×

We use cookies to help make LingQ better. By visiting the site, you agree to our cookie policy.

image

Conan Doyle, A. - Οι Περιπέτειες του Σέρλοκ, 1. Σκάνδαλο στην Βοημία - 1

1. Σκάνδαλο στην Βοημία - 1

Για τον Σέρλοκ Χολμς θα αποτελεί πάντοτε ΤΗN γυναίκα. Σπανίως τον άκουσα να αναφέρεται σε εκείνη υπό κάποιο άλλο όνομα. Στα μάτια του επισκιάζει και κυριαρχεί επί ολοκλήρου του φύλου της. Δεν ήταν το γεγονός πως ένοιωσε κάποιο συναίσθημα συγγενές της αγάπης προς την Άϊριν Άντλερ. Όλα τα συναισθήματα, και το συγκεκριμένο ιδιαιτέρως, ήταν απεχθή προς το ψυχρό, ακριβές εντούτοις αξιοθαύμαστα ισορροπημένο μυαλό του. Αποτελούσε, όπως το εκλαμβάνω, την πλέον τέλεια μηχανή συλλογιστικής και παρατήρησης που ο κόσμος είχε γνωρίσει, ωστόσο ως εραστής θα έθετε εαυτώ σε δυσχερή θέση. Ουδέποτε αναφερόταν στα γλυκύτερα πάθη, παρεκτός μετά σαρκασμού και περιφρόνησης. Αποτελούσαν αξιοθαύμαστα θέματα για τον παρατηρητή —έξοχα στο να αίρουν το πέπλο από τα κίνητρα και τις ενέργειες των ανθρώπων. Εντούτοις για τον έμπειρο αναλυτή η αποδοχή τέτοιων εισβολών στο λεπτεπίλεπτο και τέλεια διευθετημένο ταμπεραμέντο του αποτελούσε έναν παράγοντα περισπασμού ο οποίος ενδεχομένως να έριχνε την αμφιβολία επί του συνόλου των νοητικών συμπερασμάτων του. Άμμος σε ένα ευαίσθητο εργαλείο, είτε ένα ράγισμα σε κάποιον από τους ισχυρούς μεγεθυντικούς φακούς του, δε θα ήταν περισσότερο ενοχλητικά από ένα έντονο συναίσθημα προς μια φύση όπως η δική του. Κι όμως υπήρξε μια και μοναδική γυναίκα για εκείνον, κι η γυναίκα αυτή ήτανε η συχωρεμένη Άϊριν Άντλερ, αμφιλεγόμενης κι αμφισβητήσιμης ανάμνησης.

Είχα δει ελάχιστα τον Χολμς τελευταίως. Ο γάμος μου μας είχε κάνει να απομακρυνθούμε. Η απόλυτη ευτυχία μου, και τα επικεντρωμένα στο σπίτι ενδιαφέροντα που φανερώνονται γύρω από τον άντρα που βρίσκεται για πρώτη φορά αφέντης του σπιτικού του, αρκούσαν ώστε να απορροφήσουν την πλήρη προσοχή μου, ενώ ο Χολμς, ο οποίος απεχθανόταν κάθε μορφή κοινωνικότητας με όλη τη μποέμικη ψυχή του, παρέμενε στο διαμέρισμα μας επί της οδού Μπέϊκερ, θαμμένος μέσα στα παλιά του βιβλία, και εναλλάσσοντας από βδομάδα σε βδομάδα μεταξύ κοκαΐνης και φιλοδοξίας, του λήθαργου του ναρκωτικού, και της μανιασμένης δραστηριότητας της παθιασμένης του φύσης. Παρέμενε ακόμη, όπως πάντοτε, βαθιά αφοσιωμένος στη μελέτη του εγκλήματος, και αφιέρωνε τις αφάνταστες διανοητικές του δυνατότητες και τις εξαίρετες ικανότητες του στην παρατήρηση ακολουθώντας όλους εκείνους τους μίτους, και ξεδιαλύνοντας όλα εκείνα τα μυστήρια τα οποία εγκαταλείπονταν ως μάταια εκ της επίσημης αστυνομίας. Από καιρό εις καιρό άκουγα κάποια αβέβαιη αναφορά των κατορθωμάτων του: για την πρόσκληση του στην Οδησσό στην υπόθεση του φόνου Τρεπώφ, για την επίλυση της ιδιάζουσας τραγωδίας των αδελφών Άτκινσον στο Τρικονκομαλή, και τέλος της αποστολής την οποία είχε φέρει εις πέρας τόσο λεπτά και επιτυχημένα για την άρχουσα οικογένεια της Ολλανδίας. Πέρα από τα ίχνη αυτά των δραστηριοτήτων του, ωστόσο, τα οποία απλώς μοιραζόμουν με όλους τους αναγνώστες του ημερησίου τύπου, ελάχιστα γνώριζα για τον παλιό μου φίλο και σύντροφο.

Μια νύχτα —ήταν η δωδέκατη του Μαρτίου, του 1888— γύριζα από επίσκεψη σε ασθενή (διότι είχα πλέον επιστρέψει στην άσκηση του επαγγέλματος μου), όταν ο δρόμος μου με έβγαλε μέσα από την οδό Μπέϊκερ. Καθώς περνούσα την καλώς ενθυμούμενη πόρτα, η οποία πάντοτε θα συσχετίζεται στο μυαλό μου με τη συνήθεια μου, και με τα σκοτεινά περιστατικά της Σπουδής στο Άλικο, με κατέλαβε μια έντονη επιθυμία να δω τον Χολμς ξανά, και να μάθω πως αξιοποιούσε τις εξαιρετικές ικανότητες του. Τα δωμάτια του ήταν κατάφωτα, και, όπως κοίταξα πάνω, είδα την ψηλή, λιγνή φιγούρα του να περνά δις ρίχνοντας μια σκοτεινή σιλουέτα στα στόρια. Βημάτιζε στο δωμάτιο βιαστικά, ανυπόμονα, με το κεφάλι του βυθισμένο στο στήθος και τα χέρια του δεμένα πίσω. Για μένα, που ήξερα κάθε του διάθεση και συνήθειο, η στάση του κι η συμπεριφορά του έλεγαν τη δική τους ιστορία. Είχε στρωθεί στη δουλειά ξανά. Είχε βγει από τα όνειρα των ναρκωτικών κι είχε ριχτεί παθιασμένα στην επίλυση κάποιου νέου προβλήματος. Χτύπησα το κουδούνι και οδηγήθηκα πάνω στο διαμέρισμα που μέχρι πρότινος ένα μέρος του ήταν δικό μου.

Η συμπεριφορά του δεν ήταν διαχυτική. Σπανίως ήταν· ωστόσο χαιρόταν, πιστεύω, που με έβλεπε. Δίχως καν μια λέξη, αλλά με ένα καλοσυνάτο βλέμμα, μου έδειξε μια πολυθρόνα, μου πέταξε τη θήκη με τα πούρα του, και μου υπέδειξε ένα κουτί με ποτά κι ένα γκαζοζέν στη γωνία. Έπειτα στάθηκε μπροστά στη φωτιά και με κοίταξε με το μοναδικό του στοχαστικό τρόπο.

«Τα δεσμά του γάμου σου πάνε,» σχολίασε. «Έχω την εντύπωση, Γουώτσον, πως πήρες κάπου τρία με τρεισήμισι κιλά από τότε που σε είδα.»

«Τρία!» απάντησα.

«Αλήθεια, θα σκεφτόμουν πως είναι κάτι παραπάνω. Μια ιδέα παραπάνω, έχω την εντύπωση, Γουώτσον. Και ασκείς το επάγγελμα και πάλι, παρατηρώ. Δε μου είπες πως σκόπευες να γυρίσεις στη δουλειά.»

«Τότε, πως το γνωρίζεις;»

«Βλέπω, επαγάγω. Πως ξέρω ότι βράχηκες υπερβολικά προσφάτως, και πως έχεις μια ιδιαιτέρως αδέξια κι απρόσεκτη υπηρέτρια;"

«Αγαπητέ μου Χολμς,» είπα, «αυτό πάει πολύ. Σίγουρα θα είχες καεί, αν είχες ζήσει μερικούς αιώνες νωρίτερα. Αληθεύει πως έκανα έναν περίπατο στην εξοχή την Τετάρτη κι επέστρεψα σπίτι σε άσχημη κατάσταση, αλλά αφού άλλαξα ρούχα αδυνατώ να διανοηθώ πως το συμπέρανες. Όσο για τη Μαίρη Τζέιν, είναι αδιόρθωτη, κι η σύζυγος της έδωσε διορία, αλλά ορίστε, πάλι. Αδυνατώ να δω πως το αντιλήφθηκες.»

Γέλασε μόνος του και έτριψε τα μακριά, νευρώδη χέρια του.

«Πρόκειται για το άκρον άωτον της απλότητας,» είπε· «τα μάτια μου αναφέρουν πως στο εσωτερικό του αριστερού σου παπουτσιού, εκεί ακριβώς που πέφτει το φως της φωτιάς, το δέρμα χαράσσεται από έξι σχεδόν παράλληλα κοψίματα. Προφανώς προκλήθηκαν από κάποιον που ιδιαίτερα απρόσεκτα έξυσε την άκρη της σόλας για να απομακρύνει πηγμένη λάσπη από πάνω του. Επομένως, βλέπεις, το διπλό μου συμπέρασμα πως ήσουν έξω με κακό καιρό και πως επέλεξες ένα ιδιαιτέρως επιζήμιο δείγμα καταστροφέα παπουτσιών μέσα από τις υπηρετριούλες του Λονδίνου. Όσο για την άσκηση σου, αν ένας κύριος μπει στο δωμάτιο μου μυρίζοντας ιώδιο, με ένα σκούρο σημάδι νιτρικού αργύρου επί του δεξιού του δείκτη, κι ένα φούσκωμα στο ψηλό καπέλο του να φανερώνει που έκρυψε το στηθοσκόπιο του, θα πρέπει να είμαι αμβλύνους, αν δεν αποφανθώ πως αποτελεί ενεργό μέλος του ιατρικού επαγγέλματος.»

Δε μπόρεσα να μη γελάσω με την άνεση κατά την οποία εξήγησε την διαδικασία της επαγωγής του. «Όταν σε ακούω να απαριθμείς τους συλλογισμούς σου,» σχολίασα, «το θέμα πάντοτε μου φαίνεται όντως τόσο ανόητα απλό ώστε να το σκεφτόμουν άνετα μόνος μου, μολονότι σε κάθε διαδοχική παράθεση του συλλογισμού σου προβληματίζομαι έως ότου εξηγήσεις τη διαδικασία σου. Κι ωστόσο θεωρώ πως τα μάτια μου είναι εξίσου καλά με τα δικά σου.»

