας".

"Ωραία, ωραία. Κι ο Ντάντλι;"

"Εγώ θα περιμένω να ανοίξω την πόρτα", είπε ο Ντάντλι με ένα πονηρό, προσποιητό χαμόγελο. "μου δίνετε, παρακαλώ, τα παλτά σας;"

"Θα ενθουσιαστούν μαζί του!" εκστασιάστηκε η θεία Πετούνια.

"Έξοχα, Ντάντλι", είπε ο θείος Βέρνον. Ύστερα στράφηκε στον Χάρι. "Κι εσύ;"

"Εγώ θα είμαι στην κάμαρά μου και δε θα κάνω τον παραμικρό θόρυβο, σαν να μην υπάρχω", είπε ανέκφραστα ο Χάρι.

"Ακριβώς", είπε μοχθηρά ο θείος Βέρνον. "θα τους οδηγήσω στο σαλόνι, θα σε συστήσω, Πετούνια, και θα τους προσφέρω ένα ποτό. Στις οχτώ και τέταρτο..."

"Θα αναγγείλω το δείπνο", είπε η θεία Πετούνια.

"Κι εσύ, Ντάντλι, θα πεις..."

"Μου επιτρέπετε να σας συνοδεύσω στην τραπεζαρία, κυρία Μέισον;" είπε ο Ντάντλι προσφέροντας το παχουλό μπράτσο του σε μιαν αόρατη κυρία.

"Ένας τέλειος, μικρός αριστοκράτης!" ρουθούνισε η θεία Πετούνια.

"Κι εσύ;" είπε απειλητικά ο θείος Βέρνον στον Χάρι.

"Εγώ θα είμαι στο δωμάτιό μου και δε θα κάνω τον παραμικρό θόρυβο, σαν να μην υπάρχω", επανέλαβε άτονα ο Χάρι.

"Ακριβώς. Και τώρα, στόχος μας είναι να τους κάνουμε μερικά ωραία κομπλιμέντα στο τραπέζι. Πετούνια, έχεις καμιά ιδέα;"

"Ο Βέρνον μου είπε πως παίζετε γκολφ υπέροχα, κύριε Μέισον... μα πείτε μου, από πού πήρατε το φόρεμά σας, κυρία Μέισον..."

"Τέλεια... Ντάντλι;"

"Μας βάλανε έκθεση για τον αγαπημένο μας ήρωα στο σχολείο, κύριε Μέισον, κι εγώ έγραψα για σας. πώς σας φαίνεται;"

Αυτό πια πήγαινε πολύ! Η θεία Πετούνια ξέσπασε σε κλάματα και αγκάλιασε το γιο της, ενώ ο Χάρι έσκυψε κάτω από το τραπέζι για να μην τον δούνε που γελούσε.

"Κι εσύ, νεαρέ;"

Ο Χάρι σηκώθηκε προσπαθώντας να πνίξει το γέλιο του.

"Εγώ θα είμαι στο δωμάτιό μου και δε θα κάνω τον παραμικρό θόρυβο, σαν να μην υπάρχω".

"Αυτό ακριβώς θα κάνεις", είπε επιτακτικά ο θείος Βέρνον "οι Μέισον δεν ξέρουν τίποτα για σένα κι ούτε θα μάθουν. Όταν τελειώσει το δείπνο, εσύ, Πετούνια, θα πάρεις την κυρία Μέισον στο σαλόνι για καφέ κι εγώ θα φέρω την κουβέντα στα τρυπάνια. Με λίγη τύχη θα έχω σιγουρέψει τη δουλειά πριν από τις ειδήσεις των δέκα. Τέτοια ώρα αύριο θα αγοράζουμε εξοχικό στη Μαγιόρκα".

Η προοπτική αυτή δεν ενθουσίαζε ιδιαίτερα τον Χάρι. Δεν πίστευε ότι οι Ντάρσλι θα τον συμπαθούσαν περισσότερο στη Μαγιόρκα απ' ότι στην οδό Πριβέτ.

"Εντάξει. Πάω στην πόλη να νοικιάσω βραδινά σακάκια για τον Ντάντλι κι εμένα. Κι εσύ", γρύλισε στον Χάρι, "να μην μπερδεύεσαι στα πόδια της θείας σου όταν θα κάνει τις δουλειές της".

Ο Χάρι βγήκε από την πόρτα της κουζίνας. Ήταν μια ηλιόλουστη, φωτεινή μέρα. προχώρησε στη χλόη, κάθισε βαριά στο παγκάκι του κήπου και τραγούδησε μουρμουριστά: "Να ζήσεις, Χάρι, και χρόνια πολλά, μεγάλος να γίνεις με άσπρα μαλλιά..."

Όμως ούτε ευχετήριες κάρτες, ούτε δώρα. Θα περνούσε τη βραδιά του παριστάνοντας ότι δεν ήταν ξεχωριστή. Κοίταξε δυστυχισμένος τους θάμνους που σχημάτιζαν το φράχτη. Πρώτη φορά στη ζωή του ένιωθε τόση μοναξιά. Πιο πολύ από όλα - από το "Χόγκουαρτς" και το Κουίνπτς - νοσταλγούσε τους φίλους του, τον Ρον Ουέσλι και την Ερμιόνη Γκρέιντζερ. Αυτοί όμως φαίνεται πως δεν τον νοσταλγούσαν, γιατί κανείς τους δεν του είχε γράψει όλο το καλοκαίρι, αν και ο Ρον είχε υποσχεθεί να τον καλέσει να μείνει λίγες μέρες στο σπίτι του.

Ο Χάρι μπήκε αμέτρητες φορές στον πειρασμό να ξεκλειδώσει με μάγια το κλουβί της Χέντβιχ και να τη στείλει στον Ρον και στην Ερμιόνη με ένα γράμμα, αλλά δεν άξιζε το ρίσκο. Οι ανήλικοι μάγοι απαγορευόταν να κάνουν μάγια εκτός σχολείου. Βεβαίως ο Χάρι δεν το είχε πει αυτό στους Ντάρσλι - ήξερε πως εξαιτίας του φόβου τους και μόνο ότι θα τους μεταμορφώσει σε κατσαρίδες, δεν τον είχαν κλειδώσει, με το που έφτασε στο σπίτι, στο ντουλάπι κάτω από τη σκάλα, μαζί με το μαγικό ραβδί και το σκουπόξυλό του. Τις πρώτες εβδομάδες ο Χάρι μουρμούριζε διάφορες ασυναρτησίες κι έσπαγε πλάκα με τον Ντάντλι, ο οποίος δραπέτευε από το δωμάτιο βάζοντας φτερά στα παχουλά πόδια του. Αλλά η παρατεταμένη σιωπή του Ρον και της Ερμιόνης τον έκανε να νιώσει τόσο αποκομμένος από τον κόσμο της μαγείας, ώστε έχασαν το γούστο τους ακόμα και τα πειράγματα στον Ντάντλι. Και τώρα ο Ρον και η Ερμιόνη είχαν ξεχάσει τα γενέθλιά του.

Και τι δε θα 'δίνε για ένα μήνυμα από το "Χόγκουαρτς", από οποιονδήποτε μάγο ή μάγισσα, θα χαιρόταν ακόμα κι αν έβλεπε τον άσπονδο εχθρό του, το συμμαθητή του Ντράκο μαλφόι, απλώς και μόνο για να βεβαιωθεί πως δεν ήταν όλα ένα όνειρο... Όχι ότι ήταν εύκολη η χρονιά που μόλις είχε περάσει στο "Χόγκουαρτς". Στο τέλος του τελευταίου τριμήνου, ο Χάρι ήρθε πρόσωπο με πρόσωπο με το λόρδο Βόλντεμορτ αυτοπροσώπως. Μπορεί ο Βόλντεμορτ να ήταν η σκιά του παλιού του εαυτού, αλλά δεν έπαυε να είναι τρομακτικός, πανούργος και αποφασισμένος να ανακτήσει την παλιά του δύναμη. Ο Χάρι μπορεί να γλίτωσε για δεύτερη φορά από τα νύχια του, αλλά σώθηκε την τελευταία στιγμή. Ακόμα και τώρα, μετά από τόσες εβδομάδες, ξυπνούσε τη νύχτα λουσμένος στον ιδρώτα κι αναρωτιόταν πού να ήταν τώρα ο Βόλντεμορτ, όταν θυμόταν το μπλαβί πρόσωπό του, τα μεγάλα, τρελά μάτια του...

Ξάφνου ο Χάρι ανακάθισε στο παγκάκι του κήπου. Κοιτούσε αφηρημένος τους θάμνους και οι θάμνοι του ανταπέδιδαν το βλέμμα. Ανάμεσα στα φύλλα είχαν εμφανιστεί δυο πελώρια πράσινα μάτια. Ο Χάρι πετάχτηκε όρθιος, αλλά μια περιπαικτική φωνή ακούστηκε από την άλλη άκρη του κήπου.

"Ξέρω τι μέρα είναι", τραγουδούσε ο Ντάντλι καθώς ερχόταν προς το μέρος του σέρνοντας τα βήματά του.

Τα πελώρια μάτια ανάμεσα στα φύλλα ανοιγόκλεισαν κι εξαφανίστηκαν.

"Τι;" είπε ο Χάρι, χωρίς να τραβήξει το βλέμμα του από το σημείο όπου είχαν εμφανιστεί τα μάτια.

"Ξέρω τι μέρα είναι", επανέλαβε ο Ντάντλι καθώς τον πλησίαζε.

"Εύγε", είπε ο Χάρι. "Ώστε έμαθες επιτέλους τις ημέρες της εβδομάδας;"

"Σήμερα είναι τα γενέθλιά σου", σάρκασε ο Ντάντλι. "Πώς και δεν έλαβες ευχετήριες κάρτες; Δεν έχεις φίλους στο ηλίθιο σχολείο όπου σπουδάζεις;"

"Πρόσεξε μη σ' ακούσει η μαμά σου να μιλάς για το σχολείο μου", είπε ψυχρά ο Χάρι.

Ο Ντάντλι τράβηξε πάνω το παντελόνι του, το οποίο γλιστρούσε μονίμως στον παχουλό ποπό του.

"Τι κοιτάς στους θάμνους;" ρώτησε τον Χάρι καχύποπτα.

"Προσπαθώ να διαλέξω με ποιο ξόρκι θα τους βάλω φωτιά", είπε ο Χάρι.

Ο Ντάντλι πισωπάτησε αμέσως, με μια έκφραση πανικού στο στρουμπουλό πρόσωπό του.

"Δε... δεν μπορείς... ο μπαμπάς σου απαγόρευσε να κάνεις μάγια... είπε ότι θα σε διώξει από το σπίτι... και δεν έχεις πού αλλού να πας... δεν έχεις φίλους να σε πάρουν..."

"Τζίγκερι πόκερι!" είπε ο Χάρι με φωνή γεμάτη πάθος. "Χόκους πόκους... σκουίγκλι γουίγκλι..."

"Μαμάααα!" στρίγκλισε ο Ντάντλι κι έφυγε τρεχάλα για το σπίτι, σκοντάφτοντας μέσα στη φούρια του. "μαμάααα! Κάνει ξέρεις τι!"

Ο Χάρι πλήρωσε ακριβά το αστείο του. Μολονότι η θεία Πετούνια γνώριζε ότι ο Χάρι δεν το έκανε στ' αλήθεια, καθόσον ούτε οι θάμνοι ούτε ο Ντάντλι είχαν πάθει τίποτα, σήκωσε ένα τηγάνι με σαπουνάδες κι ετοιμάστηκε να του φέρει μια κατακεφαλιά. Ο Χάρι απέφυγε το τηγάνι σκύβοντάς την τελευταία στιγμή. Ύστερα η θεία Πετούνια του ανέθεσε ένα σωρό αγγαρείες, με τη δήλωση ότι θα μείνει νηστικός μέχρι να τις τελειώσει.

Ενώ ο Ντάντλι χαζολογούσε και τον κοίταζε τρώγοντας παγωτά, ο Χάρι καθάρισε τα παράθυρα, έπλυνε το αυτοκίνητο, κούρεψε το γρασίδι και περιποιήθηκε τα παρτέρια, κλάδεψε και πότισε τις τριανταφυλλιές και, τέλος, έβαψε το παγκάκι του κήπου. Ο ήλιος τον χτυπούσε κατακέφαλα, φλογίζοντας τον αυχένα του. Ο Χάρι ήξερε πως ήταν λάθος του να αντιδράσει στην πρόκληση του Ντάντλι, αλλά ο Ντάντλι είπε αυτό ακριβώς που σκεφτόταν κι ο ίδιος... ίσως τελικά να μην είχε κανένα φίλο στο "Χόγκουαρτς"...

"Ε, ρε και να 'βλεπαν από μια μεριά το διάσημο Χάρι Πότερ", σκεφτόταν πικρόχολα καθώς άπλωνε την κοπριά στα παρτέρια, με πιασμένη την πλάτη και τον ιδρώτα να τρέχει ποτάμι στο πρόσωπό του.

Είχε πάει επτά και μισή το απόγευμα, όταν άκουσε επιτέλους τη θεία Πετούνια να τον φωνάζει.

"Έλα μέσα! Πάτα στις εφημερίδες!"

Ο Χάρι μπήκε ανακουφισμένος στη σκιά της πεντακάθαρης κουζίνας. Πάνω στο ψυγείο ήταν η πουτίγκα για το βράδυ: ένα βουνσλάκι με κρέμα ζαχαροπλαστικής και ζαχαρωμένες βιολέτες. Στο φούρνο ψηνόταν ένα μεγάλο κομμάτι γουρουνόπουλο.

"Φάε γρήγορα! σε λίγο έρχονται οι Μέισον!" είπε κοφτά η θεία Πετούνια, δείχνοντάς του δύο φέτες ψωμί και ένα κομμάτι τυρί πάνω στο τραπέζι. Η θεία Πετούνια φορούσε ήδη ένα φόρεμα σε χρώμα σομόν.

Ο Χάρι έπλυνε τα χέρια του και καταβρόχθισε το φτωχικό του δείπνο. Μόλις τελείωσε, η θεία Πετούνια μάζεψε βιαστικά το πιάτο του. "Και τώρα πάνω! Γρήγορα!"

Καθώς περνούσε μπροστά από την πόρτα του σαλονιού, είδε το θείο Βέρνον και τον Ντάντλι με παπιγιόν και βραδινά σακάκια. Και πριν προλάβει καλά καλά να φτάσει στο πλατύσκαλο του πάνω ορόφου, άκουσε το κουδούνι να χτυπάει και είδε το αγριωπό πρόσωπο του θείου Βέρνον στη βάση της σκάλας.

"Και να μην ακούσω κιχ!" βρυχήθηκε ο θείος Βέρνον προς τη μεριά του.

Ο Χάρι πήγε στο δωμάτιό του πατώντας στις μύτες των ποδιών του, μπήκε μέσα, έκλεισε την πόρτα και ετοιμάστηκε να πέσει στο κρεβάτι του. Το πρόβλημα όμως ήταν πως εκεί καθόταν ήδη κάποιος άλλος.

01. Τα χειρότερα γενέθλια 01. Der schlimmste Geburtstag 01. The worst birthday 01. El peor cumpleaños 01. Le pire des anniversaires 01. Il peggior compleanno 01. Najgorsze urodziny 01. O pior aniversário 01. Den värsta födelsedagen 01. En kötü doğum günü

Δεν ήταν η πρώτη φορά που ξέσπαγε καβγάς στο πρωινό τραπέζι, στο σπίτι της οδού Πριβέτ αριθμός 4. Es war nicht das erste Mal, dass am Frühstückstisch des Hauses in der Privet Street 4 ein Streit ausgebrochen war. It was not the first time a fight had broken out at the breakfast table at the house at number 4 Privet Street. Ce n'était pas la première fois qu'une bagarre éclatait à la table du petit-déjeuner dans la maison du numéro 4 de Privet Street. Non era la prima volta che scoppiava una lite al tavolo della colazione nella casa al numero 4 di Privet Street. Ο κύριος Βέρνον Ντάρσλι είχε ξυπνήσει άγρια χαράματα από ένα δυνατό κρώξιμο που ακούστηκε από το δωμάτιο του ανιψιού του, του Χάρι. Mr. Vernon Dursley war im Morgengrauen von einem lauten Krächzen aus dem Zimmer seines Neffen Harry geweckt worden. Mr. Vernon Dursley had been awakened at dawn by a loud croaking coming from his nephew Harry's room. M. Vernon Dursley avait été réveillé à l'aube par un croassement sonore provenant de la chambre de son neveu Harry. Il signor Vernon Dursley era stato svegliato all'alba da un forte gracchiare proveniente dalla stanza di suo nipote Harry.