«Έτσι είναι,» απάντησε, ανάβοντας ένα τσιγάρο, και πέφτοντας πίσω στην πολυθρόνα. «Βλέπεις, εντούτοις δεν παρατηρείς. Ο διαχωρισμός είναι σαφής. Επί παραδείγματι, συχνά έχεις δει τα σκαλοπάτια που οδηγούν από την είσοδο σε αυτό το δωμάτιο.»

«Συχνά.»

«Πόσο συχνά;»

«Βασικά, μερικές εκατοντάδες φορές.»

«Τότε πόσα είναι;»

«Πόσα; Δεν ξέρω.»

«Όπως τα ‘λεγα! Δεν παρατήρησες. Κι ωστόσο είδες. Αυτό είναι το θέμα μου. Λοιπόν, γνωρίζω πως είναι δεκαεπτά σκαλοπάτια, επειδή και τα έχω δει και τα έχω παρατηρήσει. Επί τη ευκαιρία, αφού ενδιαφέρεσαι για αυτά τα προβληματάκια, κι αφού ήσουν αρκετά καλός να καταγράψεις κάνα δυο εκ των ασήμαντων εμπειριών μου, ίσως να ενδιαφέρεσαι για αυτό.» Μου πέταξε ένα φύλο από παχύ, ροζ-απόχρωσης φύλο σημειωματάριου το οποίο βρισκόταν πάνω στο τραπέζι. «Ήρθε με το τελευταίο ταχυδρομείο,» είπε. «Διάβασε το δυνατά.»

Το σημείωμα δεν είχε ημερομηνία, μήτε υπογραφή ή διεύθυνση.

«Θα σας επισκεφθεί απόψε, στις οχτώ παρά τέταρτο,» έλεγε, «ένα κύριος ο οποίος επιθυμεί να σας συμβουλευθεί επί ενός ζητήματος της πλέον υψίστης σημασίας. Οι πρόσφατες υπηρεσίες σας για έναν εκ των βασιλικών οίκων της Ευρώπης έδειξαν πως είστε κάποιος ο οποίος είναι άξιος εμπιστοσύνης σε ζητήματα τα οποία έχουν τέτοια σημασία ώστε δεν υπάρχει περίπτωση υπερβολής. Ταύτη περιγραφή από όλους τους κύκλους λάβαμε. Να βρίσκεστε στο γραφείο σας λοιπόν τη συγκεκριμένη ώρα, και μη το εκλάβετε αρνητικά αν ο επισκέπτης σας φορά μάσκα.»

«Όντως αποτελεί μυστήριο,» σχολίασα. «Τι νομίζεις πως σημαίνει;»

«Δε διαθέτω καθόλου στοιχεία ακόμη. Αποτελεί καίριο ατόπημα να προβαίνεις σε θεωρίες προτού να διαθέτεις στοιχεία. Ασυναίσθητα αρχίζεις να διαστρεβλώνεις τα γεγονότα για να εφαρμόσουν σε θεωρίες, αντί οι θεωρίες να εφαρμόσουν στα γεγονότα. Όμως το σημείωμα το ίδιο. Τι επαγάγεις από αυτό;»

Προσεκτικά εξέτασα τη γραφή, και το χαρτί επί του οποίου είχε γραφτεί.

«Ο άντρας ο οποίος το έγραψε είναι προφανώς ευκατάστατος,» σχολίασα, επιχειρώντας να μιμηθώ τις διαδικασίες του συντρόφου μου. «Τέτοιο χαρτί είναι αδύνατον να αγορασθεί κάτω της μισής κορώνας, το πακέτο. Είναι ασυνήθιστα σκληρό κι άκαμπτο.»

«Ασυνήθιστο —αυτή ακριβώς είναι η λέξη,» είπε ο Χολμς. «Δεν είναι καν Αγγλικό χαρτί. Κράτησε το στο φως.»

Το έκανα, και είδα ένα μεγάλο «Ε» με ένα μικρό «g,» ένα «P,» και ένα μεγάλο «G” με ένα μικρό «t» πλεγμένο στην υφή του χαρτιού.

«Τι συμπεραίνεις από αυτό;» ρώτησε ο Χολμς.

«Το όνομα του κατασκευαστή, δίχως αμφιβολία· ή το μονόγραμμα του, μάλλον.»

«Ουδεμία σχέση. Το «G” με το μικρό ‘t' αποτελεί τη συντόμευση του ‘Gessellschaft', στη Γερμανική για την ‘Εταιρεία.' Πρόκειται περί τυποποιημένης σύντμησης όπως το δικό μας ‘Co.' Το ‘P' φυσικά για το ‘Papier.' Τώρα για το Eg.' ‘ Ας ρίξουμε μια ματιά στον Ηπειρωτικό Άτλαντα.» Κατέβασε έναν βαρύ καφετί τόμο από τα ράφια του. «Eglow, Eglonitz— εδώ είμαστε, Egria. Είναι μια Γερμανόφωνη χώρα —στη Βοημία, όχι μακριά από το Carlsbad. ‘Αξιοσημείωτη ως σκηνικό του θανάτου του Wallenstein, και για τα αναρίθμητα εργοστάσια Υαλικών και τις χαρτοποιίες της.' Χα, χα, αγόρι μου, τι συμπεραίνεις από αυτό;» Τα μάτια του έλαμψαν, και άφησε ένα μεγάλο θριαμβευτικό σύννεφο καπνού από το τσιγάρο του.

«Το χαρτί κατασκευάστηκε στη Βοημία,» είπα.

«Ακριβώς. Και ο άνθρωπος που έγραψε το σημείωμα είναι Γερμανός. Προσέχεις την ασυνήθιστη σύνταξη της πρότασης —«Ταύτη περιγραφή από όλους τους κύκλους λάβαμε.' Ένας Γάλλος ή ένας Ρώσος δε θα το είχαν γράψει έτσι. Ο Γερμανός είναι εκείνος που δείχνει τέτοια έλλειψη ευγένειας προς τα ρήματα του. Παραμένει μονάχα, επομένως, να ανακαλύψουμε το ζητούμενο από αυτόν το Γερμανό ο οποίος γράφει σε χαρτί Βοημίας και επιλέγει να φορά μάσκα αντί να δείξει το πρόσωπο του. Και να που έρχεται, αν δε σφάλλω, για να επιλύσει όλες μας τις απορίες.»

Καθώς μιλούσε ακούστηκε ο κοφτός ήχος οπλών αλόγων και το σύρσιμο των τροχών πάνω στο κράσπεδο, ακολουθούμενος από ένα απότομο τράβηγμα του κουδουνιού. Ο Χολμς σφύριξε.

«Ζευγάρι, από τον ήχο,» είπε. «Ναι,» συνέχισε, κοιτάζοντας έξω από το παράθυρο. «Μια όμορφη μικρή τετράτροχη κι ένα υπέροχο ζευγάρι. Εκατόν πενήντα γκινέες το κομμάτι. Υπάρχει χρήμα σε αυτή την υπόθεση, αν μη τι άλλο.»

«Νομίζω πως καλύτερα να φύγω, Χολμς.»

«Διόλου, Γιατρέ. Μείνε όπως είσαι. Είμαι χαμένος δίχως το χρονικογράφο μου. Επιπλέον υπόσχεται να αποδειχθεί ενδιαφέρον. Θα ήταν κρίμα να το χάσεις.»

«Μα ο πελάτης σου—»

«Μη σε νοιάζει αυτός. Ίσως να χρειαστώ τη βοήθεια σου, το ίδιο κι εκείνος. Να που έρχεται. Κάθισε κάτω σε εκείνη την πολυθρόνα, γιατρέ, και αφιέρωσε μας την αμέριστη προσοχή σου.»

Ένα αργό και βαρύ βήμα, το οποίο είχε ακουστεί στις σκάλες και το διάδρομο, στάθηκε ξαφνικά έξω από την πόρτα. Κατόπιν ακούστηκε ένα δυνατό και επιτακτικό χτύπημα.

«Περάστε!» είπε ο Χολμς.

Ένας άντρας εισήλθε ο οποίος δύσκολα θα ήταν λιγότερο από δυο μέτρα σε ύψος, με το στήθος και τα άκρα ενός Ηρακλή. Το ντύσιμο του ήταν πλούσιο κατά έναν πλούτο που, στην Αγγλία, θα εκλαμβανόταν ως συναφές του κακού γούστου. Βαριές λωρίδες από αστρακάν διέτρεχαν τα μανίκια και το εμπρόσθιο του δίπετου πανωφοριού του, ενώ ένας βαθυγάλαζος μανδύας ο οποίος ήταν ριγμένος στους ώμους του ήταν φοδραρισμένος με μετάξι στο χρώμα της φλόγας και δεμένος στο λαιμό του με μια καρφίτσα η οποία αποτελούταν από ένα πορφυρό σμαράγδι. Μπότες που εκτείνονταν ως τη μέση των κνημών του, και οι οποίες ήταν διακοσμημένες στο άνω μέρος τους με πλούσια καφετιά γούνα, συμπλήρωναν την εντύπωση της βαρβαρικής χλιδής η οποία προτεινόταν εκ της όλης εμφάνισης του. Κρατούσε ένα πλατύγυρο καπέλο στο ένα του χέρι, ενώ φορούσε στο πάνω μέρος του προσώπου του, φτάνοντας χαμηλότερα των ζυγωματικών του, μια μαύρη μάσκα, την οποία είχε προφανώς τοποθετήσει εκείνη ακριβώς τη στιγμή, διότι το χέρι του ήταν ακόμη σηκωμένο καθώς έμπαινε. Από το κάτω μέρος του προσώπου του εμφανιζόταν να πρόκειται περί άνθρωπου δυναμικού χαρακτήρα, με παχύ, κρεμαστό χείλος, και μακρύ, ίσιο σαγόνι χαρακτηριστικό αποφασιστικότητας στα όρια της ισχυρογνωμοσύνης.

«Λάβατε το σημείωμα μου;» ρώτησε με βαθιά τραχιά φωνή και μια εντόνως τονισμένη Γερμανική προφορά. «Σας ανέφερα ότι θα σας επισκεπτόμουν.» Μας κοίταξε περνώντας από τον ένα στον άλλο, σα να ήταν αβέβαιος σε ποιόν να απευθυνθεί.