"Είναι η τρίτη φορά μέσα σε μια εβδομάδα!" "It's the third time in a week!" "C'est la troisième fois en une semaine !" "È la terza volta in una settimana!". βρυχήθηκε από την άλλη μεριά του τραπεζιού. brüllte es von der anderen Seite des Tisches. roared from the other side of the table. a rugi l'autre côté de la table. ruggito dall'altro lato del tavolo. "Αν δεν μπορείς να κουμαντάρεις την κουκουβάγια, να τη διώξεις!" "Wenn du mit der Eule nicht klarkommst, wirf sie weg!" "If you can't handle the owl, get rid of it!" "Si vous ne pouvez pas gérer le hibou, débarrassez-vous-en ! "Se non riuscite a gestire il gufo, sbarazzatevene!".

Ο Χάρι προσπάθησε, για πολλοστή φορά, είναι αλήθεια, να του εξηγήσει. Harry versuchte zum x-ten Mal, das ist wahr, zu erklären. Harry tried, for the umpteenth time, it's true, to explain. Harry a essayé, pour la énième fois, c'est vrai, de s'expliquer. Harry cercò, per l'ennesima volta, è vero, di spiegare.

"Πλήττει", είπε. "Es tut weh", sagte er. "It hurts," he said. "Cela fait mal", a-t-il dit. "Είναι μαθημένη να πετάει ελεύθερη. "She's used to flying free. "Elle a l'habitude de voler librement. Αν την άφηνα έξω τη νύχτα..." If I let her out at night..." Si je la laisse sortir la nuit..." Se la lascio uscire di notte...".

"Σου φαίνομαι για χαζός;" γρύλισε ο θείος Βέρνον, ενώ από το παχύ μουστάκι του κρεμόταν ένα κομματάκι τηγανητό αβγό. "Do I look like a fool to you?" Uncle Vernon grunted, while a piece of fried egg dangled from his thick moustache. "J'ai l'air d'un imbécile ? L'oncle Vernon grogne, tandis qu'un morceau d'œuf au plat pend de son épaisse moustache. "Ti sembro uno stupido?". Zio Vernon grugnì, mentre un pezzo di uovo fritto penzolava dai suoi folti baffi. "Ξέρεις τι θα γίνει αν αφήσουμε έξω την κουκουβάγια..." "You know what will happen if we let the owl out..." "Sai cosa succederà se lasciamo uscire il gufo...".

Αντάλλαξε ένα βλοσυρό βλέμμα με τη γυναίκα του, την Πετούνια. Er tauschte einen grimmigen Blick mit seiner Frau Petunia aus. He exchanged a grim look with his wife, Petunia. Scambiò uno sguardo torvo con la moglie Petunia. Ο Χάρι έκανε να απαντήσει, αλλά ένα δυνατό, μακρόσυρτο ρέψιμο από τον Ντάντλι, το γιο των Ντάρσλι, έπνιξε τα λόγια του. Harry made to reply, but a loud, long belch from Dudley, the Dursley son, drowned out his words. Harry fece per rispondere, ma un lungo rutto di Dudley, il figlio dei Dursley, gli fece passare inosservate le parole.

"Θέλω κι άλλο μπέικον". "I want more bacon." "Voglio più pancetta".

"Έχει στο τηγάνι, μανάρι μου", είπε η θεία Πετούνια κοιτώντας συγκινημένη το χοντρομπαλά γιο της. "It's in the frying pan, mama," said Aunt Petunia, looking at her fat, fat son with emotion. "È nella padella, mamma", disse zia Petunia, guardando commossa il figlio grasso e ciccione. "Πρέπει να σε ταΐσουμε καλά τώρα που είσαι εδώ... Το φαγητό του σχολείου σου δε μου εμπνέει καμιά εμπιστοσύνη..." "Wir müssen dich jetzt, wo du hier bist, gut ernähren. Dein Schulessen erweckt bei mir kein Vertrauen..." "We need to feed you well now that you're here. Your school food doesn't inspire any confidence in me..." "Dobbiamo nutrirti bene ora che sei qui. Il cibo della scuola non mi ispira alcuna fiducia...".

"Κουταμάρες, Πετούνια. "Nonsense, Petunia. "Sciocchezze, Petunia. Εγώ, όταν φοιτούσα στο "Σμέλτινγκς", δεν πείνασα ποτέ μου", δήλωσε ο θείος Βέρνον. "I, when I was attending Smeltings, I never went hungry," said Uncle Vernon. "Ο Ντάντλι τρώει καλά, έτσι δεν είναι, γιε μου;" "Dudley eats well, don't you, son?" "Dudley mangia bene, non è vero, figliolo?".

Ο Ντάντλι, που ήταν τόσο χοντρός ώστε ο πισινός του ξεχείλιζε από την καρέκλα, χαμογέλασε και στράφηκε στον Χάρι. Dudley, der so fett war, dass sein Hintern aus dem Stuhl ragte, lächelte und drehte sich zu Harry um. Dudley, who was so fat that his butt was overflowing from the chair, smiled and turned to Harry. Dudley, che era così grasso che il suo sedere traboccava dalla sedia, sorrise e si rivolse a Harry.

"Δώσε μου το τηγάνι". "Give me the pan." "Dammi la padella".

"Ξέχασες τη μαγική λέξη", είπε εκνευρισμένος ο Χάρι. "You forgot the magic word," Harry said irritably. "Hai dimenticato la parola magica", disse Harry irritato.

Η απλή αυτή φράση επέδρασε στην οικογένεια με έναν τρόπο απίστευτο: ο Ντάντλι έπεσε με έναν πνιχτό βόγκο από την καρέκλα του, τραντάζοντας όλη την κουζίνα. This simple phrase affected the family in an incredible way: Dudley fell with a muffled groan from his chair, shaking the entire kitchen. Questa semplice frase colpì la famiglia in modo incredibile: Dudley cadde con un gemito soffocato dalla sedia, facendo tremare l'intera cucina. Η κυρία Ντάρσλι έβγαλε μια μικρή κραυγή και σκέπασε το στόμα της με τα χέρια της. Mrs. Dursley gave a little cry and covered her mouth with her hands. La signora Dursley emise un piccolo grido e si coprì la bocca con le mani. Ο κύριος Ντάρσλι πετάχτηκε όρθιος, με φουσκωμένες τις φλέβες στους κροτάφους. Mr. Dursley sprang to his feet, his veins bulging at the temples. Il signor Dursley scattò in piedi, con le vene che gli spuntavano alle tempie.

"Εννοούσα "παρακαλώ"! " "I meant please!" " "Volevo dire per favore!" " είπε βιαστικά ο Χάρι. Harry said hurriedly. "Δεν εννοούσα..." "I didn't mean..." "Non intendevo...".

"Τι σου έχω πει", άστραψε και βρόντηξε ο θείος του ραντίζοντας με σάλια όλο το τραπέζι, "για τη λέξη που αρχίσει από μι στο σπίτι μας;" "What have I told you," his uncle glared and thundered, spitting drool all over the table, "about the word beginning with E in our house?" "Cosa ti ho detto", sbottò lo zio, sputando bava su tutto il tavolo, "a proposito della parola che inizia per E in casa nostra?".

"Μα εγώ..." "But I..." "Ma io..."