«Παρακαλώ καθίστε,» είπε ο Χολμς. «Από εδώ ο φίλος και συνεργάτης μου, Δρ. Γουώτσον, ο οποίος περιστασιακά έχει την καλοσύνη να με βοηθά στις υποθέσεις μου. Σε ποιόν έχω την τιμή να απευθύνομαι;»

«Μπορείτε να με αποκαλείτε Κόμη Βον Κραμ, ευγενή της Βοημίας. Αντιλαμβάνομαι πως ο κύριος, ο φίλος σας, είναι άντρας με τιμή και διακριτικότητα, τον οποίο μπορώ να εμπιστευτώ με ένα ζήτημα το οποίο είναι της πλέον υψίστης σημασίας. Αν όχι, θα προτιμούσα να επικοινωνήσω μαζί σας κατ' ιδίαν.»

Σηκώθηκα να φύγω, όμως ο Χολμς με έπιασε από τον καρπό και με έσπρωξε πίσω στην καρέκλα μου. «Είτε και οι δυο, ή κανένας,» είπε. «Μπορείτε να πείτε ενώπιον του κυρίου ότι σας επιτρέπεται να πείτε σε εμένα.»

Ο Κόμης ανασήκωσε τους φαρδιούς του ώμους. «Τότε οφείλω να αρχίσω,» είπε, «δεσμεύοντας σας σε απόλυτη εχεμύθεια για δυο έτη· στη λήξη της συγκεκριμένης περιόδου το ζήτημα δε θα έχει ουδεμία σημασία. Επί του παρόντος δεν είναι υπερβολή να πω ότι έχει τέτοια βαρύτητα η οποία δύναται να επηρεάσει το μέλλον της Ευρωπαϊκής ιστορίας.»

«Υπόσχομαι,» είπε ο Χολμς.

«Και εγώ.»

«Θα συγχωρήσετε τη μάσκα,» συνέχισε ο ξένος επισκέπτης μας. «Το αξιοσέβαστο πρόσωπο που με απασχολεί επιθυμεί ο πράκτορας του να είναι άγνωστος σε εσάς, και μου επιτρέπεται να ομολογήσω άμεσα πως ο τίτλος τον οποίο μόλις ανακοίνωσα δεν είναι ακριβώς δικός μου.»

«Έχω επίγνωση αυτού,» είπε ο Χολμς ξερά.

«Οι περιστάσεις είναι ιδιαιτέρως ευαίσθητες, και κάθε πρόληψη οφείλεται να ληφθεί στην κατάσβεση ό,τι ενδεχομένως αν κορυφωθεί να αποτελέσει ένα ασύλληπτο σκάνδαλο και να δυσφημίσει μια από τις άρχουσες οικογένειες της Ευρώπης. Για να το θέσω απλά, το ζήτημα εμπλέκει τον σπουδαίο Οίκο των Ορμστάϊν, κληρονομικών βασιλέων της Βοημίας.»

«Είχα επίσης επίγνωση του θέματος,» μουρμούρισε ο Χολμς, καθώς κάθισε σε μια πολυθρόνα κλείνοντας τα μάτια του.

Ο επισκέπτης μας κοίταξε στιγμιαία με κάποια πρόδηλη έκπληξη την άτονη, νωχελική φιγούρα του ανθρώπου που δίχως αμφιβολία του είχε παρουσιασθεί ως ο πλέον διεισδυτικός αναλυτής και ο πλέον δραστήριος πράκτορας στην Ευρώπη. Ο Χολμς αργά άνοιξε και πάλι τα μάτια και κοίταξε ανυπόμονα τον γιγάντιο πελάτη του.

«Αν η Μεγαλειότητα σας καταδεχτεί να δηλώσει το πρόβλημα του,» σχολίασε, «θα ήμουν σε καλύτερη θέση για να σας συμβουλεύσω.»

Ο άντρας τινάχτηκε από την θέση του και βημάτισε πάνω και κάτω στο δωμάτιο με ανεξέλεγκτο εκνευρισμό. Τότε, με μια χειρονομία απελπισίας, τράβηξε τη μάσκα από το πρόσωπο του και την εκσφενδόνισε στο πάτωμα. «Έχετε δίκιο,» φώναξε· «Είμαι ο Βασιλιάς. Γιατί να επιχειρήσω να το κρύψω;»

«Όντως, γιατί;» μουρμούρισε ο Χολμς. «Η Μεγαλειότητα σας δεν είχε καν μιλήσει πριν συνειδητοποιήσω πως απευθυνόμουν στον Βίλχελμ Γκοττράιχ Σιγκμουντ βον Ορμστάιν, Μέγα Δούκα του Κάσελ-Φέλστάιν, και κληρονομικό Βασιλέα της Βοημίας.

«Όμως αντιλαμβάνεστε,» είπε ο αλλοδαπός επισκέπτης μας, καθώς ξανακάθισε και πέρασε το χέρι του πάνω από το πλατύ ωχρό του μέτωπο, «δεν είμαι συνηθισμένος στο να κάνω τέτοιες δουλειές προσωπικά. Εντούτοις το θέμα ήταν τόσο ευαίσθητο που δε μπορούσα να το εμπιστευθώ σε κάποιο πράκτορα δίχως να τεθώ υπό την εξουσία του. Ήρθα incognito από την Πράγα με σκοπό να σας συμβουλευθώ.»

«Τότε, παρακαλώ, συμβουλευτείτε με,» είπε ο Χολμς, κλείνοντας τα μάτια του για μια ακόμη φορά.

«Τα γεγονότα είναι εν συντομία αυτά: Κάπου προ πενταετίας, κατά τη διάρκεια μιας μακράς επίσκεψης στη Βαρσοβία, γνώρισα την ξακουστή τυχοδιώκτρια, Αϊρίν Άντλερ. Το όνομα σας είναι αναμφίβολα γνωστό.»

«Αν έχεις την καλοσύνη εντόπισε τη στο ευρετήριο μου, Γιατρέ,» μουρμούρισε ο Χολμς δίχως να ανοίξει τα μάτια του. Εδώ και πολλά χρόνια είχε υιοθετήσει ένα σύστημα να ταξινομεί όλες τις παραγράφους που αφορούσαν πρόσωπα και πράγματα, έτσι ώστε ήταν δύσκολο να κατονομάσεις κάποιο θέμα ή πρόσωπο για το οποίο να μη μπορούσε αμέσως να παράσχει πληροφορίες. Στην προκειμένη περίπτωση βρήκα τη βιογραφία της χωμένη μεταξύ της αναφοράς ενός Εβραίου Ραβίνου και εκείνης ενός επιτελικού διοικητή ο οποίος είχε συγγράψει μια μονογραφία για τα ψάρια του βυθού.

«Δώσε μου να δω:» είπε ο Χολμς. «Αχά! Γεννηθείσα στο Νιού Τζέρσι το έτος 1858. Κοντράλτο —χμ! La Scala, χμ! Πριμαντόνα της Αυτοκρατορικής Όπερας της Βαρσοβίας— μάλιστα! Αποσύρθηκε από την μουσική σκηνή. Ζει στο Λονδίνο —αλήθεια! Η Μεγαλειότητας σας, όπως αντιλαμβάνομαι, ενεπλάκη με τη συγκεκριμένη νεαρή, της έγραψε ορισμένες ενοχοποιητικές επιστολές, και πλέον επιθυμεί να πάρει πίσω τις συγκεκριμένες επιστολές.»

«Ακριβώς έτσι. Μα πως—»

«Υπήρξε κάποιος μυστικός γάμος;»

«Ουδείς.»

«Καθόλου νομικά έγγραφα ή πιστοποιητικά;»

«Κανένα.»

«Τότε αδυνατώ να παρακολουθήσω τη Μεγαλειότητα σας. Αν η προκειμένη νεαρή εμφάνιζε τις επιστολές της για εκβιασμό ή άλλους σκοπούς, πως θα αποδείκνυε την αυθεντικότητα τους;»

«Υπάρχει η γραφή.»

«Τσκ. Τσκ! Πλαστογραφία.»

«Το προσωπικό μου χαρτί αλληλογραφίας.»

«Κλάπηκε.»

«Η σφραγίδα μου.»

«Απομίμηση.»

«Η φωτογραφία μου.»

«Αγοράστηκε.»

«Ήμασταν και οι δυο στη φωτογραφία.»

«Ω, Θεέ μου! Αυτό είναι πολύ άσχημο! Η Μεγαλειότητα σας όντως διέπραξε αδιακρισία.»

«Ήμουν τρελός—παράφρων.»

«Θέσατε τον εαυτό σας σε ιδιαίτερα δυσχερή θέση.»

«Είχα μόλις στεφθεί πρίγκιπας τότε. Ήμουν νέος. Μόλις έγινα τριάντα.»

«Επιβάλλεται να ανακτηθεί.»

«Προσπαθήσαμε και αποτύχαμε.»

«Η Μεγαλειότητα σας πρέπει να πληρώσει. Πρέπει να αγοραστεί.»

«Δε θέλει να πουλήσει.»

«Να κλαπεί, τότε.»

«Πέντε απόπειρες επιχειρήθηκαν. Δυο φορές διαρρήκτες υπό την πληρωμή μου έψαξαν παντού στο σπίτι της. Σε μια περίπτωση εκτρέψαμε τις αποσκευές της ενώ ταξίδευε. Δυο φορές της στήθηκε ενέδρα. Δεν υπήρξε κανένα αποτέλεσμα.»

«Ούτε ίχνος της;»

«Απολύτως κανένα.»

Ο Χολμς γέλασε. «Πρόκειται για ένα αρκετά ωραίο προβληματάκι,» είπε.

«Ωστόσο ιδιαιτέρως σοβαρού για μένα,» αντιγύρισε ο βασιλιάς επιτιμητικά.

«Εξαιρετικά, όντως. Και τι προτίθεται να κάνει με τη φωτογραφία;»

«Να με καταστρέψει.»

«Μα πως;»

«Πρόκειται να παντρευτώ.»

«Έτσι άκουσα.»

«Με την Κλότιλντ Λόθμαν βον Σάξε-Μένινγκεν, δεύτερη κόρη του Βασιλέα της Σκανδιναβίας. Πιθανόν να γνωρίζετε τις αυστηρές αρχές της οικογένειας της. Αποτελεί η ίδια το άκρον άωτον της λεπτότητας. Η σκιά μιας αμφιβολίας αναφορικά με τη διαγωγή μου θα έδινε τέλος στο ζήτημα.»

«Και η Αϊρίν Άντλερ;»

«Απειλεί να τους στείλει τη φωτογραφία. Και θα το κάνει. Το ξέρω πως θα το κάνει. Δεν τη γνωρίζετε, όμως έχει ψυχή από ατσάλι. Έχει το πρόσωπο της ομορφότερης των γυναικών, και το μυαλό των πλέον αποφασιστικών αντρών. Από το να παντρευτώ μια άλλη γυναίκα, δεν υπάρχουν όρια στο που θα μπορούσε να φτάσει—κανένα.»

«Είστε βέβαιος πως δεν την έστειλε ήδη;»

«Είμαι βέβαιος.»

«Και γιατί;»

«Επειδή είπε πως θα την έστελνε την ημέρα που ο αρραβώνας θα ανακοινωνόταν δημοσίως. Το οποίο θα πραγματοποιηθεί την επόμενη Δευτέρα.»

«Α, τότε έχουμε ακόμη τρεις μέρες,» είπε ο Χολμς με ένα χασμουρητό. «Είναι ιδιαιτέρως ευτυχές, καθώς έχω ένα δυο σημαντικά ζητήματα να φροντίσω επί του παρόντος. Η Μεγαλειότητα σας, φυσικά, θα μείνει στο Λονδίνο επί του παρόντος;»

«Φυσικά. Θα με βρείτε στο Λάνγκχαμ υπό το όνομα Κόμης Βον Κράμ.»

Τότε θα σας γράψω δυο λόγια για να ενημερωθείτε για την πρόοδο μας.»

«Παρακαλώ κάντε το. Θα προσμένω εναγωνίως.»

«Λοιπόν, όσον αφορά τα χρήματα;»

«Εν λευκώ.»

«Απολύτως;»

«Σας το λέω πως θα έδινα μια από τις επαρχίες του βασιλείου μου για να αποκτήσω αυτήν τη φωτογραφία.»

«Και για τις τρέχουσες δαπάνες;»

Ο Βασιλιάς έβγαλε μια βαριά, δέρματος σαμουά, τσάντα από το μανδύα του και την απέθεσε στο τραπέζι.»

«Υπάρχουν τριακόσιες λίρες σε χρυσό και εφτακόσιες σε χαρτονομίσματα,» είπε.

Ο Χολμς έγραψε μια απόδειξη επί ενός φύλλου του σημειωματάριου του και του την παρέδωσε.

«Η διεύθυνση της δεσποινίδος;» ρώτησε.

«Είναι Οικία Μπριόνη, Λεωφόρος Σέρπεντιν, στο άλσος του Αγίου Ιωάννη.»

Ο Χολμς τη σημείωσε. «Μια ακόμη ερώτηση,» είπε. «Ήταν φωτογραφία κορνίζας;»

«Ήταν.»

«Τότε, καλή σας νύχτα, Μεγαλειότατε, και ευελπιστώ πως σύντομα θα έχουμε καλά νέα για εσάς. Και καληνύχτα, Γουώτσον,» πρόσθεσε, καθώς οι ρόδες της βασιλικής άμαξας κύλησαν στο δρόμο. «Αν έχεις την καλοσύνη να με επισκεφθείς αύριο στις τρεις θα ήθελα να συζητήσω το ζητηματάκι αυτό μαζί σου.»

Learn languages from TV shows, movies, news, articles and more! Try LingQ for FREE

1. Σκάνδαλο στην Βοημία - 1 Scandal in Bohemia|| 1. Skandal in Böhmen - 1 1. Scandal in Bohemia - 1 1. Escándalo en Bohemia - 1 1. scandale en bohème - 1 1\. Bohemya'da Skandal - 1

Για τον Σέρλοκ Χολμς θα αποτελεί πάντοτε ΤΗN γυναίκα. For|||||"will always be"|always|| For Sherlock Holmes she will always be THE woman. Pour Sherlock Holmes, elle sera toujours la femme THN. Σπανίως τον άκουσα να αναφέρεται σε εκείνη υπό κάποιο άλλο όνομα. ||||||her|under||| I rarely heard him refer to her by any other name. Je l'ai rarement entendu l'appeler par un autre nom. Στα μάτια του επισκιάζει και κυριαρχεί επί ολοκλήρου του φύλου της. |||overshadows||dominates||the whole||| In his eyes she overshadows and dominates her entire sex. Δεν ήταν το γεγονός πως ένοιωσε κάποιο συναίσθημα συγγενές της αγάπης προς την Άϊριν Άντλερ. |||||felt|some sort of||akin to|||||| It was not the fact that he felt any emotion akin to love for Irene Adler. Όλα τα συναισθήματα, και το συγκεκριμένο ιδιαιτέρως, ήταν απεχθή προς το ψυχρό, ακριβές εντούτοις αξιοθαύμαστα ισορροπημένο μυαλό του. ||emotions||||||abhorrent|||||"nevertheless"|||| All emotions, and this one in particular, were repugnant to his cold, precise yet admirably balanced mind. Toutes les émotions, et celle-ci en particulier, répugnaient à son esprit froid, précis et pourtant admirablement équilibré. Αποτελούσε, όπως το εκλαμβάνω, την πλέον τέλεια μηχανή συλλογιστικής και παρατήρησης που ο κόσμος είχε γνωρίσει, ωστόσο ως εραστής θα έθετε εαυτώ σε δυσχερή θέση. |||"I perceive it"|||||Reasoning and observation|||||||||||||||| He was, as I take it, the most perfect machine of reasoning and observation that the world had known, yet as a lover he would put himself in a difficult position. Ουδέποτε αναφερόταν στα γλυκύτερα πάθη, παρεκτός μετά σαρκασμού και περιφρόνησης. He never referred to the sweeter passions, except with sarcasm and contempt. Αποτελούσαν αξιοθαύμαστα θέματα για τον παρατηρητή —έξοχα στο να αίρουν το πέπλο από τα κίνητρα και τις ενέργειες των ανθρώπων. They were admirable subjects for the observer-excellent at lifting the veil from people's motives and actions. Εντούτοις για τον έμπειρο αναλυτή η αποδοχή τέτοιων εισβολών στο λεπτεπίλεπτο και τέλεια διευθετημένο ταμπεραμέντο του αποτελούσε έναν παράγοντα περισπασμού ο οποίος ενδεχομένως να έριχνε την αμφιβολία επί του συνόλου των νοητικών συμπερασμάτων του. However, for the experienced analyst the acceptance of such intrusions into his subtle and perfectly arranged temperament was a distraction factor which might cast doubt on his entire mental conclusions. Άμμος σε ένα ευαίσθητο εργαλείο, είτε ένα ράγισμα σε κάποιον από τους ισχυρούς μεγεθυντικούς φακούς του, δε θα ήταν περισσότερο ενοχλητικά από ένα έντονο συναίσθημα προς μια φύση όπως η δική του. Sand on a delicate tool, or a crack in one of his powerful magnifying lenses, would be no more disturbing than a strong feeling towards a nature like his own. Κι όμως υπήρξε μια και μοναδική γυναίκα για εκείνον, κι η γυναίκα αυτή ήτανε η συχωρεμένη Άϊριν Άντλερ, αμφιλεγόμενης κι αμφισβητήσιμης ανάμνησης. Yet there was one woman for him, and that woman was the late Irene Adler, of controversial and questionable memory.

Είχα δει ελάχιστα τον Χολμς τελευταίως. I'd barely seen Holmes lately. Ο γάμος μου μας είχε κάνει να απομακρυνθούμε. My marriage had caused us to grow apart. Η απόλυτη ευτυχία μου, και τα επικεντρωμένα στο σπίτι ενδιαφέροντα που φανερώνονται γύρω από τον άντρα που βρίσκεται για πρώτη φορά αφέντης του σπιτικού του, αρκούσαν ώστε να απορροφήσουν την πλήρη προσοχή μου, ενώ ο Χολμς, ο οποίος απεχθανόταν κάθε μορφή κοινωνικότητας με όλη τη μποέμικη ψυχή του, παρέμενε στο διαμέρισμα μας επί της οδού Μπέϊκερ, θαμμένος μέσα στα παλιά του βιβλία, και εναλλάσσοντας από βδομάδα σε βδομάδα μεταξύ κοκαΐνης και φιλοδοξίας, του λήθαργου του ναρκωτικού, και της μανιασμένης δραστηριότητας της παθιασμένης του φύσης. My utter happiness, and the home-centered interests manifested around the man who finds himself for the first time master of his household, were enough to absorb my full attention, while Holmes, who abhorred all forms of sociability with all his bohemian soul, remained in our apartment on Baker Street, buried in his old books, and alternating from week to week between cocaine and ambition, the lethargy of the drug, and the frenzied activity of his passionate nature. Παρέμενε ακόμη, όπως πάντοτε, βαθιά αφοσιωμένος στη μελέτη του εγκλήματος, και αφιέρωνε τις αφάνταστες διανοητικές του δυνατότητες και τις εξαίρετες ικανότητες του στην παρατήρηση ακολουθώντας όλους εκείνους τους μίτους, και ξεδιαλύνοντας όλα εκείνα τα μυστήρια τα οποία εγκαταλείπονταν ως μάταια εκ της επίσημης αστυνομίας. He still remained, as always, deeply devoted to the study of crime, and devoted his unimaginable intellectual powers and his excellent abilities to observation, following all those motives, and unravelling all those mysteries which were abandoned as futile by the official police. Από καιρό εις καιρό άκουγα κάποια αβέβαιη αναφορά των κατορθωμάτων του: για την πρόσκληση του στην Οδησσό στην υπόθεση του φόνου Τρεπώφ, για την επίλυση της ιδιάζουσας τραγωδίας των αδελφών Άτκινσον στο Τρικονκομαλή, και τέλος της αποστολής την οποία είχε φέρει εις πέρας τόσο λεπτά και επιτυχημένα για την άρχουσα οικογένεια της Ολλανδίας. From time to time I heard some uncertain account of his exploits: of his invitation to Odessa in the Trepov murder case, of his solving the peculiar tragedy of the Atkinson brothers at Trikonomali, and finally of the mission which he had accomplished so delicately and successfully for the ruling family of Holland. Πέρα από τα ίχνη αυτά των δραστηριοτήτων του, ωστόσο, τα οποία απλώς μοιραζόμουν με όλους τους αναγνώστες του ημερησίου τύπου, ελάχιστα γνώριζα για τον παλιό μου φίλο και σύντροφο. Beyond these traces of his activities, however, which I was simply sharing with all readers of the daily press, I knew little about my old friend and comrade.