"Πώς τολμάς να εκφοβίζεις τον Ντάντλι! " "How dare you bully Dudley! " "Come osi fare il prepotente con Dudley! " βρυχήθηκε ο θείος Βέρνον, χτυπώντας τη γροθιά του στο τραπέζι. Uncle Vernon roared, banging his fist on the table. "Σε προειδοποίησα! "I warned you! "Ti avevo avvertito! Δε θα ανεχτώ άλλη αναφορά της λέξης αυτής σε τούτο το σπίτι!" I will not tolerate another mention of that word in this house!" Non tollererò un'altra menzione di quella parola in questa casa!".

Ο Χάρι κοίταξε τον αναψοκοκκινισμένο θείο του κι ύστερα την κατάχλομη θεία του, η οποία προσπαθούσε να σηκώσει τον Ντάντλι από το πάτωμα. Harry looked at his flushed uncle and then at his overbearing aunt, who was trying to lift Dudley off the floor. Harry guardò lo zio arrossito e poi la zia prepotente, che cercava di sollevare Dudley da terra.

"Εντάξει", είπε ο Χάρι. "Okay," Harry said. "Va bene", disse Harry. "Εντάξει..." "Okay..."

Ο θείος Βέρνον κάθισε στη θέση του ξεφυσώντας σαν εξαγριωμένος ρινόκερος. Uncle Vernon sat in his seat, huffing like an enraged rhinoceros. Zio Vernon si sedette al suo posto, sbuffando come un rinoceronte infuriato. Κοίταζε επίμονα τον Χάρι μισοκλείνοντας τα μικρά, διαπεραστικά μάτια του. He stared at Harry, half closing his small, piercing eyes. Fissò Harry, socchiudendo gli occhi piccoli e penetranti. Από τότε που ο Χάρι ήρθε σπίτι για τις καλοκαιρινές του διακοπές, ο θείος Βέρνον τον αντιμετώπιζε σαν μια βόμβα που απειλούσε να εκραγεί ανά πάσα στιγμή, διότι ο Χάρι δεν ήταν φυσιολογικό αγόρι. Seit Harry in den Sommerferien nach Hause kam, behandelte Onkel Vernon ihn wie eine Bombe, die jeden Moment zu explodieren drohte, denn Harry war kein normaler Junge. Ever since Harry came home for his summer vacation, Uncle Vernon treated him like a bomb that threatened to explode at any moment, because Harry was not a normal boy. Da quando Harry era tornato a casa per le vacanze estive, zio Vernon lo aveva trattato come una bomba che rischiava di esplodere da un momento all'altro, perché Harry non era un ragazzo normale. Για την ακρίβεια, λιγότερο φυσιολογικό δε γινότανε. In fact, it couldn't be less normal. In realtà, non potrebbe essere meno normale.

Ο Χάρι Πότερ ήταν μάγος, ένας μάγος που μόλις είχε τελειώσει το πρώτο έτος της σχολής "Χόγκουαρτς" για μαγείες και ξόρκια. Harry Potter was a wizard, a wizard who had just finished his first year at Hogwarts School of Magic and Spells. Harry Potter era un mago, un mago che aveva appena terminato il suo primo anno alla Scuola di Magia e Incantesimi di Hogwarts. Κι αν ένιωθαν μια φορά άσχημα οι Ντάρσλι που ο ανιψιός τους θα περνούσε κοντά τους τις καλοκαιρινές του διακοπές, ο Χάρι ένιωθε χίλιες. And if the Dursleys felt bad once that their nephew was going to spend his summer vacation with them, Harry felt a thousand times worse. E se una volta i Dursley si sentivano in colpa per il fatto che il nipote avrebbe trascorso le vacanze estive con loro, Harry si sentiva mille volte peggio. Του έλειπε τόσο πολύ το "Χόγκουαρτς", που ήταν σαν να είχε ένα μόνιμο πόνο στο στομάχι. He missed Hogwarts so much that it was like he had a constant pain in his stomach. Gli mancava così tanto Hogwarts che era come se avesse un dolore costante allo stomaco.

Του έλειπε το κάστρο με τους μυστικούς διαδρόμους και τα φαντάσματα, τα μαθήματά του (αν και ίσως όχι ο Σνέιπ, ο καθηγητής των μαγικών φίλτρων), το ταχυδρομείο που διεκπεραιωνόταν με κουκουβάγιες, τα γεύματα στη μεγάλη τραπεζαρία, ο ύπνος στο κρεβάτι με τον ουρανό, στον κοιτώνα του πυργίσκου, οι επισκέψεις στο σπιτάκι του δασοφύλακα, του Χάγκριντ, στις παρυφές του απαγορευμένου δάσους. He missed the castle with its secret corridors and ghosts, his lessons (though perhaps not Snape, the magic potions teacher), the mail handled by owls, meals in the great dining room, sleeping in the sky bed in the turret dormitory, visits to the ranger's cottage, Hagrid's, on the edge of the forbidden forest. Gli mancava il castello con i suoi corridoi segreti e i suoi fantasmi, le sue lezioni (anche se forse non quelle di Piton, l'insegnante di pozioni magiche), la posta trasportata dai gufi, i pasti nella grande sala da pranzo, dormire nel letto celeste del dormitorio della torretta, le visite alla casetta del ranger, quella di Hagrid, ai margini della foresta proibita. Μα πάνω απ' όλα του έλειπε το Κουίντιτς, το δημοφιλέστερο σπορ στον κόσμο των μάγων (έξι ψηλά γκολπόστ, τέσσερις ιπτάμενες μπάλες και δεκατέσσερις παίκτες καβάλα σε σκουπόξυλα). But above all, he missed Quidditch, the most popular sport in the wizarding world (six tall goalposts, four flying balls and fourteen players riding broomsticks). Ma soprattutto gli mancava il Quidditch, lo sport più popolare del mondo dei maghi (sei alte porte, quattro palle volanti e quattordici giocatori a cavallo di scope).

Με το που έφτασε ο Χάρι στο σπίτι, ο θείος Βέρνον κλείδωσε αμέσως όλα τα βιβλία του Χάρι με τα μαγικά ξόρκια, καθώς και το μαγικό του ραβδί, το μανδύα του και το περίφημο σκουπόξυλό του μοντέλο σύννεφο 2000, στο ντουλάπι κάτω από τη σκάλα. As soon as Harry arrived home, Uncle Vernon immediately locked all of Harry's books of magic spells, as well as his magic wand, his cloak and his famous Model 2000 cloud broomstick, in the cupboard under the stairs. Non appena Harry arrivò a casa, zio Vernon chiuse immediatamente nell'armadio sotto le scale tutti i libri di incantesimi di Harry, la sua bacchetta magica, il suo mantello e la sua famosa scopa a nuvola Modello 2000. Τι τους ένοιαζε τους Ντάρσλι αν ο Χάρι έχανε τη θέση του στην ομάδα Κουίντιτς επειδή θα έμενε απροπόνητος όλο το καλοκαίρι; Τι τους ένοιαζε τους Ντάρσλι αν γύριζε στη σχολή χωρίς να έχει κάνει καμία από τις εργασίες που τους είχαν βάλει; Οι Ντάρσλι ήταν αυτό που οι μάγοι ονομάζουν μαγκλ (στο αίμα τους δεν κυλάει ούτε μια σταγόνα μαγικού αίματος), οι οποίοι θεωρούν την ύπαρξη ενός μάγου στην οικογένειά τους μεγάλη ντροπή. What did the Dursleys care if Harry lost his place on the Quidditch team because he was going to be unavailable all summer? What did the Dursleys care if he went back to school without having done any of the assignments they had assigned? The Dursleys were what wizards call muggles (not a drop of magical blood in their blood), who consider having a wizard in their family a great shame. Cosa importava ai Dursley se Harry perdeva il posto nella squadra di Quidditch perché non sarebbe stato disponibile per tutta l'estate? Cosa importava ai Dursley se fosse tornato a scuola senza aver svolto nessuno dei compiti che gli avevano assegnato? I Dursley erano quelli che i maghi chiamano babbani (non hanno una goccia di sangue magico nel sangue), che considerano una grande vergogna avere un mago in famiglia. Μάλιστα ο θείος Βέρνον έφτασε στο σημείο να κλειδαμπαρώσει στο κλουβί της την κουκουβάγια του Χάρι, τη Χέντβιχ, για να σταματήσει να μεταφέρει μηνύματα στον κόσμο των μάγων. Uncle Vernon even went so far as to lock Harry's owl, Hedwig, in her cage to stop her from delivering messages to the wizarding world. Zio Vernon arrivò persino a rinchiudere la civetta di Harry, Edvige, nella sua gabbia per impedirle di consegnare messaggi al mondo dei maghi.