Μια νύχτα —ήταν η δωδέκατη του Μαρτίου, του 1888— γύριζα από επίσκεψη σε ασθενή (διότι είχα πλέον επιστρέψει στην άσκηση του επαγγέλματος μου), όταν ο δρόμος μου με έβγαλε μέσα από την οδό Μπέϊκερ. One night-it was the twelfth of March, 1888-I was returning from visiting a patient (for I had now returned to the practice of my profession), when my road took me through Baker Street. Καθώς περνούσα την καλώς ενθυμούμενη πόρτα, η οποία πάντοτε θα συσχετίζεται στο μυαλό μου με τη συνήθεια μου, και με τα σκοτεινά περιστατικά της Σπουδής στο Άλικο, με κατέλαβε μια έντονη επιθυμία να δω τον Χολμς ξανά, και να μάθω πως αξιοποιούσε τις εξαιρετικές ικανότητες του. As I passed through the well-remembered door, which will always be associated in my mind with my habit, and with the dark incidents of the Study at Aliko, I was seized with an intense desire to see Holmes again, and to learn how he made use of his extraordinary abilities. Τα δωμάτια του ήταν κατάφωτα, και, όπως κοίταξα πάνω, είδα την ψηλή, λιγνή φιγούρα του να περνά δις ρίχνοντας μια σκοτεινή σιλουέτα στα στόρια. His rooms were floor-to-ceiling, and, as I looked up, I saw his tall, lean figure pass by, casting a dark silhouette in the blinds. Βημάτιζε στο δωμάτιο βιαστικά, ανυπόμονα, με το κεφάλι του βυθισμένο στο στήθος και τα χέρια του δεμένα πίσω. He paced the room hurriedly, impatiently, his head sunk into his chest and his hands tied behind his back. Για μένα, που ήξερα κάθε του διάθεση και συνήθειο, η στάση του κι η συμπεριφορά του έλεγαν τη δική τους ιστορία. For me, who knew his every mood and habit, his attitude and behaviour told their own story. Είχε στρωθεί στη δουλειά ξανά. He was at work again. Είχε βγει από τα όνειρα των ναρκωτικών κι είχε ριχτεί παθιασμένα στην επίλυση κάποιου νέου προβλήματος. He had come out of his drug dreams and had thrown himself passionately into solving some new problem. Χτύπησα το κουδούνι και οδηγήθηκα πάνω στο διαμέρισμα που μέχρι πρότινος ένα μέρος του ήταν δικό μου. I rang the doorbell and was led upstairs to the apartment that until recently had been part of mine.

Η συμπεριφορά του δεν ήταν διαχυτική. His behavior was not diffusive. Σπανίως ήταν· ωστόσο χαιρόταν, πιστεύω, που με έβλεπε. He rarely was; yet he was, I think, glad to see me. Δίχως καν μια λέξη, αλλά με ένα καλοσυνάτο βλέμμα, μου έδειξε μια πολυθρόνα, μου πέταξε τη θήκη με τα πούρα του, και μου υπέδειξε ένα κουτί με ποτά κι ένα γκαζοζέν στη γωνία. Without a word, but with a kindly look, he showed me an armchair, threw me his cigar case, and pointed to a box of drinks and a gas can in the corner. Έπειτα στάθηκε μπροστά στη φωτιά και με κοίταξε με το μοναδικό του στοχαστικό τρόπο. Then he stood in front of the fire and looked at me in his unique, thoughtful way.

«Τα δεσμά του γάμου σου πάνε,» σχολίασε. "Your marriage bond is gone," he commented. «Έχω την εντύπωση, Γουώτσον, πως πήρες κάπου τρία με τρεισήμισι κιλά από τότε που σε είδα.» "I have the impression, Watson, that you've gained somewhere between three and three and a half pounds since I've seen you."

«Τρία!» απάντησα. "Three!" I replied.

«Αλήθεια, θα σκεφτόμουν πως είναι κάτι παραπάνω. "Really, I would think it's more than that. Μια ιδέα παραπάνω, έχω την εντύπωση, Γουώτσον. One more idea, I think, Watson. Και ασκείς το επάγγελμα και πάλι, παρατηρώ. And you practice the profession again, I notice. Δε μου είπες πως σκόπευες να γυρίσεις στη δουλειά.» You didn't tell me you were planning on going back to work."

«Τότε, πως το γνωρίζεις;» "Then how do you know?"

«Βλέπω, επαγάγω. "I see, I beg. Πως ξέρω ότι βράχηκες υπερβολικά προσφάτως, και πως έχεις μια ιδιαιτέρως αδέξια κι απρόσεκτη υπηρέτρια;" How do I know that you have got too wet recently, and that you have a particularly clumsy and careless maid?"

«Αγαπητέ μου Χολμς,» είπα, «αυτό πάει πολύ. "My dear Holmes," I said, "that goes a long way. Σίγουρα θα είχες καεί, αν είχες ζήσει μερικούς αιώνες νωρίτερα. Surely you would have been burned if you had lived a few centuries earlier. Αληθεύει πως έκανα έναν περίπατο στην εξοχή την Τετάρτη κι επέστρεψα σπίτι σε άσχημη κατάσταση, αλλά αφού άλλαξα ρούχα αδυνατώ να διανοηθώ πως το συμπέρανες. It's true that I went for a walk in the country on Wednesday and came home in a bad state, but since I changed my clothes I can't imagine how you deduced that. Όσο για τη Μαίρη Τζέιν, είναι αδιόρθωτη, κι η σύζυγος της έδωσε διορία, αλλά ορίστε, πάλι. Αδυνατώ να δω πως το αντιλήφθηκες.» I fail to see how you perceived it."

Γέλασε μόνος του και έτριψε τα μακριά, νευρώδη χέρια του. He laughed to himself and rubbed his long, wiry hands.

«Πρόκειται για το άκρον άωτον της απλότητας,» είπε· «τα μάτια μου αναφέρουν πως στο εσωτερικό του αριστερού σου παπουτσιού, εκεί ακριβώς που πέφτει το φως της φωτιάς, το δέρμα χαράσσεται από έξι σχεδόν παράλληλα κοψίματα. "It is the ultimate in simplicity," he said; "my eyes report that on the inside of your left shoe, just where the firelight falls, the skin is cut by six almost parallel cuts. Προφανώς προκλήθηκαν από κάποιον που ιδιαίτερα απρόσεκτα έξυσε την άκρη της σόλας για να απομακρύνει πηγμένη λάσπη από πάνω του. They were apparently caused by someone who particularly carelessly scratched the edge of the sole to remove curdled mud from it. Επομένως, βλέπεις, το διπλό μου συμπέρασμα πως ήσουν έξω με κακό καιρό και πως επέλεξες ένα ιδιαιτέρως επιζήμιο δείγμα καταστροφέα παπουτσιών μέσα από τις υπηρετριούλες του Λονδίνου. Therefore, you see, my double conclusion is that you were out in bad weather and that you chose a particularly damaging specimen of shoe shredder through the servant girls of London. Όσο για την άσκηση σου, αν ένας κύριος μπει στο δωμάτιο μου μυρίζοντας ιώδιο, με ένα σκούρο σημάδι νιτρικού αργύρου επί του δεξιού του δείκτη, κι ένα φούσκωμα στο ψηλό καπέλο του να φανερώνει που έκρυψε το στηθοσκόπιο του, θα πρέπει να είμαι αμβλύνους, αν δεν αποφανθώ πως αποτελεί ενεργό μέλος του ιατρικού επαγγέλματος.» As for your exercise, if a gentleman enters my room smelling of iodine, with a dark stain of silver nitrate on his right index finger, and a bulge in his tall hat revealing where he hid his stethoscope, I should be dull not to conclude that he is an active member of the medical profession.

Δε μπόρεσα να μη γελάσω με την άνεση κατά την οποία εξήγησε την διαδικασία της επαγωγής του. I couldn't help but laugh at the ease with which he explained the process of his induction. «Όταν σε ακούω να απαριθμείς τους συλλογισμούς σου,» σχολίασα, «το θέμα πάντοτε μου φαίνεται όντως τόσο ανόητα απλό ώστε να το σκεφτόμουν άνετα μόνος μου, μολονότι σε κάθε διαδοχική παράθεση του συλλογισμού σου προβληματίζομαι έως ότου εξηγήσεις τη διαδικασία σου. "When I hear you enumerate your thoughts," I remarked, "the subject always seems so absurdly simple that I could easily think of it alone, although with each successive articulation of your thought I am puzzled until you explain your process." Κι ωστόσο θεωρώ πως τα μάτια μου είναι εξίσου καλά με τα δικά σου.» Yet I believe that my eyes are just as good as yours.

«Έτσι είναι,» απάντησε, ανάβοντας ένα τσιγάρο, και πέφτοντας πίσω στην πολυθρόνα. "That's right," he replied, lighting a cigarette and slumping back in the armchair. «Βλέπεις, εντούτοις δεν παρατηρείς. "You see, however, you do not observe. Ο διαχωρισμός είναι σαφής. The distinction is clear. Επί παραδείγματι, συχνά έχεις δει τα σκαλοπάτια που οδηγούν από την είσοδο σε αυτό το δωμάτιο.» For example, you have often seen the steps leading from the entrance to this room.

«Συχνά.» "Often."

«Πόσο συχνά;»

«Βασικά, μερικές εκατοντάδες φορές.» «Basically, several hundred times.»

«Τότε πόσα είναι;» «Then how many is that?»

«Πόσα; Δεν ξέρω.» «How many? I don't know.»

«Όπως τα ‘λεγα! As I said! Δεν παρατήρησες. You didn't notice. Κι ωστόσο είδες. Yet you saw. Αυτό είναι το θέμα μου. Λοιπόν, γνωρίζω πως είναι δεκαεπτά σκαλοπάτια, επειδή και τα έχω δει και τα έχω παρατηρήσει. Well, I know there are seventeen steps, because I have seen them and observed them. Επί τη ευκαιρία, αφού ενδιαφέρεσαι για αυτά τα προβληματάκια, κι αφού ήσουν αρκετά καλός να καταγράψεις κάνα δυο εκ των ασήμαντων εμπειριών μου, ίσως να ενδιαφέρεσαι για αυτό.» Μου πέταξε ένα φύλο από παχύ, ροζ-απόχρωσης φύλο σημειωματάριου το οποίο βρισκόταν πάνω στο τραπέζι. By the way, since you are interested in these little problems, and since you were kind enough to record a couple of my insignificant experiences, you may be interested in this." He threw me a thick, pink notebook that was on the table. «Ήρθε με το τελευταίο ταχυδρομείο,» είπε. "It arrived with the last mail," he said. «Διάβασε το δυνατά.» «Read it loudly.»

Το σημείωμα δεν είχε ημερομηνία, μήτε υπογραφή ή διεύθυνση. The note had no date, no signature, or address.

«Θα σας επισκεφθεί απόψε, στις οχτώ παρά τέταρτο,» έλεγε, «ένα κύριος ο οποίος επιθυμεί να σας συμβουλευθεί επί ενός ζητήματος της πλέον υψίστης σημασίας. «He will visit you tonight, at a quarter to eight,» he said, «a gentleman who wishes to consult you on a matter of the utmost importance.» Οι πρόσφατες υπηρεσίες σας για έναν εκ των βασιλικών οίκων της Ευρώπης έδειξαν πως είστε κάποιος ο οποίος είναι άξιος εμπιστοσύνης σε ζητήματα τα οποία έχουν τέτοια σημασία ώστε δεν υπάρχει περίπτωση υπερβολής. Your recent services for one of the royal houses of Europe have shown that you are someone who is trustworthy in matters of such importance that there is no room for exaggeration. Ταύτη περιγραφή από όλους τους κύκλους λάβαμε. This description was received from all circles. Να βρίσκεστε στο γραφείο σας λοιπόν τη συγκεκριμένη ώρα, και μη το εκλάβετε αρνητικά αν ο επισκέπτης σας φορά μάσκα.» So be in your office at that particular time, and do not take it negatively if your visitor wears a mask.

«Όντως αποτελεί μυστήριο,» σχολίασα. I commented, "It really is a mystery." «Τι νομίζεις πως σημαίνει;» "What do you think it means?"

«Δε διαθέτω καθόλου στοιχεία ακόμη. "I don't have any evidence yet." Αποτελεί καίριο ατόπημα να προβαίνεις σε θεωρίες προτού να διαθέτεις στοιχεία. It is a crucial mistake to theorize before having evidence. Ασυναίσθητα αρχίζεις να διαστρεβλώνεις τα γεγονότα για να εφαρμόσουν σε θεωρίες, αντί οι θεωρίες να εφαρμόσουν στα γεγονότα. Unconsciously, you start distorting facts to fit theories, instead of theories fitting the facts. Όμως το σημείωμα το ίδιο. However, the note itself. Τι επαγάγεις από αυτό;»

Προσεκτικά εξέτασα τη γραφή, και το χαρτί επί του οποίου είχε γραφτεί. I carefully examined the writing and the paper on which it was written.

«Ο άντρας ο οποίος το έγραψε είναι προφανώς ευκατάστατος,» σχολίασα, επιχειρώντας να μιμηθώ τις διαδικασίες του συντρόφου μου. "The man who wrote it is obviously very wealthy," I commented, trying to imitate my companion's procedures. «Τέτοιο χαρτί είναι αδύνατον να αγορασθεί κάτω της μισής κορώνας, το πακέτο. "Such paper is impossible to buy for less than half a crown, the packet. Είναι ασυνήθιστα σκληρό κι άκαμπτο.» It is unusually hard and stiff.

«Ασυνήθιστο —αυτή ακριβώς είναι η λέξη,» είπε ο Χολμς. "Unusual - that is the word," said Holmes. «Δεν είναι καν Αγγλικό χαρτί. "Not even English paper." Κράτησε το στο φως.» "Keep it in the light."

Το έκανα, και είδα ένα μεγάλο «Ε» με ένα μικρό «g,» ένα «P,» και ένα μεγάλο «G” με ένα μικρό «t» πλεγμένο στην υφή του χαρτιού. I did, and I saw a big 'E' with a small 'g,' a 'P,' and a big 'G' with a small 't' woven into the texture of the paper.

«Τι συμπεραίνεις από αυτό;» ρώτησε ο Χολμς. "What do you deduce from this?" Holmes asked.

«Το όνομα του κατασκευαστή, δίχως αμφιβολία· ή το μονόγραμμα του, μάλλον.» “The name of the manufacturer, no doubt; or the monogram of it, rather.”

«Ουδεμία σχέση. “No relation. Το «G” με το μικρό ‘t' αποτελεί τη συντόμευση του ‘Gessellschaft', στη Γερμανική για την ‘Εταιρεία.' The “G” with the small ‘t’ constitutes the abbreviation of ‘Gessellschaft’, in German for ‘Company.’ Πρόκειται περί τυποποιημένης σύντμησης όπως το δικό μας ‘Co.' This is a standardized abbreviation like our 'Co.' Το ‘P' φυσικά για το ‘Papier.' The 'P' of course stands for 'Papier.' Τώρα για το Eg.' Now for the 'Eg.' ‘ Ας ρίξουμε μια ματιά στον Ηπειρωτικό Άτλαντα.» Κατέβασε έναν βαρύ καφετί τόμο από τα ράφια του. Let's take a look at the Continental Atlas.' He took down a heavy brown volume from the shelves. «Eglow, Eglonitz— εδώ είμαστε, Egria. "Eglow, Eglonitz— here we are, Egria. Είναι μια Γερμανόφωνη χώρα —στη Βοημία, όχι μακριά από το Carlsbad. It's a German-speaking country in Bohemia, not far from Carlsbad. ‘Αξιοσημείωτη ως σκηνικό του θανάτου του Wallenstein, και για τα αναρίθμητα εργοστάσια Υαλικών και τις χαρτοποιίες της.' ‘Remarkable as the setting of Wallenstein's death, and for its countless glassworks and paper mills.' Χα, χα, αγόρι μου, τι συμπεραίνεις από αυτό;» Τα μάτια του έλαμψαν, και άφησε ένα μεγάλο θριαμβευτικό σύννεφο καπνού από το τσιγάρο του. Ha, ha, my boy, what do you infer from this?" His eyes sparkled, and he released a large triumphant cloud of smoke from his cigarette.

«Το χαρτί κατασκευάστηκε στη Βοημία,» είπα. "The paper was made in Bohemia," I said.

«Ακριβώς. “Exactly.” Και ο άνθρωπος που έγραψε το σημείωμα είναι Γερμανός. And the man who wrote the note is German. Προσέχεις την ασυνήθιστη σύνταξη της πρότασης —«Ταύτη περιγραφή από όλους τους κύκλους λάβαμε.' Notice the unusual syntax of the sentence — “This description we received from all circles.” Ένας Γάλλος ή ένας Ρώσος δε θα το είχαν γράψει έτσι. Ο Γερμανός είναι εκείνος που δείχνει τέτοια έλλειψη ευγένειας προς τα ρήματα του. The German is the one who shows such a lack of politeness towards his verbs. Παραμένει μονάχα, επομένως, να ανακαλύψουμε το ζητούμενο από αυτόν το Γερμανό ο οποίος γράφει σε χαρτί Βοημίας και επιλέγει να φορά μάσκα αντί να δείξει το πρόσωπο του. So, it remains only to discover what is sought by this German who writes on Bohemian paper and chooses to wear a mask instead of showing his face. Και να που έρχεται, αν δε σφάλλω, για να επιλύσει όλες μας τις απορίες.» And here he comes, if I am not mistaken, to solve all our questions.

Καθώς μιλούσε ακούστηκε ο κοφτός ήχος οπλών αλόγων και το σύρσιμο των τροχών πάνω στο κράσπεδο, ακολουθούμενος από ένα απότομο τράβηγμα του κουδουνιού. As he spoke there was the sharp sound of horses' hooves and the dragging of wheels on the curb, followed by a sharp pull of the bell. Ο Χολμς σφύριξε. Holmes whistled.

«Ζευγάρι, από τον ήχο,» είπε. "Couple, by the sound of it," he said. «Ναι,» συνέχισε, κοιτάζοντας έξω από το παράθυρο. «Μια όμορφη μικρή τετράτροχη κι ένα υπέροχο ζευγάρι. Εκατόν πενήντα γκινέες το κομμάτι. One hundred and fifty guineas a piece. Υπάρχει χρήμα σε αυτή την υπόθεση, αν μη τι άλλο.» There is money in this case, if nothing else."

«Νομίζω πως καλύτερα να φύγω, Χολμς.» "I think I'd better go, Holmes."

«Διόλου, Γιατρέ. "Not at all, Doctor. Μείνε όπως είσαι. Stay as you are. Είμαι χαμένος δίχως το χρονικογράφο μου. Επιπλέον υπόσχεται να αποδειχθεί ενδιαφέρον. Moreover, it promises to prove interesting. Θα ήταν κρίμα να το χάσεις.» It would be a shame to lose it."

«Μα ο πελάτης σου—» "But your client-"

«Μη σε νοιάζει αυτός. Ίσως να χρειαστώ τη βοήθεια σου, το ίδιο κι εκείνος. I might need your help, and so might he. Να που έρχεται. Here it comes. Κάθισε κάτω σε εκείνη την πολυθρόνα, γιατρέ, και αφιέρωσε μας την αμέριστη προσοχή σου.» Sit down in that chair, Doctor, and give us your undivided attention."

Ένα αργό και βαρύ βήμα, το οποίο είχε ακουστεί στις σκάλες και το διάδρομο, στάθηκε ξαφνικά έξω από την πόρτα. Κατόπιν ακούστηκε ένα δυνατό και επιτακτικό χτύπημα.

«Περάστε!» είπε ο Χολμς. "Come in!" said Holmes.