Ο Χάρι δεν έμοιαζε διόλου με τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας. Harry was nothing like the rest of the family. Harry non era affatto come il resto della famiglia. Ο θείος Βέρνον ήταν σωματώδης και κοντολαίμης, με τεράστιο μαύρο μουστάκι, η Θεία Πετούνια ήταν οστεώδης, με αλογίσιο πρόσωπο, ο Ντάντλι ήταν ξανθός, ροδαλός και χοντρός. Uncle Vernon was stout and short, with a huge black moustache; Aunt Petunia was bony, with a horse-like face; Dudley was blond, rosy and fat. Zio Vernon era robusto e basso, con enormi baffi neri; zia Petunia era ossuta, con un viso da cavallo; Dudley era biondo, roseo e grasso. Αντίθετα ο Χάρι ήταν λιπόσαρκος και μικροκαμωμένος, με λαμπερά πράσινα μάτια και μαλλιά μαύρα σαν τον έβενο, μονίμως αχτένιστα. Harry, on the other hand, was gaunt and small, with bright green eyes and hair as black as ebony, perpetually unkempt. Harry, invece, era magro e piccolo, con occhi verdi brillanti e capelli neri come l'ebano, perennemente spettinati. Φορούσε στρογγυλά γυαλιά και στο μέτωπο είχε μια λεπτή ουλή σε σχήμα αστραπής. He wore round glasses and had a thin lightning bolt-shaped scar on his forehead. Portava occhiali rotondi e aveva una sottile cicatrice a forma di saetta sulla fronte. Ήταν αυτό το σημάδι που έκανε τον Χάρι τόσο ξεχωριστό άτομο, ακόμα και για μάγο. It was this sign that made Harry such a special person, even for a magician. Το σημάδι αυτό ήταν η μόνη ένδειξη για το μυστηριώδες παρελθόν του, ο λόγος για τον οποίο τον είχαν αφήσει πριν από έντεκα χρόνια έξω από την πόρτα των Ντάρσλι. This sign was the only clue to his mysterious past, the reason why he had been left outside the Dursleys' door eleven years ago.

Ο Χάρι, σε ηλικία ενός έτους, κατάφερε να γλιτώσει από την κατάρα του μεγαλύτερου κακού μάγου όλων των εποχών, του λόρδου Βόλντεμορτ, του οποίου το όνομα οι περισσότεροι μάγοι και μάγισσες φοβόνταν ακόμα και να προφέρουν. Harry, at the age of one, managed to escape the curse of the greatest evil wizard of all time, Lord Voldemort, whose name most wizards and witches were afraid to even pronounce. Οι γονείς του σκοτώθηκαν όταν δέχτηκαν την επίθεση του Βόλντεμορτ, αλλά ο Χάρι σώθηκε χάρη σ' αυτό ακριβώς το σημάδι. His parents were killed when they were attacked by Voldemort, but Harry was saved because of this very sign. Μάλιστα -αν και κανείς δεν ξέρει πώς ακριβώς έγινε - ο Βόλντεμορτ έχασε τις δυνάμεις του όταν απέτυχε να σκοτώσει τον Χάρι. In fact - although no one knows exactly how it happened - Voldemort lost his powers when he failed to kill Harry.

Έτσι η αδελφή της νεκρής μητέρας του και ο άντρας της ανέλαβαν την ανατροφή του. So his dead mother's sister and her husband took over his upbringing. Δέκα ολόκληρα χρόνια κοντά στους Ντάρσλι, μέχρι δηλαδή να πάει να φοιτήσει στο "Χόγκουαρτς", δεν είχε καταλάβει πώς, άθελά του, κατάφερνε να κάνει διάφορα παράξενα πράγματα. For ten long years around the Dursleys, that is, until he went to Hogwarts, he did not understand how, unwittingly, he managed to do strange things. Επιπλέον είχε πιστέψει την ιστορία που του είχαν πει οι Ντάρσλι, ότι δηλαδή το σημάδι στο μέτωπό του το είχε αποκτήσει στο αυτοκινητιστικό δυστύχημα που στοίχισε τη ζωή των γονιών του. Moreover, he had believed the story the Dursleys had told him, that the scar on his forehead had been acquired in the car accident that claimed his parents' lives.

Κι ύστερα, πριν από ένα χρόνο ακριβώς, το "Χόγκουαρτς" έστειλε μια επιστολή στον Χάρι και όλη η ιστορία βγήκε στην επιφάνεια. And then, exactly one year ago, Hogwarts sent a letter to Harry and the whole story came out. Ο Χάρι πήρε τη θέση του στη σχολή, όπου ήταν διάσημος κι αυτός και το σημάδι του... αλλά τώρα που τελείωσε το σχολικό έτος, γύρισε να περάσει το καλοκαίρι με τους Ντάρσλι, οι οποίοι εξακολουθούσαν να του φέρονται σαν σκυλί που έχει κυλιστεί σε ακαθαρσίες. Harry took his place at the school, where he was famous and his mark... but now that the school year was over, he went back to spend the summer with the Dursleys, who still treated him like a dog that had rolled in dirt.

Οι Ντάρσλι δε θυμήθηκαν καν ότι σήμερα έκλεινε τα δώδεκά του χρόνια. The Dursleys didn't even remember that today was his 12th birthday. Δεν είχε βεβαίως μεγάλες προσδοκίες - ποτέ δεν του έκαναν δώρο, πόσο μάλλον τούρτα γενεθλίων -, αλλά να το ξεχάσουν τελείως... Εκείνη τη στιγμή ο θείος Βέρνον ξερόβηξε, πήρε ύφος και είπε: He certainly didn't have high expectations - they never gave him a present, let alone a birthday cake - but to forget about it completely... At that moment Uncle Vernon coughed, took a tone and said:

"Όπως όλοι ξέρουμε, σήμερα είναι μια πολύ σημαντική μέρα". "As we all know, today is a very important day."

Ο Χάρι αναθάρρησε, μη τολμώντας να πιστέψει στ' αφτιά του. Harry perked up, not daring to believe his ears.

"Σήμερα, καλώς εχόντων των πραγμάτων, θα κλείσω τη μεγαλύτερη δουλειά της ζωής μου", είπε ο θείος Βέρνον. "Today, for good measure, I'm going to close the biggest job of my life," said Uncle Vernon.

Ο Χάρι έσκυψε πάλι στις φρυγανιές του. Harry leaned into his toast again. Ο θείος Βέρνον εννοεί, φυσικά, αυτό το ηλίθιο δείπνο, σκέφτηκε πικρόχολα. Uncle Vernon means, of course, this stupid dinner, she thought bitterly. Τις τελευταίες δεκαπέντε μέρες δε μιλούσε για τίποτα άλλο. For the last fifteen days he hasn't talked about anything else. Σήμερα θα έκαναν το τραπέζι σε ένα μεγαλοεργολάβο και τη γυναίκα του, και ο θείος Βέρνον ήλπιζε να πάρει μια μεγάλη παραγγελία (η εταιρεία του θείου Βέρνον κατασκεύαζε τρυπάνια). Today they were going to dine with a big contractor and his wife, and Uncle Vernon was hoping to get a big order (Uncle Vernon's company made drills).

"Καλό θα είναι να επαναλάβουμε άλλη μια φορά το πρόγραμμα", είπε ο θείος Βέρνον. "It will be good to repeat the program one more time," said Uncle Vernon. "Στις οχτώ η ώρα θα είμαστε όλοι στις θέσεις μας. "At eight o'clock we will all be in position. Πετούνια, εσύ θα είσαι..." Petunia, you will be..."