Ένας άντρας εισήλθε ο οποίος δύσκολα θα ήταν λιγότερο από δυο μέτρα σε ύψος, με το στήθος και τα άκρα ενός Ηρακλή. A man entered who was hardly less than six feet tall, with the chest and limbs of a Hercules. Το ντύσιμο του ήταν πλούσιο κατά έναν πλούτο που, στην Αγγλία, θα εκλαμβανόταν ως συναφές του κακού γούστου. His dress was rich in a wealth that, in England, would have been taken to be associated with bad taste. Βαριές λωρίδες από αστρακάν διέτρεχαν τα μανίκια και το εμπρόσθιο του δίπετου πανωφοριού του, ενώ ένας βαθυγάλαζος μανδύας ο οποίος ήταν ριγμένος στους ώμους του ήταν φοδραρισμένος με μετάξι στο χρώμα της φλόγας και δεμένος στο λαιμό του με μια καρφίτσα η οποία αποτελούταν από ένα πορφυρό σμαράγδι. Heavy strips of astrakhan ran down the sleeves and the front of his double-breasted coat, while a deep blue cloak which was thrown over his shoulders was lined with flame-coloured silk and tied at his neck with a brooch consisting of a purple emerald. Μπότες που εκτείνονταν ως τη μέση των κνημών του, και οι οποίες ήταν διακοσμημένες στο άνω μέρος τους με πλούσια καφετιά γούνα, συμπλήρωναν την εντύπωση της βαρβαρικής χλιδής η οποία προτεινόταν εκ της όλης εμφάνισης του. Boots which extended to the middle of his shins, and which were decorated on the upper part with rich brown fur, completed the impression of barbarian opulence suggested by his whole appearance. Κρατούσε ένα πλατύγυρο καπέλο στο ένα του χέρι, ενώ φορούσε στο πάνω μέρος του προσώπου του, φτάνοντας χαμηλότερα των ζυγωματικών του, μια μαύρη μάσκα, την οποία είχε προφανώς τοποθετήσει εκείνη ακριβώς τη στιγμή, διότι το χέρι του ήταν ακόμη σηκωμένο καθώς έμπαινε. He was holding a broad-brimmed hat in one hand, while he wore on the upper part of his face, reaching below his cheekbones, a black mask, which he had evidently put on at that very moment, for his hand was still raised as he entered. Από το κάτω μέρος του προσώπου του εμφανιζόταν να πρόκειται περί άνθρωπου δυναμικού χαρακτήρα, με παχύ, κρεμαστό χείλος, και μακρύ, ίσιο σαγόνι χαρακτηριστικό αποφασιστικότητας στα όρια της ισχυρογνωμοσύνης. From the lower part of his face he appeared to be a man of forceful character, with a thick, hanging lip, and a long, straight jaw characteristic of determination bordering on obstinacy.

«Λάβατε το σημείωμα μου;» ρώτησε με βαθιά τραχιά φωνή και μια εντόνως τονισμένη Γερμανική προφορά. "Did you receive my note?" he asked in a deep, harsh voice and a heavily accented German accent. «Σας ανέφερα ότι θα σας επισκεπτόμουν.» Μας κοίταξε περνώντας από τον ένα στον άλλο, σα να ήταν αβέβαιος σε ποιόν να απευθυνθεί. "I mentioned I was going to visit you." He looked at us, passing from one to the other, as if unsure who to address.

«Παρακαλώ καθίστε,» είπε ο Χολμς. «Από εδώ ο φίλος και συνεργάτης μου, Δρ. "This is my friend and colleague, Dr. Γουώτσον, ο οποίος περιστασιακά έχει την καλοσύνη να με βοηθά στις υποθέσεις μου. Σε ποιόν έχω την τιμή να απευθύνομαι;» To whom do I have the honor to address?"

«Μπορείτε να με αποκαλείτε Κόμη Βον Κραμ, ευγενή της Βοημίας. "You may call me Count Von Krum, noble of Bohemia. Αντιλαμβάνομαι πως ο κύριος, ο φίλος σας, είναι άντρας με τιμή και διακριτικότητα, τον οποίο μπορώ να εμπιστευτώ με ένα ζήτημα το οποίο είναι της πλέον υψίστης σημασίας. I understand that the gentleman, your friend, is a man of honour and discretion, whom I can trust with a matter of the highest importance. Αν όχι, θα προτιμούσα να επικοινωνήσω μαζί σας κατ' ιδίαν.» If not, I would prefer to contact you privately."

Σηκώθηκα να φύγω, όμως ο Χολμς με έπιασε από τον καρπό και με έσπρωξε πίσω στην καρέκλα μου. I stood up to leave, but Holmes grabbed my wrist and pushed me back into my chair. «Είτε και οι δυο, ή κανένας,» είπε. "Either both, or neither," he said. «Μπορείτε να πείτε ενώπιον του κυρίου ότι σας επιτρέπεται να πείτε σε εμένα.» "You may say before the Lord that you are allowed to say to me."

Ο Κόμης ανασήκωσε τους φαρδιούς του ώμους. The Count shrugged his broad shoulders. «Τότε οφείλω να αρχίσω,» είπε, «δεσμεύοντας σας σε απόλυτη εχεμύθεια για δυο έτη· στη λήξη της συγκεκριμένης περιόδου το ζήτημα δε θα έχει ουδεμία σημασία. "Then I must begin," he said, "by committing you to absolute secrecy for two years; at the end of that period the matter will be of no importance. Επί του παρόντος δεν είναι υπερβολή να πω ότι έχει τέτοια βαρύτητα η οποία δύναται να επηρεάσει το μέλλον της Ευρωπαϊκής ιστορίας.» At present it is no exaggeration to say that it has such a weight which may affect the future of European history."

«Υπόσχομαι,» είπε ο Χολμς.

«Και εγώ.»

«Θα συγχωρήσετε τη μάσκα,» συνέχισε ο ξένος επισκέπτης μας. «Το αξιοσέβαστο πρόσωπο που με απασχολεί επιθυμεί ο πράκτορας του να είναι άγνωστος σε εσάς, και μου επιτρέπεται να ομολογήσω άμεσα πως ο τίτλος τον οποίο μόλις ανακοίνωσα δεν είναι ακριβώς δικός μου.» "The respectable person who concerns me wishes his agent to be unknown to you, and I am permitted to confess directly that the title which I have just announced is not exactly mine."

«Έχω επίγνωση αυτού,» είπε ο Χολμς ξερά. "I'm aware of that," Holmes said dryly.

«Οι περιστάσεις είναι ιδιαιτέρως ευαίσθητες, και κάθε πρόληψη οφείλεται να ληφθεί στην κατάσβεση ό,τι ενδεχομένως αν κορυφωθεί να αποτελέσει ένα ασύλληπτο σκάνδαλο και να δυσφημίσει μια από τις άρχουσες οικογένειες της Ευρώπης. "Circumstances are particularly sensitive, and every precaution must be taken to quell what could, if it comes to a head, become an unthinkable scandal and discredit one of Europe's ruling families. Για να το θέσω απλά, το ζήτημα εμπλέκει τον σπουδαίο Οίκο των Ορμστάϊν, κληρονομικών βασιλέων της Βοημίας.» Simply put, the issue involves the great House of Ormstein, hereditary kings of Bohemia."

«Είχα επίσης επίγνωση του θέματος,» μουρμούρισε ο Χολμς, καθώς κάθισε σε μια πολυθρόνα κλείνοντας τα μάτια του. "I was also aware of it," Holmes muttered as he sat in an armchair, closing his eyes.

Ο επισκέπτης μας κοίταξε στιγμιαία με κάποια πρόδηλη έκπληξη την άτονη, νωχελική φιγούρα του ανθρώπου που δίχως αμφιβολία του είχε παρουσιασθεί ως ο πλέον διεισδυτικός αναλυτής και ο πλέον δραστήριος πράκτορας στην Ευρώπη. Our visitor glanced momentarily with some obvious surprise at the inert, lethargic figure of the man who undoubtedly presented himself as the most penetrating analyst and the most active agent in Europe. Ο Χολμς αργά άνοιξε και πάλι τα μάτια και κοίταξε ανυπόμονα τον γιγάντιο πελάτη του. Holmes slowly opened his eyes again and impatiently looked at his gigantic client.

«Αν η Μεγαλειότητα σας καταδεχτεί να δηλώσει το πρόβλημα του,» σχολίασε, «θα ήμουν σε καλύτερη θέση για να σας συμβουλεύσω.» "If Your Majesty would condescend to explain the problem," he remarked, "I would be in a better position to advise you."

Ο άντρας τινάχτηκε από την θέση του και βημάτισε πάνω και κάτω στο δωμάτιο με ανεξέλεγκτο εκνευρισμό. The man jumped up from his seat and paced back and forth in the room with uncontrollable frustration. Τότε, με μια χειρονομία απελπισίας, τράβηξε τη μάσκα από το πρόσωπο του και την εκσφενδόνισε στο πάτωμα. Then, with a gesture of despair, he pulled the mask off his face and flung it to the floor. «Έχετε δίκιο,» φώναξε· «Είμαι ο Βασιλιάς. "You are right," he shouted. "I am the King." Γιατί να επιχειρήσω να το κρύψω;» “Why should I try to hide it?'”,

«Όντως, γιατί;» μουρμούρισε ο Χολμς. “Indeed, why?’” murmured Holmes. «Η Μεγαλειότητα σας δεν είχε καν μιλήσει πριν συνειδητοποιήσω πως απευθυνόμουν στον Βίλχελμ Γκοττράιχ Σιγκμουντ βον Ορμστάιν, Μέγα Δούκα του Κάσελ-Φέλστάιν, και κληρονομικό Βασιλέα της Βοημίας. “Your Majesty had not spoken before I realized that I was addressing Wilhelm Gottreich Sigismund von Ormstein, Grand Duke of Cassel-Felstein, and Hereditary King of Bohemia.”

«Όμως αντιλαμβάνεστε,» είπε ο αλλοδαπός επισκέπτης μας, καθώς ξανακάθισε και πέρασε το χέρι του πάνω από το πλατύ ωχρό του μέτωπο, «δεν είμαι συνηθισμένος στο να κάνω τέτοιες δουλειές προσωπικά. “However, you understand,” said our foreign visitor, as he sat down again and passed his hand over his wide pale forehead, “I am not accustomed to doing such tasks personally. Εντούτοις το θέμα ήταν τόσο ευαίσθητο που δε μπορούσα να το εμπιστευθώ σε κάποιο πράκτορα δίχως να τεθώ υπό την εξουσία του. Nevertheless, the matter was so sensitive that I could not trust it to any agent without putting myself under his authority. Ήρθα incognito από την Πράγα με σκοπό να σας συμβουλευθώ.» I came incognito from Prague to advise you.”

«Τότε, παρακαλώ, συμβουλευτείτε με,» είπε ο Χολμς, κλείνοντας τα μάτια του για μια ακόμη φορά.

«Τα γεγονότα είναι εν συντομία αυτά: Κάπου προ πενταετίας, κατά τη διάρκεια μιας μακράς επίσκεψης στη Βαρσοβία, γνώρισα την ξακουστή τυχοδιώκτρια, Αϊρίν Άντλερ. Το όνομα σας είναι αναμφίβολα γνωστό.»