"Στο σαλόνι", είπε ευθύς η θεία Πετούνια, "περιμένοντας να τους καλωσορίσω ευγενικά στο σπίτι μας". "In the drawing-room," said Aunt Petunia bluntly, "waiting for me to welcome them graciously into our home."

"Ωραία, ωραία. "Good, good. Κι ο Ντάντλι;"

"Εγώ θα περιμένω να ανοίξω την πόρτα", είπε ο Ντάντλι με ένα πονηρό, προσποιητό χαμόγελο. "I'll wait for the door to open," said Dudley with a sly, feigned smile. "μου δίνετε, παρακαλώ, τα παλτά σας;" "May I have your coats, please?"

"Θα ενθουσιαστούν μαζί του!" "They'll be thrilled with him!" εκστασιάστηκε η θεία Πετούνια. Aunt Petunia was ecstatic.

"Έξοχα, Ντάντλι", είπε ο θείος Βέρνον. "Excellent, Dudley," said Uncle Vernon. Ύστερα στράφηκε στον Χάρι. Then he turned to Harry. "Κι εσύ;"

"Εγώ θα είμαι στην κάμαρά μου και δε θα κάνω τον παραμικρό θόρυβο, σαν να μην υπάρχω", είπε ανέκφραστα ο Χάρι. "Ich werde in meiner Kammer sein und nicht das geringste Geräusch machen, als ob ich nicht existieren würde", sagte Harry ausdruckslos. "I'll be in my chamber and I won't make the slightest noise, as if I don't exist," said Harry, expressionlessly.

"Ακριβώς", είπε μοχθηρά ο θείος Βέρνον. "That's right," said Uncle Vernon viciously. "θα τους οδηγήσω στο σαλόνι, θα σε συστήσω, Πετούνια, και θα τους προσφέρω ένα ποτό. "I'll lead them into the lounge, introduce you, Petunia, and offer them a drink. Στις οχτώ και τέταρτο..." At quarter to eight..."

"Θα αναγγείλω το δείπνο", είπε η θεία Πετούνια. "I'll announce dinner," said Aunt Petunia.

"Κι εσύ, Ντάντλι, θα πεις..." "And you, Dudley, will you say..."

"Μου επιτρέπετε να σας συνοδεύσω στην τραπεζαρία, κυρία Μέισον;" είπε ο Ντάντλι προσφέροντας το παχουλό μπράτσο του σε μιαν αόρατη κυρία. "May I be permitted to accompany you to the dining-room, Mrs. Mason?" said Dudley, offering his plump arm to an invisible lady.

"Ένας τέλειος, μικρός αριστοκράτης!" "A perfect little aristocrat!" ρουθούνισε η θεία Πετούνια. Aunt Petunia snorted.

"Κι εσύ;" είπε απειλητικά ο θείος Βέρνον στον Χάρι. "And you?" said Uncle Vernon menacingly to Harry.

"Εγώ θα είμαι στο δωμάτιό μου και δε θα κάνω τον παραμικρό θόρυβο, σαν να μην υπάρχω", επανέλαβε άτονα ο Χάρι. "I'll be in my room and I won't make the slightest noise, as if I don't exist," Harry repeated timidly.

"Ακριβώς. Και τώρα, στόχος μας είναι να τους κάνουμε μερικά ωραία κομπλιμέντα στο τραπέζι. And now, our goal is to give them some nice compliments on the table. Πετούνια, έχεις καμιά ιδέα;" Petunia, do you have any ideas?"

"Ο Βέρνον μου είπε πως παίζετε γκολφ υπέροχα, κύριε Μέισον... μα πείτε μου, από πού πήρατε το φόρεμά σας, κυρία Μέισον..." "Vernon hat mir erzählt, dass Sie wunderbar Golf spielen, Mr. Mason... aber sagen Sie mir, woher Sie Ihr Kleid haben, Mrs. Mason..." "Vernon tells me you play golf beautifully, Mr. Mason... but tell me, where did you get your dress, Mrs. Mason..."

"Τέλεια... Ντάντλι;" "Great... Dudley?"

"Μας βάλανε έκθεση για τον αγαπημένο μας ήρωα στο σχολείο, κύριε Μέισον, κι εγώ έγραψα για σας. "We got an essay on our favorite hero in school, Mr. Mason, and I wrote it for you. πώς σας φαίνεται;" how do you like it?"

Αυτό πια πήγαινε πολύ! This was going too far! Η θεία Πετούνια ξέσπασε σε κλάματα και αγκάλιασε το γιο της, ενώ ο Χάρι έσκυψε κάτω από το τραπέζι για να μην τον δούνε που γελούσε. Aunt Petunia burst into tears and hugged her son, while Harry ducked under the table so he wouldn't be seen laughing.

"Κι εσύ, νεαρέ;" "And you, young man?"

Ο Χάρι σηκώθηκε προσπαθώντας να πνίξει το γέλιο του. Harry stood up, trying to stifle his laughter.

"Εγώ θα είμαι στο δωμάτιό μου και δε θα κάνω τον παραμικρό θόρυβο, σαν να μην υπάρχω". "I'll be in my room and I won't make the slightest noise, as if I don't exist."

"Αυτό ακριβώς θα κάνεις", είπε επιτακτικά ο θείος Βέρνον "οι Μέισον δεν ξέρουν τίποτα για σένα κι ούτε θα μάθουν. "That's just what you're going to do," said Uncle Vernon imperatively, "the Masons don't know anything about you and they never will. Όταν τελειώσει το δείπνο, εσύ, Πετούνια, θα πάρεις την κυρία Μέισον στο σαλόνι για καφέ κι εγώ θα φέρω την κουβέντα στα τρυπάνια. When dinner is over, you, Petunia, will take Mrs. Mason into the parlor for coffee, and I will bring the conversation to the drills. Με λίγη τύχη θα έχω σιγουρέψει τη δουλειά πριν από τις ειδήσεις των δέκα. With any luck I'll have the job secured before the ten o'clock news. Τέτοια ώρα αύριο θα αγοράζουμε εξοχικό στη Μαγιόρκα". This time tomorrow we will be buying a holiday home in Mallorca."

Η προοπτική αυτή δεν ενθουσίαζε ιδιαίτερα τον Χάρι. This prospect did not particularly excite Harry. Δεν πίστευε ότι οι Ντάρσλι θα τον συμπαθούσαν περισσότερο στη Μαγιόρκα απ' ότι στην οδό Πριβέτ. He didn't think the Dursleys would like him any more in Mallorca than they did in Privet Street.

"Εντάξει. "Okay. Πάω στην πόλη να νοικιάσω βραδινά σακάκια για τον Ντάντλι κι εμένα. I'm going into town to rent evening jackets for Dudley and me. Κι εσύ", γρύλισε στον Χάρι, "να μην μπερδεύεσαι στα πόδια της θείας σου όταν θα κάνει τις δουλειές της". And you," she growled at Harry, "don't get in the way of your aunt's feet when she's doing her business."

Ο Χάρι βγήκε από την πόρτα της κουζίνας. Harry walked out the kitchen door. Ήταν μια ηλιόλουστη, φωτεινή μέρα. It was a sunny, bright day. προχώρησε στη χλόη, κάθισε βαριά στο παγκάκι του κήπου και τραγούδησε μουρμουριστά: "Να ζήσεις, Χάρι, και χρόνια πολλά, μεγάλος να γίνεις με άσπρα μαλλιά..." he walked into the grass, sat heavily on the garden bench and sang in a mumbled voice: "Long live, Harry, and happy birthday to you, Grow old with white hair..."