«Αν έχεις την καλοσύνη εντόπισε τη στο ευρετήριο μου, Γιατρέ,» μουρμούρισε ο Χολμς δίχως να ανοίξει τα μάτια του. “If you would be so kind as to find it in my index, Doctor,” murmured Holmes without opening his eyes. Εδώ και πολλά χρόνια είχε υιοθετήσει ένα σύστημα να ταξινομεί όλες τις παραγράφους που αφορούσαν πρόσωπα και πράγματα, έτσι ώστε ήταν δύσκολο να κατονομάσεις κάποιο θέμα ή πρόσωπο για το οποίο να μη μπορούσε αμέσως να παράσχει πληροφορίες. For many years, he had adopted a system of classifying all paragraphs related to persons and things, so that it was difficult to name a subject or person for which he could not immediately provide information. Στην προκειμένη περίπτωση βρήκα τη βιογραφία της χωμένη μεταξύ της αναφοράς ενός Εβραίου Ραβίνου και εκείνης ενός επιτελικού διοικητή ο οποίος είχε συγγράψει μια μονογραφία για τα ψάρια του βυθού. In this case, I found the biography buried between a reference to a Jewish Rabbi and that of an executive administrator who had written a monograph on deep-sea fish.

«Δώσε μου να δω:» είπε ο Χολμς. “Let me see,” said Holmes. «Αχά! “Ah!” Γεννηθείσα στο Νιού Τζέρσι το έτος 1858. Born in New Jersey in 1858. Κοντράλτο —χμ! La Scala, χμ! Πριμαντόνα της Αυτοκρατορικής Όπερας της Βαρσοβίας— μάλιστα! Primadonna of the Imperial Opera in Warsaw—indeed! Αποσύρθηκε από την μουσική σκηνή. She retired from the music scene. Ζει στο Λονδίνο —αλήθεια! She lives in London—really! Η Μεγαλειότητας σας, όπως αντιλαμβάνομαι, ενεπλάκη με τη συγκεκριμένη νεαρή, της έγραψε ορισμένες ενοχοποιητικές επιστολές, και πλέον επιθυμεί να πάρει πίσω τις συγκεκριμένες επιστολές.» Your Majesty, as I understand, got involved with this specific young lady, wrote some incriminating letters to her, and now desires to retrieve those specific letters.

«Ακριβώς έτσι. Exactly so. Μα πως—» But how—

«Υπήρξε κάποιος μυστικός γάμος;» «Was there a secret marriage?»

«Ουδείς.» «None.»

«Καθόλου νομικά έγγραφα ή πιστοποιητικά;» «No legal documents or certificates at all?»

«Κανένα.»

«Τότε αδυνατώ να παρακολουθήσω τη Μεγαλειότητα σας. «Then I am unable to keep up with your Grandeur. Αν η προκειμένη νεαρή εμφάνιζε τις επιστολές της για εκβιασμό ή άλλους σκοπούς, πως θα αποδείκνυε την αυθεντικότητα τους;» If the said young lady showed her letters for blackmail or other purposes, how would she prove their authenticity?»

«Υπάρχει η γραφή.» «There is the writing.»

«Τσκ. «TsK. Τσκ! TsK! Πλαστογραφία.» Forgery.»

«Το προσωπικό μου χαρτί αλληλογραφίας.» "My personal correspondence paper."

«Κλάπηκε.» "It was stolen."

«Η σφραγίδα μου.» "My seal."

«Απομίμηση.» "Imitation."

«Η φωτογραφία μου.»

«Αγοράστηκε.»

«Ήμασταν και οι δυο στη φωτογραφία.» "We were both in the picture."

«Ω, Θεέ μου! "Oh, my God! Αυτό είναι πολύ άσχημο! This is very bad! Η Μεγαλειότητα σας όντως διέπραξε αδιακρισία.» Your Majesty has indeed committed indiscretion."

«Ήμουν τρελός—παράφρων.» "I was crazy-crazy."

«Θέσατε τον εαυτό σας σε ιδιαίτερα δυσχερή θέση.» "You have put yourself in a very difficult position."

«Είχα μόλις στεφθεί πρίγκιπας τότε. "I had just been crowned a prince then. Ήμουν νέος. I was young. Μόλις έγινα τριάντα.»

«Επιβάλλεται να ανακτηθεί.» "It must be recovered."

«Προσπαθήσαμε και αποτύχαμε.» "We tried and failed."

«Η Μεγαλειότητα σας πρέπει να πληρώσει. "Your Majesty must pay. Πρέπει να αγοραστεί.»

«Δε θέλει να πουλήσει.»

«Να κλαπεί, τότε.» "Steal it, then."

«Πέντε απόπειρες επιχειρήθηκαν. "Five attempts were attempted. Δυο φορές διαρρήκτες υπό την πληρωμή μου έψαξαν παντού στο σπίτι της. Twice burglars under my pay have searched all over her house. Σε μια περίπτωση εκτρέψαμε τις αποσκευές της ενώ ταξίδευε. In one case we diverted her luggage while she was travelling. Δυο φορές της στήθηκε ενέδρα. Twice she was ambushed. Δεν υπήρξε κανένα αποτέλεσμα.» There was no result."

«Ούτε ίχνος της;» "Not a trace of her?"

«Απολύτως κανένα.»

Ο Χολμς γέλασε. Holmes laughed. «Πρόκειται για ένα αρκετά ωραίο προβληματάκι,» είπε. "It's quite a nice little problem," he said.

«Ωστόσο ιδιαιτέρως σοβαρού για μένα,» αντιγύρισε ο βασιλιάς επιτιμητικά. "Yet particularly serious for me," the king retorted reproachfully.

«Εξαιρετικά, όντως. "Excellent, indeed. Και τι προτίθεται να κάνει με τη φωτογραφία;»

«Να με καταστρέψει.» "Destroy me."

«Μα πως;» "But how?"

«Πρόκειται να παντρευτώ.» "I'm going to get married."

«Έτσι άκουσα.» "So I heard."

«Με την Κλότιλντ Λόθμαν βον Σάξε-Μένινγκεν, δεύτερη κόρη του Βασιλέα της Σκανδιναβίας. Πιθανόν να γνωρίζετε τις αυστηρές αρχές της οικογένειας της. You probably know the strict principles of her family. Αποτελεί η ίδια το άκρον άωτον της λεπτότητας. It is itself the ultimate in subtlety. Η σκιά μιας αμφιβολίας αναφορικά με τη διαγωγή μου θα έδινε τέλος στο ζήτημα.» The shadow of a doubt as to my conduct would end the matter."

«Και η Αϊρίν Άντλερ;»

«Απειλεί να τους στείλει τη φωτογραφία. Και θα το κάνει. And it will. Το ξέρω πως θα το κάνει. I know he will. Δεν τη γνωρίζετε, όμως έχει ψυχή από ατσάλι. You don't know her, but she has a soul of steel. Έχει το πρόσωπο της ομορφότερης των γυναικών, και το μυαλό των πλέον αποφασιστικών αντρών. He has the face of the fairest of women, and the mind of the most resolute of men. Από το να παντρευτώ μια άλλη γυναίκα, δεν υπάρχουν όρια στο που θα μπορούσε να φτάσει—κανένα.» From marrying another woman, there's no limit to what it could get you-none."

«Είστε βέβαιος πως δεν την έστειλε ήδη;» "Are you sure he hasn't sent it already?"

«Είμαι βέβαιος.» "I'm sure."

«Και γιατί;»

«Επειδή είπε πως θα την έστελνε την ημέρα που ο αρραβώνας θα ανακοινωνόταν δημοσίως. "Because he said he would send it on the day the engagement would be announced publicly. Το οποίο θα πραγματοποιηθεί την επόμενη Δευτέρα.» Which will take place next Monday."

«Α, τότε έχουμε ακόμη τρεις μέρες,» είπε ο Χολμς με ένα χασμουρητό. «Είναι ιδιαιτέρως ευτυχές, καθώς έχω ένα δυο σημαντικά ζητήματα να φροντίσω επί του παρόντος. "It is particularly gratifying as I have a couple of important matters to attend to at present. Η Μεγαλειότητα σας, φυσικά, θα μείνει στο Λονδίνο επί του παρόντος;» Your Majesty will, of course, stay in London at present?"

«Φυσικά. Θα με βρείτε στο Λάνγκχαμ υπό το όνομα Κόμης Βον Κράμ.»

Τότε θα σας γράψω δυο λόγια για να ενημερωθείτε για την πρόοδο μας.» Then I will write you a few words to keep you informed of our progress."

«Παρακαλώ κάντε το. "Please do. Θα προσμένω εναγωνίως.» I will be waiting anxiously."

«Λοιπόν, όσον αφορά τα χρήματα;»

«Εν λευκώ.» "In blank."

«Απολύτως;»

«Σας το λέω πως θα έδινα μια από τις επαρχίες του βασιλείου μου για να αποκτήσω αυτήν τη φωτογραφία.» "I tell you that I would give one of the provinces of my kingdom to have this photograph."

«Και για τις τρέχουσες δαπάνες;» "What about current spending?"

Ο Βασιλιάς έβγαλε μια βαριά, δέρματος σαμουά, τσάντα από το μανδύα του και την απέθεσε στο τραπέζι.» The King took a heavy, chamois-skin bag from his cloak and laid it on the table."

«Υπάρχουν τριακόσιες λίρες σε χρυσό και εφτακόσιες σε χαρτονομίσματα,» είπε.

Ο Χολμς έγραψε μια απόδειξη επί ενός φύλλου του σημειωματάριου του και του την παρέδωσε.

«Η διεύθυνση της δεσποινίδος;» ρώτησε. "Miss's address?" he asked.

«Είναι Οικία Μπριόνη, Λεωφόρος Σέρπεντιν, στο άλσος του Αγίου Ιωάννη.» "It's the Brioni House, Sherpentine Avenue, St. John's Grove."

Ο Χολμς τη σημείωσε. «Μια ακόμη ερώτηση,» είπε. «Ήταν φωτογραφία κορνίζας;» "Was it a picture of a frame?"

«Ήταν.»

«Τότε, καλή σας νύχτα, Μεγαλειότατε, και ευελπιστώ πως σύντομα θα έχουμε καλά νέα για εσάς. "Then good night, Your Majesty, and I hope we shall soon have good news for you. Και καληνύχτα, Γουώτσον,» πρόσθεσε, καθώς οι ρόδες της βασιλικής άμαξας κύλησαν στο δρόμο. And good night, Watson," he added, as the wheels of the royal carriage rolled down the street. «Αν έχεις την καλοσύνη να με επισκεφθείς αύριο στις τρεις θα ήθελα να συζητήσω το ζητηματάκι αυτό μαζί σου.» "If you would be so kind as to visit me tomorrow at three o'clock, I would like to discuss this matter with you."