Όμως ούτε ευχετήριες κάρτες, ούτε δώρα. But no greeting cards, no gifts. Θα περνούσε τη βραδιά του παριστάνοντας ότι δεν ήταν ξεχωριστή. He would spend his night pretending he wasn't special. Κοίταξε δυστυχισμένος τους θάμνους που σχημάτιζαν το φράχτη. He looked miserably at the bushes that formed the fence. Πρώτη φορά στη ζωή του ένιωθε τόση μοναξιά. For the first time in his life he felt so lonely. Πιο πολύ από όλα - από το "Χόγκουαρτς" και το Κουίνπτς - νοσταλγούσε τους φίλους του, τον Ρον Ουέσλι και την Ερμιόνη Γκρέιντζερ. Most of all - from Hogwarts and Quinptes - he missed his friends Ron Weasley and Hermione Granger. Αυτοί όμως φαίνεται πως δεν τον νοσταλγούσαν, γιατί κανείς τους δεν του είχε γράψει όλο το καλοκαίρι, αν και ο Ρον είχε υποσχεθεί να τον καλέσει να μείνει λίγες μέρες στο σπίτι του. But they didn't seem to miss him, for none of them had written to him all summer, although Ron had promised to invite him to stay at his house for a few days.

Ο Χάρι μπήκε αμέτρητες φορές στον πειρασμό να ξεκλειδώσει με μάγια το κλουβί της Χέντβιχ και να τη στείλει στον Ρον και στην Ερμιόνη με ένα γράμμα, αλλά δεν άξιζε το ρίσκο. Harry was tempted countless times to unlock Hedwig's cage with a spell and send her to Ron and Hermione with a letter, but it wasn't worth the risk. Οι ανήλικοι μάγοι απαγορευόταν να κάνουν μάγια εκτός σχολείου. Underage magicians were forbidden to cast spells outside of school. Βεβαίως ο Χάρι δεν το είχε πει αυτό στους Ντάρσλι - ήξερε πως εξαιτίας του φόβου τους και μόνο ότι θα τους μεταμορφώσει σε κατσαρίδες, δεν τον είχαν κλειδώσει, με το που έφτασε στο σπίτι, στο ντουλάπι κάτω από τη σκάλα, μαζί με το μαγικό ραβδί και το σκουπόξυλό του. Of course Harry hadn't told the Dursleys this - he knew that because of their fear alone that he would turn them into cockroaches, they hadn't locked him, as soon as he arrived home, in the cupboard under the stairs, along with his magic wand and broomstick. Naturalmente Harry non l'aveva detto ai Dursley, sapeva che per la sola paura che li trasformasse in scarafaggi, non l'avevano rinchiuso, appena arrivato a casa, nell'armadio sotto le scale, insieme alla bacchetta magica e alla scopa. Τις πρώτες εβδομάδες ο Χάρι μουρμούριζε διάφορες ασυναρτησίες κι έσπαγε πλάκα με τον Ντάντλι, ο οποίος δραπέτευε από το δωμάτιο βάζοντας φτερά στα παχουλά πόδια του. For the first few weeks Harry muttered various gibberish and made fun of Dudley, who escaped from the room by putting wings on his chubby legs. Αλλά η παρατεταμένη σιωπή του Ρον και της Ερμιόνης τον έκανε να νιώσει τόσο αποκομμένος από τον κόσμο της μαγείας, ώστε έχασαν το γούστο τους ακόμα και τα πειράγματα στον Ντάντλι. But Ron and Hermione's prolonged silence made him feel so disconnected from the world of magic that they lost their taste for even teasing Dudley. Ma il prolungato silenzio di Ron e Hermione lo fece sentire così disconnesso dal mondo della magia che persero il gusto di stuzzicare anche Dudley. Και τώρα ο Ρον και η Ερμιόνη είχαν ξεχάσει τα γενέθλιά του. And now Ron and Hermione had forgotten his birthday. E ora Ron e Hermione avevano dimenticato il suo compleanno.

Και τι δε θα 'δίνε για ένα μήνυμα από το "Χόγκουαρτς", από οποιονδήποτε μάγο ή μάγισσα, θα χαιρόταν ακόμα κι αν έβλεπε τον άσπονδο εχθρό του, το συμμαθητή του Ντράκο μαλφόι, απλώς και μόνο για να βεβαιωθεί πως δεν ήταν όλα ένα όνειρο... Όχι ότι ήταν εύκολη η χρονιά που μόλις είχε περάσει στο "Χόγκουαρτς". And what he wouldn't give for a message from "Hogwarts", from any wizard or witch, he would be happy even to see his bitter enemy, his classmate Draco Woolly, just to make sure it wasn't all a dream... Not that it had been an easy year that he had just spent at Hogwarts. E cosa non avrebbe dato per un messaggio da "Hogwarts", da qualsiasi mago o strega, sarebbe stato felice anche di vedere il suo acerrimo nemico, il suo compagno di classe Draco Woolly, solo per assicurarsi che non fosse tutto un sogno... Non che fosse stato un anno facile quello appena trascorso a Hogwarts. Στο τέλος του τελευταίου τριμήνου, ο Χάρι ήρθε πρόσωπο με πρόσωπο με το λόρδο Βόλντεμορτ αυτοπροσώπως. At the end of the last term, Harry came face to face with Lord Voldemort himself. Μπορεί ο Βόλντεμορτ να ήταν η σκιά του παλιού του εαυτού, αλλά δεν έπαυε να είναι τρομακτικός, πανούργος και αποφασισμένος να ανακτήσει την παλιά του δύναμη. Voldemort may have been a shadow of his former self, but he was still terrifying, cunning and determined to regain his old power. Ο Χάρι μπορεί να γλίτωσε για δεύτερη φορά από τα νύχια του, αλλά σώθηκε την τελευταία στιγμή. Harry may have escaped his claws for the second time, but he was saved at the last minute. Ακόμα και τώρα, μετά από τόσες εβδομάδες, ξυπνούσε τη νύχτα λουσμένος στον ιδρώτα κι αναρωτιόταν πού να ήταν τώρα ο Βόλντεμορτ, όταν θυμόταν το μπλαβί πρόσωπό του, τα μεγάλα, τρελά μάτια του... Even now, after so many weeks, he woke up at night, drenched in sweat, wondering where Voldemort was now, remembering his crazy face, his big, crazy eyes...

Ξάφνου ο Χάρι ανακάθισε στο παγκάκι του κήπου. Suddenly Harry sat up on the garden bench. Κοιτούσε αφηρημένος τους θάμνους και οι θάμνοι του ανταπέδιδαν το βλέμμα. He stared absentmindedly at the bushes and the bushes looked back at him. Ανάμεσα στα φύλλα είχαν εμφανιστεί δυο πελώρια πράσινα μάτια. Two huge green eyes had appeared between the leaves. Ο Χάρι πετάχτηκε όρθιος, αλλά μια περιπαικτική φωνή ακούστηκε από την άλλη άκρη του κήπου. Harry jumped to his feet, but a mocking voice came from across the garden.

"Ξέρω τι μέρα είναι", τραγουδούσε ο Ντάντλι καθώς ερχόταν προς το μέρος του σέρνοντας τα βήματά του. "I know what day it is," sang Dudley as he came toward him dragging his steps.

Τα πελώρια μάτια ανάμεσα στα φύλλα ανοιγόκλεισαν κι εξαφανίστηκαν. The huge eyes between the leaves blinked and disappeared.

"Τι;" είπε ο Χάρι, χωρίς να τραβήξει το βλέμμα του από το σημείο όπου είχαν εμφανιστεί τα μάτια. "What?" said Harry, not taking his eyes from where the eyes had appeared.

"Ξέρω τι μέρα είναι", επανέλαβε ο Ντάντλι καθώς τον πλησίαζε. "I know what day it is," Dudley repeated as he approached him.

"Εύγε", είπε ο Χάρι. "Well done," said Harry. "Ώστε έμαθες επιτέλους τις ημέρες της εβδομάδας;" "So you finally learned the days of the week?"

"Σήμερα είναι τα γενέθλιά σου", σάρκασε ο Ντάντλι. "Today's your birthday," Dudley snorted. "Πώς και δεν έλαβες ευχετήριες κάρτες; Δεν έχεις φίλους στο ηλίθιο σχολείο όπου σπουδάζεις;" "How come you didn't get any greeting cards? Don't you have friends at the stupid school where you study?"

"Πρόσεξε μη σ' ακούσει η μαμά σου να μιλάς για το σχολείο μου", είπε ψυχρά ο Χάρι. "Careful your mum doesn't hear you talking about my school," Harry said coldly.

Ο Ντάντλι τράβηξε πάνω το παντελόνι του, το οποίο γλιστρούσε μονίμως στον παχουλό ποπό του. Dudley pulled up his trousers, which were permanently slipping down his chubby bottom.

"Τι κοιτάς στους θάμνους;" ρώτησε τον Χάρι καχύποπτα. "What are you looking at in the bushes?" he asked Harry suspiciously.

"Προσπαθώ να διαλέξω με ποιο ξόρκι θα τους βάλω φωτιά", είπε ο Χάρι. "I'm trying to choose which spell to set them on fire with," Harry said.

Ο Ντάντλι πισωπάτησε αμέσως, με μια έκφραση πανικού στο στρουμπουλό πρόσωπό του. Dudley wich sofort zurück, mit einem Ausdruck von Panik auf seinem pummeligen Gesicht. Dudley immediately backed away, a look of panic on his chubby face.

"Δε... δεν μπορείς... ο μπαμπάς σου απαγόρευσε να κάνεις μάγια... είπε ότι θα σε διώξει από το σπίτι... και δεν έχεις πού αλλού να πας... δεν έχεις φίλους να σε πάρουν..." "You... you can't... daddy forbade you to cast a spell... he said he'd kick you out of the house... and you have nowhere else to go... you have no friends to take you..."

"Τζίγκερι πόκερι!" "Jigeri pokery!" είπε ο Χάρι με φωνή γεμάτη πάθος. Harry said in a voice full of passion. "Χόκους πόκους... σκουίγκλι γουίγκλι..." "Hokuspokus... verschnörkelt und verschlungen..." "Hocus pocus... squiggly wiggly..."

"Μαμάααα!" "Mommy!" στρίγκλισε ο Ντάντλι κι έφυγε τρεχάλα για το σπίτι, σκοντάφτοντας μέσα στη φούρια του. Dudley squeaked, and stumbled home, stumbling into his fury. "μαμάααα! "mama! Κάνει ξέρεις τι!" It does you know what!"

Ο Χάρι πλήρωσε ακριβά το αστείο του. Harry hat für seinen Scherz teuer bezahlt. Harry paid dearly for his joke. Μολονότι η θεία Πετούνια γνώριζε ότι ο Χάρι δεν το έκανε στ' αλήθεια, καθόσον ούτε οι θάμνοι ούτε ο Ντάντλι είχαν πάθει τίποτα, σήκωσε ένα τηγάνι με σαπουνάδες κι ετοιμάστηκε να του φέρει μια κατακεφαλιά. Although Aunt Petunia knew that Harry had not really done it, as neither the bushes nor Dudley had been hurt, she picked up a pan of soap and prepared to bring him a headache. Ο Χάρι απέφυγε το τηγάνι σκύβοντάς την τελευταία στιγμή. Harry avoided the pan by ducking it at the last minute. Ύστερα η θεία Πετούνια του ανέθεσε ένα σωρό αγγαρείες, με τη δήλωση ότι θα μείνει νηστικός μέχρι να τις τελειώσει. Then Aunt Petunia assigned him a bunch of chores, with the statement that he would fast until he finished them.

Ενώ ο Ντάντλι χαζολογούσε και τον κοίταζε τρώγοντας παγωτά, ο Χάρι καθάρισε τα παράθυρα, έπλυνε το αυτοκίνητο, κούρεψε το γρασίδι και περιποιήθηκε τα παρτέρια, κλάδεψε και πότισε τις τριανταφυλλιές και, τέλος, έβαψε το παγκάκι του κήπου. While Dudley fooled around and watched him eat ice cream, Harry cleaned the windows, washed the car, mowed the lawn and tended the flower beds, pruned and watered the rose bushes and finally painted the garden bench. Ο ήλιος τον χτυπούσε κατακέφαλα, φλογίζοντας τον αυχένα του. Die Sonne brannte ihm auf den Kopf und brannte ihm in den Nacken. The sun was beating down on his head, blazing down his neck. Ο Χάρι ήξερε πως ήταν λάθος του να αντιδράσει στην πρόκληση του Ντάντλι, αλλά ο Ντάντλι είπε αυτό ακριβώς που σκεφτόταν κι ο ίδιος... ίσως τελικά να μην είχε κανένα φίλο στο "Χόγκουαρτς"... Harry knew it was a mistake to react to Dudley's challenge, but Dudley said exactly what he was thinking himself... maybe he didn't have any friends at Hogwarts after all...

"Ε, ρε και να 'βλεπαν από μια μεριά το διάσημο Χάρι Πότερ", σκεφτόταν πικρόχολα καθώς άπλωνε την κοπριά στα παρτέρια, με πιασμένη την πλάτη και τον ιδρώτα να τρέχει ποτάμι στο πρόσωπό του. "Hey, if only they could see the famous Harry Potter from one side," he thought bitterly as he spread the manure on the flower beds, his back tight and sweat streaming down his face.

Είχε πάει επτά και μισή το απόγευμα, όταν άκουσε επιτέλους τη θεία Πετούνια να τον φωνάζει. It was half past seven in the afternoon when he finally heard Aunt Petunia calling him.

"Έλα μέσα! Πάτα στις εφημερίδες!" Schlag die Zeitungen auf!" Hit the papers!"

Ο Χάρι μπήκε ανακουφισμένος στη σκιά της πεντακάθαρης κουζίνας. Harry stepped, relieved, into the shadow of the spotless kitchen. Πάνω στο ψυγείο ήταν η πουτίγκα για το βράδυ: ένα βουνσλάκι με κρέμα ζαχαροπλαστικής και ζαχαρωμένες βιολέτες. On top of the fridge was the pudding for the evening: a mountain of pastry cream and candied violets. Στο φούρνο ψηνόταν ένα μεγάλο κομμάτι γουρουνόπουλο. In the oven was a large piece of piglet roasting in the oven.

"Φάε γρήγορα! "Eat quickly! σε λίγο έρχονται οι Μέισον!" the Masons are coming soon!" είπε κοφτά η θεία Πετούνια, δείχνοντάς του δύο φέτες ψωμί και ένα κομμάτι τυρί πάνω στο τραπέζι. Aunt Petunia said sharply, showing him two slices of bread and a piece of cheese on the table. Η θεία Πετούνια φορούσε ήδη ένα φόρεμα σε χρώμα σομόν. Aunt Petunia was already wearing a salmon-colored dress.

Ο Χάρι έπλυνε τα χέρια του και καταβρόχθισε το φτωχικό του δείπνο. Harry washed his hands and devoured his poor dinner. Μόλις τελείωσε, η θεία Πετούνια μάζεψε βιαστικά το πιάτο του. As soon as he finished, Aunt Petunia hurriedly picked up his plate. "Και τώρα πάνω! "And now up! Γρήγορα!" Hurry!"

Καθώς περνούσε μπροστά από την πόρτα του σαλονιού, είδε το θείο Βέρνον και τον Ντάντλι με παπιγιόν και βραδινά σακάκια. As he passed in front of the parlor door, he saw Uncle Vernon and Dudley in bow ties and evening jackets. Και πριν προλάβει καλά καλά να φτάσει στο πλατύσκαλο του πάνω ορόφου, άκουσε το κουδούνι να χτυπάει και είδε το αγριωπό πρόσωπο του θείου Βέρνον στη βάση της σκάλας. And before he could reach the landing of the upper floor, he heard the bell ring, and saw the fierce face of Uncle Vernon at the foot of the stairs.

"Και να μην ακούσω κιχ!" "And not to hear a kikh!" βρυχήθηκε ο θείος Βέρνον προς τη μεριά του. Uncle Vernon roared in his direction.

Ο Χάρι πήγε στο δωμάτιό του πατώντας στις μύτες των ποδιών του, μπήκε μέσα, έκλεισε την πόρτα και ετοιμάστηκε να πέσει στο κρεβάτι του. Harry went to his room, stamping his toes, walked in, closed the door and prepared to go to bed. Το πρόβλημα όμως ήταν πως εκεί καθόταν ήδη κάποιος άλλος. But the problem was that someone else was already sitting there.